ဘာသာ သာသနာကို ခုတုံးလုပ္အသံုးခ်ေသာ အုပ္စုိးသူမ်ား
တူေမာင္ညိဳ(၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၆ ရက္)
ဒီေဆာင္းပါးအေရွ႕က က်ေနာ့္ေဆာင္းပါးကို က်ေနာ့္မိတ္ေဆြမ်ားက “ခရိုနီေရႊစင္ဆု” ေဆာင္းပါးဆုိၿပီး ၾသဘာေပးၾကပါတယ္။ သူတုိ႔သေဘာထားနဲ႔ထင္ျမင္ခ်က္၊ ေဝဖန္ခ်က္ေတြလည္းေပးၾကပါတယ္။ အဲဒီလိုေပးၾကတဲ့ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြထဲမွာ ယခုလို ဘာသာေရး မုန္းတီးမႈေတြ (အၾကမ္းဖက္လူသတ္မီးရိႈ႕မႈေတြ) ဖန္တီးျဖစ္ေပၚေနခ်ိန္မွာ ဆရာေတာ္ ၂ ပါးကို “ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတ၏ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ လက္မွတ္” ခါေတာ္မီ ေပးအပ္ဆက္ကပ္တာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ့္ရဲ႕သေဘာထားအျမင္ထုတ္ေဖၚေရးပါဦးဆုိတဲ့ တိုက္တြန္းခ်က္ တစ္ခု လည္းပါဝင္ပါတယ္။
ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရးဆုိတာဟာ အင္မတန္အကဲဆတ္လွတဲ့ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း က်ေနာ့္မိတ္ေဆြမ်ား တုိက္ တြန္းခ်က္ကို အေလးမူၿပီး ေရးသင့္ေရးထုိက္တယ္လုိ႔လည္း ယံုၾကည္ယူဆတဲ့အတြက္ က်ေနာ့္ သေဘာထားအျမင္ကို ေရးသားတင္ျပ လုိက္ပါတယ္။
ပထမအခ်က္က ေပးတဲ့အခ်ိန္ကာလကိုၾကည့္တာပါ။
ယခုလို ဘာသာေရး မုန္းတီးမႈေတြ (အၾကမ္းဖက္လူသတ္မီးရိႈ႕မႈေတြ) ဖန္တီးျဖစ္ေပၚေနခ်ိန္မိ်ဳးမွာ (တကယ္ပဲေပးသင့္တယ္ ထားဦး) ေခတၱခဏဆုိင္းထားသင့္ပါတယ္။ အခုဟာက တမင္ရည္ရြယ္ၿပီး ေပးတာမွန္းသိသာပါတယ္။ မိထၳီလာ၊ ႀကိဳ႕ပင္ေကာက္၊ ဇီးကုန္း၊ ဥကၠံ စတဲ့ ေနရာေဒသေတြမွာ အၾကမ္းဖက္မႈေတြေၾကာင့္ အသက္အိုးအိမ္ထိခုိက္ဆံုးရံႈးရတဲ့ ႏုိင္ငံသားျပည္သူမ်ားအေပၚ ေစာ္ကားတဲ့ သေဘာ၊ မစာနာ မညွာတာတဲ့သေဘာသက္ေရာက္ပါတယ္။ ရုိင္းစုိင္းတဲ့အျပဳအမူျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ားဟာ အိမ္နီးခ်င္းအိမ္မွာ ေနမေကာင္းသူရွိေနရင္ ကိုယ့္အိမ္မွာ ေရဒီယို/ကက္ဆက္ က်ယ္က်ယ္ ဖြင့္ဖုိ႔ေဝးစြ၊ အသံက်ယ္က်ယ္ ေျပာဆို ရယ္ေမာတာကိုပင္ လူႀကီးမိဘမ်ားက ဆုံးမတားျမစ္ပါတယ္။
တစ္ဖက္အိမ္မွာ ပူေဆြးေသာကေရာက္ေနခ်ိန္မွာ အျခားတစ္အိမ္က သီခ်င္းဖြင့္ၿပီး ကခုန္ရယ္ေမာေနတဲ့လုပ္ရပ္ဟာ ယဥ္ေက်း ေသာသူမ်ားရဲ႕ အျပဳအမူမဟုတ္ပါဘူး။ အခုလည္းဒီသေဘာပါပဲ။ အသက္အိုးအိမ္ထိခုိက္ဆံုးရံႈးရတဲ့ မိထၳီလာ၊ ႀကိဳ႕ပင္ေကာက္၊ ဇီးကုန္း၊ ဥကၠံ စတဲ့ ေဒသေတြက ဘာသာကိုးကြယ္မႈမတူတဲ့ ႏုိင္ငံသားျပည္သူမ်ား အေပၚ ညွာတာ စာနာေထာက္ထားရမယ္မဟုတ္ပါလား။
