အျပိဳျပိဳ အကြဲကြဲ တိုင္းျပည္ (၁)
ေအာင္ဒင္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၇၊ ၂၀၁၄
အပိုင္း (၁) Tomorrow သတင္းဂ်ာနယ္၊ အတြဲ (၁)၊ အမွတ္ (၁)၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ (၂၅)၊ ၂၀၁၄ မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္
လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ဆန္းကာလအထိ ျမန္မာႏိုင္ငံအေျခအေနကို ႏိုင္ငံတကာေလ့လာသူေတြ သုံးသပ္ေလ့ရွိတာက အျဖဴ၊ အမည္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္းကြဲျပားတဲ့ ျပႆနာတစ္ခုအျဖစ္ (Black and White Case) နဲ႕ပါ၊ တစ္ဖက္မွာ အမည္းေရာင္စစ္စစ္ျဖစ္တဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြ၊ ျပည္သူလူထုကို လက္နက္အားကိုး အႏိုင္က်င့္သူေတြ၊ ကိုယ္က်ိဳးရွာ အလိုေတာ္ရိစီးပြါးေရးသမားေတြ၊ တစ္ဖက္မွာ အျဖဴေရာင္စစ္စစ္ျဖစ္တဲ့ အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူေတြ၊ အာဏာရွင္စနစ္ကို ဆန္႕က်င္ေတာ္လွန္ေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားသူေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ၊ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဩဂုတ္လ (၈) ရက္ကစလို႕ ႏွစ္ဆယ္႔ငါးႏွစ္ေက်ာ္ကာလအတြင္း က်ေနာ္တို႕ရဲ့ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုၾကီးဟာ ေအာင္ပြဲ မရခဲ့ေပမည့္ အျဖဴစစ္စစ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုၾကီးမွာ တက္တက္ႂကြႂကြပါဝင္လႈပ္ရွားခဲ့ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသား၊ ျပည္သူေတြ၊ ရဟန္းသံဃာေတြ၊ တိုင္းရင္းသားေတြ၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီဝင္ေတြ အားလုံးဟာလည္း ႏိုင္ငံတကာက အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူေတြ၊ လူ႕အခြင့္အေရးေတာင္းဆိုသူေတြက ေလးစားၾကည္ညိဳၾကရတဲ့ သူရဲေကာင္းေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္၊ တစ္ခါတုံးကပါ၊
ဒီကေန႕ မွာေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအေျခအေနကို အျဖဴ၊ အမည္း သဲကြဲတဲ့ျပႆနာလို႕ ဘယ္သူကမွ မျမင္ၾကေတာ့ပါ၊ အျဖဴစစ္စစ္ေတြ ရွိေနတုန္းပါ၊ အမည္းေရာင္စစ္စစ္ေတြလည္း ရွိေနတုန္းပါ၊ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ အျဖဴမစစ္ေတာ့တဲ့ အျဖဴညစ္ညစ္ေတြ၊ အျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေတြ၊ အျဖဴနဲ႕ အမည္းၾကားက မီးခိုးေရာင္ေတြ၊ အျဖဴ အမည္း မသဲကြဲသူေတြ၊ အမည္းေရာင္မစစ္ေတာ့တဲ့ မိႈင္းျပာျပာအေရာင္ေတြ၊ မည္းရာကေန ျဖဴလာသူေတြ၊ ျဖဴရာကေန မည္းသြားသူေတြ၊ အေရာင္မ်ိဳးစံုနဲ႕ ရွုပ္ေထြးေနတဲ့ ျပႆနာထုတ္ၾကီးျဖစ္ေနပါတယ္၊ ကမၻာ႕ျပည္သူေတြရဲ့ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီသူရဲေကာင္းမ်ားကို ေလးစားတန္ဘိုးထားမႈေတြ ေလ်ာ့က်ျပီး