>
ဇူလုိင္ ၂၇၊ ၂၀၁၁
ကင္တင္းထဲ သူတို႔ေရာက္ေတာ့ လူစံုသေလာက္ရွိေနၿပီ။ သိတဲ့အတိုင္း သူတို႔ေမဂ်ာက လူကခပ္နည္းနည္းရယ္။ ၿပီးေတာ့ ေယာက်္ားေလး အင္အားထက္ မိန္းကေလးအေရအတြက္က ပိုမ်ားတယ္မဟုတ္လား။ ကဲန္င္တင္းထဲမွာ ေဘာလံုးပဲြကိစၥေဆြးေႏြးဖို႔ အားလံုးစုၾကမယ္။ အထူးသျဖင့္ ေယာက်ၤားေလးေတြ မျဖစ္မေနလာရမယ္ ဆိုၿပီးလူစုလိုက္ေတာ့ လာတဲ့လူ ၃-၄ဝ မွာ ေယာက်္ားေလးေတြသာမက မိန္းက ေလးေတြလည္းပါတာေပါ့။ လူစံုၿပီဆိုေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ပြႀကီးက စကားစေျပာတယ္။
‘‘ကဲ.. ေဘာ္ေဘာ္တို႔ …. အထက္ကေပးအပ္ေတာ့ တာဝန္ႏွင့္ဝတၱရားမ်ားအရ .. အဟမ္း.. အဟမ္း …’’
‘‘ေတာ္ပါေတာ့ဗ်ဳိ႕ …”
‘‘ဟဲ.. အားေပးတယ္လား..။ ဆက္ေျပာပါ့မယ္..။ ခုနက ေျပာခဲ့သလိုေပါ့ေလ.. ဘယ္လိုေခၚမလဲ..ဟို..’’
‘‘ပြႀကီးလို႔ပဲ ေခၚမယ္ကြာ’’
‘‘ကဲပါ .. ထိုင္စမ္းပါ ပြႀကီးရယ္.. ငါပဲေျပာပါ့မယ္..။ ဒီလိုဗ်ာ .. အခု မိုးရာသီ ေမဂ်ာေပါင္းစံု ေဘာလံုးၿပဳိင္ပဲြလုပ္မယ္။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ေမဂ်ာကလည္း ေဘာလံုးပဲြဝင္ၿပဳိင္ဖို႔ပဲ။ မင္းတို႔ဘယ္လိုသေဘာရလဲ..’
‘‘ဟာ.. တို႔ေမဂ်ာက လူက ၂ ေယာက္တပိုင္းရွိတာ။ ေနာက္ မိန္းကေလးေတြကလည္း ပိုမ်ားေနတာ..။ ေဘာလံုးကန္လို႔ဘယ္ျဖစ္မလဲ..’’
‘‘ေအးေလ.. နဘမ္းလံုးပဲြဆို ေတာ္ေသးတယ္’’
‘‘ဟား ဟား ဟား’’
‘‘ေနဦးကြ.. ေဘာလံုးပဲြမွာ ငါတို႔ေမဂ်ာက ၿပဳိင္ဖို႔ဆို ေဘာလံုးကန္တတ္တဲ့သူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလဲ’’
‘‘မ်က္မွန္ရယ္၊ ေဘာႀကီးရယ္၊ က်ားႀကီးရယ္၊ ေဇာ္မိုးရယ္ ေနာက္..’’
