ေဇာ္ေအာင္ (မုုံရြာ) – ျမန္မာႏိုင္ငံပညာေရးႏွင့္ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ Ph.D ရရွိခဲ့သူ သခ်ၤာပါေမာကၡ ေဒါက္တာခင္ေမာင္ဝင္း (အရည္ခ်င္းစစ္ျခင္း-၂)

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အေျခခံပညာေရးမွာ ဘာအေျပာင္းလဲရွိသလဲ ေမးျမန္းၾကည့္ရ၊ ေက်ာင္းသားေလးမ်ားက ယခင္ကလို စာေမးပြဲစာလိပ္ခိုးခ်မႈ မရွိသေလာက္ျဖစ္သြားေၾကာင္း၊ ေမးခြန္းမေပါက္ေတာ့သျဖင့္ စာလိပ္ေရာင္းစားသူမ်ား စီးပြားမေကာင္းေတာ့ေၾကာင္း၊ တကယ္ေက်ာင္းစာတတ္ဖို႕ ၾကိဳးစားလာရေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ပုဂၢလိကေက်ာင္းတက္သူ ကေလးမ်ားကလည္း ထမင္းခ်ိဳင့္သည္ခြင့္ေပးေသာေက်ာင္းမ်ားလဲရွိေၾကာင္း၊ အခ်ိဳ႕ပုဂၢလိကေက်ာင္းမ်ားသည္ ေက်ာင္းမွာပင္ အဟာရျပည့္ဝေသာအစာ၊ ႏြားႏို္႕မ်ား တိုက္ေကြ်း၊ ေရာင္းခ်သျဖင့္ ထိုေက်ာင္းမ်ားရွိ ကေလးငယ္မ်ားသည္ အျခားေက်ာင္းမ်ားထက္ သာလြန္ေနမည္မွာ ေသခ်ာေပသည္။ အစိုးရေက်ာင္းမ်ားတြင္ ဆရာမ်ားမွာ လစာေငြ တစ္သိန္းေအာက္သာ ရရွိေသာေၾကာင့္ က်ဴရွင္ျပျခင္းမွ မလုပ္မေနရ လုပ္ငန္းတစ္ခုျဖစ္ေနသည္။ ယခင္ကလို က်ဴရွင္တက္လွ်င္ စာေမးပြဲေအာင္သည့္ေခတ္ကို ေက်ာ္လြန္ျပီး၊ က်ဴရွင္တက္မွ အတန္းပိုင္ဆရာမ ဂရုစိုက္ျခင္းခံရျပီး၊ စာလည္းပိုတတ္မည္။ စက္မႈေခတ္ (တနည္းအားျဖင့္ ပညာေခတ္သို႕) သြားေနသည္ကို ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ရာ ေတြ႕ရပါသည္။ ေက်းရြာမ်ားမွ ရန္ကုန္လာေရာက္ေသာ ထိုင္း၊ မေလးရွား ႏိုင္ငံျခားအလုပ္ကိုင္အတြက္ လာေရာက္သူ မိန္ကေလး၊ ေယာကၤ်ားေလးမ်ားကို ေမးျမန္းၾကည့္ေသာအခါ ဦးေလးရယ္၊ သမီးတို႕ဆီမွာ လယ္ပိုင္က ဧက၁၀၀၊ ၂၀၀ ပိုင္ျပီး သူတို႕ပဲ ခ်မ္းသာတယ္။ ၁၀တန္းမေျပာနဲ႕ ၈တန္းေတာင္ေရာက္တဲ့သူ မရွိေတာ့ပါဘူး။ တအိမ္ျခားဆိုသလို ထိုင္းႏိုင္ငံပဲ သြားအလုပ္လုပ္ၾကတယ္။ သမီးေယာကၤ်ားကေတာ့ တစ္လ ၃သိန္း ပို႕ေပးလို႕ အဆင္ေျပေပမဲ့၊ ႏိုင္ငံျခားသြားမလုပ္ပဲ ေသာက္စားမူးေနတဲ့ ေယာကၤ်ားရတဲ့ ေဟာဒီသမီးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းဆို ၄တန္းပဲတတ္တယ္။ သူ႕ေယာကၤ်ားလည္း လယ္သူရင္းငွားပဲလုပ္စားျပီး၊ ကေလး၂ေယာက္နဲ႕ ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ထြက္လာၾကတယ္။ ရြာမွာ ေက်ာင္းဆရာမကေတာ့ တစ္လ ၇ေသာင္းေလာက္ရေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္။ သမီးတို႕ဆီမွာ တစ္လက်ပ္တစ္ေသာင္းဆို စားလို႕ေလာက္ငွတယ္။ ဆန္ရွိတယ္။ ဟင္းကေတာ့ ဝင္ျခံထဲမွာရွိတယ္။ စာသင္ခ်င္ေပမဲ့ ကေလးမိဘေတြက ကေလးအငယ္ေတြကို ထိန္းဖို႕ ေက်ာင္းမထားေတာ့ သမီးတို႕လည္း ပညာမတတ္ဘူး။ အိမ္အလုပ္လုပ္ရင္း ၁၆ႏွစ္မွာ အိမ္ေထာင္က်တယ္။ အခု ၂၇ႏွစ္ ကေလး၂ေယာက္ကို မိဘဆီထားျပီး၊ ထိုင္းႏိုင္ငံ အလုပ္ပြဲစားနဲ႕ သြားလုပ္ေတာ့မယ္ ဆံုးျဖတ္၊ ရန္ကုန္ေရာက္လာတယ္။ အလုပ္ပြဲစားက ပတ္စပို႕လုပ္ခ က်ပ္၅ေသာင္း (၁၀ရက္ၾကမယ္)၊ ထိုင္းအလုပ္အတြက္ ဒီဘက္ပြဲစား၊ ဟိုဘက္ပြဲစား က်ပ္၄သိန္းေပးရတယ္။ ေယာကၤ်ားဘယ္မွာလုပ္သလဲ မသိဘူး။ ဟိုေရာက္မွ ေယာကၤ်ားနဲ႕ဆက္သြယ္ရမယ္… စသျဖင့္ ေျပာျပပါသည္။ ေအာက္ဆံုးအဆင့္ ေတာင္သူလူငယ္အမ်ိဳးသမီးငယ္ ရင္တြင္းက ေျပာစကားျဖစ္သည္။

