သမိုင္း (သို႔မဟုတ္) ျဖစ္တည္ျခင္းအတြက္ အျမဳေတ

ေက်ာ္ဟုန္း
ဇန္န၀ါရီ ၅၊ ၂၀၁၃

ဘာမွ အလွမရွိေသးတဲ့
ပိန္းပိန္းျဖဴ ပိတ္ကားထက္မွာ
ၾကမၼာစုတ္ခ်က္မ်ားရဲ့ အေဖာ္မြန္ေပါ့
ေဆးစက္ေတြဆိုတာ (ငါတို ့)။

အနီ၊ အျပာ၊ အဝါ၊ အစိမ္း
အညိဳ၊ အမည္း၊ လိေမၼာ္၊ ခရမ္း
အျဖဴ၊ အစုံစုံလိမ္းရင္း
ဘဝေတြအတြက္
ဘဝေတြျဖစ္ေနလိုက္ရတဲ့
ဘဝ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေပၚ
အၿပီးမသတ္ ေရးဆြဲေနတုန္းမွာ…။

လူတိုင္းအတြက္
(ရုိက္ခတ္မႈ) သစၥာတရားဟာ
(ဆတူ) ျပ႒ာန္းခ်က္ရွိတယ္။

လူတိုင္းဟာ
အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုဖို ့
ေရာင္စဥ္လႊာေတြကို
ျဖန္ ့ႀကဲရင္း စုစည္းခဲ့
ျပန္စုစည္းရင္း
ျဖန္ ့ႀကဲေနၾကရၿမဲ။

ငါ့အတြက္ေတာ့
ဆြဲလက္စပန္းခ်ီကို ဆြဲေနတုန္း
ငါ့မ်က္စိကို အဝတ္မည္းစည္းၿပီး
ဝကၤပါလမ္းထဲ ေခၚေခၚ
ေတာနက္ထဲပဲ ျဖတ္ျဖတ္
မေသမခ်င္း မွတ္သြား
ငါ ဘယ္ေတာ့မွ မမွတ္မိဘဲ မေနဘူး
ငါ့ ႏိုင္ငံေတာ္ ငါျမင္တယ္။
…..
မင္းတို ့ေကာ…။   ။