ရိုက္ခတ္ေနဆဲ ေရႊ၀ါေရာင္လႈိင္းလုံးမ်ား
ေလာအယ္စုိး၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၈၊ ၂၀၁၂
သာမန္လူသားတဦးျဖစ္ေသာ က်ေနာ္သည္ ခ်စ္ခင္တတ္ေသာ စိတ္ရွိသလို မုန္းလဲ မုန္းတတ္ပါသည္။ ေကာင္းမွန္းသိေပမဲ့ ျပဳလုပ္နိုင္ရန္ ခက္ခဲေသာ ခြင့္လႊတ္တတ္ျခင္းကို လက္ေတြ႔ က်င့္ေဆာင္နိုင္ရန္ ဘုရားရွင္ထံမွ ခြန္အားယူရပါသည္။
အထက္ပါ စိတ္ေန သေဘာထား နွစ္ခုအျပင္ သာမန္လူသားျဖစ္ေသာ က်ေနာ့္ထံ၌ မည္ကဲ့သို႔မွ် ဟန္ေဆာင္၍ မရနို္င္ေတာ့သည့္ ေၾကာက္ရြံစိတ္မ်ား ၀င္ခဲ့ေသာ အခ်ိန္မ်ားလဲ ရွိခဲ့ပါသည္။ ထို ထိတ္လန္႔ဘြယ္ရာ ၾကံဳဆံုခဲ့ရေသာ အျဖစ္အပ်က္တခုကို ျပန္၍ ျမင္ေယာင္မိပါသည္။
၂၀၀၇ ခုနွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၆ ရက္ မနက္ပိုင္းနွင့္ မြန္းလြဲပိုင္းေတြမွာ စစ္အစိုးရသည္ ရန္ကုန္ျမိဳ့ ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္၏ အေရွ႔မုဒ္ဦးနွင့္ ဆူးေလမီပြိဳင့္တို႔တြင္ ရဟန္းနွင့္ေက်ာင္းသားျပည္သူေတြကို နံပါတ္ဒုတ္ေတြနွင့္ရိုက္ မ်က္ရည္ယိုဗံုးေတြသံုး ေသနတ္နဲ႔ပစ္ခတ္နွိမ္နင္းခဲ့လို႔ ရဟန္းေတာ္မ်ား ပ်ံလြန္ျပီး လူေတြ ေသေၾကဒါဏ္ရာ ရခဲ့ၾကပါတယ္။
စက္တင္ဘာ ၂၆ ရက္ေန႔ မြန္းလြဲပိုင္း ဆူးေလပတ္၀န္းက်င္မွာ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ နွိမ္နင္းခဲ့တာေတြကို ျမိဳ့ေတာ္ခန္းမေပၚကေန အစအဆံုးျမင္ေတြ႔ ခဲ့ရသည္။ ေက်ာင္းေနဖက္ အစိုးရ၀န္ထမ္း မိတ္ေဆြတဦးက
” ဒီေကာင္ေတြ လူမဆန္ဘူး ရက္စက္တယ္ UN တပ္ ျမန္မာနိုင္ငံကို ၀င္ဖို႔ သင့္ျပီ”
လို႔ က်ေနာ့္ကို ၀မ္းနည္းျခင္းမ်ားျဖင့္ မ်က္ရည္က်ကာ ေျပာျပခဲ့ပါတယ။္ သူမသည္ စည္ပင္သာယာ ၀န္ထမ္းတဦးပါ။
လြန္ခဲ့ေသာ သံုးရက္တာကာလ ဗုဒၶ၏သား ရဟန္းေတာ္မ်ား ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ရန္ကုန္ျမိဳ့ လမ္းမၾကီးမ်ားေပၚ လမ္းေလွ်ာက္ ဆႏၵျပတာေတြကို သတင္းမွတ္တမ္း ယူခဲ့ေလေတာ့ စက္တင္ဘာလ ၂၆ ရက္ေန႔ မနက္မွာ ထမင္းစားျပီး က်ေနာ္တေယာက္ အျပင္မထြက္နိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ပင္ပမ္းခဲ့ပါတယ္။ လာၾကိဳမဲ့ကားကလဲ က်ေနာ္ ေရွာင္တိမ္းျပီး ပုန္းခို္ေနေသာ ေနရာကို ဒီေန႔မနက္ မေရာက္လာ ေလေတာ့ စက္တင္ဘာလ ၂၆ ရက္ေန႔ရဲ့ အျဖစ္အပ်က္မွတ္တမ္းေတြကို တခုမွ က်ေနာ္ မွတ္တမ္းမတင္နိုင္ခဲ့ပါဘူး။
ဒီသတင္းမွတ္တမ္း အျဖစ္အပ်က္ေတြ လြတ္သြားတာက ကံဆိုးျခင္းလား ဆိုတာကိုေတာ့ မိမိကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေ၀ခြဲလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ စက္တင္ဘာလ ၂၇ ေန႔မွာေတာ့ မနက္ ၁၀ နာရီခြဲ ကတည္းက အိမ္ကေန ထြက္ျဖစ္ပါတယ္ ပထမဦးဆံုး ဆူးေလဘက္ကို သြားၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။
အလို….မနက္ ၁၁ နာရီသာသာရွိေသးတယ္ ဆူးေလ မီးပြိဳင့္နဲ႔ ဆူးေလ ေစတီေတာ္အနီး၀န္းက်င္မွာ ဒုတ္ဒိုင္း ေသနတ္ေတြ ကိုယ္စီ ကိုင္ေဆာင္ထားေသာ တပ္မေတာ္သားေတြနဲ႔ လံုထိန္းေတြကို ေတြ႔ျမင္ရပါေတာ့တယ္။
စစ္သားေတြက သူတို႔တေတြရဲ့ လည္စည္းေတြကို အဖြဲ႔လိုက္ မတူေအာင္စည္းထားတာကိုလည္း သတိထားမိပါတယ္။ တဖြဲ႔က လည္စည္းအစိမ္း က်န္အဖြဲ႔ရဲ့ လည္စည္းေတြက အ၀ါေရာင္ေတြ။ လံုထိန္းေတြရဲ့ ေဆာင္းထားေသာ သံခေမာက္အေရာင္ေတြက မတူၾကပါဘူး တခ်ိဳ႔ေသာ လံုထိန္းမ်ားက နက္ျပာေရာင္ သံခေမာက္နဲ႔ အခ်ိဳ႔ေသာ လံုထိန္းမ်ားက အနီေရာင္ပတ္ထားေသာ သံခေမာက္ေတြနဲ႔ အနီပတ္သံခေမာက္ေဆာင္းလံုထိန္းမ်
ရယ္စရာလဲေကာင္း အံ့ၾသဖို႔လဲ ေကာင္းတာက မြန္းလြဲပိုင္း ဆယ့္နွစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ ဆူးေလပတ္၀န္းက်င္တ၀ိုက္ တစံုတခုျဖစ္လိမ့္နိုး သို႔ေလာ သို႔ေလာ ဆိုျပီး စံုစမ္းလာ လာၾကည့္ၾကသည့္ လူမ်ားတို႔သည္ တေျဖးေျဖး အင္အား ပိုပိုမ်ားလာ ပါေတာ့သည္။ ဘယ္သူေတြကမ်ား ဦးေဆာင္ျပီး ဆႏၵျပေလမလဲ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့ လံုထိန္းနဲ႔ စစ္သားေတြကို ၾကည့္လိုက္ လူထုပုရိသတ္ေတြကလဲ တဦးကို တဦးၾကည့္လိုက္နဲ႔ အေနာ္ရထာလမ္းမၾကီးဘက္နဲ႔ ထေရးဒါးေဟာ္တယ္ၾကီးရဲ့ အေရွ႔ လမ္းမေပၚကိုၾကည့္လိုက္ၾကျပီး သာသနာ့အလံေတြ ကိုင္ေဆာင္ျပီး ရဟန္းေတာ္ဘယ္ေနရာကေနေပၚလာေတာ့မလဲ ဆိုျပီး လက္ခုပ္သံေတြက လူထုပုရိသတ္ထံေတြကေန မၾကာ မၾကာ ၾကားေနရပါျပီ။
လူေတြက ဂဏာမျငိမ္ေတာ့ လံုျခံဳေရးစစ္သား လံုထိန္းေတြကလဲ ဂဏာမျငိမ္နိုင္ သူတို႔တေတြရဲ့ မ်က္နွာမ်ားေပၚမွာလဲ စိုးရိမ္ေၾကာက္ရြံမႈေတြ ရွိေနတာကို အထင္းသားျမင္ေနရပါတယ္ လံုျခံဳေရးစည္းသတ္မွတ္ထားတဲ့ေနရာကို လူထုေတြ ျမင္သာေအာင္ လံုထိန္းေတြက ပလတ္စတစ္ၾကိဳးအ၀ါ နဲ႔ လမ္းမၾကီးကို ပိတ္ျပီး ခ်ည္ေနွာင္ထားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။
သေဘာကေတာ့ လူထုေတြနဲ႔ သူတို႔တေတြရဲ့ၾကားမွာ စည္းျခားလိုက္ျခင္းပါပဲ။ အဲ့ဒီပလပ္စတစ္ၾကိဳးပါးပါးေလးေတြက က်ေနာ္တို႔ တေတြ ျခင္ေထာင္ေထာင္တဲ့ အခါမွာ သံုးတတ္တဲ့ ပလပ္စတစ္ၾကိဳး အမ်ိဳးအစားထဲကပါ။
မေန႔တုန္းက လူထုေတြ သူတို႔ကို ပစ္ေပါက္ထားေသာ ခဲ အုတ္ခဲ ေက်ာက္ ေတြလဲ ျပန္႔က်ဲေနသည့္ လမ္းမေပၚကေန လံုထိန္းေတြက သူတို႔တေတြရဲ့ လံုျခံဳေရးစည္း အတြင္းဘက္ကို ျပန္ျပီး ပစ္သြင္းေနတာကိုလဲ ျမင္ေတြ႔ရပါတယ္။
ဒီၾကားထဲ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ နဲ႔ အလန္႔တၾကား သံုးၾကိမ္ေလာက္ လူအုပ္စုၾကီးထဲမွာ
“လံုထိန္းေတြ ပစ္ျပီဟ ဖမ္းျပီဟ ”
ဆိုျပီး ေျပးၾကတာလဲရွိပါေသးတယ္ က်ေနာ္လဲ သံုးၾကိမ္စလံုး လူအုပ္စုၾကီး နဲ႔ အတူ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔လိုက္ေျပးခဲ့ပါတယ္။
အဲ…ဒီလိုနဲ႔ ဆယ္နွစ္နာရီခြဲ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္မွာ (အခ်ိန္က အနီးစပ္ဆံုး ခန္႔မွန္းျခင္းပါ) လူထု ပရိသတ္ၾကားထဲကေနျပီး လူ ဆယ္ငါးေယာက္ခန္႔ အေရွ႔ကို လုပ္ခုပ္ေတြတီးျပီး ထြက္ခဲ့ၾကတာကိုေတြ႔ ရပါေတာ့တယ္။ အမ်ိဳးသမီးငယ္ေလးေတြလဲ ပါ၀င္ပါတယ္။
“ထြက္ခဲ့ၾက မေၾကာက္နဲ႔ေဟ့”
ဆိုျပီးေတာ့ လံုျခံဳေရး စစ္သားေတြ လံုထိန္းေတြရဲ့ ေရွ႔တည့္တည့္မွာ ျငိမ္သက္စြာနဲ႔ ထိုင္လိုက္ၾကပါတယ္။ အဲ့ဒီျမင္ကြင္းကို အံ့ၾသျခင္းျဖင့္ၾကည့္ေနၾကေသာ လူထု ပရိသတ္ေတြကလဲ လက္ခုပ္ေတြ တေျဖာင္းေျဖာင္းတီးၾကျပီး တခဲနက္ကို အားေပးၾကပါေတာ့တယ္။ မၾကာပါဘူး စကၠန္႔ မီးနစ္ပိုင္း အတြင္း မွာပင္ ဒီလက္ခုပ္တီးျပီး အားေပးကုန္ေသာ ပရိသတ္ၾကီးလဲ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပသူေတြ အားလံုး ျဖစ္သြားၾကပါေတာ့တယ္။
” ေမတၱာအစြမ္း ကမၻာလႊမ္း ျငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ ”
ဆိုေသာ သံျပိဳင္ ေမတၱာေတးကို လူထုၾကီးမွ ညီညာျငိမ္းခ်မ္းစြာ ရြတ္ဆိုၾကျပီး ၄င္းတို႔ရဲ့ လက္ခုပ္သံ စည္းခ်က္ေတြက က်ယ္သထက္ က်ယ္လာပါေတာ့သည္။
ထိုအခ်ိန္၌ ရဟန္းသံုးပါးက လူထုၾကီးရဲ့ အေရွ႔ကို ထြက္ကာ လံုျခံဳေရးစစ္သား လံုထိန္းေတြရဲ့ မ်က္နွာျခင္းဆိုင္မွာ တင္ပုလႅင္ေခြထိုင္လိုက္ျပီး ေမတၱာတရား ဓမၼသံျပိဳင္ေတြကို ရြတ္ဆိုေနတာ ကို ျမင္လိုက္ရျပန္ပါတယ္။
ရဟန္းတပါးကေတာ့ ေရႊေရာင္၀င္းေတာက္ေနသည့္ ဗုဒၶ ဆင္းတုေတာ္ တဆူကို ရင္၀ယ္ပိုက္ထားသည္ ရဟန္းေတာ္ သံုးပါးနဲ႔ လူထုေတြရဲ့ မ်က္နွာျခင္းဆိုင္ေရွ႔တည့္တည့္က လံုျခံဳေရး တပ္မေတာ္သားေတြနဲ႔ အထိကရုန္း နွိပ္နင္းေရး ရဲေတြကလဲ တုတ္တုတ္မွ် မလႈပ္ပဲ အေျခအေနနဲ႔ အမိန္႔ကို ေစာင့္ေနေသာ ပံုပါ။
” လူအျခင္းျခင္း နွိပ္စက္ျခင္း ကင္းေ၀းၾကပါေစ “
” ေမတၱာ အစြမ္း ကမၻာလႊမ္း ျငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ ”
ဆိုသည့္ သံျပိဳင္က လူထုပုရိတ္သတ္ၾကီး၏ ရင္ထဲမွ လႈိက္လႈိက္လဲွလွဲ ရြတ္ဆိုေနေသာ အသံက ပို၍ ပို၍ က်ယ္ေလာင္လာသလို။ မည္သူတဦးတေယာက္က စျပီး ဦးေဆာင္လိုက္သလဲ မသိရေသာ
” ဒို႔အေရး ဒို႔အေရး ”
ဆိုေသာ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြကပါ ေမတၱာသံျပိဳင္နွင့္ ေရာ၍ က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာပါေတာ့သည္။
အျဖဴေရာင္ ခြပ္ေဒါင္း အရုပ္ပါရွိသည့္ အနီေရာင္ ေခါင္းပတ္နွင့္ လူငယ္နွစ္ဦးက လူထုၾကီးအား စည္းကမ္းတက် ရွိေအာင္ လိုက္လံ သတိေပးေနတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။ ၄င္းလူငယ္နွစ္ဦးစလံုးသည္ အျဖဳေရာင္ အက်ႌကို ၀တ္ဆင္ထားၾကျပီး အသက္က နွစ္ဆယ္ငါးနွစ္ခန္႔ အရြယ္ေတြျဖစ္ၾကျပီး ျငိမ္သက္စြာ ထိုင္ေနၾကေသာ ရဟန္းသံုးပါး၏ အေရွ႔တြင္ ဖေယာင္းတိုင္ ငါးတိုင္ကို လူငယ္တဦးက အေရွ႔ထြက္ျပီး စိုက္ထူထြန္းညွိလိုက္ပါသည္။
ထို႔အျပင္ လူထုပုရိသတ္ထဲမွ တဦးက လူအမ်ားျမင္သာေအာင္ က်ပ္တေထာင္တန္ အထပ္လိုက္ တထုပ္ကို ရဟန္းေတာ္မ်ားအား လွဴမည့္ဟန္လုပ္ျပန္ေတာ့ လူထုပုရိသတ္ၾကီးက ၀ိုင္းျပီး ကန္႔ကြက္တားျမစ္ၾကပါတယ္။