‘‘ျမင့္ျမတ္နဲ႔ ေက်ာ္လြင္’’
‘‘ေအး ..ေနာက္ ဘယ္သူရွိေသးလဲ’’
‘‘စိုးႀကီး’’
‘‘အာ … ငါက ေဘာ္လီေဘာပဲရတာကြ… ေဘာလံုး မရဘူး’’
‘‘ဒါဆို (၆) ေယာက္ …. ေနာက္ ဘယ္သူရွိေသးလဲ’’
‘‘ေဗလုဝ’’
‘‘ေဟ့ေကာင္ .. ငါက ေဘာလံုးပဲြသာေလာင္းတတ္တာ၊ ေဘာလုံးမကန္တတ္ဘူးကြ’’
‘‘ကဲ.. ဒါျဖင့္ ဘယ္သူရွိေသးလဲ’’
သူတို႔အားလံုး တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ၾကည့္ၾက၊ မ်က္စပစ္ၾကနဲ႔။ (၆) ေယာက္ထက္ ပိုထြက္မလာဘူး။ သူမ်ားအသင္းေတြက လူေတြမ်ားလို႔ ေဘာလံုး (၃) သင္းစာေလာက္ရိွေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူတို႔ေမဂ်ာက လူ (၆) ေယာက္ထက္ ထပ္ထြက္မလာဘူး။ အားလံုး ၿငိမ္ ေနတုန္း တခ်ိန္လံုးေဆးလိပ္ေလးဖြာေနတဲ့ ေအာင္ႀကီးက ..
‘‘လူမရွိပဲနဲကြာ…။ တို႔ေမဂ်ာက ေဘာလုံးပဲြဝင္မၿပဳိင္တာ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္’’
‘‘ဒီလိုေတာ့ မျဖစ္ဘူးထင္တယ္ကြ။ အပဲြပဲြႏဲႊလာၿပီး ဒီတပဲြက်မွ တို႔ေမဂ်ာက ကန္မယ့္သူမရွိလို႔ ဝင္မၿပဳိင္ႏိုင္ဘူးဆိုတာေတာ့….’’
‘‘ဒါေတာ့ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲကြ..’’
‘‘ဝင္မပါလို႔ မျဖစ္ဘူးထင္တယ္ကြ။ ေမဂ်ာေပါင္းစံု ဝင္ကန္ရမွာ’’
အဲဒီလို လိပ္ခဲတည္းလည္းျဖစ္ေနတုန္း တခ်ိန္လံုး တီးတိုးတီးတိုးလုပ္ေနတဲ့ မိန္းကေလးအုပ္စုထဲက အသံထြက္လာတယ္။
‘‘အာ.. နင္တုိ႔ကလဲ.. ေယာက္်ားေလးေတြျဖစ္ၿပီး..’’
‘‘ေအးေလ.. ဝင္ၿပဳိင္ေပါ့ဟ။ ငါတုိ႔က မိန္းကေလးျဖစ္ေနလို႔ .. မဟုတ္လုိ႔ကေတာ့ ..’’
‘‘ဟ.. တုိ႔ဆီမွာ ကန္တတ္တဲ့သူက ၆ ေယာက္တည္း။ တသင္းစာ လူ ၁၈ ေယာက္ျပည့္ဖို႔ ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္မလဲ’’
‘‘ဒါျဖင့္ဒီလိုလုပ္။ ဘရာဇီးတုိ႔၊ အဂၤလန္တုိ႔အသင္းေတြက လူငွားေခၚမယ္ကြာ’’
‘‘မင္းအေမလင္ဆီက ပိုက္ဆံနဲ႔ ငွားမွာလားကြ’’
‘‘အာ.. ဒါေတာ့ မပူနဲ႔..။ ဒီည ဖဲႏိုင္ရင္ ငါႏိုင္သမွ်အကုန္ထည့္ၿပီးေခၚမယ္ကြာ’’
