ဧၿပီ ၁၇၊ ၂၀၁၂
“ေနမင္းႀကီး၀င္သြားတဲ႔အခါ တုိ႔အတြက္ ဘာေတြခ်န္ခဲ့ၿပီး … တုိ႔ထံက ဘာေတြယူသြားပါလိမ့္”“ေအာ္ … ေနမင္းဟာ တုိ႔ရဲ႕ပ်ဳိရြယ္ျခင္းေတြကို ယူေဆာင္သြားၿပီး … အုိမင္းျခင္းဇရာေတြကုိ ခ်န္ထားခဲ႔ပါလား”
ဘုရားအေလာင္း ေနမိမင္းႀကီး၏သံေ၀ဂေလးကုိ သတိရလုိက္သည္မွာ “မနက္ျဖန္ေမြးေန႔ေရာက္ၿပီေနာ္။ စာေလး ဘာေလး ေရးဦးေလ” ဟု အမတစ္ေယာက္၏ တုိက္တြန္းသံအဆုံးမွာပင္။
ဟုတ္ပါရဲ႕ …။ ကိုယ္ ကေလာင္နဲ႔ေ၀းေနခဲ႔တာ ႏုိ၀င္ဘာကစၿပီးေရတြက္လွ်င္ အလုိ .. ႏွစ္တ၀က္စာမွ်ပင္ ရွိေနပါေပါ႔လား။
အံ့ၾသသြားမိသည္။ သည္ကာလေတြကုိ အမွတ္မဲ့ကုန္လြန္ေစခဲ႔တာမ်ားလား။ ျပန္ဆင္ခ်င္မိသည္။ ပုံရိပ္တုိ႔သည္ အေရာေရာ အေထြးေထြး၊ “ဘယ္ေတာ့မွမအိပ္ေသာ ၿမိဳ႕” ဆုိသည့္ နယူးေယာက္ကုိေရာက္ေနခဲ႔သည္။ ဟားဗက္တကၠသိုလ္ႀကီးရွိရာ မက္ဆာခ်ဴးဆက္ကုိ ေရာက္သည္။ ေရႊတိဂုံေစတီပြားရွိရာ နယူးဂ်ာစီကုိေရာက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေခါင္းေလာင္းႀကီးႏွင့္ စစ္ေျပၿငိမ္းမႈလက္္မွတ္ထုိးရာ ဖီလ္ဒယ္ ဖီးယားၿမိဳ႕ကို ေရာက္သည္။ ယခုမူ ဂြၽန္ေဟာ့ပ္ကင္းတကၠသုိလ္ႀကီးရွိရာ ေမရီလင္းျပည္နယ္မွာ ……။
ဆုံခဲ့သည္လူမ်ား၊ ၾကဳံခဲ႔သည္အေရးမ်ား၊ ေတြ႔ခဲ႔သည္အရာမ်ားကား ေရးခ်င့္ဖြယ္အေၾကာင္းအရာမ်ားပင္။ ေရးဦးမွ ေရးဦးမွႏွင့္ စဥ္းစားဆဲမွာ ပင္ အေၾကာင္းအရာအသစ္တုိ႔က ဆင့္ေလာင္းလာစျမဲ။ ကိုယ့္ၿမိဳ႕ကုိျပန္ေရာက္လွ်င္ျဖင့္ တစခ်င္း ထြင္ထုတ္ငင္ယူ ေရးသားရဦးမည္။
ၿပီး … စာေရာလူပါ ဘယ္ေပ်ာက္ေနလဲဟု မၾကာခဏေမးလာၾကသည့္ ေအာ္ရီဂြန္က ဖြားေရႊၾကည္တုိ႔၊ ကုိသန္း၀င္းတုိ႔၊ အယ္လ္ေအက အမ ခင္ႏွင္းအုန္းတုိ႔၊ ကိုမ်ဳိးေမာင္ႏွံတုိ႔၊ ခ်ီကာဂုိက ဆရာမေဒၚစႏၵာ၀င္းတုိ႔၊ မီခ်ီဂန္က မသိဂႌတုိ႔၊ ဆန္ဖရန္က ေဒၚတူးႏွင့္ ေဒၚသန္းၿငိမ္းတုိ႔ စသည္ စသည္ စာဖတ္ပရိသတ္ကုိ ေက်းဇူးျပဳရမည္။ ခုေတာ့ ….။
အုိ …. ဘာျဖစ္လုိ႔ ၀က္စ္ကြန္စင္ျပန္ေရာက္သည္အထိ ဆုိင္းေနမွာလဲ။ ဧည့္သည္ အာဂႏၱဳမုိ႔၊ ဖိစီးေနသည့္ ကုိယ္ေရးကုိယ္တာေတြရွိလုိ႔ဆုိသည့္အေၾကာင္းျပေတြဟာ ခုိင္လုံလွသည္မထင္။ ကုိယ္မစြမ္းရာကုိ မိန္းေမာရင္း၊ ကုိယ္စြမ္းရာကုိ ေမ႔ေလ်ာ႔ေနခဲ႔တာပါလား။ တကယ္ဆုိ စြမ္းရာကုိထမ္းၿပီး မစြမ္းရာကုိ ငံ့လင့္ေနရ မည္မဟုတ္လား။