ထိုပုဂၢိဳလ္အား ေနာင္မွ က်ေနာ္စဥ္းစားမိေသာအခါ စြမ္းအားရွင္ အုပ္စုထဲမွ လူေတြပဲဟု အတပ္သိလိုက္ပါေတာ့သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မေန႔ည ျမန္မာ့အသံမွ ဆႏၵျပရဟန္းမ်ား ရန္ကုန္ျမိဳ့ ရပ္ကြက္အခ်ိဳ႔တြင္ ေငြေၾကးမ်ား အဓမၼေကာက္ခံေနသည္ဟူေသာ သတင္းေၾကျငာခ်က္ကို ေၾကျငာခဲ့သည္ မဟုတ္ပါေလာ။
မ်က္နွာထားတင္းတင္းျဖင့္ ေမာင္းျပန္ေသနတ္မ်ားကို ကိုင္ေဆာင္ထားၾကေသာ လံုထိန္းနွင့္ တပ္မေတာ္သားမ်ား၏ အကာအကြယ္ကို ယူ၍ အစိုးရေထာက္လွမ္းေရးနွစ္ဦးကလဲ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ကင္မရာျဖင့္ လူထုၾကီးအား ဓါတ္ပံုေတြ အဆက္မျပတ္ရိုက္ေနတာကိုလဲ သတိထားမိလိုက္သည္။
ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ဓမၼသံျပိဳင္မ်ားရြတ္ဆိုျပီး ျငိမ္သက္စြာထိုင္ကာ ဆႏၵျပေနၾကသည့္ လူထုၾကီးထဲမွ လူငယ္တ ေယာက္သည္ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ကာ က်ေနာ့္ထံ အေရာက္လာျပီး
” အစ္ကိုရဲ့ ကင္မရာေျပာင္းရွည္ရွည္နဲ႔ ဟိုေကာင္ေတြရဲ့ ပံုကို ရေအာင္ရိုက္ေပးပါ ”
လို႔ လာျပီး အကူအညီေတာင္းတာလဲ ၾကံဳရျပန္ေသးသည္။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုလူငယ္သည္ ၄င္းတို႔အား လွမ္းျပီး ဓါတ္ပံုရိုက္ေနေသာ ေထာက္လွမ္းေရး နွစ္ဦးအား အလြန္အမင္း ေဒါသ ထြက္ေနပံုရပါသည္။
မြန္းလြဲတနာရီခန္႔ ေမတၱာ ဓမၼသံျပိဳင္ကို ရြတ္ဆိုျပီး ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ထိုင္၍ ဆႏၵျပေနေသာ လူထုပုရိသတ္ၾကီးသည္ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္သြားၾကျပီး ၄င္းတို႔ ၏ မ်က္လံုးမ်ား အေနာ္ရထာလမ္းမၾကီး၏ ညာဘက္ကို တူရႈ၍ ၾကည့္ေနတာကို ျမင္လိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္လဲ ၄င္းတို႔ ၾကည့္ရႈ႔ေနၾကသည့္ဘက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခြပ္ေဒါင္း အလံ ႏွစ္စံုကို လႊင့္ထူ၍ လူအုပ္စုၾကီးဘက္ကို ခ်ီတက္လာေနၾကသည့္ လူအုပ္စုငယ္အား ျမင္လိုက္ရျပန္သည္ လူထု ပုရိသတ္ၾကီးကလဲ လက္ခုပ္မ်ား အားပါးတရ တီးကာ ဂုဏ္ျပဳ အားေပးေနၾကပါသည္။
ခြပ္ေဒါင္း အလံေတာ္ကို ကိုင္ျပီး လူထုၾကီးဘက္ကို ခ်ီတက္လာသည့္ အုပ္စုဘက္ကို က်ေနာ္ အေျပးေရာက္သြားေတာ့ အလံကိုင္ လူငယ္ႏွစ္ဦးနွင့္အတူ ရဟန္းပ်ိဳေလးပါးကို ေတြ႔လိုက္ပါတယ္။ ၄င္းတို႔၏ေနာက္မွ လူငယ္ လူရြယ္ လူၾကီး စုစုေပါင္း အေယာက္နွစ္ဆယ္ခန္႔ ခ်ီတက္လိုက္ပါလာျခင္းပါ။
လူထုပုရိသတ္ထုၾကီး၏ အေနာက္ဘက္ကို က်ေနာ္ဓါတ္ပံု သြားရိုက္ေတာ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း ပုဂၢိဳလ္တဦးကို သတိျပဳမိပါတယ္ မ်က္ေစ့ အစံုကိုမွိတ္ျပီး တည္ျငိမ္စြာျဖင့္ တရားရႈ႔မွတ္ေနေသာ ပုဂၢိဳလ္ပါ အဆိုပါ ပုဂၢိဳလ္သည္ မဇၽြိမလႈိင္း ဂီတအဖြဲ႔မွ ေတးေရး ေဘ့စ္ ဂီတ သမားၾကီး ကိုရဲလြင္ပါပဲ။
သူသည္လည္း ျငိမ္းခ်မ္းျငိမ္သက္စြာ ထိုင္လွ်က္ ဆႏၵျပေနၾကသည့္ လူထုထဲမွ လူထု၏ ဂီတသမားတေယာက္ပင္ မဟုတ္ပါလား။ ဂုဏ္ျပဳထိုက္ေသာ သူတဦးပါ။
ရဟန္းမ်ားနွင့္ လူထုၾကီး၏ ေမတၱာသံျပိဳင္ေတးကို အတူရြတ္ဆိုျပီး မ်က္၀န္း နွစ္စံုတြင္း မ်က္ရည္မ်ားလွ်ံကာ ပါးျပင္တြင္ စီးဆင္း လွ်က္ တိတ္ဆိပ္စြာ ငိုေၾကြးေနေသာ အမ်ိဳးသားၾကီးတဦး၏ ခံစားခ်က္ကို က်ေနာ္ မွတ္တမ္းတင္နိုင္ခဲ့ပါသည္။ အဆိုပါ ပုဂၢိဳလ္သည္ အသက္အရြယ္အားျဖင့္ အသက္ ငါးဆယ္ေက်ာ္ခန္႔။ ၄င္း၏ ခံစားခ်က္က က်ေနာ့္ကိုလဲ တဖန္ကူးစက္ကာ ေဖၚျပ၍ မစြမ္းနိုင္ေသာ ၀မ္းနည္းျခင္း တမ်ိဳးကို ခံစားမိခဲ့သည္။
ဓါတ္ပံုေတြကို ရိုက္ေနရင္း လံုထိန္္းေတြနဲ႔ တပ္မေတာ္သားေတြ ဘက္ကို ျပန္ျပီးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာေတြက ကတၱရာလမ္းမေပၚမွာ ေယာက္က်ားထိုင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ကေလး ထိုင္ျပီး ေအး ေအးေဆးေဆး ပံုစံနဲ႔ ေတြ႔ရပါတယ္။
က်ေနာ့္ရဲ့ စိတ္ထဲမွာလဲ
” ေအာ္..စစ္အစိုးရရဲ့ ပဥၥမံ လက္နက္ကိုင္ေတြလဲ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပေနၾကကုန္ေသာ လူထု၏ ေမတၱာသံျပိဳင္ေတးေၾကာင့္ ေမတၱာဓါတ္သက္ ကူးစက္ကာ ျငိမ္သက္သြားျပီလား” လို႔ကို ထင္မိခဲ့တာပါ။
၄င္းလက္နက္ကိုင္တို႔၏ ဓါတ္ပံုမ်ားကိုေတာ့ အေ၀းကပဲ က်ေနာ္ လွမ္း ရိုက္ခဲ့တာပါ။ ဂ်ပန္အမ်ိဳးသား သတင္းေထာက္တဦးနွင့္ အေနာက္နိုင္ငံသား ဓါတ္ပံု ဆရာ နွစ္ေယာက္တို႔ကေတာ့ လံုျခံဳေရး တပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြကို အနီးကပ္ ဓါတ္ပံုေတြ ရိုက္ေနၾကပါတယ္။
