ပါရီဆင္ေျခဖုန္းသြား ရထားလိုင္း Transilien Ligne H (Photo Google)
Auvers-sur-Oise သို႔ ေမာ္ေတာ္ကားလမ္း ၃၂ ဒႆမ ၈ ကီလိုမီတာ (Photo Google)
ဗင္းဆင့္ဗန္ဂိုး သူ႔ဘဝ ေနာက္ဆံုးရက္မ်ားမွာ ေနထိုင္ရင္း ပန္းခ်ီကားေပါင္းမ်ားစြာ ေရးဆြဲသြားခဲ့တဲ့ Auvers-sur-Oise ၿမိဳ႕ေလးဟာ ပါရီၿမိဳ႕အေနာက္ေျမာက္ဘက္ ၃၃ ကီလိုမီတာ အကြာမွာတည္ရွိၿပီး L’Oise ျမစ္ကမ္းေပၚမွ Auvers ၿမိဳ႕လို႔ အမည္ရပါတယ္၊ Auvers ဆိုတဲ့ၿမိဳ႕အမည္နဲ႔ ျပင္သစ္ျပည္မွာ ေျခာက္ၿမိဳ႕ ရွိတယ္လို႔ဆိုပါတယ္၊ ဗင္းဆင့္ဗန္ဂိုးေနခဲ့တဲ့ Auvers ၿမိဳ႕ေလးကေတာ့ L’Oise ျမစ္ကမ္း နေဘးမွာ တည္ရွိလို႔ Auvers-sur-Oise ၿမိဳ႕လို႔ေခၚတြင္တာပါ၊ ဒီၿမိဳ႕ကေလးကို ပါရီၿမိဳ႕ကေန ကားနဲ႔ သြားရင္ေတာ့ နာရီဝက္ခန္႔သာ ၾကာမွာပါ၊ ရထားနဲ႔သြားရင္ သြားလို႔ရတဲ့ လမ္းေၾကာင္း သံုးေလးမ်ိဳး ရွိပါတယ္၊ Auvers ၿမိဳ႕ကေလးဟာ ပါရီေမထရိုပိုလီတန္ရဲ႕ ဇံု ၅ မွာတည္ရွိၿပီး ပါရီ Gare du Nord ဘူတာႀကီးကေန Pontoise သို႔ဦးတည္သြားတဲ့ Transilien Ligne H ရထားကို စီးသြားၿပီး ဂိတ္ဆံုး ဘူတာ Pontoise မွာျဖစ္ျဖစ္ ဒုတိယ ေနာက္ဆံုးဘူတာ Saint-Ouen-l’Aumône ဘူတာမွာ ျဖစ္ျဖစ္ Pontoise-Creil ရထားကိုေျပာင္းစီးရပါမယ္၊ ဒုတိယေနာက္ဆံုး Saint-Ouen-l’Aumône ဘူတာက ေျပာင္းစီးမယ္ ဆိုခဲ့ရင္ေတာ့ ေလးဘူတာေျမာက္က ပန္းခ်ီဆရာႀကီး ဗန္ဂိုးရဲ႕ေနာက္ဆံုးေျခရာမ်ား ရွိရာ Auvers-sur-Oise ဘူတာဆီသို႔ ေရာက္ပါၿပီ၊ ရထားစီးခ်ိန္ စုစုေပါင္း တနာရီေက်ာ္ ၾကာျမင့္မွာ ျဖစ္ၿပီး ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ စိတ္ႀကိဳက္လမ္းေၾကာင္း ေရြးခ်ယ္မႈသာျဖစ္ၿပီး တျခားလမ္းေၾကာင္းေတြ ကိုလည္း ေရြးခ်ယ္သြားေရာက္ႏိုင္ေၾကာင္းပါ၊ ပါရီၿမိဳ႕ေပၚမွာ ရထားစီးက်င့္ မရွိၾကေသးေသာ သူမ်ား အတြက္ ဘယ္လမ္းကသြားသြား နည္းနည္းေတာ့ခက္မွာပါ၊ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ေတာင္မွ ဘယ္လမ္းကသြားရင္ ပိုျမန္ ပိုမွန္မလဲလို႔ စဥ္းစားၿပီးမွ သြားခဲ့ရတာပါ၊ ကိုယ္ပိုင္ကား ရွိသူမ်ားအတြက္ကေတာ့ ရွင္းပါတယ္၊ လမ္းရွင္းကားရွင္းရင္ နာရီဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေမာင္းသြားရင္ ေရာက္ပါၿပီ။
ရိုးရိုးရွင္းရွင္း Auvers-sur-Oise ၿမိဳ႕မွ ႀကိဳဆိုပါ၏ ဆိုင္းဘုတ္ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