ျမိဳ႕ေပၚတြင္ တကၠသိုလ္ပညာတတ္မ်ားမွာ လူငယ္ထု၏ ၅%မွ် ရွိမည္ျဖစ္သည္။ က်န္ ၉၅% လူငယ္မ်ားသည္ ၁၀တန္းမေရာက္သူမ်ားျဖစ္သည္။ ထို ၅% မွ်ေသာ ဘြဲ႕ရလူငယ္မ်ားမွ အနာဂါတ္ေကာင္းမြန္ပါသည္။ ေလာေလာဆယ္ ထိုဘြဲ႕ရလူငယ္မ်ားအတြက္ အလုပ္ကိုင္၊ ျပည္တြင္းမွာ တစ္လ က်ပ္တစ္သိန္းမွာ ၃သိန္းအမ်ားဆံုး ကုမၸဏီမ်ားက ေပးေသာေၾကာင့္ စင္ကာပူ၊ ဒူဘုိင္း၊ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းသို႕ အဂၤလိပ္စာနားေထာင္ႏိုင္ေသာ၊ ပညာတတ္လူငယ္မ်ား သြားအလုပ္လုပ္ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕မိဘတတ္ႏိုင္သူ၊ အဆက္သြယ္ရွိသူမ်ားက ႏိုင္ငံျခားသို႕ ပညာသင္ထြက္ခြာေနသျဖင့္ စင္ကာပူႏိုင္ငံတြင္ လြန္ခဲ့ေသာ ၇ႏွစ္အတြင္း ျမန္မာလူဦးေရ ၂ဆေက်ာ္ (၂သိန္းခန္႕) တိုးပြားလာေနပါသည္။

မည္သို႕ပင္ျဖစ္ေစ ပညာေရးသည္ အလြန္ေကာင္းမြန္ေသာ ရင္းႏွီးျမဳတ္ႏွံမႈျဖစ္ေၾကာင္း ျမန္မာျပည္မွ ဆင္းရဲမြဲေတေသာ ေတာင္သူမိသားစုပင္ သိပါသည္။ သို႕ေသာ္ လတ္တေလာ ေနာက္ေမြးလာသည့္ ကေလးထိန္းဖို႕က ပိုအေရးၾကီးသျဖင့္ သား၊သမီးၾကီးမ်ား ေက်ာင္းမတတ္ရေတာ့ပါ။

ပညာေရးအေထာက္ကူပစၥည္းရင္းႏွီးျမွတ္ႏွံမႈ
ပညာေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရမွ ဘတ္ဂ်က္မ်ားစြာ ခ်ေပးေနသည္။ ယခုႏွစ္ ၂၀၁၄အတြက္ ေဒၚလာသန္းေပါင္း၉၀၀ခန္႕ (5% of GDP) ခ်ေပးျမမည္၊ ဟုသိရသည္။ ကမၻာ့ထိပ္တန္းပညာေရးႏိုင္ငံျဖစ္ေသာ အေမရိကန္တြင္ 15% of GDP ကို ပညာေရးအတြက္သံုးျပီး၊ အေရွ႕ေတာင္အာရွႏိုင္ငံမ်ားတြင္ 10% of GDP သံုးစြဲသည္။ အခ်က္အလက္အတိအက်ကို အင္တာနက္ CIA Factbook, IMF, UN, Wikipedia မ်ားတြင္ ရွာေဖြႏိုင္ပါသည္။

