သူတိုု႔အာေဘာ္ ေမာင္ရစ္

ေမာင္ရစ္ – စည္းကမ္းရွိေသာ ျခစားမႈ၊ စည္ကမ္းတက် ဒီမုုိကေရစီ နဲ႔ ႏိုုင္ငံေရးေနာင္တ

စည္းကမ္းရွိေသာ ျခစားမႈ၊ စည္ကမ္းတက် ဒီမုုိကေရစီ နဲ႔ ႏိုုင္ငံေရးေနာင္တ

(အယ္ဒီတာ့ လက္ေရး ၃၃)

ေမာင္ရစ္၊ ေမ ၁၂၊ ၂၀၁၄

 

ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၆ တုုန္းက အယ္ဒီတာ့လက္ေရး ေနာက္ဆုုံးေရးခဲ့တာပဲ။ မတ္နဲ႔ ဧျပီမွာ စာကိုု မေရးျဖစ္ဘူးလိုု႔ ဆိုုရပါမယ္။ ဆရာဦး၀င္းတင္ မတ္လမွာ ေဆးရုုံတက္၊ ဧျပီမွာ ဆုုံးပါးသြားတယ္။ ဆရာ့အတြက္ အမွတ္တရစာေတြ မိုုးမခမွာ တင္ဆက္ေနတာရယ္၊ မိုုးမခမဂၢဇင္း ပုုံႏွိပ္စာေစာင္ေလး ထြက္ဖိုု႔ အေ၀းကေန ေလာေဆာ္ေနရတာရယ္နဲ႔ စာမေရးျဖစ္ပါ။ မိုုးမခမွာ ဆရာလြတ္ေျမာက္ခ်ိန္ ၂၀၀၈ ကေန ယခုုအခ်ိန္အထိ တင္ဆက္ခဲ့တဲ့ “ဦး၀င္းတင္နဲ႔ ေမးခြန္းမ်ား – မိုုးမခအင္တာဗ်ဴး” ေတြ အားလုုံးဟာ ဆရာနဲ႔ပဲ ဆိုုင္ပါတယ္။ အခုုေတာ့ ဆရာရဲ့ ဦး၀င္းတင္ေဖာင္ေဒးရွင္းနဲ႔ သက္ဆိုုင္ပါေၾကာင္း က်ေနာ္တိုု႔က သက္ဆိုုင္သူမ်ားကိုု သည္ကေန အေၾကာင္းၾကားတင္ျပအပ္ပါတယ္။

ဆရာမကြယ္လြန္မီက မိုုးမခနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးစုုစည္းမႈေတြ စာအုုပ္ထုုတ္ျဖစ္ဖိုု႔ ေျပာၾကေတာ့ ဆရာကိုုယ္တိုုင္ကလည္း စာမူခကိုု ဆရာ့ေဖာင္ေဒးရွင္းကိုု ေပးအပ္ဖိုု႔ မွာခဲ့ပါတယ္။ အကယ္၍မ်ား (ဦး၀င္းတင္ – ၈၅ ၊ မိုုးမခနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးမ်ား (၂၀၁၀-၂၀၁၃) စုုစည္းမႈ) ) ထြက္ျဖစ္မယ္ ဆိုုရင္ ဆရာရဲ့ ေဖာင္ေဒးရွင္းအတြက္ကိုုပဲ စာအုုပ္ထုုတ္ေ၀သူက စာမူခကိုု ရည္ရြယ္ျပီး ထုုတ္ေ၀မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တိုုက္ဆိုုင္တာတခုုက အင္တာဗ်ဴးေတြ စုုလိုုက္တာ ၈၅ ခုုရွိတယ္။ ဆရာ့အသက္ကလည္း ၈၅ ႏွစ္ကိုုး။ တကယ္ကေတာ့ အင္တာဗ်ဴး ၈၅ ခုု မကပါ။ အင္တာဗ်ဳး စုုစည္းမႈ ပထမအုုပ္ကိုု တေကာင္းစာေပတိုုက္ကေန အတုုိက္အခံေခါင္းေဆာင္ ဦး၀င္းတင္ (မိုုးမခမီဒီယာ) ဆိုုျပီးေတာ့ ၂၀၀၈ ကေန ၂၀၀၉  အတြင္း အင္တာဗ်ဴးမ်ားစုုစည္းတင္ဆက္မႈအျဖစ္ ၂၀၁၃ ဒီဇင္ဘာလက ထုုတ္ေ၀ခဲ့ျပီးပါျပီ။ အခုုဒါက ထုုတ္ျဖစ္ရင္ေတာ့ ဒုုတိယအုုပ္ေပါ့ေလ။

