ဂ်ပန္သတင္းေထာက္တဦး၏ မွတ္စုမ်ား – အပုိင္း (၃)

ေဗဒင္နဲ႔ကမာၻေက်ာ္တဲ့ ျမန္မာျပည္ကို သြားလည္ခြင့္ၾကံဳရင္ ေဗဒင္ဆရာတေယာက္ဆီမွာ ေဗဒင္၀င္ေမးၾကည့္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ရန္ကုန္က ေရႊတိဂံုဘုရားေစာင္းတန္းမွာ အိမ္တန္းေလးေတြနဲ႔တူတဲ့ ေဗဒင္ေဟာခန္းေတြရွိပါတယ္။ အဲဒီေဗဒင္ခန္းေတြထဲမွာ ေဗဒင္ဆရာေတြက ေဗဒင္ေမးခ်င္သူေတြကို ေစာင့္ေနပါတယ္။

အိႏၵိယအႏြယ္ဖြား အမ်ဳးိသမီးႀကီးတေယာက္ရဲ႕ေရွ႕မွာ က်ေနာ္၀င္ထုိင္လုိက္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ရဲ႕ေမြးေန႔၊ ေမြးႏွစ္ကိုေျပာျပၿပီးတဲ့အခါမွာ သူက စကၠဴစာရြက္တရြက္ေပၚမွာ ဇာတာပံုတခု ဆြဲလုိက္ၿပီး အနာဂတ္မွာ က်ေနာ့္အတြက္ ကံေကာင္းေစမယ့္ အလုပ္အကုိင္၊ ကံေကာင္းမယ့္ အေရာင္၊ ကံေကာင္းမယ့္ အရပ္မ်က္ႏွာေတြကို ေဟာပါေတာ့တယ္။

“ဒီလကုန္တဲ့အထိ အမည္းေရာင္ေတြမ၀တ္နဲ႔ေနာ္။ ယာဥ္မေတာ္တဆျဖစ္တတ္တယ္” သူက သတိေပးပါတယ္။
“ဒါေပမယ့္ မပူပါနဲ႔” ဆုိၿပီးေတာ့လည္း ယၾတာေတြေပးျပန္ပါတယ္။ ေရႊတိဂံုဘုရားေစာင္းတန္းမွာ၀ယ္ဖို႔ စာရင္လုပ္ေပးလုိက္တဲ့ ပစၥည္း အမယ္ေတြကေတာ့ ထီးတလက္၊ စကၠဴယပ္ေတာင္က ကိုးခု၊ ေရႊျပား သံုးျပား၊ ပန္းခုိင္တခုိင္တို႔ ပါ၀င္ပါတယ္။

ဒီပစၥည္းအမယ္ေတြကို ကြယ္လြန္သြားတဲ့ က်ေနာ့္ဘိုးေဘးေတြရဲ႕အုတ္ဂူေရွ႕မွာခ်ၿပီး ဆုေတာင္းမယ္ဆုိရင္ အားလံုးေကာင္းသြားမယ္လို႔ ေဗဒင္ဆရာမက အေသအခ်ာအာမခံလိုက္ပါတယ္။

စစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္ေတြကုိယ္တုိင္
ထမီနဲ႔တူတဲ့လံုခ်ည္ေတြကို၀တ္ျပဖို႔ျဖစ္လာၿပီး
“ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုး မိန္းမေတြပါရွင္” လို႔ လူလံုးျပရတဲ့အျဖစ္မ်ဳိးပါ။
အဓိပၸါယ္ကေတာ့
အမ်ဳးိသမီးဦးေဆာင္တဲ့အစိုးရအဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔ထားၿပီးပါၿပီဆုိတဲ့အဓိပၸါယ္ေပါ့ ….

ေဗဒင္ယၾတာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ေျပာရရင္ မႏွစ္ေဖေဖာ္၀ါရီလတုန္းက ႏုိင္ငံပိုင္႐ုပ္ျမင္သံၾကားမွာထုတ္လႊင့္သြားတဲ့ ထိပ္တန္းစစ္အစိုးရေခါင္း ေဆာင္ေတြရဲ႕ ညစာစားပြဲျမင္ကြင္းကေတာ့ အံ့အားသင့္စရာျမင္ကြင္းပါ။ အရပ္သားအစိုးရကိုု အာဏာမလႊဲခင္ တလအလိုေလာက္မွာ၊ စစ္အစိုးရရဲ႕ နံပါတ္ (၁) ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊ၊ လက္ရွိသမတလုပ္ေနတဲ့ ဦးသိန္းစိန္၊ ညစာစားပြဲတက္ေရာက္လာတဲ့ တ ျခားလူေတြ အားလံုး ျမန္မာ့႐ုိးရာလံုခ်ည္ေတြ၀တ္ထားၾကတဲ့ ျမင္ကြင္းပါ။ ဒါ သက္သက္အေပ်ာ္လုပ္ၾကတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။

“ေသခ်ာတာေပါ့ဗ်ာ၊ အဲဒါယၾတာေခ်တာေပါ့” လုိ႔ ျမန္မာျပည္က သတင္းေထာက္တေယာက္က ျပန္ေျပာျပပါတယ္။

အမ်ဳိးသမီးဦးေဆာင္တဲ့အစိုးရအဖြဲ႔က တုိင္းျပည္အာဏာကို မၾကာခင္မွာယူလိမ့္မယ္လို႔ ေဗဒင္ဆရာေတြက ေဟာတာေၾကာင့္လို႔ ဆုိၾကပါ တယ္။ အမ်ဳိးသမီးဦးေဆာင္တယ္ဆုိတာကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ရည္ညႊန္းတာပါပဲ။

ဒီလိုနဲ႔ စစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္ေတြကုိယ္တုိင္ ထမီနဲ႔တူတဲ့လံုခ်ည္ေတြကို၀တ္ျပဖို႔ျဖစ္လာၿပီး “ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုး မိန္းမေတြပါရွင္” လို႔ လူ လံုးျပရတဲ့အျဖစ္မ်ဳိးပါ။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ အမ်ဳးိသမီးဦးေဆာင္တဲ့အစိုးရအဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔ထားၿပီးပါၿပီဆုိတဲ့အဓိပၸါယ္ေပါ့ေလ။

တကမာၻလံုးရဲ႕အျမင္မွာေတာ့ ျမန္မာျပည္က စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ဒီမုိကေရစီလႈပ္ရွားမႈအေပၚ ႏွိပ္ကြပ္တယ္။ အေနာက္ကမာၻကိုလည္း အာခံတဲ့ ေခါင္းမာဂုိဏ္းသားေတြေပါ့။ အျမဲတမ္း စစ္၀တ္စံုေတြနဲ႔ အခန္႔သားေတြ႔ရေလ့ရွိတဲ့ စစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္ေတြ လံုခ်ည္၀တ္ၿပီး ထြက္လာတဲ့အခါက်ေတာ့လည္း တကယ့္ကို ႐ုပ္တည္နဲ႔ဲ အမွန္အကန္ထြက္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဒါကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သူတို႔ရဲ႕အတြင္းစိတ္ သ႑ာန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေၾကာက္လန္႔ေနသလဲဆုိတာကို ထြက္ၿပီး၀န္ခံသလိုျဖစ္သြားပါတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာ ခရီးထြက္မယ္ဆုိရင္လည္း စစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္ေတြက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အေၾကာက္ႀကီးေၾကာက္ေနတယ္ဆုိ တာကို သတိထားမိမွာပါပဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ဓာတ္ပံုပိုစတာေတြ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေရးထားတဲ့စာအုပ္ေတြကို ဘယ္မွာမွ ေတြ႔ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ႏုိင္ငံပိုင္မီဒီယာေတြမွာလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မစၥက္အဲရစ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ခင္ပြန္းသည္ အဂၤလိပ္လူမ်ဳိး မုိက္ ကယ္အဲရစ္နာမည္ကို စြဲၿပီးေခၚတာပဲ။ တခါတေလက်ေတာ့ အဆိပ္ျပင္းတဲ့ေႁမြေဟာက္မ စသျဖင့္ေခၚပါတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာ အသံလႊင့္လုပ္ငန္းလုပ္သူေတြကို အုိင္ယာလန္က ေရာ့ခ္တီး၀ုိင္း ယူတူးအဖြဲ႔ရဲ႕သီခ်င္းေတြမလႊင့္ဖို႔ တားျမစ္ထားပါတယ္။ ယူ တူးအဖြဲ႔က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ဒီမုိကေရစီလႈပ္ရွားမႈအေၾကာင္းကိုခ်ီးက်ဴးၿပီး သီခ်င္းဖြဲ႔ဆိုခဲ့တာကို လက္တုံ႔ျပန္လုိက္တဲ့သေဘာပါပဲ။ လူေတြေျပာၾကတဲ့ ေနာက္အေၾကာင္းတခုကေတာ့ အဂၤလိပ္စာလံုး U2 ကိုေျပာင္းျပန္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ SU လို႔ အသံထြက္လို႔ပါတဲ့။ ေဒၚ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕နာမည္အသံထြက္ပဲ မဟုတ္လား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ပတ္သက္သမွ် အျပတ္ရွင္းခ်င္တဲ့ေနရာမွာ ေနာက္ဆံုး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ သူ႔အေဖ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ေတာင္ အစိုးရက အဆက္ျဖတ္ခ်င္ေနတာပါ။ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးရၿပီးကတည္းက တုိင္းရင္းသား ေတြရဲ႕ ခြဲထြက္ေရးနဲ႔ လြတ္လပ္ေရးေတာင္းဆုိမႈေတြေပၚေပါက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဆုိတာ အမ်ဳိးသားညီညႊတ္ေရးရဲ႕သေကၤတပါပဲ။

ေနာက္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕သမီးဟာ ဒီမုိကေရစီလႈပ္ရွားမႈရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာၿပီး စစ္အစိုးရကို ထိပ္တုိက္ေတြ႕လာပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ရဲ႕ဖခင္၊ တပ္မေတာ္ရဲ႕သေကၤတျဖစ္ခဲ့သလို၊ ဒီမုိကေရစီလႈပ္ရွားမႈရဲ႕သေကၤတ၊ စစ္တပ္ကို ဆန္႔က်င္တဲ့စိတ္ေတြ တဖြားဖြားေပၚလာေစတဲ့သေကၤတျဖစ္လာမွာကို စစ္အစိုးရက ထိတ္လန္႔ပံုပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေငြစကၠဴေပၚက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း႐ုပ္ပံုေတြေနရာမွာ တျခားအ႐ုပ္ေတြနဲ႔ အစားထိုးလုိက္ပါတယ္။

“စာသင္ခန္းထဲမွာ သမုိင္းသင္တဲ့အခါ ဆရာေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕စြမ္းေဆာင္မႈေတြအေၾကာင္း အသားေပးေျပာတာမ်ဳိး မရွိေတာ့ ဘူး” လို႔ ဆိုဖီယာတကၠသိုလ္ Sophia University က ပါေမာကၡကီနီမိုတို Kei Nemoto က ေျပာပါတယ္။

ရန္ကုန္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းျပတုိက္ကိုလည္း ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေနခဲ့ဖူးတဲ့ အဂၤလိပ္အိမ္ပံုစံနဲ႔ အိမ္ႀကီးထဲမွာ ေဒၚ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း ငယ္ငယ္ကေနခဲ့ဖူးပါတယ္။ အခုေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕စာၾကည့္ခန္း၊ အိပ္ခန္းေတြကို နဂိုအတုိင္း ထိန္းသိမ္းထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းျပတုိက္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔လုပ္ၾကံခံရတဲ့ ဂ်ဴလုိင္ ၁၉ အာဇာနည္ေန႔လို ေန႔မ်ဳိးကလြဲရင္ က်န္တဲ့ရက္ေတြမွာ ပိတ္ထားပါတယ္။

“ျပည္သူေတြရဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေပၚခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးတဲ့စိတ္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆီကို ထံုကူးသြားမွာကို အစိုးရက စိုးရိမ္ေနတာ” လို႔ သံတမန္တဦးက ေျပာပါတယ္။

အစိုးရက ဘယ္လိုပဲေဖ်ာက္ဖ်က္ဖို႔ ႀကိဳးစားႀကိဳးစား ႏုိင္ငံရဲ႕ဖခင္ကို ေဖ်ာက္ဖ်က္လို႔မရပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအထၳဳပတၱိစာအုပ္ေတြကို စာအုပ္ဆုိင္ေတြမွာ ေရာင္းခ်ပါတယ္။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္မွာ အစိုးရကက်င္းပတဲ့ အာဇာနည္ေန႔အခမ္းအနားကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း တက္ေရာက္ဖို႔ ဖိတ္ၾကားၿပီးကတည္းက စာအုပ္ေတြလည္း ေရာင္းေကာင္းတယ္ေနတယ္လုိ႔ စာအုပ္ဆုိင္ပိုင္ရွင္က ေျပာပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ဂူဗိမၺာန္ေရွ႕မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆုေတာင္းေနတဲ့ျမင္ကြင္းကေတာ့ ၉ ႏွစ္အတြင္းမွာ ပထမဆံုးပါပဲ။

ရန္ကုန္က လမ္းေဘးစာအုပ္ဆုိင္တဆုိင္က ဆုိင္ပိုင္ရွင္က ေန႔တုိင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္းစာအုပ္ေတြ အုပ္ေရ ၁၀၀ ေလာက္ ေရာင္းရတယ္လို႔ေျပာပါတယ္။ က်ေနာ္က စကားျပန္ကတဆင့္ အကယ္၍ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေရးထားတဲ့စာအုပ္ေတြကို တင္ေရာင္းရင္ေရာ ဘယ့္ႏွယ္ေနမလဲလို႔ ေမးလုိက္ပါတယ္။

စကားျပန္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆုိတဲ့ေနရာမွာ “အဘြားၾကီး” ဆုိတဲ့စကား၀ွက္ကိုသံုးၿပီး ျပန္ေမးေပးပါတယ္။ ရဲေထာက္လွမ္းေရးေတြ၊ သတင္းေပးေတြၾကားသြားမ်ာ စိုးရိမ္ရလို႔၊ လူေရွ႕သူေရွ႕မွာ အခုလိုပဲ စကား၀ွက္သံုးတာက ျပည္သူေတြၾကားမွာ အသားက်ေနပါျပီ။

စာအုပ္ဆုိင္ပိုုင္ရွင္က “ခ်က္ခ်င္းေရာင္းအားတက္သြားမွာေပါ့” လို႔ ျပန္ေျဖပါတယ္။ အနားက ေနာက္ထပ္စာအုပ္ဆုိင္ပိုင္ရွင္ကလည္း “ဘာ ေျပာေကာင္းမလဲ။ လူေတြ၀ယ္လြန္းအားႀကီးလို႔ ပံုႏွိပ္စက္ေတာင္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး” လို႔ ၀င္ေျဖလုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တဟားဟား ပြဲက်ေနပါေရာ။၊ အနားကလူေတြေတာင္ ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္ လွမ္းၾကည့္ၾကတဲ့အထိပါပဲ။

စာအုပ္ေရာင္းသမားႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ အစိုးရကို သေရာ္ေတာ္ေတာ္ ေ၀ဖန္လိုက္ရလို႔ ေက်နပ္သြားမယ္ပံုပါပဲ။ ၿမိဳ႕ထဲမွာ အေျခအေနေတြကိုၾကည့္ရတာလည္း အရင္ေလာက္ တင္းမာမေနေတာ့သလိုမ်ဳိးေတာ့ ရွိပါတယ္။

ဇူလုိင္လမွာ အစိုးရက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔သမတတို႔ ေတြ႔ဆံုစကားေျပာလို႔၊ ႀကီးႏွစ္ႀကီး ေတြ႔ဆံုတဲ့အဆင့္ကို တက္လွမ္းႏုိင္ခဲ့သလုိ၊ ႏုိင္ငံပို္င္မီဒီယာေတြကလည္း ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕နာမည္ကိုလည္း အရင္လို ေဒၚစုၾကည္လုိ႔မသံုးေတာ့ဘဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လို႔ အ ျပည့္အစံု ေခၚေ၀ၚသံုးစြဲလာပါတယ္။

“ေနာက္တခါ က်ေနာ္ျပန္လာရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္စာအုပ္ေတြ ခင္ဗ်ားတို႔ဆုိင္ေပၚကိုေရာက္ေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္ဗ်ာ” လို႔ စာအုပ္ ဆုိင္ပုိင္ရွင္ႏွစ္ေယာက္ကို က်ေနာ္က ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒီတခါေတာ့ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္က ေဗဒင္ဆရာလိုလို၊ ဘာလိုလိုေပါ့။

မုိင္နီခ်ီ ရွင္ဘြန္းမွာပါတဲ့ မူရင္းေဆာင္းပါးျဖစ္ပါသည္။
……………. ………..
Top Myanmar military regime officials cross-dressed to drive away evil spirits
Takayuki Kasuga
(Mainichi Japan)

If you have a chance to visit Myanmar, known worldwide for its fortune-telling, it is a good idea to have local diviner check your future.

There is a building that looks like a row house on the premises of a pagoda in Yangon, the old capital of Myanmar, and fortune-tellers wait for customers in spaces separated by partitions.

I sat in front of a woman of Indian descent. After I told the fortune-teller my birth date and year, she drew a rough celestial map on a piece of paper, and in detail indicated the future in my work, colors and directions that she claims would bring me fortune.

“Don’t wear black clothes until after next month. You might have a traffic accident,” she told me.

“But don’t worry,” she said as she wrote down how to drive away evil spirits. She listed up various items I should buy at stalls on the premises of the pagoda, including an umbrella, nine paper fans and three gilts, as well as a bunch of flowers. She then advised me to dedicate these items before the tablets of my deceased ancestors and offer a prayer. If I followed her advice, she assured me I would be all right.

A Myanmar state-run TV station aired a scene of a dinner meeting of top military-regime officials in February last year, a month before it handed over power to a civilian government. The scene came as a surprise as then supreme leader Than Shwe, current President Thein Sein and all the others were cross-dressed in folk clothes called “longyi.” It was not some form of entertainment for the party.

“Undoubtedly, it was yadaya (a ceremony to drive away evil spirits),” recalls a local journalist. Many fortune-tellers reportedly predicted that an administration led by a woman (Aung San Suu Kyi) would take over the reins of government soon.

The top officials of the military regime were cross-dressed as if to tell the public, “We’re all women.” In other words, they were relieved after showing to the public that the establishment of a woman-led administration was achieved.

Myanmar’s military regime has given the world a hard-line image by suppressing pro-democracy forces and confronting the Western world. Top officials in the military regime, who are usually dressed in military clothes and appear dignified, showed their cross-dressed appearance to the public in a serious manner. They looked like they admitted that they were afraid of Suu Kyi, indicating their human touch.

If you walk around Myanmar, you’ll definitely notice that military regime leaders greatly fear Suu Kyi. No posters of the opposition leader nor books she authored can be seen anywhere in the country. State-run media outlets had called her “Mrs. Aris,” which is the family name of her late British husband, and a “female cobra,” which can mean the most poisonous and dangerous woman.

In Myanmar, broadcasters are prohibited from airing songs of well-known Irish rock band “U2” in retaliation for the group singing songs that praise Suu Kyi’s pro-democracy campaign. However, there were rumors that if one writes “U2” on a piece of paper and flips it, the letters can read “SU” which is pronounced as Suu Kyi in Burmese.

Myanmar’s military regime has wanted to rid the world of Suu Kyi but its attitude toward and distance from her father, Gen. Aung San, who is regarded as the father of Myanmar’s independence has been delicate.

Myanmar has recognized the general as a symbol of the unity of the country since its independence as its regime has been threatened by ethnic separatist and independence movements by minorities.

Ironically, however, the general’s daughter has led pro-democracy movements and confronted the military regime.
Since Aung San is the father of Myanmar’s military and a symbol of the military, the regime apparently feared that he would turn into a symbol of pro-democracy movements and fuel the public’s anti-military regime sentiment. The regime replaced the portrait of the general on banknotes with other pictures.

“In history classes, teachers no longer emphasize the general’s achievements,” says Sophia University professor Kei Nemoto.

I visited Bogyoke Aung San Museum, the British-style former residence of the general, where Suu Kyi spent part of her childhood and her father’s study room and bedroom are preserved as they were, but it was closed.
The museum reportedly opens only on limited days on an irregular basis, such as on Martyr’s Day on July 19 when the general was assassinated.

“The government is still wary that people’s sense of affinity toward Suu Kyi will increase,” says a local diplomatic source.
Still, the military regime cannot eradicate the presence of the “father of the country.” Books on the biography of Gen. Aung San are on sale at bookstores. An employee of one of the stores said these books have been selling well since Suu Kyi was invited to attend a government-sponsored ceremony at the Martyrs’ Mausoleum to mark Martyr’s Day in 2011, and offered a prayer in front of his tomb for the first time in nine years.

A book vendor was selling books on the biography of the general at an open-air market in Yangon. “At least 100 such books are sold a day,” he said.

I asked the vendor through a guide what would happen if he put books authored by Suu Kyi on sale at his stall. In interpreting my question into Burmese, the guide replaced Suu Kyi’s name with the Burmese word that means, “grandma.” It is an established custom for people in Myanmar to replace her name with “grandma” in public for fear that secret police or an informer may hear it.

He replied, “Our sales would drastically surge.”

A neighboring bookstall keeper said, “Printers’ capacity to produce her books would be insufficient to fill the demand,” and the two vendors burst into laughter so loud that people around them noticed.

They might be satisfied because they sarcastically criticized the government. The tension in the town appeared to have somewhat loosened.

In July, the government and Suu Kyi entered full-scale dialogue, while state-owned media outlets now add an honorific title to her name.

I left the market after telling the two laughing book vendors, “I’m sure you’ll be selling Suu Kyi’s books when I come here again.” I felt just like a fortune-teller. (By Takayuki Kasuga, Foreign News Department)

---

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