ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဘာေျပာခ်င္သလဲ …. (မဲေဆာက္က အသံမ်ား)

ဒီကေန႔ ၂၀၁၂ ဇြန္လ (၂) ရက္ စေနေန႔မွာ ထိုင္းႏိုင္ငံ မဲေဆာက္ၿမဳိ႕ကို ေလယာဥ္နဲ႔ နံနက္ ၉း၃၀ မွာေရာက္ရွိၿပီး မယ္လဒုကၡသည္စခန္းကို သြားမယ္၊ ေန႔လည္ ၁း၃၀ မွာ မဲေဆာက္ကိုျပန္လည္ေရာက္ရွိၿပီး မယ္ေတာ္ေဆးခန္းကုိ၀င္ေရာက္ကာ မြန္းလဲြ ၃း၀၀ မွာ မဲေဆာက္ေလဆိပ္ ကေန ဘန္ေကာက္ကို ျပန္လည္ထြက္ခြာမယ္လို႔ သတင္းေတြရရွိထားခဲ့ပါတယ္။

မဲေဆာက္က စက္႐ံု အလုပ္႐ံုအသီးသီးက အလုပ္သမားေတြဟာ သြားလာေရးတင္းၾကပ္တဲ့ မယ္လအထိ လိုက္ပါသြားႏိုင္ျခင္း မရွိတာ ေၾကာင့္ မြန္းလဲြပိုင္းမွာ မဲေဆာက္ကိုျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ ႏႈတ္ဆက္ႀကဳိဆုိဖို႔ အားခဲၿပီး ေနပူႀကီးထဲမွာ တက္တက္ႂကြႂကြ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့ၾကပါ တယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒီေန႔ဟာ မဲေဆာက္က အလုပ္သမားေတြအတြက္ အလုပ္ပိတ္ရက္မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ခ်စ္တဲ့ သူတို႔ေလးစားတဲ့ သူတို႔အားကိုးယံုၾကည္တဲ့ သူတို႔ဘ၀ရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ခဏတာေတြ႕ခြင့္ရဖို႕ အလုပ္ရွင္နဲ႔အတိုက္ အခံျပဳ ၿပီး (တခ်ဳိ႕ဆို အငွားယာဥ္ခမတတ္ႏိုင္လို႔ တနာရီေက်ာ္မက ေနပူႀကီးထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္လို႔) ႀကဳိဆိုေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း စုေပါင္းၿပီးကားငွားၿပီး ႀကဳိဆိုဖို႔ထြက္လာရာမွာ ထိုင္းရဲေတြရဲ႕ ေစာင့္ႀကဳိဖမ္းဆီး စစ္ေဆးေခၚေဆာင္တာေတြေတာင္ ခံရရွာပါတယ္။ ဒါကို ၾကည့္ရင္ သူတို႔ေတြဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ဘယ္ေလာက္ယံုၾကည္ အားကိုးေလးစားတယ္ဆိုတာ အထူးေျပာဖို႔လိုမယ္မထင္ပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ အစီအစဥ္ေတြ လဲြေခ်ာ္မႈေၾကာင့္လား၊ မထင္မွတ္တဲ့ ျပႆနာတစံုတခုေၾကာင့္လား၊ မူလအစီအစဥ္ေရးဆဲြစဥ္ကပဲ အစီအစဥ္မရွိခဲ့ လို႔လားမသိေပမယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔အဖဲြ႕ဟာ မြန္းလဲြပိုင္း မယ္လ ဒုကၡသည္စခန္းက အျပန္ ေနာက္က်ေနခဲ့ၿပီး မဲေဆာက္လူထုကို ခဏတာေလးေတာင္ ႏႈတ္ဆက္ဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ခဲ့ပဲ ညေန (၂)နာရီမခဲြခင္မွာပဲ မဲေဆာက္ေလဆိပ္ကေန ဘန္ေကာက္ကို ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားပါ ေတာ့တယ္။

ဒါေၾကာင့္ တေနကုန္တေနခမ္း ေနပူႀကီးထဲေစာင့္ႀကဳိေနၾကသူေတြကို ….