ဆႏၵျပလူအုပ္စုၾကီးထဲမွ ခြပ္ေဒါင္း အမွတ္အသား ေခါင္းစည္း စီးထားသည့္ လူငယ္တဦးကလဲ ၄င္း၏ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ကင္မရာျဖင့္ လံုျခံဳေရး အဖြဲ႔၀င္ေတြကို ရဲရဲတင္းတင္း ျပန္လည္၍ ဓါတ္ပံုရိုက္ေနပါတယ္။
လူထုပရိသတ္ၾကီးရဲ့ အထဲမွာေတာ့ ေမတၱာသံျပိဳင္ေတြရယ္ ဒီမိုကေရစီရရွိေရး ” ဒို႔အေရး ဒို႔အေရး ” ေၾကြးေၾကာ္ေနေသာ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြလဲ ေရာေထြးလို႔ ေနပါျပီ။
က်ေနာ္လဲ မိမိသတင္း ဓါတ္ပံုရုိက္ေနသည့္ လူထု ပရိသတ္ၾကီးရွိရာ ဆူးေလမီးပြိဳင့္ဘက္မွ အေနာ္ရထာလမ္းမၾကီးရဲ့ ဘယ္ဘက္ အျခမ္းကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့
” ဟိုက္..”
လံုထိန္းေတြ စစ္ကားၾကီး သံုးစီး အျပည့္ က်ေနာ္တို႔ တည္ရွိရာဘက္ကို လမ္းကို ပိတ္၍ လာေနတာကို အလန္႔တၾကား ျမင္လိုက္ရပါေတာ့တယ္။
သထၳဳဒိုင္း နံပါတ္ဒုတ္ ေသနတ္ေတြကို ကိုင္ေဆာင္ထားၾကသည့္ လံုထိန္းေတြက အေရွ႔ စစ္သားေတြက အေနာက္ ျပီးေတာ့ စစ္ကားၾကီးေတြ ေရွးျမန္မာ ပန္းခ်ီကားေတြထဲကလို စစ္ေျမျပင္သံုး ဆင္ေတြကို ျခံရံျပီး ခ်ီတက္ေနေသာ ေျခလွ်င္ စစ္သည္ေတြရဲ့ ပံု အလား။ သမိုင္းထဲက ျမန္မာစစ္သည္ေတြက က်ဴးေက်ာ္သူေတြကို ခ်ီတက္တိုက္ခိုက္ဘို႔ အတြက္ ဤ ကဲ့သို႔ ခ်ီတက္ၾကေပမယ့္ ဒီလံုထိန္းေတြနဲ႔ စစ္သားေတြကေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပေနၾကေသာ လူထုမ်ားကို ရက္ရက္စက္စက္ ရိုက္နက္ ပစ္ခတ္ဘိို႔အတြက္ ဦးတည္ျပီး ခ်ီတက္ကာ လာေနျခင္းပါ။
ျမန္မာ့ ေခတ္သစ္သမိုင္းမွာ လြန္စြာ ရွက္စရာေကာင္းလွသည့္ အမဂၤလာအမႈ႔တခုကို နအဖ အစိုးရသည္ ဒုတိယေန႔ အျဖစ္ ရက္စက္စြာ က်ဴးလြန္ေတာ့မည္ဟု က်ေနာ္ သိလိုက္ပါသည္။
မိမိက ဤကဲ့သို႔ စိတ္ပူကာ ေတြးထင္မိေပမဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ထိုင္ျပီး ဆႏၵျပေနၾကေသာ လူထုၾကီးမွ တကယ့္ကိုပင္ စိုးရိမ္စိတ္ ၀င္လာပံု မေပၚပါဘူး။ တဖက္ကလဲ ဒီလိုမ်ိဳး ဓမၼေမတၱာ အစြမ္းျဖင့္ တည္ျငိမ္ ေအးခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပေနျခင္းကို နအဖ အစိုးရမွ ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္း တုန္႔ျပန္လိမ့္မယ္လို႔ မထင္မိျခင္းပါ၊ သဘာ၀လည္း က်ပါတယ္။
ဒီၾကားထဲ လူထု ပုရိသတ္ၾကီးထဲမွ တဦးက က်ေနာ့္ကို ေတာ္၀င္ ကုန္းေက်ာ္တံတားဘက္ကို လက္ညိဳးထိုးျပျပီး
” အကို..မစၥတာ ဂမ္ဘာရီ ဟို..တံတားေပၚကေန ၾကည့္ေနတယ္”
ဆိုျပီး သတိေပးေျပာဆိုသူက ရွိပါေသးတယ္။
က်ေနာ္က
“ဟာ မစၥတာဂမ္ဘာရီ က ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ဒီကုန္းေက်ာ္တံတားကို ေရာက္ရမွာလဲ။ သူ ဗမာျပည္ကိုေတာင္ မေရာက္ေသးဘူး”
လို႔ ျပန္ေျပာမိလိုက္ပါတယ္။
ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႈးရဲ့ အထူး ကိုယ္စားလွယ္ မစၥတာ ဂမ္ဘာရီ တေယာက္ ျမန္မာနိုင္ငံကို ဒီရက္ပိုင္း အတြင္းေရာက္လာမယ္ လို႔ ေရဒီယို သတင္းေတြမွာ ေၾကျငာထားေတာ့ လူေတြကလဲ ဒီ ရန္ကုန္ျမိဳ့ရဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို မစၥတာဂမ္ဘာရီ ကိုယ္တိုင္ လုိက္လံျပီး ၾကည့္ရႈ႔မယ္လို႔ ထင္ထားပံုရပါတယ္။
က်ေနာ္လဲ စိုးရိမ္စိတ္ကေလးက ရွိေပမဲ့ ဒီလံုထိန္းေတြနဲ႔ စစ္သားေတြက လူအုပ္ၾကီးကို ျဖိဳခြဲေသာအခါမွာ ၾကိဳတင္ျပီး ဆယ္မီနစ္ေလာက္ ေလာ္စပီကာနဲ႔ ေအာ္ေျပာလိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္မိလိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ရဲ့ ေက်ာပိုးအိပ္ကို ကူညီသယ္ေပးေသာ လူငယ္ေလးက မ်က္စပစ္ျပီး ၄င္းထိုင္ေနသည့္ ဘက္ကို ေနရာေျပာင္း ရပ္ေနဖို႔ အခ်က္ျပပါတယ္။
အဆိုပါ က်ေနာ့္၏ မိတ္ေဆြ လူငယ္ထိုင္ေနေသာ ေနရာသည္ လံုထိန္းနွင့္ လံုျခံဳေရး စစ္သားမ်ားက ေသနတ္မ်ားျဖင့္ ပစ္ခတ္ပါက က်ည္လမ္းေၾကာင္း တည့္တည့္တြင္ မရွိပဲ ေဘးတြင္ ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ပါ။
ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္လည္း မိတ္ေဆြ လူငယ္ေလး ထိုင္ေနသည့္ ဘက္ကို လက္အုပ္ခ်ီ ဒူးေထာက္၍ ထိုင္ ေနၾကေသာ လူမ်ားကို ျဖတ္ျပီး လာခဲ့ပါတယ္။
ျပီးေတာ့ တစ္ခါ ၄င္း၏ ေက်ာဘက္က မီးစက္အေပၚကို တက္ျပီး ဓါတ္ပံုရိုက္ရင္ ေကာင္းမလားလို႔ စဥ္းစားမိျပီး မီးစက္ၾကီးအေပၚကို တက္ဖို႔အလုပ္
” ဒိုင္း.. ဒိုင္း…ေဖါင္း..ေဖါင္း..”
ဆိုေသာ ေသနတ္သံေတြကို ဆက္တိုက္ ဆက္တိုက္ ၾကားလိုက္ရပါတယ္။
က်ေနာ္ရပ္ေနေသာ မီးစက္ၾကီး၏ ညာဘက္ ငါးေပခန္႔ အကြာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မီးခိုးလံုးၾကီးနွင့္ လူမ်ား ၀ရုန္းသုန္းကား ေျပးလႊားေနတာကို သာ ျမင္လိုက္ရပါေတာ့တယ္။
လြန္စြာ ရိုင္းျပ၍ လူမဆန္ေသာ စစ္အစိုးရ၏ တုန္႔ျပန္မႈ ပါပဲ။ မည္သည့္ ၾကိဳတင္ သတိေပးျခင္း မရွိပါပဲနွင့္ လံုထိန္းမ်ားနွင့္ နအဖ၏ ပဥၥမံတပ္သားတို႔သည္ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပေနၾကေသာ လူအုပ္စုၾကီးကို ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္ခတ္ကာ ျဖိဳခြင္းလိုက္ေလျခင္းပါ။
” ေျပး ေျပး ဒီေကာင္ေတြ ပစ္ျပီဟ”
ဟု ေျပးလႊားေနၾကေသာ သူမ်ားတို႔သည္ ေအာ္ဟစ္ၾကျပီး မိမိ၏ အသက္ေဘး နွင့္ လြတ္ေျမာက္မႈတို႔အတြက္ ေျခဦးတည့္ရာ ေျပးၾကရရွာသည္။
အေနာ္ရထာ လမ္းမၾကီးရဲ့ ဘယ္ဘက္ကို လံုထိန္းေတြက သူတို႔ရဲ့ စစ္ကားၾကီးေတြနဲ႔ ပိတ္လိုက္ျပီး ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပေနသူေတြကို ဖမ္းဘို႔ ၄င္းတို႔ရဲ့ သထၳဳဒိုင္းလႊားေတြကို အကာအကြယ္ယူျပီး ေျပးလာေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။
လံုထိန္းေတြနဲ႔ စစ္သားေတြက ေျပးလႊားေနေသာ လူထုဘက္ကို ညာသံေပးျပီး အေျပးလာေနျခင္းပါ။
ရုပ္ရွင္ထဲမွာ သတင္းေထာက္ေတြက ဒီလို ကေမာက္ကမ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အလုအယက္ ဓါတ္ပံုရိုက္ဖို႔ ၾကိဳးစားၾကေပမဲ့ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ ဘယ္လိုမွ ဒီအခ်ိန္မွာ မျဖစ္လာပါဘူး။ လြယ္ထားေသာ ကင္မရာ နွစ္လံုးကို လံုထိန္းေတြ မျမင္ခင္ အျမန္ဆံုး ေက်ာပိုးအိပ္ထဲ ထည့္ျပီး မိမိလြတ္မယ္ထင္ေသာ လမ္းကိုသာ အျမန္ဆံုးျဖတ္ျပီး ေျပးခဲ့ရတာပါ။
လူေတြက အေနာ္ရထာလမ္းမ ေပၚကေန ေဘးလမ္းၾကားေတြထဲ ေျပး၀င္ၾကေတာ့ က်ေနာ္လည္း ဘားလမ္းထဲကို ေျပး၀င္လိုက္ပါတယ္။
ျမိဳ့ေတာ္ခန္းမရဲ့ေဘး ဘားလမ္းထိပ္ကိုလဲ သံဆူးၾကိဳးေတြနဲ႔ ပိတ္ထားတာကို ေတြ႔ရျပန္ပါတယ္။ တိုက္ခန္းေတြေပၚတက္မဲ့ ေလွခါးရင္းမွာ ေသာခတ္ဘို႔ ျပင္ဆင္ေနေသာ အမ်ိဳးသားတဦးကို ေမတၱာရပ္ခံျပီး က်ေနာ္ တိုက္ခန္း နွစ္လံုးရဲ့ၾကားကို အျမန္ဆံုး ၀င္လိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္လဲ ေလွခါးေပၚကို ေရာက္တာနဲ႔ အဲ့ဒီအမ်ိဳးသားၾကီးလဲ တခါထဲ ေသာခတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
ေအာက္ေျခေလွခါးရင္းက ေသာခတ္ထားေသာ ဒီတိုက္ခန္းနွစ္ခုရဲ့ ၾကား ေလွခါးထစ္ေတြမွာ က်ေနာ့္လိုပဲ လြတ္ရာ လြတ္ေၾကာင္း ထြက္ေျပးလာသူ ခုနွစ္ဦးခန္႔ ရွိပါတယ္။
” ေခြးေတြ..ေခြးေတြ..။ ဒီေကာင္ေတြ အေတာ့ကို မိုက္ရိုင္းတဲ့ ေကာင္ေတြ”
လို႔ ေျပာသံေတြလဲ ၾကားရပါတယ္။ အားလံုးလဲ ေမာပမ္းလို႔ အသက္ကို အလုအယက္ရႈေနၾကျပီး ေၾကာက္ရြံေသာ စိတ္ကလည္း က်ေနာ္အပါအ၀င္ အေယာက္တိုင္းမွာ လႊမ္းမိုးေနပါေတာ့တယ္။
အေနာ္ရထာ လမ္းမေပၚကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ လုံထိန္း စစ္သားေတြနဲ႔ စစ္ကားၾကီးေတြ လမ္းမ အျပည့္ ေနရာယူလိုက္ပါျပီ။ ဒုတ္ ေသနတ္ ေလးခြေတြ ကိုင္ေဆာင္ထားၾကေသာ လံုထိန္း စစ္သားေတြက ဟန္ေရးတၾကြၾကြ လံုးထိန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ့ မ်က္နွာေတြကို ၄င္းတို႔ရဲ့ လည္စီးေတြနဲ႔ အမ်ားမမွတ္မိနိုင္ေအာင္ အုပ္စည္းထားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။
က်ေနာ့္လိုပဲ တိုက္ခန္းေလွခါး နွစ္ခုရဲ့ၾကားတက္ျပီး ပုန္းခိုေနေသာ သူေတြထဲမွာ ရဟန္းပ်ိဳတပါးကိုလဲ ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ ဒီကိုယ္ေတာ္ခမ်ာ အေတာ့္ကို ေၾကာက္ရြံေနရွာပါတယ္။
က်ေနာ့္ကိုလဲ
” ဒကာေလး..လူအ၀တ္ပို တစ္စံုေလာက္မပါဘူးလား ”
လို႔ ေမးလာေတာ့ က်ေနာ္လည္း
” မပါဘူး ကိုယ္ေတာ္လို႕ ”
ေျပာရင္း ေအာက္က လံုထိမ္းေတြနဲ႔ စစ္သားေတြရဲ့ အေျခအေနကို အကဲခတ္ရပါတယ္။
နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာေတာ့ လံုထိန္းေတြက လူေတြကို အေနာ္ရထာလမ္းမၾကီးကို ျဖတ္သန္းဖို႔ခြင့္ေပးထားတာကို ျမင္လိုက္ရပါတယ္။ အဲဒီအခါက်ေတာ့ ပုန္းေနၾကေသာ လူေတြလဲ တိုက္ခန္း ေလွခါးေတြရဲ့ၾကားအျပင္သို႔ ထြက္လာျပီး အေနာ္ရထာ လမ္းမေပၚသို႔ စိုးရိမ္စိတ္ေတြနဲ႔ ျဖတ္သန္းၾကီး ကၽြတ္ရာလြတ္ရာ အျမန္ဆံုးထြက္သြားၾကပါေတာ့တယ္။
က်ေနာ္ကေတာ့ ေအာက္ကို ဆင္းလို႔ မျဖစ္ေသးပါဘူး ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ကို မွတ္မိေနေသာ စြမ္းအားရွင္အုပ္စုထဲက လူေတြ လံုထိန္းနဲ႔ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြက ဒီလိုအခ်ိန္မွာ လူကိုဖမ္းျပီး ကင္မရာကိုပါ သိမ္းနိုင္တယ္ မဟုတ္ပါလား ဒါ့ေၾကာင့္ ေခတၱပုန္းခိုေနေသာ ေနရာမွ လမ္းမေပၚကို မဆင္းေသးပဲ လံုထိန္း စစ္သားေတြရဲ့ အေနအထားကို ေလွကားထစ္ေပၚကေန စိုးရြံ စိတ္ေတြနဲ႔ အကဲခတ္ေနရပါတယ္။
အလယ္တိုက္ေလွခါးေတြရဲ့ နွစ္ဘက္ေသာ တိုက္ခန္းေတြကို တံခါးေခါက္ လွ်ပ္စစ္ေခါင္းေလာင္းေတြ တီးေပမဲ့ အဘယ္မည္ေသာ အိမ္ရွင္ တဦးတေယာက္ကမွ ေၾကာက္လို႔ တံခါးဖြင့္ေပးျခင္း မရွိပါဘူး။
ဒီေနရာမွာ ငါဘယ္အခ်ိန္ထိ ေနရမွာလဲ ညဘက္ကို ကူးသြားရင္ ဒီေနရာကေန ငါဘယ္လို ထြက္မလဲ … သို႔ေလာ သို႔ေလာ အေတြးမ်ားကို ေတြးမိျပီး စိုးရိမ္စိတ္က ကဲလာပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကိုလဲ ဒီအခက္အခဲကေန ကယ္မဖို႔အတြက္ ဆုေတာင္းပါတယ္။
က်ေနာ္နဲ႔ အတူ တိုက္ခန္းက်ဥ္းရဲ့ ေလွခါးထက္မွာ အတူက်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ရဟန္းပ်ိဳ ကိုယ္ေတာ္ ေလးကလဲ
” ဒကာေလး ဦးဇင္းကို တပါးထဲ ခ်န္မထားခဲ့ပါနဲ႔ ”
လို႔ ေမတၱာရပ္ခံသံကို ၾကားေတာ့
“စိတ္ခ် ကိုယ္္ေတာ္ တပည့္ေတာ္ ကိုယ္ေတာ္ကို တပါးထဲ မခ်န္ခဲ့ပါဘူး ”
လို႔ ကတိေပးလိုက္ပါတယ္။
ရဟန္းပ်ိဳ ကိုယ္ေတာ္ေလးနဲ႔ က်ေနာ္ ပုန္းခိုေနေသာ ေလွကားထစ္ကေန အေျခအေနကို သိရေအာင္ ေျမညီထပ္အနားထိ ဆင္းၾကည့္ေတာ့ တစ္စံုတေယာက္က တိုက္ခန္းေတြရဲ့ ေအာက္ေျခ ေလွ
ခါးအ၀ သံတံခါးကို ေသာ့ခတ္လိုက္ပါျပီ။
အျပင္ဘက္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနေသာ အမ်ိဳးသားၾကီးတေယာက္ကို ေတြ႔ျပီး အေျခအေနေမး ၾကည့္ေတာ့
” တံခါးကို ေသာ့ခတ္လိုက္တဲ့ သူ အခုပဲအျပင္ထြက္သြားတယ္ ခဏေနျပန္လာမွာပါလို႔ “
ေျပာပါတယ္။
လူေတြ အေနာ္ရထာ လမ္းမၾကီးေပၚ မ်ားလာရင္ က်ေနာ္လဲ အျပင္ထြက္ေတာ့မယ္ ဒါေပမဲ့ ေသာ့ခတ္သြားေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ဘယ္အခ်ိန္ထိ ေစာင့္ရမွာလဲ မသိလို႔ စိတ္ထဲမွာ ေတြးမိလိုက္ပါတယ္။ အေျခအေန အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပဖို႔ ရဟန္းပ်ိဳ ကိုယ္ေတာ္ေလး ပုန္းခိုေနေသာ စတုတၳအထပ္ရွိ ေလွခါးရင္းကို ေျပးျပီးတက္လာကာ
” ကိုယ္ေတာ္ ကိုယ္ေတာ္”
လို႔ ေအာ္ေခၚလိုက္ပါတယ္။
ျပန္ျပီး ထူးသံလဲ မၾကား ကိုယ္ေတာ္ေလးကိုလဲ မေတြ႔ရေတာ့ က်ေနာ္လဲ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္ ေဘးက တိုက္ခန္းတံခါးေလး ဟ လာျပီး အမ်ိဳးသမီးငယ္္တဦးရဲ့ မ်က္နွာေပၚလာ
ပါတယ္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးငယ္က က်ေနာ့္အား
“ဘယ္သူ႔ကို ရွာတာလဲ”
ဟု ေမးေတာ့ က်ေနာ္က ဦးဇင္းကို ရွာတာဟု ေျပာလိုက္သည္။
သူမက
“ဘယ္ ဦးဇင္းမွ မရွိဘူး”
လို႔ ေျဖပါတယ္။ ျပီးေတာ့လဲ သူမရဲ့ အခန္း အတြင္းဘက္ကို ေခါင္းလွည့္ျပီး ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။
” ဒကာေလး ဦးဇင္း အဆင္ေျပျပီ ”
လို႔ လွမ္းျပီး ေျပာေသာ စကားသံကို တိုက္ခန္းထဲက ၾကားေတာ့မွ အမ်ိဳးသမီးငယ္က တိုက္ခန္းတခါးကို ပိုျပီး ဟ ကာဖြင့္လိုက္ပါတယ္ ျပီးေတာ့ အခန္းတြင္းက ဦးဇင္းကိုလဲ ဒီလူကို သိလား ဆိုေသာ မ်က္နွာအေန အထားေလး အရိပ္အကဲ ျပလိုက္တာကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။
“ကဲကဲ ျမန္ျမန္၀င္ ”
ဟု အမ်ိဳးသမီးငယ္ က ခြင့္ျပဳေတာ့မွ က်ေနာ္လည္း တိုက္ခန္းထဲကို အျမန္ဆံုး ၀င္လိုက္သည္။
“ဟိုက္..”