က်ေနာ္တိုု႔က ဆရာနဲ႔ ေခတၱခဏေလးပဲ ေတြ႔ဆုုံခြင့္ရခဲ့တာပါ။ ဆရာ့အနားမွာ အျမဲတမ္းရွိေနခြင့္ရသူေတြက အလြန္ကိုု ကံထူးတယ္လိုု႔ ေျပာရမွာျဖစ္ပါတယ္။ သူတိုု႔ေတြဆီက ဆရာၾကီးဦး၀င္းတင္ရဲ့ အေတြးအျမင္ေတြ ေဟာေျပာဆုုံးမခ်က္ေတြ ျပန္လည္ေျပာဆိုုေရးသားၾကတာေတြ ဆက္လက္ၾကားသိခြင့္ရဖိုု႔၊ စုုေဆာင္းတင္ျပၾကဖိုု႔ကိုုလည္း ေမွ်ာ္လင့္ေနမိပါတယ္။

ဆရာနဲ႔ ေနာက္ဆုုံးေျပာခဲ့တဲ့ စကားလက္ဆုုံက ၂ ခုု ရွိပါတယ္။ ၁ ခုုကေတာ့ စာေရးဆရာမၾကီး ကြယ္လြန္သူ ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္ဟာ သူ႔ရဲ့ ႏိုုင္ငံေရးဘ၀ကိုု ဂုုဏ္မယူဘူး၊ ေနာင္တေတာင္ ရတယ္ ဆိုုတာပါ။ ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္အေနနဲ႔ တသက္တာ ဂုုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္တဲ့ဘ၀ကေတာ့ စာေရးဆရာဘ၀၊ အႏုုပညာသည္ဘ၀ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက အဖြားျဖစ္သူကိုုယ္တိုုင္ေျပာခဲ့တာပါ။ ဒါကိုု သက္ေသက က်န္ရစ္သူ က်ေနာ္တိုု႔မိသားစုု ကိုုယ္တုုိင္ျဖစ္ပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္ေျပာရသလဲဆိုုေတာ့ … ၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပုုံၾကီးမွာ သူ႔ေျမးေတြက အေရးအခင္းလိႈိင္းလုုံးၾကီးေတြထဲ ကိုုယ္သန္ရာ အားသာရာထဲ ခုုန္ခ်ၾကေတာ့မယ္ဆိုုေတာ့ သူကိုုယ္တိုုင္ေျပာခဲ့တာ တခုုရွိပါတယ္။ “ငါတိုု႔တေတြ တာ၀န္မေက်ခဲ့လိုု႔ မျပီးျပတ္ေသးတဲ့ အာဏာရွင္ေတာ္လွန္ေရးကိုု ငါ့သားေျမးေတြ ဆက္ျပီး ထမ္းၾကရရွာတယ္ …” ဆိုုတာပါ။ ဗမာျပည္ရဲ့ လြတ္လပ္ေရးကိုု ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ားရဲ့ ဦးေဆာင္မႈနဲ႔  ေအာင္ျမင္စြာ ရယူႏိုုင္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း တိုုင္းျပည္ရဲ့ လြတ္လပ္ေရးကိုု ေနာက္ဆုုံးမေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ ဦးေန၀င္းနဲ႔တကြေသာ အေပါင္းအပါေတြ လက္ထဲကိုု ၀ကြက္အပ္ခဲ့ရတာကိုုး။ သည္လိုုနဲ႔ တိုုင္းျပည္ဟာ စစ္အာဏာရွင္လက္ေအာက္မွာ ဆက္လက္ျပီး လြတ္လပ္ေရးဆုုံးရႈံးေနခဲ့ၾကရေတာ့ သူတိုု႔တေတြဟာ တာ၀န္မေက်ခဲ့ဘူး၊ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြအတြက္ ျငိမ္းခ်မ္းမႈသစ္ပင္ကိုု မစိုုက္ႏိုုင္ခဲ့ၾကဘူးလုုိ႔ သေဘာထားတယ္။ ေနာင္တရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္ကေတာ့ သူ႔ႏိုုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈဘ၀ကိုု ဂုုဏ္မယူဘူးလိုု႔ ေျပာတာပါ။

