ဧၿပီ ၂၅၊ ၂၀၁၂
အခ်ိန္ကာလအေတာ္ၾကာေအာင္ ေအးခဲေနခဲ့ေသာကုိယ့္ရင္သည္ သည္ေန႔မွာေတာ့ သိသာစြာေႏြးေထြးေနေတာ့သည္။ တခါ တခါ ေသြးႏႈိး သံသည္ ရင္အုံကုိ ဒိတ္ဒိတ္တုိးလာသည္။ အေပ်ာ္ဆုိတာ ကူးစက္လြယ္ဆုံးအရာေပထင့္။ကခုန္ေနသူမ်ား၊ ေအာင္သံေႂကြးေနၾကသူမ်ား၊ ရယ္ေမာျပံဳးရႊင္ေနၾကသူမ်ား၊ တလူလူလြင့္ပ်ံ႕ေနေသာ ေဒါင္းအလံမ်ား၊ သံၿပိဳင္သီေတးမ်ား၊ … စသည္ စသည္ အ႐ုပ္အေရာင္အသံတုိ႔သည္ အြန္လုိင္းမွတဆင့္ ကုိယ့္အာ႐ုံတံခါးမ်ားသုိ႔ အလုအယက္တုိး၀င္လာၾကေတာ့သည္။
စာအုပ္ခပ္ႀကီးႀကီးအရြယ္ကြန္ပ်ဴတာဆုိသည့္ နည္းပညာျပတင္းေလးမွတဆင့္ စီးဆင္းလာေသာ ထုိေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းတုိ႔သည္ ကုိယ့္ေသြးတုိ႔ႏွင့္ ေရာေႏွာေပ်ာ္၀င္သြားက ကုိယ့္ရင္ကုိႏႈိးခဲ့ၿပီး ကုိယ့္ကေလာင္ကုိ ႏုိးေစခဲ့ၿပီ။ ၾကည့္စမ္း၊ ေပ်ာ္ေနလုိက္ၾကတာ။ အရြယ္စုံ၊ အေရာင္စုံ၊ ဘ၀စုံဈ ကုိယ့္ေျမက ကုိယ့္ေဆြေတြ ေပ်ာ္ပုံသစ္လုိက္ၾကပါဘိ။ ေပ်ာ္ၾကပါေစ၊ ရႊင္ၾကပါေစ၊ ရယ္ၾကပါေစ ျပံဳးၾကပါေစ။ တင္းထားခဲ့ေသာ ပါးေၾကာေတြ ေျပေလွ်ာ့သည္ထိ ျပံဳးၾကပါေစ။ ေနာက္ၿပီး ထုိအျပံဳးအရယ္တုိ႔ကုိ အဓြန္႔ရွည္ေအာင္လည္း ထိန္းသိမ္းထားႏုိင္ၾကပါေစ။
ဟုတ္တယ္ေလ။ ျပန္ျမင္ေယာင္ၾကည့္။ ယခုလုိေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ တခ်ိန္ေသာအခါက တျပည္လုံးဖုံးခဲ့ဖူးၿပီ။ အုံးအုံးၿခိမ့္ၿခိမ့္ ညံခဲ့ဖူးၿပီ မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ ေပ်ာ္မဆုံး ျပဳံးမ၀ခင္မွာပင္ ညႇဳိးခ်ဳံးသြားၾကခဲ့ရသည္ေလ။ ႏုိင္ထက္ကလူ လုယူခံၾကရသည္ေလ။ ေအာ္ … ဆယ္စုေခတ္ႏွစ္ခုပင္ က်ဴးခဲ့ပေကာ။
ယခုေပ်ာ္ပုံသစ္ေနသူမ်ားထဲတြင္ ဟုိစဥ္ကေပ်ာ္ခဲ့ၾကသူမ်ား ပါႏုိင္သလုိ၊ မပါ၀င္ႏုိင္ေတာ့သူေတြလည္း အစုနဲ႔အေ၀းရွိမည္ပင္။ ကုိယ့္အေမႏွင့္ အစ္မတေယာက္ဆုိ ဟုိ သံသရာဆီထြက္ခြာသြားၾကရွာၿပီ။ ေပ်ာ္ဖုိ႔အေရး မဲေပးခဲ့ေသာ္ျငား ေပ်ာ္ေရးမသာခဲ့။
“မိန္းကေလး က်မ္းမာခ်မ္းသာပါေစ။ လမ္းခုလတ္မွာ သူ႔အေဖလုိ အေႂကြမေစာပါေစနဲ႔” လုိ႔ ဆုေတာင္းေမတၱာပုိ႔သတတ္သလုိ “သူ႔တုိ႔က ဖေယာင္းမ်ဳိးေတြသားရဲ႕၊ ကုိယ္အရည္ေပ်ာ္ခံၿပီး သူတပါးကုိ အလင္းေရာင္ေပးတာ။ သူ႔အေဖ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဆုိလည္း ….” စသည္ျဖင့္ ေျပာျပေလ့ ရွိေသာ အေမ ယခုအခ်ိန္မ်ားရွိလွ်င္ ….။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အသက္႐ွဴရပ္သြားရွာသူေတြအတြက္ မေျဖသာသည့္တုိင္ အသက္႐ွဴၾကပ္ေနရွာၾကတဲ့ ကုိယ့္ဇာတိက ကုိယ့္ညာတိေတြအတြက္ ေတာ့ တကယ့္မဂၤလာပါ။ (သုပၸဘာတံ၊ သု၀ုဌိတံ) ဆုိသလုိ သည္ဧၿပီ (၂) ရက္ေန႔မွာျဖင့္ ႏုိးျခင္းေကာင္းစြာ မဂၤလာျဖင့္ ႏုိးထခဲ့ၾကၿပီ။ မေန႔က ေပ်ာ္ရႊင္မႈအရွိန္သည္ သည္ေန႔တုိင္ အဟုတ္ေကာင္းဆဲ။ မုိင္ေပါင္းမ်ားစြာေ၀းကြာသည့္ ကုိယ္တုိ႔ေနရာ ကမာၻတဖက္ျခမ္းထိ ႐ုိက္ခတ္လာ သည္။ ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ အြန္လုိင္းမွာ ေလလႈိင္းမွာ စာမ်က္ႏွာေတြမွာ ပုံရိပ္တို႔က ေ၀ဆာ၀င္းျပက္လွ်က္။
“အႏုိင္ရလုိ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကတယ္ဆုိတာ သဘာ၀ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ တဖက္သားကုိ မထိခုိက္ေစဖုိ႔ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္” တဲ့။ အႏုိင္ရသူ ေခါင္းေဆာင္ ၏စကားကုိ ၾကားလုိက္ျပန္ေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမွာ ေလးနက္ျခင္းေတြ စုိစြက္လိမ္းက်ံလုိ႔ပါလား။
ဒါတင္မက “ကြၽန္မတုိ႔ အႏုိင္ရသူအမ်ားစုဟာ၊ အနဲစုရဲ႕အခြင့္အေရးကုိလည္း ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးၾကရမယ္” တဲ့။ ျဖဴစင္ေျဖာင့္စင္းၿပီး ဘယ္ေလာက္မ်ား ဂုဏ္သိကၡာရွိလုိက္သလဲ။ ဘယ္ေလာက္မ်ား မိေကာင္း ဖျမတ္သမီး ပီသလုိက္သလဲ။ ဘယ္ေလာက္မ်ား စာနာ ၾကင္နာတတ္ သလဲ။ ေအာ္ … သူတုန္းက ဆုိ ….။ ရင္ေသြးေလးေတြႏွင့္ ကြဲကြာ၊ ခင္ပြန္းသည္ႏွင့္ေကြကြင္း၊ သာယာေအးခ်မ္းသည့္ မိသားစု ေလး ၿပိဳကြဲ၊ အက်ယ္ခ်ဳပ္က အႀကိမ္ႀကိမ္၊ အက်ဥ္းခ်ဳပ္က ခဏခဏ၊ အသက္ေဘးကလည္း သီသီလြတ္ရ။
ၿပီး …သတင္းစာ၊ ေရဒီယုိ၊ တီဗြီရွိသမွ် ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရးကိရိယာေတြသုံးၿပီး ထုိးႏွက္ပုတ္ခတ္ဆဲေရးလာလုိက္ၾကတာ၊ အားမရေတာ့ “လူငါးေယာက္ထက္ ပုိမစုရ” ဆုိသည့္ ကုိယ္ထုတ္သည့္ဥပေဒ ကုိယ္ခ်ဳိးေဖာက္ၿပီး လူစုလူေ၀းႏွင့္ ႐ႈံ႕ခ်ပြဲဖႀကီးေတြ က်င္းပလား က်င္းပရဲ႕။
“ကြၽန္မတုိ႔ အာဏာရေရးအတြက္နဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ ျပည္သူကုိ လမ္းေပၚမတက္ေစရဘူး” တဲ့။ သူ႔ျပည္သူေတြ ေသေၾကမွာ၊ နာၾကင္မွာစုိးသည့္ သူ႔ေမတၱာကုိ တဘက္က ပုဂၢိဳလ္ေတြက မဟာအခြင့္အေရးႀကီးအျဖစ္ အသုံးခ်ၿပီး ထင္တုိင္း စုိင္းလုိက္ၾကတာ။ ျပည္သူကလည္း ညႇဳးိခ်ဳံး၊ တုိင္းျပည္ကလည္း ခ်ဳံးခ်ဳံးက်။
သူမကုိယ္တုိင္ကေတာ့ သူ႔ရဲဘက္ေတြ ရဲေဖာ္ေတြ လြတ္ေျမာက္ေရး အစာငတ္ခံဆႏၵျပေတာင္းဆုိလုိက္တာ၊ ကံသီေပလုိ႔ …ေအာ္ ..ကုိယ့္ အေမေျပာတဲ့ “ကုိယ္အပူခံၿပီး သူမ်ားကုိ အလင္းေရာင္ေပးတယ္” ဆုိတဲ့စကား မွန္လွခ်ည့္။
အင္း အဲဒီတုန္းက သူ႔အသက္က (၄၅) ႏွစ္ေပါ့။ အဲဒီကသာ စၿပီးလုပ္ခြင့္ရခဲ့ရင္ ခုေန ကုိယ္တုိ႔တုိင္းျပည္ဟာ … အျခားတုိင္းျပည္ေတြက ေမာ္မၾကည့္ရင္ေတာင္ ခုလုိ ငုံၾကည့္ခံရသည့္အေနအထား မေရာက္ႏုိင္။ ခုေတာ့ …. သူတင္မက သူ႔ကုိေထာက္ခံသည့္ ပညာတတ္ေတြ၊ ဆရာ၀န္ေတြ၊ ေရွ႕ေနေတြ၊ ေက်ာင္းဆရာ ဆရာမေတြ၊ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ …အားလုံး အဲဒီတုန္းက ယုံၾကည္ခ်က္ေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြႏွင့္ ၀ံ့စားတက္ႂကြသည့္ အရြယ္ေကာင္းေတြ၊ ျပည့္ခြန္အားေတြ၊ ျပည့္ဦးေဏွာက္ေတြ၊ ျပည့္မ်က္လုံးေတြ၊ ျပည့္လက္႐ုံးေတြ ခမ်ာ၊ ေထာင္က်သူက်၊ ျပည္ပတိမ္းေရွာင္သူတိမ္းေရွာင္ႏွင့္ ဘာေၾကာင့္မ်ား ျဖဳန္းတီးပစ္ၾကပါလိမ့္။
အဲဒီတုန္းကသာ အခုလုိ ေတြ႕ဆုံညႇိႏႈိင္း ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကလွ်င္ ကုိယ္တုိ႔ေျမဟာ အေပ်ာ္ရည္၀ ေနေရာေပါ့။ မဂၤလာေရာင္ေတြ လွ်ံေနေလာက္ၿပီ။
တကယ္ေတာ့ သည္ဧၿပီ (၁) ရက္ေန႔မွာ ကုိယ့္မ်ဳိး ကုိယ့္ေဆြေတြ ရရွိလုိက္သည့္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းႏွင့္ျပည့္စုံေသာ က်က္သေရမဂၤလာသည္ ႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္မကပင္ ေနာက္က်ေနခဲ့ပါေပါ့လား။ ဘာေၾကာင့္မ်ား ယခုလုိ ….။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ Late’s better than never တဲ့။ ေနာက္က်ျခင္းဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ျခင္းနဲ႔စာရင္ အမ်ားႀကီးေကာင္းေသးသတဲ့။ ေနာက္ မက်ဘူးဆုိလ်င္ေတာ့ ဘာဆုိဖြယ္ရွိေတာ့မလဲ။
အင္းေလ … ေရွ႕ေလွ်ာက္အမ်ားအတြက္ ျပင္ဖုိ႔ ျပဳဖုိ႔ တည္ဖုိ႔ ေဆာက္ဖုိ႔အေရး ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးဖုိ႔ဆုိလွ်င္ အဃာတ၀န္၊ မာန၀န္ေတြႏွင့္ ေလးဖင့္မေနၾကပါေစႏွင့္ မေနၾကပါေစႏွင့္ …။
ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္၏ “အေဇၨ၀ သုေ၀၀ ကိစၥံ ကာတဗၺံ” ေကာင္းသည့္အမႈဆုိ ေန႔ျခင္းျပဳ၊ နက္ျဖန္မဆုိင္းႏွင့္ဆုိသည့္ ခြန္းေတာ္သံဟာ နားတုိင္းလွ်ံၿပီး ရင္တုိင္း ပဲ့တင္ထပ္ေစခ်င္စမ္းပါဘိ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