က်ေနာ့္ ရဟန္းပ်ိဳ ကိုယ္ေတာ္ေလးသည္ အမွန္ပင္ အဆင္ေျပသြားပါျပီ။ စိုးရိမ္မႈ အရိပ္လႊမ္းေနေသာ အျပံဳးျဖင့္ က်ေနာ့္ကို ႏႈတ္ဆက္ရွာသည္။ ရဟန္းပ်ိဳ ကိုယ္ေတာ္ေလးသည္ စပို႔ရွပ္နွင့္ ေဘာင္းဘီ မရွည္မတိုစားကို ၀တ္ထားျပီး ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၚတြင္ ထိုင္၍ေနျပီး အိမ္ရွင္ မ်ားက ၾကမ္းခင္းေပၚတြင္ ထိုင္၍ က်ေနာ့္ကို အံ့ၾသေသာ ကူညီခ်င္စိတ္ကဲေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ ၀ိုင္း၍ ၾကည့္ၾကသည္။
” မတတ္နိုင္ဘူး ဒကာၾကီးရယ္ ကိုယ္ေတာ္လဲ အေျခအေနအရ ေပါ့ ”
လို႔ ေျပာျပပါသည္။
က်ေနာ္လဲ ၄င္း ရဟန္းပ်ိဳကို စာနာနားလည္ပါသည္။ ချမာ လူ၀တ္ေၾကာင္ကို ေတြ႔ၾကံဳေနရဆဲ ျဖစ္ေသာ အႏၱရာယ္အရ ယာယီဆင္ျမန္းထားရသည္ သို႔ေသာ္ ဘယ္လိုမွ ဖုံးကြယ္လို႔ မရသည္ကေတာ့ ရဟန္း၏ ဦးျပည္း။
” ငါ့တူ ထမင္းစားျပီးျပီလား ”
ဟု အိမ္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးၾကီးက ေမးရွာပါသည္။ ဖမ္းဆီး ခ်ဳပ္ေနွာင္ျခင္းေဘး အသက္ေဘးတို႔မွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ထြက္ေျပးေနရေသာ က်ေနာ့္အတြက္ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနေသာ ဆႏၵသည္ ဘယ္ဆီမွာရွိေနမွန္းလည္း မသိေတာ့၊ သို႔ေသာ္ ခ်စ္စရာေကာင္းလွေသာ ဧည့္၀တ္ေက်လြန္းသည့္ ျမန္မာတို႔၏ ဓေလ့ အတြက္ အတိုင္းအဆမရွိ ၾကည္ႏူးမိပါသည္။
” ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အေဒၚ က်ေနာ္မဆာေသးပါဘူး ”
” ေအး..ေအး..ဆာရင္ေျပာေနာ္ အားမနာနဲ႔ အားလံုး ေအးေအးေဆးေဆး ျဖစ္မွ ေအာက္ကိုဆင္း မိုးခ်ဳပ္မွ ထြက္ရင္လဲ ရတယ္”
ရင္ထဲမွ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲၾကီး ထိုအိမ္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးၾကီးကို က်ေနာ္ ေက်းဇူးတင္မိပါသည္။
က်ေနာ္သည္လဲ မည္သူ မည္၀ါမွန္း သူမလဲ မသိရွိခဲ့သလို ထိုအမ်ိဳးသမီးၾကီး အမည္နာမကို လည္း က်ေနာ္ မသိခဲ့ပါ။ သို႔ေသာ္ သူမသည္ ေဘးအႏၱရာယ္မွ လြတ္ေျမာက္ရန္ မိမိ၏ အိမ္အတြင္းသို႔ အရိပ္ခိုလႈံလာေသာ သူတို႔ကို အရိပ္တခုေပးခဲ့သည္ပဲ မဟုတ္ပါလား။
” ဒင္းတို႔ကေတာ့ ငရဲကို ဂၽြမ္းထုိးေမွာက္ခံု က်မဲ့ေကာင္ေတြ သံဃာ္ေတာ္ေတြကို ဒီေလာက္ေတာင္ ရက္ရက္စက္စက္ လုပ္ရက္တယ္ အမ်ိဳးယုတ္ေတြ”
ဟူ၍လဲ သူမတေယာက္ မခ်ိတင္ကဲ ေရရြတ္လိုက္ေသးသည္။
” အေျခအေန ေကာင္းမွ ျပန္ ငါ့တူ ေအာက္မွာ လံုထိန္းကား စစ္ကားေတြ ရွိေနေသးတယ္”
ဟု အိမ္ေရွ႔ ၀ရံတာတြင္ ထြက္ၾကည့္ေနေသာ အမ်ိဳးသမီးၾကီး၏ ခင္ပြန္းသည္ ထင္ရသူက က်ေနာ့္ကို လွမ္း၍ ေျပာသည္။
က်ေနာ္လဲ တိုက္ခန္း၀ရံတာေပၚမွ အေျခအေနကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေနာ္ရထာလမ္းနွင့္ ကားလမ္းမေပၚတြင္ လံုထိန္း နွင့္ တပ္မေတာ္သားတို႔ကို ေတြ႔လိုက္သည္။ ထိုအဖြဲ႔အစည္း နွစ္ခုကို အ အကာအကြယ္ယူ၍ ဒုတ္ ေလးခြ မ်ားကို ကိုင္စြဲထားၾကေသာ ဟန္ေရးတျပျပနွင့္ အေမာင္ သူရဲေကာင္း စြမ္းအားရွင္မ်ားကိုလဲ ကားလမ္းေပၚတြင္ ေတြ႔ရပါသည္။
အာဂ သူရဲေကာင္းမ်ားပါတကား..
ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပေနေသာ ရဟန္းနွင့္ ျပည္သူတို႔ကို ရက္ရက္စက္စက္ ရိုက္နက္ နွိမ္နင္းရသည္ကို အလြန္အမင္း ေက်နပ္အားရေနပံုရသည္။ စစ္တပ္နွင့္ လံုထိန္းတို႔ အားကိုးျဖင့္ ၄င္းတို႔ အလြန္ သတၱိရွိေနပံုရသည္။ သူတို႔တေတြသည္ မည္သူ႔ဆန္စား၍ သည္မွ်ေလာက္ မိုက္မဲ ရဲတင္းေနၾကသနည္း။
သို႔ေသာ္ လူသမိုင္း အဆက္ဆက္တြင္ ထိုစြမ္းအားရွင္ ကဲ့သို႔ေသာ လူတန္းစားမ်ိဳးသည္ အျမဲ ရွိခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ၄င္းတို႔သည္ သမိုင္း၏ ဒါဏ္ခတ္ျခင္းကို အစဥ္ မရႈမလွ ခံရစျမဲေပ။
အေနာ္ရထာလမ္းမေပၚတြင္ အရပ္သားမ်ားကို စတင္ျမင္ေတြ႔ရျပီး စစ္တပ္လံုထိန္းနွင့္ ၾကိဳၾကား ၾကိဳၾကား တိုက္ခန္းေပၚမွ လူမ်ား သံုးေလးငါးေယာက္တစု လူအုပ္ငယ္မ်ားကလဲ တဖက္နွင့္တဖက္ အကဲခတ္ေနၾကသည္။
ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ား ေသနတ္သံမ်ား ထပ္မၾကားရေတာ့ လူထုေရာ ဆႏၵျပျခင္းကို ျဖိဳခြဲေနေသာ သူမ်ားတို႔ကလဲ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္ဦးမည္ကို သတိနွင့္ ေစာင့္ၾကည့္ နားစြင့္ေနဆဲ ေနာက္ထပ္နာရီ၀က္ ေက်ာ္သည္အထိ ဘာမွ ဆက္ျပီး မျဖစ္လာပါ။ က်ေနာ္လဲ အေျခအေန အရပ္ရပ္ကို တိုက္ခန္း ၀ရံတာေပၚမွ အကဲခတ္ၾကည့္သည္။
အေနာ္ရထာလမ္းမေပၚတြင္ စစ္တပ္ လံုထိန္းနွင့္ စြမ္းအားရွင္တို႔လဲ မရွိေတာ့ လမ္းသြားလမ္းလာမ်ားလဲ တေျဖးေျဖးနွင့္ ပို၍ မ်ားလာေပျပီ ထို႔ေၾကာင့္ က်ေနာ့္အတြက္ ဤ တိုက္ခန္းေပၚမွ ဆင္းရန္ အေျခအေနေပးေနေလျပီ။
ထို႔ေၾကာင့္ က်ေနာ့္ကို အႏၱရာယ္က်ေရာက္ခ်ိန္ အရိပ္နွင့္ လံုျခံဳမႈကို ေပးခဲ့ေသာ အိမ္ရွင္ကို ေက်းဇူးအထူးတင္ေၾကာင္းနွင့္ ႏႈတ္ဆက္စကားကို ဆိုပါသည္။
ရဟန္းပ်ိဳ ေလးကေတာ့
” ဒကာေလး အေျခအေနအရ ကိုယ္ေတာ္လဲ မၾကာခင္ ေက်ာင္းကို ျပန္ၾကြမယ္ ဒကာေလးနဲ႔အတူ လုိက္မဆင္းေတာ့ဘူး”
ဟု ဆိုေသာေၾကာင့္ က်ေနာ္လဲ
” ကိုယ္ေတာ္ လံုျခံဳမႈ ရွိေတာ့မွ ဒီတိုက္ခန္းက ဆင္းပါ” ဟု အၾကံေပးလိုက္ပါသည္။
အေနာ္ရထာလမ္းမေပၚသို႔ က်ေနာ္ေရာက္ေသာအခါ တပ္မေတာ္သားနွင့္ လံုထိန္းမ်ားတို႔သည္ စစ္ထရပ္ကားၾကီးမ်ား အနီးတြင္ ရပ္၍ ၄င္းတို႔သည္လဲ အေျခအေနကို သံုးသပ္၍ ေနသည္ကို ေတြ႔ခဲ့ရေလသည္။
တိုက္နံရံကို အကာအကြယ္ယူ၍ က်ေနာ္ လံုျခံဳေရးတပ္သားမ်ား၏ ဓါတ္ပံုမ်ားကို ရိုက္ခဲ့ပါေသးသည္ ။ ထို႔ေနာက္ ေဘးလြတ္မည္ ထင္ေသာ ေနရာသို႔ အျမန္ဆံုး ထြက္ခြါ ခဲ့သည္။ အဘယ္မည္ေသာ အရပ္ကမွန္း မသိ ေၾကြးေၾကာ္သံ သဲ့သဲ့မ်ားကိုမူ ၾကားေနရဆဲ။ တေျဖးေျဖးနွင့္ ဟိုတစု ဒီတစုနွင့္ လူအုပ္စု ငယ္မ်ားကလဲ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္ဦးမလဲဟု အေျခအေနကို ငံလင့္ေနဆဲ။
အခ်ိန္ကာလ အားျဖင့္ ေလးနွစ္နီးပါး ၾကာျမင့္ခဲ့ေလျပီ။
သို႔ေသာ္ က်ေနာ့္အတြက္ ထိုျမင္ကြင္း ထိုလႈပ္ရွားမႈ အျဖစ္အပ်က္မ်ားတို႔သည္ မေန႔ကကဲ့သို႔ ခံစားမိေနဆဲ။ ရဟန္းျပည္သူလူထုမ်ား ဖမ္းဆီး အက်ဥ္းခ်ခံရသည္။ သံဃာေတာ္မ်ား ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္ျခင္းခံခဲ့ရသည္။ စစ္အစိုးရမွ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ားကို ဖံုးကြယ္ရန္ ၾကိဳးစားေသာ္လဲ သမိုင္းကို မည္သို႔မွ် လိမ္၍ ရမည္မဟုတ္။
ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပေနေသာ ရဟန္းနွင့္ ျပည္သူလူထုၾကီးကို စစ္အစိုးရမွ လက္နက္အားကိုးျဖင့္ ျဖိဳခြင္းနိုင္ခဲ့ေပမဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္တို႔၏ အင္တာနက္ မီဒီယာအား ကၽြမ္းက်င္လိမ္မာ ပါးနပ္စြာ အသံုးျပဳနိုင္မႈကို စစ္အစိုးရသည္ မည္ကဲ့သို႔မွ် မယွဥ္နိုင္ခဲ့ မတားဆီးနိုင္ခဲ့။
စကၠန္႔ မီနစ္ နာရီနွင့္ အမွ် ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး သတင္းမ်ား မေနာက္က်ေစပဲ အခ်ိန္မွီ ေပးပို႔ နိုင္ခဲ့သည္။
ယေန႔ သတင္းတပုိဒ္ ဓါတ္ပုံတပံုသည္ မနက္ဖန္အတြက္ သမိုင္းျဖစ္သြားေပျပီ မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ား သမိုင္း အျဖစ္မွန္ကို အခ်ိန္မွီ တာ၀န္ေက်ပြန္္စြာ ေရးထိုးမွတ္တမ္းတင္နိုင္ခဲ့ေပျ
ျမန္မာနိုင္ငံ၏ သမိုင္းတြင္ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ နိုင္ငံတ၀ွမ္းမွ ရဟန္းျပည္သူ မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္တို႔သည္ မိမိတို႔ထမ္းေဆာင္နိုင္ေသာ ပုခံုးေျပာင္း သမိုင္းေပးတာ၀န္ကို က်ရာ က႑ အသီးသီးမွ အေကာင္းဆံုး ေက်ျပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္နိုင္ခဲ့ေပ သည္။
ခန္႔မွန္း ေျပာဆိုရန္ ခက္ခဲေသာ အခ်ိန္ကာလ တခုအားျဖင့္ ကၽြန္ုပ္တို႔ ျဖတ္သန္းရမည္။ သို႔ေသာ္ လူ႔သမိုင္း အဆက္ဆက္တြင္ ၾကည္လင္ေအးျမေသာ ဓမၼေရစင္သည္ ကၽြမ္းေလာင္ေသာ အဓမၼမီးအမႈ႔မ်ားကို အစဥ္ တည္ျငိမ္စြာ ျငိမ္းသတ္ အနိုင္ယူျမဲ သာ ျဖစ္ပါသည္။
(စက္တင္ဘာ ၂၇၊ ၂၀၁၁)
(photo – MoeMaKa, 26th September 2007, Sule Pagoda Raod, Downtown, Rangoon)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
I admire you,ေလာအယ္စုိး. I am so proud of you because you are fantastic photographer and author. You are also good speaker. Congratulation for your documentary. You are very brave and talented artist. Everyone will thank you and remember you. Our country need more people like you. I wish you may return mother land soon.We all respect and love you my brother. I believe that all nationalities are clever. I am Burmese but I love your nationality and other nationalities as well. Your writing style is very clear. Keep going brother.
Dear Ma Tha Zin,
Thanks for your comment. We have differences talents( Pa Ra Mee),we have to serve all the best we can for our country and also for human being.
les
I have also admired and salute to this young and bravery Photographer *Law Eh Soe. His records are remarkable. His talents and the owner of that apartment,were,also good and kind hearted people. This Military power cracies are selfish,cunnuing,greedy,and they are so afraid to give up their powers. They are still holding the powers and till now,nothing had effect upon their cruelties. I don’t know,when, they have to reverse and suffered for their sins,but, till now,they are free and rich.But,they must punish,and have to pay,for what they did in the past.If,not,how can we believe Heaven and Hells ?
LAW EH SOE….IF WE INVOLVED IN POLITIC,OUR PASTORS TOLD THAT IT NOT GOD’S WILL..ACCORDING TO ROMA 13:1-9…THEY POINTED LIKE THAT..WE LIVED IN HPAAN KAREN STATE,,SO YOU AND ME GROWN UP UNDER THE VOICE OF BULLET…I AM SURE THAT EVEN THOUGH WE ARE CHRISTIAN WE CAN INVOLVE IN POLITIC…WE NEED TO FIGHT THE UNJUSTICE..