>
စက္တင္ဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၁
ဧရာဝတီျမစ္ဆံု ေရကာတာတည္ေဆာက္မႈကို ကန္႔ကြက္ၾကတဲ့တခ်ိန္ထဲမွာ လက္ရွိၾကံ့ဖြ႔ံအစိုးရ တာဝန္ရွိဝန္ႀကီးတပါးက ေရကာတာ တည္ေဆာက္မႈ ကန္႔ကြက္ၾကသူေတြအေပၚ ရည္ညႊန္းေျပာဆိုတဲ့စကားကိုၾကားေတာ့ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ပူလာမိပါတယ္။ အား လံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း အဲဒီပုဂိၢဳလ္သံုးႏႈန္းေျပာဆိုသြားတဲ့စကားက တိုင္းျပည္တခုရဲ႕ တာဝန္ရွိလူႀကီးတဦးေျပာတဲ့ေလသံမ်ိဳး အသံုးအႏႈန္းမ်ဳိး မဟုတ္ဘူးဆိုတာ။ သူ ဒီလို ဘာျပဳလို႔ေျပာလိုက္တာလည္း။ သူ ဒီေလာက္အထိ နိမ့္နိမ့္က်က် ပက္ပက္စက္စက္ေျပာထြက္ရဲတာ ဘာ့ ေၾကာင့္လည္း။ ဒီအခ်က္ကိုေတြးမိတဲ့အခါ အထက္ကေျပာခဲ့သလိုပဲ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ပူလာရတယ္ဆိုပါေတာ့။
ျမစ္္္္ဆံုေရကာတာတည္ေဆာက္ေနတာဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ေသြးခ်င္းမ်ားစံေပ်ာ္ရာ ကခ်င္ျပည္နယ္ထဲမွာပါ။ အခု အဲဒီေရကာတာတည္ ေဆာက္မႈဟာ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ပ်က္စီးမႈျဖစ္ေစတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဧရာဝတီျမစ္ႀကီးကို ဖ်က္ဆီးပစ္သလို ျဖစ္လိမ့္မယ္ဆိုၿပီး အခ်က္ နဲ႔ အလက္နဲ႔ ကိုးကားတင္ျပကန္႔ကြက္ၾကတာက တပိုင္း၊ ေဒသခံလူမ်ိဳးစုေတြရဲ့ သေဘာဆႏၵကို ယူသင့္တယ္ဆိုတဲ့အပိုင္းက တပိုင္း။ ဒီလို အပိုင္းလိုက္စဥ္းစားတဲ့အခါ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ (၁၅) ႏွစ္ေလာက္က အာဖရိကတိုက္၊ ႏုိက္ဂ်ီးရီးယားႏိုင္ငံမွာလည္း ဒီလိုပဲ က်ေနာ္တို႔ အခုျဖစ္ ေနတဲ့ျပႆနာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပြားခဲ့တာ သြားၿပီးေတြးမိပါတယ္။
၁၉၆၅ ခုနွစ္ကပါ။ အဲဒီ ႏိုက္ဂ်ီးရီးယားႏိုင္ငံမွာလည္း အာဏာသိမ္းဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး “ဆန္နီအဘာခ်ာ” က စစ္အာဏာရွင္စနစ္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္။ (သူလည္း က်င္းပေနဆဲျဖစ္တဲ့ေရြးေကာက္ပြဲကို တဖက္သတ္ဖ်က္သိမ္းၿပီး တိုင္းျပည္ကို စစ္အာဏာရွင္စနစ္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့သူပါပဲ။) “အိုဂိုနီ” လူမ်ိဳးစုေတြေနထိုင္တဲ့ အိုဂိုနီခ႐ုိထဲမွာ အခု က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္ကျဖစ္ေနတဲ့ျပႆနာမိ်ဳး ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ၾကရတာကို က်ေနာ္သြား ေတြးမိတယ္။
ဒီတုန္းက ႏိုက္ဂ်ီးရီးယား စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ႏိုက္ဂ်ီးရီးယားႏိုင္ငံရဲ့ ေျမေပၚေျမေအာက္သယံဇာတေတြကို စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ထုတ္လုပ္ ေရာင္းခ်ၿပီး ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝခဲ့ၾကပါတယ္။ ဥပမာအေနနဲ႔ေျပာရရင္ အဲဒီ အိုဂိုနီခ႐ုိင္ထဲက ေရနံေတြကို ကမာၻေက်ာ္ `ရွဲ ´ ေရနံကုမၸဏီႀကီးနဲ႔ ဖက္စပ္ၿပီး ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်ခဲ့တာ ရွိပါတယ္။ ရင္းနီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမွာ ႏိုက္ဂ်ီးရီးယားစစ္အစိုးရက အဓိကအစိပ္အပိုင္းကိုယူၿပီး ရွဲကုမၸဏီက (၃၀) ရာခိုင္ႏႈန္း ပါဝင္ပါတယ္။
ထံုးစံအတိုင္း အာဏာရွင္အစိုးရဆိုေတာ့ ဒီေရနံတူးေဖာ္ထုတ္လုပ္တဲ့ကိစၥမွာ ေဒသခံ အိုဂိုနီလူမ်ိဳးစုေတြရဲ့သေဘာထား အၾကံဉာဏ္ ဘယ္ထည့္စဥ္းစားမွာလဲ။ ေက်းရြာေတြ အဓမၼေရႊ႕ခိုင္း၊ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ပ်က္စီး၊ ရတဲ့အက်ိဳးအျမတ္ၾကျပန္ေတာ့လည္း စစ္အာဏာပိုင္ လူတစုကပဲ အကုန္လံုးသံုးစြဲဆိုေတာ့ ဆင္းရဲမြဲေတတဲ့ဘဝနဲ႔ ေနၾကထိုင္ၾကရတဲ့ အိုဂိုနီလူမ်ိဳးစုေတြဖက္က တကယ့္ကို စိတ္ဆိုးေဒါသ ျဖစ္စရာပါ။ ဒီေတာ့လည္း အိုဂိုနီလူမ်ိဳးစုေတြဟာ ဥစၥာရင္လို ဥစၥာရင္ခဲဆိုသလို စစ္အစိုးရရဲ့ အိုဂိုနီခ႐ုိင္အတြင္း ေရနံတြင္းေတြ အတင္းအဓမၼ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ တူးေဖာ္လုပ္ကိုင္ေနတာကို လမ္းေပၚထြက္ ဆႏၵျပကန္႔ကြက္ရတဲ့အထိ ျဖစ္လာခဲ့ေတာ့တာေပါ့။ အိုဂိုနီလူမ်ဳိးစုေတြကို အေျခခံ တဲ့ `မိုေဆာ့ပ္´ လို႔ေခၚတဲ့ (MOSOP) `အိုဂိုနီလူမ်ိဳးစုမ်ား အသက္ရွင္သန္ေရး ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားမႈ´ ဆိုတဲ့အဖြဲ႔ကို ထူေထာင္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ (၁၉၉၀) ဒီအဖြဲ႔ႀကီးထဲမွာ အိုဂိုနီအမ်ိဳးသမီးေတြ၊ လူငယ္ေတြ၊ ဘုရားေက်ာင္းဝန္ထမ္းေတြ၊ ေက်ာင္းဆရာနဲ႔ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြနဲ႔ တျခား အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းျပဳသူ အမ်ဳိးမ်ဳိးအစားစား ပါဝင္လာခဲ့ၾကပါတယ္။
`မိုေဆာ့´ အဖြဲ႔ႀကီးရဲ့ ဦးစြာပထမ အဓိကေတာင္းဆိုခ်က္က (၂) ခ်က္ရွိပါတယ္။ တခ်က္က စစ္အစိုးရအတြက္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ `ရွဲ´ ေရနံကုမၸဏီႀကီးကို ရည္ညႊန္းတဲ့အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမအခ်က္က အိုဂိုနီလူမ်ိဳးစုနယ္ေျမအတြင္း သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္း သိမ္းျပဳျပင္ေရးကိစၥ၊ အိုဂိုနီလူမိ်ဳးစုမ်ားရဲ့ နိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လံုျခံဳေအးခ်မ္းေရး၊ လူ႕အခြင့္အေရးကိစၥမ်ားရရွိေစေရး စစ္အစိုးရထံ ေတာင္း ဆိုထားတဲ့ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ `ရွဲ´ ေရနံကုမၸဏီႀကီးအေနနဲ႔ အိုဂိုနီျပည္နယ္ထဲက ေရနံေတြကို တူးေဖာ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ အိုဂိုနီလူထုရဲ႕သေဘာထား၊ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားရဲ႕သေဘာထား၊ အဲဒါေတြကို အရင္ယူၿပီးမွသာ စစ္အစိုးရနဲ႔ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္သင့္တယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ျဖစ္ ပါတယ္။ ေအာင္ျမင္မႈေတာ့ ရခဲ့တာရွိပါတယ္။ အဲဒီ `မိုေဆာ့´အဖြဲ႔ႀကီးရဲ႕ က်ဳိးပမ္းေဆာင္ရြက္ခ်က္ေၾကာင့္ပဲ `ရွဲ´ ေရနံကုမၸဏီႀကီးဟာ အိုဂိုနီခ႐ုိင္ထဲက ေရနံတူးေဖာ္တဲ့အလုပ္ေတြ ရပ္ဆိုင္းထြက္ခြာသြားေစတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈျဖစ္ပါတယ္။ (၁၉၉၄)
မေအာင္ျမင္တဲ့အခ်က္ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး `ဆန္နီ အဘာခ်ာ´ အစိုးရက အိုဂိုနီခရုိင္ထဲမွာ အရင္ကထက္ ပိုၿပီး ေရနံထုတ္လုပ္မႈေတြ လုပ္လာတဲ့အျပင္ လမ္းေပၚတက္ဆႏၵျပသူေတြအပါအဝင္ အိုဂုိနီလူမ်ိဳးစု လူဦးေရ (၁၀၀၀) ခန္႔ကို သတ္ပစ္လိုက္ၾကပါတယ္။ ေက်းရြာေတြ အဓမၼေရႊ႕ေျပာင္းခံရ၊ လူေတြအမ်ားႀကီး ႐ုံးမတင္ပဲ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲ ထည့္လိုက္ၾကပါတယ္။ အဆိုးဝါးဆံုးကေတာ့ အဲဒီ `မိုေဆာ့´ အဖြဲ႔ႀကီးရဲ့ `ဥကၠဌ´ အျဖစ္ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ အိုဂိုနီလူမ်ိဳးစုေခါင္းေဆာင္လည္းျဖစ္ သဘာဝပါတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးသမားလည္းျဖစ္၊ သတင္းစာဆရာ စာေရးဆရာလည္းျဖစ္တဲ့ `ကင္ဆာ႐ုိဝီဝါ´ အပါအဝင္ ေခါင္းေဆာင္ (၉) ဦးကို ဥေရာပတတိုက္လံုးက ကန္႔ကြက္ေန တဲ့ၾကားကပဲ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ႀကိဳးေပးသတ္ျဖတ္လိုက္တဲ့ကိစၥပါပဲ။ (၁၀၊ ၁၁၊ ၁၉၉၅)
အခုဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္မွာ အဲဒီ ႏိုက္ဂ်ီးရီးယားႏိုင္ငံက အျဖစ္အပ်က္မ်ဳိး ၾကံဳေနရၿပီ။ ဒီတခါ က်ေနာ္တို႔ျပည္သူေတြခံစားရမယ့္ဒုကၡ က ႏိုက္ဂ်ီးရီးယားက အိုဂိုနီလူမ်ိဳးစုေတြထက္ ပိုၿပီးႀကီးမားမွာျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ့ အသက္ေသြးေၾကာျဖစ္တဲ့ ဧရာဝတီျမစ္ႀကီးကို ဖ်က္ဆီးလိုက္ၾကမယ့္ကိစၥ။ ဒါကို တာဝန္သိျပည္သူေတြ အသိပညာရွင္ အတတ္ပညာရွင္ေတြ လူငယ္ေတြနဲ႔ ကခ်င္လူထုကပါ ကန္႔ကြက္ လာၾကတဲ့အခါ ၾကံ့ဖြံ႔အစိုးရ တာဝန္ရွိသူတဦးက ေျပေျပျပစ္ျပစ္ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း တိုင္းျပည္နဲ႔လူထုကို ျပန္လည္ရွင္းျပတဲ့ေလသံမ်ဳိးမ ဟုတ္ပဲ ` ဧရာဝတီေရာဂါ´ ဆိုတဲ့စကားလံုးေတြ၊ ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ ခ်က္ႀကီးကေတာ့ …. ဒါပဲဆိုတဲ့ ေလသံမ်ိဳးေတြနဲ႔ တုန္႔ျပန္အေျဖေပး လာတာၾကားရေတာ့ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း (၁၅) ႏွစ္ေလာက္က ႏိုက္ဂ်ီးရီးယားႏိုင္ငံ စစ္အစိုးရလိုပဲ လက္ရွိဦးသိန္းစိန္အစိုးရက ဧရာဝတီကယ္တင္ေရးႀကိဳးပမ္းၾကသူေတြအေပၚ အေရးယူဖိႏွိပ္မႈေတြ လုပ္မ်ားလုပ္လာဦးမွာလား။
