ေရာက္တတ္ရာရာ အတိုအစမ်ား

 

စုစုေပါင္း ကီလိုမီတာသံုးရာ မိုင္ေပါင္းႏွစ္ရာေက်ာ္ ရွည္ေသာ ပါရီၿမိဳ႕ရဲ႕ ေျမေအာက္ရထားလမ္းမ်ား အေၾကာင္းေတြကို စာတပုဒ္ စာတပုိဒ္ထဲနဲ႔ ျပည့္ျပည့္စံုစံုျဖစ္ေအာင္ ေရးဖို႔ကေတာ့ မလြယ္ကူလွပါ၊ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကိုဘဲ အတိုခ်ံဳးၿပီး ေရးမွသာ ရႏိုင္မွာပါ၊ အေၾကာင္းအရာအလိုက္ အပိုင္းတပိုင္းစီကို ခြဲျခားၿပီးေရးရင္ စိတ္ဝင္စားစရာ ပိုၿပီးေကာင္းႏိုင္ပါတယ္၊ ေျမေအာက္ရထားလမ္းေတြရထားတြဲေတြ ရထားဘူတာရံုေတြရဲ႕ သမိုင္းနဲ႔ ျပင္သစ္ျပည္သမိုင္း ပါရီၿမိဳ႕သမိုင္း ပါရီၿမိဳ႕ကိုျဖတ္သန္းသြားသူမ်ားရဲ႕ သမိုင္းဝင္ ဇာတ္လမ္းေတြက ဆက္စပ္ပတ္သက္ေနတာျဖစ္သမို႔  အတတ္ႏိုင္ဆံုး ဆက္စပ္ၿပီးေတာ့ ေရးသားဖို႔ ႀကိဳးစားသြားပါမယ္၊ ပါရီေမထရိုရဲ႕အေၾကာင္း ေရးမယ္ဆိုရင္ ပထမဆံုး အေနနဲ႔ကေတာ့ ေျမေပၚေျမေအာက္ ၿမိဳ႕တြင္းသြား ရထားေတြလမ္းေတြအေၾကာင္း အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကို ေရးသားရမွာပါ၊ ေျမေအာက္ရထားမ်ားကို ျပင္သစ္မွာ Métro လို႔ေခၚၾကၿပီး အဂၤလန္ႏိုင္ငံမွာ Underground(Tube) အေမရိကန္မွာ Subway ဂ်ာမဏီမွာ Untergrundbahn (U-Bahn) ဆိုၿပီး ေခၚေဝၚၾကသလို တခ်ိဳ႕ ၿမိဳ႕မ်ား ဥပမာ ဘန္ေကာက္မွာရွိတဲ့ ေျမေပၚက တံတားရွည္ႀကီးေတြ အေပၚမွာေျပးဆြဲတဲ့ ရထားမ်ားကိုေတာ့ Skytrain လို႔ေခၚၾကပါတယ္၊ ပါရီရဲ႕ ေမထရိုကေတာ့ ကမၻာေပၚမွာ ဘူတာအမ်ားဆံုးေသာ ခရီးသြားသူအမ်ားဆံုးေသာ အေစာဆံုးတည္ေဆာက္ခဲ့ေသာ အရႈတ္ေထြးဆံုးေသာ ၿမိဳ႕တြင္းၿမိဳ႕ျပင္ လမ္းေၾကာင္းအရွည္လွ်ားဆံုးေသာ စာရင္းမ်ားမွာပါဝင္တဲ့ ေျမေအာက္ရထားလမ္းစနစ္ တခုပါ၊ ပါရီ ၿမိဳ႕အျပင္ တျခားေသာ ထင္ရွားတဲ့ ေျမေအာက္ ရထားလမ္းရွိတဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားကေတာ့ New York City Subway, London Underground (The Tube), Seoul Metropolitan Subway, Tokyo subway system, Moscow Metro, Beijing Subway, Die Berliner U-Bahn တို႔ျဖစ္ၾကပါတယ္၊

 

150 years of the London underground (King’s Cross station) (Photo Google)