က်ေနာ္တိုု႔ မ်ဳိးဆက္ေတြကေကာ က်ေနာ္တိုု႔ရဲ့ လက္ရွိႏိုုင္ငံေရးဘ၀ကိုု ဂုုဏ္ယူႏိုုင္ၾကျပီလား၊ တာ၀န္ေက်ၾကလိုု႔လားလိုု႔ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု ေမးခြန္းထုုတ္မိပါတယ္။ အဲသည္အေၾကာင္းကိုု ဆရာဦး၀င္းတင္ကိုု ေျပာဆိုုေဆြးေႏြးမိပါတယ္။ ၁၉ ၆၂ မွာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလိုုက္ျပီးေနာက္မွာ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီလက္ေအာက္ သတင္းစာေတြ ထူေထာင္ေတာ့ က်ေနာ့္အဖုုိးအဖြားတိုု႔လည္း အားတက္သေရာ ပါခဲ့ၾကတာကိုုး၊ ၁၉ ၆၈ မွာ အာဏာရွင္ေတြရဲ့ အတြင္းသရုုပ္ထင္ရွားလာခ်ိန္က်မွ သူတိုု႔တေတြ အလုုပ္ကေန ထြက္ျပီး ဆန္႔က်င္မႈကိုု ျပခဲ့ၾကေပမယ့္ စစ္အာဏာရွင္ယႏၱယားၾကီးက အရွိန္ရ ရွင္သန္ေနျပီမိုု႔ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီကေန ျမန္မာ့ဆိုုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီေခတ္ကိုု ေျပာင္းခဲ့၊ ႏိုုင္ငံရဲ့ မ်ဳိးဆက္ ၂ ဆက္ေလာက္ဟာ စစ္အာဏာရွင္လက္ေအာက္မွာ ေပးဆပ္ရင္းႏွီးခဲ့ရတယ္ မဟုုတ္လား။

အခုုေကာ ဘာထူးလဲ။ ပါတီစုုံဒီမိုုကေရစီေခတ္ကိုု ေရာက္ဖိုု႔ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ ျဖတ္သန္းလာရတဲ့လမ္းမွာ … အခုုခ်ိန္လည္းက်ေရာ ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ စည္းကမ္းစနစ္က်ေသာ ဒီမိုုကေရစီလမ္းစဥ္ကိုု အေတာ္မ်ားမ်ားေသာ ေတာ္လွန္ေရးသမားဆိုုသူေတြက အားတက္သေရာ ေလ်ာက္ၾကဖိုု႔ ရုုန္းကန္လႈပ္ရွားေနၾကပါျပီ။ ဘယ္ေတာ့မ်ားက်မွ “ဟာ … ေနာက္ဆံုုးေတာ့ တလြဲေတြပါပဲလား” ျဖစ္ကုုန္မွာကိုု စိုုးရိမ္မိပါတယ္။  အဲသည္က်မွ ကိုုယ္ေရြးခ်ယ္ခဲ့မိတဲ့ ႏိုုင္ငံေရးဘ၀ကိုု ဂုုဏ္မယူဘူးလိုု႔ ေနာင္တစကား ေျပာၾကမွာကိုု မျဖစ္ေစခ်င္ပါ။ အခ်ိန္ေတြ ကုုန္တဲ့အျပင္ မ်ဳိးဆက္ေတြပါ ျပဳန္းတီးကုုန္က်မွာကိုုး။

ဆရာဦး၀င္းတင္ကေတာ့ ျပတ္သားတ့ဲအျမင္နဲ႔ ျဖတ္သန္းမႈရွိတဲ့သူျဖစ္တဲ့အတြက္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကိုု အျပီးသတ္ အျပဳတ္ တိုုက္ခိုုက္ဖိုု႔ကိုုပဲ ေရြးခ်ယ္ထားသူျဖစ္ပါတယ္။ အာဏာရွင္ေတြရဲ့ မူလပကတိ အတြင္းသရုုပ္ကိုု မ်က္ေျခမျပတ္သူျဖစ္တာမိုု႔ သူကိုုယ္တိုုင္ကလည္း ေပါ့ေပါ့ဆဆ သေဘာမထားသလိုု၊ သူ႔ဦးေဆာင္မႈ ေခါင္းေဆာင္မႈမွာလည္းပဲ ေလ်ာ့မတြက္ဖိုု႔၊ အလြန္အက်ဳး အေကာင္းမျမင္ဖိုု႔ဆိုုတဲ့ သတိကိုု ၾကီးစြာ ထားသူျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေသရာေညာင္ေစာင္းကေန က်ဳပ္ကေတာ့ အာဏာရွင္ေတြကိုု “အဟမ္း အဟမ္း ထြီ” ပဲလိုု႔ ေျပာခ့ဲတာေပါ့။ ဆရာရဲ့ ဘ၀ျဖတ္သန္းမႈမွာ ႏိုုင္ငံေရးဘ၀ေကာ၊ စာေပနဲ႔ အႏုုပညာဘ၀မွာပါ သူ႔ကိုုယ္သူ တာ၀န္ယူသူ၊ ဂုုဏ္ယူသူ၊ ေနာင္တမရဘဲ ၀မ္းေျမာက္ တည္ေဆာက္သူတဦးအျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ တခ်က္ ေျပာမိခဲ့တဲ့ စကားလက္ဆုုံကေတာ့ “စည္းကမ္းရွိတဲ့ ျခစားမႈ” အေၾကာင္းပါ။ အေနာက္ႏိုုင္ငံက သုုံးသပ္ခ်က္ေတြ၊ အစီရင္ခံစာေတြမွာ အစုုိးရေတြ၊ ေကာ္ပိုုေရးရွင္းေတြ၊ အင္န္ဂ်ီအိုုကေတြက အာဏာရွင္ႏိုုင္ငံေတြ၊ ဖြံျဖိဳးဆဲႏိုုင္ငံေတြကိုု ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ ၀င္ေရာက္လုုပ္ေဆာင္တဲ့အခါမွာ “ေျပာင္း” လုုပ္လိုု႔ မရရင္ “ေပါင္း” လုုပ္ၾကတဲ့ အေၾကာင္းေတြထဲက “စည္းကမ္းရွိတဲ့ ျခစားမႈ၊ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈ” အေၾကာင္းျဖစ္ပါတယ္။ ‘disciplined corruption’ ေပါ့ဗ်ာ။ အာဏာရွင္ေတြရဲ့ အသိုုင္းအ၀ိုုင္းကိုု ဗရမ္းဗတာ လာဘ္စားေနတဲ့အက်င့္ကေန စည္းနဲ႔ စနစ္နဲ႔ ဆုုေပးဒဏ္ေပးနဲ႔ လာဘ္စားၾကဖိုု႔၊ ျခစားၾကဖိုု႔ လုုပ္ေဆာင္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေငြေၾကး အက်ဳိးအျမတ္ အခြင့္အလမ္း မက္လုုံးေတြေပးျပီးေတာ့ ပရိုုဂ်က္မ်ား၊ စီမံကိန္းမ်ား၊ မူ၀ါဒမ်ားကိုု ခ်မွတ္အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေစတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လုုပ္ေဆာင္မႈေတြ အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့အခါ ရလဒ္ေတြကိုု ၾကည့္ျပီး တိုုင္းတာျပီးေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြ၊ အေပါင္းအပါေတြကိုု တိရစာၦန္မ်ားလိုု လိမၼာယဥ္ေက်း သိတတ္လာေအာင္ ျမဴဆြယ္ ထိန္းေၾကာင္း သင္ၾကားေပးၾကရတယ္လိုု႔ သူတိုု႔က ဆိုုပါတယ္။ မသိတတ္တဲ့ကေလးတေယာက္ဟာ တဦးတည္း မုုန္႔ခိုုးစားေနရာကေန သူမ်ားနဲ႔ေ၀မွ်စားလုုိ႔ မိသားစုုကေန “လိမၼာလိုုက္တာ၊ ေတာ္လိုုက္တာ” လိုု႔ ၀ိုုင္း၀န္း ခ်ီးမြန္း အသိအမွတ္ျပဳခံရတာကိုု သာယာျပီး  ေျပာင္းလဲလာတဲ့ သေဘာေပါ့ဗ်ာ။ လူဆိုုးေတြကလည္း ခိုုးဆိုုးတိုုက္ခိုုက္ထားတာေတြကေန လွဴလိုုက္ တန္းလိုုက္လုုပ္မိရာက သူေတာ္ေကာင္းစိတ္၀င္လာရေအာင္၊ လူရာသူရာ ၀င္လာလိုု႔ အေျပာအဆိုု အသိပညာ ဆင္ျခင္ ျပဳျပင္လာေအာင္ သင္ၾကားေပးၾကတဲ့ သေဘာေပါ့။ သိုု႔ေသာ္လည္း သမိုုင္းတေလ်ာက္မွာေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ အေပါင္းအပါေတြဆိုုတာ ယဥ္ေက်းလိမၼာ ေျပာင္းလဲ ျပဳျပင္လာတယ္ဆိုုတာ မွတ္တမ္းမွတ္ရာ မရွိပါ။ အေနာက္တိုုင္းဒီမိုုကေရစီသမားေတြရဲ့ ေပးကမ္းဇာတ္သြင္းမႈေတြကိုု နာယူျပီးေတာ့ အတိတ္က ဆိုုဗီယက္ယူနီယမ္ၾကီးကိုု ထုုခြဲလိုုက္မိလိုု႔ စိတ္မေကာင္းေတြျဖစ္ေနခဲ့တဲ့ လက္ရွိရုုရွားအာဏာရွင္ ပူတင္ဟာ အင္အားသုုံးျပီးေတာ့ ရုုရွားအမ်ဳိးသားအင္ပါယာကိုု ျပန္ထူေထာင္ဖိုု႔ ၾကိဳးပမ္းေနျပန္တာပါပဲ။

