ကေလးအရြယ္နဲ႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္တုုိ႔မွာ ခြန္အားေတြရွိတယ္၊ အခ်ိန္လည္းရွိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေငြေတာ့ မရွိဘူး။
သက္လတ္မ်ားမွာေတာ့ ခြန္အားရွိတယ္၊ ေငြရွိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္မရွိဘူး။ (ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္စ လုုပ္ငန္းခြင္ ဝင္ခ်ိန္ကစၿပီး ပင္စင္စားခ်ိန္ ေျခာက္ဆယ့္ငါးဝန္းက်င္ေလာက္ အရြယ္မ်ားလုုိ႔ အၾကမ္းစား သတ္မွတ္ႏုုိင္မယ္ ထင္ပါတယ္)
သက္ႀကီးရြယ္အုုိမ်ားမွာေတာ့ ေငြရွိတယ္၊ အခ်ိန္ရွိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အားအင္ေတာ့ မရွိၾကေတာ့ဘူး-တဲ့။
အီးေမးကေန ေရာက္လာတဲ့ ဒီစာေလးက အမ်ားစုုေသာသူေတြရဲ့ဘဝနဲ႔ ထပ္တူျဖစ္မယ့္စာေလးပဲဆုုိၿပီး ႏွစ္ သက္ သေဘာက်မိတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဘဝဆုုိတာ ျပည့္စုုံတယ္ရယ္လုုိ႔ မရွိဘူး။ လုုိအပ္ခ်က္တခုုေတာ့ အၿမဲ ရွိေနတာပဲလုုိ႔ ေျပာလုုိတာမ်ား ျဖစ္ေလမလားလုုိ႔လည္း ေတြးမိတယ္။
ခြန္အားေတြ အခ်ိန္ေတြရွိေပမယ့္လည္း ေငြမရွိလ်င္ျဖင့္ ဘာမွလုုပ္လုုိ႔ မျဖစ္ႏုုိင္ဘူးဆုုိတဲ့ ကေလးငယ္ဘဝကုုိ ညႊန္းၿပီး ေငြရဲ့တန္ဖုုိးႀကီးမႈကုုိ မီးေမာင္းထုုိးျပလုုိိတာလား။ ခြန္အားေတြ ေငြေၾကးေတြ ရွိေပမယ့္လည္း မ်ားျပား လြန္းလွတဲ့ အလုုပ္တာဝန္ေတြၾကားမွာ ရွားပါးလြန္းလွတဲ့ အခ်ိန္ျပႆနာေၾကာင့္ ရွိတဲ့ခြန္အားနဲ႔ ေငြေၾကးကုုိ ေတာင္ စနစ္တက် မသုုံးႏုုိင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနတဲ့ ေခတ္ကာလရဲ့ လူမႈဘဝ သရုုပ္သဏၭာန္ကုုိ ညြန္ျပလုုိ တာလား။ အခ်ိန္ေတြ ေငြေတြရွိေပမယ့္လည္း ကုုိယ့္ေျခကုုိယ့္လက္ကုုိမွ မသယ္ႏုုိင္ေလာက္ေအာင္ အားအင္ ခ်ည့္နဲ႔ေနတဲ့ သက္ႀကီးရြယ္အုုိဘဝကုုိ မီးေမာင္ထုုိးျပၿပီး သတိသံေဝ ယူေစခ်င္လုုိ႔မ်ား ဒီစာေလးကုုိ ေရးျပလုုိက္ တာေလလား။ တကယ့္အေျဖမွန္ကုုိေတာ့ ဒီစာေလးကုုိ ေရးလုုိက္တဲ့သူကုုိယ္တုုိင္မွသာလ်င္ပဲ သိေပလိမ့္မယ္။
