(ျပည္သူ႕ေခတ္ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ ၃၊ အမွတ္ ၁၃၀၊ ဇန္နဝါရီ ၂၄၊ ၂၀၁၃၊ စာမ်က္မွာ ၁၈၊ ၃၂)
ေအာင္ဒင္၊ ဇန္န၀ါရီ ၂၇၊ ၂၀၁၃
အပိုင္း (၆)
လႊတ္ေတာ္ ႏွင့္ ရပ္ကြက္၊ ေက်းရြာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး ေရြးခ်ယ္ေရး ဥပေဒ
၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂၄ ရက္ေန႕မွာ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ က ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က အတည္ျပဳျပီးသားျဖစ္တဲ့ “ရပ္ကြက္ သို႕မဟုတ္ ေက်းရြာအုပ္စု အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဥပေဒ” ကို ၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ အမွတ္ ၁ အျဖစ္နဲ႕လက္မွတ္ေရးထိုး ထုတ္ျပန္လိုက္ပါတယ္၊ ျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီးဌာနက ဇူလိုင္လမွာ နည္းဥပေဒ ဆက္လက္ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္၊ ဒီဥပေဒ ရဲ့ အႏွစ္သာရကေတာ့ တိုင္းျပည္ဖြဲ႕စည္းမႈရဲ့ အေျခခံအက်ဆုံး အစုအဖြဲ႕ ျဖစ္တဲ့ ရပ္ကြက္ မ်ား၊ ေက်းရြာအုပ္စုမ်ားမွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတာဝန္ယူမည့္လူကို ေရြးခ်ယ္ခန္႕ထားပံုစံနစ္နဲ႕ ရပ္ကြက္၊ ေက်းရြာအုပ္စု အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးမ်ားရဲ့ တာဝန္ နဲ႕လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ားကို ျပ႒န္းထားတာပါ၊ အခုဆိုရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ တႏိုင္ငံလုံးမွာ ရပ္ကြက္၊ ေက်းရြာအုပ္စု အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေရြးခ်ယ္ပြဲမ်ား က်င္းပေနျပီး လူထုရဲ့ မေက်နပ္သံေတြ၊ တိုင္တန္းသံေတြကိုလဲ ၾကားေနရပါျပီ၊ ရပ္ကြက္၊ ေက်းရြာအုပ္စု အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးမ်ားကို မဆလ အစိုးရလက္ထက္တေလွ်ာက္လုံးမွာ ေရာ၊ နဝတ၊ နအဖ စစ္အစိုးရမ်ားလက္ထက္မွာေရာ လူထုက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခြင့္မရွိပဲ အစိုးရမ်ားက တိုက္႐ိုက္ခန္႕အပ္ခဲ့တာပါ၊ အခုလို လူထုက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခြင့္ရခ်ိန္မွာ ဘာေၾကာင့္ မေက်နပ္သံေတြ ထြက္လာရသလဲ၊ ဒီ ရာထူးတာဝန္မ်ားကေရာ ဘယ္ေလာက္အေရးၾကီးသလဲဆိုတာ ဆန္းစစ္ေလ့လာဖို႕လိုပါတယ္၊
အေျခခံအက်ဆုံး ႏိုင္ငံအဖြဲ႕အစည္း၊
တကယ္ေတာ့ ရပ္ကြက္မ်ား၊ ေက်းရြာမ်ားဟာ ႏိုင္ငံတခုရဲ့ ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ပံုမွာ အေသးဆုံးနဲ႕အေျခခံအက်ဆုံး လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမ်ားျဖစ္ပါတယ္၊ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ၊ ပုဒ္မ ၅၁ မွာ ႏိုင္ငံေတာ္ကို စုစည္းတည္ေဆာက္ရာမွာ “(က) ေက်းရြာမ်ားကို ေက်းရြာအုပ္စုအျဖစ္ စုစည္းသည္၊ (ခ) ရပ္ကြက္မ်ားကို ျမိဳ႕ သို႕မဟုတ္ ျမိဳ႕နယ္အျဖစ္ စုစည္းသည္၊ (ဂ) ေက်းရြာအုပ္စုႏွင့္ ရပ္ကြက္မ်ား သို႕မဟုတ္ ျမိဳ႕မ်ားကို ျမိဳ႕နယ္ အျဖစ္စုစည္းသည္၊” လို႕ေဖာ္ျပထားပါတယ္၊ ႏိုင္ငံသားတိုင္းဟာ ရပ္ကြက္တခု၊ ေက်းရြာအုပ္စုတခုမွာ ေနထိုင္ၾကျပီး အဲဒီ ရပ္ကြက္၊ ေက်းရြာအုပ္စုေတြေပါင္းျပီး ျမိဳ႕နယ္ျဖစ္လာ၊ ျမိဳ႕နယ္ေတြေပါင္းစုျပီး ခ႐ိုင္ျဖစ္လာ၊ ခ႐ိုင္ေတြေပါင္းစုျပီး ျပည္နယ္၊ တိုင္းေဒသၾကီးေတြ ျဖစ္လာျပီး ျပည္နယ္၊ တိုင္းေဒသၾကီးေတြ ေပါင္းစုျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံျဖစ္လာတာပါ၊ ဒါေၾကာင့္ ရပ္ကြက္မ်ား၊ ေက်းရြာမ်ားဟာ ႏိုင္ငံတခုရဲ့ အဓိကက်တဲ့အေျခခံအေဆာက္အအံုျဖစ္ျပီး ရပ္ကြက္၊ ေက်းရြာအုပ္စု အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးမ်ားဟာလဲ ေဒသနၱရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး (Domestic Administration) ရဲ့ အေျခခံအက်ဆုံး၊ လူထုနဲ႕ထိေတြ႕မႈအရွိဆုံး အာဏာပိုင္ပုဂိၢဳလ္မ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္၊ အစိုးရအဆက္ဆက္ကလဲ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ဒီပုဂိၢဳလ္ေတြကိုအသုံးခ်ျပီး လူထုကို အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ၾကတာပါ၊ ျမန္မာဘုရင္ေတြေခတ္မွာဆိုရင္ အခြန္ေကာက္တာကအစ လမ္းျပင္တာအလယ္ စစ္သားစုေဆာင္းေပးရတဲ့အထိ တာဝန္ယူခဲ့ၾကရပါတယ္၊ အာဏာရွင္အစိုးရေတြလက္ထက္မွာေတာ့ ဒီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေတြဟာ ဆက္ေၾကးေကာက္တာ၊ အဓမၼလုပ္အားေပးခိုင္းေစဖို႕ လူစုေပးရတာ၊ ျမိဳ႕နယ္ကိုအလည္လာတဲ့ အရာရွိၾကီးကို ေဖ်ာ္ေျဖဖို႕ တာဝန္ယူရတာ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြရဲ့ သတင္းေထာက္လွမ္းေပးရတာ၊ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြကို ႏွိပ္ကြပ္ဖို႕ စြမ္းအားရွင္ နံမည္ နဲ႕ လူမိုက္ေတြေမြးရတာ၊ အစိုးရရဲ့အမိန္႕ေၾကာ္ညာေတြကို လူထုသိေအာင္ ေမာင္းခတ္ေပးရတာ၊ စသျဖင့္ အင္မတန္ အလုပ္မ်ားခဲ့ၾကတာပါ၊
သူတို႕ ေကာင္းဖို႕လိုပါသည္၊
ဒီလို တိုင္းျပည္ရဲ့အေျခခံအက်ဆုံး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတာဝန္ယူထားရသူေတြဟာ အာဏာပိုင္ေတြက လက္ညိႈးထိုးခန္႕အပ္တဲ့လူေတြ မဟုတ္ပဲလူထုကို အမွန္တကယ္ ကိုယ္စားျပဳသူေတြ၊ လူထုကအမွန္တကယ္ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္သူေတြျဖစ္ရင္ တိုင္းျပည္အတြက္ လူထုအတြက္ သိပ္ေကာင္းမွာပါ၊ ဒီမိုကေရစီစံနစ္ ရွင္သန္ခိုင္မာေရးအတြက္ အမ်ားၾကီးအေထာက္အကူျဖစ္မွာပါ၊ မတရားမႈေတြကို ဆန္႕က်င္ေရးအတြက္ ပိုျပီးထိေရာက္မွာပါ၊ တခါ ဒီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေတြဟာ လာမည့္ ၂၀၁၅ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲၾကီးမွာ ေဒသအလိုက္ မဲ႐ံုေတြကို တာဝန္ယူၾကမည့္ ပုဂိၢဳလ္ေတြလဲျဖစ္ပါတယ္၊ ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္က ဖြဲ႕စည္းမည့္ ရပ္ကြက္၊ ေက်းရြာအဆင့္ ေကာ္မရွင္ေတြမွာ ရပ္ကြက္၊ ေက်းရြာအုပ္စု အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေတြ မပါဝင္တာေတာင္မွ သူတို႕ရဲ့ ရပ္ကြက္၊ ေက်းရြာအတြင္း မဲဆနၵရွင္မ်ားအေပၚ ဩဇာသက္ေရာက္မႈက ေရြးေကာက္ပြဲ သန္႕ရွင္းမွ်တမႈအေပၚ အတိုင္းအတာတခုထိ သက္ေရာက္မႈရွိပါလိမ့္မယ္၊ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခဥပေဒျပည္သူ႕ ဆနၵခံယူပြဲမွာ ဒီရာထူးရွင္ေတြကပဲ တႏိုင္ငံလုံး “ေထာက္ခံ” ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတာပါ၊ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာလဲ ဒီရာထူးရွင္ေတြကပဲ ၾကံ့ခိုင္ေရးပါတီအႏိုင္ရေရး အားေပးခဲ့ၾကတာပါ၊ ဒါေၾကာင့္ ရပ္ကြက္၊ ေက်းရြာအုပ္စု အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး ရာထူးေတြမွာ လူထုကိုယ္စားလွယ္အစစ္အမွန္ေတြ အေရြးခ်ယ္ခံရဖို႕ဆိုတာ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲ သန္႕ရွင္းမွ်တေရးနဲ႕ တိုက္႐ိုက္ သက္ဆိုင္ေနပါတယ္၊ ျပင္ပက ေရာက္လာႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံတကာေလ့လာသူေတြက ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္ခင္ ရက္အနည္းငယ္၊ ေရြးေကာက္ပြဲအျပီး ရက္အနည္းငယ္သာ ေနႏိုင္မွာျပီး တႏိုင္ငံလုံးအႏွံ႕ မေရာက္ႏိုင္ၾကပါ၊ ရပ္ကြက္၊ ေက်းရြာအုပ္စု အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး မ်ားကသာ ေရြးေကာက္ပြဲအစအဆုံးပါဝင္ ေဆာင္ရြက္ျပီး သန္႕ရွင္းမွ်တမႈ သို႕မဟုတ္ ညစ္ပတ္လိမ္လည္မႈ ကို ကိုယ္တိုင္ ဖန္တီးၾကမွာပါ၊
ဥပေဒရဲ့ ကန္႕သတ္ခ်က္မ်ား
ဒါေပမည့္လဲ ထုတ္ျပန္ထားတဲ့ “ရပ္ကြက္ သို႕မဟုတ္ ေက်းရြာအုပ္စု အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဥပေဒ” အရ လူထုရဲ့ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ဆိုတာ အကန္႕အသတ္နဲ႕သာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဝမ္းနည္းဖြယ္ရာေတြ႕ရပါတယ္၊ ဒီဥပေဒအရ လူထုဟာ ရပ္ကြက္၊ ေက်းရြာအုပ္စု အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးကို တိုက္႐ိုက္ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခြင့္မရပါ၊ လူထုရဲ့ ေရြးခ်ယ္ခြင့္က “ဆယ္အိမ္ေခါင္း” လို႕ေခၚတဲ့ ဆယ္အိမ္စု အစုအဖြဲ႕ရဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ တစ္ေယာက္ကိုသာျဖစ္ျပီး ဆယ္အိမ္ေခါင္းေတြကမွ ရပ္/ေက်း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးကို ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ၾကတာပါ၊ ဒါေၾကာင့္လဲ ႏိုင္ငံတဝွမ္းမွာ လူထုရဲ့ မေက်နပ္သံေတြ ညံညံစီစီ ထြက္ေပၚေနတာပါပဲ၊ ဒါေပမည့္ သူတို႕ရဲ့ အသံေတြဟာ လက္ပန္းေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္း ဆနၵျပပြဲမ်ား၊ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ စစ္ပြဲမ်ားေလာက္ ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ားရဲ့ စိတ္ဝင္စားမႈ၊ အေလးေပးမႈမရၾကရွာပါ၊
ဒီဥပေဒ ရဲ့ အခန္း (၄)၊ ပုဒ္မ (၇) အရ ၾကီးၾကပ္ေရးအဖြဲ႕က ရက္ကြက္ သို႕မဟုတ္ ေက်းရြာအုပ္စုအတြင္း အိမ္ေျခစာရင္းအလိုက္ ဆယ္အိမ္စု အစုအဖြဲ႕မ်ား စုဖြဲ႕ရမည္လို႕ ဆိုပါတယ္၊ အဲဒီ ဆယ္အိမ္စုမွာ ပါတဲ့ အိမ္ေထာင္စုအသီးသီးက အိမ္ေထာင္ဦးစီး သို႕မဟုတ္ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ျပီးေသာ အိမ္ေထာင္စုကိုယ္စားလွယ္ တေယာက္စီကို စုစည္းျပီး သူတို႕ ၁၀ ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ကို ဆယ္အိမ္ေခါင္းအျဖစ္လွ်ိဳ႕ဝွက္ဆနၵမဲနဲ႕ ေရြးခ်ယ္ရပါတယ္၊ လူထုရဲ့ ေရြးခ်ယ္ခြင့္က ဒါပါပဲ၊ လူထုဆိုတာေတာင္မွ မိသားစုတစုက အသက္ ၁၈ႏွစ္ျပည့္ျပီးသူအားလုံးမဟုတ္ပါ၊ တအိမ္ေထာင္မွ တေယာက္သာ မိသားစုကိုယ္စားလွယ္ ၁၀ ေယာက္ထဲက ဆယ္အိမ္ေခါင္းျဖစ္မည့္လူတစ္ေယာက္ကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရတာပါ၊ ဒီအဆင့္ျပီးရင္ အေရြးခံရတဲ့ ဆယ္အိမ္ေခါင္းမ်ားက ၎တို႕ အထဲက တေယာက္ သို႕မဟုတ္ တေယာက္ႏွင့္အထက္ကို အဆိုျပဳ၊ အဆိုျပဳခံရသူမ်ားက သတ္မွတ္ထားတဲ့ အရည္အခ်င္းေတြနဲ႕ ကိုက္ညီရင္ ဆယ္အိမ္ေခါင္းမ်ားက လွ်ိဳ႕ဝွက္ဆနၵမဲေပးျပီး ရပ္/ေက်း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးကို ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ရမွာပါ၊ လူထုမွာ မိမိတို႕ ေနထိုင္ရာ ရပ္ကြက္၊ ေက်းရြာကို အုပ္ခ်ဳပ္မည့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် တိုက္႐ိုက္ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရၾကရွာပါ၊
မေတာ္မရား ကိစၥမ်ား
ဒီဇင္ဘာ ၂၈ ရက္ေန႕က တက္လာတဲ့ နိရဉၥရာ သတင္းဌာန ရဲ့ သတင္းပို႕ခ်က္အရ ရခိုင္ျပည္နယ္ တဝွမ္းျမိဳ႕နယ္မ်ားမွာ ရပ္/ေက်း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေရြးခ်ယ္ေရးနဲ႕ ပါတ္သက္ျပီး မသမာမႈေတြ ျဖစ္ေပၚေနတယ္လို႕ ၾကားသိရပါတယ္၊ အဲဒီ မသမာမႈေတြထဲမွာ ျမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးက ၾကီးၾကပ္ေရးေကာ္မီတီ ကို လူထုမၾကည္ညိဳတဲ့ ပုဂိၢဳလ္မ်ားနဲ႕ ဖြဲ႕စည္းတာ၊ ၾကီးၾကပ္ေရးေကာ္မီတီက ဆယ္အိမ္ေခါင္းမ်ားကို မိသားစုကိုယ္စားလွယ္မ်ားရဲ့ ဆနၵနဲ႕ မဟုတ္ပဲ ၎တို႕ စိတ္တိုင္းက် ေရြးခ်ယ္တာ၊ ဆယ္အိမ္ေခါင္းမ်ားထဲက ရပ္/ေက်းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး ေရြးခ်ယ္ရာမွာလဲ မဲလိမ္မႈေတြ ရွိေနတာ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး ျဖစ္ခ်င္သူမ်ားက ၾကီးၾကပ္ေရးေကာ္မီတီဝင္မ်ားကို လာဒ္ေပးတယ္ဆိုတဲ့ စြတ္စြဲတာေတြ ၾကားသိေနရပါတယ္၊ ဒါ ရခိုင္ျပည္နယ္ တခုထဲမွာ ျဖစ္ေနတာမဟုတ္ပါ၊ တႏိုင္ငံလုံးအႏွံ႕ျဖစ္ေနတာပါ၊
ဒီဇင္ဘာ ၂၈ ရက္ေန႕၊ သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္ သတင္းအရ ရွမ္းျပည္နယ္မွာလဲ မသမာမႈေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္၊ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း နာဆိုင္းေက်းရြာအုပ္စုမွာ ၾကီးၾကပ္ေရးေကာ္မီတီ ကို ျမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးက ဖြဲ႕စည္းေပးရမည့္အစား လက္ရွိ ေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး ဦးျမင့္လိႈင္က သူ႕စိတ္ၾကိဳက္လူမ်ားနဲ႕ ဖြဲ႕စည္းျပီး အဲဒီ ၾကီးၾကပ္ေရးေကာ္မီတီ က ဦးျမင့္လိႈင္ကိုပဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးအျဖစ္ ျပန္လည္ တင္ေျမႇာက္ပါသတဲ့၊ ဒီဇင္ဘာ ၂၆ ရက္ေန႕ထုတ္ ဧရာဝတီ သတင္းဌာနရဲ့ ေဆာင္းပါးအရ ၾကံ့ခိုင္ေရးပါတီဝင္မ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ လက္ရွိအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးမ်ား ျပန္လည္ ေရြးခ်ယ္ခံရေရးအတြက္ အာဏာရပါတီ က ေနရာအႏွံ႕မွာ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ေနတယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းေတြလဲ ၾကားရပါတယ္၊ ဒီဇင္ဘာ ၂၃ ရက္ေန႕က ဗီအိုေအ (VOA) သတင္းဌာနရဲ့ သတင္းအရ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသၾကီးအတြင္းက ေမွာ္ဘီ ျမိဳ႕နယ္ အမွတ္ ၄ ရပ္ကြက္မွာ လက္ရွိအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးက သူ႕ရာထူးျပန္ရေရးအတြက္ အၾကမ္းဖက္မႈေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့တယ္လို႕လဲ ၾကားသိရပါတယ္၊
စံနစ္ေဟာင္း ရဲ့အႂကြင္းအက်န္မ်ား
မဆလအစိုးရ နဲ႕ စစ္အစိုးရလက္ထက္မွာ ျပည္သူလူထုကို ဖိႏွိပ္ဖို႕ မတရားတဲ့ ဥပေဒအမ်ားၾကီး ဖန္တီးခဲ့သလို အဂၤလိပ္ကိုလိုနီအစိုးရက က်င့္သုံးခဲ့တဲ့ ဥပေဒအခ်ိဳ႕ကိုလဲ ဆက္လက္က်င့္သုံးခဲ့ပါတယ္၊ ထင္ရွားတဲ့ ဥပေဒ ႏွစ္ခုက ျမိဳ႕မ်ားအက္ဥပေဒ (၁၉၀၇ ခုႏွစ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံအက္ဥပေဒ အမွတ္ ၃) နဲ႕ ေက်းရြာအက္ဥပေဒ (၁၉၀၇ ခုႏွစ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံအက္ဥပေဒ အမွတ္ ၆) တို႕ပါ၊ ဒီဥပေဒ ႏွစ္ခုဟာ ျပည္သူလူထုရဲ့ လြတ္လပ္မႈေတြကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္ကန္႕သတ္ထားတဲ့ ဥပေဒေတြပါ၊ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြရဲ့ လြတ္လပ္စြာ သြားလာ ေနထိုင္ခြင့္ကို ကန္႕သတ္ထားပါတယ္၊ ဒီဥပေဒမ်ားအရ ႏိုင္ငံသား တစ္ေယာက္ဟာ မိမိအိမ္မွာ “အျခားရပ္ကြက္ သို႕မဟုတ္ ေက်းရြာအုပ္စု တခုခုတြင္ ေနထိုင္ျပီး မိမိအိမ္ေထာင္စုစာရင္းဝင္ မဟုတ္သူက ညဥ့္အိပ္ညေန ဧည့္သည္အျဖစ္ လာေရာက္တည္းခိုတဲ့အခါ၊ ျပန္လည္ထြက္ခြါသြားတဲ့အခါ” ရပ္/ေက်း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးထံ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားနဲ႕အညီ တိုင္ၾကားရမွာ ျဖစ္ျပီး တိုင္ၾကားဖို႕ပ်က္ကြက္ရင္ ျပစ္ဒါဏ္ခံစားရမွာျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္လဲ မတရားတဲ့ ဥပေဒမ်ား၊ အမိန္႕ဒီဂရီ မ်ားကို ရုတ္သိမ္း၊ ဖ်က္သိမ္းဖို႕ က်ေနာ္တို႕ ေတာင္းဆိုရာမွာ ဒီဥပေဒ ႏွစ္ခုလဲပါဝင္ပါတယ္၊
ဒီ “ရပ္ကြက္ သို႕မဟုတ္ ေက်းရြာအုပ္စု အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဥပေဒ” ကို ျပန္ဌန္းေတာ့ ေအာက္ဆုံးက ပုဒ္မ ၃၇ မွာ “ျမိဳ႕မ်ား အက္ဥပေဒ ႏွင့္ ေက်းရြာအက္ဥပေဒ တို႕ကို ဤဥပေဒ ျဖင့္ ရုတ္သိမ္းလိုက္သည္၊” လို႕ ေဖာ္ျပပါရွိေတာ့ “ဪ၊ ငါတို႕ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြ မဆိုးလွပါလား” လို႕ ေက်နပ္လိုက္မိပါေသးတယ္၊ ဒါေပမည့္ ဒီဥပေဒကို အေသအခ်ာဖတ္ၾကည့္မွပဲ ျမိဳ႕ျမား အက္ဥပေဒ နဲ႕ ေက်းရြာအက္ဥပေဒမွာပါတဲ့ လူထုအေပၚကန္႕သတ္ခ်က္ေတြကို ဥပေဒသစ္မွာ ျပန္လည္ ထည့္သြင္းထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္၊
ဒီ ရပ္/ေက်း အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဥပေဒ ရဲ့ ပုဒ္မ ၁၇ အရ ရပ္ကြက္/ေက်းရြာအတြင္း ေနထိုင္သူမ်ားဟာ မိမိေနအိမ္မွာ မိမိရဲ့ အိမ္ေထာင္စုစာရင္းမွာ မပါဝင္သူတစ္ေယာက္ လာေယာက္တည္းခိုရင္ ရပ္/ေက်း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးထံ အသိေပးတိုင္ၾကားရမွာပါ၊ ဧည့္သည္ ျပန္လည္ထြက္ခြါသြားရင္လဲ သတင္းပို႕ရဦးမွာပါ၊
ပုဒ္မ ၂၇ အရ အဲဒီလို သတင္းပို႕ တိုင္ၾကားဖို႕ ပ်က္ကြက္ရင္ က်ပ္ ငါးေထာင္ထက္မပိုေသာ ဒါဏ္ေငြ ေပးေဆာင္ရမွာျဖစ္ျပီး ဒါဏ္ေငြမေဆာင္ႏိုင္ပါက ခုႏွစ္ရက္ထက္မပိုေသာ ေထာင္ဒါဏ္က်ခံရမွာျဖစ္ပါတယ္၊ပုဒ္မ ၁၃ (ဆ) အရ ရပ္/ေက်း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးမွာ ဧည့္စာရင္းတိုင္ၾကားျခင္းကို လက္ခံျခင္း၊ ခြင့္ျပဳျခင္းအျပင္ ဧည့္စာရင္းစစ္ေဆးျခင္း၊ ဧည့္စာရင္းတိုင္ၾကားရန္ ပ်က္ကြက္လ်င္အေရးယူျခင္းျပဳႏိုင္တဲ့ အာဏာရွိပါတယ္၊
ႏိုင္ငံသားတေယာက္ရဲ့ ေမြးရာပါ လူ႕အခြင့္အေရးျဖစ္တဲ့ လြတ္လပ္စြာ ေရႊ႕ေျပာင္း ေနထိုင္ခြင့္ကို ကန္႕သတ္တာဟာ ကမၻာလူ႕အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္းကို ခ်ိဳေဖာက္တာျဖစ္သလို မၾကာေသးခင္ကမွ ျမန္မာႏိုင္ငံပါဝင္ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့တဲ့ အာဆီယံ လူ႕အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္းကိုပါ ခ်ိဳးေဖာက္တာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ကုလသမဂၢ လူ႕အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္း ရဲ့ ပုဒ္မ (၁၃) (၁) မွာ လူတိုင္းလူတိုင္းသည္ ႏိုင္ငံတစ္ခု၏ နယ္နမိတ္မ်ားအတြင္း လြတ္လပ္စြာ ေရႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္ခြင့္၊ အေျခခ်ခြင့္ ရွိသည္၊ (Everyone has the right to freedom of movement and residence within the borders of each state.) လို႕ ဆိုထားပါတယ္၊
၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာ ၁၉ ရက္ေန႕က ကေမာၻဒီးယားႏိုင္ငံ ဖႏြမ္းပင္ ျမိဳ႕မွာ ျမန္မာသမၼတ ဦးသိန္းစိန္ ပါဝင္လက္မွတ္ထိုးအတည္ျပဳခဲ့တဲ့ အာဆီယံ လူ႕အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္း (ASEAN Human Rights Declaration) ပုဒ္မ ၁၅ မွာလဲ အလားတူ ျပဌန္းထားပါတယ္ (Every person has the right to freedom of movement and residence within the borders of each state.)
ေမွ်ာ္လင္႔မိျခင္း
ရပ္ကြက္ သို႕မဟုတ္ ေက်းရြာအုပ္စု အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဥပေဒ” ကို လႊတ္ေတာ္မွာ ေဆြးေႏြးအတည္ျပဳစဥ္က အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ား လႊတ္ေတာ္ထဲမေရာက္ေသးပါ၊ လႊတ္ေတာ္ဟာလဲ အခုေလာက္ ပြင့္လင္းတက္ႂကြျခင္းမရွိေသးပါ၊ အခုေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အပါအဝင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား လႊတ္ေတာ္ထဲ ေျခခ်ေရာက္ရွိေနပါျပီ၊ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒မ်ား နဲ႕ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈေတြလဲ ေတြ႕ေနရပါျပီ၊ ေရွ႕လာမည့္ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးေတြမွာ “ရပ္ကြက္ သို႕မဟုတ္ ေက်းရြာအုပ္စု အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဥပေဒ” ကို လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ျပန္လည္ေဆြးေႏြးသုံးသတ္ျပီး လူထုကို သူတို႕ကို အနီးကပ္အုပ္ခ်ဳပ္မည့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးကို တိုက္႐ိုက္ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ေပးဖို႕၊ လူထုရဲ့ လြတ္လပ္စြာ သြားလာေနထိုင္ခြင့္ကို မကန္႕သတ္ဖို႕ ျပင္ဆင္ေရးဆြဲြဲၾကလိမ့္မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္မိပါရဲ့၊
ေလးစားစြာ၊ ေအာင္ဒင္ဇန္နဝါရီ ၂၊ ၂၀၁၃
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
