အင္ဂ်င္စက္၊ ေမာ္ေတာ္ယ်ာဥ္၊ ေလယ်ာဥ္ပ်ံ၊ ေမာ္ေတာ္ဘုုတ္၊ သေဘာၤ၊ ဒုုံးပ်ံေတြ အကုုန္လုုံးမွာ မီးပါတယ္၊ ဘီးပါတယ္။ ဘီးမဟုုတ္ဘူး ဆိုုရင္ေတာ့ ျခာျခာလည္ေနတဲ့ ပန္ကာေတြ၊ ဒလက္ေတြေတာ့ ပါတယ္ မဟုုတ္လား။ အဲသည္ ၂ ခုုနဲ႔ လူ့ေလာကၾကီးလည္း ေခတ္မီ ဖြံျဖိဳးတိုုးတက္တဲ့ သိပၺံေခတ္ၾကီးကိုု ျဖတ္ေက်ာ္ေနခဲ့ေပါ့။
ေနာက္ျပီးေတာ့ လူသားေတြရဲ့ တီထြင္ ဖန္တီးတဲ့စိတ္၊ အသစ္အဆန္းနဲ႔ အနာဂတ္ကိုု ေမွ်ာ္ၾကည့္တဲ့ စိတ္ေတြ ဒါေတြဟာ သိပၺံေခတ္ၾကီးကိုု ေရွ႔တိုုးေအာင္ ေမာင္းႏွင္တြန္းပိုု႔ခဲ့တယ္။ အေကာင္းဆုုံးဥပမာကေတာ့ ကေလးဘ၀ကေန လူၾကီးအျဖစ္တိုုင္ေအာင္ လူတိုုင္းဟာ သိပၺံဆန္းၾကယ္ အနာဂတ္ဇာတ္အိမ္ျပဳ ရုုပ္ရွင္ေတြ၊ ဇာတ္လမ္းေတြကိုု စြဲစြဲလမ္းလမ္း ဖတ္ရႈခံစားခဲ့ၾကတာပဲ ျဖစ္တယ္။
သိပၺံဇာတ္ကားေတြထဲက စက္ရုုပ္၊ ရုုပ္ျမင္သံၾကား ဖုုန္း၊ ယာဥ္ပ်ံေတြ၊ ေျမလ်ဳိး မိုုးပ်ံတာေတြ၊ လက္နက္ဆန္းေတြဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၅၀ တုုနး္က ရုုပ္ရွင္ပိတ္ကားေပၚကေန သရုုပ္ေဖာ္ခဲ့ရာက အခုု အႏွစ္ ၂၀ ေလာက္အတြင္း အျပင္ေလာကမွာ တကယ္ကုုိ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တယ္။ သိပၺံနဲ႔ နည္းပညာ ဆန္းသစ္မႈေတြ ရွာေဖြမႈေတြဟာ လူသားေတြကိုု သဘာ၀ရဲ့ လ်ဳိ႔၀ွက္ခ်က္နဲ႔ ထူးျခားမႈေတြကိုု ေဖာ္ထုုတ္ျပီး လက္ညိဳးညႊန္ရာ ေရျဖစ္ေအာင္ လုုပ္လာႏိုုင္ခဲ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္လည္း ဆယ္စုုႏွစ္ ေခတ္တခုုတိုုင္းမွာ လူေတြကိုု ေဖ်ာ္ေျဖရာ ရုုပ္ရွင္အႏုုပညာေတြမွာ အနာဂတ္လြန္ ဇာတ္လမး္ ရႈခင္းေတြ ပါ မပါနဲ႔ တိုုင္းတာေစာင့္ၾကည့္ၾကတယ္။ အနာဂတ္သိပၺံကားေတြ ေခတ္မစားတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ ေနရာေတြမွာ လူေတြဟာ အတိတ္ကေန ရုုန္းမထြက္ႏိုုင္တဲ့ အၾကပ္အတည္းေတြနဲ႔ နစ္ျမဳပ္ၾကရတယ္။ အျငင္းအခုုံေတြ ပြားၾကတယ္။ စစ္မက္ေတြ ျဖစ္ပြားၾကရတယ္။ သစ္လြင္ေတာက္ပ အေကာင္းျမင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အယူအဆေတြ ေပၚေပါက္လာဖိုု႔အေရးအတြက္ လႈံေဆာ္မႈေတြဟာ သိပၺံဇာတ္ကားေတြကေန ထင္ဟတ္ျပေနၾကတယ္လိုု႔ ေျပာရမယ္။