‘‘ဟိတ္ေကာင္ေတြ ေတာ္စမ္းပါကြာ။ ဒီမွာ ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲဆိုတာ ဝိုင္းစဥ္းစားၾကစမ္းပါ’’
‘‘ေဘာလံုးကန္ဖုိ႔ဆိုတာ ကန္တတ္ဖုိ႔လိုတယ္ကြ။ ငါတုိ႔ဆီမွာ လူလည္းမရွိဘူး။ သူမ်ားအသင္းေတြကို ယွဥ္ဖုိ႔ဆိုတာ လြယ္တာမဟုတ္ဘူးကြ။ တခ်ဳိ႕အသင္းေတြဆို ၿမဳိ႕နယ္လက္ေရြးစဥ္ေတြ၊ တိုင္းလက္ေရြးစဥ္ျဖစ္ေနတဲ့ေကာင္ေတြေတာင္ ပါတယ္ၾကားတယ္’’
‘‘ဟာ.. နင္တုိ႔ မကန္ရဲဘူးလား.. ဒါဆို ငါတုိ႔ဝင္ကန္ရမလား’’
‘‘အာ.. မိဂြက္ေထာ္ရယ္.. နင္ေအးေဆးေနစမ္းပါ။ နင္ပါရမယ့္ကိစၥ ငါေျပာမယ္’’
‘‘ေသနာ’’
အဲဒီလို အေျခအေနမွာ ျမင့္ျမတ္ႀကီးက မတ္တပ္ထရပ္လိုက္တယ္။
‘‘ကဲ.. ငါစကားအေကာင္းေျပာမယ္။ ငါတုိ႔ေတြက ေက်ာင္းသားေတြ။ ေက်ာင္းက ေမဂ်ာေပါင္းစံုလုပ္တဲ့ပဲြမွာ ငါတုိ႔ေတြဝင္ပါရမယ့္ တာဝန္ရိွ တယ္။ မထူးဘူးကြာ အကုန္ဝင္ကန္မယ္’’
‘‘ေအး … ငါေထာက္ခံတယ္။ ငါတုိ႔ အခုမလာတဲ့သူေတြကို ထားလိုက္။ လာတဲ့ေယာက္်ားေလးစုစုေပါင္းရင္ ၁၈ ေယာက္ရွိတယ္။ အားလံုး ညီရင္ အားလံုးပါရင္ အသင္းတသင္းစာ လူအျပည့္ပဲ။ ဘယ္လိုသေဘာရလဲ’
အားလံုးၿငိမ္သြားတယ္။ အေျခအေနက မထူးဇာတ္ခင္းရမယ့္သေဘာ။ တာဝန္တခုလိုျဖစ္ေနေတာ့ ဘယ္သူမွမျငင္းခ်င္ၾကဘူး။ တတ္ႂကြတဲ့ မိန္းကေလးေတြက တီးတိုးသံေတြ ထြက္လာတယ္။
‘‘ကဲ.. မထူးဘူးကြ။ ေယာက္်ားေတြပဲ။ ဝင္ၿပဳိင္ၾကမယ္။ ခ်မလား’’
‘‘အင္း .. ခ်ကြာ’’
‘‘ကဲ.. ကန္ကြာ’’
‘‘လုပ္လိုက္ေပါ့။ရွင္တုိ႔ကရဲေတြပဲ’’ နဲ႔ အားလံုးဝင္ကန္ဖုိ႔ သေဘာတူလိုက္ၾကတယ္။ မိန္းကေလးေတြကလည္း တက္ႂကြေနတယ္။
‘‘နင္တုိ႔ကန္ရင္ ငါတုိ႔မိန္းကေလးေတြကစုၿပီး တသင္းစာ ဝတ္စံုတစံုစီဝယ္ေပးမယ္’’
‘‘အေအး၊ လက္ဖက္ရည္၊ မုန္႔ စပြန္ဆာေပးမယ္ဟာ’’ တဲ့။
‘‘ကဲ.. ဒါျဖင့္ အားလံုးဝင္ကန္မယ္။ မနက္ျဖန္ ထရိန္နင္စမယ္။ ကြင္းထဲကို ညေန ၄ နာရီအေရာက္’’
◊◊◊