(၁) ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဘာေၾကာင့္လာေရာက္ႀကဳိဆိုတာလဲ။
(၂) ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ေတြ႕ရင္ ေျပာခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ ဘာေျပာခ်င္သလဲလို႔ က်ား-မ လူေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ကို ေမးျမန္းခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ ေျဖၾကားခ်က္ေတြထဲမွာ အမ်ားစုကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေလးစားၾကည္ညဳိလို႔၊ ကိုယ့္လူထုေခါင္းေဆာင္ကို အားေပးႀကဳိဆုိ ခ်င္လုိ႔၊ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္လို႔၊ ျမင္ဖူးခ်င္လို႔ စသျဖင့္ ေျဖၾကားသူအမ်ားစု ျဖစ္ပါတယ္။ နံပါတ္ (၂) ေမးခြန္းအေပၚ ေျဖၾကားခ်က္ေတြထဲက ထူး ျခားစိတ္၀င္စားဖြယ္ေျပာၾကားခ်က္ေတြကို ေဖၚျပေပးလိုပါတယ္။

(၁) မေအးေအး ။ ။ မဲေဆာက္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတာ ၃ ႏွစ္ရွိပါၿပီ။ လစာကို ထိုင္းအစိုးရသတ္မွတ္သလို တေန႔ ဘတ္ ၃၀၀ ဆိုတာ တခါမွ မရဘူးပါဘူး။ တျခားသူေတြလည္း မဲေဆာက္မွာရတယ္လို႔ မၾကားဖူးပါဘူး။ ရသင့္ရထိုက္တဲ့လစာကို မွန္မွန္ရခ်င္ပါတယ္။ ကူညီေျပာၾကား ေပးပါ။

(၂) ကိုေအာင္စိုး ။ ။ က်ေနာ္က တပ္မဟာ စက္႐ံုကပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ရက္ပိုင္းကပဲ က်ေနာ္တို႔စက္႐ုံက အလုပ္သမား ၅ ဦး ညဖက္အလုပ္ကေန ထမင္းစားသြားေတာ့ လမ္းမွာကားတိုက္ခံရတာ ၂ ဦး ေသဆံုးသြားပါတယ္။ က်န္သူေတြလည္း ဒဏ္ရာအျပင္းအထန္ရၾကပါတယ္။ တရား ခံကိုေတာ့ ဖမ္းမမိပါဘူး။ ေသဆံုးသူအတြက္ ဘာအကူအညီမွ ဘယ္သူ႔ဆီကမွ မရေသးပါဘူး။ အမႈဖြင့္ဖို႔လည္း က်ေနာ္တို႔မလုပ္တတ္ပါ ဘူး။ ဒီလို ျပသနာေတြလည္း မၾကာခဏ ျဖစ္ခဲ့ရ၊ ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလိုျပႆနာမ်ဳိးေတြမျဖစ္ရေအာင္ တတ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ အေမ့အေနနဲ႔ ကူ ညီေပးဖို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

(၃) ကိုျမႀကီး ။ ။ က်ေနာ္လည္း တပ္မဟာ စက္႐ံုကပါ။ ခုန က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေျပာသလို ျပႆနာေတြျဖစ္လာရင္ ဘယ္ကိုအကူအညီ ေတာင္းရမယ္ဆိုတာ မသိပါဘူး။ အားကိုးေလာက္တဲ့ အလုပ္သမားေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္နဲ႔ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ကူညီေပးတဲ့အဖဲြ႕မ်ဳိးလိုခ်င္ပါ တယ္။ ေသရင္ အသုဘခ်ဖို႔ နာေရးကူညီမႈအသင္းေတာ့ရွိပါတယ္။ က်ေနာ္ဆိုလိုတာက အေလာင္းေျမက်ဖို႔အတြက္ တခုတည္းေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အလုပ္သမားေတြ မတရားခံစားေနရတာကို ကူညီေပးမယ့္အာဏာပိုင္အဖဲြ႕၊ ဒါမွမဟုတ္ အလုပ္သမားေတြအခ်င္းခ်င္း ယံု ၾကည္ရတဲ့အဖဲြ႕ကို ဆိုလိုတာပါ။