ဒီကေန႔မွာ ႏိုင္ငံ ၅၀ ေက်ာ္က ၿမိဳ႕ႀကီးေပါင္း ၁၆၀ ေက်ာ္မွာ Rapid transit system လို႔ေခၚၾကတဲ့ ေျမေအာက္ေျမေပၚ ၿမိဳ႕တြင္းေျပး ဓါတ္ရထားလမ္းစနစ္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို တည္ေဆာက္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္သလို တည္ေဆာက္ေနဆဲ ၿမိဳ႕ေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ရွိပါတယ္၊ အေစာဆံုး တည္ေဆာက္ေျပးဆြဲခဲ့တာကေတာ့ ၁၈၆၃ ခုႏွစ္မွာ စတင္ခဲ့တဲ့ လန္ဒန္ Underground ပါ၊ သို႔ေသာ္လည္း ၁၈၉၀ ခုႏွစ္ ေရာက္ရွိမွသာ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္ရထားစနစ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲႏိုင္ခဲ့တာပါ၊ အေမရိကန္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕မွာ ၁၈၆၈ ခုႏွစ္ ခ်ီကာဂိုၿမိဳ႕မွာ ၁၈၉၂ ခုႏွစ္ စေကာ့တလန္ ဂလပ္စကိုၿမိဳ႕နဲ႔ ဟန္ေဂရီ ဘူဒါပက္ၿမိဳ႕မွာ ၁၈၉၆ ခုႏွစ္ အေမရိကန္ ေဘာ္စတြန္မွာ ၁၈၉၇ ခုႏွစ္ ၾသစႀတီးယား ဗီယာနာမွာ ၁၈၉၈ ခုႏွစ္ ျပင္သစ္ ပါရီမွာ ၁၉၀၀ ျပည့္ႏွစ္ ဂ်ာမဏီ ဘာလင္ၿမိဳ႕မွာ ၁၉၀၂ ခုႏွစ္ ဂရိ ေအသင္ၿမိဳ႕မွာ ၁၉၀၄ ခုႏွစ္ အေမရိကန္ ဖီလာဒဲလ္ဖီးယားမွာ ၁၉၀၇ ခုႏွစ္ စတဲ့ကာလေတြမွာ ေျမေပၚေျမေအာက္သြား ဓါတ္ရထားလိုင္းမ်ား တၿမိဳ႕နဲ႔တၿမိဳ႕ အၿပိဳင္အဆိုင္ တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကပါတယ္၊ အာရွေျမႀကီးမွာေတာ့ ဂ်ပန္ တိုက်ိဳၿမိဳ႕မွာ ၁၉၂၇ ႏွစ္က စတင္ခဲ့ၿပီး တရုတ္ျပည္ ပီကင္းၿမိဳ႕မွာ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္ ေျမာက္ကိုရီးယား ျပံဳယမ္းၿမိဳ႕မွာ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္ ေတာင္ကိုရီးယား ဆိုးလ္ၿမိဳ႕မွာ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ေဟာင္ေကာင္ၿမိဳ႕မွာ ၁၉၇၉ ခုႏွစ္ အိႏၵိယ ကလကၠတားၿမိဳ႕နဲ႔ ဖိလစ္ပိုင္ မနီလာၿမိဳ႕မွာ ၁၉၈၄ ခုႏွစ္ စင္ကာပူမွာ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္ မေလးရွားႏိုင္ငံ ကြာလာလမ္ပူၿမိဳ႕မွာ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မွာ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ဗီယက္နမ္ ဟိုခ်ီမင္းနဲ႔ ဟႏိြဳင္းမွာေတာ့ ယခုတည္ေဆာက္ေနဆဲလို႔ သိရွိရပါတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ရဲ႕ ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီး ဆီမွာေတာ့ မၾကာခင္ကာလမွာ စင္ကာပူကို ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိမ္းဝါးေနသံေတြကို ခပ္သဲ့သဲ့ၾကားမိ ရလို႔ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွာ လက္ခေမာင္း ထခပ္ရမလဲဆိုၿပီး ႀကိတ္လို႔သာ ဝမ္းသာေနမိရပါေသးတယ္၊

 

မဟာရန္ကုန္ၿမိဳ႕ပတ္ရထား (Photo Google)

 

ဟိုးခပ္ငယ္ငယ္ ေက်ာင္းသားဘဝက ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ အဖိုးအဖြားမ်ား ေနထိုင္ရာ မဟာရန္ကုန္ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးဆီသို႔ ေမာင္ရင္ငေတ သြားေရာက္လည္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္အခါေတြတုန္းက သာရေဝါ-အင္းစိန္-ၾကည့္ျမင္တိုင္ ေလာ္ကယ္ရထား ခပ္ေဟာင္းေဟာင္းက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးရဲ႕ နယ္နမိတ္ထဲကို စတင္ၿပီး ခ်ည္းနင္းဝင္ေရာက္လာတာနဲ႔အတူ နေဘးနားမွာ ျဖတ္ေက်ာ္ သြားေန ၾကတဲ့ အျပာေရာင္ ေတာက္ပေနတဲ့ ၿမိဳ႕ပတ္ရထားတြဲႀကီးေတြကို ၾကည့္ၿပီး ဝမ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတာ ဒီ စာေရးေနရင္းနဲ႔ေတာင္မွ ျပန္လည္လို႔ ျမင္ေယာင္မိေနရပါေသးတယ္ ခင္ဗ်ာ၊ ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ ပထမဆံုးရထားလမ္းျဖစ္တဲ့ ရန္ကုန္ ျပည္ ရထားလမ္းကို ၁၈၇၇ ခုႏွစ္မွာ စတင္ေျပးဆြဲခဲ့တာျဖစ္လို႔ အဂၤလန္ရဲ႕ ကမၻာ့ေပၚမွာ ပထမဆံုးေသာ ခရီးသည္ ပို႔ေဆာင္ေရး မီးရထားလုပ္ငန္း Stockton and Darlington Railway ထက္ ၅၂ ႏွစ္မွ်သာ ေနာက္က်ခဲ့ၿပီး အိႏၵိယျပည္ထက္ ၂၄ ႏွစ္ တရုတ္ျပည္နဲ႔ ဆိုရင္ တႏွစ္သာ ေနာက္က်ခဲ့တာပါ၊ ဂ်ပန္ရဲ႕မီးရထားလမ္းေတြက ၁၈၇၂ ခုႏွစ္ မွသာစတင္ခဲ့တာမို႔ ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီးထက္ ဂ်ပန္က ငါးႏွစ္သာ ေစာခဲ့ပါတယ္၊ အာဆီယံတလႊားမွာ အေစာဆံုး စာရင္း ဝင္ခဲ့တာ အင္ဒိုနီးရွားျဖစ္ၿပီး ဂ်ပန္ထက္ေတာင္ ငါးႏွစ္ေစာၿပီး ၁၈၆၇ ခုႏွစ္မွာ စတင္ေျပးဆြဲခဲ့တာပါ၊ မေလးရွား ၁၈၈၅ ေဟာင္ေကာင္ ၁၈၈၈ ဖိလစ္ပိုင္ ၁၈၉၁ ေတာင္ကိုရီးယား ၁၈၉၇ ခုႏွစ္ လာအိုမွာ ၁၉၂၀ ကေမၻာဒီးယား ၁၉၃၂ ခုႏွစ္မ်ားမွာမွ ရထားလမ္းမ်ားကို စတင္ခဲ့ၾကတာျဖစ္လို႔ ေရႊျပည္ေတာ္ မီးရထားလုပ္ငန္းဟာ အာရွေဒသမွာေတာ့ အေစာပိုင္းကာလကထဲက ပါဝင္ခဲ့တာလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္၊

