အရင္းအနီွးၾကီးေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခု
ေသာ္တာ(မေကြး)၊ ႏို၀င္ဘာ ၁၅၊ ၂၀၁၂
” ဟာ…ဦးေလး ..အလည္လာတာလား ”
တစ္ညေန အျပင္ကအျပန္ အေမ့ေမာင္အငယ္ဆံုးကို က်ေနာ္ တအံ့တၾသနွုတ္ဆက္မိတယ္၊ မအံ့ၾသလို့လည္းမေနနိုင္ဘူးဗ်၊ ဦးေလးကရြာမွာ အလုပ္နဲ့လက္ျပတ္တယ္မရိွဘူး၊ က်ေနာ္ရြာကို သံုးေလးနွစ္ေနမွတစ္ေခါက္ေရာက္ရင္ေတာင္ ညစာစားျပီးထိုင္ရင္းလုပ္ရတဲ့ ၾကိုးက်စ္တာတို့၊ နီွးဖွ်ာတာတို့လုပ္ရင္း တူ၀ရီးနွစ္ေယာက္ စကားေျပာျဖစ္တာေလ။
” မင္းဦးၾကီး (ဗဂီ်း) ဦးေခါင္းထိပ္က အဖုၾကီးလာလို့ ေဆးခန္းလာျပတာ” တဲ့၊
ဦးေလးေျပာမွ အိမ္ေထာင့္က ေခါက္ကုလားထိုင္ေပၚမွာ ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲထိုင္ေနတဲ့ အေမ့အကိုဦးေခါင္းကို သတိထားလိုက္မိတယ္၊ ေျပာင္ေနေအာင္ရိတ္ထားတဲ့ ဦးေခါင္းထိပ္တည့္တည့္မွာ တစ္လက္မေလာက္ရိွတဲ့ အဖုၾကီးတစ္ခုေတြ့ရတယ္။
ဦးေလးတို့ရြာကျမို့နဲ့ အလွမ္းမေ၀းလွပါဘူး၊ က်န္းမာေရးအသိေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို နည္းတယ္၊ ရြာမွာက က်န္းမာေရးေဆးခန္းလည္းမရိွဘူးေလ၊ က်န္းမာေရးနွင့္ပတ္သက္လို့ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ကိုပိန္ကိုပဲ အားကိုးေနၾကရတာ၊ ကိုပိန္မွာလည္းတရား၀င္ေဆးကုသခြင့္ ရိွဟန္မတူပါဘူး၊ သူျမို့မွာ အထက္တန္းေက်ာင္းတက္တုန္းက ေရွးဦးသူနာျပုသင္တန္းေတာ့တက္ခဲ့ဘူးေလရဲ့ ..ဒါနဲ့ေဆြမို်းနီးစပ္ေတြ ရြာနီးခု်ပ္စပ္ေတြလွည့္ျပီးေဆးကုရင္းက အပ္ပုန္းဆရာေလးျဖစ္လာတာ၊ ရြာအေၾကာင္းေတြဘဲေျပာေနလို့ ဆံုးမွာမဟုတ္ဘူး၊ မနက္ ဦးၾကီးနွင့္ဦးေလးကို ခဲြစိတ္ပါရဂူေဆးခန္း လိုက္ပို့ေပးရဦးမယ္။
” ေသြးေၾကာျပတ္ေနတာ ဒီမွာကတိုင္းအဆင့္ဆိုေပမယ့္ အေျခခံအခ်က္အလက္ေတြ လိုအပ္ေနေသးေတာ့ ရန္ကုန္ ဒါမွမဟုတ္ရင္ မနၱေလးကို သြားနိုင္မွေကာင္းမယ္၊ ဒါေတာင္ အေျခအေနက တစ္၀က္ေလာက္ဘဲ ကိုယ့္ဖက္မွာရိွတယ္”
လို့ ေဆးစစ္ခ်က္ စာရြက္စာတမ္းေတြၾကည့္ရင္း ပါရဂူၾကီးကေျပာတယ္။
ဦးၾကီးဆိုတာကလည္း အနီးဆံုးျမို့ကလဲြျပီး ခရီးေ၀းသြားဖူးတယ္မရိွခဲ့ေတာ့ စိုးရိမ္စိတ္ၾကီးၾကီးနဲ့ ……
” ေနပါေစကြာ ငါ့အတြက္က အေၾကာင္းမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး”တဲ့။
အနွစ္ (၆၀) ေက်ာ္ဘ၀ကို ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းစြာ ရုန္းကန္လာခဲ့သူတစ္ေယာက္ရဲ့ ေလွာ္တက္ ေထာင္လိုက္တဲ့ စကား က်ေနာ္ရင္ထဲနက္ရိွုင္းစြာ တိုး၀င္သြားတယ္ မွ်ားတစ္ေခ်ာင္းစိုက္လိုက္သလိုဘဲ။
” ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလည္း ဦးေလးရာ ”
က်ေနာ္မခိ်တင္ကဲေမးမိတယ္၊ ဦးေလးကေျပာတယ္……
” ဘာျဖစ္ရမလဲကြာ ေခါင္းကအပူၾကိတ္ထြက္တယ္ထင္လို့ ရြာမွာတင္ေဆးကုေနၾကတာ ”တဲ့၊
” ဒါဆိုအဖုက ဘာလို့ၾကီးၾကီးလာရတာလည္း”လို့ ေမးေတာ့မွ…..
” ဆရာေလးကိုပိန္ေလ ဒီေလာက္ကပါးပါးေလးပါဆိုျပီး တီးထည့္လိုက္တာ ေသေသခ်ာခ်ာကို လုပ္ေပးခဲ့ဆိုဘဲ၊ နွစ္ရက္ေလာက္ေနေတာ့ အဖုကၾကီးၾကီးလာလို့ ဒီကိုေျပးလာခဲ့တာကြ” လို့ ဦးေလးက အျပည့္အစံု ရွင္းျပလာတယ္။
ဦးေခါင္းငယ္ထိပ္နားမွာေပါက္တဲ့ အပူၾကိတ္လို့ထင္တဲ့အဖု ခဲြစိတ္ကုသေကာင္းလို့ ေသြးေၾကာမလြတ္ဘဲ တေျဖးေျဖးအဖုၾကီးလာတဲ့ က်ေနာ့္ဦးၾကီး ဘ၀ကိုရင္းလို့ တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္အၾကာမွာ ဆံုးရွာတာပါဘဲဗ်ာ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