စာေလးကုုိဖတ္မိၿပီး ဒီစာေလးကေျပာျပတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ကုုိယ့္ဘဝကုုိ ႏႈိ္င္းယွဥ္ၾကည့္မိတယ္။ လက္ရွိ ပ်မ္းမွ် လူ႔သက္တမ္းအရဆုုိလ်င္ ကုုိယ့္အသက္က နံပတ္ ၂ အဆင့္မွာပါတယ္လုုိ႔ ေျပာရမယ့္အရြယ္။ ခြန္အားရွိတယ္၊ ေငြရွိတယ္၊ အခ်ိန္္မရွိဘူးဆုုိတဲ့ အရြယ္ထဲမွာေပါ့။ သုုိ႔ေပမယ့္ ကုုိယ့္ဘဝရဲ့ပုုံစံကုုိက သာမန္လူသားေတြလုုိ ေလာ ကီဘဝထဲမွာ ေနထုုိင္ၿပီး ေလာကလူမႈတာဝန္ေတြနဲ႔ လုုံးေထြးေနတဲ့ ပုုံစံမဟုုတ္လုုိ႔ အထက္ကစာထဲကလုုိ အရြယ္သုုံးပါးရဲ့ ဒုုတိယအဆင့္းမ်ိဳးနဲ႔ ထပ္တူအက်ႀကီးေတာ့လည္း မဟုုတ္ပါဘူး။ တကယ္တမ္း ထပ္တူက်လုုိ႔ လည္း သင့္ေတာ္မယ္ မဟုုတ္ပါဘူး။
ကုုိယ္က စာထဲကလုုိ Have energy- အင္အားအျပည့္အဝရွိတဲ့ အားေကာင္းေမာင္းသန္တစ္ဦးလုုိ႔ မဆုုိႏုုိင္လ်င္ ေတာင္ လုုပ္ႏုုိင္ကုုိင္ႏုုိင္တဲ့ ခြန္အားေတာ့ အေတာ္အတန္ရွိတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီအခ်က္ ရာႏႈန္းျပည့္မဟုုတ္ေတာင္ ရာခုုိ္င္ႏႈန္း ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ကုုိးဆယ္ေလာက္ မွန္တယ္လုုိ႔ ေျပာႏုုိင္တယ္။ ဒုုတိယအရြယ္မွာ Have money-တဲ့။ သီးသန္႔ဝင္ေငြရေအာင္ ရွာေဖြေနသူတစ္ဦး မဟုုတ္လုုိ႔ ေငြေၾကးခ်မ္းသာတဲ့သူတစ္ဦးေတာ့ မဟုုတ္ဘူး။ သုုိ႔ေပမယ့္ အားေပးေထာက္ပံ့သူမ်ားရဲ့ ေစတနာစြမ္းအားေၾကာင့္ ကုုိယ္လုုပ္ခ်င္တဲ့အရာ၊ ဝါသနာပါတဲ့အရာ နည္းနည္း ပါးပါးကုုိ လုုပ္ႏိုုင္ေလာက္ေအာင္ေတာ့ ေျပလည္သူတစ္ဦးလုုိ႔ ဆုုိႏုုိင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီအခ်က္လည္း ခုုနစ္ဆယ့္ ငါးရာႏႈန္္းေလာက္ မွန္တယ္လုုိ႔ ေျပာႏုုိင္မယ္ထင္တယ္။
