ေနလင္းညီ – စကာၤပူ အမွတ္တရ အပိုင္း (၁)

စကာၤပူ အမွတ္တရ အပိုင္း (၁)
ေနလင္းညီ၊ ဇြန္ ၆၊ ၂၀၁၄

ခဲလံုးကိုနင္း – က်န္းမာျခင္း

စကာၤပူရဲ႕ ေကာင္းကြက္ (အားသာခ်က္) မ်ားတြင္ အထူးသတိထားမိစရာမွာ ေနရာအႏွံ႔တြင္ ပန္းျခံႏွင့္အားကစားကြင္းမ်ား ထားရွိျခင္းျဖစ္သည္။ ကေလးကစားကြင္းမ်ားကိုလဲ ေနရာအႏွံ႔တြင္ ထားရွိေပးသည္။ မည္သူမဆို ဝင္ေရာက္အပန္းေျဖ ကစားႏိုင္သည္။ ဘာအဖိုးအခမွ မေပးရပါ။

အားကစားကြင္းမ်ားတြင္ တပ္ဆင္ထားေသာ ကိရိယာမ်ားျဖင့္ ေလ့က်င့္ႏိုင္သလို၊ ေက်ာက္စရစ္ခဲလံုးေလးမ်ား စီခင္းထားေသာေလ်ွာက္လမ္းေလးမ်ားကိုလည္း ထားရွိေပးသည္။ လမ္းေလ်ွာက္ေလ့က်င့္ႏိုင္သလို လက္ကိုင္စတီးပိုက္မ်ားကို ကိုင္ထားျပီး ၾကြလိုက္ ခ်လိုက္လည္း လုပ္ႏိုင္သည္။ ေျခဗလာျဖင့္ ေက်ာက္စရစ္ခဲလံုးေလးမ်ားကို အသာအယာ ေျဖးေျဖးခ်င္းနင္းရသည္မွာ လူေထြးအဖို႔ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားစြာ ရပါသည္။

ေျခဖဝါးရွိ အေၾကာမ်ားသည္ ဝမ္းတြင္းအဂၤါမ်ားႏွင့္ေရာ၊ ဦးေခါင္းပိုင္းႏွင့္ပါ ဆက္သြယ္မႈရွိသျဖင့္ ခဲလုံးေလးမ်ားကို နင္းရျခင္းသည္ တစ္ကိုယ္လံုး၏အဂၤါအစိတ္အပိုင္းမ်ားကို က်န္းမာသန္စြမ္းေစေၾကာင္း သိရ၏။ အခ်ိဳ႕အားကစားကြင္းမ်ားတြင္ ေျခဖဝါးရွိမည့္သည့္ေနရာမွအေၾကာသည္ မည္သည့္အဂၤါအစိတ္အပိုင္းႏွင့္ ဆက္ႏြယ္မႈရွိသျဖင့္၊ ထိုေနရာတြင္ ခဲလုံးမ်ားနင္းမိျခင္းေၾကာင့္ ထိုအဂၤါကို က်န္းမာေစေၾကာင္း ရုပ္ပံုမ်ားျဖင့္ ျပသထားသည္။ ေရွးေဟာင္းတရုတ္ရိုးရာနည္းဟုလဲ ဆိုသည္။

ေက်ာက္စရစ္ခဲလံုးမ်ားကို ဖိနပ္မပါဘဲ ေျခဗလာျဖင့္ ေျဖးေျဖးသာသာနင္းေလ်ွာက္ေလ့က်င့္ျခင္းျဖင့္ ေရာဂါအခ်ိဳ႕ ေပ်ာက္ကင္းသက္သာေစေၾကာင္း စာနယ္ဇင္းအခ်ိဳ႕၌ ေဖာ္ျပၾကသည္။

ေက်ာက္စရစ္ခဲ၌ သံဓါတ္ပါရွိသျဖင့္ ေျခဖဝါးမွတဆင့္ သံဓါတ္မ်ားစီးဝင္ကာ အဆိပ္အေတာက္ေျပေစသည္။ ကိုယ္တြင္းကိုယ္ပေရာင္ရမ္းနာမ်ားကို သက္သာေစသည္။ ေဟာ္မုန္းကိုမွ်တေစသည္။ စိတ္က်န္းမာေရးကို ျဖစ္ေစသည္။ စသျဖင့္ ေဖာ္ျပၾက၏။ နာတာရွည္အိပ္မေပ်ာ္သူမ်ားကိုလဲ ဤေျခနင္းေလ့က်င့္္ခန္းက အိပ္ေပ်ာ္ေစပါသတဲ့။

ကိုယ္ခႏၶာကို မတ္မတ္ထား၍ ဟန္ခ်က္ညီညီ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္းျဖင့္ ၾကြက္သားႏွင့္အရိုးစပ္ၾကားရွိ အရြတ္ေၾကာလံုးမ်ား၊ အရြတ္ျပားမ်ား၊ အရိုးအဆစ္အဆက္မ်ားကို က်န္းမာေစသျဖင့္ ဒူးနာ၊ ခါးနာတို႔ကို ေပ်ာက္ကင္းေစသည္။ ေျခေထာက္ဆိုင္ရာ ေယာဂက်င့္စဥ္ႏွင့္တူသည္ ဟုလဲ ဆို၏။