အိုဗဲလ္ၿမိဳ႕ကေလးဆီသို႔ ဗန္ဂိုးမေရာက္္ရွိခင္ ကာလကတည္းက (Post) Impressionnistes ပန္းခ်ီ ဆရာႀကီးမ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့ Camille Corot (၁၇၉၆-၁၈၇၅) Charles-Franois Daubigny (၁၈၁၇-၁၈၇၈) Paul Czanne (၁၈၃၉-၁၉၀၆) Camille Pissarro (၁၈၃၀-၁၉၀၃) စသူတို႔ေတြ ေရာက္ရွိ ေနထိုင္သြားခဲ့ၾကတဲ့ၿမိဳ႕ပါ၊ သူတို႔ဟာ ဗန္ဂိုးထက္အသက္ႀကီးရင့္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ျပင္သစ္ပန္းခ်ီ ေလာကမွာေတာ့ သူတို႔နည္းသူတို႔ဟန္နဲ႔ နာမည္္ႀကီးခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေသာ္လည္း ကမၻာေပၚမွာ ဗန္ဂိုးေလာက္ လူသိမ်ားသူမ်ား မဟုတ္ၾကပါဘူး၊ ဗန္ဂိုးကို အိုဗဲလ္ၿမိဳ႕ဆီသို႔ ေခၚယူလိုက္သူကေတာ့ ပန္းခ်ီအႏုပညာကို ဝါသနာႀကီးမားသူ ပန္းခ်ီပညာရွင္မ်ားႏွင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးသူ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္မ်ားကို စုေဆာင္းသိမ္းဆည္းသူ ဗန္ဂိုးအပါအဝင္ ဒိုဘီညီ ပီဆာရို ေရႏြား ေဆဇန္းနဲ႔ အျခားပန္းခ်ီ ပညာရွင္ မ်ားကို ေဆးကုသေပးခဲ့ဖူးသူ ဆရာဝန္ႀကီးျဖစ္သူ ပန္းခ်ီဆရာ Paul-Ferdinand Gachet (၁၈၂၈-၁၉၀၉) ျဖစ္ပါတယ္၊ ေဒါက္တာဂါေရွးဟာ ဗန္ဂိုး ခံစားေနရတဲ့ စိတ္ေဝဒနာကို ကုသေပးဖို႔ ေခၚယူ လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါေသာ္လည္း ဗန္ဂိုးဟာ အိုဗဲလ္ၿမိဳ႕ကေလးမွာ ပန္းခ်ီကားမ်ားကိုသာ အျပင္းအထန္ ေရးဆြဲေနရင္း အိုဗဲလ္ၿမိဳ႕မွာ သံုးလေလာက္သာ ဆက္လက္ရွင္သန္ ေနထိုင္ခဲ့ရပါတယ္။
Le Jardin de Daubigny (ဓါတ္ပံု မရငတ)
အိုဗဲလ္ဘူတာကေန ထြက္လိုက္တာနဲ႔ ေမာင္ရင္ငေတ ေတြ႔ျမင္ သတိျပဳမိလိုက္တာကေတာ့ ဗန္ဂိုး ေနာက္ဆံုးေရးဆြဲသြားခဲ့တဲ့ အိုဗဲလ္ၿမိဳ႕ဝန္းက်င္က ရႈခင္းပံု ပန္ခ်ီကား ပံုစံပြားမ်ားကို နံပတ္စဥ္တပ္ စိုက္ထူထားတာကိုပါ၊ ပထမဦးစြာေတြ႔ရွိရမွာကေတာ့ ဒိုဘီညီရဲ႕ပန္းဥယ်ာဥ္ ပန္းခ်ီကားပါ၊ ဘူတာက ထြက္လိုက္တာနဲ႔ ဘယ္ဘက္အျခမ္း ဗန္ဂိုးေနထိုင္သြားရာ ၿမိဳ႕လယ္သို႔ သြားတဲ့လမ္းမွာ ေတြ႔ရမွာပါ၊ ဒီပန္းခ်ီကားကို ဗန္ဂိုးဟာ သူမေသဆံုးမီ ရက္ပိုင္းအလို ၁၈၉၀ ခုႏွစ္ ဂ်ဴလိုင္လဆန္းပိုင္းမွာ ေရးဆြဲ ခဲ့တယ္လို႔ ယူဆၾကပါတယ္၊ ေနာက္ထပ္ ဆယ္မိနစ္ေက်ာ္ ဆက္လက္ၿပီး ေလွ်ာက္သြားခဲ့ရင္ေတာ့ အိုဗဲလ္ၿမိဳ႕လယ္လို႔ ဆိုရမယ့္ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ ရံုးစိုက္ရာ Hôtel de Ville ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ တည္ေနရာကို ေရာက္ပါၿပီ၊ အဲဒီေနရာမွာ ဗန္ဂိုးရဲ႕ ဘဝသက္တမ္း ေနာက္ဆံုးရက္မ်ား (ရက္ေပါင္း ၇၀ ေက်ာ္ခန္႔ တခ်ိဳ႕ကလည္း သံုးလခန္႔လ႔ို ဆိုၾကပါတယ္) ျဖတ္သန္းခဲ့တာပါ၊ ရက္ေပါင္း ၇၀ ေက်ာ္အတြင္းမွာဘဲ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေပါင္း ၇၀ ေက်ာ္ ေရးဆြဲသြားခဲ့တယ္လို႔ အဆိုရွိပါတယ္။
ဗန္ဂိ္ုးေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမပန္းခ်ီကား La mairie d’Auvers sur Oise (Le 14 juillet 1890) (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ေမာင္ရင္ငေတ အႏွစ္သက္ခဲ့ဆံုး ပန္းခ်ီကား ေနာက္တခ်ပ္ကေတာ့ ဗန္ဂိုး ေနာက္ဆံုး ေနထိုင္ခဲ့ရာ အိမ္ခန္းေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရွိ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ ရင္ျပင္ေရွ႕မွာ စိုက္ထူထားတဲ့ အေဆာက္အဦးရဲ႕ ပံုစံတူ ပန္းခ်ီကားပါ၊ အဲဒီ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမပံု ပန္းခ်ီကားက ထူးထူးျခားျခား ဘာမွ မဟုတ္လွပါေပမယ့္ ဗန္ဂိုးတေယာက္ သူ႔ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ သူ႔ရဲ႕မ်က္စိေရွ႕မွာ ေတြ႔သမွ်ကို ေရးဆြဲေနရင္း သူငယ္စဥ္ ေမြးစ ခေလးဘဝ သူ႔အိမ္ေရွ႕မွာ ေန႔တဒူဝ ေတြ႔ျမင္ေနခဲ့ရတဲ့ ပံုစံ ခပ္ဆင္ဆင္ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမကိုမ်ား ျပန္ျမင္ေယာင္ရင္းနဲ႔ ေရးဆြဲခဲ့ေလသလား ဆိုတာကို ေတြးမိရတာပါ၊ ဘာျဖစ္လို႔မ်ား ေမာင္ရင္ငေတ ေတြးမိရသလဲဆိုေတာ့ ဒီေနရာမွာ ထူးထူးျခားျခား တိုက္ဆိုင္မႈတခုအျဖစ္ ေတြ႔ရွိမွတ္သားမိရတာက ဗန္ဂိုးေမြးဖြားခဲ့ရာ Zundert ၿမိဳ႕ကေလးက အိမ္ေရွ႕မွာကလည္း ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ တည္ရွိေနတာပါဘဲ၊ ေမာင္ရင္ငေတကိုယ္တိုင္လည္း ကိုယ္ေမြးဖြားခဲ့ရာ ေနထိုင္ခဲ့ရာ ေနရာေတြရဲ႕ အေဝးရပ္တေနရာမွာ ေနေနရတာဆိုေတာ့ကာ ကိုယ္ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတာေလးေတြကို ေရာက္ေလရာအရပ္မွာ ခပ္ဆင္ဆင္ တူေနတာမ်ား ေတြ႔မိရရင္ လြမ္းေမာေနမိရျမဲ မဟုတ္ပါလား၊ ဗန္ဂိုးက ဒီပန္းခ်ီကားကို 14 juillet 1890 ရက္ေန႔မွာက်ေရာက္တဲ့ ႏွစ္တရာျပည့္ Bastille Day ဘာစတီးေထာင္ ပ်က္တဲ့ေန႔ သို႔မဟုတ္