(၄) မမိေမာ္။ ။ က်မ မဲေဆာက္မွာအလုပ္လာလုပ္တာ ၅ ႏွစ္ေက်ာ္ပါၿပီ။ တရား၀င္အလုပ္သမားလက္မွတ္ အလုပ္လုပ္ခြင့္လက္မွတ္နဲ႔ပဲ ေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အရင္က အဲဒီလိုတရား၀င္ျဖစ္ဖို႕ လက္မွတ္ခ ဘတ္ ၃၀၀၀ ေက်ာ္ပဲက်ပါတယ္။ အခု စနစ္သစ္ေျပာင္းလိုက္ေတာ့ အား လံုးေပါင္း ဘတ္ ၁၅၀၀၀ ေလာက္က်ပါတယ္။ ဒီေငြကို ျပန္ရဖို႔ က်မတို႔လုပ္အားခနဲ႔ ၆ လေလာက္စုတာေတာင္ မရပါဘူး။ စနစ္သစ္ေျပာင္းမွ ပိုၿပီးအခက္အခဲျဖစ္ေနပါတယ္။ အေမကို အားကိုးပါတယ္။ လူႀကီးေတြကို ေျပာျပကူညီေပးပါရွင့္။ အေမစု က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ပါ။ လံုျခံဳေရး ဂ႐ုစိုက္ပါ။ အေမက်န္းမာပါေစလို႔ အၿမဲတမ္းဆုေတာင္းေပးပါတယ္။

(၅) ဦးညီညီ။ ။ က်ေနာ္က မဲေဆာက္ေစ်းထဲမွာ ေစ်းေရာင္းပါတယ္။ ဒီႏွစ္မွာ အလုပ္သမားလက္မွတ္ေတြ ပတ္စ္ပို႔ေတြလုပ္လိုက္ေတာ့ ေငြ ေတြ ၁၆၀၀၀ ေလာက္ကုန္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔လို ကိုယ္ပိုင္အလုပ္လုပ္တဲ့သူေတြအေနနဲ႔ မေထာင္းသာေပမယ့္ အလုပ္သမားေတြမွာ ေတာ္ ေတာ္၀န္ပိတယ္ေလ။ တခ်ဳိ႕ဆို အခုတေလာေငြကုန္မ်ားလို႔ ေစ်းေတာင္ မွန္မွန္၀ယ္မစားႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရလို႔ ကိုယ့္လူမ်ဳိးအ တြက္ အရမ္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္ဗ်ာ။ ဆိုေတာ့ ပိုေကာင္းေအာင္ လူႀကီးေတြကစီမံေပမယ့္ အခုလို အလဲြအေခ်ာ္ျဖစ္ေနတာေတြကို အေမစု အေနနဲ႔ သက္ဆိုင္ရာ ထိုင္း၊ ျမန္မာ အလုပ္သမားဌာနေတြနဲ႕ ေဆြးေႏြးျပင္ဆင္ေပးဖို႔ ေျပာေပးေစလိုပါတယ္။ အေမ က်န္းမာပါေစ။

(၆) ကုိမိုးႀကီး ။ ။ က်ေနာ္က မယ္ပစက္႐ံုကပါ။ ပတ္စ္ပို႔ေတြလုပ္ရေတာ့ ပဲြစားေတြကလည္း ေျခခ်င္းလိမ္လို႔။ အလိမ္အညာခံရတာေတြလည္း ၾကားရေတာ့ ဘယ္သူက အမွန္၊ ဘယ္သူက အၾကံအဖန္လည္းမသိ။ ကုန္လိုက္တဲ့ေငြကလည္း မနည္းဘူး။ ဒီေငြေတြက ထိုင္းအစိုးရကို ေပး ရတာလား။ ေပးမယ္။ ျမန္မာအစိုးရကို ေပးရတာလား။ ေပးမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ပဲ ပဲြစားကိုေပးေနရတာ၊ ပဲြစားေၾကာင့္ အကုန္မ်ားေနတာ ဆိုရင္ေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူးေလ။ အဲဒါေလး အေမစုကိုေျပာခ်င္တာ။

(၇) မထက္ထက္ ။ ။ က်မလည္း အလုပ္သမားပါ။ အခက္အခဲေတြရွိတာမွန္ေပမယ့္ က်မတို႔ထက္ ျပည္တြင္းကအလုပ္သမားေတြ အခက္ အခဲပိုျဖစ္ေနတာ ၾကားေနရပါတယ္။ သူတို႔ကို ကူညီခ်င္ပါတယ္။ ဘယ္လိုကူညီရမယ္ဆိုတာ အေမ့ကိုေျပာၾကားေပးပါ။ အေမ့အေနနဲ႔လည္း က်မတို႔ကို ကူညီဖို႔ထက္ ျပည္တြင္းက က်မတို႔ထက္ ပိုၿပီးဒုကၡေရာက္ေနတဲ့အလုပ္သမားေတြကို ပိုၿပီးကူညီေပးဖို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္ရွင့္။ အ ေမ က်န္းမာပါေစ။

