ဂ်ပန္သတင္းေထာက္တဦး၏ မွတ္စုမ်ား- အပုိင္း (၄)

မေန႔ညတုန္းကပဲ ၿမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္းျဖစ္တဲ့ ရန္ကုန္ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ကို ေရာက္ပါတယ္။ ၿမိဳ႕ထဲသြားမယ့္ တကၠဆီေပၚမွာ ကားဒ႐ုိင္ဘာက ဘုရား တဆူဘက္ကို ညြန္ျပရင္း “အဲဒါေပါ့၊ ေရႊတိဂံုဘုရားဆုိတာဆုိၿပီး ျပပါတယ္၊ ျမန္မာေတြဂုဏ္ယူၾကတဲ့ ေရႊေရာင္၀င္း၀င္း ေစတီေတာ္ၾကီးေပါ့။

ဘုရားေရွ႕မွာေတာ့ အေစာင့္ျခေသၤ့ႀကီးႏွစ္ေကာင္ ရွိပါတယ္။ အေမွာင္ထုထဲမွာ လင္းလင္း၀င္း၀င္းႀကီးျဖစ္ေနပါတယ္။ ေရႊတိဂံုဘုရားရဲ႕ ဒီ ျခေသၤ့႐ုပ္ထုႀကီးေတြက ဂ်ပန္က ရွန္တိုဗိမာန္၀င္းထဲမွာရွိတဲ့ ေက်ာက္ဂူအေစာင့္ေခြးရုပ္ထုႀကီးေတြထက္ အဆမတန္ပိုႀကီးပါတယ္။

ျမန္မာျပည္က ျခေသၤ့ေရာ၊ ဂ်ပန္က အေစာင့္ေခြးေတြေရာ၊ ေရွ႕ေဟာင္း အေရွ႕တုိင္းအယူအဆကေန ဆင္းသက္လာတာပါ။ ေတာ႐ိုင္းတိရိ စာၦန္အေပါင္းရဲ႕ ဘုရင္၊ ျခေသၤ့က တုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္သူေတြရဲ႕ သေကၤတ၊ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မွႈရဲ႕နိမိတ္ပံု ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီအ ယူအဆကို စၿပီးမိတ္ဆက္သူေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြပါ။

ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ၁၉၈၈ ဒီမုိကေရစီလွႈပ္ရွားမွႈ ဒီေရျမင့္သစ္ေၾကာင့္၊ စစ္အစိုးရလက္ထက္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း႐ုပ္ပံုေတြေနရာမွာ ျခေသၤ့႐ုပ္ထုေတြနဲ႔ အစားထုိးဖို႔ ျဖစ္လာပါတယ္။ အစိုးရဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ပတ္သက္သမွ်အားလံုးကို ေျခရာလက္ရာေဖ်ာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားပံုရပါတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာလည္း ဗုဒၶဘာသာကို တုိင္းျပည္ညီညြတ္ေရး နိမိတ္ပံုအျဖစ္ အသံုးခ် ပံုလည္းရ ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ၉၀ ရာခုိင္ႏွႈန္း၀န္းက်င္က ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြပါ။

လက္ရွိၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေနျပည္ေတာ္န႔ဲ အရင္ၿမိဳ႕ေတာ္ ရန္ကုန္ကိုေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ တိရစၧာန္္႐ုံေတြကို သြားၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ ျခေသၤ့ ေတြကို သြားၾကည့္တာပါ။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ျခေသၤ့ေတြကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ထားမွာပဲလို႔ ေအာက္ေမ့ခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ တိရစၧာန္္႐ုံေတြမွာ ျခေသ့ၤတေကာင္စီပဲ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ လက္စသက္ေတာ့ ျခေသၤ့ေမာင္ႏွံကို အထီးကို တေနရာ၊ အမကို တၿမိဳ႕ စီမွာခြဲထားၿပီး၊ သူတို႔ခမ်ာ အႏုပ္စုတ္ဂုပ္စုတ္၊ ေသးေသးႏုပ္ႏုပ္ဂူေတြထဲမွာ ေနရရွာပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ျခသၤ့ေတြဟာ တိရစၧာန္္႐ံု ေတြထဲမွာေတာ့ စူပါစတားေတြ မဟုတ္ၾကရွာပါဘူး။

လြန္ခဲ့တဲ့လပိုင္းေတြကေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ကို အၾကမ္းဖက္သမားေတြက ဆက္တုိက္ဆုိသလိုတုိက္ခုိက္ခဲ့ပါတယ္။ လူတခ်ဳိ႕ေသၿပီး၊ တခ်ဳိ႕ လည္း ဒဏ္ရာရၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တည္းခိုတဲ့ဟိုတယ္မန္ေနဂ်ာက ေပါက္ကြဲမွႈျဖစ္ခဲ့တဲ့ရပ္ကြက္ေတြကို ေျမပံုထဲမွာ က်ေနာ့္ကိုျပပါတယ္။ တုိင္းရင္းသားသူပုန္ေတြရဲ႕လက္ခ်က္လို႔လည္း ေျပာပါတယ္။

ျမန္မာျပည္လူဦးေရမွာ လူမ်ားစု ဗမာေတြက ၆၀ ရာခုိင္ႏွႈန္းျဖစ္ၿပီး တုိင္းရင္းသားအုပ္စုေပါင္း ၁၃၀ ေက်ာ္ ရွိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ ေရးရတဲ့ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္မွာ လူနည္းစုတုိင္းရင္းသားေတြက ျမန္မာအစိုးရကို လက္နက္ကုိင္အာခံၿပီး၊ ကိုယ္ပုိင္ျပဌာန္းခြင့္၊ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေတြ ေတာင္းခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဒီမုိကေရစီအစိုးရလက္ထက္မွာ လူနည္းစုတုိင္းရင္းသားအုပ္စုေတြရဲ႕လွႈပ္ရွားမွႈေတြ ႐ႈပ္ေထြးျပင္း ထန္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက ျပည္ေထာင္စုမၿပိဳကြဲေရးဆုိတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံနဲ႔ အာဏာသိမ္းလုိက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ကေန စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဟာ မႏွစ္မတ္လက လက္ရိွိအရပ္ဘက္အစိုးရဆီကို အာဏာမလႊဲခင္အထိ သက္ဆုိးရွည္ခဲ့ပါတယ္။

“ျမန္မာစစ္တပ္ဟာ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အုပ္စု ၂၀ ေလာက္ရွိတဲ့ အထဲက တ၀က္ေလာက္နဲ႔စစ္တုိက္ေနရတယ္။ အစိုးရဟာ ျပင္ပ က စစ္ေရးၿခိမ္းေျခာက္မွႈဆိုတာထက္ တုိ္င္းျပည္တြင္းက လက္နက္ကုိင္အုပ္စုေတြနဲ႔ စစ္တုိက္ေနရလို႔ ေခါင္းမေဖာ္ႏုိင္ျဖစ္ေနတယ္” လို႔ သံ တမန္တဦးက ေျပာပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ကိုမသြားခင္တုန္းက ဂ်ပန္ကသုေတသီေတြန႔ဲ သံတမန္ေတြက ေျပာျပလိုက္တာရွိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ၉၉ ရာခုိင္ႏွႈန္းက စစ္ တပ္ကို မုန္းေနၾကတယ္ဆုိတဲ့ အမွာစကားပါ။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ျမန္မာျပည္မွာခရီးသြားေနေတာ့ သုေတသီေတြ၊ သံတမန္ေတြေျပာလုိက္ တဲ့စကားဟာ ခ်ဲ႕ကားေျပာတာမဟုတ္ဘူးဆုိတာ သိလုိက္ရပါတယ္။ အဓိကအေၾကာင္းကေတာ့ စစ္အစိုးရဟာ အာဏာတည္ၿမဲေရးတခု တည္းအတြက္ ျပည္သူေတြရဲ႕ဘ၀ေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ စေတးထားတာပဲဆုိတာကို ေတြ႔ခဲ့ရလို႔ပါ။

ဥပမာတခုအေနနဲ႔ျပရရင္ ကမာၻ႕အလယ္မွာ တုိင္းျပည္က အဆင္းရဲဆံုးျဖစ္ေနတာေတာင္ အစိုးဟာ ေနျပည္ေတာ္ဆုိတဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္သစ္ကို တည္ေဆာက္ဖို႔ တုိင္းျပည္ဘ႑ာေငြေတြကို အႀကီးအက်ယ္ အသံုးျပဳခဲ့တာပါပဲ။

စစ္အစိုးရဟာ တုိင္းျပည္ကို စစ္တပ္ကပဲ အုပ္ခ်ဳပ္ႏုိင္တယ္။ တုိင္းျပည္မၿပိဳကြဲေအာင္ စစ္တပ္ကပဲ ထိန္းႏိုင္မယ္ဆုိတဲ့အယူအဆကို တရား ေသဆုပ္ကိုငထားခဲ့ပါတယ္။

ျပည္ေထာင္စုမၿပိဳကြဲေရး၊ တုိင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညြတ္ေရး မၿပိဳကြဲေရးဆုိတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြကို ႏုိင္ငံပိုင္သတင္းစာေတြ မ်က္ႏွာဖံုးရဲ႕ ထိပ္ဆံံုးမွာ၊ ေနာက္ဖံုးရဲ႕ တ၀က္ေလာက္ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ႏိုင္ငံပိုင္႐ုပ္သံေတြမွာ အစီအစဥ္ေတြၾကားမွာ အဲဒီေႂကြးေၾကာ္သံေတြကို ထုတ္လႊင့္ပါတယ္။ ဒီလို ၀ါဒျဖန္႔စည္း႐ုံးေနတာကိုေထာက္ရင္ စစ္အစိုးရဟာ အာဏာကို အ႐ူးအမူး မက္ေမာေနၿပီး၊ စစ္တပ္က ႏုိင္ငံေရးမွာ ဦးေဆာင္ေနတာကိုလည္း တရားမွ်တေၾကာင္း ျပခ်င္ေနပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း တုိင္းျပည္ညီညြတ္ေရးကို ဆန္႔က်င္တဲ့စကား တခါမွမေျပာဖူးပါဘူး။ တုိင္းျပည္ညီညြတ္ေရး ကို ထိန္းသိမ္းၿပီး၊ တခ်ိန္တည္းမွာ မတူကြဲျပားမွႈေတြကိုလည္း လက္သင့္ခံဖို႔ကို အေလးအနက္ ေဆာ္ၾသေနတာပါ။

“အစိုးရနဲ႔ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြအၾကားကထိပ္တုိက္ေတြမွႈဟာ တုိင္းရင္းသားေတြအျမင္အရေတာ့ ဗမာအခ်င္းခ်င္းျဖစ္ေနတဲ့ ပဋိပကၡပဲ” လို႔ သံတမန္တေယာက္က ေျပာပါတယ္။

“တုိင္းရင္းသားေတြအျမင္ကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း ဗမာပဲ၊ ေနာက္ဆံုးမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အာဏာရရင္လည္း တုိင္းရင္းသားအေရးဟာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥအျဖစ္ ဆက္ရွိေနဦးမွာပါပဲ” လို႔ ရန္ကုန္က အုိင္တီကုမၼဏီတခုက ဥကၠဌကလည္း ေျပာပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ တုိင္းျပည္မွာ အလြန္အေရးႀကီးတဲ့ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးကိုေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ဖုိ႔ အစိုးရဟာ ဗုဒၶဘာသာအသံုးခ်ဖို႔ ျဖစ္လာပါတယ္။ အစိုးရဟာ ျခေသၤ့႐ုပ္နဲ႔ ေငြစကၠဴေတြကို ထုတ္ပါတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ကို ထုတ္ေ၀လုိက္တာပါ။ ေနာက္တခုေတာ့ ဆင္ျဖဴေတာ္ကိစၥပါ။

ေစာစာက ျခေသၤ့ေတြ တိရစၧာန္ရံုမွာ စူပါစတားမဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္းေျပာခဲ့ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ နွစ္ကဖြင့္လိုက္တဲ့ ေနျပည္ေတာ္ တိရစၧာန္႐ံု မွာေတာ့ ဆင္ျဖဴေတြက စူပါစတားပါပဲ။ အေနအထားေကာင္းေကာင္နဲ႔၊ က်ယ္က်ယ္လြင္လြင္ေျမေနရာကို ၀င္းခတ္ထာၿပီး အထဲမွာ ဆင္ျဖဴ ေတြကို လႊတ္ထားပါတယ္။ ဆင္ေတြကိုၾကည့္ရတာလည္း ရႊင္ရႊင္လန္းလန္းပါပဲ။

ဆင္ေတြဟာ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြအတြက္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္အေရးပါသလဲလို႔ ဟိုတယ္မန္ေနဂ်ာအမ်ဳိးသမီးကို ေမးၾကည့္ပါတယ္။ သူ႔ေျပာ ျပတဲ့ဇာတ္လမ္းေတြကိုနားေထာင္ရင္းနဲ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္က ျမန္မာျပည္မွာ အသစ္ထုတ္လုိက္တဲ့ ေငြစကၠဴေတြေပၚက ဆင္ျဖဴႀကီး တေကာင္ကို သတိမိပါတယ္။

မန္ေနဂ်ာအမ်ဳိးသမီးရဲ႕ဇာတ္လမ္းက ဒီလိုပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ေလာက္ကစလုိ႔ ျမန္မာျပည္မွာ ဆင္ျဖဴေတြ တေကာင္ၿပီးတေကာင္ ဆက္တုိက္ ဆုိသလို ေတြ႔လာရတယ္။ အဲဒီထက္ေစာတာကေတာ့ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ေပါ့။ ဆင္ျဖဴ ၂ ေကာင္ကို ေနျပည္ေတာ္က ဘုရားေရွ႕မွာ ေလွာင္ထားၿပီး၊ ၃ ေကာင္ကိုေတာ့ ရန္ကုန္မွာထားတယ္ေပါ့။

ဘုရားကို က်ေနာ္ေရာက္ေတာ့ ဆင္ျဖဴဂူပတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိခိုးေနၾကတဲ့လူေတြကိုလည္း ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ ဟိုတယ္မန္ေနဂ်ာ အမ်ဳိးသမီးရဲ႕ အလိုအရေတာ့ အဲဒါေနထြက္ရာအရပ္က ျမင့္ျမတ္တဲ့အေရွ႕ဘက္မုခ္ဦးေပါ့။ ဆင္ျဖဴလို႔သာဆုိတယ္၊ ဆင္ေတြက တကယ့္အျဖဴစစ္စစ္ႀကီး ေတြေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဆင္ျဖဴမွန္းသိသာေစခ်င္လို႔ တျခား ႐ုိး႐ုိးဆင္တေကာင္လည္း လႊတ္ထားတာေတြ႔ရပါတယ္။

ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ဆင္ျဖဴဆုိတာ ဘုရားရဲ႕ေစတမန္၊ မင္းစိုးရာဇာေတြအတြက္ နိမိတ္ေကာင္းလို႔ ယံုၾကည္ထားၾကပါတယ္။ ျမန္မာ ျပည္ကို အဂၤလိပ္အစိုးရက ကိုလိုနီမျပဳခင္တုန္းက ျမန္မာဘုရင္ေတြဟာ ထုိင္းႏုိင္ငံကို အႀကိမ္ႀကိမ္ က်ဴးေက်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ ထုိ္င္းႏုိင္ငံကလည္း ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာကို သက္၀င္ယံုၾကည္ၿပီး ဆင္ျဖဴကိုးကြယ္တဲ့ အစဥ္အလာရွိပါတယ္။ စစ္ပြဲမွာအႏုိင္ရတုိင္းမွာ ျမန္မာဘုရင္ေတြက ထုိင္းဘက္က ဆင္ျဖဴေတြကို စစ္ေအာင္ျခင္းရဲ႕ အဖိုးအထုိက္တန္ဆံုးဆုလာဘ္ေတြအျဖစ္ သိမ္းယူေလ့ရွိပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ကတည္း ဆင္ျဖဴေတြနဲ႔ ျမန္မာျပည္ကမစိမ္းဘူးလို႔ဆုိရေပမယ့္ စစ္အစိုးရလက္ထက္က်မွ ႐ုတ္တရက္ ဆင္ျဖဴ ၅ စီးေတာင္ ေပၚ ေပါက္လာပါတယ္။

ဟိုတယ္မန္ေနဂ်ာအမ်ဳိးသမီးကေတာ့ ဆင္ျဖဴေပၚၿပီးေနာက္မွ ေနျပည္ေတာ္အပါအ၀င္ မိုးနည္းေရရွား ျမန္မာျပည္အလယ္ပိုင္းေဒသမွာ မိုး မ်ားလာတယ္။ ဆန္စပါးလည္း အထြက္တုိးလာတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဆင္ျဖဴေတြကို ေက်းဇူးတင္ရမလုိပါပဲ။

ရန္ကုန္မွာ ျမန္မာမင္းေတြအေၾကာင္း ၀ထၳဳေတြေရးေနတဲ့ အသက္ ၇၇ နွစ္အရြယ္ စာေရးဆရာနဲ႔ ေတြ႔ေတာ့ “ျပည္သူေတြက စစ္အစိုးရကို ဘယ္ေလာက္ပဲ မုုန္းမုန္း၊ ဆင္ျဖဴေပၚတာကိုေတာ့ ဘယ္သူမွမျငင္းနိုင္ၾကပါဘူး”လို႔ ေျပာပါတယ္၊ ျခေသၤ့နဲ႔ ဆင္ျဖဴကေတာ့ အစိုးရရဲ႕ စိတ္ ႀကိဳက္တိရစၧာန္ေတြပဲလုိ႔ စာေရးဆရာက ေျပာပါတယ္။

လက္ရွိ အရပ္ဘက္အစိုးရသစ္က ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြနဲ႔ စကားေျပာေနပါတယ္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမွႈေတြကိုလည္း စလုပ္ေနပံုပါပဲ။ အစိုးရက သူတို႔အာဏာပုလႅင္ၿမဲႏုိင္တယ္ဆုိတာကို စိတ္ခ်လက္ခ်ရွိတာေၾကာင့္ပါ။

ဆင္ျဖဴေတာ္ေတြကို ျမန္မာျပည္က ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်းကေလးဘ၀ကတည္းက အကြၽမ္းရွိလွတဲ့ ဗုဒၶ၀င္ ဇာတက ၀ထၳဳ ေတြထဲမွာလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ဆင္ျဖဴေတာ္ဆုိတာ ေအာင္ျမင္တဲ့မင္းေတြရဲ႕ သေကၤတဆိုတဲ့၊ ဒ႑ာရီေတြနဲ႔ အ႐ုိးစြဲလာတဲ့ ျမန္မာျပည္ သူေတြ၊ စစ္အစိုးရေခတ္မွာ ေပၚေပါက္လာတဲ့ဆင္ျဖဴေတြကို ဘယ္လိုသေဘာထားၾကမလဲဆုိတာ က်ေနာ္သိခ်င္ေနမိပါတယ္။

မုိင္နီခ်ီ ရွင္ဘြန္းမွာပါတဲ့ မူရင္းေဆာင္းပါးျဖစ္ပါသည္။
……………..
Myanmar military used Buddhism to maintain national unity
Takayuki Kasuga (Mainichi Japan)

I arrived in Yangon, Myanmar’s old capital, at night. While aboard a taxi to go to the downtown area, the driver pointed at a pagoda and told me, “That’s Shwedagon Pagoda.” It is a golden structure that Myanmar takes pride in. In front of the pagoda are two statues of guardian lions. Lit up in the darkness, the statues looked far larger than a pair of stone-caved guardian dogs seen on the premises of Shinto shrines in Japan.

Both guardian lions in Myanmar and guardian dogs in Japan originate from the ancient Orient. Lions, the king of all beasts, became a symbol of authorities and guardians. Buddhists also introduced this idea.

Pro-democracy movements surged in Myanmar in 1988, prompting the military regime to replace the portrait of Gen. Aung San with the picture of a statue of a lion. The government apparently attempted to wipe out anything linked to Aung San Suu Kyi and make Buddhism a symbol of the unity of the nation. Approximately 90 percent of the people in the country are Buddhists.

I visited one zoo each in Naypyidaw, the capital of Myanmar, and Yangon, the old capital, to see lions. I had thought that lions at these zoos received special treatment, but found that each had only one. The two lions, which had been a couple, were separated and are now living in small and shabby cages. Lions are definitely not the stars of the zoos.

In Naypyidaw, terrorist bombing attacks occurred one after another several months earlier, leaving some people dead and others injured. The manager of a hotel where I stayed pointed out a market and a residential district where the incidents occurred on a city map, and said, “Ethnic minority militia groups are responsible for the attacks.”

Ethnic Burmese account for about 60 percent of Myanmar’s population, while there are more than 130 ethnic groups in the country. When Myanmar won independence in 1948, some ethnic minority militia groups defied the Myanmar government and demanded independence or self autonomy. Confusion over ethnic minorities’ moves intensified under the then democratic administration. In 1962, military leaders staged a coup on the pretext of the unity of the nation. The military regime had since been in power until it handed over authority to the current civilian administration in March last year.

Myanmar’s armed forces are currently at war with about half of nearly 20 militias that exist in the country. “Myanmar’s military has been preoccupied with its war against domestic forces instead of having been exposed to a threat from overseas,” a diplomatic source says.

Before leaving for Myanmar, Japanese researchers and diplomats told me that 99 percent of the people in Myanmar hated the military regime. I noticed that what they said was not an exaggeration during my trip in the country. The biggest reason is that the military regime sacrificed people’s livelihoods in a desperate attempt to stay in power. A typical example is that it spent a massive amount of money on the relocation of the capital even though Myanmar is one of the most impoverished countries in the world.

Under such a situation, the only view that justified the military regime is that only the military can govern and maintain unity in Myanmar.

The state-run newspaper carried the slogan, “The top priority is the nation’s stability and unity,” on the top of its front page and on half of the back page. The state-owned TV station aired a similar slogan between programs. These campaigns showed that the military regime was desperate to cling to power, but also wanted to justify the leading role that the military was playing in politics.

However, Suu Kyi has never voiced opposition to the unity of the nation. Rather, she has emphasized that the unity of Myanmar should be maintained while supporting diversity throughout the country.

“The confrontation between the regime and pro-democracy forces was just an internal struggle among ethnic Burmese,” says a diplomatic source.

The president of a Yangon-based IT company commented, “Ethnic minorities say, ‘After all, Suu Kyi is Burmese.’ Even if Suu Kyi takes power, the issue of ethnic minorities will still continue to be the largest matter of concern for the country.”
Therefore, Myanmar uses Buddhism as a symbol of the national unity that the country badly needs. As part of such efforts, Myanmar chose to print pictures of lions on banknotes, in which the nation’s intentions are certainly reflected.

White elephants indicate success in governing country.

The stars of the Naypyidaw Zoo that opened three years ago are the white elephants. Ten white elephants are on the loose in a large land lot, which has been developed into a zoo enclosure by taking advantage of its geographical features. They appeared lively.

Why elephants? The manager of the hotel told me about what white elephants mean to Myanmar. Her story reminded me of the picture of a white elephant printed on banknotes with the highest face value, which were issued two years ago.

According to the hotel manager, five white elephants were found in Myanmar one after another since 2000. Two of them are being kept in captivity in front of the pagoda in Naypyidaw, while the three others are in Yangon. I visited the Pagoda to find many visitors, most of whom appeared to be worshippers, surrounding the elephant cage in front of what the manager calls the “sacred east gate where the sun rises.” The elephants are not completely white, but another ordinary elephant was placed in the cage in an apparent attempt to make the white elephants stand out.

Many believe that white elephants are Buddha’s messengers and a sign of good luck for the regime. The Burmese dynasty that ruled Myanmar before being colonized by Britain repeatedly invaded Thailand, which also believed in Theravada Buddhism and worshipped white elephants, and brought home white elephants as the most valuable war bounty.
Although few white elephants had since been found in Myanmar, five suddenly appeared while under the military regime.
“Central Myanmar, which includes Naypyidaw, is a dry area, but has seen much rain in recent years and the harvest of rice has been good,” the hotel manager says as if to emphasize it was thanks to the white elephants.

In Yangon, I visited a 77-year-old novelist who is writing a story about the Burmese dynasty. He says, “Even though the people hated the regime, they can’t deny that white elephants have appeared in the country.”
The writer says not only lions but also white elephants are reassuring animals for the regime.
The new civilian government has begun dialogue with pro-democracy forces and launched reforms apparently because of its confidence that it can stay in power.

White elephants also appear in Jataka, a story of Buddha’s previous lives, which Buddhists in this country read from their childhood.

I cannot help but wonder how people who believe in the myth of white elephants have felt about the appearance of these animals that are a symbol of successful rulers. (By Takayuki Kasuga, Foreign News Department)

(Mainichi Japan) January 20, 2012

---

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