အဲသည္ သိပၺံဇာတ္ကားေတြမွာ ျပန္ၾကည့္လိုုက္မယ္ဆိုုရင္ မီးေတြ ဘီးေတြနဲ႔ လည္ပတ္ေနရာကေန မီးေတြ ဘီးေတြ မပါေတာ့တဲ့ ဇာတ္ကားေတြ၊ ေနာက္ခံအခင္းအက်င္းေတြနဲ႔ ျပလာတာကိုု ျမင္လာရတယ္လိုု႔ ေျပာခ်င္တယ္။ စြမ္းအင္ေတြကိုု မီးေတြ ေလာင္စာေတြကေန ထုုတ္ျပတာ မဟုုတ္ေတာ့ဘဲ စြမ္းအင္ေခ်ာင္းေတြ၊ စြမ္းအင္သုုိေလွာင္တဲ့ အတုုံးအခဲေတြက ထုုတ္လုုပ္ သုုံးစြဲတာမ်ဳိးေတြ ျမင္လာရတယ္။ ျပီးေတာ့ ေနရာတကာမွာ တလည္လည္ တ၀ီး၀ီး သြားလာ လွည့္ပတ္ေနတဲ့ ဘီးေတြ၊ ဒလက္ေတြနဲ႔ ပစၥည္းေတြထက္ အသံမျမည္တဲ့ ေရြ႔လ်ားမႈမ်ဴိး သြားလာမႈမ်ဳိးေတြ လုုပ္လာၾကတယ္။ ဒါက သိပၺံဇာတ္ကားေတြကိုု ၾကည့္ျပီး ေျပာတာပါ။
ဆိုုေတာ့ မီးနဲ႔ ဘီးကိုု အေျချပဳျပီး ေခတ္မီဆန္းသစ္တဲ့ သိပၺံေခတ္ၾကီး ထူေထာင္ခဲ့တဲ့ လက္ရွိလူ႔ေဘာင္ေလာကဟာ ေနာင္ ေရွ႔တဆင့္ကိုု တေခတ္ေျပာင္းဖိုု႔အတြက္ဆိုုရင္ သမာရိုုးက် လူ႔သားေတြ စြဲလမ္းခဲ့ၾကတဲ့ မီးေတြ ဘီးေတြကိုု စြန္႔ပစ္ထားခဲ့ၾကမွ ျဖစ္လိမ့္မည္လား လိုု႔ ေတြးေနမိတယ္။
ဒါကလည္း ျဖစ္ႏိုုင္တယ္။ အလားအလာကလည္း အဲသလိုု ဦးတည္ေနျပီလိုု႔ ေျပာႏိုုင္တယ္ ထင္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုုေတာ့ တီဗီေတြ၊ ကင္မရာေတြမွာ မီးလုုံးေတြနဲ႔ Tube ေတြနဲ႔ လႊင့္ထုုတ္တာ၊ ဖမ္းယူတာကေန ခ်စ္ဆားကစ္ျပားေတြ၊ LCD, LED ေတြန႔ဲ လႊင့္ထုုတ္တာ ဖမ္းယူတာေတြ လုုပ္လာတယ္ မဟုုတ္လား။ တီဗီေတြဟာ အလုုံးၾကီးကေန ျပားခ်ပ္ကုုန္လာတယ္။ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ေတြ ေအစီေတြ အမ်ားၾကီး သုုံးျပီး စက္ေမာင္းေနရာကေန ဒီစီနဲ႔ ဘက္ထရီတုုံးေတြနဲ႔ ကိရိယာေတြကိုု အားသြင္း အလုုပ္လုုပ္ခိုုင္းတာ ျဖစ္ေနတယ္ မဟုုတ္လား။
ဘီးေတြ ဒလက္ေတြနဲ႔ ခရီးသြားေနရာကေန ေလေပၚမွာ ၀ဲတာ ပ်ံတာကိုု နည္းမ်ဳိးစုုံေတြ စမ္းသတ္လာေနၾကတာကိုု ေတြ႔ေနရတယ္။ အနည္းဆုုံးေတာ့ ေျမေပၚ ေရေပၚ လွ်ပ္ေျပးယာဥ္ဟာ ပန္ကာသေဘာ၊ ဘီးသေဘာကိုု သုုံးေနေပမယ့္ ေျမၾကီးနဲ႔ ထိျပီး ဘီးနဲ႔ ယက္ျပီး ေရြ႔လ်ားတာထက္ ေလကိုု မႈတ္ျပီး ေျမေပၚက ၾကြျပီး ေရြ႔လ်ားမႈမ်ဳိး ျဖစ္လာတယ္လိုု႔ ေျပာခ်င္တယ္။
ၾကိဳးေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္မႈေတြဟာလည္း တေျဖးေျဖး ေပ်ာက္ကုုန္ျပီးေတာ့ ဖုုံးေတြ အိမ္သုုံး ရုုံးသုုံး ကိရိယာေတြ အားလုုံးဟာ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းေတြ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ပစၥည္းေတြ ပိုုပိုုျဖစ္လာတယ္။ စက္ေတြ တခုုခုုနဲ႔ တခုု ဆက္သြယ္ျပီး အလုုပ္လုုပ္လုုပ္ႏိုုင္မႈဟာလည္း ၾကိဳးမလုုိပဲ ေလထဲကေန ခ်ိတ္ဆက္လုုပ္ႏိုုင္လာတယ္။
ဥပမာသေဘာတခုုကေတာ့ ၾကိဳးမဲ့ဖုုံးေတြက wi-fi, GSM, CDMA, 3G,4G ဆိုုတဲ့ မိုုက္ခရိုုေ၀့ဗ္ေတြနဲ႔ သတင္းေတြ အခ်က္အလက္ေတြ အမိန္႔ေတြ အလုုပ္ေစခိုုင္းမႈေတြကိုု ေပးပိုု႔ လက္ခံေနၾကေတာ့တယ္ မဟုုတ္လား။ ဖုုံးကေန ကားကုုိ စက္ႏႈိး၊ ပိုုက္ဆံလႊဲ၊ မိုုးေလ၀သၾကည့္၊ ေျမပုုံလမ္းညႊန္ေတာင္း၊ ဂူးဂဲေပၚမွာ အေျဖရွာ၊ လူခ်င္း စကားေျပာ၊ ပရင္တာဆီ စာပိုု႔၊ ဖက္ေတြ ထိုုး ဒါမ်ဳိးေတြဟာ ဟိုုးေရွးေခတ္က လူတဦးစံခ်ိန္နဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆိုုရင္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ကလူေတြဟာ ေလာကီစ်န္ေတြ ရေနတဲ့ တန္ခိုုးရွင္ေတြလိုု႔ အထင္မွတ္မွားသြားႏိုုင္ေလာက္တယ္။
သိပၺံပညာနဲ႔ ပညာရွင္ေတြ အားလုုံးဟာ သံသရာကိုု ယုုံတယ္။ အမွန္တရားကိုု ယုုံတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတိုု႔တေတြက ပေဟဠိေတြကိုု အေျဖညိွဖိုု႔ ၾကိဳးစားၾကတာေပါ့။ ေရွးလူကေန ေႏွာင္းလူအဆင့္ဆင့္ ဆက္ျပီး အလုုပ္လုုပ္ႏိုုင္ဖိုု႔ လက္ဆင့္ကမ္းျပီး မွတ္တမ္းေတြ ထားခဲ့၊ ပညာေတြ သင္ေပးခဲ့ၾကတာေပါ့။ လူ႔သမိုုင္းဆိုုတာၾကီး ရွိေနတယ္ဆိုုတာကိုု သူတိုု႔တေတြ မွတ္တမ္းလက္ဆင့္မကမ္းခဲ့ၾကဖူးသာ ဆိုုရင္ လက္ရွိလူေတြဆိုုတာကလည္း ကိုုယ္ဘယ္က လာလိုု႔ ဘယ္ကိုု သြားမယ္မွန္းမသိတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္က ေၾကာင္ေတြ ေခြးေတြလိုုပဲ ျဖစ္ၾကရလိမ့္မယ္ ထင္မိပါတယ္။
အခုုေတာ့ မီးနဲ႔ ဘီးကိုု စြန္႔ရေတာ့မယ့္အခ်ိန္ေရာက္ျပီလိုု႔ လူေဘာင္ေလာက သဘာ၀က အတိတ္နမိတ္ေတြ ျပေနပါျပီ။ တလ်ံလ်ံ တညီးညီး ေတာက္ေလာင္ သုုံးစြဲေနတဲ့ မီးလိုု စြမ္းအင္မ်ဳိးကိုု ဘက္ထရီလိုုမ်ဳိး သိုု၀ွက္သိမ္းဆည္းႏိုုင္ၾကျပီ။ ဘီးေတြနဲ႔ ယက္ျပီးမွ ခရီးသြား လည္ပတ္မႈကေန သံလိုုက္စြမ္းအင္ေတြ အျခားတြန္းအားေတြကိုု သုုံးျပီး ေရြ႔လ်ားဖိ႔ုု ျပင္ဆင္ေနၾကျပီ။ လူေတြဟာ ၾကိဳးေတြ၊ အေဆာက္အဦေတြ၊ တဆက္တစပ္တည္းျဖစ္တဲ့ ခ်ိတ္ဆက္မႈေတြကေနျပီး မျမင္ရတဲ့ ေလလႈိင္းေတြထဲက ဒစ္ဂ်စ္တယ္ခ်ိတ္ဆက္မႈေတြနဲ႔ ဆက္စပ္မႈေတြကိုု တည္ေဆာက္ေနၾကျပီ။
အနာဂတ္လြန္ သိပၺံဇာတ္လမ္းတြဲေတြလည္း အခုုခ်ိန္မွာ ျပန္လည္ ေခတ္စားလာတာကိုု ေတြ႔ေနရတယ္။ Star Trek တိုု႔ Star Wars တိုု႔ေတြ၊ Doctor WHO တိုု႔ Touchwood တိုု႔ ဇာတ္လမ္းတြဲေတြ လူေတြက ၾကည့္ရႈအားေပးလာၾကျပန္တယ္။ သိပၺံဆန္းၾကယ္ေတြနဲ႔အတူ သဘာ၀တရားၾကီးရဲ့ ျဖစ္ထြန္းလည္ပတ္မႈ သံသရာကိုုလည္း အေတြးအေခၚ ဆင္ျခင္မႈေတြနဲ႔ သုုံးသပ္ျပၾက ျပန္ပါေသးတယ္။
ကဲ ဒါဆုုိရင္ သိပၺံကားေတြထဲကလိုုမ်ဳိး မျဖစ္ေသးတဲ့ ထူးျခားဆန္းၾကယ္မႈေတြကိုု ေထာက္ျပပါဦးလိုု႔ ဆိုုရင္ … star trek ထဲကလိုု တေနရာကေန တေနရာကိုု Beam လုုပ္ျပီး Transport လုုပ္တာ မျဖစ္ေသးဘူး။ လူအေကာင္ၾကီးအတုုိင္းပဲ ဟိုုကေန ဒီေနရာကိုု ေရာက္ဖိုု႔ ခရီးေတာ့ သြားေနေသးတယ္။ အတိတ္ေတြ အနာဂတ္ေတြကိုု ကိုုယ္ေဖ်ာက္ျပီးေတာ့ မသြားႏိုုင္ေသးဘူး။ စၾကာ၀ဠာအႏွံ႔လည္း မသြားႏိုုင္ေသးဘူး။ ဒါေတြဟာ ေနာင္တခ်ိန္မွာ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လိုု႔ေတာ့ စာဖတ္သူေတြက စိတ္ကူးယဥ္မိခ်င္ ယဥ္မိေနမွာေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။
ဟုုတ္ျပီ … အနာဂတ္မွာ လူေတြဟာ ထူးျခား ဆန္းၾကယ္ေတြ တခုုျပီး တခုု လုုပ္ႏိုုင္ေနပါျပီတဲ့။ အတိတ္နဲ႔ ပစၹ်ပၺန္ မ်က္ေမွာက္က လူေတြလိုုမ်ဳိး ဘယ္ေတာ့မွ မလြန္ဆန္ႏိုုင္တာေတြလည္း ရွိဦးမွာလား။ အင္း … ရွိမယ္။ လူသားေတြဟာ ေသျခင္းတရားကိုုေတာ့ ဆန္႔က်င္ၾကမွာေတာ့ မဟုုတ္ပါဘူး။ အနည္းဆုုံးအဆင့္ သိပၺံနည္းက် ေသျခင္းကိုု ရင္ဆိုုင္ဖိုု႔နဲ႔ သံသရာ၀ဲၾသဃက လြတ္ေျမာက္ဖိုု႔ကိုုေတာ့ သူတိုု႔ အစြမ္းကုုန္ ဆက္ၾကိဳးစားၾကလိမ့္မယ္လိုု႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