 

မႏၱေလးရဲ႕ တေထာင္ကိုးရာေလးခုႏွစ္က ထရန္းေဝး (Photo Google)

 

၁၉၀၀ ျပည့္လြန္ကာလမ်ားမွာ မႏၱေလးနဲ႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အပါအဝင္ ဘန္ေကာက္ စင္ကာပူ ပီကင္း ရွန္ဟဲ ကိုလံဘို ဘံုေဘ ေဒလီ ကလကၠတၱား မဒရပ္ ဂ်ာကာတာ ျပံဳယန္း ဆိုးလ္ ပူဆန္ ပီနန္ ဟႏိြဳင္နဲ႔ အာရွေဒသရဲ႕ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အား အသံုးျပဳၿပီး ေျပးဆြဲၾကတဲ့ Tramways နဲ႔ Trolleybuses ဆိုတာေတြ ရွိခဲ့ဖူးၿပီး စရိတ္စက ႀကီးျမင့္မႈေၾကာင့္ ၁၉၆၀ ဝန္းက်င္မွာ အားလံုးလိုလို ရပ္ဆိုင္းခဲ့ရပါတယ္၊ ရန္ကုန္ရဲ႕ၿမိဳ႕ပတ္မီးရထားလမ္းကို အဂၤလိပ္ေခတ္ ဒုတိယကမၻာစစ္ မတိုင္မီက ေဖာက္လုပ္ရန္ စီမံကိန္း ေရးဆြဲခဲ့ေသာ္လည္း ၁၉၅၄ ခုႏွစ္မွသာ စတင္ေျပးဆြဲႏိုင္ခဲ့ပါတယ္၊ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္က Tramway နဲ႔ Trolleybus ေတြဖ်က္သိမ္းခဲ့တာက္ို ၿမိဳ႕ပတ္ရထားနဲ႔ အစားထိုး ေျပးဆြဲႏိုင္ခဲ့ တာပါ၊ ဒါေပမဲ့ ဒီၿမိဳ႕ပတ္ရထားေတြကို ကေန႔ကာလထိ ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္ ေက်ာ္ခဲ့ေသာ္လည္း ပံုစံေတြ နည္းပညာေတြ တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာ မႈေနာက္ကို အမွီမလိုက္ႏိုင္ခဲ့ရတာေၾကာင့္ ဒီကေန႔ လက္ရွိ ျမန္မာမီးရထားရဲ႕ အေျခအေနေတြကိုေတာ့ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္းႀကီးမွာ ေနထိုင္ေနၾကတဲ့ သူေတြက ေမာင္ရင္ငေတထက္ အသိဆံုးသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္၊ MRT လို႔ ေခၚၾကတဲ့ စင္ကာပူရဲ႕ ယေန႔မိုးပ်ံရထားမ်ားဟာ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္မွ စတင္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ထရန္းေဝးစနစ္ Trolleybus စနစ္ေတြ ဖ်က္သိမ္းခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကစတင္ၿပီး အဲဒီလို MRT စနစ္ မစတင္ႏိုင္မီအထိ စင္ကာပူရဲ႕ ၿမိဳ႕တြင္းသြား ခရီးသည္ပို႔ေဆာင္ေရးဟာ ဘတ္စ္ကားလိုင္းမ်ားသာ ျဖစ္ခဲ့တာပါ၊ မဟာရန္ကုန္ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးမွာ ၿမိဳ႕ပတ္ရထားေတြ တေခတ္တြင္က်ယ္လာေနခ်ိန္မွာ စင္ကာပူရီယန္မ်ား ဘတ္စ္ကားေတြတိုးေခြ႔လို႔ စီးေနရခဲ့ၾကရတာပါ၊ ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ ဒီမိုကေရစီ ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရး ကာလႀကီးကို ေရာက္ရွိလာတဲ့ ဒီကေန႔ အခါသမယမွာေတာ့ ေရႊဂုန္သူေရႊဂုန္သားေတြ ေရႊမန္းသူေရႊမန္းသားေတြ အပါအဝင္ ေရႊျပည္ေတာ္သားမ်ားရဲ႕ ရီသံ ငိုသံ အတင္း သတင္း ေျပာသံမ်ားဟာ စင္ကာပူရဲ႕ မိုးပ်ံ ရထားမ်ားေပၚမွာ မၾကားခ်င္မွအဆံုး တညံညံ တစာစာ ျဖစ္ေနခဲ့ရပါၿပီ၊

 

Métro ligne 7 de Paris Traversée sous fluviale seine, 1930 (Photo Google)

 

ပါရီေျမေအာက္ရထားလမ္းကိုေတာ့ ဆဌမအႀကိမ္ေျမာက္္ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ Exposition universelle de Paris ျပပြဲႀကီးနဲ႔အတူ ၁၉၀၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ဖြင့္လွစ္ခဲ့တာပါ၊ မနက္ႀကီး ၅ နာရီေလာက္ ကေန ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ တခ်က္တီးထိ သံုးေလးမိနစ္ တစ္စီးခန္႔ သြားျပန္ေနတဲ့ ၂၂၀ ကီလိုမီတာ (၁၃၅ မိုင္) ရွည္တဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္အတြင္းသြား ေျမေအာက္ဓါတ္ရထားလိုင္း ၁၄ လိုင္း လိုင္းတိုႏွစ္လိုင္း စုစုေပါင္း ၁၆ လိုင္းမွာ ဘူတာေပါင္း ၃၀၃ ဘူတာရွိၿပီး ဘူတာပလက္ေဖာင္းေပါင္းကေတာ့ ၃၈၅ ခု ရွိပါတယ္၊ ၈၇ စတုရန္းကီလိုမီတာ ၃၄ စတုရန္းမိုင္က်ယ္တဲ့ ပါရီၿမိဳ႕ေတာ္ အတြင္းမွာကိုဘဲ ဘူတာ ၂၄၅ ခုရွိပါတယ္၊  ေန႔စဥ္ ခရီးသြားသူ ေလးသန္းခြဲေက်ာ္ သြားလာအသံုးျပဳ ေနတာပါ၊ ၁၉၀၀ ျပည့္ ႏွစ္ကစၿပီး ေျပးဆြဲခဲ့တာ ၁၉၂၀ ခုႏွစ္ဝန္းက်င္ အေရာက္မွာေတာ့ ရထားလမ္းအရွည္ စုစုေပါင္းက ဒီကေန႔ ကာလနီးပါးအတိုင္း ေဖာက္လုပ္ၿပီးစီး ေနခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္၊ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မွာ ေနာက္ဆံုးေပၚ ေမာင္းသူမပါေတာ့တဲ့ ေျမေအာက္ ရထားလိုင္းအသစ္ နံပတ္ ၁၄ ကို စတင္ၿပီး ဖြင့္လွစ္ ေျပးဆြဲႏိုင္ ခဲ့ပါတယ္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာ ပါရီၿမိဳ႕ရဲ႕ အဓိက နာမည္ေက်ာ္ၾကား ထင္ရွားေသာ ေနရာ ဘူတာမ်ားကို ျဖတ္သန္းသြားတဲ့ ပါရီၿမိဳ႕မွာ ပထမဆံုး ေဖာက္လုပ္ခဲ့တဲ့ ေျမေအာက္ရထားလိုင္း အဝါေရာင္လိုင္း နံပတ္တစ္ကိုလည္း ေမာင္းသူမဲ့အျဖစ္ အဆင့္ျမွင့္တင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္၊ တနာရီ အမ်ားဆံုး ကီလိုမီတာ ၈၀ ႏႈန္းအထိ ေမာင္းခြင့္ ျပဳထားပါတယ္၊ RER ေခၚတဲ့ ၿမိဳ႕တြင္းမွာေတာ့ ေျမေအာက္ကေန သြားၿပီး ၿမိဳ႕ျပင္မွာ ေျမေပၚကသြားတဲ့ ရထားလိုင္း ငါးလိုင္းလည္း ရွိပါေသးတယ္၊

 

Ligne 7 du métro de Paris, 1930 (Photo Google)

 