ဖိနပ္မစီးပဲ ေျခဗလာျဖင့္ သြားလာခဲ့ၾကေသာ ဇူးလူ လူမ်ိဳးတို႔၏ ေျခေခ်ာင္းရိုးမ်ားမွာ အလြန္သန္မာၾကေၾကာင္း ေဖာ္ျပၾက၏။

ကမာၻေပၚတြင္ ေျခဖဝါးႏွိပ္ေပးေသာ က်န္းမာေရးစင္တာမ်ား ေစ်းၾကီးလွ၏။ ခဲလံုးနင္းေလွ်ာက္မႈသည္ ေျခဖဝါးႏိွပ္နယ္ခံရသကဲ့သို႔ အက်ိဳးအာနိသင္ရွိ၏။ စိတ္ဓါတ္က်ျခင္း၊ အာရံုပ်ံ့လြင့္မႈတို႔ကို သက္သာေစျပီး စိတ္ဓါတ္တက္ၾကြကာ အာရံုစူးစိုက္ႏိုင္သည္ဟုလဲ ဆို၏။ ေသြးတိုးေရာဂါရွိသူမ်ား ပံုမွန္နင္းေလွ်ာက္ျခင္းျဖင့္ ေသြးတိုးက်သြားေၾကာင္း ၂၀၀၅ ထုတ္ The American Geriatrics Society စာေစာင္က ေဖာ္ျပသည္။

စာေတြ႕ေတြ ေလ်ွာက္ေရးေနသျဖင့္ လူေထြးကိုယ္တိုင္ေကာ ေက်ာက္စရစ္ခဲလံုးနင္းေလ်ွာက္မႈေၾကာင့္ ဘာမ်ားကိုယ္ေတြ႕ခံစားခဲ့ျပီလဲဟု စာဖတ္သူေမးလိုေပမည္။ ဟုတ္ကဲ့၊ ကိုယ္ေတြ႕ရွိပါသည္။

(၁) လူေထြးမွာ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ေက်ာ္ေသာအခါ လက္ဖက္ရည္က်က်၊ ေကာ္ဖီက်က်၊ ကိုကာကိုလာ၊ က်ြဲရိုင္းဗူး…ဒါေတြကို ေန႔ခင္း ၁၂ နာရီေနာက္ပိုင္း ေသာက္မိလ်ွင္ တစ္ညလံုးအိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ပါ။ လူက အလြန္အိပ္ခ်င္ေနသည္။ ဘယ္လိုမွ အိပ္လို႔မရ။ ၾကီးစြာေသာဒုကၡပါပဲ။ ထို႔ိသို႔ၾကံုေသာတစ္ညတြင္ ခဲလံုးေလးမ်ားကို မိနစ္ ၂၀ ခန္႔မွန္မွန္ေလးသြားနင္းရာ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါသည္။ ထိုကာဖင္းဓါတ္ပါေသာ အစားအေသာက္မ်ားကို သံုးစြဲလွ်င္ အသက္ရႈမဝေသာေရာဂါလဲ တြဲလ်က္ျဖစ္တတ္ပါသည္။ ခဲလံုးနင္းျခင္းက ဒါေတြကို ေပ်ာက္ကင္းေစပါသည္။

(၂) ညစာကို လိုက္ပြဲမယူပဲ တစ္ပန္းကန္သာ လူေထြးစားရဲေတာ့သည္။ ဗိုက္တင္းေအာင္စားမိလ်ွင္ ကိုုယ္လက္ေလးလံထိုင္းမႈိုင္းျပီး၊ မအီမသာျဖစ္သည္။ မဒမ္လူေထြးက သူမ၏လင္ေတာ္ေမာင္ကို ဟင္းေကာင္းသျဖင့္ လိုက္ပြဲထည့္ေပးတတ္ရာ (မင္း, စားေစခ်င္တာက ေစတနာ၊ ဒုကၡေရာက္မွာက ငါ)ဟု ေရရြတ္ရသည္။ တစ္ရံခါတြင္ ညစာစားမ်ားသြားရာ ခဲလံုးနင္းျခင္းကို ျပုလိုက္ေသာ္ ေလေတြလည္၊ ေလခ်ဥ္ေတြ တက္ျပီး ေနရထိုင္ရ အဆင္ေျပသြားပါသည္ခင္ဗ်ား။ အစာမေၾကသူမ်ားအတြက္ အစာေၾကေဆးတစ္လက္ပါပဲ။

(၃) ညဖက္ ေျခသလံုးေတာင့္တင္းျပီး အေနရခက္လွ၏။ ခဲလံုးေလးမ်ား နင္းလိုက္ေသာအခါ သက္သာသြားတတ္ပါသည္။

တစ္ခုေတာ့ သတိထားမိပါသည္။ ခဲလံုးအျဖူေရာင္မ်ားထက္ အမဲေရာင္ေက်ာက္စရစ္ခဲမ်ား (ဂရင္းႏိူက္ ဆိုလား) က ပို၍ ေကာင္းသည္။ ေအးျမေသာ အထိအေတြ႕ကို ခံစားရျပီး၊ ခႏၶာကိုယ္မွ အပူဓာတ္မ်ားကို စုပ္ယူသြားသလိုျဖစ္ျပီး ပို၍အရသာရွိပါသည္။