ဆရာနဲ႔ စည္းကမ္းရွိေသာျခစားမႈျဖင့္ စည္းကမ္းရွိေသာ ဒီမိုုကေရစီစနစ္ကိုု ထူေထာင္ေရးအေၾကာင္း ေျပာမိေတာ့ ဆရာက “မင္းတိုု႔အေနာက္တိုုင္းက ပညာရွင္ေတြက သူတိုု႔ေပတံေတြနဲ႔ တိုုင္းထြာျပီး စကားတတ္တိုုင္းေျပာေနေတာ့တာပဲကြာ” လိုု႔ မွတ္ခ်က္ေပးပါတယ္။ ဆရာအေနနဲ႔ကေတာ့ “စည္းကမ္းရွိေသာ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈ၊ ျခစားမႈ” နည္းလမ္းကိုု ႏွစ္သက္သူ မဟုုတ္ပါ။ ဆရာရဲ့ ဦး၀င္းတင္ေဖာင္ေဒးရွင္းကိုု ခရိုုနီမ်ဳိးဆက္အခ်ဳိ႔က ကူညီေထာက္ပံ့ လွဴဒါန္းဖိုု႔ ၾကိဳးစားၾကစဥ္က ဆရာကိုုယ္တိုုင္က (နာမယ္လုုိခ်င္၊ အက်ဳိးအျမတ္လိုုခ်င္၊ အသိအမွတ္ျပဳတာ ခံယူခ်င္) လိုု႔ လွဴတာ ကမ္းတာ ေထာက္ပံ့တာမ်ဴိးကိုု လက္မခံႏိုုင္ဘူးလိုု႔ ဆိုုခဲ့တယ္လိုု႔ ၾကားသိ မွတ္ယူခဲ့ဖူးပါတယ္။