ပါရီေမထရိုပိုလီတန္ဧရိယာမွာ ေျမေအာက္ေမထရိုလိုင္းမ်ားအျပင္ RER ေခၚ ၿမိဳ႕ျပင္ဆင္ေျခဖုံးသြား ေအ ဘီ စီ ဒီ အီး ရထားလိုင္း ၅ လိုင္းနဲ႔ Tramways ၿမိဳ႕ပတ္ဓါတ္ရထား ရွစ္လိုင္း ရွိပါေသးတယ္၊ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းတရာေက်ာ္ကာလက စတင္ေဖာက္လုပ္ခဲ့တဲ့ ပါရီေမထရို ေျမေအာက္ဓါတ္ရထား လမ္းမ်ားကေတာ့ ယခုအခါမွာ ညစ္ပတ္မႈေတြ ခါးပိုက္ႏိႈက္ေသာင္းက်န္းမႈ ေတြနဲ႔အတူ နာမည္ဆိုးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေက်ာ္ၾကားလာပါတယ္၊ သူနဲ႔ေခတ္ၿပိဳင္ ေက်ာ္ၾကားခဲ့တာကေတာ့ နယူးေယာက္ေမထရို ျဖစ္ပါတယ္တဲ့၊ ဒါေပမဲ့ အခုႏွစ္မ်ားအတြင္းမွာ အေမရိကန္ရဲ႕ တင္းၾကပ္ခဲ့တဲ့ လံုျခံဳေရး အေျခအေန မ်ားနဲ႔အတူ နယူးေယာက္ ေျမေအာက္ရထားလိုင္းမ်ားရဲ႕ အေျခအေနေတြက ပိုမိုေကာင္းမြန္လာခဲ့ ပါတယ္လို႔ နယူးေယာက္သား ညီငယ္တေယာက္က ပါရီေရာက္ခိုက္မွာ ႏိႈင္းယွဥ္လို႔ ရွင္းျပပါတယ္၊ ပါရီရဲ႕ေျမေအာက္ဘူတာရံုႀကီးေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေလွကားကိုဆင္းလို႔ ဝင္သြားတာနဲ႔ ေတြ႔ျမင္ ၾကရမွာကေတာ့ ရထားစီးခရီးသည္မ်ားအျပင္ ဘူတာပလက္ေဖာင္းမ်ားေပၚမွာ တံုးလံုးပက္လက္နဲ႔ ေစာင္ျခံဳေကြးကာ အိပ္ေမာက် ေနၾကေသာ သူမ်ားကိုပါ၊ ဘီယာေသာက္ရင္း ဝိုင္ေသာက္ၾကရင္းနဲ႔ စကားဝိုင္း ဖြဲ႔ေနၾကသူ ဘူတာတြင္း အေျခခ်ၿပီး ေနထိုင္ၾကေသာ သူမ်ားကိုလည္း ဘူတာတခ်ိဳ႕မွာ ေတြ႔ျမင္ရေလ့ ရွိပါတယ္၊

 

ဘူတာတြင္းမွာေစာင္ျခံဳေကြးသူမ်ား (Photo မရငတ)

 

အဲဒီလိုသာ ေစာင္ကိုေခါင္းမူးျခံဳၿပီးေတာ့ ေကြးေနသူမ်ား ဂစ္တာတီး အေကာ္ဒယံတီး ေနၾကသူမ်ား တေယာထိုး ေနၾကသူမ်ား တေယာက္တည္း နားေထာင္သူမရွိ ေတာင္စဥ္ေရမရ ကိုယ္ေျပာခ်င္ရာ ေျပာေနရင္း ေနတတ္ေက်နပ္ေနသူမ်ားကို ေတြ႔ျမင္ေနရတာ ၾကာလာေတာ့လည္း မထူးဆန္းေတာ့ ပါဘူး၊ မနက္ႀကီး ၅ နာရီကစ ညသန္းေခါင္တခ်က္တီးခန္႔ထိ သံုးေလးမိနစ္ တစီးခန္႔ သြားျပန္ေနတဲ့ ရထားတြဲေတြ ေပၚမွာလည္း သူတို႔ေတြက တက္ခ်ည္ဆင္းခ်ည္ပါ၊ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ေတြဟာ ရထားစီး ခရီးသြားမ်ားကို ဒုကၡေပးတတ္ သူေတြေတာ့ မဟုတ္ၾကပါဘူး၊ တခါတေလမွာေတာ့ ရထားေပၚမွာ ဝိုင္ဖိုး ပိုက္ဆံလိုက္ေတာင္း အလွဴခံ တတ္ၾကေပမဲ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ကေတာ့ သူတို႔ဖာသာ သူတို႔ တေယာက္တည္း ဘူတာတြင္းစႀကၤန္ ပလက္ေဖာင္းမ်ားေပၚမွာ အိပ္ေနတာကို ေသာ္လည္းေကာင္း အုပ္စုလိုက္ ဝိုင္းဖြဲ႔ေသာက္စား ေနတာကို ေသာ္လည္းေကာင္း ေတြ႔ျမင္ရမွာပါ၊ သူတို႔တေတြထဲမွာ ဆိုးသြမ္းသူေတြ ပါေကာင္းပါေနႏိုင္ေပမဲ့ သူတို႔ဘဝကိုသူတို႔ ေက်နပ္ေနတတ္ ၾကရသူေတြ မ်ားဟန္ တူပါတယ္၊ သူတပါးကို ေနွာက္ယွက္ဖို႔ သိပ္စိတ္ဝင္စားၾကသူေတြ မဟုတ္ပါဘူး၊ သူတို႔တေတြထဲမွာ ျပင္သစ္ေတြ လူျဖဴေတြ လူမည္းေတြေရာ လူမ်ိဳးေပါင္းစံုဆိုသလို ပါဝင္ၾကေပမဲ့ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ရဲ႕ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ေတာင္အာရွသားေတြကေတာ့ မပါရွိသေလာက္ပါ၊

 

ပါရီေရာက္ ဂ်စ္ပစီလူမ်ိဳးေတြလည္း အမ်ားႀကီး ေတြ႔ရမယ္ (Photo မရငတ)

 

အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ပါရီၿမိဳ႕ကိုေရာက္ရွိလာၿပီး ေလွ်ာက္လည္မယ့္ ဧည့္သည္ေတာ္ေတြကို မျဖစ္မေန သတိေပးစကား ေျပာထားရမယ့္ အခ်က္ကေတာ့ ပါရီၿမိဳ႕ရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္မ်ား စည္ကားရာ လမ္းမႀကီးေတြမွာ အထူးသျဖင့္ကေတာ့  ေျမေအာက္ဘူတာေတြမွာ က်က္စားေနတဲ့ ခါးပိုက္ႏိႈက္သမားေခၚမလား အလစ္သုတ္သမားေခၚမလား အုပ္စုလိုက္ လႈပ္ရွားတဲ့ လူမ်ိဳးေတြပါပဲ၊ ေမာင္ရင္ငေတ ေတြ႔ၾကံဳဖူးသမွ်ေသာ အဲဒီခါးပိုက္ႏႈိက္ေတြရဲ႕ ဝတ္စားဆင္ယင္ပံု လႈပ္ရွားပံုေတြက အတူတူ ျဖစ္ေနလို႔ပါ၊ သူတို႔ဟာ အေရွ႕ဥေရာပနဲ႔ အလယ္ဥေရာပ ေျမႀကီးေတြေပၚမွာ ေမြးဖြားလာခဲ့ ၾကသူမ်ား ျဖစ္ၿပီး ျပင္သစ္လိုေတာ့ Roms လို႔ေခၚတဲ့ Romani people ေခၚ Gypsies ဂ်စ္ပစီေတြ ျဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒီ လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ရွည္လွ်ားလြန္းလွတဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းကို ဒီေနရာမွာ ေမာင္ရင္ငေတ ေျပာခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး၊ သူတို႔ လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ အေရအတြက္က ပါရီလို ဥေရာပရွိ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာ မ်ားသထက္ မ်ားျပားလာတာနဲ႔အမွ် အဲဒီလို အလစ္သုတ္ လုပ္ငန္းကို လုပ္ကုိုင္သူ အေရအတြက္ ကလည္း  ပိုမိုၿပီး မ်ားလာတာက ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ကိုယ္ေတြ႔မ်က္ျမင္ပါဘဲ၊ တခုပို ထူးျခားတာက ခါးပိုက္ႏိႈက္အလစ္သုတ္သူ အမ်ားစုက မိန္းကေလး ခပ္ငယ္ငယ္ေတြျဖစ္လို႔ လာေနတာပါ၊ သူတို႔ရဲ႕ ဝတ္ထားတဲ့ ခပ္ပြပြ ဂါဝန္လို႔ ေခၚမလား ဒီဇိုင္းက သူတို႔ေတြကို အလြယ္တကူ မွတ္မိေစႏိုင္ပါတယ္၊ သူတို႔အထဲက အသက္နည္းနည္းႀကီးၿပီး သြက္သြက္လက္လက္ သိပ္မရွိသူ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကေတာ့  လက္ထဲမွာ စာရြက္တရြက္ေဘာပင္တေခ်ာင္း ကိုင္ထားၾကၿပီး You speak english ေမးခြန္းတခုကို ေမးၿပီး လက္မွတ္ထိုး အလွဴေငြ ေကာက္ခံတဲ့ လုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္ၾကပါတယ္၊

 

ပါရီဲၿမိဳ႕ရဲ႕ ခါးပိုက္ႏိႈက္မႈ အမ်ားဆံုး ဘူတာမ်ားရွိရာ နံပတ္တစ္လိုင္း (Photo Google)

 

 

ခါးပိုက္ႏိႈက္မ်ား ေပ်ာ္ျမဴးရာ ဒီလိုဘူတာေတြမွာ ဒီလိုမ်ိဳး ရထားေပၚအတက္ …    (Photo မရငတ)

 

 

ဒီလိုမ်ိဳး ရထားကအထြက္မွာ အလစ္ႏိႈက္ က်န္ရစ္ခဲ့တာပါ …    (Photo မရငတ)

 

သူတို႔တေတြ အဓိကထား လႈပ္ရွားတဲ့ေနရာမ်ားကေတာ့ တိုးလ္ရစ္ေတြ အဓိကထား သြားေလ့ရွိရာ အီဖယ္ေမွ်ာ္စင္ႀကီးနဲ႔ L’avenue des Champs-Élysées ေရွာင္ေဇလီေဇ လမ္းမႀကီးနား တဝိုက္က ေျမေအာက္ဘူတာေတြအထဲမွာပါ၊ ေမထရိုလိုင္းနံပါတ္တစ္နဲ႔လိုင္းနံပါတ္ေျခာက္က ေရွာင္ေဇလီေဇ လမ္းမႀကီးထိပ္ရွိ L’arc de triomphe de l’Étoile ေအာင္ျမင္ေရးမုဒ္ဦး ဘူတာမွာ ဆံုေတြ႔ပါတယ္၊ ခါးပိုက္ႏႈိက္သမားေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားပံု ႏိႈက္ပံုႏႈိက္နည္းဟာ သိပ္ထူးထူးဆန္းဆန္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ သူတို႔ႏိႈက္တဲ့ အဓိကပံုစံေတြက ဘူတာတြင္းမွာ ရထားလက္မွတ္ကို ထိုးဝင္ရတဲ့ေနရာမွာ ခရီးသြား ဧည့္သည္ေတြ အမ်ားစုက ပိုက္ဆံအိပ္ဖြင့္ လက္မွတ္ရွာ ကဗ်ာကယာ လက္မွတ္ကို ထိုးဝင္ခ်ိန္မွာ သူတို႔က အမိအရ ႏိႈက္ၾကေတာ့တာပါ၊ လြန္ခဲ့ေသာ သံုးေလးလက ဖြဘုတ္ေပၚမွာ ဖတ္လိုက္ရတာ တခုရွိပါတယ္၊ ပါရီကို အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ေရာက္လာခဲ့တဲ့ ေရႊေနျပည္ေတာ္က သတင္းေထာက္ကေလး တေယာက္ေရးထားတာပါ၊ သူဟာ ပါရီၿမိဳ႕ရဲ႕ခါးေလာက နာမည္ႀကီးလြန္းလွလို႔ သတိအထူးထားၿပီး သြားလာခဲ့တာမွာ ေနာက္ဆံုးမျပန္ခင္ တေန႔မွာေတာ့ သူပါလာတဲ့ တယ္လီဖုန္း ကင္မရာေလး ပါရီ ခါးသမေလးေတြေနာက္ကို ပါသြားခဲ့တာ ဆိုတာမ်ိဳးကို ဖတ္လိုက္ရပါတယ္၊ အဲဒီလုိမ်ိဳး ပါရီၿမိဳ႕ႀကီးရဲ႕ ခါးေလာကႀကီးက နာမည္ႀကီးလွတာပါ၊ အဲလိုလက္မွတ္ထိုးဝင္ခိုက္အခ်ိန္ရယ္ ပလက္ေဖာင္းကေန ရထားဝင္လာလို႔ ရထားတြဲေပၚကိုတက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနသခိုက္ ရထားေပၚအတက္ ေဘးတေယာက္ ေနာက္ကတေယာက္ ညွပ္ၿပီးေတာ့ ရထားအတက္မွာ ႏိႈက္လို႔ရရင္ႏိႈက္ ႏိႈက္လို႔မရရင္ေျပး စနစ္နဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနၾကတာပါ၊ ပါရီၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးရဲ႕ ျပည္သူ႔ရဲေတြလည္း တာဝန္ေက်ေလာက္ေတာင္မွ ဖမ္းလည္းမဖမ္းရဲ ဖမ္းျပန္ရင္လည္း ပါးရိုက္နားရိုက္ လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္လို႔မရႏိုင္တဲ့ လုအခြင့္အေရး ဆိုတာႀကီးက ရွိေနေလၿပီး ဖမ္းၿပီးခဲ့ရင္လည္း ေနာက္ဆက္တြဲလို႔ ရွင္းရမယ့္ သူတို႔ရဲ႕ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ ေရႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္တတ္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ သမိုင္းေၾကာင္း အရွည္ႀကီးေၾကာင့္ အခုထိေတာ့ သက္ဆိုင္ရာေတြလည္း မ်က္ေစ့ေအာက္ လက္ပိုက္ၾကည့္လို႔ ေနရသလား မသိပါဘူး၊ အဲဒီလိုနဲ႔သာ ဒီလိုအလစ္သုတ္အလုပ္ကို လုပ္ခ်င္ခ်င္မလုပ္ခ်င္ခ်င္ လုပ္ေနၾကတဲ့ သူေတြဟာလည္း သူတို႔ရဲ႕ဘဝ သူတို႔ရဲ႕ အေၾကာင္းေတြနဲ႔ ဒီဘဝကေန ေျပးေရွာင္လို႔ မထြက္နိုင္ၾကတာလား မသိပါဘူး၊

 

ဂ်စ္ပစီတို႔ရဲ႕အင္အားျပေျမပံု (Photo Google)

 

ျပင္သစ္လို Roms လို႔ေခၚတဲ့ Romani people ေခၚ Gypsy ဂ်စ္ပစီလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ အေရအတြက္ဟာ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံတြင္းမွာ တရားဝင္စာရင္းမွာ စုစုေပါင္း ငါးသိန္းေလာက္ရွိပါတယ္လို႔ ဆိုထာေပမဲ့လည္း တရားမဝင္စာရင္းမွာေတာ့ တသန္းေက်ာ္ တသန္းခြဲေပါက္ေနတာမို႔ Romani လူမ်ိဳးေတြ အမ်ားဆံုး ေရာက္ရွိေနထိုင္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံ ျဖစ္ေနပါၿပီ၊ အေမရိကမွာေတာင္မွ တသန္းေက်ာ္သာ ရွိတာပါ၊ သူတို႔ေတြရဲ႕မူရင္းႏိုင္ငံေတြျဖစ္တဲ့ ခရိုေအရွား ရူေမနီးယား ဘူေဂရီးယား ေဘာစနီးယား ဟန္ေဂရီ ဆာဗီးယား တူရကီ ႏိုင္ငံေတြမွာလည္း လူဦးေရ သန္းေက်ာ္ရွိပါတယ္၊ စပိန္ အီတလီ ျပင္သစ္တို႔မွာ အမ်ားအျပားေရာက္ရွိ ေနထိုင္ၾကတာကေတာ့ ႏွစ္ရာေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနပါၿပီ၊ အရင္ေခတ္မ်ားက ေရာက္ရွိ ေနထိုင္ၾကသူမ်ားကေတာ့ ေရာက္ရွိရာႏိုင္ငံတြင္းမွာ လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ ေနထိုင္ၾကၿပီး တိုးတက္ေအာင္ျမင္ၿပီး သြားၾကသူေတြရွိခဲ့သလို တျခားေသာ လူမ်ိဳးေတြနဲ႔ေသြးခ်င္းေရာၿပီး ေနထိုင္သြားၾကသူေတြလည္း အမ်ားအျပား ရွိခဲ့ၾကမွာပါ၊ ဒါေပမဲ့ အခုေခတ္အခါမွာေတာ့ အေနာက္ဥေရာပ ႏိုင္ငံႀကီးေတြ ဆိုတာကလည္း ရာဇဝင္ထဲမွာသာ ခ်န္ထားမခံရဖို႔ကို အႏိုင္ႏိုင္ ႀကိဳးစားရုန္းကန္ေန ၾကရတဲ့ ေခတ္ပ်က္ကာလႀကီး ျဖစ္ေနတာမို႔ ရိုမာနီတျဖစ္လဲ ဒီလိုဂ်စ္ပစီလူမ်ိဳး ဆိုတာေတြကလည္း သူတို႔တတ္ကၽြမ္းသလိုသာ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ ေနထိုင္ၾကရေတာ့ပါတယ္၊ ပါရီေျမေအာက္ရထား လမ္းမ်ားေပၚက ရုပ္ဆိုးလွတဲ့ အမည္းစက္ႀကီး ျဖစ္လာတာကိုေတာ့ သက္ဆိုင္ရာ ျပင္သစ္အစိုးရ အာဏာပိုင္ေတြ ဘယ္လိုမ်ား ရင္ဆိုင္ ဟန္႔တားႏိုင္မလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ေစာင့္ေမွ်ာ္ၾကည့္ရမွာပါ၊

 

ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ၿမိဳ႕အစြန္နားက တပိုင္းတစ က်န္ရွိေနဆဲ ဂ်စ္ပစီစခန္း (Photo Google)

 

အဲဒီ ဂ်စ္ပစီေတြရဲ႕ အားေပးမႈေၾကာင့္ ပါရီၿမိဳ႕က ဝါရင့္သဘာရင့္ ေရႊပါရီဇီယန္ေတြေရာ လာေရာက္ လည္ပတ္သူ ျမန္မာ မမကိုကို ပ်ိဳပ်ိဳအိုအိုေတြေရာ အလွဴဒါနျပဳၾကသူငွာ ျဖစ္ၾကရေတာ့တာေပ့ါေလ၊  ေမာင္ရင္ငေတတို႔ မဟာေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးမွာ ေနထိုင္ခဲ့စဥ္က အဲဒီလို ခါးေခၚတဲ့ ခါးပိုက္ႏိႈက္သူမ်ားနဲ႔ မၾကာခဏဆိုသလို ရင္ဆိုင္ေတြ႔ခဲ့ဖူးပါတယ္၊ မဟာရန္ကုန္ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးရဲ႕ ကိုေရႊခါးမ်ားကေတာ့ အင္မတန္မွ သိမ္ေမြ႔လိမၼာ ပါးနပ္လွ်င္ျမန္ၾကတာပါ၊ ႏိႈက္လို႔ႏိႈက္လိုက္မွန္းေတာင္ မသိႏိုင္ေအာင္ကို ယဥ္ေက်းၾကတာပါ၊ ဒီပါရီ ရထားမ်ားေပၚက အလစ္သုတ္သူ သူမမ်ားကေတာ့ လွ်င္ျမန္ ျဖတ္လတ္ ၾကေသာ္လည္း ပညာသားမပါတဲ့ ေျဗာင္ႏိႈက္ေျဗာင္သုတ္သူမ်ားသာ ျဖစ္ၾကေၾကာင္းပါ၊ ရန္ကုန္ ခါး ေလာက က ဆရာႀကီးေတြကို ေခၚယူသင္တန္းေပးခိုင္းတဲ့ လုပ္ငန္းလုပ္ရင္ေတာ့ ခပ္ျမန္ျမန္ ခရိုနီ ျဖစ္လာႏိုင္ေၾကာင္း သတင္းေကာင္း ပါးလိုက္ရပါတယ္ ခင္ဗ်ား။