လမ္းေလ်ွာက္စရာ ပလက္ေဖာင္းလည္းမရွိ၊ အားကစားကြင္းပန္းျခံလည္း နည္းပါးလွေသာ မဟာရန္ကုန္ျမို႔ၾကီး၌ သင့္ေတာ္၏။ ၃ေပ x ၂ေပ ရွိေသာသစ္သားေဘာင္၌ေက်ာက္စရစ္ခဲလံုးမ်ားကို မဆလာေပၚတဝက္ျမုတ္ေအာင္ စီခင္း၍ အိမ္ထဲ ေလဝင္ေကာင္းရာ၌ နင္း၍ေလ့က်င့္ၾကပါကုန္။ (အုန္းမႈတ္ခြက္နင္း ေရာဂါကင္း) ဟုဆရာ မေကြးဝင္းျမင့္က စာအုပ္ေရးခဲ့သည္။ ေတာ္ေတာ္အမည္ေက်ာ္၍ ေရာင္းေကာင္းခဲ့သည္။ ခဲလံုးေလးမ်ားကေတာ့ ပို၍ထိေရာက္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ ခဲလံုးခ်ြန္ခ်ြန္ထက္ လုံးလံုးေတြက ပိုေကာင္းသည္ဟု ခံစားရ၏။

လူတိုင္းႏွင့္ အဆင္မေျပသည့္တိုင္ လူအမ်ားစုႏွင့္မူ အဆင္ေျပမည္ဟု ယူဆမိပါသည္။

ဝဋ္ေၾကြးေလလား

ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ၾကီး၌ ၁၉၈၈ အေရးအခင္းေနာက္ပိုင္းတြင္ ႏိုင္ငံေရးမတည္ျငိမ္မႈ၊ စီးပြားေရးလက္ဝါးၾကီးအုပ္မႈ၊ အလုပ္အကိုင္ရွားပါးမႈမ်ား ၾကီးမားလာခဲ့သည္။ ထိုျပႆနာ၏ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိေသာ လူငယ္၊ လူလတ္မ်ားစြာသည္ ထိုင္း၊ မေလးရွား၊ စကာၤပူစေသာ ေဒသတြင္းႏိုင္ငံမ်ားသို႔လည္းေကာင္း၊ ကာတာ, ယူေအအီး, စေသာ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းေဒသမ်ားသို႔လည္းေကာင္း ရရာအလုပ္အကိုင္မ်ားကို သြားေရာက္လုပ္ကိုင္ၾကရသည္။ သခင္မ်ိဳးေဟ့ ဒို႔ဗမာဟု ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကေသာ လူေထြးတ႔ို ႏိုင္ငံသားမ်ားသည္ ဝမ္းဝ, ခါးလွပါေစျခင္းအလို႔ငွာ ေအာက္က်ခံ၊ အပင္ပန္းခံ၊ အဆင္းရဲခံ၍လုပ္ကိုင္ၾကရေလသည္။ ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္ ဤသို႔ေသာ အမဲစက္, အေမွာင္ေခတ္မ်ားကို ၾကံုၾကရျခင္းမွာ သယံဇာတ၏က်ိန္စာဟု ဆိုၾကကုန္၏။ ေနာင္တြင္ စစ္အာဏာရွင္၏ ေျခဖဝါးေအာက္၌ ပိျပားပ်က္ဆီးရေသာအျဖစ္မ်ိဳး ထပ္မံမျဖစ္ေပၚေစေၾကာင္း လူေထြးက အၾကိမ္တစ္သိန္းမက ဆုေတာင္းေလသတည္း။

လူေထြး၏အသိမိတ္ေဆြတစ္ဦးမွာ RIT မွဆင္း၍ ျမို႕ျပအင္ဂ်င္နီယာရာထူးျဖင့္ စကာၤပူ၌ လုပ္ကိုင္ေနသည္မွာ ၁၈ ႏွစ္ပင္ေက်ာ္ခဲ့ေလျပီ။ စကာၤပူႏိုင္ငံသားေတြေလာက္ အခြင့္အေရးမရရွိေသာ္လဲ အတတ္ပညာျဖင့္ လုပ္ကိုင္ခြင့္ရသည္။ သင့္ေတာ္ေသာ လစာ ရသျဖင့္ ေတာလက္ေက်းရြားရွိမိဘမ်ားကိုလည္း လစာပံုမွန္ေထာက္ပံ့ထားႏိုင္၏။ သူ႔ဇနီး၏ဇာတိျမို့တြင္ ျမို့လယ္ေခါင္၌ ေျမကြက္က်ယ္ဝယ္၍ ၂ထပ္လံုးခ်င္းတိုက္ကို ေဆာက္ထား၏။ ေလာေလာဆယ္၌ အိမ္ငွားတင္ထား၏။ ရန္ကုန္ျမို႕တြင္လည္း ျမို႕တြင္းပိုင္း၌ အိမ္တစ္လံုးဝယ္ထား၏။ သူတို႔မိသားစု ရန္ကုန္ျပန္လွ်င္ တည္းခိုေနထိုင္၏။ တူ တူမမ်ားကို ေလာေလာဆယ္ ေနေစ၏။ ထို႔အျပင္ တိုက္ခန္းတစ္ခန္းကိုလည္း ဝယ္ထားေသး၏။