သည္လိုုမ်ဴိး စည္းကမ္းရွိေသာ ဒီမုုိကေရစီေတြ၊ စည္းကမ္းရွိေသာ ျခစားမႈေတြနဲ႔သာ စည္းကမ္းရွိေသာ ျမန္မာ့လူေဘာင္ေလာကၾကီးသာ တည္ေဆာက္ၾကမယ္ ဆိုုရင္ေတာ့ ေနာင္တခ်ိန္မွာ ႏိုုင္ငံေရးေနာင္တပဲ ရၾကဖိုု႔ပဲ ရိွလိမ့္မယ္လိုု႔ က်ေနာ္တိုု႔ကေတာ့ ယူဆပါတယ္။ ဂုုဏ္ယူဖြယ္ ႏိုုင္ငံေရးဘ၀ဆိုုတာကိုု မွတ္တမ္းတင္ႏိုုင္ခဲ့မယ္ မဟုုတ္ဘူးလိုု႔ ဆိုုခ်င္ပါတယ္။ ေနာင္မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြဟာ ေခတ္သစ္ စစ္အာဏာရွင္ေတြ လက္ေအာက္မွာ ေျခဖ၀ါးေအာက္မွာ ေခတ္သစ္ေက်းကၽြန္ေတြအျဖစ္ ဆက္လက္ရွင္သန္ ရုုန္းကန္ေနၾကရဦးမယ္။ အဲသည္အခါက်ရင္  ငါတိုု႔ေခတ္တုုန္းက ငါတိုု႔ညံ့ခဲ့ၾကလိုု႔ ေနာင္တေခတ္က ငါ့သား ငါ့ေျမးမ်ား ပင္ပန္းဆင္းရဲၾကရွာတယ္။ သနားလိုုက္တာ ကြယ္ … ကၽြတ္ ကၽြတ္ ကၽြတ္ ဆိုုျပီး ေသရာေညာင္ေစာင္းမွာ “အဟမ္း အဟမ္း ထြီ” မလုုပ္ႏိုုင္ဘဲ “အဟြတ္ အဟြတ္ … ကၽြတ္ ကၽြတ္ ကၽြတ္ ” စုုတ္တသတ္သတ္နဲ႔  ေနာင္တမရၾကေစခ်င္ပါ။

ဆရာဦး၀င္းတင္နဲ႔ သည္ဘ၀မွာ ဆုုံေတြ႔ခြင့္ရတဲ့အတြက္ က်ေနာ္တုုိ႔ တသက္တာ ေနာင္တမရဘဲ ၀မ္းေျမာက္ ဂုုဏ္ယူေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အျခားတဖက္က သူတိုု႔တေတြနဲ႔ အေပါင္းအပါေတြနဲ႔ “ေပါင္း” ခြင့္ မရလိုု႔ က်ေနာ္တိုု႔ကေတာ့ တသက္လုုံး ေနာင္တရမည္ မဟုုတ္ပါ ခင္ဗ်ား။

 


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts