ေဆာင္းယြန္းလ
ေမ ၁၄၊ ၂၀၁၄
အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္
တ၀တ္တပ်က္ အိပ္မက္ေတြနဲ႔
အိပ္မက္ဟာ အိပ္မက္မဆန္ခ်င္ေတာ့ဘူး…
အရာရာဟာ
အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္
ဘာမွ မထူးျခားေတာ့သလို
ဘာမွလည္း မဆန္းျပားလွေတာ့ပါဘူး…
လမ္းေတြက က်ဥ္းေျမာင္းလြန္းေနေတာ့
ကိုယ့္ေျခရာေဟာင္း ကိုယ္ျပန္ရွာဖို႔
လြယ္ကူလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ခဲ့မိပါရဲ႕….
တခါတခါမွာ
ထင္တာေတြ ျဖစ္မလာတတ္ခဲ့သလို
မၾကာမၾကာမွာ
မထင္တာေတြလည္း ျဖစ္တတ္ခဲ့တယ္…
ရင္ေလာက္ မွန္းထားခဲ့သမွ်
ဖ၀ါးေအာက္ က်ေပ်ာက္သြားတဲ့အခါ
ကံၾကမၼာဟာ
ယိုးမယ္ဖြဲ႔စရာအေကာင္းဆံုး
ကုထံုးတခုတဲ့ပဲလား…..
ကိုယ္ပိုင္ေမးခြန္းေတြကို ေျဖဆိုဖို႔
ကိုယ္ပိုင္အေၿဖေတြကို ေတြးေတာဖို႔
ခက္ခဲလြန္းေနခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ
ေရာေထြးေနတဲ့ ဘ၀ကို
စာမ်က္ႏွာတခ်ိဳဳ႕ေလာက္ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ၿပီး
စာမ်က္ႏွာတ၀တ္ေလာက္ လွန္ဖတ္ခဲ့မိပါတယ္….
ေအးရာေအးေၾကာင္း
ေခါင္းခ်ခ်ိန္ နာရီတခ်ဳိ႕မွာ
ငါ့ၿမိဳ႕ပ်က္ကို
ႏုိးတ၀တ္အိပ္မက္နဲ႔ ျပန္ရွာမမက္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး…
သန္းေခါင္ထက္နက္တဲ့
ညေတာအုပ္ထဲမွာေတာ့
ကဗ်ာေတြ အၿပိဳင္းအ႐ုိင္းပြင့္လို႔ေပါ့……။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