But no time – အခ်ိန္မရွိဘူးလုုိ႔ ဆုုိရေအာင္ေတာ့ busy-ေနသူ၊ အလုုပ္ရွဳပ္ေနသူတစ္ဦးေတာ့ မဟုုတ္ပါဘူး။ တခါတေလ ႀကဳံေတာင့္ႀကဳံခဲ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ လုုပ္ကုုိင္ရမည့္ အလုုပ္ႏွစ္မ်ိဳးသုုံးမ်ိဳးရွိတတ္တာကလြဲလုုိ႔ အလုုပ္ ရွဳပ္ေနတယ္ဆုုိတာမ်ိဳး မရွိတတ္ပါဘူး။ အလုုပ္ မရွဳပ္သလုုိ အရွဳပ္ မလုုပ္ျဖစ္ေအာင္လည္း ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ ႀကိဳး စားေနတတ္တာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ But no time-ဆုုိတဲ့ ဒီအခ်က္ကေတာ့ ကုုိယ္နဲ႔ကုုိက္တယ္လုုိ႔ ဆုုိႏုုိင္မယ္ မထင္ပါဘူး။ ေျပာရလ်င္ တစ္ခုုခုုကုုိ လုုပ္လုုိလ်င္ျဖင့္ လုုပ္ခြင့္သာေလာက္ ေအာင္ အခ်ိန္္လုုံလုုံေလာက္ေလာက္ရွိတယ္လုုိ႔ ေျပာႏုုိင္ပါတယ္။
Have energy-ခြန္အားရွိတဲ့အရြယ္ ။ က်န္းမာေရးကလည္း စင္းလုုံးေခ်ာ အေကာင္းခ်ည္း မဆုုိသာေတာင္ နာ မက်န္းျဖစ္ေနသုူတစ္ဦးေတာ့ မဟုုတ္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ရွိေနတဲ့ကာယခြန္အား၊ ဥာဏခြန္အား၊ ဒီခြန္အားေတြကုုိ ကုုိယ့္အတြက္ အမ်ားအတြက္ အက်ိဳးျဖစ္မည့္အရာေတြမွာ အသုုံးခ်တတ္ဖုုိ႔ လုုိေပလိမ့္မယ္။ ခြန္အားေတြရွိပါ လ်က္ကယ္နဲ႔ ရွိေနတဲ့ခြန္အားကုုိ အသုုံးမခ်ပါပဲ ဘဝရဲ့တတိယအရြယ္လုုိ႔ေျပာရမယ့္ ခြန္အားမဲ့အရြယ္ ေရာက္ သြားမယ္ဆုုိလ်င္ အေတာ္ပင္ဝမ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းေပလိမ့္မယ္။ ရွိေနတဲ့ ကုုိယ္ပုုိင္ခြန္အားေတြဆုုိတာက ကုုိယ္ အသုုံးခ်သည္ျဖစ္ေစ၊ အသုုံးမခ်ပဲ ေနသည္ပဲျဖစ္ေစ၊ သက္ႀကီးရြယ္အုုိျဖစ္တဲ့ တတိယအရြယ္ထိ ပါလာႏုုိင္မွာမ်ိဳး မွ မဟုုတ္တာ။ ပါလာနုုိင္တယ္ဆုုိေစဦး။ တတိယအရြယ္အထိ ကုုိယ့္သက္တမ္းက ရွည္ခ်င္မွလည္း ရွည္ႏုုိင္မွာ။ ကုုိယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ၊ ကုုိယ့္အသိထဲမွာ ကုုိယ့္ေအာက္ငယ္ရြယ္သူေတြ၊ ကုုိယ္နဲ႔တန္းတူရြယ္တူေတြ၊ ကုုိယ့္ ထက္ အနည္းငယ္မွ်ေလာက္သာပဲ ႀကီးရင့္သူေတြ ေသဆုုံးသြားခဲ့ၾကတာ နည္းတာမွ မဟုုတ္ေတာ့တာ။ ကုုိယ့္ အလွည့္ ဘယ္ေတာ့ေရာက္လာမယ္ဆုုိတာ ကုုိယ္ကုုိယ္တုုိင္ ႀကိဳတင္သိႏုုိင္တာမ်ိဳးမွလည္း မဟုုတ္တာ။
