လူမ်ား၊ ရုုပ္ပုုံလႊာမ်ား အရွင္ဇ၀န (ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း)

ကဗ်ာႏွင့္ ေဆးေၾကာထားေသာ အတၱမဲ႔ႏွလုံးသား

အရွင္ဇ၀န (ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း)
စက္တင္ဘာ ၉၊ ၂၀၁၂

စိတ္ဘ႑ာတိုက္ထဲ သိမ္းထားေသာအျဖစ္အပ်က္ေတြဆိုတာက တိုက္ဆိုင္မႈ ခလုတ္တခ်က္ထိလိုက္႐ုံႏွင့္ ေဝါကနဲထြက္က်လာစၿမဲ မ ဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ေျပာမကုန္ေအာင္ရွိေနေတာ့သည္။ ကိုခင္ေဇာ္တစ္ေယာက္ အတိတ္ရဲ႕ေခၚရာကို စီးေမ်ာရင္း ဖြင့္ဟလာေသာ စကားလုံး တိုင္းမွာ အလြမ္းဓာတ္ပါေနသည္ ။ စိတ္ထဲသိမ္းထားေသာ သူ႔တပ္ရင္းမွဴး၏ အေၾကာင္းအရာေတြသည္ သူ႔အတြက္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ႀကီးရွိေနဆဲ။ အျဖစ္အပ်က္တို႔ကို ႏႈတ္မွသြန္ခ်ေနယုံမဟုတ္ေတာ့။ မ်က္ဝန္းကပါ စကားေျပာေနမွန္းသိသာသည္။ ရင္ထဲကလာေသာ အသံက နားေထာင္ရသူကို ပိုေလးနက္ေစေတာ့သည္။ အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုကို သူေျပာျပေနစဥ္ သူႏွင့္ သူ႔တပ္ရင္းမွဴးဆက္ဆံေရးကို သာမက ႏွစ္ဦးးသား၏ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္အေပၚထားေသာ တကယ့္ေစတနာကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။


ေရွ႕တန္းထြက္ေတာ့မည့္ တပ္သားမ်ားႏွင့္

“တပည့္ေတာ္ မဲေဟာင္ေဆာင္မွာရဲဖမ္းတုန္းက အျဖစ္အပ်က္ေလးကိုေျပာျပရဦးမယ္”

သူရဲ႕အျဖစ္အပ်က္ႏွင့္ ဗိုလ္တိုက္ေမာင္းကိုတြဲမွတ္မိေနသာ ကိုခင္ေဇာ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးလိုမ်ိဳး သူ႔ထံမွာမ်ားစြာရွိမည္ဆိုတာ ယုံသည္။ ဒီေတာ့ သူ႔စကားကို ေသခ်ာနားစိုက္ထားလိုက္သည္။

“ထိုင္းဆိုတာက သိတဲ့အတိုင္းပဲဦးဇင္းရာ။ ရဲနဲ႔ လိုက္တမ္းေျပးတမ္းကစားေနရတာ။ တပည့္ေတာ္ကို ရဲကဖမ္းမိသြားတယ္။ ေရြးရင္ ခ်က္ျခင္း လြတ္တဲ့ကိစၥပါ။ တပည့္ေတာ္ အဖမ္းခံရတယ္ၾကားေတာ့ ကိုတိုက္ေမာင္းဆီက စာေလးတေစာင္ေရာက္လာတယ္”

ဦးဇင္းရဲ႕အေတြးထဲမွာက လက္ေအာက္ငယ္သားေတြအတြက္ဆို နက္နက္နဲနဲ အသိစိတ္ရွိေနသူတေယာက္မို႔ သူ႔တပ္သားအတြက္ ေငြ ထုပ္ပိုက္ၿပီး အေျပးလိုက္လာမည္တြက္လိုက္မိသည္။

“စာထဲ ဘာပါတယ္ထင္လဲ။ မင္းကိုေရြးဖို႔ေငြ ငါ့မွာအဆင့္သင့္ရွိပါတယ္။ မင္းကိုေပးလိုက္ရမည့္ေငြဟာ ဒီကရဲေဘာ္ေတြတလစာပဲ ဒီေတာ့ ကြာ .. အဲ႔ဒီမွာပဲ ဆက္ေနလိုက္ဦး။ ဘာအလုပ္မွလုပ္ရတာမွ မဟုတ္တာ။ ေအးေအးေဆးေဆး အနားယူလိုက္ဦးေပါ့တဲ႔ဗ်ာ”