ဤမွ်လြယ္ကူရိုးစင္းေသာ လူမႈအသိစိတ္ကိုပင္မထားရွိႏုိင္ေတာ့ဘဲ (ဗိုလ္) ဦးသိန္းစိန္ႀကံ့ဖြံ႔အစုိးရဟာ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ၿပီး ဆရာေတာ္ ၂ ပါးကို “ဂုဏ္ထူးေဆာင္လက္မွတ္” ေပးအပ္ခဲ့ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ေတြ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရးကူညီကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ေနခဲ့တာၾကာလွၿပီပဲ။ ဟုိတုန္းက ဆုမေပးခဲ့ဘဲ။ အခုမွ ဘာေၾကာင့္ေပးရတာလဲ။
ဒုတိယတစ္ခ်က္က “ဂုဏ္ထူးေဆာင္လက္မွတ္” ဆက္ကပ္တဲ့ ေဒါက္တာဆရာေတာ္ ၂ ပါးအနက္ ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာ ဘဒၵႏၱဉာဏိႆရ က မိတၳီလာပဋိပကၡမီးေတာက္ေလာင္လို႔ မေရွးမေႏွာင္းမွာ “ ဗုဒၶဘာသာဟာ အိမ္ရွင္ဘာသာျဖစ္တယ္၊ ဧည့္သည္ ဘာသာ ေတြက မေစာ္ကားသင့္ဘူး” ဆုိတဲ့သေဘာပါတဲ့ စကားကုိမိန္႔ၾကားခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာ/သာသနာဟာ အခုိင္အမာသမုိင္းေၾကာင္းအခ်က္အလက္ေတြအရေျပာရရင္ ျမန္မာတုိင္းရင္းျဖစ္ဘာသာသာသနာ မဟုတ္ဘူး၊ ခရစ္ ႏွစ္ ၄ ရာစုပတ္ဝန္းက်င္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံကိုစတင္ ဝင္ေရာက္လာတယ္ ဆုိတဲ့ သမုိင္းအခ်က္အလက္ေတြကို ေဒါက္တာ ဆရာေတာ္အေသအခ်ာသိရွိနားလည္တာေပါ့။ ဘုိလိုေဟာေျပာေနတဲ့ အဓိပတိဆရာေတာ္ပဲ။ က်ေနာ္လိုငပမႊားက စာခ်လို႔ မျဖစ္ေရးခ် မျဖစ္ပါဘူး။
က်ေနာ္တုိ႔ႏုိင္ငံဟာ လူမ်ိဳးေပါင္းစံုေနထုိင္ၿပီး ခရစ္ယာန္ဘာသာ သာသနာ၊ ဗုဒၶဘာသာ သာသနာ၊ အစၥလာမ္ဘာသာ သာသနာ၊ ဟိႏၵဴဘာသာ သာသနာတုိ႔သည္ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ျပည္သူမ်ား ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ေနၾကေသာ ဘာသာ သာသနာမ်ားျဖစ္ပါ တယ္။
မည္သည့္ဘာသာသနာကိုမွ် ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခုခုအတြက္ ခုတုံးလုပ္အသံုးမခ်သင့္ပါဘူး။ ပံုစံမ်ဳိးစံုျဖင့္ ခြဲျခားခ်ိဳးႏွိမ္မႈ လည္း မျပဳသင့္ပါဘူး။ ဤသုိ႔ေသာအဆိုျပဳခ်က္ကို ယဥ္ေက်းေသာ၊ သမာသမတ္ရွိေသာမည္သည့္လူမ်ိဳး၊ မည္သည့္ဘာသာဝင္ကမဆုိ ၫြတ္ ၫြတ္ႏူးႏူး ႀကိဳဆိုလက္ခံၾကလိမ့္မည္လို႔ က်ေနာ္ေလးေလးနက္နက္ ယံုၾကည္ပါတယ္။
သုိ႔ေသာ္လည္း က်ေနာ္တို႔ႏုိင္ငံတြင္ တည္ရွိခဲ့ဖူးေသာ အေျခခံဥပေဒ ၂ ခု(၁၉၄၇/၂၀၀၈) ၊ ဖဆပလအစုိးရႏွင့္ (ဗိုလ္) ဦးသိန္း စိန္ႀကံ့ဖြံ႔အစုိးရေတြကေတာ့ ဘာသာေရးကိုခြဲျခားခဲ့ၿပီး၊ ခုတံုးလုပ္အသံုးခ်ခဲ့ပါတယ္။ ခြဲျခားတဲ့ သေဘာထားနဲ႔ လုပ္ရပ္မ်ားကို တစ္ခုခ်င္း တင္ျပပါမယ္။
ပထမဦးစြာ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒႏွင့္ဖဆပလအစုိးရေခတ္ကာလကို ၾကည့္ပါစုိ႔။
ဖဆပလေခတ္တြင္ ဒီမုိကေရစီကို အလြန္ရိုကိ်ဳးကိုင္းရႈိင္းစြာယံုၾကည္ပါသည္ဆုိေသာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုႏွင့္ စစ္တပ္စိတ္ဓါတ္စစ္ဆင္ေရးဌာနသည္ “ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး” ႏုိင္ငံေရးဦးတည္ခ်က္အတြက္ ဗုဒၶဘာသာကိုခုတုံးလုပ္ အသံုးခ်ခဲ့ၾကပါတယ္။ “ဓမၼႏၱရာယ္” ဟူေသာစကားသည္ ထုိစဥ္က စစ္တပ္စိတ္ဓါတ္စစ္ဆင္ေရးဌာန၏ လက္သံုးစကားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဆင္းရဲေသာ လယ္သမားအမ်ားစုျပည္သူ မ်ားကို အဲဒီ“မိႈင္း”တုိက္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ထို႔အျပင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု၏ “ဗုဒၶဘာသာကို ႏုိင္ငံေတာ္ဘာသာအျဖစ္ျပဌာန္းေရး” ဆုိသည့္ကိစၥမွာ အင္မတန္ထင္ရွားေသာ အႀကီးစား ဘာသာေရးခုတံုးလုပ္မႈႀကီးပင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဤလုပ္ရပ္သည္“၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ” ပုဒ္မ ၂၁ ။ ပုဒ္ခြဲ (၄) ကို ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ကိုယ္တုိင္က အတိအလင္း ခ်ဳိးေဖာက္မႈလည္းျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ဖက္တြင္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုသည္ ဗလိနတ္စာေကၽြးေသာ နတ္ကိုးကြယ္မႈႏွင့္ ယၾတာေခ်မႈ မ်ားကိုလည္း ယံုၾကည္စြာလုပ္ေဆာင္ေလ့ရွိပါတယ္။
“၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ” ထဲက “ဘာသာသာသနာေရးဆုိင္ရာအခြင့္အေရးမ်ား”ဆုိသည္ကိုေလ့လာၾကပါဦးစို႔။
ထုိအေျခခံဥပေဒ၏ ပုဒ္မ ၂၁ ၊ ပုဒ္မခြဲ (၁) နဲ႔ (၂) ကို မူရင္းအတုိင္းေရးသားေဖၚျပပါ့မယ္။
၂၁။ (၁) ဗုဒၶဘာသာ သာသနာေတာ္သည္ ႏုိင္ငံေတာ္၏ ႏိုင္ငံသားအမ်ားဆံုး ကိုးကြယ္ရာျဖစ္ေသာ ဂုဏ္ထူးဝိေသသ ႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ ဘာသာႀကီးျဖစ္သည္ ဟု ျပည္ေထာင္စုႏုိင္ငံေတာ္က အသိအမွတ္ျပဳသည္။
(၂) ႏုိင္ငံေတာ္သည္ အစၥလာမ္ဘာသာ သာသနာ၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာ သာသနာ၊ ဟိႏၵဴဘာသာသာသနာႏွင့္နတ္ကိုးကြယ္ ေသာဘာသာတုိ႔ကို ဤအေျခခံဥပေဒ အာဏာတည္ေသာေန႔၌ ႏုိင္ငံေတာ္၌ရွိေနၾကေသာ ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာအခ်ိဳ႕ဟူ၍ အသိအမွတ္ ျပဳသည္။
စာဖတ္သူမ်ားထင္ရွားျမင္သာေအာင္ စာလံုးမည္းျဖင့္ေဖၚျပထားေသာစကားလံုးမ်ားကို ၾကည့္ယံုျဖင့္ ထိုစဥ္က ဖဆပလ အုပ္ စုိးသူမ်ား၏ ဘာသာႀကီးဝါဒႏွင့္ ခြဲျခားမႈကို အလြယ္တကူျမင္ေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာကို “ဂုဏ္ထူးဝိေသာႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ဘာသာႀကီးျဖစ္သည္” ဟု သီးျခားခြဲျခားေရးသား အသိအမွတ္ျပဳၿပီး က်န္ ဘာသာသာသနာမ်ားကို နတ္ကိုးကြယ္မႈျဖင့္ တတန္းတစားတည္းထားခဲ့သည္ကို အရွင္းသားေတြ႔ျမင္ၾကရသည္မဟုတ္ပါလား။
“၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ” ပုဒ္မ ၂၁၊ ပုဒ္မခြဲ (၁) ႏွင့္ (၂) သည္ “၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ” ပုဒ္မ ၁၃ တြင္ျပဌာန္းထားသည့္ အခ်က္မ်ားႏွင့္ ေရွ႕ေနာက္မညီဘဲ။ ဆန္႔က်င္ကြဲလြဲေနပါတယ္။ အေျခခံဥပေဒ၏ ေရွ႕ေနာက္မညီမႈလည္းျဖစ္ပါတယ္။
ပုဒ္မ ၁၃။ ဇာတိမေရြး၊ ကိုးကြယ္ရာဘာသာမေရြး၊ ေယာက်္ားမိန္းမ မေရြး၊ လူမ်ိဳးမေရြး၊ ႏုိင္ငံသားဟူသမွ်သည္၊ ႏုိင္ငံေတာ္ တရားဥပေဒအရာတြင္ အညီအမွ်သာျဖစ္သည္။ ဆိုလုိရင္းမွာ ႏုိင္ငံသားတဦးႏွင့္တဦးကို၊ သုိ႔တည္းမဟုတ္ ႏုိင္ငံသား လူတန္းစား တစား ႏွင့္တစားကိုတစ္ဖက္သတ္သေဘာအတုိင္း ခြဲျခားျခင္းမျပဳရ။
“တစ္ဖက္သတ္သေဘာအတုိင္း ခြဲျခားျခင္းမျပဳရ” ဟု မည္သုိ႔ပင္ဆုိထားေသာ္လည္း ပုဒ္မ ၂၁ (၁) တြင္ “ဂုဏ္ထူးဝိေသာ ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဘာသာႀကီးျဖစ္သည္” ႏုိင္ငံေတာ္ကခြဲျခားအသိအမွတ္ျပဳထားခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။
ဤသည္တို႔မွာ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ၊ ဖဆပလ အစုိးရ ႏွင့္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုတုိ႔၏ ဘာသာေရးခြဲျခားမႈ၊ ခုတုံးလုပ္ အသံုးခ်မႈမ်ားအနက္အခ်ိဳ႕ျဖစ္ပါတယ္။
ယခုတဖန္ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒပါ ျပဌာန္းခ်က္မ်ားကိုေလ့လာၾကည့္ၾကပါဦးစုိ႔
“၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” ပုဒ္မ ၃၆၁ႏွင့္ပုဒ္မ ၃၆၂ တုိ႔ကို မူရင္းအတုိင္းေရးသားေဖၚျပလိုက္ပါတယ္။
ပုဒ္မ ၃၆၁။ ဗုဒၶဘာသာ သာသနာေတာ္သည္ ႏုိင္ငံေတာ္၏ ႏိုင္ငံသားအမ်ားဆံုး ကိုးကြယ္ရာျဖစ္ေသာ ဂုဏ္ထူးဝိေသသ ႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ ဘာသာသာသနာ ျဖစ္သည္ဟု ႏုိင္ငံေတာ္က အသိအမွတ္ျပဳသည္။
ပုဒ္မ၃၆၂။ႏုိင္ငံေတာ္သည္ ခရစ္ယာန္ဘာသာ သာသနာ၊ အစၥလာမ္ဘာသာ သာသနာ၊ ဟိႏၵဴဘာသာ သာသနာႏွင့္နတ္ ကိုး ကြယ္ေသာဘာသာတုိ႔ကို ဤအေျခခံဥပေဒ အာဏာတည္ေသာေန႔၌ ႏုိင္ငံေတာ္၌ရွိေနၾကေသာ ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာမ်ားဟူ၍ အသိ အမွတ္ ျပဳသည္။
အထက္ပါျပဌာန္းထားခ်က္မ်ားသည္ ပုဒ္မ ၃၄၈ ႏွင့္ ေရွ႕ေနာက္မညီဘဲ။ ဆန္႔က်င္ကြဲလြဲေနပါတယ္။
ပုဒ္မ ၃၄၈။ ႏုိင္ငံေတာ္သည္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္သမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၏ မည္သည့္ႏုိင္ငံသားကိုမွ် လူမ်ိဳး၊ ဇာတိ၊ ကိုးကြယ္ရာဘာသာ၊ ရာထူးဌာနႏၱရ၊ အဆင့္အတန္း၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ အမ်ိဳးသား၊ အမိ်ဴးသမီး၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာတို႔ကို အေၾကာင္းျပ ၍ခြဲျခားမႈ မရွိေစရ။
အထက္ပါအတုိင္း ျပဌာန္းထားေသာ္လည္း ပုဒ္မ ၃၆၁ႏွင့္ ပုဒ္မ ၃၆၂ တုိ႔တြင္ “ႏုိင္ငံေတာ္သည္” ဗုဒၶဘာသာကို ဖက္သုိ႔ ဘက္လုိက္၍ “ဂုဏ္ထူးဝိေသသႏွင့္ျပည့္စံုသည့္ဘာသာသာသနာျဖစ္သည္” ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ ခြဲျခားထားသည္မဟုတ္ပါ လား။
“၁၉၄၇အေျခခံဥပေဒ” ႏွင့္ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ”တုိ႔တြင္ပါရွိေသာ ဘာသာသနာဆုိင္ရာ ျပဌာန္းခ်က္မ်ားကိုႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ လွ်င္ စာလံုးအခ်ိဳ႕ျဖဳတ္ပယ္/ ေနရာ ေရြ႕ေျပာင္းခဲ့သည္မွအပ အုပ္စုိးသူမ်ား၏ (ဂုဏ္ထူးဝိေသသႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ဘာသာ သာသနာ ဟူ ေသာ) “ဘာသာေရးေရွာ္ဗင္ဝါဒ” သေဘာထားေျပာင္းလဲျခင္းမရွိဘူးဆိုတာကို စာဖတ္သူျပည္သူမ်ား အလြယ္တကူျမင္ႏုိင္ပါတယ္။
သုိ႔ျဖင့္ (ဗိုလ္) ဦးသိန္းစိန္ႀကံ့ဖြံ႔အစုိးရ၏ ဘာသာေရးေရွာ္ဗင္ဝါဒသေဘာထားႏွင့္ ေဒါက္တာဆရာေတာ္၏ “အိမ္ရွင္ဘာသာ” သဘာထားသည္ ဘာမွ်ျခားနားျခင္းမရွိေတာ့ပါ။ “ဆရာဒကာညီၫြတ္မႈ” ပင္မဟုတ္ပါေလာ။ ဤအခ်က္ကပင္ “ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတ၏ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ လက္မွတ္” ဆက္ကပ္မႈကို အခ်ိန္ကိုက္ျဖစ္ေပၚေစခဲ့ပါေတာ့တယ္။
အထက္ပါအခ်က္အလက္မ်ားအေပၚကေန နိဂံုး ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကပါစုိ႔။
(ဖဆပလ) အုပ္စုိးသူမ်ားႏွင့္ ႀကံ့ဖြံအစုိးရတုိ႔သည္ ဘာသာသာသနာကို ခံုတံုးအသံုးခ်ခဲ့ၾကတယ္။ အသံုးေနခ်ေနၾကပါတယ္။
“၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ”ႏွင့္ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” တုိ႔တြင္ျပဌာန္းထားသည့္ ဘာသာသနာဆုိင္ရာျပဌာန္းခ်က္မ်ားသည္ ဘာသာသာသနာမ်ားကို တစ္ခုႏွင့္တစ္ခုခြဲျခားေဖၚျပထားပါတယ္။ တန္းတူရည္တူသေဘာမထားပါ။ ထုိ႔အျပင္အေျခခံဥပေဒပါ ျပဌာန္း ခ်က္မ်ားသည္လည္း တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ေရွ႕ေနာက္မညီပါ။
ဒီမုိကေရစီသမားႀကီး ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု သည္ ဘာသာေရးကို ခုတံုးလုပ္အသံုးခ်ခဲ့တယ္။ အေျခခံဥပေဒကိုခ်ိဳးေဖာက္ခဲ့ပါတယ္။
စစ္ဗိုလ္လူထြက္၊ သမၼတ(ဗိုလ္) ဦးသိန္းစိန္သည္ လည္း ဘာသာေရးကို ခုတံုးလုပ္အသံုးခ်ေနပါတယ္။
ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုႏွင့္ သမၼတ (ဗိုလ္) ဦးသိန္းစိန္ အၾကားျခားနားသည့္အခ်က္မွာ ဦးႏုသည္ ကိုလုိနီေခတ္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွား မႈ က ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ေသာ သခင္ႏုိင္ငံေရးသမားတစ္ဦးႏွင့္ ႏုိင္ငံ့လြတ္လပ္ေရးသမုိင္းတြင္ ထင္ရွားအေရးပါခဲ့သူတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး။
သမၼတ (ဗိုလ္) ဦးသိန္းစိန္သည္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္က ေမြးထုတ္ေပးလုိက္ေသာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတစ္ဦး ႏွင့္ (နဝတ-နအဖ) စစ္အုပ္စုက ႏုိင္ငံေရးစင္တင္ေပးခဲ့ေသာ ဇာတ္ေကာင္တစ္ဦးမွ်သာျဖစ္ပါတယ္။
သူတုိ႔ ၂ ဦး၏ ဘံုတူညီခ်က္မွာ ဘာသာ သာသနာကို ခုတုံးလုပ္အသံုးခ်မႈပင္ျဖစ္ပါတယ္။
(Photo – US Group ICG award to Thein Sein, 22nd, April 2013)
ၫြန္း
– ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒ
၁၉၅၇ ခု၊ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံပံုႏွိပ္ေရးႏွင့္စာေရးကိရိယာဌာန၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕
– ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ (၂၀၀၈ခုႏွစ္) ၂
၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ၊ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာန၊ ပံုႏွိပ္ေရးႏွင့္စာအုပ္ထုတ္ေဝေရးလုပ္ငန္း
– ျမန္မာသမုိင္းပံု၊ ေဒါက္တာသန္းထြန္း
၂၀၀၄ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္လ၊ ပထမအႀကိမ္၊ မံုေရြးစာအုပ္တိုက္