ယခုကုိယ္ေရာက္ေနေသာ ေဘာ္လ္တီမုိးၿမိဳ႕၊ ၀င္ဒီဟီးလ္က ေ၀ဇယႏၱာေက်ာင္းေလးသည္ တကယ္႔ေမြ႔ေလ်ာ္ဖြယ္ေနရာေလးပင္။ ေနာင္ ေတာ္ႀကီး ဦးဣႏၵာစာရနွင့္ ညီေတာ္ ေဒါက္တာၾသသဓတုိ႔ကလည္း ေႏြးေထြးေဖာ္ေရႊေသာ အာ၀ါသိကမ်ား၊ သူတုိ႔အေတြ႔အၾကဳံ သူတုိ႔အ ေၾကာင္းေတြကုိဖြဲ႔လ်င္ပင္ စာတစ္ေစာင္ ေပတဖြဲ႕မက။
ဒါမွမဟုတ္၊ အမိေျမကအေၾကာင္းေတြကုိ ေရးမလား။ ေရးဘုိ႔ေကာင္းမွေကာင္း။ ေျပာင္းလဲမႈဆီ ေရွ႕႐ႈေနသည့္ျဖစ္စဥ္မ်ား၊ ရယ္ေမာ ကခုန္ေနၾကသည့္ပုံရိပ္မ်ား၊ ေပ်ာ္ရႊင္ဘြယ္ အနာဂတ္ေမွ်ာ္စိတ္ကူးမ်ား … စသည္ စသည္။
တရားႏွင့္စပ္၍ဆုိလွ်င္လည္း စိတ္ဖိစီးမႈေတြမ်ားျပားသည့္ေဒသတြင္ စိတ္ကုိေဖာ့တတ္ဘုိ႔ ….
“မျဖစ္ေသးျပန္၊ အကုသလံ၊ ေရွာင္ရန္လုံ႔လထား။
ျပဳမိခဲ့ျပန္၊ အကုသလံ၊ ပယ္ရန္လုံ႔လထား။
မျဖစ္ေသးျပန္၊ ကုသလံ၊ ျပဳရန္လုံ႔လထား။
ျပဳၿပီးခဲ႔ျပန္၊ ကုသလံ၊ ပြားရန္လုံ႔လထား’’ စသည္ျဖင့္ နယူးေယာက္ ေလာကခ်မ္းသာေက်ာင္း ထမနဲပြဲမွာေဟာခဲ႔သည့္တရားေလးကုိ ျပန္ေရးမလား။ အဲဒါမွမဟုတ္ ….
ခက္တာက၊ ေရးမလုိ႔ ကြန္ျပဳတာေရွ႕ထုိင္လုိက္လွ်င္ပဲ သတင္းကမာၻထဲ ေမ်ာပါသြားျပန္ေတာ့သည္။ သတင္းေတြေနာက္ ေျခရာေကာက္ရင္း ေတာအလယ္ ေမာတယ္ ျဖစ္ရျပန္သည္။
ယခုလည္း မနက္ဖန္တြင္က်ေရာက္မည့္ ကုိယ္႔ေမြးေန႔အတြက္ အမတစ္ေယာက္ရဲ႕တုိက္တြန္းမႈေၾကာင့္ ေဆာင္းပါးေလးေရးဦးမည္ဟု စိတ္ကူးျဖင့္ ကြန္ျပဴတာေရွ႕ေရာက္ေနၿပီ။ ထုံးစံအတုိင္း သတင္းတုိ႔ကုိလုိက္ျမည္းေနစဥ္ “ေတာင္ဥကၠလာ ေဟမ၀န္ေစ်း မီးေလာင္” …. Read more ေနရာကုိ ကပ်ာကယာကလစ္လုိက္မိသည္။ မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။ သြားၿပီထင္ရဲ႕။ ထုိေစ်းတြင္ မိအုိ ဖအုိကုိလုပ္ေကြၽးရင္း၊ ႏွစ္ရွည္ လမ်ားေစ်းေရာင္းခဲ႔ၾကေသာ ကုိယ္႔ႏွမေတြ၏အထည္ဆုိင္ရွိသည္။ ပါမ်ားသြားေလသလား။
သိလုိစိတ္ေၾကာင့္ မဆုိင္းႏုိင္၊ ဖုန္းဆက္လုိက္ေတာ့ “အကုန္ ကုန္တာပဲဦးဇင္း … တပည့္ေတာ္မတုိ႔ေတာ့ …. စကားမဆုံး။ အသံတုိးတိမ္ သြားခဲ့သည္။ ဘယ္စကားျဖင့္ အားေပးရပါ့။ စဥ္းငယ္ၾကာမွ ….