သူတို႕အျမင္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ဘာသာေရးအစြန္းေရာက္ေတြ၊ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားသူေတြ၊ အမုန္းတရားၾကီးမားသူေတြ လႊမ္းမိုး ေနထိုင္တဲ့၊ အမ်ားစုက အနည္းစုကို အႏိုင္က်င့္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ခုလို ျမင္ေနၾကပါျပီ၊ အေရးၾကီးလို႕ ေသြးစည္းၾကရမည့္အခ်ိန္မွာ တစ္တိုင္းတစ္ျပည္လုံး ညီညြတ္ေရးဆိုတာနဲ႕ ေဝးသထက္ေဝးကြာျပီး ဖရိုဖရဲျပိဳကြဲေနၾကတာကို ေအာက္ပါအတိုင္း ေထာက္ျပခ်င္ပါတယ္၊
# စစ္အုပ္စု၏ အကြဲအျပဲမ်ား
၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲက တဆင့္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုကို အသက္ဝင္ေစျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဟာ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႕ဖြဲ႕စည္းတဲ့ တပ္မေတာ္ဗဟိုျပဳ ပါတီစံုစနစ္သို႕ ကူးေျပာင္းခဲ့ပါတယ္၊ ” တပ္မေတာ္ဗဟိုျပဳ” လို႕ ဆိုရတာက တပ္မေတာ္ကို ေရြးေကာက္ခံမဟုတ္ပဲ တိုင္းျပည္ရဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ဥပေဒျပဳေရး၊ တရားစီရင္ေရးအာဏာအားလုံးမွာ ပါဝင္ဦးေဆာင္ခြင့္ေပးထားလို႕ပါ၊ ဒီလိုနဲ႕ အရင္ရွိခဲ့တဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြက တပ္မေတာ္္ဗဟိုျပဳအာဏာပိုင္စိုးမႈကေန အစိုးရ၊ လႊတ္ေတာ္နဲ႕ တပ္မေတာ္ ဆိုျပီး ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကို အဖြဲ႕အစည္းသုံးရပ္ခြဲေဝအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ စနစ္ကို ကူးေျပာင္းခဲ့ပါတယ္၊ အစိုးရအာဏာနဲ႕ လႊတ္ေတာ္အာဏာကို ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားကေန ရယူဖို႕ “ျပည္ေထာင္စုၾကံ့ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ျဖိဳးေရးပါတီ” (ၾကံ့ခိုင္ေရး) ကို ဖြဲ႕စည္းပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္မို႕ အရင္ရွိခဲ့တဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ဒီေန႕ေခတ္မွာေတာ့ တပ္မေတာ္ နဲ႕ ၾကံ့ခိုင္ေရးပါတီ ဆိုျပီး အင္အားစုႏွစ္စုခြဲျပီး ရပ္တည္ လႈပ္ရွားေနပါတယ္၊ အဲဒီအင္အားစုႏွစ္ခုပူးတြဲျပီး ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာသုံးရပ္စလုံးကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာပါ၊
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းမ်ားရဲ့ ၾကံ့ခိုင္ေရးပါတီက ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အမ်ားစုအႏိုင္ရလို႕ လႊတ္ေတာ္အာဏာေရာ၊ အစိုးရအာဏာေရာ ရရွိေနပါတယ္၊ ဒါေပမည့္ လႊတ္ေတာ္နဲ႕ အစိုးရၾကား အားျပိဳင္မႈေတြကို ထင္ထင္ရွားရွားျမင္ေတြ႕ေနရပါတယ္၊ ဦးေရႊမန္းနဲ႕ ဦးခင္ေအာင္ျမင့္ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က ဦးသိန္းစိန္အစိုးရကို ဥပေဒျပဳအာဏာနဲ႕ လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနသလို ဦးသိန္းစိန္အစိုးရကလည္း လႊတ္ေတာ္ရဲ့ စြက္ဖက္မႈကို ျငင္းပယ္ေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္၊ ပါတီတစ္ခုတည္း၊ တစ္ဘက္တည္းကျဖစ္ျပီး အျပန္အလွန္ပြတ္တိုက္ေနၾကတာ အံ့ဩဖို႕ေကာင္းပါတယ္၊ ဒီအကြဲအျပဲက ၾကံ့ခိုင္ေရးပါတီထဲမွာ အၾကီးအက်ယ္သက္ေရာက္မႈရွိပါတယ္၊ ဦးေရႊမန္းကို ေထာက္ခံတဲ့အုပ္စုနဲ႕ ဦးသိန္းစိန္အေပၚသစၥာရွိသူမ်ားအုပ္စုဆိုျပီး ၾကံ့ခိုင္ေရးပါတီအတြင္းမွာ အုပ္စုဖြဲ႕မႈ၊ ျပိဳကြဲမႈေတြ ရွိလာပါတယ္၊ တစ္ခါ ၾကံ့ခိုင္ေရးပါတီနဲ႕ တပ္မေတာ္္ၾကားမွာလည္း အဆင္မေျပမႈေတြ ရွိလာျပန္ပါတယ္၊ ဒီကေန႕အထိ ေတြ႕ျမင္ေနရတာက တပ္မေတာ္က ဦးသိန္းစိန္ကို ေထာက္ခံတဲ့ ဘက္မွာရွိပါတယ္၊
ဒါေၾကာင့္မို႕ ၾကံ့ခိုင္ေရးပါတီထဲမွာ တပ္မေတာ္္ရဲ့ အခန္းကဏၰကို ေလွ်ာ့ခ်ခ်င္တဲ့သူေတြ ေပၚေပါက္လာပါတယ္၊
ေယဘူယ်အျမင္နဲ႕ၾကည့္ရင္ အာဏာရွင္ေတြအၾကား အာဏာျပိဳင္ရင္း၊ အာဏာလုရင္း ျပိဳကြဲလာတယ္ ဆိုတာ အတိုက္အခံအင္အားစုအတြက္ ေက်နပ္စရာပါ၊ ဒါေပမည့္ အတိုက္အခံ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုဘက္ျပန္ၾကည့္ေတာ့လည္း အာဏာရွင္ေတြထက္ေတာင္မွ ပိုျပီး ျပိဳကြဲေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္၊
# ဒီမိုကေရစီပါတီမ်ား
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ကစလို႕ ဒီကေန႕အခ်ိန္အထိ “အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္” (အဖြဲ႕ခ်ဳပ္) ဟာ ဒီမိုကေရစီပါတီမ်ားထဲမွာ အင္အားအၾကီးမားဆုံးပါတီျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါေပမည့္ ဒီေန႕ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ကရွိခဲ့တဲ့ အင္အားမ်ိဳး၊ စည္းလုံးညီညြတ္မႈမ်ိဳး မရွိေတာ့ပါဘူး၊ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို အဖြဲ႕ခ်ဳပ္က သပိတ္ေမွာက္တဲ့ အခါမွာ သေဘာမတူသူေတြက ပါတီက ႏႈတ္ထြက္ျပီး သီးျခားပါတီေတြ ထူေထာင္လို႕ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ခဲ့ၾကပါတယ္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္က တရားဝင္ျပန္လည္မွတ္ပံုတင္လို႕ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ျပီး လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္လာေပမည့္ ခြဲထြက္သြားတဲ့ အင္အားစုမ်ားနဲ႕ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းျခင္းမရွိပါ၊ အသစ္ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းတဲ့ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွာလည္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဘဝေတြပ်က္၊ အသက္ေတြစေတးျပီး ပါဝင္ရပ္တည္ခဲ့ၾကတဲ့ အမာခံပါတီဝင္ေတြက အသစ္ဝင္ေရာက္လာတဲ့ ပိုက္ဆံရွိ၊ ပညာတတ္၊ ေက်ာ္ၾကားသူမ်ားကို မယွဥ္ႏိုင္ပဲ တေျဖးေျဖးေဘးေရာက္ကုန္ၾကပါတယ္၊ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲ နီးလာတာနဲ႕အမွ် အဖြဲ႕ခ်ဳပ္တြင္း ပ႗ိပကၡေတြ ပိုျပီးမ်ားျပားလာႏိုင္ပါတယ္၊
အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကေန ခြဲထြက္သြားတဲ့ အင္အားစုမ်ားကလည္း ထပ္ျပီးကြဲၾကျပန္ပါေသးတယ္၊ အဲဒီေနာက္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ ပါတီမ်ားစုေပါင္းျပီး ပါတီတပ္ေပါင္းစုေတြ ဖြဲ႕ၾကေပမည့္ ခိုင္မာတဲ့ စုစည္းမႈမရွိပါ၊ စုစည္းလိုက္၊ ျပိဳကြဲလိုက္၊ အသစ္ဝင္လာလိုက္၊ အေဟာင္းက ထြက္သြားလိုက္ပါ၊ ဒီပါတီေတြရဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ကလည္း တပ္မေတာ္္ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျပဳထားတဲ့ ၾကံ့ခိုင္ေရးပါတီကို အတိုက္အခံမျပဳပဲ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲေအာင္ႏိုင္ေရးအလားအလာကို အတိုက္အခံျပဳသလို ျဖစ္ေနပါတယ္၊
# တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ား၊ တိုင္းရင္းသားမ်ား
တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ားမွာလည္း ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို သပိတ္ေမွာက္တဲ့ ပါတီမ်ားနဲ႕ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ျပိဳင္တဲ့ပါတီမ်ားဆိုျပီး အၾကမ္းဖ်ဥ္း အုပ္စုႏွစ္စု ကြဲျပားေနပါတယ္။ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုစနစ္ကို ေတာင္းဆိုတာေတာင္မွ ဗမာျပည္နယ္အပါအဝင္ ရွစ္ျပည္နယ္စနစ္ကို ေတာင္းဆိုသူနဲ႕ ျပည္နယ္ (၇) ခု၊ ေဒသၾကီး (၇) ခုကို ျပည္နယ္ (၁၄) ခုအျဖစ္ တန္းတူသတ္မွတ္ဖို႕ေတာင္းဆိုသူ ကြဲျပားၾကပါတယ္၊ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ေရးနဲ႕ အသစ္ေရးဆြဲေရး ကြဲျပားၾကပါတယ္၊ ျပည္နယ္အားလုံးမွာ သက္ဆိုင္ရာ တိုင္းရင္းသားပါတီေတြက တစ္ခုထက္ပိုျပီး တည္ရွိေနတာမို႕ သက္ဆိုင္ရာတိုင္းရင္းသားမ်ားက ကိုယ္စားျပဳပါတီ တစ္ခုတည္းရွိေရး ဝိုင္းဝန္းဖိအားေပး ေတာင္းဆိုေနၾကပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္မို႕ လူမ်ိဳးအုပ္စုတူ တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ား ပူးေပါင္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္လုပ္ခဲ့၊ လုပ္ေနၾကေပမည့္ ေအာင္ျမင္မႈသိပ္မေတြ႕ရပါ၊
အမ်ားဆနၵကို လိုက္ေလ်ာျပီး တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုတစ္စုမွာ ပါတီတစ္ခုတည္း ျဖစ္လာရင္ေတာင္မွ ေရရွည္ညီညြတ္မယ္ မထင္ပါ၊
တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုတိုင္း အတြင္းမွာလည္း ကြဲျပားမႈေတြ ရွိေနျပန္ပါတယ္၊ အထူးသျဖင့္ မၾကာခင္စတင္မည့္ သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ခံမႈမွာ မိမိတို႕ရဲ့ လူမ်ိဳးအမည္ကို ဘယ္လိုသတ္မွတ္မလဲဆိုတာမွာ သေဘာထားေတြ မတူညီၾကပါ၊ ျပည္နယ္အဆင့္ရျပီးသား လူမ်ိဳးစုမ်ားကေန သီးျခားခြဲထြက္ခ်င္တဲ့ လူမ်ိဳးစုငယ္ေတြ၊ မွိန္ေပ်ာက္ေနတဲ့ လူမ်ိဳးစုနံမည္ကို ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ခ်င္သူေတြ၊ စသျဖင့္ ၾကားသိေနရပါတယ္၊ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ား ပိုျပီး မညီမညြတ္၊ ကြဲျပားၾကမွာကို စိုးရိမ္လို႕ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူမည့္အစီအစဥ္ကို ေရႊ႕ဆိုင္းေပးဖို႕ ေတာင္းဆိုတာေတြလည္း ၾကားသိရပါတယ္၊
# လက္နက္ကိုင္ တိုင္းရင္းသားအင္အားစုမ်ား
ဦးသိန္းစိန္အစိုးရက ႏွစ္ေပါင္း (၆၀) ေက်ာ္ျပီ ျဖစ္တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ၾကီးကို အဆုံးသတ္ႏိုင္ဖို႕ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းစဥ္ေတြ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနပါတယ္၊ အစပိုင္းမွာ ကမ္းလွမ္းခ်က္က အစိုးရကိုယ္စားလွယ္မ်ားနဲ႕ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ တစ္ဖြဲ႕ခ်င္း သီးျခားေဆြးေႏြးျပီး ေဒသအဆင့္၊ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲဖို႕၊ ျပီးမွ ႏိုင္ငံေရးကိစၥေတြကို တရားဝင္ပါတီဖြဲ႕၊ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ျပီး လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ေဆြးေႏြးဖို႕ပါ၊ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားရဲ့ ေတာင္းဆိုမႈအတိုင္း အစိုးရကိုယ္စားလွယ္မ်ားနဲ႕ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားအားလုံး တစ္ျပိဳင္တည္း ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးဖို႕၊ တစ္ႏိုင္ငံလုံးအတိုင္းအတာနဲ႕ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးစာခ်ဳပ္ကို အရင္လက္မွတ္ေရးထိုးျပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲေတြ ဆက္လက္က်င္းပဖို႕ အစိုးရဘက္က လိုက္ေလ်ာခဲ့ေပမည့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားဘက္က တိုးတက္မႈ သိပ္မရွိပါ၊
အစိုးရရဲ့ ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႕ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားအားလုံးရဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ထိပ္သီးညီလာခံကို ကခ်င္ျပည္နယ္က ေကအိုင္ေအ႒ာနခ်ဳပ္၊ လိုင္ဇာမွာ တစ္ၾကိမ္နဲ႕ ကရင္ျပည္နယ္က ေကအန္ယူနယ္ေျမ ေလာ္ခီးလာမွာ တစ္ၾကိမ္ က်င္းပႏိုင္ခဲ့ေပမည့္ ဝျပည္ေသြးစည္းညီညြတ္ေရးပါတီ၊ မိုင္းလားအုပ္စု စတဲ့ အင္အားၾကီးတပ္ဖြဲ႕မ်ား ပါဝင္ေအာင္ မစည္းရုံးႏိုင္ခဲ့ပါ၊ အမ်ားစု သေဘာတူတဲ့ မူဝါဒမ်ားကို လက္မွတ္ထိုးဖို႕ ေရွာင္လႊဲတဲ့၊ ျငင္းဆန္တဲ့ အဖြဲ႕ေတြလည္း ရွိပါတယ္၊ ေကအန္ယူေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ့ ျပည္ေထာင္စုတိုင္းရင္းသားမ်ား ဖက္ဒရယ္ေကာင္စီ (UNFC) အေပၚ မၾကိဳက္ႏွစ္သက္မႈကလည္း အထင္အရွား၊ ဖက္ဒရယ္ေကာင္စီနဲ႕ တိုင္းရင္းသားပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးအလုပ္ေကာ္မီတီ (WGEC) တို႕အဆင္မေျပမႈကလည္း အထင္အရွားပါ၊ ေလာ္ခီးလာညီလာခံျပီးတဲ့ေနာက္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားနဲ႕ အစိုးရရဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအလုပ္ေကာ္မီတီတို႕ ကရင္ျပည္နယ္၊ ဖားအံျမိဳ႕မွာ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးဖို႕ကိုလည္း တိုင္းရင္းသားမ်ားဘက္က အၾကိမ္ၾကိမ္ ေရႊ႕ဆိုင္းေနဆဲပါ၊
# အရပ္ဘက္လူထုအဖြဲ႕အစည္းမ်ား
လက္ရွိအေျခအေနမွာ အားတက္စရာေကာင္းတာ တစ္ခုကေတာ့ အရပ္ဘက္လူထုအဖြဲ႕အစည္းမ်ား အရွိန္အဟုန္နဲ႕ ဖြဲ႕စည္းတည္ရွိမႈနဲ႕ ျမန္မာ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းရဲ့ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို တက္ႂကြစြာပါဝင္ျဖည့္ဆီးမႈျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါေပမည့္လည္း ဒီအရပ္ဘက္အဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ့ စနစ္က်မႈ၊ အားေကာင္းရွင္သန္မႈကို အေထာက္အကူျပဳမည့္၊ အရပ္ဘက္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကို အကာအကြယ္ေပးမည့္ ဥပေဒက ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္မွာ ဥပေဒၾကမ္းအဆင့္မွာသာ ရွိေနပါေသးတယ္၊
စိုးရိမ္စရာက ဒီအဖြဲ႕အစည္းအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ျပည္ပအစိုးရမ်ား၊ ျပည္ပအဖြဲ႕အစည္းမ်ားရဲ့ ေထာက္ပံ့မႈကို မွီခိုရပ္တည္ေနၾကတာျဖစ္ျပီး အခ်ိဳ႕အရပ္ဘက္အဖြဲ႕အစည္းေခါင္းေဆာင္ေတြမွာ မျပည့္မစံုဘဝ၊ အနၲရာယ္ေတြနဲ႕ လႈပ္ရွားေနရတုံးက ရွိခဲ့တဲ့ မြန္ျမတ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ကေလးေတြ ေပ်ာက္ဆုံးျပီး ႏိုင္ငံျခားသား အလႉရွင္ရဲ့ လခစားဝန္ထမ္းအသြင္ရပ္တည္လာၾကတာ၊ ပိုက္ဆံမရရင္ ဘာကိုမွ အခမဲ့မလုပ္ခ်င္ေတာ့တာ၊ တိုင္းျပည္အတြက္ သင့္ေတာ္တာကို ကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္ေဆာင္ရြက္ရမည့္အစား ျပည္ပအဖြဲ႕အစည္းက ျဖစ္ေစခ်င္တာကို ေထာက္ပံ့ေငြယူျပီး ေဆာင္ရြက္ေပးေနၾကတာကို ဝမ္းနည္းဖြယ္ေတြ႕ျမင္ေနရပါတယ္၊ ဒီလိုနဲ႕ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေပၚက ေဟာ္တယ္ေတြဟာ စြမ္းရည္ျမႇင့္သင္တန္းခန္းမေတြ ျဖစ္လာျပီး သင္တန္းေပးစားသူနဲ႕ သင္တန္းတက္စားသူ ဆိုတဲ့လူတန္းစားသစ္ေတြ ရွိလာၾကပါတယ္၊ သင္တန္းပို႕ခ်တာေတြကို ဓာတ္ပံု႐ိုက္ျပီး ေအာင္ျမင္စြာ က်င္းပျပီးစီးပါေၾကာင္း အဆင့္ဆင့္လိမ္ညာ အစီရင္ခံၾကတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ထြန္းကားေနပါျပီ၊
ေလးစားစြာ၊
ေအာင္ဒင္
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၈၊ ၂၀၁၄
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
၁။ အျဖဴစစ္ေတြ နဲနဲလာပါတယ္။ ပိုျပီး၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတာက တစ္ခ်ိန္က ဒီမိုကေရစီ လူ႔အခြင္႔အေရးကို လက္သီလက္ေမာင္းတန္းေနခဲ႔တဲ႔ လူေတြက ျပည္တြင္းပဋိပကၡေတြရဲ႕ ရိုက္ခတ္တဲ႔ဒဏ္ေၾကာင္႔ အခုဆို ေနရာတိုင္းကို လူ႔အခြင္႔အေရးရွဳေထာင္႔က မၾကည္႔ရဘူး။ အမိ်ဳးသားေရးရွဳေထာင္႔က ၾကည္႔ရမယ္လို႔ ေျပာေနၾကျပီ။ တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႔ အဲဒီလူေတြဟာ အခုဆို လူ႔အခြင္႔အေရး၊ ဒီမိုကေရစီဆိုတဲ႔ စကားလံုးကိုေတာင္ ေရွာင္လာၾကျပီဗ်ာ။ သိတဲ႔တစ္ေယာက္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံတကာ စံခ်ိန္စံညြန္းဆိုတဲ႔ စကားလံုးကိုေတာင္ မသံုးၾကဖို႔အထိ ေျပာတာကို နားနဲ႔ဆတ္ဆတ္ ၾကားရတာ က်ေနာ္ေတာ႔ မွင္သက္မိသြားတာပဲ။ ျပည္တြင္းမွာလည္း လူ႔အခြင္႔အေရး၊ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာေလာက္ အေရးမၾကီးဘူးဆိုျပီး ေျပာလာၾကျပီ။ က်ေနာ္ကေတာ႔ ရွင္းရွင္းပဲ။ လူ႔အခြင္႔အေရး၊ ဒီမိုကေရစီကို တန္ဘိုးထားတယ္။ ျပီးေတာ႔ အမွန္တရားနဲ႔ တရားမွ်တမွဳရွဳေထာင္႔နဲ႔ပဲ ၾကည္႔တယ္။ တစ္ခုေတာ႔ရွိတယ္။ ဒီျပည္တြင္းပဋိပကၡေတြက ဘယ္သူဟာ ဒီမိုကေရစီ၊ လူ႔အခြင္႔အေရးသမားလဲ၊ ဘယ္သူဟာ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒီလဲဆိုတာ ထင္ထင္ရွာရွား သိရတဲ႔အေျခေတာ႔ ဆိုက္သြားပါတယ္။ ၂။ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ အစိုးရပြတ္တိုက္တာ အားျပိဳင္တာလည္း သဘာ၀ပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ တစ္ကြက္ေက်ာ္ျမင္ျပီး လူေတြကို အာရံုေထြျပားေအာင္ ပိပိရိရိသရုပ္ေဆာင္ေနတာေကာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။ က်ေနာ္ေတာ႔ သံသယရွိတယ္။ ၃။ ဒီခ်ဳပ္ပါတီမွာ လူသစ္လူေဟာင္း ျပႆနာလည္း ၾကားပါတယ္။ လူေဟာင္းေတြအေနနဲ႔ အသက္ေတြ ဘ၀ေတြ စေတးခဲ႔ရတာကိုလည္း ေလးစားအသိအမွတ္ျပဳပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ပညာအရည္အခ်င္းက ခ်ိဳ႕တဲ႔ေနရင္ေတာ႔ အျမင္႔ကို ဆြဲတင္လို႔မရတာကိုေတာ႔ နားလည္မွဳရွိသင္႔ပါတယ္။ လူသစ္ေတြအေနနဲ႔လည္း ပညာအရည္အခ်င္း ဘယ္ေလာက္ရွိရွိ ေစတနာမမွန္ရင္ အျမင္႔ကိုတင္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္စဥ္းစားရမွာပါ။ ၄။ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို သူတို႔စစ္အုပ္စုက အပိုင္စီးရမယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္ေနစိတ္ထား ရွိေနသေရြ႕ေတာ႔ စာခ်ဳပ္ေတာ႔ ႏိုင္ငံတကာကိုလိမ္ဖို႔ ထိုးခ်င္ထိုးႏိုင္မွာေပါ႔။ ထာ၀ရျငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္ဘဲ။ ၅။ အရပ္ဖက္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြ အားေကာင္းလာတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ စစ္အုပ္စုက လုပ္ခဲ႔တဲ႔ လုပ္ေနတဲ႔ အေပါက္ေတြ၊ အရွဳပ္ထုပ္ေတြကို လိုက္ရွင္းေနရံု သက္သက္မဟုတ္ဘဲ လူထုကို ပညာေပးဖို႔နဲ႔ မတရားတာေတြ မမွ်တတာေတြကို လူထုဘက္က မားမားမတ္မတ္ရပ္ျပီး ေတာင္းဆိုတိုက္ပြဲ၀င္ေပးမွ အက်ိဳးမ်ားမွာပါ။ ႏို႔မဟုတ္လို႔ကေတာ႕ စစ္အုပ္စုအၾကိဳက္ေတြ႔သြားျပီး ေနာက္ဘ႑ာေရးႏွစ္ေတြမွာ ပညာေရး က်န္းမာေရး အသံုးစရိတ္ေတြကိုေတာင္ ေလွ်ာ႔ခ်လိုက္မွ ဟုတ္ေပ႔ျဖစ္ေနအံုးမယ္ဗ် ဟဲ ဟဲ။