(လမ္းခုုလတ္ ၂၀၁၃) – ဒီမိုုကေရတစ္ပါတီ(ျမန္မာ)က ဦးသုေ၀၊ ေဒၚသန္းသန္းႏုုတိုု႔နဲ႔ စကားလက္ဆုုံ
မိုုးမခ၊ ဇန္န၀ါရီ ၁၂၊ ၂၀၁၄
ႏိုု၀င္ဘာ ၂၈ ၊ ရန္ကုုန္ျမိဳ့၊ မဂၤလာေတာင္ညြန္႔ျမိဳ့နယ္က ဒီမိုုကရက္တစ္ပါတီ (ျမန္မာ) ပါတီဌာနခ်ဳပ္မွာ ပါတီဥကၠဌ ဦးသုုေ၀၊ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ေဒၚသန္းသန္းႏုု တိုု႔နဲ႔ ေတြ႔ဆုုံခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကိုု လက္ခံတယ္ဆိုုတဲ့ သေဘာတူခ်က္နဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကိုု ၀င္ေရာက္ခဲ့တဲ့ ႏိုုင္ငံေရးပါတီတရပ္ ျဖစ္တဲ့အျပင္ ၂၀၁၀ ေနာက္ပိုုင္းမွာလည္း ျမန္မာႏိုုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ ဆက္လက္လႈပ္ရွားေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုု၀င္ဘာ ၂၁ ရက္ေန႔က ထိုုင္းႏိုုင္ငံ၊ ခ်င္းမိုုင္ ျငိမိးခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲကိုု တက္ေရာက္ခဲ့ၾကတဲ့ ႏိုုင္ငံေရးပါတီ ၁၁ ပါတီထဲက ပါတီတခုု အပါအ၀င္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေတြ႔ဆုုံခြင့္ရခိုုက္ ဦးသုုေ၀နဲ႔ ေဒၚသန္းသန္းႏုုတိုု႔နဲ႔ စကားလက္ဆုုံတိုု႔ကိုု တင္ျပရသည္ ရိွေသာ္ …
ေမး။ ။ ျပည္ပက ျမန္မာျပည္သားေတြ မိသားစုုေတြ ျပန္လာၾကတယ္၊ အနည္းဆုုံး ေခတၱ ခဏေတာ့ ျပန္လာၾကတယ္။ တိုုင္းျပည္အေရးကိစၥေတြမွာ စိတ္၀င္စားၾကတာေတြ၊ လုုပ္ခ်င္ကိုုင္ခ်င္ၾကတာေတြ ရွိတယ္။ သူတိုု႔ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဘယ္လိုုသေဘာထားရွိသလဲ။
ဦးသုုေ၀။ ။ ႏိုုင္ငံတကာေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာႏိုုင္ငံသားေတြက ကိုုယ့္ႏိုုင္ငံကိုု စိတ္၀င္စားတယ္ဆိုုတာ နည္းတာမွ မဟုုတ္ပဲ။ ၀မ္းသာစရာ အခ်က္တခ်က္ေပါ့။ လက္ေတြ႔လည္း အေကာင္အထည္ ေဖာ္ၾကေပါ့ဗ်ာ။ ကိုုယ္ကိုုယ္တိုုင္ကလည္း ျပဳစုုတယ္၊ အသိပညာေတြ ေပးတယ္ဆိုုတာ သိပ္ေကာင္းတဲ့ အလုုပ္ေတြေပါ့။ ႏိုုင္ငံေတာ္အစုုိးရရဲ့ ၀ါဒကလည္း ႏိုုင္ငံတကာေရာက္ ႏိုုင္ငံရဲ့ သားသမီးေတြကိုု ၾကိဳဆိုုရမွာပဲ၊ ဖိတ္ေခၚရမွာပဲ။ ျပန္မလာႏိုုင္တဲ့ မိသားစုုေတြလည္း ရွိမွာပဲ။ အဲသည္မွာ ႏိုုင္ငံေတာ္အစုုိးရရဲ့ ေပၚလစီကေတာ့ ျပန္လာတဲ့သားသမီးေတြကိုုလည္း ၾကိဳဆိုုရမွာျဖစ္သလိုု ျပန္မလာႏိုုင္ေသးတဲ့ သားသမီးေတြကိုု အခ်ိန္မေရြး ျပန္လာေပါ့ဗ်ာ။ ဗီဇာေတြ ဘာေတြ မလိုုပါဘူး ဆိုုတာမ်ဳိး ျဖစ္ရမွာပဲ။ ဒါမွလည္း တိုုင္းျပည္တိုုးတက္ေအာင္ ဖြံျဖီဳးေအာင္ ပိုုျပီး ၀ိုုင္းလုုပ္ႏိုုင္ၾကမွာေပါ့။ ဘလက္လစ္ေတြလည္း အမ်ားၾကီးက်န္ေသးတယ္။ သူတိုု႔ကလည္း တဦးခ်င္းစီ ေလ့လာေနတုန္း ရွိေသးတယ္ ေျပာတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဘာပဲ ေျပာေျပာ ဒီကာလမွာ … သေဘာထားေတြ၊ အယူအဆကြဲတာေတြ ရွိမယ္။ တင္းမာတာေတြလည္း ရွိမွာပဲ။ ဒါေတြကိုု အျမဲတန္း တိုုင္ပင္ျပီးေတာ့ ေဆြးေႏြးျပီးေတာ့ ညိွႏႈိင္းႏိုုင္တဲ့ အေျခအေနေပါ့ဗ်ာ၊ ဒီမိုုကေရစီ ရွိေနရင္ အေကာင္းဆုုံးပဲ။ သေဘာထားကြဲလြဲတာကိုု ခ်က္ျခင္း ေျပလည္ဖိုု႔ကေတာ့ ဘယ္ျဖစ္ႏိုုင္မလဲ။ ညိွႏႈိင္းႏိုုင္တဲ့ အေျခအေနရွိဖိုု႔ အေရးၾကီးတယ္။ ညိွႏႈိင္းႏိုုင္တယ္၊ စကားေျပာႏိုုင္တယ္။ အဲဒါ ဒီမိုုကေရစီပဲ။ အဲဒီအေျခအေနရွိေနရင္ ေျပလည္ဖိုု႔ တိုုးတက္ဖိုု႔ ရွိေနတာပဲ။ ဒီလိုုရွိေနေအာင္ က်ေနာ္တိုု႔က ၾကိဳးစားရမယ္။ ဒီအစိုုးရကလည္း အေျပာင္းအလဲက ဒီမုုိကေရစီဖက္ အေျပာင္းအလဲ၊ ေကာင္းတဲ့ အေျပာင္းအလဲေပါ့ဗ်ာ။ ဆိုုးတဲ့ဘက္ အေျပာင္းအလဲ မဟုုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တိုု႔က လက္ခံရမယ္၊ ၾကိဳဆိုုရမယ္။ ပိုုျပီးေတာ့ ေျပာင္းလာေအာင္ က်ေနာ္တိုု႔က တိုုက္တြန္းရမယ္၊ ၾကိဳးစားရမယ္။
ဒီကာလမွာ dual citizen ေပါ့ဗ်ာ။ ၂ ႏိုုင္ငံမွတ္ပုုံတင္ေပါ့ဗ်ာ၊ ေပးဖိုု႔ အၾကံေပးတာေတြ ရွိတယ္။ အဲဒါကိုု လက္ခံဖိုု႔ ခက္မယ္။ သည္ေတာ့ PR ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီစနစ္ကိုု က်င့္သုုံးဖိုု႔ဆိုုတာကလည္း ျဖစ္လာလိမ့္မယ္ ထင္တယ္။ အခုု ခင္ဗ်ားတိုု႔ထုုတ္မယ့္ စာေစာင္ဟုုတ္လား။ အဲသည္မွာ ႏိုုင္ငံတကာေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာစာေရးသူေတြရဲ့ အျမင္ကိုုပါ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပမယ္ဆိုုတာ ေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာ။ အေတြးအျမင္သေဘာထားေတြ ဖလွယ္လိုု႔ ရတာေပါ့။ အျပန္အလွန္ ဖလွယ္လိုု႔ရတာေပါ့။ အေျခအေနမွန္ အေၾကာင္းအရင္းမွန္ကိုု သိၾကဖိုု႔ လိုုတယ္။
ေမး။ ။ ၂၀၁၀ ခုုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲကိုု ၀င္ေရာက္ယွဥ္ျပိဳင္ဖိုု႔ ဆုုံးျဖတ္ခဲ့တယ္။ အဲသည္တုုန္းက ရင္ဆိုုင္ခဲ့ရတဲ့ အေျခအေနနဲ႔ အခုု အေျခအေန ဘယ္လိုု ရွိသလဲ၊ ဘာေတြ ေျပာင္းလဲလာသလဲ။
ေဒၚသန္းသန္းႏုု။ ။ အန္တီတိုု႔က ၂၀၁၁ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္တုုန္းက ျပည္တြင္းေကာ ျပည္ပကေကာ ဆန္႔က်င္မႈေတြ ရွိတာေပါ့ေနာ္။ အဲသည္ၾကားထဲမွာ အန္တီတိုု႔ပါတီက ကိုုယ့္ဆုုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ကိုုယ္ ၀င္ခဲ့ၾကတာေပါ့။ အဲသည္တုုန္းက အေျခအေနေတြ၊ အစုုိးရေတြ၊ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကိုုလည္း ယုုံၾကည္တာေတာ့ မဟုုတ္ဘူး။ အဲသည္မတိုုင္ခင္ကတည္း တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အခြင့္သာလာလ်င္ ႏိုုင္ငံေရးကိုု လုုပ္ၾကဖိုု႔ကိုု ဦသုုေ၀ကေနျပီးေတာ့ ရင္းနီးတဲုုသူေတြကိုု ေဆြးေႏြးထားတာ ရွိတာေပါ့ေလ။ ေနာက္ေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲလုုပ္ေပးမယ္ ေၾကညာလိုုက္ေတာ့ ဒါဟာ အခြင့္အလမ္းတခုုပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုုေတာ့ အဲသည္တုုန္းက စစ္အစုုိးရက ေရြးေကာက္ပြဲလုုပ္ေပးမယ္လိုု႔ မေမွ်ာ္လင့္ၾကဘူးေလ။ လုုပ္ေပးျပန္ရင္လည္း free & fair မျဖစ္ဘူးလိုု႔လဲ တြက္ျပီးသား။ သူတိုု႔ ဖြဲ႔စည္းပုုံကိုုလည္း လက္မခံႏိုုင္ေသာ္လည္း သူတိုု႔အေျခခံဥပေဒကိုု လက္ခံတယ္ဆိုုမွ ပါတီ မွတ္ပုုံတင္ခြင့္ရမွာ။ ဒါကိုု ကိုုယ္ကေနျပီးေတာ့ Risk တခုု ယူရတာ။ အခြင့္အလမ္းေတြတခုုေတာ့ ရလာမွာပဲ ဆိုုျပီးေတာ့ ဘယ္သူ ဘာေျပာေျပာ ကိုုယ့္ယုုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ကိုုယ္ လုုပ္လိုုက္တယ္။
အခုုဆိုုလိုုရွိရင္ အန္တီကေတာ့ ယုုံၾကည္တယ္။ လူတိုုင္းကိုုလည္း ေျပာတယ္။ အဲဒီတုုန္းက အန္တီတိုု႔ ပါတီငယ္ေလးေတြက ၂၀၀၈ ကိုု လက္မွတ္ထိုုးျပီး ၀င္လုုိက္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္အထိ ဒီေလာက္ အေျပာင္းအလဲတခုု ရွိလာတယ္ဆိုုျပီး ဒီပါတီေလးေတြေၾကာင့္လိုု႔ ယုုံၾကည္တယ္။
သူတိုု႔ရဲ့သေဘာထားက အကယ္၍ ဘယ္သူမွ မ၀င္ဘူးဆိုုပါေတာ့ … အကုုန္လုုံး သပိတ္ေမွာက္တယ္။ ရတယ္။ သူတိုု႔ ကိုုယ္စားလွယ္ေတြက သူတိုု႔မဲ သူတိုု႔ထည့္ျပီး တက္လာၾကမွာပဲေလ။ ဘယ္သူမွ မ၀င္လည္း ေနေလ။ သူက ဖြင့္ေပးထားတာပဲ။ အဲလိုုဆိုု ဘာျဖစ္လာမလဲ။ အရပ္သားအစုုိးရအစုုိးရ ေျပာင္းခ်င္မွလဲ ေျပာင္းမယ္။ စစ္အစိုုးရအတိုုင္းပဲ ဆက္ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္သြားမယ္။ တိုုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ပါတီေလးေတြ ၀င္လာလိုု႔ အရပ္သားအစုုိးရဆိုုတာမ်ဳိး ျဖစ္လာရတယ္လုုိ႔ ျမင္တယ္။ အေျပာင္းအလဲတခုုေတာ့ ျဖစ္သြားရတာေပါ့။
အေျပာင္းအလဲဆိုုေပမယ့္ ကိုုယ္ေျပာင္းေစခ်င္သေလာက္ေတာ့ မေျပာင္းဘူးေလ။ ေအာက္ေျခမွာ ဘာမွ မေျပာင္းေသးဘူး။ ေအာက္ေျခမွာ သာမန္ ျပည္သူလူထုု ခံစားေနရတဲ့ ဒုုကၡဆင္းရဲေတြကေတာ့ မေျပာင္းေသးဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ လူတိုုင္းမွာ ေန႔စဥ္ရင္ဆိုုင္ေနရတဲ့ အေျခအေနေတြထဲမွာ အသက္ရႈေပါက္ကေလးေတာ့ ရလာတယ္ဆိုုတာေတာ့ ရွိတယ္။ ဒါကိုုေတာ့ ျငင္းလိုု႔မရဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုုေတာ့ ႏိုုင္ငံျခားတိုုင္းျပည္ေတြက အသိအမွတ္ျပဳလာေတာ့ သူတိုု႔ေတြကလည္း အရမ္းကာေရာေတာ့ လုုပ္လိုု႔မရေတာ့ဘူးေလ။
ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ စစ္အာဏာရွင္ အုုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့တာဆိုုေတာ့ သူတိုု႔ကိုုယ္တိုုင္လည္း ခ်က္ျခင္းေတာ့ ေျပာင္းဖုုိ႔ခက္တယ္။ အခုုဆိုု ၂ ႏွစ္ခြဲ ၃ ႏွစ္ေတာ့ ရွိလာျပီ။ အဲေလာက္ၾကီး ျမန္ျမန္ေတာ့ သြားမွာ မဟုုတ္ဘူး။ သြားရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့။ မေျပာင္းတဲ့အေပၚမွာလည္း ကိုုယ္က ျပသနာျဖစ္ဖိုု႔ မလုုိဘူး။ တေျဖးေျဖးခ်င္းေတာ့ ေျပာင္းေပါ့။ ကိုုယ္က အဲသည္အလိုုက္အထိုုက္မွာေနသြားျပီးေတာ့ ကိုုယ္က ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေပးႏိုုင္ေအာင္ ကိုုယ့္ပါတီကေန လုုပ္ဖိုု႔ ဦးတည္တယ္။
အဲသည္အခ်ိန္ကာလမွာ အျပင္ကေန ျပန္လာတဲ့ လူငယ္ေတြကိုု ၾကိဳဆိုုတယ္ဆိုုေပမယ့္ သည္အတိုုင္း ေျပလည္သြားခဲ့တာ မဟုုတ္ဘူး။ ဘလက္လစ္ကိုု ျပန္စိစစ္ေပးပါ ဆိုုတဲ့အေၾကာင္းကိုုလည္း အန္တီကိုုယ္တိုုင္ သမၼတၾကီးကိုု တင္ျပေပးတာပဲေလ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုုေတာ့ ျပန္လာလိုု႔ရျပီဆိုုလိုု႔ ျပန္လာတယ္။ ေလဆိပ္မွာ ဘလက္လစ္နဲ႔ သြားမိေနေတာ့ အခက္အခဲေတြ ရင္ဆိုုင္ရတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အန္တီကိုုယ္တိုုင္ သမၼတၾကီးကိုု ေျပာေတာ့ ေဘးနားမွာ ၀န္ၾကီးဦးစိုုးသိန္းလည္းရွိေတာ့ သူကေျပာတယ္၊ တခ်ဳိ႔ဆိုုရင္ ေဒၚသန္းသန္းႏုုေျပာတာထက္ေတာင္ ဆိုုးေသးတယ္တဲ့။ သူက ေထာက္ခံျပီး ေဆြးေႏြးတာေပါ့ေလ။ အဲဒါျပီး မၾကာပါဘူး၊ ႏွစ္လ သုုံးလအတြင္းမွာ ဘလက္လစ္ဆိုုတာေတြ ေျဖရွင္းေပးလိုုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လူ ၃ေထာင္ေလာက္ က်န္ေသးတယ္။
ေမး။ ။ ေခါင္းေဆာင္ဆိုုတာ စုုစည္းမႈရဲ့ သေကၤတ၊ ညီညြတ္မႈရဲ့ သေကၤတျဖစ္ဖိုု႔၊ စံျပျဖစ္မႈတခုု ျပႏိုုင္ရမယ္ဆိုုတဲ့ သေဘာေပါ့ေလ။ အရင္တုုန္းက ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဆိုုရင္လည္း မတူကြဲျပားတဲ့ အစုုအဖြဲ႔ေတြကိုု လြတ္လပ္ေရးကိုု ရယူဖိုု႔အေရးမွာ စုုစည္းညီညြတ္မႈ ရယူႏုုိင္ခဲ့တယ္။ ပါလီမန္ဒီမိုုကေရစီေခတ္မွာလည္း ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ဦးႏုုကလည္း စုုစည္းမႈ၊ ညီညြတ္မႈရေအာင္ ၾကိဳးစားအားထုုတ္ခဲ့တာေတြ ရွိတယ္။ အခုုခ်ိန္မွာလည္း ဒီမိုုကေရစီအေရးအတြက္ စုုစည္းမႈ၊ ညီညြတ္မႈကိုု ေဖာ္ေဆာင္ႏိုုင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈတရပ္ ျဖစ္ေပၚလာႏိုုင္တာမ်ဳိးေတြ ရိွလာျပီလား။
ဦးသုုေ၀။ ။ အခုုဆုုိရင္ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမတုုိင္ခင္ မွတ္ပုုံတင္ထားတဲ့ ပါတီက ၆၀ ေလာက္ ရွိလာျပီ။ ကုုိယ့္အယူအဆနဲ႔ ကိုုယ္လုုပ္ၾကတာကိုုး။ သည္ေတာ့ အားလုုံးက ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု ဗိုုလ္လိုု႔ပဲ ထင္ၾကတာကိုုး။ အဲဒါက အေျခခံအားျဖင့္ စုုစည္းဖိုု႔ ညီညြတ္ဖိုု႔ ခက္တာေပါ့။ ဒါ့အျပင္ က်န္တဲ့အယူအဆေတြမွာ ကြဲလြဲမႈေတြ ရွိၾကတယ္။ ေပၚလစီအရ ကြဲလြဲတာ ရွိမယ္။ လူမ်ဳိးစုုအရ ကြဲလြဲမယ္။ အဲဒါေတြက ခ်က္ျခင္း မေျပႏိုုင္ဘူး။ ေလာေလာဆယ္ ၂၀၁၅ ခုုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲ ကာလအတြင္းမွာက်ေတာ့ ညိွႏႈိင္းတာေတြက ဒီေလာက္ေတာ့ ျမန္မယ္လိုု႔ မထင္ဘူး။ ညိွႏႈိင္းႏိုုင္သေလာက္ ညိွႏႈိင္းၾကရမွာေပါ့။
က်ေနာ္တိုု႔ဆိုုရင္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲျပီးတဲ့အခါမွာ ဗမာလူမ်ဳိးေတြ စုုျပီးဖြဲ႔ထားတဲ့ ၅ ပါတီရယ္၊ တုုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုုေတြရဲ့ ပါတီေတြက ၅ ပါတီရယ္၊ ၁၀ ပါတီ မိတ္ေဆြေတြ မိတ္ေဆြပါတီေတြအျဖစ္ ဖြဲ႔လိုုက္တယ္။ ဖြဲ႔ျပီးတဲ့အခါက်ေတာ့ ႏိုုင္ငံမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ အေရးပါတဲ့ issues ေတြကိုု တိုုင္ပင္ျပီးေတာ့ သေဘာတူညီခ်က္ရတဲ့အခါမွာ က်ေနာ္တိုု႔ရဲ့ သေဘာထားဆိုုျပီး ထုုတ္တယ္၊ သမၼတနဲ႔ ဆိုုင္ရင္ သမၼတ၊ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ဆိုုင္ရင္ လႊတ္ေတာ္ဆီ ပိုု႔တာေတြ ရွိတယ္။ အေမရိကန္၊ အီးယူ စတဲ့ ႏိုုင္ငံေတြနဲ႔ဆိုုင္ရင္လည္း က်ေနာ္တိုု႔သေဘာထားေတြ ပိုု႔တယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး ေအာင္ျမင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အခုုဘယ္လုုိျဖစ္သလဲဆုုိေတာ့ တိုုင္းရင္းသားလူနည္းစုုေတြထဲက တခ်ဳိ႔ကေတာ့ ဗမာဆိုုတဲ့အေပၚမွာ အျမင္ေတြ ျပင္းတာေတြ ရွိတာေပါ့။ ဗမာလူမ်ဳိးၾကီး၀ါဒဆိုုတ့ဲအေပၚမွာေပါ့။ ဗမာလူမ်ဳိးၾကီး၀ါဒနဲ႔ ယွဥ္ႏိုုင္ေအာင္ သူတိုု႔ကလည္း သူတိုု႔အယူအဆနဲ႔ေပါ့ေနာ္၊ ဒီတိုုင္းရင္းသားလူနည္းစုုေတြက သီးျခားသူတိုု႔အဖြဲ႔ကိုု ဖြဲ႔ဖိုု႔ လုုပ္ေနၾကတာေပါ့။ အားလုုံးအတူတူ စုုေပါင္းတိုုင္ပင္လုုပ္ေနၾကတယ္။ သည္ေတာ့ကာ က်ေနာ္တိုု႔နဲ႔ မဟာမိတ္ဖြဲ႔ထားတဲ့ တိုုင္းရင္းသား ၅ ပါတီကလည္း ဟိုုမွာသြားျပီး စုုရတာေပါ့။ က်ေနာ္တိုု႔ ခုုနက ၁၀ပါတီဆိုုတာ လုုပ္ငန္းအေနနဲ႔ ရပ္ထားရသလိုု ျဖစ္သြားတယ္။ အမွန္ကေတာ့ လုုပ္ငနး္အေနနဲ႔ ခ်ဲ႔ရမယ့္အစား ၾကီးလာရမယ့္အစားေပါ့ေလ၊ ျဖစ္ဖိုု႔ေကာင္းတာက က်ေနာ္တိုု႔ ၁၀ ပါတီ ရွိတယ္။ သူတိုု႔လည္း ထပ္ျပီးေတာ့ လုုပ္မယ္၊ အားလုုံးေပါင္းရင္း သိပ္ေကာင္းတာေပါ့။ ျဖစ္ဖိုု႔ ေကာင္းတဲ့ဥစၥာ။ အဲသည္လိုု အေတြးအေခၚအယူအဆေတြက မရင့္က်က္ၾကေသးဘူး။ မရင့္က်က္ၾကတဲ့အခါက်ေတာ့ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု အားၾကီးေအာင္ အရင္လုုပ္ေနၾကတဲ့ သေဘာရွိတယ္။ ေနာက္က်မွ တေျဖးေျဖး ျပန္ညိွၾကရမွာပဲ။ ဒါကလည္း ထုုံးစံအတုုိင္းပါပဲ။ ဟိုုပါတီေတြ စခါကမွာ ပါတီေတြ အမ်ားၾကီးေပါ့။ ေနာက္ပိုုင္းက်ေတာ့ တေျဖးေျဖး နည္းနည္းသြားျပီးတဲ့ အခါက်ေတာ့ ၂ ပါတီ၊ ၃ ပါတီ စသည္ျဖင့္ ျဖစ္သြားမွာပါ။
သည္ေတာ့ က်ေနာ္ အေရွ႔ပိုုင္းကေျပာခဲ့သလိုု ညိွႏႈိင္းႏိုုင္ဖိုု႔ ဒီမိုုကေရစီ အေျခခံရွိဖိုု႔ပဲ အေရးၾကီးပါတယ္။ က်ေနာ္တိုု႔ပါတီဖြဲ႔ကတည္းက ဒီသေဘာထားရွိျပီး ျဖစ္ပါတယ္။ အစကတည္းက ညိွႏႈိင္းမယ္၊ လက္တဲြမယ္၊ ဆိုုတဲ့ သေဘာထားကိုု ျပထားျပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ငါတိုု႔နဲ႔ သူတိုု႔ေတြၾကားထဲမွာ ကြဲျပားတဲ့အယူအဆရွိပါလား ဆိုုတဲ့ သေဘာကိုု လက္ခံႏိုုင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြက နည္းေသးတယ္။
ေမး။ ။ အခုုအခ်ိန္မွာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကိုုလည္း ျဖတ္လာခဲ့ၾကျပီ၊ ၂၀၁၂ ၾကားျဖတ္ကိုုလည္း ျဖတ္လာခဲ့ၾကျပီ။ ၂၀၁၃ ကာလကိုုလည္း ႏိုုင္ငံေရးပါတီေတြအေနနဲ႔ ရပ္တည္ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကျပီ။ အခုုအခ်ိန္မွာ အဲသည္ အတိုုက္အခံအေနနဲ႔ ရပ္တည္ေနၾကတဲ့ ပါတီေတြ၊ အင္အားေတြအခ်င္းခ်င္းၾကားထဲက တဦးနဲ႔ တဦး အသိအမွတ္ျပဳမႈ၊ ထိေတြ႔ ဆက္ဆံမႈေတြကေကာ ဘယ္လိုု ရွိသလဲ။
ေဒၚသန္းသန္းႏုု။ ။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲျပီးေတာ့ အီလဲဗင္းမီဒီယာဂ်ာနယ္ၾကီးက ၂၀၁၁ ႏွစ္ဆန္းမွာ ႏိုုင္ငံေရးအဖြဲ႔ေတြ၊ လူပုုဂၢဳိလ္ေတြ၊ အင္န္ဂ်ီအိုုေတြ၊ အစုုအဖြဲ႔ေတြ ဖိတ္ျပီးေတာ့ ဂုုဏ္ျပဳပြဲၾကီးတခုု လုုပ္ၾကတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ေတာ့ လြတ္ျပီေပါ့။ မင္းကိုုႏိုုင္တိုု႔ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေတြ မလြတ္ေသးဘူး။ အဲသည္မွာ သူတိုု႔က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္နဲ႔ အင္န္အယ္ဒီပါတီကိုု ဂုုဏ္ျပဳတယ္လိုု႔ ေၾကျငာတယ္။ ေနာက္ ႏိုုင္ငံေတာ္ကိုုလည္း အခုုလိုု ဖြင့္ေပးလိုုက္တာအတြက္ ဂုုဏ္ျပဳတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ အႏုုပညာသည္ေတြ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူေတြကိုု ဂုုဏ္ျပဳတယ္။ အဲသည္မွာ ပရိသတ္က လက္ခုုပ္တီးၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ပါ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့ ႏိုုင္ငံေရးပါတီေတြအလွည့္လည္းက်ေရာ ဘယ္သူမွ လက္ခုုပ္မတီးၾကဘူး။ အဲသည္လိုုမ်ဳိး သေဘာထားေတြ ရွိေနေသးတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္လြတ္ေျမာက္ေျမာက္ျခင္းမွာ က်မတိုု႔ပါတီက ဥကၠဌၾကီးအပါအ၀င္ က်မတိုု႔တေတြ၊ အဖြဲ႔၀င္ေတြ သြားေရာက္ေတြ႔ဆုုံျပီး ၀မ္းသာစကား၊ ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာၾကတယ္။ ဦးသုုေ၀ကေနျပီးေတာ့ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကဖိုု႔ တိုုက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။ အဲသည္တုုန္းက ဆိုုရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္နဲ႔ အင္န္အယ္ဒီက ပါတီမွတ္ပုုံျပန္တင္တာတိုု႔၊ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္တာတိုု႔ မျဖစ္ေသးဘူး။ သည္ေတာ့ ႏိုုင္ငံေရးဆုုိတာထက္ လူမႈေရးတိုု႔ ပညာေရးတိုု႔ တျခားယဥ္ေက်းမႈပဲျဖစ္ျဖစ္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကဖိုု႔ အၾကံျပဳတာေပါ့ေလ။ သည္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ကပဲ ျပန္ေျပာတာပါ။ တနသာၤရီတိုုင္းမွာ စၾကရေအာင္တဲ့။ အဲသည္မွာ က်မတိုု႔က အားေကာင္းခဲ့တာ ရွိတယ္ေလ။ သေဘာတူခဲ့ၾကတာေပါ့။ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မယ္ေပါ့။ ယဥ္ေက်းမႈတိ႔ုု၊ ကေလးပညာေရးတိုု႔ အဲသည္ေနရာေလးေတြမွာ ၀ိုုင္းလုုပ္ၾကဖိုု႔ေပါ့။ အဲသည္မွာ တခုုဘာေျပာသလဲဆိုုေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္က ဘလူးပရင့္ကိုု သူဆြဲပါမယ္တဲ့။ အဲသည္ကတည္းကျပီး ခုုထိအန္တီတိုု႔လည္း ဘာသံမွ မၾကားရေတာ့ဘူူး။
အခုုအခ်ိန္မွာက ပါတီေလးေတြက တဦးနဲ႔ တဦး တြဲျပီး ခ်ိတ္ဆက္ျပီး အလုုပ္လုုပ္တာေလးေတြ ရွိေနတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ပါတီၾကီးေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ဖိုု႔ ကိစၥက်ေတာ့ ပါတီၾကီးေတြကေန လက္ကမ္းမွ ၾကိဳဆိုုမွ ပိုုျပီး သင့္ေတာ္တယ္ေလ။ က်မတိုု႔ပါတီငယ္ေတြအေနနဲ႔က ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကဖိုု႔ဆိုုတာ အဆင္သင့္ရွိတယ္ဆိုုေပမယ့္ ဘယ္လိုုမ်ဳိး ခ်ဥ္းကပ္မႈက ေကာင္းသလဲဆိုုတာ စဥ္းစားရမွာေပါ့။ ေနာက္ျပီးေတာ့ အင္န္အယ္ဒီပါတီမွာက စည္းကမ္းတခုုရွိတယ္။ ေပါင္းခ်င္တယ္ဆိုုရင္ တဦးခ်င္းစီကေန မူလပါတီကေန ထြက္ျပီး သူတိုု႔ဆီလာ၊ ဒါကိုု လက္ခံတယ္။ ပါတီလိုုက္ ပူးေပါင္းတာမ်ဳိးကိုုေတာ့ လက္မခံဘူး။ ေဒၚေနရီဗေဆြတိုု႔ဆိုုရင္ က်မတိုု႔ပါတီကေနထြက္၊ သူ႔ဆီလာ၊ ဒါမ်ဳိးဆိုု လက္ခံတယ္။ အဲဒါမ်ဳိးဆိုုေတာ့ အျပင္ကလူေတြ ေျပာေတာ့ လြယ္တယ္။ ခင္ဗ်ားတိုု႔ မေပါင္းၾကဘူးလား။ ေပါင္းျပီး လုုပ္ၾကပါလား။ အေသးစိတ္မွာ စည္းကမ္းေလးေတြ ရွိတယ္။
ဦးသုုေ၀။ ။ အခုုအခ်ိန္က်ေတာ့လည္း တခုုရွိတာက က်ေနာ္တိုု႔နဲ႔ ခပ္ခြာခြာေနခ်င္သလားေတာ့ မသိဘူးေလ။ အခုု က်ေနာ္တိုု႔ မိတ္ေဆြပါတီေတြထဲမွာက ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ဖိုု႔ အင္န္အယ္ဒီကေန ထြက္လာတဲ့ အင္န္ဒီအက္ဖ္ ပါတီ အခုုပါေနတယ္ေလ။ အင္န္ဒီအက္ဖ္ပါတီအေပၚ ထားတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ရဲ့သေဘာထားက တင္းမာေနတုုန္းပဲလား။ စဥ္းစားစရာေပါ့။ အမွန္ဆိုုရင္ NDF ကလူေတြကလည္း သူ႔ကိုု လက္ခံတာပါပဲ။ အဲသည္တုုန္းက ကြဲလြဲခ်က္ေတြရွိခဲ့တာေပါ့ေလ။ အင္န္အယ္ဒီက ေရြးေကာက္ပြဲ မ၀င္ဘူးဆိုုလိုု႔ အင္န္အယ္ဒီတည္ေရးအတြက္ သူတိုု႔က ပါတီေထာင္ျပီး ေရြးေကာက္ပဲြ၀င္ခဲ့တာ။ အဲဒီကိစၥက ခုုထိရွိေနေသးတယ္ဆိုုရင္ ညီညြတ္ေရးတိုု႔၊ ထိေတြ႔ဆက္ဆံေရးတိုု႔ လုုပ္ရတာ ခက္တယ္။
ေမး။ ။ က်ေနာ္တိုု႔ မိုုးမခကိုုယ္တုုိင္ကလည္း အဲသည္ ၂၀၁၀ တုုန္းက ေရြးေကာက္ပြဲမ၀င္ေရး၊ သပိတ္ေမွာက္ေရး စတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကိုု ဦးစားေပးခဲ့တဲ့ မီဒီယာတခုုပါပဲ။ အခုုက်ေတာ့လည္း ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္ခဲ့ၾကျပီးတဲ့ေနာက္ပိုုင္း၊ ၂၀၁၂ ၾကားျဖတ္ကိုု ျဖတ္ခဲ့ၾကျပီးတဲ့ ေနာက္ပိုုင္း အေျခအေနေတြ အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္လာျပီေပါ့ေလ။ အခုုအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တိုု႔က မတူညီတဲ့ သေဘာေတြရွိတဲ့ၾကားထဲက စကားေျပာၾက၊ ေဆြးေႏြးၾကတ့ဲ သေဘာပါပဲ။ အခ်င္းခ်င္းေတြ ရန္လိုုမႈေတြထက္ မိတ္ဖက္ဆန္မႈကိုု ေဖာ္ေဆာင္ရမယ္လိုု႔ ထင္တာပဲ။
ဦးသုုေ၀။ ။ ၾကားထဲလူေတြကလည္း အေရးၾကီးတာပဲ။ က်ေနာ္တိုု႔လည္း ၾကိဳးစားရမွာေပါ့။ ကာယကံရွင္ကိုုယ္တိုုင္ေတြကလည္း တာ၀န္ရွိပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ၾကားထဲကလူေတြကလည္း ခင္ဗ်ားတိုု႔ေတြလိုုမ်ဳိးက ရန္ျဖစ္ေအာင္ လုုပ္ခ်င္ရင္ လုုပ္လိုု႔ရတယ္။ ခ်စ္ခင္ေအာင္ ေျပာခ်င္လည္း ေျပာလိုု႔ရတယ္။ ၾကားထဲက ေျပာတဲ့သူေတြက ခ်စ္ခင္ေအာင္ ေျပာတယ္၊ ညီညြတ္ေအာင္ေျပာတယ္ ဆိုုရင္ ေကာင္းသြားမွာပါပဲ။ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ တိုုက္ရိုုက္စကားေျပာၾကတဲ့ဆီမွာ ခ်စ္ခင္ေအာင္ ညီညြတ္ေအာင္ ညိွႏႈိင္းေျပာဆိုုၾကမွာ ျဖစ္သလိုု၊ တဆင့္ခံနဲ႔ ေျပာၾကဆိုုၾကရတဲ့ဆီမွာလည္း ၾကားထဲကလူေတြကိုုယ္တိုုင္က ညီညြတ္တဲ့ ခ်စ္ခင္တဲ့စကားအတိုုင္း ျဖစ္ေအာင္ လုုပ္ၾကရမွာေပါ့။
ေမး။ ။ ဆရာဦးသုုေ၀အေနနဲ႔ တေလ်ာက္လုုံး ႏိုုင္ငံေရးသမားအျဖစ္ လုုပ္လာတယ္။ ရပ္တည္လာတယ္။ အခုု ၂၀၁၃ လမ္းခုုလတ္ကိုု ဘယ္လိုုမ်ဳိး သုုံးသပ္သလဲ။ ရႈျမင္ပါသလဲ။
ဦးသုုေ၀။ ။ က်ေနာ္အေနနဲ႔ ေတာက္ေလ်ာက္လုုပ္ခဲ့တာပဲ။ လုုပ္တယ္ဆိုုတာက တိုုင္းျပည္အတြက္ ႏိုုင္ငံေရးဘာလုုိအပ္တယ္ဆိုုတာကိုု ၾကည့္ျပီး လုုပ္ခဲ့တာ။ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ ဘာေတြဆိုုတာ အခါအားေလ်ာ္စြာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ မွတ္တိုုင္ေတြ၊ အဲသည္အခါ က်ေနာ္တိုု႔ ၀င္ပါသင့္တယ္ ထင္ရင္ ပါရတာပါ။ သိုု႔ေသာ္ တိုုင္းျပည္အတြက္ လူထုုအတြက္ လိုုအပ္မယ္ထင္တဲ့ ႏိုုင္ငံေရးလုုပ္ငန္းေတြကေတာ့ လုုပ္ေနရမွာပဲ။ တိုုင္းျပည္အေနနဲ႔က ၂၀၁၃ ေရာက္လာတဲ့ဆီမွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အကူးအေျပာင္းကာလ ေကာင္းတဲ့ဘက္ကိုု ေရာက္လာတယ္လိုု႔ ယူဆတယ္။ ႏိုုင္ငံေရးပါတီေတြသာမက မီဒီယာေတြ လြတ္လပ္လာတယ္။ လူထုုေတြလည္း လြတ္လပ္လာတယ္။ ဆႏၵျပလိုု႔ရလာတယ္။ ျပည္တြင္းလုုပ္ငန္းရွင္ေတြလည္း တည္ေဆာက္လုုိ႔ရလာတာေတြလည္း ရွိလာတယ္။ ေကာင္းတဲ့အခ်က္ေတြလိုု႔ ယူဆပါတယ္။
ေနာက္တခ်က္ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘာလိုုသလဲဆုုိေတာ့ တိုုင္းျပည္မွာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး လိုုတာေပါ့။ တိုုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုုေတြအားလုုံးနဲ႔ ညီညြတ္ဖိုု႔ ျငိမ္းခ်မ္းဖိုု႔။ အခုုေတာ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးေတြ လုုပ္လာတယ္။ ေနာက္တဆင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးရမယ္ ဆိုုရင္ လုုပ္လုုိ႔ ကိုုင္လိုု႔ အေကာင္းဆုုံးျဖစ္လာမယ္။ တိုုင္းျပည္တြင္းမွာလည္း ျဖစ္လာမယ္၊ ႏိုုင္ငံတကာနဲ႔လည္း ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈေတြလည္း ပိုုျပီး ျဖစ္ေပၚလာမယ္။ အမ်ားၾကီး တုုိးတက္လာမွာပါ။
အရင္အပတ္က က်ေနာ္ၾကားလိုုက္တာတခုုရွိတယ္။ စူဆန္ရိုုက္စ္က ေျပာလိုုက္တာေပါ့ေနာ္ (ယူအန္ အေမရိကန္ကုုိယ္စားလွယ္)။ ျမန္မာျပည္မွာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးရဖိုု႔ စိန္ေခၚမႈေတြ ရွိေနတယ္။ ေျပျပစ္ေအာင္လုုပ္ၾကပါ။ ေအာင္ျမင္ေအာင္လုုပ္ပါ။ ရိုုဟင္ဂ်ာလူနည္းစုုေတြကိုုပါ သူထုုတ္ေျပာသြားတာရွိတယ္။ အားလုုံးနဲ႔ ေျပလည္ေအာင္လုုပ္ပါ။ အကယ္၍ ေျပလည္သြားတယ္ဆိုုလိုု႔ ရွိရင္ အေရွ႔ေတာင္အာရွမွာ ထိပ္ဆုုံးႏိုုင္ငံျဖစ္ေအာင္လုုပ္ေပးပါမယ္လိုု႔ ေျပာသြားတယ္ ဆိုုတယ္။ ဒါဟာ မက္လုုံးေပးတာေပါ့ေနာ္။ အဲသည္ေတာ့ တခ်ဳိ႔ကေျပာၾကတယ္။ ဒါမ်ဳိးေျပာတာ မက္လုုံးေပးတာက ငါတိုု႔တိုုင္းျပည္ေရးကိုု ၀င္စြက္တာပဲ။ မလုုပ္သင့္ဘူး ေ၀ဖန္တာေတြ ရိိွတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဒီအခ်ိန္မွာ ေျပာလိုုက္တာကေတာ့ သူတိုု႔အကူအညီေပးမယ္ဆိုုတာ ေကာင္းတာပဲ၊ အေကာင္းျမင္၀ါဒနဲ႔ ၾကည့္ပါ။ လုုပ္ခိုုင္းတာ အကုုန္လုုံး လုုပ္ရမယ္မွ မဟုုတ္တာ။ လုုပ္ႏိုုင္တဲ့ဟာ လုုပ္ရမွာေပါ့။ ဒါေတြကလည္း သူတိုု႔ေျပာမွ လုုပ္ရမယ့္ဟာမွ မဟုုတ္တာ။ ကိုုယ့္ဖာသာကိုုယ္ မေျပာဘဲနဲ႔ေတာင္ လုုပ္ရမယ့္ဟာေတြ။ ကိုုယ့္အလုုပ္ကိုုယ္လုုပ္ရမွာကိုု သူတိုု႔က ကူညီေပးမယ္ဆိုုရင္ ပိုုျပီးေတာ့ေတာင္ ေအာင္ျမင္ရမွာေပါ့။ ဒီကာလဟာ တိုုးတက္ေျပာင္းလဲလာတဲ့အခ်ိန္ထဲမွာ ေကာင္းေနတဲ့ အေျခအေနလိုု႔ပဲ ယူဆပါတယ္။ ဒီထက္ပိုုျပီးေကာင္းေအာင္ အားလုုံး ၀ိုုင္းလုုပ္ၾကရမွာပါ။
သည္ေနရာမွာ က်ေနာ္တိုု႔ အားလုုံးအတူတူ ၀ိုုင္းလုုပ္ၾကရေအာင္ဆိုုတဲ့ေနရာမွာ က်ေနာ္အဓိကထားေျပာခ်င္တာတခုုကေတာ့ ျဖစ္ေစခ်င္တာကေတာ့၊ က်ေနာ္တိုု႔တိုုင္းျပည္မွာရွိတဲ့ လူမ်ဳိးစုုေတြရွိတယ္။ သည္လူမ်ဳိးေတြက ငါက ကရင္ပဲ၊ ကခ်င္ပဲ၊ ရခိုုင္ပဲ၊ ဗမာပဲ၊ ရွမ္းပဲ စသည္ျဖင့္ လူမ်ဳိးေရးစိတ္ဓာတ္ေတြက ေရွ႔တန္း ေရာက္ေနေသးတယ္။ ေရွ႔တန္းေရာက္ေနတဲ့အခါက်ေတာ့ ညီညြတ္မႈကိုု ဟန္႔တားတဲ့ အယူအဆျဖစ္လာတယ္။ က်ေနာ္က အျမဲတမ္းေျပာပါတယ္။ ဒုုိ႔ဟာ ျပည္ေထာင္စုု ျမန္မာနိုုင္ငံေတာ္သားေတြေပါ့ေနာ္။ အားလုုံးဟာ ႏိုုင္ငံသားပဲ၊ ျပည္ေထာင္စုုသားေတြပဲ။ အဲသည္ႏိုုင္ငံသားစိတ္၊ ျပည္ေထာင္စုုစိတ္ကိုု ေမြးမွ ငါတိုု႔ ညီညြတ္ေရး ရမွာ။ အဲသည္ျပည္ေထာင္စုုစိတ္ဓာတ္ကိုု ေမြးေစခ်င္တယ္။ ေလာေလာဆယ္မွာ အဲဒါကလည္း ခ်ဳိ႔ယြင္းေနေသးတယ္။ အဲသည္ေတာ့ အဲသည္အေၾကာင္းကိုု ခင္ဗ်ားတိုု႔ ေရာက္တဲ့ဆီမွာ မ်ားမ်ားေျပာေပးပါ။ ျပည္ေထာင္စုုစိတ္ ႏိုုင္ငံသားစိတ္ရွိမွ ညီညြတ္မွာ၊ ညီညြတ္မွလည္း ျငိမ္းခ်မ္းေရးရၾကမွာေပါ့ေနာ္။
ေမး။ ။ ေဒၚသန္းသန္းႏုုအေနနဲ႔ေကာ ၂၀၁၃ လမ္းခုုလတ္မွာ ဘယ္လိုုမ်ဳိး ထင္ျမင္ယူဆတာရွိသလဲ။ ဘယ္လိုုမ်ဳိး ေျပာခ်င္သလဲ။
ေဒၚသန္းသန္းႏုု။ ။ အန္တီအေနနဲ႔ကေတာ့ အေျပာင္းအလဲေတြေပၚမွာ အျပည့္အ၀ေက်နပ္တယ္လိုု႔ေတာ့ မဟုုတ္ဘူးေပါ့ေနာ္။ ၂၀၁၄ကေန ၂၁၀၅ ဆီသြားမယ့္ဆီမွာ တေျဖးေျဖးခ်င္းနဲ႔ ေအာင္ျမင္တိုုးတက္လာမယ္လိုု႔ ယူဆတယ္။ အေရးၾကီးေနတာက ျငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥပဲ။ အစုုိးရဖက္ကေနေျပာေနတာကေတာ့ အေတာ္ၾကီးေအာင္ျမင္ေနတယ္။ ခရီးေရာက္ေနတယ္ ေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ တေလာက UNFCက ဦးႏိုုင္ဟံသာတိုု႔ လာသြားတယ္။ သူတိုု႔က အစုုိးရရဲ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးရဲ့ အခ်က္အလက္ေတြထဲက တခ်ဳိ႔အခ်က္ေတြမွာ အဆင္မေျပေသးဘူးေပါ့ေနာ္။ သတင္းေတြထြက္လာတယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီးေတာ့ ေျပာရရင္ ဥကၠဌကလည္း ေျပာသြားသလိုုေပါ့ေနာ္ … တိုုင္းရင္းသားအေရးကိစၥ ျဖစ္တယ္။ လက္နက္ကိုုင္တိုုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးေနတာကိုုး။
ႏိုု၀င္ဘာ ၂၁ ရက္က ခ်င္းမိုုင္ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲသြားတယ္။ ႏိုုင္ငံေရးပါတီ ၁၁ ခုုက ေခါင္းေဆာင္ တဦးက်ေပါ့ေလ။ သြားျပီးေတာ့ UNFC နဲ႔ သေဘာထားသိရေအာင္ သြားေဆြးေႏြးရတာ။ အဲသည္တုုန္းက ခ်င္းမိုုင္မွာ က်မတိုု႔ဆုုံေတြ႔ၾကတုုန္းကဆိုုရင္ သူတိုု႔က က်မတိုု႔အေပၚမွာ ဗမာဘက္က ၁၁ ေယာက္ဆိုုျပီးေတာ့ တင္းမာတဲ့ ပုုံ စစခ်င္းမွာ ရွိခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုုင္းမွာမွ ေျပာၾကဆိုုၾက ေဆြးေႏြးၾကနဲ႔မွ ေပ်ာ့ေျပာင္းလာတယ္။ ဒီေတြ႔ဆုုံပြဲက ျမန္မာပိစ့္စင္တာက စီစဥ္ေပးတာပါ။ သည္ေတာ့ က်မက ေျပာပါတယ္။ ဒီလိုုတင္းမာမႈေတြရွိတယ္၊ ဗမာကိုု မုုန္းတယ္ဆိုုတာက စစ္တပ္မွာ ဗမာေပါ့။ တိုုင္းရင္းသားဆိုုရင္၊ ခရစ္ယာန္ဆိုုရင္ စစ္တပ္မွာ အကန္႔အသတ္ အတားအဆီးေတြ ရွိတယ္ေပါ့။ သူတိုု႔ တိုုင္းရင္းသားနယ္ေျမေတြမွာလည္း စစ္တပ္က က်ဳးလြန္တာေတြ ရွိတယ္ေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး စစ္တပ္ကိုု မုုန္းတယ္၊ ဗမာကိုု မုုန္းတယ္ဆိုုတာမ်ဳိးေတြ ရွိေနတာေပါ့။
ဦးႏိုုင္ဟံသာကိုုယ္တိုုင္ဆိုုရင္ က်မေရွ႔မွာ ေျပာပါတယ္။ ဆရာမေရွ႔မွာ ေျပာရတာေတာ့ အားနာပါတယ္ဆိုုျပီး။ ဦးႏုု လက္ထက္မွာ ဘာျဖစ္တယ္၊ ညာျဖစ္တယ္၊ ေတာ္ေတာ္လူလည္က်တဲ့သူပဲ စသည္ျဖင့္ေပါ့ေနာ္။ မြန္ဘာသာကိုု ေပ်ာက္သြားေအာင္ လုုပ္တာ စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ။ က်မက နားေထာင္ပါတယ္။ နားေထာင္ျပီးေတာ့ သူ႔ကိုု ေျပာျပပါတယ္။ တိုုင္းရင္းသား စည္းလုုံးညီညြတ္ေရးဆိုုတာ တတိုုင္းျပည္လုုံးအတိုုင္းအတာန႔ဲ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ေျပာတာထက္ အန္တီ့အိမ္ရဲ့ အတိုုင္းအတာနဲ႔ပဲ ေျပာမွာပါလိုု႔။ က်မအေဖ (ဦးႏုု)နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး တိုုင္းရင္းသားေတြကိုု ကန္႔သန္႔တယ္ဆိုုျပီး သူက ေတာ္ေတာ္ နာက်ည္းေနတာကိုုး။ က်မတိုု႔အိမ္မွာ အေဖက ဘယ္လိုုမ်ဳိး ကေလးေတြကိုု ပ်ဳိးေထာင္သလဲဆိုုေတာ့ ဦးႏုုက အိမ္မွာ မြန္ဆရာမၾကီး ထားထားတာ။ မြန္စာ မြန္ဘာသာစကား သင္ေပးဖိုု႔ ထားထားတာ၊ က်မတိုု႔ အသုုံးမက်လိုု႔သာ တိုုင္းရင္းသားစကား မတတ္ခဲ့တာပါလိုု႔။ ခ်င္းဘာသာဆရာရွိတယ္၊ တိုုင္းရင္းသားဆရာေတြ အိမ္မွာ အေဖက ကေလးေတြအတြက္ ထားေပးပါတယ္။ ကေလးေတြက တတ္ေအာင္ မသင္ခဲ့လိုု႔ပါလိုု႔။ မိသားစုုထဲမွာပဲ တိုုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ေနထိုုင္ခဲ့ရလိုု႔ နားလည္ခဲ့တာ ခ်စ္ခင္ခဲ့တာ ရွိပါတယ္လိုု႔။ ဒါေၾကာင့္ ကိုုယ့္တိုုင္းရင္းသားေတြ ဖြံျဖိဳးတိုုးတက္ေအာင္ဆိုုတာကလည္း ကာယကံရွင္ေတြကိုုယ္တိုုင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ျပန္လာျပီး ၀ိုုင္းလုုပ္ၾကမွ တုုိးတက္မွာပါလိုု႔။ သူတိုု႔ကိုုယ္တိုုင္ ဦးေဆာင္ျပီးလာလုုပ္ၾကပါလိုု႔ အန္တီက သူတိုု႔ကိုု ေျပာျပလိုုက္ပါတယ္။
အေရးၾကီးဆုုံးက ျငိမ္းခ်မ္းေရးပဲ။ ျပည္သူေတြကလည္း ျငိမ္းခ်မ္းေရးရွိမွ တိုုးတက္ဖိုု႔ လုုပ္ႏိုုင္မွာ။ ဒုုကၡသည္ေတြ ျပည္တြင္း ျပည္ပမွာ ရွိေနတယ္ဆိုုတာ ျငိမ္းခ်မး္ေရး မရွိလုုိ႔ပဲ။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးမရွိရင္ ဖြံျဖိဳးတိုုးတက္ဖိုု႔ မျဖစ္ႏိုုင္ဘူးေလ။ ဒါကိုုလည္း အာရုုံစိုုက္ျပီး လုုပ္ၾကပါလိုု႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
တိုုင္းရင္းသားေတြဘက္ကလည္း စဥ္းစားေပါ့ေနာ္။ အရင္ကဆိုု ဖက္ဒရယ္အေၾကာင္း မေျပာရဘူး။ အခုု ေျပာဆိုုလိုု႔ ရလာျပီ။ အရင္တုုန္းကဆိုု ျပစ္မႈၾကီး၊ ဒါကိုု အေၾကာင္းျပျပီး အာဏာလည္း သိမ္းခဲ့တယ္။ အခုုဆိုုရင္ အစုုိးရဖက္က ဖက္ဒရယ္စနစ္နဲ႔ သြားၾကမယ္လိုု႔ ေျပာလာျပီ။ အဲေလာက္ၾကီး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာလာတဲ့အခ်ိန္မွာ တိုုင္းရင္းသားေတြဖက္က ညိွႏိုုင္သေလာက္ ညိွပါ။ ညိွႏႈိင္းေဆြးေႏြးလိုု႔ ရသေလာက္ ေဆြးေႏြးၾကျပီး ျငိမ္းခ်မ္းရေအာင္ လုုပ္ၾကဖိုု႔ကိုု ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စုုအေရး ၀ိုုင္းလုုပ္ၾကဖိုု႔ တိုုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
အတိတ္ ဒီမိုကေရစီအတြက္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ခ်ီးၾကဴးေလးစားမိပါတယ္။