အတြင္းပစၥည္း ေရႊေငြမ်ားလည္းရွိတန္သေလာက္ ရွိေပလိမ့္မည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ကိုလည္း ဆယ္စုႏွစ္ ၁ စုေက်ာ္ အခြန္အခမ်ားသြင္းထားသည္မွာ မနည္းလွ။ သူတို႔၏တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးေလးကိုလည္း စကာၤပူေကာလိပ္တစ္ခုတြင္ ေက်ာင္းထား၏။ လူမႈေရးအလွဴေငြမ်ားလဲထည့္၏။

သူ႔အသက္ကား ၅၀ ျပည့္ေတာ့မည္။ ယခုတိုင္ မေမာႏိုင္၊ မပန္းႏိုင္၊ အလုပ္ဆင္းေနရဆဲ။ PR ျဖစ္ေနတာၾကာျပီျဖစ္ေသာ္လည္း စကာၤပူႏိုင္ငံသားခံယူဖို႔ စိတ္မကူးပါ။ ခ်စ္ေသာ ျမန္မာျပည္၌သာ ျပန္လည္အေျခခ်၍ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနလိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အရစ္က်ဝယ္ယူႏိုင္ေသာ HDB တိုက္ခန္းမ်ားကိုပင္ ဝယ္ယူျခင္းမျပုခဲ့။

JTC အခန္းကိုသာ ငွားရမ္းေနထိုင္ခဲ့၏။ ဘာပရိေဘာဂမ်ားကိုမွ ေထြေထြထူးထူးမဝယ္ပါ။ အဆင္ေျပသလို ေနၾက၏။ သူတို႔ျမန္မာျပည္၌ ဝယ္ယူထားေသာ လံုးခ်င္းတိုက္မ်ား၊ တိုက္ခန္းမ်ားကား ခမ္းနားထယ္ဝါလွေသာ္လည္း သူ႕တို႔ယခုတိုင္  ေနခြင့္မၾကံုေသး။ လက္ရွိ သူတို႔ ေနေနရသည္မွာ ျဖစ္သလိုယာယီသေဘာမ်ိဳးပါေပ။ ပိဋကတ္စာေပတြင္ ခ်မ္းသာလွေသာ သူေဌးၾကီးသည္ ပိုးဖဲကတၱီပါမ်ား ရွိပါလ်က္ မဝတ္ဆင္ မေပ်ာ္ေမြ႕ပဲ၊ ၾကမ္းတမ္းလွစြာေသာ ဂုန္နီအိတ္မ်ားကိုသာ အျမတ္တႏိုးဝတ္ဆင္ေနေၾကာင္းပါရွိ၏။ ယခင္ဘဝက ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ကို သဒၶါၾကည္ျဖူစြာ လွဴဒါန္းပူေဇာ္ျပီးေနာက္၊ သဒၶါတရားပ်က္ယြင္းကာ ျပန္လည္ႏွေျမာေန၏။ ဒါနကုသိုလ္၌ မေပးလွဴမီျဖစ္ေသာ ေစတနာကို ပုဗၺေစတနာဟု ေခၚသည္။ ေပးလွဴဆဲ၌ျဖစ္ေသာ ေစတနာကို မုဥၨေစတနာဟုေခၚသည္။ ေပးလွဴျပီးေနာက္ ျဖစ္ေသာေစတနာကို အပရေစတနာဟုေခၚသည္။ ထိုေစတနာသံုးတန္လံုး အားသန္ေကာင္းမြန္ေနပါမွ အက်ိဳးေပးေသာအခါ၌လည္း အားသန္ေကာင္းမြန္သည္။

ထိုမိတ္ေဆြကဲ့သို႔ပင္ စကာၤပူေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအေတာ္မ်ားမ်ားလဲ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ သင့္တင့္ေသာ ဥစၥာစည္းစိမ္မ်ား တည္ေဆာက္ထားၾကေသာ္လည္း၊ မိမိႏိုင္ငံသို႔ မျပန္ရဲၾကေသး။ မေရရာ မေသခ်ာေသာ စီးပြားေရးကို စိုးရိမ္ေနၾကသည္။ သူတို႔၏ဥစၥာစည္းစိမ္မ်ားကို သူတို႔မခံစားႏိုင္ေသး။ ပိုးဖဲကတၱီပါကို မဝတ္ပဲ၊ ဂုန္နီအိတ္စုတ္ကို ဝတ္ဆင္ရေသာ သူေဌးၾကီးကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနၾက၏။ သက္သက္မဲ့ ဒုကၡခံေနၾကသည္ဟုလဲ မဆိုရက္ပါ။ ဒုကၡခံ, ဝဋ္ေၾကြးခံေနရတာေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္၏။

ဂိုဏ္းသင့္ေလသလားဟု ထင္မွတ္ဖြယ္ အျဖစ္တစ္ခု

လူေထြး စကာၤပူေရာက္ေတာ့ သူ႔အရင္ ေရာက္ႏွင့္ေနၾကေသာ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားက အဆက္အသြယ္လုပ္ၾကသည္။ အလုပ္ပင္ပန္းေသာ္လည္း၊ ပိတ္ရက္ တနဂၤေႏြေတြ ထိုသူတို႔ထံ သြားေရာက္လည္ပတ္ရ၊ ေလေပါရ၊ အေတြ႕အၾကံုဖလွယ္ရသည္မွာ ေကာင္းေလွာင့္ေတး၊ ေကာင္းေလွာင့္ေတးဟု ဆိုရမည္။

၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္၏ တစ္ခုေသာညပိုင္းတြင္ လူေထြးထံသို႔ ဖုန္းဝင္လာသည္။ လူေထြး၏မိတ္ေဆြတစ္ဦးက ဆက္ျခင္းျဖစ္သည္။

‘ မစၥတာလူေထြးေရ…၊ ဟိုလူေတြ သြားကုန္ျပီ။ က်ဴပ္တို႔က အိုးစည္ဗံုေမာင္းေတြ တီးမႈတ္ျပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး လိုက္ပို႔ၾကစို႔။’

‘လာမဲ့သူကိုသာ တီးမႈတ္ျပီး ၾကိုဆိုရတာ မဟုတ္လား။ ဘယ္ႏွယ့္…သြားမဲ့့သူကို လိုက္ပို႔ရတယ္လို႔။ အစမရွိ၊ အဆံုးမရွိ။’

ထိုအခါက်မွ ထိုသူက ျဖစ္ေၾကာင္းရယ္ကုန္စင္ကို ေျပာျပပါေလသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္တြင္ တာဝန္ၾကီးၾကီး ယူထားသူအခ်ိဳ႕ ရဟတ္ယာဥ္ပ်က္က်ကာ ေသဆံုးသြားၾကေသာ သတင္းျဖစ္၏။ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္း၍ ထင္ရာစိုင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေနေၾကာင္း၊ ၁၉၉၀ ျပည္႔ေရြးေကာက္ပြဲအရ ေထာက္ခံေရြးခ်ယ္ထားေသာပါတီကို အာဏာမလႊဲပဲ သိကၡာမဲ့စြာ ရပ္တည္ေနေၾကာင္း၊ ပညာေရး၊ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း အဖက္ဖက္တြင္ ယိုယြင္းဆုတ္ယုတ္ေနေၾကာင္း ထိုမိတ္ေဆြက သံုးသပ္ေဝဖန္ေလ့ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေသသူတို႔၏အသုဘကို ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာလိုက္ပို႕မည္ဟု ဆိုျခင္းေပတည္း။

လူေထြးသည္ အမွတ္ (၁) စက္မႈဝန္ၾကီးဌာနတြင္ ၇ ႏွစ္တိုင္တိုင္ အမႈထမ္းခဲ့ဖူးသူျဖစ္သည္။ လွည္းကူးျမို႕နယ္၊ ေဖာင္ၾကီးရွိ ဝန္ထမ္းသင္တန္းသို႔ ၁၉၈၉ တြင္ တက္ေရာက္ခဲ့ဖူးသည္။ သင္တန္းဖြင့္ပြဲသို႕ ယခု ရဟတ္ယာဥ္ မေတာ္တဆမႈ၌ ပါဝင္သူမ်ားအနက္ ရာထူးအၾကီးဆံုးျဖစ္သူက အဖြင့္မိန္႔ခြန္းလာေရာက္ေျပာၾကားသည္။

‘ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း, ဗိုလ္ခ်ုဳပ္ေအာင္ဆန္း လို႔ တမ္းတေနၾကတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း မရွိေတာ့လဲ ရွိတဲ့သူက ျဖစ္ေအာင္လုပ္သြားတာပဲ။ ဘာလြမ္းေနစရာ လိုလဲ။’ ဟု ထည့္သြင္းေျပာၾကားသြားသည္။

အခ်ိဳ႕က ဤစကားကို မေက်နပ္ၾကပါ။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ ဖခင္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို အေလးအျမတ္ျပု စံနမူနာယူရမည့္အစား ပစ္ပယ္ေခ်ာင္ထိုးလိုေသာစကားဟု သံုးသပ္ၾကသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သမီးကို မၾကိုက္ရံုႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ထိုသို႔ မပုတ္ခတ္သင့္ဟု အခ်ိဳ႕က ေဝဖန္သည္။ (ေနာက္ပိုင္း စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကာလမ်ား၌ကား စာနယ္ဇင္းမ်ား၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအမည္ႏွင့္ မိန္႔ခြန္းမ်ား၊ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားကိုပင္ ထည့္သြင္းခြင့္မရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားခဲ့ရဖူးသည္။)

တပ္မေတာ္၏ဖခင္ၾကီးကို ေစာ္ကားလွ်င္ ဂိုဏ္းသင့္မည္ဟု အခ်ိဳ႕က ေဟာကိန္းထုတ္သည္။ ထိုမိန္႔ခြန္းေျပာျပီးေနာက္ ၁၀ ႏွစ္အၾကာတြင္ ယခုကဲ့သို႔ ရဟတ္ယာဥ္ပ်က္က်၍ ေသဆံုးသြားသည္။ ဂိုဏ္းသင့္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု အခ်ိဳ႕က ယူဆ၏။ တပ္မေတာ္ထိပ္ပိုင္းအရာရွိၾကီးက တပ္မေတာ္၏ဖခင္ၾကီးကို ပစ္ပယ္ေခ်ာင္ထိုးလိုျခင္းမွာ ဂိုဏ္းသင့္ေစမည့္ပစ္မွားမႈဟု ယူဆၾကသည္။

‘ရွိတဲ့လူက ျဖစ္ေအာင္လုပ္သြားတာေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္သြားသလဲဆိုေတာ့ စုတ္ျပတ္ဆင္းရဲသြားျပီး၊ ဟိုလူ႕ကိုမ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးရ၊ ဒီလူ႕ကိုမ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးရနဲ႔ – ာ ႏိုင္ငံျဖစ္သြားတာေလ’ ဟုေျပာေသာ မိတ္ေဆြတစ္ဦး၏ စကားကိုလဲ၊ လူေထြး ၾကားေယာင္ေနမိသည္။

စကာၤပူတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းေဆာင္တစ္ခုသို႔ အလည္ေရာက္ျခင္း

၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ကုန္ပိုင္း၏ တစ္ခုေသာ စေနေန႔ညေနပိုင္းတြင္ လူေထြးတက္ၾကြေနသည္။ အလုပ္သိမ္းျပီးေနာက္၊ ေရမိုးခ်ိဳး အဝတ္အစားလဲကာ အဆာေျပ ေခါက္ဆြဲဗူးစားသည္။ ထို႔ေနာက္ NSU ဟု အတိုေကာက္ေခၚေသာ စကာၤပူအမ်ိဳးသားတကၠသိုလ္ National University of Singapore သို႔ ခ်ီတက္သြားေလသည္။ ထိုတကၠသိုလ္၌ ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစား တက္ေရာက္ေနေသာ ကိုဝင္းျမင့္ထံ သြားေရာက္လည္ပတ္ျခင္းျဖစ္သည္။

လူေထြးသည္ GTI ေက်ာင္းျပီးျပီးေနာက္၊ စက္မႈ (၁) တြင္ ဌာနစိတ္မွဴးရာထူးျဖင့္ အလုပ္လုပ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ RIT မွ B.E ဘြဲ႔ရလာသူ ကိုဝင္းျမင့္သည္ ဌာနခြဲမွဴး (အရာရွိ) ျဖင့္ အလုပ္ဝင္ေရာက္သည္။ စာေပဝါသနာ တူၾကရံုမက ဗဟုသုတရွာေဖြလိုၾကသည္။ ႏိုင္ငံဖြံ႕ျဖိုးတိုးတက္ေရးကိုလည္း လိုလားၾကသူမ်ားျဖစ္ၾကျခင္း ေၾကာင့္ သူတို႔ႏွစ္ဦးသား ခင္မင္ရင္းႏွီးသြားၾက၏။ ေလေပါ၍လည္း မဆံုးၾကေပ။

ကိုဝင္းျမင့္သည္ လူေထြးထက္ ၃ ႏွစ္ခန္႔ေစာ၍ စကာၤပူသို႔ ေရာက္ေနပံုရ၏။ သူသည္ စကာၤပူတြင္ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ ေရရွည္ရပ္တည္ခြင့္ ရလိုလွ်င္၊ စကာၤပူတကၠသိုလ္တစ္ခုခုမွ ဘြဲ႕လြန္အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႕ရရန္ လိုသည္ဟု သေဘာေပါက္ထားသူျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ အလုပ္လုပ္စဥ္က စုမိထားေသာေငြအခ်ိဳ႕ကို ရင္းႏွီး၍ M.Sc မဟာအင္ဂ်င္နီယာတန္းကို တက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ သူတို႔ကို ေနခြင့္ေပးထားသည္မွာ ၆ ထပ္ အေဆာက္အဦးေက်ာင္းေဆာင္ျဖစ္သည္ဟု လူေထြးမွတ္မိေနသည္။ အလယ္တြင္ ေလွ်ာက္လမ္းရွိ၍ ၁၀ ေပ x ၈ ေပ အိပ္ခန္းမ်ားကို ေဘး ၂ ဖက္တြင္ ဖြဲ႔စည္းထားသည္။ အိမ္သာေရခ်ိဳးခန္းမ်ားကေတာ့ ဘံုသံုးရသည္။ တစ္ခန္းတြင္ ေက်ာင္းသား ၂ ဦး (သို႔) ေက်ာင္းသူ ၂ ဦးကို ေနေစသည္။

အေဆာက္အဦးတစ္ခုတည္းတြင္ ေက်ာင္းသူအိပ္ခန္းမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းသားအိပ္ခန္းမ်ား ေရာေႏွာထားရွိသျဖင့္ လူေထြးအဖို႔ ထူးထူးဆန္းဆန္းျဖစ္ေနသည္။ အိပ္ခန္းတစ္ခန္းတည္းတြင္ ေက်ာင္းသား ၂ ဦး (သို႔) ေက်ာင္းသူ ၂ ဦးကိုသာ ေနေစသည္ မွန္ေသာ္လည္း၊ အထပ္တစ္ထပ္တြင္ မိန္းကေလးေတြ ေနေသာအခန္းႏွင့္ ေယာက်ာၤးေလးေတြ ေနေသာအခန္းမ်ားမွာ ေဘးခ်င္းကပ္ေတြ ျဖစ္ေနသည္။ မိမိအိပ္ခန္းမွ ထြက္လာလွ်င္ ေလွ်က္လမ္းေကာ္ရစ္တာ၌ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ား သြားဆံုၾကသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ေတာ့ တျခားစီျဖစ္သည္။ ေယာက်ာၤးေလးေတြေနေသာ ေက်ာင္းေဆာင္တြင္ မိန္းကေလးမ်ားကို မထားသလို၊ မိန္းကေလးေတြေနေသာ ေက်ာင္းေဆာင္၌ ေယာက်ာၤးေလးမ်ားကို မထားပါ။ ဧည့္သည္အျဖစ္ေတြ႕လိုလ်ွင္ ဧည့္ခန္း၌ထိုင္ေစာင့္ရသည္။ ဧည့္ခ်ိန္လြန္သြားလွ်င္ ျပန္ရသည္။ အထူးသျဖင့္ မိန္းကေလးေဆာင္မ်ား၏ဂိတ္ဝင္းလံုျခံုေရးကို အေလးထားသည္။

‘က်ား ႏွင့္ မ ေတြကို အေဆာက္အဦးတစ္ခုထဲမွာ ေရာေႏွာထားေတာ့ မီးမပြင့္ကုန္ဘူးလား’ ဟု လူေထြးက ေမးသည္။

စည္းကမ္းမရွိသူအခ်ိဳ႕ကလြဲလွ်င္ အမ်ားစုကေတာ့ မီးမပြင့္ပါဟု ကိုဝင္းျမင့္ကေျဖသည္။ ေငြေၾကးအတိုင္းအတာတစ္ခုထိ ရင္းရျပီး ဦးေႏွာက္အပူခံ၍ မဟာဘြဲ႕ကို ရဖို႔ ရည္မွန္းခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ ခပ္ေပြေပြ ခပ္ေတေတ လုပ္ေနလွ်င္ ရည္မွန္းခ်က္ပ်က္ဆီး၍ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မိမိအက်ိဳးစီးပြားသာ ထိခိုက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းျပီးမွ ဘြဲ႕ရမွ ေပြလွ်င္ ျပႆနာမၾကီးမားေၾကာင္း၊ လူေတြမွာ လိုဘမက္လံုး (Incentive) ကိုယ္စီျဖစ္၍ မိမိကိုယ္မိမိ ထိန္းၾကပါေၾကာင္း ကိုဝင္းျမင့္က ေျဖသည္။

မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ သူ႕အခန္းထဲ ဝင္ခြင့္ေတာင္းျပီး၊ ရင္းႏွီးမႈရေအာင္ အလႅာပ, သလႅာပ လာေျပာတတ္ေၾကာင္း၊ စာက်က္ပ်က္သျဖင့္ မလာဖို႔ေျပာလိုက္ရာ မလာေတာ့ေၾကာင္း ဆက္၍ ေျပာျပသည္။

ေၾသာ္… ဂလိုကိုး ဟု လူေထြးလဲ အံ့ၾသမွတ္သားလိုက္ရေပသည္တမံု႔။

ဝတ္ေကာင္းစားလွ သူေဌးသား အညစ္အေၾကးေပျခင္း

စကာၤပူဆိုတာ ကမာၻေျမပံုတြင္ အစက္အေျပာက္ေလးတစ္ခုသာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဖြံ႔ျဖိုးတိုးတက္မႈေၾကာင့္ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ အမည္ေက်ာ္ေနေပသည္။ အေမရိကန္၏ နည္းပညာကို အမိအရ အသံုးခ်ႏိုင္ျပီး၊  အေမရိကန္၏ထီးရိပ္ေအာက္တြင္ အကာအကြယ္ယူႏိုင္မႈေၾကာင့္ ဝန္းက်င္ႏိုင္ငံမ်ားက ခန္႔ညားရေသာ အေျခအေနသို႔ ေရာက္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္၏။

ႏိုင္ငံထူေထာင္ကာစ ၁၉၆၅ ဝန္းက်င္မွ ၁၉၈၀ ထိကာလမ်ားတြင္ သူ႔အေပၚသိသိသာသာျဖစ္ေစ၊ မသိမသာျဖစ္ေစ ျခိမ္းေျခာက္မႈမ်ားက ရွိေနခဲ့သည္။ ေရေပးေနေသာ မေလးရွားကလဲ ေရႏွင့္ပတ္သတ္၍ မလိုလွ်င္ မလိုသလို ေျပာတတ္သည္။ က်ြန္းေပါင္းမ်ားစြာ လူဦးေရမ်ားစြာ ရွိေနေသာ အင္ဒိုနီးရွားႏွင့္လည္း တခါတရံ မေျပလည္တတ္ေခ်။

လူေထြးတို႔ေရာက္ခဲ့ေသာ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ဝန္းက်င္တြင္မူ စကာၤပူက အဖက္ဖက္၌ ေအာင္ပြဲခံ၍ ေအာင္ပန္း ပန္ေနေခ်ျပီ။

သို႔ေသာ္ စကာၤပူတစ္က်ြန္းလံုး ျမဴမ်ားအံု႔ဆိုင္းေနျပီး၊ ရႈခင္းမေကာင္းေသာကာလမ်ားလည္း ႏွစ္တိုင္းလိုလို ၾကံုရသည္။ အေၾကာင္းကေတာ့ အင္ဒိုနီးရွားဖက္တြင္ ေတာင္ယာခုတ္သူမ်ားက  ေတာင္ယာမီးရိႈ႕ရာမွ ေတာမီးကူးစက္ေလာင္က်ြမ္းျပီး မီးခိုးျမဴမ်ား စကာၤပူေကာင္းကင္၌ အံု႔ဆိုင္းေနျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုျဖစ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ စကာၤပူႏွင့္ အင္ဒိုနီးရွား, အိမ္နီးခ်င္းႏွစ္ႏိုင္ငံၾကား ဆက္ဆံေရး အဖုအထစ္ေတြ ျဖစ္ေလ့ရွိသည္။