Fête de la Fédération သို႔မဟုတ္ Fête nationale française အမ်ိဳးသားေန႔အထိမ္းအမွတ္ဆိုၿပီး ေရးဆြဲခဲ့တာျဖစ္တယ္လို႔လည္း ဆိုၾကပါတယ္။
ယေန႔ေတြ႔ျမင္ရတဲ့ ဗန္ဂိုးပန္းခ်ီကားထဲက ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ La mairie d’Auvers sur Oise (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ဗန္ဂိုး အသက္ ၃ရ ႏွစ္အရြယ္ ၁၈၉၀ ႏွစ္မွာ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ Auvers-sur-Oise ၿမိဳ႕ေလးမွာ ခ်ိဳ႕တဲ့စြာ ေနထိုင္ခဲ့ရင္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ႔ကိုယ္ကိုသူ လုပ္ၾကံသတ္ေသသြားတယ္လို႔ ယူဆၾကပါတယ္၊ ပန္းခ်ီဆရာႀကီး ဗန္ဂိုးဟာ သူ႔ဘဝရဲ႕ ေနာက္ဆံုးငါးႏွစ္ ကာလကို ျပင္သစ္ႏိုင္ငံမွာ ျဖတ္သန္း သြားခဲ့ တာပါ၊ ပါရီၿမိဳ႕ေပၚမွာနဲ႔ ျပင္သစ္ျပည္ေတာင္ပိုင္းမွာ ေဆးသြားကုရင္း ေနထိုင္ခဲ့ၿပီး ပန္းခ်ီဆရာႀကီးရဲ႕ ဘဝေနာက္ဆံုး သံုးလကိုေတာ့ အဲဒီ Auvers-sur-Oise ၿမိဳ႕ကေလးက ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ အေရွ႕ရွိ Auberge Ravoux စားေသာက္ဆိုင္ရဲ႕ အေပၚထပ္က အခန္းလြတ္ တခန္းမွာ (အခန္းအမွတ္ ၅ လို႔ ေျပာၾကပါတယ္) ေခတၱတည္းခိုေနထိုင္ ေဆးကုသရင္း ပန္းခ်ီကားမ်ားကို ေရးဆြဲေနရင္း ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္၊ အဲဒီ ဗန္ဂိုးေမြးရပ္ၿမိဳ႕နဲ႔ ဗန္ဂိုးကြယ္လြန္ခဲ့ရာၿမိဳ႕ ၿမိဳ႕ႏွစ္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕မွာ ဗန္ဂိုး ေနခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမႏွစ္ခုကလည္း ပံုစံခပ္တူတူ ျဖစ္ေနတာက ထူးျခားတိုက္ဆိုင္မႈတခုလို႔ ေမာင္ရင္ငေတ ဆိုလိုတာပါ။
နယ္သာလန္ Zundert ၿမိဳ႕ေလးမွ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ဗင္းဆင့္ ဝီလွ်ံ ဗန္ဂိုးကို နယ္သာလန္ရဲ႕ ဘယ္လ္ဂ်ီယံနယ္စပ္စည္း အနားက Zundert ၿမိဳ႕ေလးက အဲဒီၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ၁၈၅၃ ခုႏွစ္က ေမြးဖြားခဲ့တာပါ၊ ဒီၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ ပံုတူပန္းခ်ီ ကိုေတာ့ ဗန္ဂိုး ဆြဲခဲ့လား မဆြဲခဲ့လားနဲ႔ ထြက္ခြာလာၿပီး တေခါက္တခါမွ ျပန္ေရာက္ခဲ့ပါေသးရဲ႕လား ဆိုတာ မသိပါဘူး၊ ေမာင္ရင္ငေတကေတာ့ အဲဒီ ေနရာေတြကို အေရာက္သြားခဲ့ၿပီး ေနာက္မွာေတာ့ ဗန္းဂိုးရဲ႕ အႏုပညာ ဖန္တီးမႈမ်ားကို ေသခ်ာနားမလည္ ေသာ္ညားလည္း ဗန္ဂိုးအေၾကာင္းကို ပိုမိုၿပီး စိတ္ဝင္စားၿပီး ေရာက္တတ္ရာရာေတြထဲမွာ အတိုအစအျဖစ္ ေရးခ်င္စရာေတြခ်ည္း ျဖစ္ခဲ့ရတာပါ၊ သူေနခဲ့သမွ် ေနရာေတြကို ေနာက္ထပ္ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ရင္လည္း ေရးခ်င္စရာေတြက ေပၚလာအံုးမွာပါ။