ခြန္အားဆုုိတာမ်ိဳးက ကုုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါး က်န္းမာေရးေကာင္းမြန္မႈကုုိ အေျခခံၿပီးမွ ရလာႏုုိင္တဲ့ ေကာင္းက်ိဳးရလဒ္ မ်ိဳး မဟုုတ္လား။ ကုုိယ္က်န္းမာေရး ေဖာက္ျပန္လုုိ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္က်န္းမာေရး မဟန္လုုိ႔ပျဲဖစ္ျဖစ္၊ တစ္ခုုခုုက ပုုံမွန္မဟုုတ္ေတာ့ဘူးဆုုိလ်င္ျဖင့္ ဘယ္မွာလာလုုိ႔ ခြန္အားျပည့္သူ၊ ခြန္အားရွိသူတစ္ဦးလုုိ႔ ဆုုိႏုုိ္င္ပါေတာ့မလဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကုုိယ္ခြန္အား စိတ္ဓာတ္ခြန္အား ျပည့္ဝေကာင္းမြန္သူတစ္ဦးျဖစ္ေစဖုုိ႔ ခြန္္အားျပည့္မည့္အရာေတြကုုိ လုုပ္ဖုုိ႔လုုိေပလိမ့္မယ္။ ကုုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါး က်န္းမာေရးေကာင္းမြန္ဖုုိ႔ ျပဳျပင္ရမည့္အရာေတြ ျပဳျပင္ဖုုိ႔လုုိေပလိမ့္မယ္။ အက်ိဳးရလဒ္ေတြေကာင္းေစဖုုိ႔ အေၾကာင္းတရားေတြကုုိ ေကာင္းေအာင္လုုပ္ေပးဖုုိ႔ လုုိေပလိမ့္မယ္။
ကုုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးဆုုိတာ ကံရယ္၊ စိတ္ရယ္၊ ရာသီဥတုုရယ္၊ အစာအဟာရရယ္ကုုိ အေၾကာင္းခံၿပီး ျဖစ္ေပၚေလ့ ရွိတယ္။ အက်ိဳးရလဒ္ျဖစ္တဲ့တရားေတြ ေကာင္းလာေစဖုုိ႔၊ ရုုပ္ေကာင္းနာမ္ေကာင္းေတြျဖစ္ေစဖုုိ႔၊ ကုုိယ္လည္း က်န္းမာ၊ စိတ္လည္းခ်မ္းသာျဖစ္ႏုုိင္ေစဖုုိ႔ ကံေတြေကာင္းေအာင္၊ စိတ္ဓာတ္ေတြေကာင္းေအာင္ လုုပ္ေဆာင္ဖုုိ႔ ရာသီဥတုုအညီ သင့္တင့္မွ်တေအာင္ေနထုုိင္ဖုုိ႔၊ က်န္းမာေရးအတြက္ အေထာက္အပံ့ေကာင္းေကာင္းျဖစ္ေစ မယ့္ အစာအဟာရေတြကုုိ ေရြးခ်ယ္ကာ စားေသာက္ဖုုိ႔ လုုိေပလိမ့္မယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ။ အရြယ္သုုံးပါးထဲမွာ ဒုုတိယအရြယ္မွာက အခ်ိန္္မရွိဘူးဆုုိေပမယ့္ ေရြးခ်ယ္ႏုုိင္ခြင့္ မ်ားတဲ့ အရြယ္၊ လုုပ္ႏုုိင္စြမ္းအားေတြ အေကာင္းဆုုံးအရြယ္ပဲ မဟုုတ္္လား။ ကေလးနဲ႔ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြမွာက သူ တုုိ႔မွာ မရွိတဲ့ေငြေၾကးကုုိ ရွိလာေအာင္ ဖန္တီးဖုုိ႔ အခြင့္အလမ္းက အလြန္နည္းပါးပါတယ္။