သူဒုကၡႏွင့္ၾကံဳေတြ႔ရတာကိုပင္ လြမ္းေမာစရာျဖစ္ေနသည္။ သူ႔တပ္ရင္မွဴး၏ လက္ေအာက္ငယ္သားေတြအတြက္ ထားေသာစိတ္ဓာတ္ကို လြမ္းတေနတာ ေသခ်ာသည္။ ဒီလိုအျဖစ္ပ်က္မ်ိဳးက သူေတာ္လွန္ေရးမေရာက္ခင္ ဒိုက္ဦးၿမိဳ႕မွာ ေက်ာင္းဆရာလုပ္ေသာ ၁၉၈၆-၈၇ ႏွစ္ မ်ားဆီကို ျပန္လည္ အမွတ္ရမိေတာ့သည္။

မနားမေန တပ္တြင္းေဆြးေႏြးပြဲတခုတြင္

အိမ္ေျခေလးဆယ္ရြာေလးက တြဲဘက္အလယ္တန္းေက်ာင္း စလုပ္ေသာႏွစ္မွာပင္ သူေက်ာင္းဆရာဝင္လုပ္သည္။ သူ၏ အနစ္နာခံမႈ၊ ေနာက္ စာသင္တာမွာ ေစတနာပါမွႈ၊ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေသာ ေက်ာင္းဆရာအားလုံး၏ ေလးစားယုံၾကည္ခံရမႈ စတာေတြအျပင္ ေက်ာင္း ေကာ္မတီ၏ အားကိုးအားထားျဖစ္မႈေတြပါထပ္ဆင့္လိုက္ေတာ့ ေက်ာင္းအုပ္ေနရာကို အားလုံးသေဘာတူ လိုလိုလားလား တင္ေျမႇာက္မွႈကိုခံ ခဲ႔ရသည္။

ႏြမ္းပါးေသာမိသားစု၏ အႀကီးဆုံးသားျဖစ္လာရမႈကပင္ သူ႔ကို ဒီလိုအမူအက်င့္ေတြေပးလိုက္ေလေရာ့သလားမသ္ိ။ မိသားစုအတြင္း ညီ ညီမတို႔အတြက္ လိုအပ္ခ်က္ကိုျဖည့္ဆည္းေပးရင္း အတူလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြအတြက္ လိုအပ္လွ်င္ လိုအပ္သလို မားမားမတ္မတ္ ရပ္ တည္ေပးမွႈဆိုတာ သူ႔ဘဝအတြက္မဆန္းေတာ့ေသာ လုပ္ေနက်အလုပ္ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ သူေက်ာင္းဆရာဘဝမွာ အတူတူ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ ဖက္ ေက်ာင္းဆရာမ်ား၏ဆႏၵကို သူသိေနရသည္။ ထိုကိစၥက သူလည္းရင္ဆိုင္ေနရေသာကိစၥတစ္ခုျဖစ္သည္။ မေလာက္ငွေသာ လစာ အတြက္ ဘယ္သူကမွမေျပာရဲ။ ဒါကိုသိေသာ ေက်ာင္းဆရာ ကိုမင္းေအာင္ (ကိုတိုက္ေမာင္း၏ ေတာ္လွန္ေရးထဲမေရာက္မွီကနာမည္) သူ႔ ကို အားလုံးကယုံယုၾကည္ၾကည္အပ္ႏွင္းထားေသာေခါင္းေဆာင္မွႈကို သူတန္ဖိုးထားသည္။ အေရးၾကံဳလာလွ်င္ ေရွာင္ထြက္ေျပးေသာသူစားမ်ိဳးမဟုတ္။ ေတာင္းဆိုမႈကို သူစတင္လိုက္သည္။ ေက်ာင္းေကာ္မတီႏွင့္အတိုက္အခံလုပ္ၿပီး ေျပာဆိုရေသာကိစၥမို႔ မေအာင္မျမင္ျဖစ္ လာေသာအခါ သူထိုေက်ာင္းက ထြက္ေပးလိုက္ရသည္။ အားလုံအတြက္ အက်ဳိးရလဒ္ေကာင္းတစ္ခုရဖို႔ သူအနာခံ အမုန္းခံလုပ္ေပးတတ္ တာေတြ မ်ားစြာရွိသည္။

သူတြဲဘက္ေက်ာင္းဆရာကျပဳတ္ေတာ့ ပုထုဇဥ္ပီပီ ေတာ္ေတာ္ခံစားရသည္။ ေက်ာင္းကိုေရာက္လာေတာ့ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေျခကုန္ လက္ပမ္းက်ေနသည့္ဟန္ ကိုေတြ႔ရသည္။ အမ်ားအတြက္အနာခံရေသာ သူ႔အျဖစ္ကို သူျပန္ေတြးမိေတာ့ စိတ္အနာက သက္သာသြား ပုံရသည္။ က်န္ဆရာမ်ားက ဒီကိစၥ စကားမဟ။ မေတာင္းဆို။ ဒါကိုလဲ သူကပဲစီစဥ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ တေယာက္မွမေျပာၾကဖို႔။ သူတ ေယာက္ထဲ အမုန္းခံေျပာမည္။ ေအာင္ျမင္လာလွ်င္ အားလုံးခံစားၾက။ အဆင္မေျပ မေအာင္ျမင္လွ်င္ သူတေယာက္တည္း ရင္ဆိုင္သြားမည္။ ဒီသတင္းစကားကို ၾကားသိရေသာလူတိုင္းက သူ႔စိတ္ဓာတ္ကို အသိအမွတ္ျပဳၾကရသည္။ ဘဝမွာ အမ်ားအတြက္ အနာခံရျခင္းကိုဂုဏ္ယူ စရာအျဖစ္ တန္ဖိုးထားတည္ေဆာက္ထားသူတေယာက္။ အမ်ားအက်ိဳးရွိဖို႔ဆိုလွ်င္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ထဲက အနာခံလိုက္ရျခင္းကို သူက လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္ေသာကိစၥရပ္ဟု စြဲစြဲၿမဲၿမဲ လက္ခံထားသူ။ ဒီစိတ္ဓာတ္က သူ႔စိတ္ဓာတ္ထဲ သံမႈိႏွင့္ဆြဲသလို ခိုင္ၿပီးသား။ ဒီေတာ့ ကိုခင္ ေဇာ္ေျပာျပသည့္စကားမ်ိဳး ၾကားသိလာရျခင္းကိုို ဦးဇင္းကေတာ့ အထူးအဆန္းဟုမထင္မိ။

“မင္းတေယာက္အနာခံရတာ တပ္သားအားလုံးတလစာပါကြာ” တဲ႔။

သူႏွင့္အတူေန အရင္းႏွီးဆုံးသူကိ္ုကယ္ဖို႔ထက္ တပ္တခုလုံးအေရးကို ေရြးခ်ယ္လိုက္သည္ကို ကိုခင္ေဇာ္ကလည္း ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံ သည္။ သူကိုယ္တိုင္အဖမ္းခံရလွ်င္ေတာင္မွ ငါ့လာမေရြးနဲ႔။ ငါ့ေရြးမည့္ေငြကို တပ္သားအားလုံးတလစာအျဖစ္သုံးၾကလို႔ ေျပာလာမည္ကို ကိုခင္ေဇာ္က သိေနသည္။ မၾကာခင္ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာပဲ အခ်ဳပ္ခန္းထဲရွိ ကိုခင္ေဇာ္ကို ဗိုလ္တိုက္ေမာင္းလာေတြ႔သည္။ လက္ထဲမွာ ေရ သန္႔ တပုလင္းပါလာသည္။

“ေရတပုလင္းေတာ့ပါေသးသားပဲ”

ကိုခင္ေဇာ္၏ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ဆီးၾကိဳေျပာျပေသာစကားကို …

“ဒါေတာင္ လမ္းမွာေသာက္ဖို႔ တေယာက္ကထည့္ေပးလိုက္တာ မေသာက္ပဲယူလာခဲ႔တာ”

တက်ပ္တျပားကအစ သူကိုယ္က်ိဳးအတြက္ မစဥ္းစားသူျဖစ္သည္။ အက်ိဳးမဲ႔ အလဟႆေငြကို အကုန္မခံ။ လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ားႏွင့္ အတူတူ အစားအေသာက္အေနအထိုင္က သူပိုၿပီးယူတာမရွိဟုဆိုသည္။ ေခါင္းေဆာင္မို႔ အခြင့္အေရးပိုယူတာက္ို သူအင္မတန္စက္ ဆုပ္သည္။ ကိုခင္ေဇာ္ေျပာစကားထဲပါေသာ စကားတခြန္းက အခြင့္ထူးကိုပိုယူသူကို သူမလိုလား ဆန္႔က်င္ေၾကာင္းထင္ရွားေစသည္။

“တခါကေပါ့ ဦးဇင္းရယ္ … နဲနဲရာထူးႀကီးတဲ့သူေတြပါပဲ။ ထမင္းစားၿပီးသားပန္းကန္ကို တပ္သားတေယာက္က ေဆးေပးေနတာေတြ႔ေတာ့ ေအာ္ … ခင္ဗ်ားတို႔က အခြင့္ထူးခံတာလားလို႔ေဝဘန္တာ။ သူလဲ လက္ေအာက္ငယ္သားကို ဒီလိုအေသးအဖြဲ႔ေလးကအစ မလုပ္ခိုင္းဘူး။ သူမ်ားေတြလုပ္ေနတာဆိုလဲ ျပတ္ျပတ္သား ေျပာတာ။ သူ႔က ဒီလိုေျပာတတ္ဆိုတတ္ေတာ့ တပ္ထဲမွာလဲ အငယ္ဆုံးတပ္သားေလးကအစ သူ႔ကိုခ်စ္ၾကတယ္”


ကုိတုိက္ေမာင္းအတြက္ ဆြမ္းသြပ္အမွ်ေ၀ေနစဥ္

သူ႔တပ္ရင္းမွဴးအေၾကာင္းကို မေမာႏုိင္ မပမ္းႏုိင္ေျပာျပရင္း ဦးဇင္းႏွင့္ မထင္မွတ္ပဲလာေရာက္ဆုံေတြ႔ရတာကိ္ု သူဝမ္းသာေနသည္။ ဦးဇင္း ကလည္း ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမထဲ သူေနပုံထိုင္ကအစ သူလႈပ္ရွားမွႈေတြကို ေတြ႔သူတိုင္း ေမးေနၾက။ ဗိုလ္တိုက္ေမာင္းႏွင့္ တကယ္အတူတူ ေနခဲ့ရေသာရဲေဘာ္ကို ကိုခင္ေဇာ္အျပင္ အျခားတေယာက္ကိုလည္း ေတြ႔ဘူးခဲ့ေသးသည္။ အခုကိုခင္ေဇာ္က ပထမဦးဆုံးေမးျမန္းခြင့္ရသူ ေတာ့မဟုတ္။ တခါတုန္းက ေထာင္ထဲမွာ သူတပ္သားတစ္ေယာက္ႏွင့္ အတူတူေနခဲ႔ရေသးသည္။ ေထာင္ထဲေတြ႔ခဲ႔ရေသာ သူ႔ရဲေဘာ္တုန္း ကလည္း ဗိုလ္တိုက္ေမာင္းက က်န္ခဲ႔ေသာဇာတိမွမိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ သူပါဝင္ဆင္ႏႊဲခဲ႔ရေသာ ပြဲလမ္းသဘင္ေတြအေၾကာင္းကို မၾကာခဏ ေျပာျပပုံ၊ သူမိတ္ေဆြ ဘုန္းႀကီးတပါးရွိပုံေတြကို ေျပာျပသည္ဟုဆိုသည္။ ေထာင္ထဲမွာ စကားစပ္မိတိုင္း သူ႔တပ္ရင္မွဴးပုံရိပ္ေတြကို လြမ္း လြမ္းဆြတ္ဆြတ္ ေျပာျပခဲ႔ဘူးသည္။ ၁၂ လရာသီ သီခ်င္းထဲကလို ကိုယ့္ဇာတိေျမဆိုတာက ပြဲေတြက လတိုင္းအျပည့္။ ဒီေတာ့ ယုံၾကည္ ခ်က္အတြက္ ဇာတိေျမကိုခြဲခြာခဲ႔ရေသာ္လည္း ႏွလုံးသားရွိေသာသူတိုင္းရဲ႕ ျဖစ္ၿမဲေသာအိမ္လြမ္းစိတ္တို႔က သူ႔ကို ကဗ်ာေတြ စာေတြရဖို႔ ကုန္ၾကမ္း ျဖစ္ခဲ႔ရျပန္သည္။ ခုေဆာင္းပါးေရးေနရင္း ငုရင္ျပင္က သူ႔ကဗ်ာေတြကို ဖတ္မလို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူကိုယ္တိုင္အဆုံးမသတ္ႏုိင္ ခဲ႔တဲ႔ကဗ်ာမွာ ….

၁။ ေလာကပါလတရား
(…. တခါတေလ)
မစို႔ပုိ႔ေလး လိမၼာေနတဲ့ညမွာ
ကဗ်ာဆရာ
အေမ႔ကို ကန္္ေတာ့လိုက္ခ်င္တာ လက္ကုန္ပဲ။

ဒီလို အစခ်ီထားတာကိုေတြ႔လိုက္ရေတာ့ သူ႔ႏွလုံးသားကိုပါလွမ္းျမင္လိုက္ရျပန္သည္။ အတၱကို နဲႏုိင္သမွ်နဲေအာင္ တည္ေဆာက္ရင္း သူ႔ တပ္သားေတြအတြက္ ေနာက္ သူ႔ယုံၾကည္ခ်က္အတြက္ အာသာငမ္းငမ္းတမ္းတတဲ့ ျပည္သူ႔ဘဝလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ကဗ်ာရယ္ စြန္႔ လႊတ္မွႈရယ္ကိုသူ အေဖာ္ျပဳ ရွင္သန္ခဲ့သည္။ ။


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts