မဆုုံးတဲ့ခရီး မၿပီးတဲ့ေဆာင္းပါး

စာတစ္ပုုဒ္ေရးခ်င္ေနတာ။ ဘာအေၾကာင္းေရးေနခ်င္မွန္း တိတိက်က် မသိ။ ဒါမ်ိဳးက ကုုိယ့္အဖုုိ႔ ျဖစ္ခဲတဲ့အရာ။ ပုုံမွန္အားျဖင့္ဆုုိ ေရးခ်င္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြ မ်ားလြန္းလုုိ႔သာ ဘာကုုိ စေရးရမယ္လုုိ႔ မသိျဖစ္တတ္တာမ်ိဳး။ ခုုေတာ့ တကယ့္ကုုိမွ ထူးထူးဆန္းဆန္း။ ေရးခ်င္ပါလ်က္ ဘာအေၾကာင္းအရာကိုု ေရးရမယ္ဆုုိတာ ဘယ္လုုိမွ စဥ္းစားလုုိ႔ကုုိ မရျဖစ္ေနတာ။ ခုုလုုိ စဥ္းစားလုုိ႔ မရကာမွ ပုုိုုိပုုိၿပီး ေရးခ်င္စိတ္က ျဖစ္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာမွ ေရးစရာမရွိတဲ့အေၾကာင္းကုုိ ေရးမယ္ဆုုိၿပီး ဒီစာကုုိ စလုုိက္တာ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီစာက ၿပီးဆုုံးခ်င္လ်င္လည္း ဆုုံး မယ္။ မၿပီးဆုုံးပဲလည္း ျဖစ္သြားႏုုိင္ပါတယ္။

ခုုရက္ပုုိင္းမွာ ဘာကုုိမ်ား စိတ္ဝင္စားေနခဲ့သလဲလုုိ႔ ေတြးၾကည့္မိတယ္။ ဘာရယ္လုုိ႔ တိတိက်က် အေျဖမရခဲ့။ ဒါဆုုိ ဘယ္အရာကုုိမ်ား အမ်ားဆုုံးအခ်ိန္ေပးၿပီး လုုပ္ခဲ့သလဲ။ ‘ေလာေလာဆယ္ အခ်ိန္အမ်ားဆုုံးေပးၿပီး ကုုိယ္ လုုပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့အရာတစ္ခုုခုုဟာ ေလာေလာဆယ္အားျဖင့္ ကုုိယ္စိတ္ဝင္စားေနတဲ့အရာျဖစ္တတ္တယ္’လုုိ႔ မွတ္ခဲ့ ရဖူးတယ္။ ဒါျဖင့္ ခုုေလာေလာဆယ္ ဘာအတြက္ အခ်ိန္အမ်ားဆုုံးေပးခဲ့သလဲ။ ေပးခဲ့တဲ့အခ်ိန္အမ်ားဆုုံးအရာ ထဲက ဘာကုုိမ်ား မွတ္မွတ္သားသားစိတ္ထဲမွာ ရွိေနခဲ့သလဲ။ စဥ္းစားၾကည့္ခဲ့တယ္။

ခုုရက္ပုုိင္းမွာ ခရီးတုုိႏွစ္ခုု ထြက္ျဖစ္တယ္။ Lake Tahoe နဲ႔ Yosemite အမ်ိဳးသားဥယ်ာဥ္ဆီ။ ႏွစ္ခုုလုုံးက ကာ လီဖုုိးနီယားျပည္နယ္ထဲမွာ။ ႏွစ္ခုုလုုံးကလည္း နီဗားဒါးျပည္နယ္အစပ္မွာ ရွိၾကတယ္။ Lake Tahoe က ေတာင္ ၾကားမွာ။ ေတာင္ေပၚလုုိ႔လည္း ေျပာလုုိ႔ရတဲ့ေနရာမွာ။ ကန္ေရမ်က္ႏွာျပင္က ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာထက္ အျမင့္ေပ ေျခာက္ေထာင္ေက်ာ္မွာဆုုိေတာ့ ေတာင္ထိပ္ကေရကန္လုုိ႔လည္း ေျပာႏုုိင္တာေပါ့။ တကယ့္မ်က္စိ အျမင္အရ ေတာ့ ဝုုိင္းရံေနတဲ့ ေတာင္တန္းမ်ားၾကားက ႀကီးမားတဲ့ေရကန္ႀကီးတစ္ခုုသာ။ ေဆာင္းအခါမွာ ႏွင္းေလ်ာစီးသူ ေတြရဲ့ နိဗၺာန္ဘုုံ။ စႏုုိး(ႏွင္းေဖြးေဖြး)နဲ႔ စိမ္းတဲ့ ကာလီဖုုိးနီးယားသား အမ်ားစုုအတြက္ ေျမာက္ပုုိင္းကာလီဖုုိးနီး ယားရွိ စႏိုုးေတာင္တန္းေတြေပါတဲ့ ဒီေဒသက တစ္ခုုတ္တရ သြားၾကရတဲ့ေနရာ။

လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ခန္႔က ေဆာင္းလထဲမွာ ဒီ Lake Tahoe ကုုိ တစ္ေခါက္ေရာက္ခဲ့ဘူးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ေတာ့ တစ္ေတာလုုံး တစ္ေတာင္လုုံး ႏွင္းေတြနဲ႔ ေဖြးေဖြးဥလုုိ႔။ ၾကည့္ေလျမင္ရာ ေနရာတကာမွာ အျဖဴေရာင္ ဆြတ္ဆြတ္ခ်ည္းသာ။ သစ္ပင္ေတြလည္းအျဖဴ။ အေဆာက္အဦေတြလည္း အျဖဴ။ ေတာင္တန္းၾကီးေတြက လည္းအျဖဴ။ လမ္းေဘးဝဲယာမွာတစ္ေလ်ာက္လုုံးလည္း ေဖြးေဖြးျဖဴလုုိ႔။ သီးျခားကမၻာေလးတစ္ခုုထဲ ေရာက္သြား ရသလုုိ ခံစားမိခဲ့ရတယ္။

တစ္နယ္တစ္ရပ္လုုံး ဖုုံးလႊမ္းသြားေအာင္ တစ္ေရာင္ထဲျဖဴစင္အလွ ခ်ယ္သထားပုုံက အံ့ၾသမႈနဲ႔အတူ ၾကည္ႏူး ျခင္းရသ အျပည့္အဝ ေပးစြမ္းခဲ့တယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္က အေအးသဲေလေတာ့ အေအးထဲမွာ ကဲမယ့္သူေတြ ေတာင္မွပဲ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ထူထူထဲထဲ။ ေခါင္းဆုုံးေျခဆုုံး တစ္ကုုိယ္လုုံးနီးပါးလုုံေအာင္ ဖုုံးအုုပ္ထားၾကလုုိ႔ အေပ်ာ္မ်က္ႏွာေလာက္သာ ျမင္ရတဲ့ စႏုုိးေပ်ာ္မ်ားနဲ႔ ျပည့္ၾကပ္ေနတဲ့ ေနရာ။ ေတာင္တန္းျမင့္ျမင့္ေတြေပၚကေန တစ္ရွိန္ထုုိးစီးဆင္းလာၾကတဲ့ စႏုုိးေပ်ာ္မ်ားရဲ့ စြန္႔စားမႈအဖုုံဖုုံကုုိ အံ့ၾသဘနန္း ေငးၾကည့္ရင္း ၾကက္သီးဖ်န္းဖ်န္း ျဖစ္မိဘူးတဲ့ေနရာ။

ခုုတစ္ေခါက္ကေတာ့ ေႏြေခါင္ေခါင္၊ ႏွင္းလည္း မေဝ၊ ေလလည္း မေအး၊ ေနျခည္ေႏြးေႏြးေအာက္မွာ Lake Tahoe ၿမိဳ့ေလးက ေႏြခ်စ္သူ ေနခ်စ္သူ ေရခ်စ္သူမ်ားနဲ႔ တစ္မ်ိဳးတစ္ဖုုံ စည္ကားလွပလုုိ႔။ ျဖဴနီ ဝါျပာ ေရာင္ စုုံျဖာတဲ့ ထုုံးဖြဲ႔ဆင္ယင္မႈမ်ား။ အေဆာက္အဦမ်ား၊ ကားမ်ား၊ ေမာ္ေတာ္ႀကီးငယ္မ်ား။ ပ်ားပန္းခတ္မွ်။ စိမ္းျမ ျမေတာင္တန္းနဲ႔ ျပာလဲ့လဲ့ကန္ေရျပင္က်ယ္ၾကား အသက္ဝင္ေနတဲ့ ေဆးေရာင္စုုံ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ပမာ။ ဖန္တီးမႈျပြမ္း စခန္းေလးက အပန္းမ်ားလည္း ေျပဖြယ္၊ အလြမ္းမ်ားလည္း ေဝဖြယ္။ အခ်ိဳ႔သူေတြအတြက္ေတာ့ အနမ္းမ်ားလည္း ေျခြဖြယ္ျဖစ္ေလမလားေပါ့။

ဒီရာသီLake Tahoe  ကုုိေရာက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့သူေတြအတြက္ အဓိက လုုပ္ေဆာင္တတ္တာက သုုံးခုုျဖစ္မယ္ထင္ ပါတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္မွာရွိတဲ့ ေတာထဲကစခန္းမ်ားမွာ ရြက္ဖ်ဥ္တဲေတြထုုိးကာ ေအးေအးေဆးေဆး အနား ယူခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ၿပီး စက္ဘီးလမ္းေလွ်ာက္ျခင္းစတဲ့ Campaign  ထြက္တဲ့အလုုပ္ရယ္၊ ပင္လယ္ငယ္ တစ္ခုုမွ်က်ယ္တဲ့ ေရကန္ထဲမွာ ကုုိယ္ပုုိင္ေလွစီးျခင္း၊ အေပ်ာ္စီး သေဘၤာစီးျခင္းနဲ႔ ေပကုုိးေထာင္ေက်ာ္ေက်ာ္ ျမင့္တဲ့ ေတာင္ထိပ္ေပၚကုုိ Gondola Ride   ေခၚ ေကဘယ္ႀကိဳးမ်ားနဲ႔တက္ရတဲ့ အလုုပ္ရယ္ပါပဲ။

Lake Tahoe ကုုိေရာက္ေတာ့ ေန႔လယ္ ၁၁ နာရီဝန္းက်င္။ ေန႔လည္စာစားေသာက္၊ တည္းခုုိခန္းမွာနားၿပီး ကမ္း နားကုုိသြားခဲ့ေတာ့ ေန႔လယ္ ၃ နာရီထြက္တဲ့ သေဘၤာခ်ိန္ကုုိ မမီလိုုက္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ညေန ငါးနာရီခြဲမွာ ထြက္ တဲ့ အေပ်ာ္သေဘၤာ ခရီးစဥ္လက္မွတ္ကုုိယူလုုိက္တယ္။ ညစာအတြက္ေတာ့ ခုုံေနရာ မရႏုုိင္ေတာ့ဘူးတဲ့။ ညစာ နဲ႔ဆုုိ ေစ်းႏႈန္းကတစ္မ်ိဳး။ ညစာမလုုိတဲ့ ကုုိယ္တုုိ႔အတြက္ေတာ့ ညစာအတြက္ ေနရာမရွိတဲ့တာ ဘာမွ ထူးလုုိ႔ ဝမ္းနည္းဖြယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ။

၅ နာရီခြဲမွာ ကန္တြင္းအပန္းေျပခရီးကုုိ စတင္ခဲ့တယ္။ ဇူလုုိင္လရဲ့ အေနာက္ယြန္းယြန္း ေဂါယာကြ်န္းဆီ က်စ ေနက အရွိန္ျပင္းျပင္း ေတာက္ေလာင္ေနဆဲ။ ကန္ေရျပင္က်ယ္ကုုိ ျဖတ္တုုိက္လာတဲ့ ေလေအးေအးေၾကာင့္ သေဘၤာအတြင္းနဲ႔ အရိပ္က်က် ကုုန္းပတ္လည္မွာေတာ့ ေအးျမျမ။ ကမ္းနားေရျပင္ေပၚမွာေတာ့ ေဘာတံတား မ်ား၊ ေလွငယ္ေမာ္ေတာ္ငယ္မ်ားက နီညိဳဝါျပာ ေရာင္စုုံေရာင္ျဖာလ်က္။ ေလွေလွာ္သူေလွာ္၊ ရြက္တုုိက္သူတုုိက္၊ ေရခ်ိဳးသူခ်ိဳး၊ ေရကူးသူကူး၊ ေနလွဳံသူလွဳံ။ အေရာင္အေသြးစုုံလွတဲ့ ျမင္ကြင္းက သစ္လြင္လန္းဆန္းျခင္း အေပ်ာ္ျမစ္တစ္စင္း စီးဆင္းေနဟန္။

ကန္ေရျပင္ ဟုုိမွာဖက္ဆီက ေတာင္တန္းမ်ားတခုုိမွာေတာ့ ျမဴေလလား တိမ္ေလလား ခြဲျခားမရႏုုိင္တဲ့ အခုုိး အရိပ္မ်ားက ဟုုိနားတစ္စ ဒီနားတစ္စြယ္။ ေတာင္ထိပ္ေတာင္ဝွမ္း ေတာင္ခါးပန္းမွာ ရီးေလးတြဲခုုိ မႈိင္းညိဳရိပ္ သန္း။ အလြမ္းရပ္ဝန္း ထြန္းသည့္ေလဟန္။

ကန္ေရျပင္က်ယ္တေလ်ာက္ ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေညာင္းေညာင္း ခုုတ္ေမာင္းလာတဲ့ သေဘၤာေပၚမွာေတာ့ အျဖဴအမည္း၊ လူႀကီးလူငယ္၊ ေယာက္်ားမိန္းမ၊ အရြယ္စုုံ၊ အႏြယ္စုုံ၊ နယ္စုုံကသူေတြနဲ႔။ ကုုိယ့္အစုုနဲ႔ကုုိယ္၊ စကားေျပာသူေျပာ၊ ဓာတ္ပုုံရုုိက္သူရုုိက္၊ ကန္ေရျပင္ကုုိ ေငးသူေငး။ ေတာင္တန္းေတြဆီ ေမွ်ာ္သူေမွ်ာ္။ အေပ်ာ္မ်က္ႏွာ၊ အလြမ္းမ်က္ ႏွာမ်ားနဲ႔။ အပမ္းေျဖခရီး ထြက္လာၾကသူေတြ။

နာရီဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ ခုုတ္ေမာင္းလာတဲ့ သေဘၤာေလးက တေျဖးေျဖးနဲ႔ ေတာင္တန္းေတြဖက္ကုုိ ပုုိနီးနီးလာ တယ္။ သေဘာၤာထြက္စက ေတာင္ထိပ္ဖ်ားေတြရဲ့အထက္မွာ ေတာ္ေတာ္ေဝးေဝးကြာလွန္းေနတဲ့ ေနမင္းႀကီးက က်ေနအခ်ိန္ေၾကာင့္ရယ္၊ သေဘၤာက ေတာင္ေျခကုုိနီးလာတာရယ္ေၾကာင့္ ေတာင္ထိပ္ဖ်ားနဲ႔ ပုုိပုုိနီးနီးလာ တယ္။ ကန္ေရျပင္ရဲ့ အစိတ္ပုုိင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေပၚမွာလည္း ေတာင္ရိပ္က သိသိသာသာက်လာလုုိ႔ တေျဖး ေျဖး ပုုိပုုိၿပီးေမွာင္လာတယ္။ ေကာင္းကင္တျပင္လုုံးမွာေတာ့ ေနမင္းရဲ့အရွိန္ေတာက္ေတာက္က ထင္ထင္လင္း လင္း ေတာက္ပေနဆဲ။ ခပ္လွန္းလွန္းေတာင္ေျခဆီလွန္းၾကည့္လုုိက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အေမွာင္ပင္သမ္းစျပဳ ေနၿပီ။

လာရာလမ္းဖက္ဆီ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္လုုိက္ေတာ့ သေဘၤာစထြက္ခဲ့တဲ့ အေရွ႔ဖက္ကမ္းေျခ တစ္ဝုုိက္နဲ႔ ကမ္းေျခေဘးေတာင္တန္းႀကီးေတြေပၚမွာ ေနရဲ့အလင္းက ထိန္ဝင္းေတာက္ပေနဆဲ။ မ်က္စိတဆုုံး ျမင္ရတဲ့ အေရွ့ဖက္ကမ္း ေတာင္တန္းႀကီးမ်ားက ေရႊဝါေရာင္ေတာက္ပလုုိ႔။ ေနဝင္ဆည္းဆာခ်ိန္ရဲ့ တိမ္ေရာင္ျပန္ ေအာက္မွာ ေရႊေရာင္ေတာက္ေနတဲ့ ေတာင္တန္းႀကီးက ခန္႔ခန္႔ထည္ထည္။ ေတာင္ေျခတခုုိမွာရွိေလတဲ့ ထင္းရူး ပင္မ်ားကလည္း စိမ္းစိမ္းျမ ကတၱီပါလႊာ အလွသားကုုိ ေရႊနားကြပ္ထားေလဟန္။

ေနေရာင္ခတဲ့ ကန္ေရျပင္လႊာပုုိင္းက လက္လက္ထေနခ်ိန္မွာပဲ ေတာင္ရိပ္ထုုိးက်ေနတဲ့ ေရလႊာပုုိင္းက အျပာ ရင့္ရင့္၊ အနက္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့။ နီလာေလလား၊ မဟူရာေလလား ခြဲျခားမရ။ တုုိးတုုိးၿပီးေနရာယူလာတဲ့ အေမွာင္ၾကား မွာ အေနာက္ဖက္ကမ္းေျခရွိ ျမင္ကြင္းမ်ားက ပုုိပုုိ ဝုုိးဝါးလာတယ္။

အေနာက္ဖက္ကမ္းနဲ႔မလွန္းမကမ္းရွိ ကြ်န္းငယ္တစ္ခုုကုုိ သေဘၤာစပတ္စဥ္က ကြ်န္းေလးရဲ့အလွက ထင္ထင္ ရွားရွား။ ကြ်န္းေလးကုုိ ပတ္ေနဆဲမွာပင္လ်င္ တုုိးလ်ိဳးဝင္ေရာင္လာတဲ့ညက ကြ်န္းအလွကုုိ တစစနဲ႔ ခပ္ဝါးဝါး ျဖစ္ေစခဲ့ၿပီ။ ေနာက္မိနစ္အနည္းငယ္မွ်ဆုုိလ်င္ပင္ ကြ်န္းေလးက ျမင္ကြင္းကေန ေပ်ာက္ကြယ္ေပေတာ့မယ္။ အေမွာင္ဆုုိတာက အျမင္အာရုုံေတြကုုိ ဖုုံးကြယ္ေစတတ္ရုုိး။  ကမ္းေျခေတာင္ပါး ေတာစိ္မ္းစိမ္းၾကားမွာ ဝုုိးတဝါး ျမင္ခဲ့ရတဲ့ တုုိက္အိမ္ေလးနဲ႔ တုုိက္အိမ္ေလးေရွ႔ရွိ ကြ်န္းေလးေပၚကေန လက္ေဝွ႔ရမ္းႏႈတ္ဆက္ျပေနတဲ့ ျမင္ကြင္း ေလးက လြမ္းေမာဖြယ္ေလလား။ ဝမ္းနည္းစရာေလလား။ ခြဲျခားမရႏုုိင္ ျဖစ္ခဲ့မိတယ္။

အျပန္လမ္းမွာေတာ့ လျပည့္ညရဲ့ လဝန္းဝုုိင္းဝုုိင္းစက္စက္ႀကီးက အေရွ့ဖက္ကမ္း လာရာလမ္းဆီက ေတာင္ တန္းေပၚမွာ ေမးတင္လုုိ႔။ အေနာက္ဖက္ေတာင္စြယ္မွာ ငုုတ္လ်ိဳးစျပဳေနတဲ့ ေနမင္းကေတာ့ သူ႔အလင္းေတြကုုိ တစစ ရုုပ္သိမ္းလုုိ႔။ သုုိ႔ေပမယ့္ ေကာင္းကင္းမွာ ေနရဲ့အလင္းရွိန္ ေကာင္းေကာင္းမေပ်ာက္ေသးသမုုိ႔ လရဲ့ အေရာင္က မထြန္းေတာက္ႏုုိင္ေသး။ အလင္းမဲ႔ေနေသးတဲ့ လမင္းႀကီးက ေကာင္းကင္ကုုိ တံဆိပ္ထုုထားတဲ့ ေဖြးေဖြးဝုုိင္းဝုုိင္း အရာဝတၳဳတစ္ခုုမွ်သာ။ မၾကာမီအခ်ိန္ပုုိင္းအတြင္းမွာေတာ့ ေနမင္းအလင္းေပ်ာက္ကြယ္တာနဲ႔ လရဲ့အလင္းက ေတာက္ပလာေပလိမ့္မယ္။ ေနနဲ႔လ ေန႔နဲ႔ညဆုုိတာ တစ္လွည့္စီ သာခြင့္လာခြင့္ ေပးတတ္ၾကရုုိး မဟုုတ္လား။

ျမိဳျပဘဝမွာ ေနေနသူတစ္ဦးအဖုုိ႔ ေနနဲ႔လကုုိ တၿပိဳင္ထဲ ထင္ထင္ရွားရွား ခုုလုုိျမင္ရဖုုိ႔က ရေတာင့္ရခဲအခြင့္အေရး တစ္ခုု။ ေနအဝင္ လအထြက္၊ ကန္ေရျပင္အလယ္မွာ ေလညင္းေလးက သြဲ႔သြဲ႔။ မပူမေအး မွ်တသာယာလွတဲ့ ညခ်မ္းတစ္ခုုကုုိ ေတြ႔ခြင့္ရေတာ့ ျမတ္ဗုုဒၶရဲ့ ဓမၼစၾကာတရားဦးကုုိ အမွတ္ထင္ထင္ သတိရမိတယ္။ ေဒြ ေမ ဘိကၡ ေဝ အႏၱာ ပဗၺဇိေတန န ေသဝိတဗၺာ-အေကာင္းႀကိဳက္လြန္ အစြန္းနဲ႔ မေကာင္းႀကိဳက္လြန္ အစြန္းႏွစ္ပါးဟာ အမွန္လမ္းေတြ မဟုုတ္သမုုိ႔ ေရွာင္ရွားရမယ့္အရာေတြျဖစ္တယ္လုုိ႔ နားထဲမွာၾကားလုုိက္မိသလုုိပင္ ထင္မိလုုိက္ တယ္။

ခုုလုုိ သေဘၤာတစ္စီးေပၚမွာ ေလညင္းခံရင္း သဘာ၀ အလွရသကုုိ က်က်နန ခံစားေနျခင္းကေရာ အေကာင္း ႀကိဳက္လမ္းကုုိ လုုိက္ခဲ့သလုုိမ်ားျဖစ္ေနၿပီလားလုုိ႔လည္း ေတြးမိခဲ့ေသးတယ္။ သုုိ႔ေပမယ့္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ ျခင္းေတြ၊ ေကာင္းကင္က်ယ္က်ယ္၊ ေရျပင္က်ယ္က်ယ္၊ ပင္လယ္သမုုဒၵရာ။ ျမစ္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ေတာေတာင္ ေတြရဲ့အလွကုုိ ႀကိဳက္တတ္တဲ့ ကုုိယ္ကေတာ့ ခုုလုုိ ခရီးထြက္ျခင္းဆုုိတာကုုိ ဆက္လက္ၿပီး လုုပ္ျဖစ္ေနလိမ့္ ဦးမယ္။ ဒီလုုိဆုုိေတာ့လည္း မဆုုံးႏုုိင္တဲ့ခရီးကုုိ မနားေသးပဲ ဆက္လက္ၿပီးေလွ်ာက္ေနသူတစ္ဦးသာပဲ၊ ခရီး သြားတစ္ဦးသာလ်င္ပဲ ျဖစ္ေနလိမ့္ဦးမယ္။ ။

သ႐ုပ္ေဖာ္ပန္းခ်ီအား ဤေနရာမွ ရယူပါသည္။