ျမန္မာျပည္တြင္ စီးပြားလုပ္ငန္းရွင္ၾကီးမ်ားသည္ အခြန္မေပးပဲ ေရွာင္တိမ္းႏိုင္သျဖင့္ အလြန္ခ်မ္းသာေနသည္။ ဆင္းရဲသားမ်ားက မေရွာင္တိမ္းႏိုင္သျဖင့္ ေနာက္ဆံုး သူတို႕ပဲ အခြန္ထမ္းေနရသည္။ အိမ္ျခံေျမေစ်းၾကီးျခင္း၊ လွ်ပ္စစ္ေစ်းၾကီးျခင္း၊ မွတ္ပံုတင္လုပ္ခ၊ အိမ္ေထာင္စုစာရင္းလုပ္ခ စသည့္ ဝန္ေဆာင္မႈစရိတ္ၾကီးလြန္းေနျခင္းတို႕သည္ ဆင္းရဲသားမ်ားအတြက္ ေလးပင္ေသာ အခြန္ေငြမ်ားျဖစ္သည္။ တနည္းအားျဖင့္ ျခစားမႈလြန္ကဲေနေသာ အစိုးရဝန္ထမ္းေလာက၊ အခုဆိုခ်က္ခ်င္းလိုခ်င္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား၏ ေပးကမ္းေသာအက်င့္ေၾကာင့္ ဝန္ေဆာင္မႈစရိတ္မ်ား အလြန္ၾကီးျမင့္ေနရသည္။ ျမန္မာကဲ့သို႕ ဖြံ႕ျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အစိုးရဝန္ထမ္းမ်ား အက်င့္စာရိတၱေကာင္းဖို႕ အလြန္ခက္ေနသည္။ ဗီယက္နမ္၊ တရုပ္ျပည္မ်ားတြင္ Corruption & Nepotism ျခစားမႈႏွင့္ေဆြမ်ိဳးမိတ္ေဆြအလုပ္ခန္႕ျခင္းမ်ားမွာ ျမန္မာျပည္ေလာက္မဆိုးလွပါ။

ပညာေရးအေထာက္ကူျပဳ ပစၥည္းမ်ား ဝယ္ယူေရးကိုလည္း ကုမၸဏီမ်ားက အရည္ေသြးႏိုမ့္ပစၥည္းမ်ား၊ ေစ်းႏႈန္းၾကီးျမင့္စြာ အစိုးရထံသို႕ေရာင္းခ်ရန္ ၾကိဳးစားေနသည္။ ပညာေရးဌာန၊ သိပၸံနည္းပညာဌာန တာဝန္ရွိသူမ်ားက အစိုးရဘတ္ဂ်တ္မ်ားကို မွန္ကန္စြာသံုးစြဲရန္ အခ်ိန္ေပးေနရသည္။ ဆရာမ်ား အရည္ေသြးျမွင့္တင္ေရး Human Resource သင္တန္းမ်ားကို မပို႕ခ်ႏိုင္ျဖစ္ေနသည္။ လူမ်ားကို သင္တန္းေပးရသည္မွာ အလြန္ခက္ခဲျပီး၊ ေဘးေပါက္ဝင္ေငြလည္း ရရန္ခဲယဥ္းေသာေၾကာင့္၊ ဆရာျဖစ္သင္တန္းမ်ားကို ပုဂၢလိကသင္တန္းေက်ာင္းမ်ားက ၾကားဝင္ျဖည့္တင္းေပးေနရသည္။

ယခုေဆာင္းပါးတြင္ သင္ၾကားမႈဆရာမ်ားေမြးထုတ္ျခင္းကို အစိုးရမွ ဘတ္ဂ်တ္ခြဲေဝမေပးဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။ ဆရာမ်ားကို သင္တန္းဖြင့္ျပီး ဆရာအခ်င္းခ်င္းသင္ၾကားေပးျခင္းနည္းလမ္းျဖင့္ ေငြကုန္က်ခံရန္မလိုေတာ့၊ ျပည္ပမွ ေက်ာင္းဆရာမ်ားကို ဖိတ္ေခၚသင္ၾကားေပးျခင္းလဲ သိပ္မေတြ႕ရ၊ ဆရာမ်ားကို ျပည္ပလႊတ္ျပီး ေလ့လာခိုင္းျခင္းလဲ မရွိသျဖင့္ ဆရာမ်ားအရည္အေသြးျမွင့္တင္ေရးမွာ အစိုးရက႑တြင္ အလြန္အားနည္းေနပါသည္။

ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ Ph.D ရရွိခဲ့သူ သခ်ၤာပါေမာကၡေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ဝင္း
ဆရာၾကီးေနအိမ္သို႕ သြားေရာက္ေမးျမန္းခြင့္ရရွိခဲ့သည္။ ဆရာၾကီးကေတာ္ (တကၠသိုုလ္ေရႊရီ၀င္း) ႏွင့္ သမီးျဖစ္သူ စာေရးဆရာမ ဂ်ဴနီယာဝင္းတို႕ႏွင့္လည္း ေမးျမန္းခြင့္ရရွိပါသည္။ မိုးမခ စတင္ခဲ့သူ ကိုေမာင္ရစ္၏ ဖခင္၊ သခ်ၤာပါေမာကၡေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ဝင္း (အျငိမ္းစား) ျဖစ္သည္။

ေမး။ ဆရာၾကီး တေလာက မိုးမခစာမ်က္ႏွာမ်ားမွာ အင္းစိန္မ်က္မျမင္ေက်ာင္းမွာျပဳလုပ္တဲ့ ပညာေရးအလုပ္ရံုေဆြးေႏြးမႈ ေဆာင္းပါး၄ပုဒ္ကို ဖတ္မိပါတယ္။ ေရးသား၊ မွတ္တမ္းတင္ေပးမႈကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အဲဒီေဆြးေႏြးပြဲကို ဆရာအျမင္ေလး ေျပာျပေစလိုပါတယ္။

အေျဖ။ အမွန္ေတာ့ သြားေရာက္နားေထာင္ၾကည့္တာပါ။ ေဆြးေႏြးပြဲမွာ မပါဝင္ပါဘူး။ အုပ္စုတစ္ခုေဆြးေႏြးပြဲကိုေတာ့ တက္ရာက္ေဆြးေႏြးပါတယ္။ အျခားသူေတြက ပါေမကၡေဟာင္းဆိုေတာ့ မသိလို႕ ေမးခြန္းတစ္ခုေမးလိုက္တိုင္း အထူးဂရုစိုက္ျပီး ေျဖၾကားတယ္။ ရွင္းျပပါတယ္။ သူတို႕ကို ေလ့လာသူအျဖစ္ လာေရာက္ေၾကာင္း၊ ေျပာျပရပါတယ္။ အေျခခံပညာေရးအတြက္ေတာ့ သိပ္မသိေတာ့ အေသးစိတ္ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ အထက္တန္းပညာေရး ေဒါက္တာဘြဲ႕ေပးတဲ့တဲ့ အရည္ခ်င္းစစ္ေဆးေရးမွာ ကိုယ္တိုင္လုပ္ကိုင္ခဲ့ဖူးေတာ့ အနည္းငယ္ ေဆြးေႏြးပါတယ္။

ေမး။ ဆရာၾကီးက ၈၊၉၊၁၀ တန္းပညာေရးေတြ အလွမ္းေဝးေနေတာ့၊ သားသမီး၂ေယာက္ ကိုေမာင္ရစ္နဲ႕မဂ်ဴနီယာဝင္းတို႕ ေက်ာင္း၊ တကၠသိုလ္တက္ခ်ိန္ကလည္း လြန္ခဲ့တဲ့၁၅ႏွစ္ေလာက္ဆိုေတာ့ အခုေခတ္နဲ႕ ေတာ္ေတာ္ေဝးေနပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆရာၾကီးျမင္တဲ့ ျမန္မာ့ပညာေရးအျမင္ကို ေျပာျပေပးပါဦး။

အေျဖ။ ေျပာရရင္ေတာ့၊ ျပဌာန္းထားတဲ့ အေျခခံနဲ႕အထက္တန္းပညာေရး စာအုပ္မ်ားဟာ (Text Books) ျပန္လည္ျပဳျပင္စရာမလိုေလာက္ေအာင္ သိပ္ေကာင္းလွပါတယ္။ ကမၻာ့အဆင့္လဲ မွီပါတယ္။ စာအုပ္အေနနဲ႕ အေကာင္းဆံုးသင္ရိုးညြန္းတမ္းမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာရဲ့ အျမင္အရဆိုရင္ သင္ရုိုးညႊန္းတမ္းစာအုပ္မွာ ျပဌာန္းထားတာေတြ သိပ္မ်ားလြန္းတယ္လို႕ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဆရာသေဘာနဲ႕ေျပာရရင္ ျပဌာန္းစာအုပ္၊ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းမ်ားကို တစ္ဝက္ ၅၀% ေလာက္ေလွ်ာ့ခ်လိုက္ခ်င္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားမ်ားကို စာေတြအမ်ားၾကီးသင္ေပးတာထက္၊ နည္းနည္းနဲ႕ တကယ္တတ္ေအာင္ သင္ေပးခ်င္ပါတယ္။