သက္ႀကီးရြယ္အုုိေတြ မွာလည္း သူတုုိ႔မွာ မရွိႏုုိ္င္ေတာ့တဲ့ ခြန္အားကုုိ ခြန္အားျပည့္ဝသူတစ္ဦးျဖစ္လာႏုုိင္ေစဖုုိ႔ ဖန္္တီးလုုိ႔ မရႏုုိင္ေတာ့ ပါဘူး။ သက္လတ္ေတြမွာက အခ်ိန္မရွိဘူးဆုုိေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္ကုုိ စနစ္တက် စီမံဖန္တီးကာ အရယူမယ္ဆုုိ လ်င္ ရႏုုိင္တဲ့အခြင့္အလမ္း ရွိပါတယ္။
ပထမအရြယ္ျဖစ္တဲ့ ကေလးငယ္ေတြ၊ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြ ေငြေၾကးမရွိလုုိ႔၊ ခ်ိဳ႔တဲ့ႏြမ္းပါးလုုိ႔ သူတုုိ႔ဘဝတက္ လမ္း ပိတ္ဆုုိ႔ေနတယ္ဆုုိလ်င္ အဲဒီအပိတ္အဆုုိ႔ အတားအဆီးကုုိ ဖယ္ရွားႏုုိင္ေအာင္၊ သူုုတုုိ႔ေတြ ေလွ်ာက္လွန္္း ၾကတဲ့ လမ္းၾကမ္းၾကမ္းေတြ ေခ်ာေမြ႔သာယာျဖစ္လာေစေအာင္ အားေပးေထာက္ပံ့ လုုပ္ၾကရမယ္ မဟုုတ္လား။ အလားတူပါပဲ၊ ခြန္အားမရွိတဲ့ သက္ႀကီးရြယ္အုုိေတြ၊ ကုုိယ့္ေျခကုုိမွ ကုုိယ္ မ,မႏုုိင္၊ ကုုိယ့္လက္ကုုိယ္မွ ကုုိယ္ မခ်ီႏုုိင္ၾကတဲ့ အေနမ်ိဳးမွာ ကုုိယ့္မွာရွိေနတဲ့ ခြန္အားအခ်ိဳ႔ကုုိ သူတုုိ႔ေတြအတြက္ မွ်တခြဲေဝၿပီး ဇရာအုုိမ်ားရဲ့ ေန ညိဳခ်ိန္ကုုိ ထိန္လင္းဝင္းပသာယာေအာင္၊ ၿငိမ္းေအးခ်မ္းေျမ့ လွပေအာင္ လုုပ္ေဆာင္ေပးဖုုိ႔ လုုိတယ္မဟုုတ္ လား။
မေရာက္တာၾကာတဲ့ ေမြးရပ္ေျမကုုိ အလည္ျပန္ေတာ့ ငယ္ဆရာေတာ္က ရြာျပန္လာတဲ့ သူ႔တပည့္ကုုိ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ ဆုုိင္ဆုုိင္ ႀကိဳဆုုိပြဲလုုပ္ပါတယ္။ ဆုုိင္ကယ္နဲ႔ ရြာသားေလးငါးဆယ္ေလာက္က ငါးမုုိင္ခန္႔ေဝးကြာတဲ့ ၿမိဳ့ငယ္ေလး အထိ အေရာက္လာၿပီး ႀကိဳဆိုုၾကတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ႏုုိင္တဲ့ ကေလးငယ္မ်ားနဲ႔ သက္လတ္အရြယ္ တစ္ရာ ေက်ာ္ခန္႔ကေတာ့ တစ္မုုိင္ေလာက္ေဝးတဲ့ လမ္းဆုုံတစ္ခုုအထိ အေရာက္လာၿပီး ရြာျပန္ကုုိယ္ေတာ္ႀကီးကုုိ လာႀကိဳၾကတယ္။
ကုုိယ္ေတာ္ႀကီးလုုိ႔ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ညြန္းရတာက လာေရာက္ႀကိဳဆုုိၾကတဲ့ ဒီရာေက်ာ္မွ်ေလာက္သူေတြထဲမွာ ကုုိယ့္ကုုိယ္တစ္ခါမွ မေတြ႔မျမင္ဘူးတဲ့ လူငယ္ေတြက ပုုိမ်ားမွာမုုိ႔ နာမည္ေလာက္သာ သူတုုိ႔ေတြၾကားဖူးေနတဲ့ အေမရိကန္ျပန္ ကုုိယ္ေတာ္ႀကီးဆုုိတာ ဘယ္လုုိမ်ားေနေလမလဲလုုိ႔ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား စူးစမ္းလုုိလုုိ႔ အႀကိဳေရာက္ လာၾကတာျဖစ္မယ္လုုိ႔ ခန္႔မွန္းမိလုုိ႔ပါ။
ရြာဦးထိပ္မွာေတာ့ တစ္ရြာလုုံးမွာရွိိတဲ့ လူစုုံတက္စုုံထြက္လုုိ႔ ျပည္ေတာ္ျပန္ရြာသားကုုိ ဒုုိးပတ္ဝုုိင္းေတြ ဆင္အက ေတြနဲ႔ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆုုိင္ဆုုိင္ ႀကိဳဆုုိၾကတယ္။ ဒီအထဲမွာ အသက္ကုုိးဆယ္ျပည့္ၿပီျဖစ္တဲ့ ကုုိယ့္အေမရဲ့ အေမ၊ ကုုိယ့္ အဖြား(ကုုိယ့္အရပ္ေခၚ အေမႀကီး) လည္းပါပါတယ္။ ကုုိယ့္အဖြားက သာမန္အခ်ိန္မ်ားမွာဆုုိ သူ႔အိမ္ထဲကေန ဘယ္ကုုိမွ မထြက္ေတာ့ဘူးတဲ့။ သုုိ႔ေပမယ့္ အေဝးကေန သူ႔ဆီကုုိ မၾကာခဏဆုုိသလုုိ ေထာက္ပံ့ေပးကမ္းေန တတ္တဲ့ သူ႔ေျမးျပန္လာတယ္ဆုုိေတာ့ ရြာဦးထိပ္အထိ မေမာပမ္းႏုုိင္စြာ ႀကိဳးစားၿပီး လာေရာက္ႀကိဳဆုုိရွာတယ္။
ဒီစာေလးကိုု အသက္ကုုိးဆယ္အရြယ္ ရြာက အေမႀကီးအတြက္ အမွတ္္တရ ရည္ရြယ္ကာ ေရးလုုိက္တာပါ။ ကုုိယ့္အေမႀကီးလုုိပဲ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္တဲ့ သင့္မိဘနဲ႔ သင့္အဖုုိးအဖြားေတြ၊ သင့္ေဆြမ်ိဳး သက္ႀကီးရြယ္အုုိ ေတြ၊ ေဆြမ်ိဳးမဟုုတ္ေသာ္လည္း သင့္အကူအညီကုုိ လုုိေနမယ့္သူေတြ သင့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း ရွိေကာင္း ရွိႏုုိင္မွာပါ။ သင့္ရဲ့ခြန္အား၊ သင့္ရဲ့ေငြေၾကး၊ သင့္ရဲ့ရွားရွားပါးပါး အခ်ိန္ထဲက အနည္းငယ္မွ်ေလာက္ပင္ျဖစ္ေစဦး သူတုုိ႔အတြက္ မွ်တခြဲေဝေပးခဲ့မယ္ဆုုိလ်င္ သူတုုိ႔လုုိေနတဲ့ခြန္အားကုုိ ျဖည့္ဆည္းေပးလုုိက္သလုုိ ျဖစ္သြားႏုုိင္ မွာပါ။ ဒါဟာ သင့္ကံကုုိ ေကာင္းေအာင္ျပဳျပင္ျခင္း၊ သင့္စိတ္ကုုိ ေကာင္းေအာင္ျပဳျပင္ျခင္းရဲ့ အစိတ္အပုုိင္းတစ္ခုု လည္းပဲ ျဖစ္သြားမွာပါ။။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