ဒီလိုနဲ႔ သူတုိ႔အသင္းဝင္ၿပဳိင္ဖုိ႔ စာရင္းေပးၾကတယ္။ ဝတ္စံုအတြက္တိုင္ပင္တယ္။ ဘယ္သူက ဘယ္ေနရာေနဆိုတာေတြ ေနရာခ်၊ အ သင္းကပၸတိန္ေတြ ဘာေတြ တာဝန္ယူ၊ နည္းျပအျဖစ္ သူတုိ႔နဲ႔ရင္းႏွီးတဲ့ လက္ေရြးစဥ္ေဟာင္းႀကီးတေယာက္ကို အကူအညီေတာင္းနဲ႔ အ ေတာ္ေလး အလုပ္႐ႈပ္သြားၾကတယ္။ ညေနဖက္ ထရိန္နင္ စဆင္းေတာ့ အသင္းသားေတြအျပည့္ေတာ့ လာၾကတယ္။ အဲ.. တခုခက္တာက ေဘာလံုးကန္တတ္တဲ့သူထက္ မကန္တတ္တဲ့သူက ပိုမ်ားေနတဲ့ကိစၥပဲ။ ကန္ရင္းနဲ႔ ေဘာကန္ဖိနပ္ ကြၽတ္ ၿပီး သူမ်ားသြားမွန္တာလည္းရွိ၊ အားရပါးရကန္လိုက္တာ ေဘာလံုးကို ထိပဲ ေဘးလူကိုထိတာလည္းရွိ။ ရယ္လည္းရယ္ရ၊ ေမာလည္းေမာရေပါ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေပ်ာ္စရာ ေတာ့ အေကာင္းသား။
ဒီၾကားထဲ ထူးထူးကဲကဲ တက္ႂကြေနၾကတာက မိန္းကေလးေတြပဲ။ မုန္႔ေတြလည္း ဝယ္လာေပးသလို သံပုရာသီး၊ ေရကအစ အစုံအလင္။ အားတတ္သေရာလည္း လာအားေပးၾကတယ္။ ဝတ္စံုခ်ဳပ္ေပးဖုိ႔လည္း ေငြေတာင္စုေနၾကၿပီဆိုပဲ။
အားလံုး ေဘာလံုးမကန္တတ္ၾကတဲ့သူမ်ားတယ္ဆိုေပမယ့္ တကယ္ထရိန္နင္ေတြဆင္း၊ ႀကဳိးစားပမ္းစား အားထုတ္ကန္ၾကတဲ့အခါ အ ေတာ္ေလးေတာ့ တိုးတက္လာတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဘာလံုးပဲြအျမင္ေတြလည္း ရွိၾကသလို ညီညီညာညာ ေဖးေဖးမမလည္း ရွိၾကတာ ကိုး။ ေနာက္ မိန္းကေလးေတြကလည္း အျပည့္အဝအားေပးတာလည္း ပါတယ္ေပါ့ေလ…။
ေျပာရရင္ နည္းျပလုပ္ေပးတဲ့ သူကလည္း လူေတာ္တေယာက္ပဲ။ နာမည္က ကိုညဳိႀကီးတဲ့။ သက္လံုေကာင္းဖုိ႔ သင္ျပေပးသလို နည္းပရိ ယာယ္ေတြလည္း ရွင္းျပတယ္။
‘‘ေဘာလံုးဆိုတာ ကန္တတ္ရင္ လြယ္လြယ္ေလးကြ။ တကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့စိတ္ေတာ့ ဖယ္ထားေပါ့ကြာ။ ကိုယ့္အသင္းရဲ႕ အားသာ ခ်က္၊ တဖက္အသင္းရဲ႕အားနည္ခ်က္ကို သိထားဖုိ႔လိုတယ္။ ကိုယ့္ဆီေရာက္လာတဲ့ေဘာလံုးကို ဘယ္ပစ္မွတ္ကိုအေရာက္ပို႔မလဲ။ ဘယ္ ေလာက္ အားထည့္ကန္မလဲ။ ကိုယ့္ဆီေရာက္လာတဲ့တာဝန္ကို ဘယ္လိုေက်ေအာင္ လုပ္မလဲဆိုတာ သိဖုိ႔လုပ္ဖုိ႔ပဲကြ’’ ဆိုတာမ်ဳိးေတြ ေျပာတတ္သလို…..