သင္ရိုးညႊန္းတမ္းဆိုတာ အေျခခံပညာေရး၊ အထက္တန္းပညာပါ ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးကို ဆိုလိုပါတယ္။

ေမး။ ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ။ သင္ၾကားမႈအေထာက္ကူပစၥည္းကေတာ့ အလြန္အားနည္းေနတာ လက္ေတြ႕ပါပဲ။ ဆရာေတြလည္း အရည္အခ်င္းရွိတယ္လို႕ ကြ်န္ေတာ္ျမင္ပါတယ္။ ဆရာအေနနဲ႕ ဆရာေတြရဲ့ စာေမးပြဲစစ္ေဆးျခင္းစနစ္ကို ဘယ္လိုျမင္ပါသဲ။

အေျဖ။ တကၠသိုလ္ ပထမႏွစ္ကေန၊ စတၱဳထႏွစ္ ေတြကိုေတာ့ မသိလို႕ မေျပာႏိုင္ဘူ။ ဒါေပမဲ့ Ph.D ေဒါက္တာဘြဲ႔ေပးတဲ့ ပရိုဂရမ္မွာေတာ့ ကိုယ္တိုင္ ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြရဲ့ Guide လုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေနာက္ျပီး တျခား Guide မ်ားဆီက ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ့ Ph.D စာတန္းမ်ားကို ရက္ဖရီ Referee အကဲျဖတ္၊ စစ္ေဆးဖူးပါတယ္။ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳဆိုေတာ့ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္လို႕ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီအေတြ႕အၾကံဳကိုပဲ ေလ့လာရင္း ျမန္မာ့ပညာေရးကို အကဲခပ္ၾကည့္ပါ။

Ph.D Thesis က်မ္းျပဳ ၄ႏွစ္ Student Guide အစီအစဥ္မွာ ႏွစ္စဥ္ စာတန္းတင္သြင္းျပီး၊ အဖြဲ႕က အကဲျဖတ္၊ မွတ္ခ်က္ေပးရပါတယ္။ ေဒါက္တာဘြဲ႕အတြက္ ေက်ာင္းသားကို တစ္ႏွစ္ျပီးတစ္ႏွစ္ အတန္းတက္သလို စစ္ေဆး၊ အကဲျဖတ္ေနရတာကေတာ့ သင္တန္းရဲ့ အရည္အေသြးကို ထိခိုက္ေစတယ္လို႕ ျမင္ပါတယ္။ ဆရာ Guide လုပ္သူ ပါေမာကၡတိုင္းကေတာ့ ကိုယ့္ေက်ာင္းသားကို တကယ္တတ္ေစျပီး၊ ေဒါက္တာဘြဲ႕နဲ႕ထိုက္တန္၊ ရရွိေစခ်င္ပါတယ္။ ေဒါက္တာဘြဲ႕ကို ေက်ာင္းသားတိုင္း အက်အရံႈးမရွိတာလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ တစ္ခါေတာ့ အရည္အခ်င္းမမွီသူတစ္ဦးကို အကဲျဖတ္ဖို႕ ေဒါက္တာဘြဲစတၱဳထႏွစ္မွာ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ Guide လုပ္သူက ဖိတ္ၾကားလို႕ တက္ေရာက္နားေထာင္ရပါတယ္။ တပည့္က အရည္ခ်င္းမျပည္ေတာ့ Guide က ေဒါက္တာဘြဲ႕မေပးလိုေတာ့ပါဘူး။ ယခင္ ပထမ၊ ဒုတိယ၊ တတိယ ႏွစ္စဥ္အကဲျဖက္ေပးသူေတြကလည္း လုိအပ္တာေတြ (အရည္ခ်င္းမျပည္ေသးေၾကာင္း) မွတ္ခ်က္မေပးေတာ့ ေနာက္ဆံုးႏွစ္မွာ စစ္ေဆးေမးျမန္းရင္း၊ ေဒါက္တာဘြဲ႕မေပးဖို႕ ဆံုးျဖတ္ပါတယ္။ အဖြဲ႕ကလည္း သေဘာတူေပမဲ့ ေနာက္ဆံုး ပါေမာကၡအသစ္က ဒီေက်ာင္းသားဟာ သူ႕ရဲ႕ ပထမဆံုးေဒါက္တာဘြဲ႕ရမဲ့ ေက်ာင္းသားျဖစ္လို႕ ေဒါက္တာဘြဲ႕ေပးႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးဖို႕ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ချမာ အရည္အေသြးမျပည္ေသးသူတစ္ဦးကို အခ်ိန္ေစ့ေတာ့ ေဒါက္တာဘြဲ႕ေပးခဲ့ရပါတယ္။ Thisis ေတြေရးစားသူမ်ား ရွိသလား ေမးခြန္းကိုေတာ့ မသိဘူးလို႕ေျဖရပါမယ္။ ကိုယ့္တပည့္ေတြမွာေတာ့ ဒါမ်ိဳးမရွိပါဘူး။

