စက္တင္ဘာ ၁၀၊ ၂၀၁၂
အိမ္အလြမ္းဒဏ္ရာကို အနာလည္းရိွ ေဆးလည္းသိရဲ႕သားနဲ႕
ေမ့ေဆးေပးၿပီးမကုပဲ ပစ္ထားခဲ့တာ ၾကာၿပီ …။
ေမွ်ာ္ေနမဲ့အေမအိုဟာ တရားဓမၼနဲ႔ေမြ႔ေလ်ာ္ရမဲ့အစား
သားေပ်ာက္ သမီးေပ်ာက္ရွာရင္း၊ ေသာကမီးေတာက္နဲ႔ ဗ်ာမ်ားေနမယ္မွန္းလည္း သိတယ္ ..
ဒါေပမဲ့ အမွန္တရားကိုရွာရင္း အမွားတရံကို ဖိနပ္လိုစီးတဲ့ (၂၄) ႏွစ္……။
ခဲြခြာခဲ့ အလင္းမဲ့အတိတ္ရထားကို ျပန္စီးစဥ္
လူျမင္မခံ၀ံ့တဲ့ မ်က္ရည္ေတြ ေသြးေတြ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေပၚ ျမစ္လိုစီးဆင္း
ယံုႀကည္ခ်က္ ဒုကၡေတြနဲ႔ စီးခ်င္းထိုး ဘ၀တိုက္ပဲြ
မတရား ဆံုးရံႈးမႈမ်ား ဥပေဒမဲ့ေတာလမ္းေပၚမွာျပန္႔က်ဲခဲ့တယ္ ….။
လူငယ္ဘ၀ေတြ ေတာနက္နက္မွာ စေတးခဲ့တာေတာင္
မ်က္ႏွာကို တံေတြးေထြးခံရတဲ့ (၂၄) ႏွစ္ …။
ၾကယ္ေရာင္ေပ်ာက္ ေကာင္းကင္ေအာက္ အေမွာင္ေက်းလက္
ဗန္ဂိုးပန္းခ်ီကားလို အႏုပညာ တန္ဖိုးႀကီးၿပီး လွပဆဲ ..စိတ္ထဲ
ကဲြကြာခဲ့ ၿမိဳ႕ျပက ေက်ာက္ပတ္တီးအေဖြးသားနဲ႕
အရင္လိုပဲ မိုနာလီဇာလို ဟန္ေဆာင္ ျပံဳးေကာင္းတုန္း…
ႏုပ်ဳိဆဲ အားမာန္ေတြ ဓားတစ္လက္လို အသြားထက္ခဲ့ (၂၄) ႏွစ္…။
အေ၀းမွာ အတားအဆီးမ်ား ေသြးပင္လယ္လိုကာစီး
မရင့္က်က္တဲ့အေတြးအေခၚေတြ မုန္တိုင္းမိေလွငယ္လို လႈပ္လူးေနတယ္ …။
အနီးမွာ အေႏွာက္အယွက္မ်ား မီးေတာင္တန္းလိုပိတ္ဆို႔
ကိုယ္က်ဳိးၾကည့္ အတၱလူေတြ အေတာင္က်ဳိးငွက္လို သိုက္ျမံဳျပန္တယ္ ….။
ခ်ဳပ္႐ိုးျပဲ ေဘာင္းဘီလိုမ၀တ္ပဲ ပစ္ထားခဲ့ခ်င္ၿပီ (၂၄) ႏွစ္…။
ညနက္နက္မွာ ရွားဖဲကိုေစာင့္ရင္း စိတ္မရွည္ပဲ ထဆဲၾကေတာ့
မ်က္မွန္စိမ္းတပ္ထားတဲ့ညီညြတ္ေရးဟာ ေသြးအားနည္း
သပ္လွ်ဳိသလို အေပၚယံဆက္ဆံေရးေတြနဲ႔ မေျပာင္းမလဲ ေသြးခဲြ
အေမ့ကိုခ်စ္ေပမဲ့ အေ၀းေရာက္သားရဲ႕အေတြးဂယက္မွာနစ္ဆဲ
လူ႔အခြင့္အေရးထက္ ကိုယ့္အခြင့္အေရးေတာင္းတဲ့သူေတြ မရိွတဲ့တစ္ေန႕
ေသနတ္သံေတြတိတ္မွ သား အိမ္ျပန္အိပ္ေတာ့မယ္အေမ…..
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးခ်ဳိးငွက္ေတြ နာဖ်ားခဲ့တဲ့ (၂၄) ႏွစ္…။
ဥပေဒကို ျပဳစုရမဲ့အစား Black list ကိုျပဳစုရင္း အခ်ိန္ျဖဳန္းခဲ့
Black list ကို Black coffee လို အငမ္းမရေသာက္ေနတဲ့ (၂၄) ႏွစ္..။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