ဘာသာစကားေပါင္းမ်ားစြာ တင္ျပပံုနည္းမ်ိဳး စံုလင္စြာနဲ႔ ပညာရွင္မ်ားေရာ ေမာင္ရင္ငေတတို႔လို ပညာမရွင္မ်ားေရာ ေရးသားတင္ျပ ထားတာေတြကို ဒီကေန႔ေခတ္ ကြန္ျပဴတာ အင္တာနက္ေပၚမွာ ဗန္ဂိုးအေၾကာင္းကို အလြယ္နဲ႔ရွာေဖြေတြ႔ရွိႏိုင္ပါတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ဗမာစာနဲ႔ေတာ့ဝမ္းနည္းဖြယ္ ေကာင္းလွေအာင္ အေတြ႔ရ နည္းပါးေနတာမို႔ တတ္သမွ် ေရးသားေနရတာပါ၊ ေနာင္ မ်ားဆိုရင္ေတာ့ ပညာရွင္ႀကီးမ်ားရဲ႕ ေရးသားမႈေတြလည္း ေတြ႔ရွိလာႏိုင္ဖို႔ ဆုေတာင္းမိရပါတယ္။
ဗန္ဂိုးေနာက္ဆံုးေနထိုင္ခဲ့ရာ Auberge Ravoux စားေသာက္ဆိုင္ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
၁၈၇၆ ခုႏွစ္က စတင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့ၿပီး အခုထိတိုင္ေအာင္ တည္ရွိေနဆဲ အဲဒီ စားေသာက္ဆိုင္ေလးဟာ ဗန္ဂိုး ေနထိုင္ခဲ့တဲ့ ေနာက္ဆံုးေနရာ ျဖစ္ခဲ့တာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးေတာ့ ျပင္သစ္ျပည္ရဲ႕ သမိုင္းဝင္ အေဆာက္အဦးစာရင္းထဲမွာ ၁၉၈၅ ခုႏွစ္ကစတင္ၿပီး ပါဝင္လာခဲ့တာပါ၊ ဗန္ဂိုးဟာ သူရဲ႕သက္တမ္း ၃၇ ႏွစ္ ကာလအတြင္းမွာ ေရႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္ခဲ့ရာ နယ္သာလန္ ဘယ္လ္ဂ်ီယံ အဂၤလန္နဲ႔ ျပင္သစ္ ေလးႏိုင္ငံမွာ ေနရာလိပ္စာေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ရွိခဲ့တဲ့အထဲက အဲဒီ စားေသာက္ဆိုင္ အေပၚဆံုးထပ္က အခန္းက တခုတည္းေသာ ဧည့္ပရိသတ္ေတြ ဝင္ေရာက္လည္ပတ္ ၾကည့္ရႈလို႔ရတဲ့ ေနရာပါ၊ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း မွတ္တမ္းမ်ားအရ ဒီေနရာကိုေရာက္ရွိေလ့လာခဲ့သူဦးေရ တသန္းေက်ာ္သာ ရွိခဲ့ၿပီး အိမ္ေရွ႕လမ္းမက ျဖတ္သန္း ဓါတ္ပံုရိုက္သြားခဲ့သူ အေရအတြက္ကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ရွိလိမ့္မယ္ မသိႏိုင္ပါဘူး၊ အိုဗဲလ္ၿမိဳ႕ကိုေတာ့ တႏွစ္ကို ဧည့္သည္ ႏွစ္သန္းေက်ာ္ ေရာက္လာေလ့ ရွိပါတယ္တဲ့၊ အဲဒီ ဗန္ဂိုးထိုင္စားခဲ့ဖူးတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္က ခရီးသြားရာသီခ်ိန္မွာ စားသံုးသူေတြနဲ႔ စည္ကားေလ့ ရွိၿပီး ေမာင္ရင္ငေတတို႔ကေတာ့ ထံုးတမ္းစဥ္လာအတိုင္း ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕ ပက္လက္ေဖာင္းမွာ ထိုင္ရင္း ႀကိဳတင္စီစဥ္လာတဲ့ ဘီယာဗူး ေရဗူး ဖြင့္ေသာက္ အာလူးေၾကာ္ေလးဝါးလို႔ ဗန္ဂိုးေနခဲ့ရာ ေခါင္မိုးထပ္က ကဲလားတံခါးေလးမ်ား ျဗန္းဆို ပြင့္လို႔လာေလမလား ၾကည့္ရင္းေတြးရင္းေပ့ါ၊ လူရွင္းကားရွင္းတဲ့ အခ်ိန္ကာလျဖစ္လို႔ ပလက္ေဖာင္း ထိုင္ၿပီး ေငးလို႔ရတာပါ၊ ဒီလို ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ ေငးရတဲ့ အရသာကလည္း ပါရီၿမိဳ႕လို ေနရာေတြမွာ ရခဲတယ္ မဟုတ္ပါလား။
La chambre de Van Gogh l’Auberge Ravoux (Photo by email)
ဗင္းဆင့္ဗန္ဂိုးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႔ရက္မ်ားမွာ ေနထိုင္သြားခဲ့ေသာ တေန႔ကို ၃ ဖရန္႔ ခြဲ (ယူရို ငါးမူး) ေပးရတဲ့ ၇ မီတာစကြဲယားသာ က်ယ္တဲ့ ေလွခါးခြင္ထိပ္က အခန္းက်ဥ္းေလးပါ၊ ယခုအခါမွာေတာ့ မူလအတိုင္း ထိန္းသိမ္းထားရွိၿပီး ျပတိုက္လုပ္ထားပါတယ္၊ ဓါတ္ပံုရိုက္ခြင့္ မေပးေပမယ့္ အီးေမးလ္ ကေနတဆင့္ ပို႔ေပးလို႔ အမ်ားအတြက္ ရွယ္လိုက္ႏိုင္ပါတယ္၊ ဒီအခန္းေလးကို ၾကည့္ရႈေလ့လာဖို႔ကို ဒီကေန႔ အခါမွာေတာ့ လူတေယာက္ ေျခာက္ယူရိုေပးမွ ၾကည့္ရႈ႕ခြင့္ရႏိုင္ပါတယ္၊ ဗန္းဂိုးညီ သီအိုရဲ႕ ေထာက္ပံ့မႈနဲ႔ ငွားေနခဲ့တဲ့ အဲဒီ ေခါင္မိုးအထပ္ကို ဗန္ဂိုး အသက္ထင္ရွား ရွိစဥ္ကအတိုင္း မျပဳမျပင္ ထိမ္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ထားတာပါ၊ ဗန္ဂိုးေသဆံုးၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ဒီအခန္းကို ဘယ္သူမွ ဆက္လက္ငွားရမ္းခဲ့ျခင္း မရွိေတာ့ပါဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္၊ အခန္း စုစုေပါင္း ၇ ခန္းရွိၿပီး အျခားအခန္း ေတြကို ငွားေနသူမ်ားကလည္း ဗန္ဂိုးလို ပန္းခ်ီအႏုပညာသမား အမ်ားစုပါဘဲ၊ အဲဒီေလွကားဦးထိပ္ အခန္းေလးမွာ ဗန္ဂိုးေနထိုင္ခဲ့စဥ္က ပန္းခ်ီေရးဆြဲခြင့္ မရွိခဲ့လို႔မ်ားလားေတာ့ မသိပါဘူး၊ အခုလည္း နံရံက်ဥ္းက်ဥ္းမွာ ဘာပန္းခ်ီကား တခ်ပ္တေလမွ ခ်ိတ္ဆြဲျပသ ထားျခင္းကို မေတြ႔ရွိရပါဘူး၊ ဗန္ဂိုးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အခန္းႏွစ္ခုကို လိုက္လံျပတဲ့ အခါမွာ ပန္းခ်ီနဲ႔ ပတ္သက္တာဆိုလို႔ ဘာတခုမွ မရွိေပ ေသာ္လည္း ပထမထပ္ အေရာင္းျပခန္းကေန အေပၚထပ္ခိုးကို တက္ရာ ေလွခါးကိုက လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ တရာေက်ာ္ကာလကို ျပန္ေရာက္သြားသလိုပါ၊ အမွန္တကယ္ ဗန္ဂိုးေခတ္ကအတိုင္း ဟုတ္ႏိုင္မယ္ မထင္မိရေပမယ့္ အေတာ္ေတာ့တူေအာင္ ဖန္တီးထားတာကို ခ်ီးက်ဴးရမွာပါ၊ ရုပ္ရွင္ဆက္တင္ထက္ သာတဲ့ အေနအထားကို ေတြ႔ရွိလိုက္ရတာပါ၊ ေမာင္ရင္ငေတ အပိုေျပာတယ္ ထင္ရင္ေတာ့ ရွန္ဂန္ ဗီဇာရွိသူမ်ား ေရာက္ေအာင္သြားလို႔သာ ၾကည့္ၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္၊ ဘာဆိုဘာ တခုမွ ထူးျခားတာမရွိတဲ့ အခန္းႏွစ္ခန္းရယ္ ဗန္ဂိုးအေၾကာင္း ဗီြဒီယို ဆလိုက္ထိုးျပသတဲ့ အခန္းရယ္ကို လိုက္လံရွင္းလင္း ျပသတာကို ေျခာက္ယူရို ေပးရတာပါ၊ ဒါေပမယ့္လည္း ေမာင္ရင္ငေတကေတာ့ ဘာမွမရွိတာကို ၾကည့္လို႔မဝႏိုင္ပါဘဲ ျပန္ဆင္းလာျပန္ေတာ့လည္း ဒီလို ထူးျခားတဲ့ လူတေယာက္ အေၾကာင္းကို တဝဲလည္လည္နဲ႔ စဥ္းစားေနမိရတာ အခုထိတိုင္ အမွ်င္မျပတ္ႏိုင္ေအာင္ပါ၊
L’Église d’Auvers-sur-Oise 1890 (ဓါတ္ပံု မရငတ)
အိုဗဲလ္ရဲ႕ ဝန္းက်င္တဝိုက္မွာ ေနာက္ထပ္ သတိထားမိရတဲ့ ပန္းခ်ီကားကေတာ့ ဘုရားေက်ာင္းပံုတူ ပန္းခ်ီကားပါ၊ ဘုရားေက်ာင္းရဲ႕ မ်က္ႏွာစာမွာေတာ့ ပန္းခ်ီကားထဲကလို ဂ်ံဳခင္းေတြစိုက္ပ်ိဳးထားတာ မေတြ႔ရွိရေတာ့ေပမယ့္ ဘုရားေက်ာင္းလြန္ၿပီး ဆယ္မိနစ္ခန္႔ ဆက္ေလွ်ာက္သြားတဲ့ အခါမွာ လူေန အိမ္ေျခေတြမရွိေတာ့ဘဲ ဂ်ံဳခင္းေတြ စိုက္ခင္းေတြ ပ်ိဳးခင္းေတြၾကားက ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားခဲ့ရတာပါ၊ အဲဒီကေန လွမ္းလို႔ ေတြ႔ျမင္ရမွာကေတာ့ ဒီကေန႔ ဗန္ဂိုးေနထိုင္ရာ ေနရာပါ၊ အလြန္သာယာလွပတဲ့ ဝန္းက်င္တခုပါ၊ ေမာင္ရင္ငေတ ေရာက္ရွိသြားခဲ့တဲ့ ေန႔ကလည္း ရာသီဥတုက သာသာယာယာနဲ႔ မိုးေကာင္းကင္ကလည္းၾကည္လင္ ေနကလည္း မပူတပူဆိုေတာ့ အခ်ိန္ေတြလည္း ကုန္လို႔ကုန္မွန္း မသိႏိုင္ပါဘူး၊ ပန္းခ်ီဆရာ ဗန္ဂိုးရဲ႕ ေနာက္ဆံုး အိမ္လိပ္စာ တည္ရွိရာ ေနရာကလည္း ပန္းခ်ီကား တခ်ပ္လိုပါ၊ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ဗန္ဂိုး အပါအဝင္ ဗန္ဂိုးထက္ ေရွးပိုက်သူ ပန္းခ်ီဆရာမ်ား ေခတ္က စလို႔ ဒီကေန႔ေခတ္ထိတိုင္ေအာင္ ဒီေနရာကို ပန္းခ်ီဆရာမ်ား အပါအဝင္ ခံစားတတ္သူမ်ား ေရာက္ ေရာက္လာၾကတာ ျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္၊ ဗန္ဂိုးဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသခဲ့တာလား သူမ်ား သတ္လို႔ဘဲ ေသခဲ့တာလား ဆိုတာကို ျငင္းၾကခုံၾက သက္ေသျပဖို႔ စာအုပ္ေတြ စာတမ္းေတြ ေရးၾက တာအမ်ားႀကီးပါ၊ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဗန္ဂိုးဟာ သူ႔ဘဝတေလွ်ာက္ အထူးသျဖင့္ ပန္းခ်ီကားေတြကို ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္တာကာလအတြင္းမွာ လုပ္သြားခဲ့တာေတြက ေငြေၾကးအတြက္ မပါဝင္ခဲ့သလို သူ စိတ္ကူးတည့္ရာ ေအးခ်မ္းရာေတြကိုသာ စူးစူးနစ္နစ္ ရွာေဖြလုပ္ကိုင္ခဲ့သူ တဦးသာျဖစ္ၿပီး အခု သူလဲေလ်ာင္းအိပ္စက္ရာ ေနရာကလည္း အလြန္တရာ ေအးခ်မ္းလွတဲ့ ေနရာတခု ဆိုတာကေတာ့ အေသအခ်ာပါ။
ဗန္ဂိုးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအိမ္ဆီသို႔ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ဒီေနရာမွာ ေမာင္ရင္ငေတ ထည့္ေရးခ်င္တာက မၾကာခင္ ရက္ပိုင္းကမွ ေမာင္ရင္ငေတနဲ႔ ပါရီမွာ ေခတၱခဏ ေတြ႔ဆံုခြင့္ရခဲ့တဲ့ ဒဂံုတကၠသို္လ္က ပါေမာကၡ ကဗ်ာဆရာႀကီး ဆရာ ဆန္းထြန္းေသာင္ အင္မတန္မွ ႏွစ္သက္လွပါတယ္လို႔ ဆိုတဲ့ (Le Petit Prince: Il faut chercher avec le coeur) မင္းသားေလးရဲ႕ “အသည္းႏွလံုး ခံစားမႈမ်ားနဲ႔သာ အရာရာကို ရွာေဖြပါ၊” စကားလိုသာ ဗန္ဂိုး တေယာက္လည္း အရာရာ မ်ားစြာ အတြက္ အသည္းႏွလံုးကို မ်ားစြာ အရင္းျပဳၿပီး ရွာေဖြသြားခဲ့ တယ္လို႔သာ ေမာင္ရင္ငေတ ကြန္႔ၫြန္႔ခံစား မိလိုက္ရပါတယ္။
၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ဂ်ဴလိုင္လ ၂၉ ရက္ေန႔မွာ က်ေရာက္မယ့္ ဗန္ဂိုးကြယ္လြန္ခဲ့ျခင္း ၁၂၅ ႏွစ္ျပည့္ပြဲကို က်င့္ပၾကဖို႔ အခုကတည္းက ဗန္ဂိုးခ်စ္သူမ်ားနဲ႔ အိုဗဲလ္ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ား ျပင္ဆင္ေနၾကေၾကာင္း တင္ျပရင္း ဗန္းဂိုးရဲ႕ ေနာက္ဆံုး ေျခရာလက္ရာမ်ား ရွိရာသို႔ ေမာင္ရင္ငေတ ေရာက္ရွိသြားခဲ့တာကို နိဂံုးခ်ဳပ္ တခန္းရပ္နား လိုက္ရပါတယ္ ခင္ဗ်ား။
ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ လည္ခ်င္ပတ္ခ်င္ ေလ့လာခ်င္သူမ်ားအတြက္ အလြန္ တရာ ေကာင္းမြန္ သင့္ျမတ္လွတဲ့ စေန တနဂၤေႏြ ရံုးပိတ္ရက္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ “ ပါရီ ေန႔ခ်င္းျပန္ ခရီးစဥ္ အမွတ္ႏွစ္ ” အျဖစ္ ေရးသားတင္ျပ လိုက္ရပါတယ္။
ဗန္ဂိုးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအိမ္ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