ကိုယ့္တပည့္မို႕ အရည္ေသြးရွိတယ္ ဂုဏ္ေဖၚတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆရာရဲ့ Ph.D Program ေဒါက္တာဘြဲ႕ရသြားသူ သခ်ာၤဆရာ ေဒါက္တာေအးကို ဆိုတာလည္း ဆရာလိုပဲ၊ တကယ္တတ္ေအာင္သင္ေပးတယ္။ တကယ္တတ္မွ သခ်ာၤ ေဒါက္တာဘြဲ႕ကို ေပးတဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ ေဒါက္တာေအးကိုရဲ့ Ph.D supervisor, external board အဖြဲ႕ေတြ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားကိုလည္း မၾကာခဏ ေဆြးေႏြးေျပာဆိုျဖစ္ပါတယ္။ အခုေတာ့ ေဒါက္တာေအးကိုလည္း အျငိမ္းစားယူသြားပါျပီ။

ေမး။ ဒါနဲ႕ဆရာ၊ ေဒါက္တာဘြဲ႕ေတြ အမ်ားၾကီးေပးေနတာ ဆရာအျမင္ဘယ္လိုရွိပါသလဲ။ Yes, No or No comment ေျဖေပးပါဦး။

အေျဖ။ ဒီေမးခြန္းကို ေျဖဖို႕က ေျပာျပခ်င္တာေလးေတြ ေျပာခ်င္ေသးတယ္။ ေနာက္မွ အေျဖကို ေပးတာေပါ။ Ph.D Program ႏွစ္စဥ္ အရည္အေသႊးစစ္မႈ မွတ္တမ္း။ External Esam, ေနာက္ဆံုး Thisis Defend လုပ္တာေတြ ေျပာျပဖို႕လိုပါတယ္။ (ဆရာၾကီးရွင္းျပခ်က္မ်ားသည္ အေသးစိတ္အနည္းငယ္ပါသျဖင့္ မေရးေတာ့ပါ။)

ဆရာကေတာ္ၾကီးသည္ ျဖတ္ျပီး ဆရာၾကီးကိုေမးပါသည္။ ကဲ ေဒါက္တာဘြဲ႕အမ်ားၾကီးေပးတာ ေကာင္းသလား ..ေမးတာကို ေျဖဦးေလ…။

ထိုအခါ ဆရာၾကီးက ေျဖပါသည္။ ေဒါက္တာဘြဲ႕အမ်ားၾကီးေပးတာ ဆရာအျမင္နဲ႕ဆိုရင္ ေကာင္းပါတယ္။ ေကာင္းတယ္ေပါ့။ ျမန္မာေတြက အရည္အခ်င္းရွိပါတယ္။ ရွိတဲ့လူေတြကို သူတို႕နဲ႕ထိုက္တန္တဲ့ ေဒါက္တာဘြဲ႕ေပးရတာပါပဲ။ အေရးၾကီးတာကေတာ့ Guide လုပ္သူက တကယ္ေဒါက္တာဘြဲ႕နဲ႕ ထိုက္တန္ေအာင္ ေလ့က်င့္၊ သင္ၾကား၊ အရည္ခ်င္းျမွင့္တင္၊ စစ္ေဆးေပးျခင္းပါပဲ။ ဆရာ ေနာက္ဆံုး ပညာေရးဝန္ၾကီးဌာန သခ်ၤာပါေမာကၡရာထူးက ထြက္လာခဲ့တာလဲ၊ တကယ္တတ္ေအာင္ သင္ေပးခ်င္လြန္းလို႕ အဆိုျပဳခ်က္တစ္ခု တင္သြင္းခဲ့တယ္။ Ph.D ပရိုဂရမ္ ေလးႏွစ္ကို တကၠသိုလ္ ပထမႏွစ္ကေန စတၱဳထႏွစ္ အေျခခံစာေတြ ျပန္သင္ေပးျပီး၊ တကယ္တတ္ေအာင္ လုပ္ဖို႕ တင္သြင္းေတာ့ လက္ေတြ႕မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုျပီ ဝိုင္းကန္႕ကြက္ၾကတယ္။ ဆရာလည္း ေဆြးေႏြးပြဲက ထြက္လာခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေဆြးေႏြးပြဲအျပင္ဖက္ေရာက္မွ၊ ေဆြးေႏြးၾကတဲ့ ဆရာၾကီးမ်ားက ဟုတ္တယ္၊ တကယ္တတ္ေအာင္ သင္ေပးတာေကာင္းတယ္လို႕ ဝိုင္းေထာက္ခံၾကတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တကယ္တတ္ေအာင္သင္တဲ့ ပညာေရးစနစ္ကိုပဲ ကြ်န္ေတာ္က အျမဲေထာက္ခံ၊ အားေပးေနမွာပါ။

ေမး။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆရာ။ ျမန္မာျပည္ ပညာေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈနဲ႕ ပတ္သတ္ျပီး၊ အတိုခ်ဳပ္ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ကို ေျပာလိုတဲ့အေၾကာင္းေလး ေျပာျပေစလိုပါတယ္။

အေျဖ။ ေအး… ခုနေျပာသြားသလိုပါပဲ။ ေက်ာင္းသား တကယ္တတ္တဲ့ ပညာေရးစနစ္ျဖစ္ဖို႕က အေရးၾကီးဆံုးပါ။ ဒီအေၾကာင္းကို အေတြးအျမင္ဂ်ာနယ္နဲ႕ စာအုပ္မ်ား၊ သခ်ၤာဆရာတစ္ဦးအေတြ႕အၾကံဳစာအုပ္ေတြမွာ ေရးထားပါတယ္။ အခုေဆြးေႏြးခဲ့တာကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာရရင္
– အတန္းတိုင္းမွာ သင္ရိုးညႊန္းတန္းေတြကို တဝက္ေလွ်ာ့ခ်ပစ္လိုက္ရပါမယ္။ ဒါက အေရးၾကီးဆံုးလို႕ ျမင္ပါတယ္။

ဆရာမ ဂ်ဴနီယာဝင္း
ဆရာၾကီးႏွင့္ ေမးျမန္းျပီးေသာအခါ ဆရာၾကီး၏ တစ္ဦးတည္းေသာသမီးျဖစ္သူ ဆရာမဂ်ဴနီယာဝင္းကို အနည္းငယ္ေမးျမန္းခြင့္ရခဲ့ပါသည္။ ဆရာမ ဂ်ဴနီယာဝင္းသည္ အဖြားျဖစ္သူ ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္၏ အေမြအႏွစ္ ေျမးတစ္ဦးျဖစ္ျပီး၊ ေလာေလာဆယ္ စာအုပ္ ၁၂အုပ္ ထုတ္ေဝျဖန္႕ခ်ိျပီးျဖစ္သည္။ ေဒါင္းစာေပ၊ မုုံေရြးစာေပ၊ Unity စာေပ၊ ရန္ေအာင္စာေပ စသည္တို႕မွ ဆရာမ၏ စာအုပ္မ်ားကို တာဝန္ခံ၊ ထုတ္လုပ္ျဖန္႕ခ်ိေပးပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ဆရာမၾကီးေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္ အဂၤလိပ္စာျဖင့္ေရးသားသည့္ စာမ်ားကိုဘာသာျပန္သလို၊ ကိုယ္တိုင္ေရး အဂၤလိပ္စာအုပ္မ်ား ထုတ္ေဝျဖန္႕ခ်ိပါသည္။ လက္ေဆာင္အျဖစ္ Junior Win, Days and Flowers of Myanmar အဂၤလိပ္စာအုပ္ကို အမွတ္တရလက္ေဆာင္ ေပးပါသည္။ ပန္းမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ျပီး အဂၤလိပ္စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ားအတြက္ Thingyan Pot သၾကၤန္ေငြဖလားႏွင့္ပန္းမ်ား အေၾကာင္း၊
– Myanmar Thingyan Festival and Tha-Gyar-Min
– Myanmar Alphabets and Myanmar Days
– Myanmar Letters (in Myanmar Pronunciation) and The Days Concerned
– Flower Preparation
– More About Seven-Day-Born and Loving Kindness
– Epilogue စသည့္အခန္းမ်ားကို ေရာင္စံုပန္း ကာလာဓါတ္ပံုမ်ား ေဝေဝဆာဆာျဖင့္ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝထားပါသည္။

ဆရာမ ဂ်ဴနီယာဝင္း၏ စာအုပ္မ်ားကို eBook အျဖစ္ အေမဇံုဝက္ဆိုက္ Amazon Book တြင္ ေစ်းႏႈန္းသက္သာစြာ ၊ PDF ဖိုင္မ်ားကို ဝယ္ယူေဒါင္းလုပ္ႏိုင္သည္။

နိဂံုးသံုးသပ္ခ်က္
ျမန္မာပညာေရးအေျခအေနမ်ားႏွင့္ ဆရာၾကီးေဒါက္တာခင္ေမာင္ဝင္း၏ ပညာေရးေလာက အျမင္တစ္ခ်ိဳ႕ျဖစ္ပါသည္။ပညာေရးတြင္ အတန္းပညာေရး (ပညာေရးဝန္ၾကီးဌာန) ႏွင့္ စက္မႈပညာေရး (သိပၸံႏွင့္နည္းပညာဝန္ၾကီးဌာန) ၂ခုအျပိဳင္အဆိုင္လုပ္ေဆာင္ေနသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ပညာေရးဌာနလက္ေအာက္တြင္ ဝိဇၹာသိပၸံတကၠသိုလ္ေကာလိပ္မ်ား၊ အေျခခံပညာေရး မူလတန္း၊ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္းေက်ာင္းမ်ားစြာ ပါရွိသျဖင့္ ေက်ာင္းဆရာဆရမေပါင္း ၃သိန္းနီးပါးကို အုပ္ခ်ဳပ္၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေနရပါသည္။ သိပၸံႏွင့္နည္းပညာဝန္ၾကီးဌာနတြင္ ကြန္ျပဴတာတကၠသိုလ္မ်ား၊ နည္းပညာတကၠသိုလ္ေပါင္း၄၀ေက်ာ္ စသည့္အထက္တန္းပညာရပ္မ်ား၊ အေျခခံပညာတြင္ ယခင္က စက္မႈသက္ေမြးဦးစီးဌာနလက္ေအာက္ရွိေသာ စက္မႈအထက္တန္းေက်ာင္း၊ ဂ်ီတီအိုင္မ်ား ရွိပါသည္။ မလြယ္ကူလွေသာ ျမန္မာျပည္ ပညာေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားအား စိတ္ဝင္စားသူမ်ားအတြက္ ျခံဳငံုျပီး အနည္းငယ္ေရးသားလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

နည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ားတြင္ တက္ေရာက္ေနေသာ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေမးျမန္းခြင့္ရသျဖင့္ ပြင္လင္းစြာေျဖၾကားခ်က္မ်ားမွာ
– ေမျမိဳ႕ ကြန္ျပဴတာတကၠသိုလ္သို႕ တက္ေရာက္ေနသူ မိန္းကေလးသည္ ယခု ၄ႏွစ္မွ၊ ၅ႏွစ္တိုးျပီး တက္ရသည္။ အျခား သံလ််င္၊ လိႈင္သာယာနည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ားမွ ပထမႏွစ္၊ ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသားမ်ားကလည္း ယခင္ႏွစ္က စာေမးပြဲခက္ခဲျပီး က်ရံႈးသူမ်ားလွသည္။ ယခုႏွစ္တြင္ ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္ မျပည့္လဲ ကိစၥမရွိ၊ ဆရာမ်ား၏ က်ဴရွင္မ်ားတြင္ တက္ျခင္းျဖင့္ စာတတ္လာသည္ဟု ဆိုသည္။ ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္ မျပည့္ျခင္းသည္ အလြန္ဆိုးဝါးေသာ အျပစ္ျဖစ္သျဖင့္ ကမၻာ့ဘယ္တကၠသိုလ္မွ ၇၅%မျပည့္လွ်င္ ေျဖခြင့္လံုးဝမေပးပါ။ က်ဴရွင္ျဖင့္ တတ္ေအာင္သင္ေပးေသာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းဆရာမ်ားကို ေလးစားပါသည္။ သူတို႕၏ က်ပ္တစ္သိန္းလစာေငြသည္ နယ္ျမိဳ႕မ်ားတြင္ ေလာက္ငွေသာ္လည္း ရန္ကုန္တြင္ မလာက္ငွသျဖင့္ က်ဴရွင္ဖြင့္ျခင္းကို ခြင့္ျပဳရပါသည္။ ေကာင္းသည့္အခ်က္မွာ ေမးခြန္းလံုးဝမေပါက္ၾကားေတာ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ တကယ္တတ္သူမ်ား စာေမးပြဲေျဖႏိုင္မည္ျဖစ္ျပီး၊ ဆရာအရည္အခ်င္းျမွင့္တင္ေပးႏိုင္ပါက မၾကာမီ အရည္အခ်င္းရွိေသာ ဘြဲ႕ရလူငယ္မ်ားစြာ ေပၚထြက္လာႏိုင္ေပးသည္။ ဤခရီးနီးသလား ေမးၾကည့္လွ်င္ ကြနၤဳပ္မေျဖႏိုင္ပါ၊ မေျဖခ်င္ပါ။