“ဘာက စေလာင္တာလဲ …”
“မနက္မွာ ေဒၚစုလာၿပီး ေဟာေျပာမယ္ေလ။ ေစ်းက မ႑ပ္ေတြဘာေတြထုိးထားတာ၊ အဲဒါ အဲဒီညမွာပဲ ….”
မေျပးေသာ္ ကန္ရာရွိခဲ့ၿပီ။ သံသယေတြသာ ျဖစ္ပါေစေတာ့၊ ျဖစ္ပါေစေတာ့ ….။
ၾကည့္စမ္း မေန႔ကပုိင္ဆုိင္မႈေတြနဲ႔ ရႊင္ျပဳံးေနခဲ႔ေသာကုိယ္႔ႏွမေတြသည္ သည္ေန႔မွာေတာ့ လက္မဲ့ဘ၀ျဖင့္ ၿငိဳးငယ္ေနၾကေရာ႔မည္။ ေရာက္လု လုသၾကၤန္သည္ သူတုိ႔အတြက္ အေပ်ာ္မဲ႔ေတာ့မည္။
ႏွစ္ေဟာင္းသည္ သူတုိ႔၏ေပ်ာ္ရႊင္မႈတုိ႔ကုိယူေဆာင္သြားကာ ေသာကဗ်ာပါဒေတြကုိ ထားရစ္ခဲ့ၿပီ။
ႏွစ္စဥ္ေဆာင္းေႏွာင္းရာသီတုိင္း မီးရန္သူ၏၀ါးမ်ဳိမႈကုိ မတားတတ္၊ မဆည္းႏုိင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ခံၾကရသည့္ အမိေျမအတြက္လည္း စိတ္မခ်မ္းေျမ့၊ သမုိင္း၀င္အေမြအႏွစ္မ်ား၊ တုိက္တာအေဆာက္အဦမ်ား၊ ေခြၽးနည္းစာမ်ားတုိ႔သည္ မုိက္မဲသည့္လူက ဖ်က္လုိက္၊ ဆုိး၀ါးသည့္မီးက မ်ဳိလုိက္ႏွင့္ ဆုံး႐ႈံးခဲ႔ေပါင္းမ်ားလွၿပီ။
တုိင္းျပည္က ဆင္းရဲရသည့္အထဲ၊ ေလးသည့္ဗူးတြင္ ဆင့္သည့္ဖ႐ုံေတြက မ်ားလြန္းစြ။
သည္အေမရိကန္ႏုိင္ငံႀကီးမွာလုိ သတ္မွတ္အပူခ်ိန္လြန္သည္ႏွင့္ ေအာ္တုိေရေတြဖ်န္းေပးလာသည့္ မီးၿငိမ္းသတ္စနစ္မ်ဳိး မရွိႏုိင္ေသးသည့္တုိင္ အေရးဆုိ ေရျပည့္ေနေသာ စက္ႏႈိးရလြယ္ကူေသာယာဥ္မ်ားႏွင့္ ရဲရင့္တာ၀န္ေက်ေသာ မီးသတ္တပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြ မ်ားေစခ်င္စမ္းပါဘိ။ ခုေတာ့ …. ဟူး ….
