အဲဒီ ႏုိင္ငံ

က်ေနာ္ စိတ္ခ်လက္ခ် ခ်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ အရပ္မွာ
က်ေနာ့္ရင္မွ လြင့္က်န္ခဲ့တဲ့ အမွတ္တရမ်ား
ဒုကၡလို႔ သူတို႔ခံစားခဲ့ၾကတယ္ …
အလွည့္က် ဗ်စ္ရည္ခြက္ေတြထဲ
အပိုင္းပိုင္း အစစ ခုတ္ျဖတ္က်လာတဲ့ လေရာင္ အစအနမ်ား
ပဲလား … ဆန္မႈန္႔လား … ေျပာင္းဆန္အမႈန္အစေတြလား
ကေလးေတြ … သူတို႔ေဆာ့ပံုကိုက
ေျမြအေရခြံအိပ္ေတြနဲ႔ … ပလပ္စတစ္အခ်ဳိရည္ ဗူးခြံေတြနဲ႔
ဘိနပ္ကေလးေတြကုိ ေလာင္းေၾကးထပ္ကစားရင္း
အိမ္မွာ အေဖ အ၀တ္ေလွ်ာ္ေနတယ္ … ထမင္းခ်က္ေနတယ္ … ၀က္စာေကၽြးေနတယ္ … အငယ္မေလးကိုထိန္းေနတယ္ …
အေမကေတာ့ ေဆးမေအာင္သလိုပဲ … သလိပ္ထပ္စစ္ရမယ္တဲ့ … အေမရိကားေတာ့ ေလွ်ာက္ထားတာပဲ … ေအာ္ရစီကေတာ့ ပညာေရးေကာင္းတယ္ … စကင္ဒီေဒးဗီးယားက ရဲေဘာ္ေဟာင္းႀကီး … ေနာက္လက်ရင္ မုန္႔ဖိုးပို႔ေပးဦးမယ္ … ကေလးေတြ ဒုကၡေရာက္ပါတယ္ … အျမန္ဆံုးထြက္ႏိုင္ေအာင္လုပ္ၾကကြာ … ပညာေရးကလည္း မရွိ … က်န္းမာေရးက်ေတာ့လဲ စမ္းသပ္ခံသတ္ကြင္း … မီးေသြးက ၅၀ ဘတ္ … ခိုးခုတ္ေရာင္းတဲ့ ထင္းေျခာက္က ဘတ္အစိတ္ … တအိတ္ကုိ တလခံရရင္ ကံေကာင္း … ငါတို႔ပို႔မယ့္ေငြ ဇ၀က္သာနဲ႔ေမွ်ာမျပစ္လိုက္နဲ႔ … အဆိပ္ပင္ ေရေလာင္းမျဖစ္ေစနဲ႔ကြာ … ကေလးေတြအတြက္ အာဟာရျဖစ္မယ့္ အစားအစာ ၀ယ္ေကၽြးပါ … အရက္တထုပ္ကို အ၀က္သား ပါရင္ကံေကာင္း … သၾကားနဲ႔က ေခါင္းခိုက္တယ္ကြာ … မတုတ္အိမ္က သန္႔တယ္ … အစိတ္ပဲ … ဒါေပမဲ့လက္ငင္း … စခန္းကထုတ္ေပးတဲ့ ပဲေတြ ယူသြားကြာ … မင္းတို႔ၿမိဳ႕ရံုးမွာစားဖို႔ … ငါတို႔အတြက္လား … ငါတို႔ ပဲမစားေတာ့ဘူးကြ … မီးေသြးမရွိ … ထင္းမတတ္ႏုိင္ … ပဲက ငါတို႔ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ သိပ္အလွမ္းေ၀းသြားၿပီဟ … ငါ့ေကာင္ရ … ေအးေလ မင္းတို႔ကေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တတိယႏုိင္ငံကေန သေရာ္ေနသလား … ေမွ်ာ္ေနသလား … ကခ်င္မွာ စစ္က အႀကီးအက်ယ္ေဟ့ေကာင္ေရ … အပစ္ရပ္ထားတဲ့ အဖြဲ႔ေတြလည္း အိမ္မလံု ၿခံမလံု မ်က္ႏွာငယ္နဲ႔ပါ သူငယ္ခ်င္းရာ … ဒီအခ်ိန္ သံလြင္ထဲ ခရုငုတ္လို႔ ရၿပီကြ … ေသာင္ရင္းကေတာ့ ငါးပါ ျမင္ေနရတယ္ … ေအးကြာ ႏုိင္ဂါရာ ေရတံခြန္ေပၚကေနလည္း ခုန္မခ်လိုက္ပါနဲ႔ … ငါတို႔ လာေအာင္ ေစာင့္ဦးကြာ … မံုရြာမွာလည္း သံဃာေတြ အရွင္လတ္လတ္ ေလာင္တိုက္သြင္းခံရ … တရားဥပေဒမွ မလိုက္နာ … ဘုန္းႀကီးက ဘုန္းႀကီးလို မေနလို႔တဲ့ကြာ … ဆံုးမတယ္ေျပာၾကတယ္ … အေနာက္တံခါးကလည္း စံနက္တံျဖဳတ္ထားတဲ့ ဗံုးတလံုးထက္ကို တထိတ္ထိတ္ တလန္႔လန္႔ပါေမာင္ရာ … ဒို႔မ်ား … စိုက္ခဲ့ စားခဲ့တဲ့ ေသာင္ျပင္မွာ ေရကာတာႀကီးေတြ ေဆာက္ေတာ့မတဲ့ကြာ … ေအာ္ ဒါနဲ႔ ၁၉၉၀ ရလဒ္က ေခတ္မမီ အသံုးမတည့္ လက္ေတြ႔မက်ေတာ့ဘူးကြ … အဲလို ေျပာၿပီး … ခုလဲ ထပ္ၾကားရတာက ႏုိင္ငံေရး မလုပ္တဲ့ ျပည္သူတဲ့ … ငါလည္း အဲဒါ လိုက္ရွာေနတာ … အဘိဓါန္ေတြလဲ စံုပါၿပီကြာ … ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းေျပာခဲ့တာ … အရစၥတိုတယ္ေျပာခဲ့တာ မွားေနၿပီလား မသိပါဘူးကြာ … ထားပါေလ … ခုက ဒုကၡသည္စခန္းေတြမွာ လူေတြ ေလ်ာ့သြားတာ မွန္ပါတယ္ … လူေတြတိုးလာတာကလည္း အမွန္ပါပဲကြာ … သည္ၾကားထဲ ဒုကၡသည္ရိကၡာေတြ ေလ်ာ့ေတာ့ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ေခြးေဟာင္သံေတာင္ သိပ္မၾကားရေတာ့ဘူးကြာ … ေအးပါကြာ … သိပ္မေသာက္ေတာ့ပါဘူး … ေသာက္စရာကလဲ အဆိပ္ေတာင္ အလကားမွ မရေတာ့တာ … ငါတို႔လည္း ျမန္ျမန္လာခ်င္လွပါၿပီ … ေအးေအး က်ဆံုးသြားတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြအတြက္ေတာ့ မင္းတို႔လုပ္ႏုိင္ရင္ အဲဒီကေန ဆြမ္းေလး ဘာေလးကပ္ … အမွ်အတမ္းေလး ေ၀ေပးၾကပါကြာ … တငွက္တည္းဖ်ား … တအိုးတည္းစားခဲ့ၾကေပမဲ့ … ငါတို႔အဖို႔ေတာ့ အမွတ္တရ အလြမ္းပဲ တတ္ႏုိင္ေတာ့သကြာ … တတိယႏုိင္ငံေတြကလဲ ေခၚမွာျဖင့္ ျမန္ျမန္ေခၚေစခ်င္တယ္ကြာ … ဒုကၡက လည္ပင္းနင္းလို႔ … ေသမင္းက ေခါင္းရင္းခန္းတက္ထိုင္ေနၿပီကြာ … စိတ္ခ်ပါကြာ … မင္းတို႔ပုိ႔မယ့္ပိုက္ဆံ အဆိပ္ပင္ ေရေလာင္း မျဖစ္ေစရပါဘူး … ေအးကြ … ငါသြားခ်င္တဲ့ ႏုိင္ငံကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးမလုပ္တဲ့ ျပည္သူေတြ ေနတယ္ဆိုတဲ့ တိုင္းျပည္ပဲကြ … ဒီတသက္ေတာ့ ေရာက္လိမ့္မယ္ မထင္ပါဘူးကြာ …။ ။