(၈) ဦးစိန္ျမင့္ ။ ။ က်ေနာ္လည္း အလုပ္သမားအေရးေဆာင္ရြက္ေနသူပါ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ေတြဟာ ေစတနာ့၀န္ထမ္းေတြဆုိေတာ့ ထိ ထိေရာက္ေရာက္ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဘူး။ အလုပ္သမားအခြင့္အေရးကို အသိပညာေပးႏိုင္ေပမယ့္ အလုပ္သမားအခက္အခဲကို ထိထိေရာက္ ေရာက္ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြအကူအညီနဲ႕ ေပါင္းစား ႐ိုက္စားအဖဲြ႕ေတြလို႔ အလုပ္သမားေတြ အထင္ေရာက္ေန တာေတြကို အားမရျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘယ္လိုေဆာင္ရြက္သင့္တယ္၊ အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ ဘယ္လိုပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သင့္တယ္။ အာဏာပိုင္ ေတြဖက္က ဘယ္လိုကူညီသင့္၊ စိစစ္သင့္တယ္ဆိုတာဆို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုေမးျမန္းခ်င္ပါတယ္။

(၉) ကိုေအာင္မ်ဳိး ။ ။ အန္တီစုက အခုဆို က်ေနာ္တို႔ေစာင့္ေနေပမယ့္ ႏႈတ္ဆက္ခြင့္မရလိုက္ဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႔ထက္ ဒုကၡသည္စခန္းကို သြားေတြ႕တာ၊ ဒုကၡသည္ေတြကို ပစ္မထားတာသိရလို႔ နားလည္ပါတယ္။ ေက်းဇူးလည္း တင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာမယ္ ဗ်ာ။က်ေနာ့္အျမင္ကေတာ့ ဒီကဒုကၡသည္အေရးထက္ ျပည္တြင္းက ကခ်င္ဒုကၡသည္ေတြရဲ႕အေရးက ပိုၿပီးလိုအပ္ေနတယ္ထင္တယ္။ သူ တို႔ကို အခုထက္ ပိုၿပီးကူညီႏိုင္ဖုိ႔၊ စစ္ပဲြေတြရပ္ဖို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္အေမကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ပိုၿပီးေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္း ေပးခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ။

(၁၀) မခ်ဳိျမင့္ ။ ။ အေမရွင့္။ က်မဟာ ေက်ာင္းဆရာမတဦးပါ။ က်မတို႔ဟာ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ မ်က္ႏွာငယ္ငယ္နဲ႔ မိသားစုစား၀တ္ေနေရး အ တြက္႐ုန္းကန္ေနရေပမယ့္ ကိုယ့္ျမန္မာျပည္လုိမေပ်ာ္ပါဘူး။ တိုင္းျပည္ကိုျပန္လာၿပီး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ေနခ်င္ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ အခုအခ်ိန္ မွာ သူမ်ားလူမ်ဳိးဆီမွာ မ်က္ႏွာငယ္ငယ္နဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနရသလို ေနာင္တခ်ိန္ ကုိယ့္တိုင္းျပည္ျပန္ေရာက္ရင္လည္း သူမ်ားလူမ်ဳိးဆီမွာပဲ မ်က္ႏွာငယ္ငယ္နဲ႔ အလုပ္လုပ္ရမွာမ်ဳိးကို စိုးရိမ္ေနမိပါတယ္။ က်မတို႔ဆီမွာ အလုပ္ရွင္ အလုပ္သမားဥပေဒေတြ တိတိက်က်မရွိဘူးလို႔လဲ ၾကားဖူးပါတယ္။ အလုပ္ရွင္ အလုပ္သမားဥပေဒေတြ၊ စီးပြားေရးမူ၀ါဒေတြမွန္ကန္ဖို႔ အဲဒါေတြကို လႊတ္ေတာ္မွာ ေရးဆဲြတင္ျပေပးဖို႔ အေမ့ကို ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္ရွင့္။ အေမစုကို အင္မတန္ ေလးစားအားကိုးပါတယ္။ က်န္းမာပါေစ။

---

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