အစိုးရရဲ့ တာဝန္ရွိသူတဦးကေတာ့ “ဘယ္သူေသေသ ငေတမာရင္ၿပီးေရာ” ဆုိတဲ့အေျပာမ်ိဳးနဲ႔ `သခင္အားရ ကြၽန္ပါးဝ´ အလုပ္မ်ဳိး မိုက္မိုက္႐ုိင္း႐ုိင္း ေျပာလာေနၿပီ။ သူ အခုလို တုန္႔ျပန္ပံုက သူ႔သခင္ ပါးစပ္ေပါက္နားေရာက္ေနတဲ့ ထမင္းလုပ္ ပုတ္ခ်ဖို႔ႀကိဳးစားတဲ့အလုပ္ကို လူထုက လုပ္ရပါ့မလားဆိုၿပီး ေဒါသနဲ႔ မာန္ဖီျပတဲ့သေဘာမ်ဳိး ျဖစ္ေနပါတယ္။ တာဝန္ရွိသူက ဒီလို တာဝန္မဲ့ တုန္႔ျပန္အေျဖေပးလို႔ လူထုက မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီး လမ္းေပၚတက္ဆႏၵျပရင္ ျဖစ္လာသမွ် အက်ဳိးဆက္ဟာ အစိုးရအေပၚမွာသာ တာဝန္ရွိတယ္ဆိုတဲ့စကားကို လူထုဖက္က စာေပပညာရွင္မ်ားကလည္း ေျပာလာၾကရၿပီ။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဧရာဝတီကယ္တင္ေရးဟာ က်ေနာ္တို႔သားေျမးျမစ္မ်ား အသက္ရွင္သန္ေရးကိစၥႀကီးျဖစ္တဲ့အတြက္ လိုအပ္ရင္ ဘယ္လို အဟန္႔အတား ဖိႏွိပ္မႈေတြကိုမဆို ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းၾကရမွာကေတာ့ ေသခ်ာေနပါၿပီ။ အရင့္အရင္ အေရးေတာ္ပံုေတြရဲ့ အေတြ႔အၾကံဳအရ ဒီတႀကိမ္ ဒီအေရးေတာ္ပံုႀကီးမွာပါဝင္ၾကသူ မည္သူမဆို သတိမလစ္ၾကေစခ်င္ပါ။
အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို ႏိုင္ငံေရးအရၾကည့္ရင္ အုပ္စိုးသူဟာ ကစင့္ကလ်ား က်ီးၾကည့္ေၾကာင္ၾကည့္နဲ႔ ေတာေျပာ ေတာင္ေျပာလုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္တယ္လို႔ က်ေနာ္ယံုၾကည္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးမိုးေကာင္းကင္ဟာ အရင္နဲ႔မတူပဲ ပိုၿပီး႐ႈပ္ေထြးမဲေမွာင္လာေနတဲ့သေဘာလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ ဒီတခါ လူထုတိုက္ပြဲလို႔ေခၚတဲ့ ဧရာဝတီကယ္တင္ေရးတိုက္ပြဲဟာ တိုက္ရဲရင္ ႏိုင္မွာေသခ်ာတဲ့ ပြဲမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။ လူထုတရပ္လံုး မလြဲမေသြ ပါဝင္လာႏိုင္တဲ့ ပြဲလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုအေျခအေနေတြ႐ႈပ္ေထြး တင္းမာလာေနတဲ့ အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ သူတို႕အထဲက ဥေဏွာက္မရွိ ညာဏ္ပညာမဲ့ၿပီး အာဏာရွင္ဆီမွာ မ်က္ႏွာရဖို႔ေလးေလာက္ပဲသိတဲ့ လူတစုရဲ့ လက္သရမ္းမႈမ်ိဳး ၾကံဳရတတ္ပါတယ္။ ဧရာဝတီကယ္တင္ေရးေဆာင္ရြက္ၾကတဲ့ က်ေနာ္တို႔လူထုရဲ့ အေျခအေနက ရြာလြန္ရြက္တိုက္တဲ့ေနရာမွာ မရွက္မ ေၾကာက္လုပ္တတ္တဲ့ သူႀကီးဆိုးရဲ့သား ခ်က္ႀကီးတို႔တသိုက္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ရဖို႔ရွိတာကေတာ့ ေသခ်ာေနပါၿပီ။ `ကင္ဆာ႐ုိဝီဝါ´ လို အျဖစ္မ်ိဳး မျဖစ္ရေလေအာင္ က်ေနာ္တို႔ သတိႀကီးစြာထားၾကရပါလိမ့္မယ္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