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ … အားမငယ္ဘုိ႔ စိတ္မပ်က္ဘုိ႔ ကုိယ္႔ႏွမေတြကုိ အားေပးရဦးမည္။ မ်ားစြာေမွ်ာ္လင္႔ႏုိင္ပါေသးသည့္အေၾကာင္း မၾကာေသးမီကၿပီးဆုံးသြားေသာ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ သူတုိ႔ေရြးခ်ယ္လုိက္ေသာကုိယ္စားလွယ္တုိ႔သည္ လႊတ္ေတာ္တြင္း ခ်င္းနင္းစျပဳၿပီ။ သည္လုိဆုိေတာ့လည္း ႏွစ္ေဟာင္းဟာ ဖိစီးမႈ၀န္တခ်ဳိ႕ကုိ သယ္ေဆာင္သြားၿပီး၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အသစ္ေတြကုိ ခ်န္ခဲ႔ပါပေကာ။
ဟုတ္ၿပီ။ သည္အေၾကာင္းကုိေရးၿပီး ဟုိကႏွမေတြကုိႏွစ္သိမ္႔၊ ဒီကအမေတြကုိ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးရမည္။ ဆုိင္းမေနသင့္ေတာ့၊ “ေႂကြတလက္၊ ၾကက္တခုန္’’ သခၤါရနယ္ႀကီးတြင္ အမ်ားအတြက္ေကာင္းေသာအလုပ္ ဟုတ္ေသာအၾကံ၊ မွန္ေသာစကားဆုိလွ်င္ ဘယ္သူမွ အခ်ိန္မဆုိင္းသင့္၊ ႏို႔မုိ႔လွ်င္ ေနမင္း၏ အႀကိမ္ႀကိမ္ယူေဆာင္သြားမႈကုိခံရကာ အ႐ႈံးေနာင္တတုိ႔သာ ႂကြင္းရစ္ေပလိမ္႔မည္။
တာ၀န္ေက်သူတုိ႔အတြက္မူ ေနမင္း၀င္သြားေသာအခါ ပ်ဳိရြယ္ျခင္းမ်ားကုိ ယူေဆာင္သြားခဲ႔ေသာ္ျငား “သမုိင္း’’ ဆုိသည့္အရာကုိမူ ခ်န္ထားခဲ႔မည္သာ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
ေနာက္ဆိုရင္ မီးဆိုတာနဲ႔ ရိွဳ႔မီး ဆိုတာကို သတိထားရေတာ့မယ္
မစားရတဲ့ အမဲ သဲနဲ႔ ပက္ဆိုတာထက္ (ၾကြက္မႏိုင္ က်ီမီးနဲ႔ ရွိဳ႔လို႔ ေျပာရမလား)
မဲမႏိုင္တဲ့ ရပ္ကြက္ မီးနဲ႔ ရွိဳ႔လုပ္ၾကေလမလား မသိ
ျဖစ္ႏုိင္တယ္ ရႈိ႔မီးက မ်ားေနတယ္။ ယုတ္တဲ႔ေနရာ မွာေတာ့ ေရွးေရွးက ျမန္မာေတြပါ နာမည္ပ်က္တယ္။ ေတာ္ေတာ္ကုိ ရက္စက္ယုတ္မာတဲ႔ေကာင္ေတြ ။ တစ္ေန႔ျပန္ခံရမယ္ဆုိတာ မေ၀းေတာ့ဘူး။ ဒီေကာင္ေတြလက္ထက္က်မွပဲ ေလာင္လုိက္တဲ႔ မီး ၾကားလို႔ကုိ မေကာင္းဘူး ။ ေျမလုိခ်င္ ေနရာလုိခ်င္တာမ်ား ပုိက္ဆ့ံ၇ွိ၀ယ္ေပါ့ ကိုယ့္ေအာက္က လူေတြ ဒုက္ခ ေရာက္ေအာင္လုပ္တာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကုိ လြန္လြန္းတယ္
…..တာ၀န္ရွိသူမ်ားကို ဥပေဒ၊စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားႏွင့္ အညီ ထိေရာက္စြာ အေရးယူေဆာင္ရြက္ရန္
လိုအပ္မည္ ျဖစ္ပါသည္…စည္ပင္သာယာေစ်းအရာရိွႏွင့္ အမႈေဆာင္အရာရွိ တြင္ တာ၀န္အရွိ
ဆုံးျဖစ္ပါသည္…အဆင့္ျမင္.ေစ်းမ်ားအတြက္ အလိုေလွ်ာက္ မီးျငိမ္းစနစ္စီမံခ်က္မ်ား အႀကိမ္ႀကိမ္ေရးဆြဲ တင္ျပထားေသာ္လည္း…ယခုအခ်ိန္ထိ ေဆာင္ရြက္ျခင္းမရွိသည္မွာ…