အတာကူးသည့္ တန္ခူးလသည္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ ႏွစ္သစ္ကူး ေရကစားၾကေသာ မဟာသႀကၤန္ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ႏွစ္ေဟာင္းမွအညစ္အေၾကးမ်ားအား မဟာသႀကၤန္ေရျဖင့္ ေဆးေၾကာသန္႔စင္ၾကသည့္ လထူး လျမတ္တစ္ခု လည္း ျဖစ္ေပသည္။ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ သူ/သားမ်ားအတြက္ မွတ္မွတ္ရရ လျမတ္တစ္ခုလည္း ျဖစ္ေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ႏွလံုးသားထဲတြင္ အစဥ္သျဖင့္ အမွတ္ရေစမည့္ လျမတ္တစ္ခုလည္း ျဖစ္ခဲ့သည္။
၄.၄.၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္ တန္ခူးလဆန္း (၅) ရက္ေန႔တြင္ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဥကၠ႒ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးစီးဦးေဆာင္ ဖြဲ႔စည္းထား ေသာ ပညာေရးကြန္ယက္ (၃) ႏွစ္ျပည့္ ရံပံုေငြရွာေဖြ ေရး ဂီတပြဲေတာ္အား မရမ္းကုန္းၿမိဳ႕နယ္ရွိ MCC ခန္းမ အေဆာက္အဦးကြင္းျပင္တြင္ ႐ုပ္႐ွင္၊ ဂီတ၊ သဘင္၊ ပညာရွင္မ်ား စံုညီစြာျဖင့္ က်င္းပခဲ့သည့္ ပထမေန႔ ၄.၄.၂ဝ၁၄ ရက္ေန႔ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲ အစီအစဥ္၌ လြတ္လပ္ၿငိမ္းခ်မ္း “ပန္းရဲ႕လမ္း” လူမႈကြန္ယက္ ေတးဂီတအဖြဲ႔ႏွင့္အတူ ကၽြန္ေတာ္အတူပူးတြဲ ပါဝင္ခြင့္ ရရွိခဲ့သည္။ လြတ္လပ္ၿငိမ္းခ်မ္း “ပန္းရဲ႕လမ္း” အဖြဲ႔မွ ဦးရဲလြင္ (မဇၩိမလိႈင္း)ႏွင့္ ကိုသား ေထြးတို႔၏ တိုက္တြန္းခ်က္အရ ကၽြန္ေတာ္ ပါဝင္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ေတးဂီတ ေဖ်ာ္ေျဖ ပြဲျဖစ္သည့္အတြက္ ယခင္ႏွစ္မ်ားက က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ပညာေရး ကြန္ရက္ပြဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္ မပါဝင္ခဲ့ေခ်။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဂီတ ပညာ႐ွင္၊ အဆိုေတာ္တစ္ဦး မဟုတ္သည့္အတြက္ ျဖစ္ေပသည္။ ယခုႏွစ္ ဂီတ ေဖ်ာ္ေျဖ ေရးပြဲတြင္ ဦးရဲလြင္၊ ကိုသားေထြးတို႔မွ ကၽြန္ေတာ့္အား မည္ကဲ့သို႔ ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ျဖစ္ ပါဝင္ ဆင္ႏႊဲေပးရန္ ေျပာၾကားျခင္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္တြင္ ေရးသားထားေသာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အား ျပန္လည္ သတိရမိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခု ၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္ ပညာေရး ရံပံုေငြပြဲအား ပါဝင္ဆင္ႏႊဲရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ေတာ့သည္။
၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာ သံဃာ့အေရးအခင္း (ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး) တြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေမတၱာသုတ္႐ြတ္ဖတ္ ပူေဇာ္ၾကေသာ သံဃာေတာ္မ်ားအား ဆြမ္းဆက္ကပ္ လွဴဒါန္းမႈေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦး (၇) ရက္ အဖမ္းခံခဲ့ရၿပီး ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္ လာသည့္ေန႔တြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ အႏု ပညာလုပ္ငန္းမ်ား လံုးဝပိတ္ပင္ ရပ္ဆိုင္း လိုက္ရသည္ကို သိ႐ွိလိုက္ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေနအိမ္တြင္ ထြက္ေပါက္တစ္ခုအေနျဖင့္ ပန္းခ်ီကားမ်ား ေရးဆြဲခဲ့သည္။ ထိုပန္းခ်ီကား မ်ားအား ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ တစ္ကိုယ္ေတာ္ ပန္းခ်ီျပပြဲ က်င္းပရန္ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ ကၽြန္ေတာ့္အား ပန္းခ်ီျပပြဲျပဳလုပ္ရန္ အစိုးရမွ ခြင့္မျပဳခဲ့ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ (၁) ရက္ေန႔တြင္ ကၽြန္ေတာ့္၏ဇနီး ေရႊဇီးကြက္၏ ေမြးေန႔၌ မိမိေလးစားခဲ့ေသာ၊ မိမိျမတ္ႏိုးခဲ့ေသာ၊ မိမိခ်စ္ခင္ခဲ့ေသာ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးေလာကတြင္ အထင္ကရျဖစ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ား အျပင္ မိမိႏွင့္ လက္တြဲေဖာ္ လက္တြဲဖက္ ပရဟိတ လူမႈေရးသမားမ်ားအား ေနအိမ္သို႔ ဖိတ္ၾကား၍ မိမိေရးဆြဲ ထားေသာ ပန္းခ်ီကားမ်ားအား ျပသရန္ စီစဥ္ခဲ့သည္။ ထိုေန႔တြင္ အေမ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ ေနအိမ္သို႔ ေရာက္ရွိလာၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံအား လာေရာက္အား ေပး၍ ကၽြန္ေတာ္ေရးဆြဲထားေသာ ပန္းခ်ီကားမ်ားအား ဂ႐ုတစိုက္ၾကည့္ရႈခဲ့သည္။ ထိုပြဲတြင္ အေမစုအား ကၽြန္ေတာ္မွ “အေမ … ကၽြန္ေတာ့္ကို အမွတ္တရ ပန္းခ်ီကား တစ္ကား ေရးဆြဲေပးပါ” ဟု ေတာင္းဆိုမႈေၾကာင့္ အေမစုသည္ မဆိုင္းမတြဘဲ စုတ္တံ ကိုေကာက္ယူလိုက္ၿပီး ေရာင္စံုဆီ ေဆးထည့္ထားေသာ ေဆးစပ္သည့္ခြက္ထဲမွ အျပာႏုေရာင္ဆီေဆးအား စုတ္တံႏွင့္ တို႔လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အသင့္ေထာင္ ထားေသာ အျဖဴေရာင္ ပိတ္ကားေပၚတြင္ ေရးဆြဲလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္အား “သား … ဆက္ဆြဲလုိက္ပါ” ဟု ေျပာၾကားလိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ဆက္ဆြဲဝံ့မွာလဲ အေမ။ ကၽြန္ေတာ္ အာေခါင္လွံမစူးဝံ့ပါဘူး အေမ။ အေမစုဆြဲထားေသာ ပန္းခ်ီကားသည္ ေရလိႈင္းေလးမ်ားလိုလို၊ ကြန္ယက္လိုလို၊ ကြင္းဆက္လိုလို အဓိပၸါယ္နက္႐ိႈင္းေသာ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ေရႊေဘာင္ကြပ္၍ ကၽြန္ေတာ့္၏ နာေရးကူညီမႈ အသင္း(ရန္ကုန္) ႐ံုးခန္းတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားခဲ့သည္။ ထိုပန္းခ်ီကားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ စပ္ခဲ့သည္။ ထိုကဗ်ာအမည္ကား “အေမ့ေက်းဇူး” ဟု အမည္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။ ယင္းကဗ်ာအား အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ပညာေရးကြန္ယက္ ရံပံုေငြပြဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ LED ပိတ္ကားျပင္ထက္တြင္ ျဖစ္ရပ္မွန္ပံုရိပ္မ်ားျဖင့္ သ႐ုပ္ေဖာ္ျပသကာ လြတ္လပ္ၿငိမ္း ခ်မ္း “ပန္းရဲ႕လမ္း” ဂီတပညာ႐ွင္မ်ားႏွင့္ တြဲဖက္၍ အမ်ားျပည္သူ ပရိသတ္တို႔အား ႐ြတ္ဖတ္၍ အေမစုအား ဂုဏ္ျပဳလိုက္ပါေတာ့သည္။
“အေမ့ေက်းဇူး”
ကြန္ယက္ေလလား …
ကြင္းဆက္ေလလား …
ဒီေရအလား .. ျဖည္းျဖည္းတက္သြား။
စည္းလံုးမႈအား … ညီၫြတ္မႈအား။
လက္ခ်င္းတြဲထား … ခိုင္ၿမဲမႈအား။
ေသြးမကြဲတဲ့ … ဒို႔ျပည္ေထာင္စုအား။
အျပာေရာင္ႏုႏု … ၿငိမ္းခ်မ္းမႈအား
ရာဇဝင္တြင္မယ့္ ဂႏၲဝင္ပန္းခ်ီကား။
အျဖဴေပၚအျပာႏု … ‘အေမစု’ ဆြဲတဲ့ ေမွာ္ဝင္အႏုပညာကား။
“သားဆက္ၿပီးဆြဲတဲ့” … လက္ဆင့္ကမ္းေပးမႈလား၊
သားဆက္ၿပီး မဆြဲရက္ဘူး အေမ။
အေမ့ရဲ႕လက္ရာ သားမဖ်က္ဝံ့ဘူး အေမ။
အေမ့ရဲ႕ခံစားမႈ သားမေမွးမွန္ေစခ်င္ဘူး အေမ။
အေမ့ရဲ႕တင္ျပမႈ သားအက်ည္းတန္ေအာင္ မလုပ္ပါရေစနဲ႔ အေမ။
အေမ့ထက္ သားတစ္လ မႀကီးဝံ့ပါအေမ။
သား အာေခါင္လွံမစူးဝ့ံပါအေမ။
သား အ႐ွင္လတ္လတ္ မဟာေျမႀကီးထဲ မဆင္းဝံ့ပါအေမ။
အေမဟာ … အေမပါ အေမရယ္။
အေမ့ေနာက္မွာ သားတို႔႐ွိတယ္။
အေမ့ေဘးမွာ သားတို႔ေနမယ္။
အေမ့ေျခလွမ္းေနာက္ကို သားတို႔ထပ္ၾကပ္မကြာလိုက္မယ္။
အေမေမာရင္ သားတို႔တြဲေခၚေပးမယ္။
အေမဆာရင္ သားတို႔ခူးခတ္ေကၽြးမယ္။
အေမ … ေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို သားတို႔ဝိုင္းရံေပးမယ္။
အေမ … ယက္ေနတဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ကြန္ယက္ကို သားတို႔ခ်ည္ေႏွာင္ေပးမယ္။
သားတို႔ အေမ့ကို ဒီလိုပဲ ေက်းဇူးဆပ္ခြင့္ျပဳပါ အေမ။
ကဲ … ေဟ့! … အေမ့သားေတြ
ညီေစေနာ္ … ညီေစ။
လက္ခ်င္းတြဲထား … မဟာအင္အား။
စိတ္ခ်င္းဆက္ထား … မဟာအင္အား။
ရဲေသြးနီထား … မဟာအင္အား။
အေမ့ေက်းဇူးကို ဆပ္ၾကပါစို႔လား။
ယခုလက္႐ွိ အခ်ိန္ကာလတြင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ျပည္သူ/သားမ်ား အားလံုး ကဗ်ာပါ ေနာက္ဆံုးစာပိုဒ္အတိုင္း “လက္ျခင္း ခ်ိတ္ထား … မဟာအင္အား၊ စိတ္ခ်င္းဆက္ထား … မဟာအင္အား၊ ရဲေသြးနီထား … မဟာအင္အား” ဆိုသည့္အတိုင္း စည္းလံုးမႈအင္အားမ်ား တည္ေဆာက္ရန္ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုသို႔ ေရာက္႐ွိေနၿပီျဖစ္ေတာ့သည္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