ဤစာေရးေသာ ၂၀၁၃ ဇြန္လတြင္လည္း လူေထြး စကာၤပူတြင္ ရွိေနသည္။ ဇြန္လ ၁၇ ရက္ ေန႔ေလာက္မွစ၍ မီးခိုးျမဴမ်ား အံု႔ဆိုင္းေနရာ ဇြန္လ ၂၁ ရက္ေန႔အထိ ဆိုးဝါးေနဆဲ ျဖစ္၏။ စကာၤပူသည္ ဥယာဥ္ျမို႕ေတာ္ တည္ေဆာက္၍ အမ်ားျပည္သူႏွင့္ဆိုင္ေသာ ေနရာမ်ားတြင္  ေဆးလိပ္ေသာက္ခြင့္တားျမစ္ထားသည္။ က်ဴးလြန္လွ်င္ ၾကီးေလးေသာ ျပစ္ဒဏ္ကို ေပးသည္။ ေလထု သန္႔ရွင္းေရးကို ဂရုစိုက္သည္။ သို႔ပါလ်က္ အျခားႏိုင္ငံေၾကာင့္ ေလထုညစ္ညမ္းရျခင္းကို အဘယ္မွာ လိုလားႏွစ္သက္္ပါမည္နည္း။ ခရီးသြားလုပ္ငန္းလဲ ထိခိုက္ႏိုင္၏။

အမ်ိဳးသားပတ္ဝန္းက်င္ဆိုင္ရာ ေအဂ်င္စီကလည္း သူ၏ ဝက္ဆိုက္တြင္ နာရီအလိုက္ ေလထုညစ္ညမ္းမႈကို ေဖာ္ျပေပးေနသည္။ ေလထုညစ္ညမ္းမႈ အညႊန္းကိန္း PSI 50 ထိ Good (ေကာင္းေသာအေျခအေန) ဟုဆိုသည္။ PSI 51 မွ 100 ထိ Moderate (ေစာင့္ၾကည့္ရမည့္အေျခအေန၊ က်န္းမာေရးမထိခိုက္ေသာအေျခအေန) ဟုဆိုသည္။

PSI 101 မွ 200 ထိကို Unhealthy (က်န္းမာေရးထိခိုက္ေသာအေျခအေန) ဟုဆိုသည္။ PSI 201 မွ 300 ထိကို Very Unhealthy (အလြန္ပင္ က်န္းမာေရးထိခိုက္ေသာအေျခအေန) ဟုဆို၏။ PSI 300 အထက္ဆိုလ်ွင္ Hazardous ေဘးအႏၱရာယ္ရွိေသာအေျခအေန) ဟုဆို၏။

၂၁-၆-၂၀၁၃ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီတြင္ PSI 400 ထိပင္ ျဖစ္သြားသည္။ အထပ္ျမင့္တိုက္မ်ားတြင္ မီးခိုးျမဴမ်ားေၾကာင့္ ျမင္ကြင္းမရွင္းလင္းေတာ့ေခ်။ ယခုႏွစ္တြင္ အိမ္နီးခ်င္းႏွစ္ႏိုင္ငံအၾကား၌ သံတမန္ပိုင္းဆိုင္ရာ တင္းမာမႈမ်ားအထိ ျဖစ္ပြားခဲ့၏။

စကာၤပူသဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ဆိုင္ရာ ဝန္ၾကီး ဗီဗီယမ္ဘားလိတ္ကရစ္ရွ္နန္ Vivian Balakrishnam ကမီးခိုးျမဴ ျပႆနာကို အေရးတၾကီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းေပးရန္ေတာင္းဆိုလိုက္၏။ အင္ဒိုနီးရွားဖက္ကမူ သူတို႔ႏိုင္ငံရွိေတာင္သူမ်ားကို ပညာေပးမႈလုပ္ေဆာင္ေနေၾကာင္း၊ ဟိုတိုင္ ဒီတိုင္ ကေလးလို မျပဳမူသင့္ေၾကာင္း တုန္႔ျပန္ေခ်ပခဲ့သည္။

ဝတ္ေကာင္းစားလွ သူေဌးသားကို ရြံ႕ေတြ အညစ္အေၾကးေတြေပလာတဲ့ဆင္းရဲသားက  သြားတိုက္မိသလိုမ်ိဳးလားဟု လူေထြးစဥ္းစားသည္။ သူေဌးသားက စိတ္ဆိုးမည္။ ဆင္းရဲသားကလဲ ဒါေလးမ်ား စိတ္ဆိုးစရာလားဟု ေခ်ပမည္။

ေလထုညစ္ညမ္းေသာ ပီကင္း၌ ေအာက္ဆီဂ်င္ ရႈႏိုင္ေသာ အငွားခန္းမမ်ားရွိသည္ဆို၏။ စကာၤပူမွာလဲ ေရေကာင္းေရသန္႔ကိုသာမက ေလေကာင္းေလသန္႔ကိုပါ ဝယ္သံုးရေတာ့မည္ထင္၏။ လူေထြး မေလးရွားမွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့စဥ္ကလည္း အင္ဒိုနီးရွားေတာမီးေၾကာင့္ မီးခိုးျမဴမ်ား အံု႔ဆိုင္းေနတတ္ပါသည္။

ေနလင္းညီ

Photo credit – http://img.insing.com/events/images/Singapore%20Night%20Fest%202013/04.jpg

---

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