‘‘ေဘာလံုးပဲြတပဲြႏိုင္ဖုိ႔က လူညီဖုိ႔ နံပါတ္ (၁) ပဲ။ က်ရာတာဝန္ကို ေက်ေအာင္လုပ္တတ္၊ ကန္တတ္ဖုိ႔က နံပါတ္ (၂) ပဲ။ စည္းကမ္းကို လိုက္နာဖုိ႔က နံပါတ္ (၃) ကြ။ တဖက္အသင္းကို ညစ္လိုက္လုိ႔ပဲ ႏိုင္ႏိုင္၊ လူခ်လုိ႔ပဲႏိုင္ႏိုင္ အဲဒီလို ႏိုင္တာမ်ဳိးကေတာ့ တန္ဖိုးလည္းမရွိသလို ရွက္ဖုိ႔လည္းေကာင္းတယ္။ ႐ႈံးတာလည္းမေကာင္းသလို ႏိုင္တိုင္းလည္းမေကာင္းဘူးကြ’’ ဆိုတာမ်ဳိးလည္း ေျပာတတ္တယ္။
ရပ္ကြက္ထဲကအသင္းေတြ၊ မိတ္ေဆြအသင္းေတြနဲ႔ခ်ိန္းၿပီး သူတုိ႔အသင္းကို ေျခစမ္းပဲြေတြ ခ်စ္ၾကည္ေရးပဲြေတြ ကန္ခိုင္းတယ္။ အားနည္း ခ်က္ အားသာခ်က္ေတြကို ေဆြးေႏြးၾက တိုင္ပင္ၾကနဲ႔ အားလံုး အားတတ္သေရာရွိေနၾကတယ္။ သူတုိ႔အသင္းကို အဓိကအားေပးတဲ့ ပရိသတ္ကေတာ့ ေမဂ်ာက မိန္းကေလးေတြေပါ့။ အစားအေသာက္၊ မုန္႔၊ အေအးေတြကို တာဝန္ယူ႐ုံမက ဝတ္စံုတစံုအပိုလည္း ခ်ဳပ္ ေပးေသးတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ၿပဳိင္ပဲြရက္နီးလာေတာ့ မိန္းကေလးအဖဲြ႕က စကားဆန္းတခု ေျပာသဗ်ာ။ ရာဇသံဆိုပါေတာ့..။
‘‘ကဲ.. ငါတုိ႔ဖက္က အျပည့္အဝ အားေပးတယ္။ လိုအပ္တာလည္း ငါတုိ႔အျပည့္အဝတာဝန္ယူထားတယ္။ တခုေတာ့ရွိတယ္။ နင္တုိ႔ ႏိုင္ေအာင္ေတာ့ ကန္ရမယ္။ နင္တုိ႔ကန္တဲ့ပဲြမွာ တဂိုး႐ႈံးရင္ ငါတုိ႔မိန္းကေလးေတြထဲက တေယာက္ ကတံုးတုံးမယ္။ (၂) ဂိုး႐ႈံးရင္ (၂) ေယာက္ ကတံုးတုံးမယ္’’ တဲ့။
‘‘အမ္.. ဘာဆိုင္လုိ႕လဲဟ’’
‘‘ဆိုင္တယ္.. နင္တုိ႔ဟာ ငါတုိ႔ေမဂ်ာကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး ၿပဳိင္ပဲြဝင္ၾကမွာ။ နင္တုိ႔မွာ ၿပဳိင္ပဲြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ႏိုင္ေအာင္ကန္ဖုိ႔ တာဝန္ရွိတယ္ေလ။ နင္တုိ႔ယူထားတဲ့ တာဝန္မေက်ရင္ နင္တုိ႔ဘယ္လိုသေဘာထားထား ငါတုိ႔ကေတာ့ ရွက္စရာလုိ႔ ျမင္တယ္’’
‘‘ဒီေတာ့…’’
‘‘ဒီေတာ့.. နင္တုိ႔ တာဝန္မေက်လုိ႔ ငါတုိ႔ရွက္စရာျဖစ္ရတယ္ဆိုတာ တေက်ာင္းလံုးသိေအာင္ ငါတုိ႔ ကတံုးတံုးျပမယ္ေလ’’
‘‘ဘုရား ဘုရား’’
◊◊◊
ဒီလိုနဲ႔ ၿပဳိင္ပဲြေန႔မွာ စၿပီးကန္ၾကပါေလေရာ။ ကြင္းထဲကို သူတုိ႔အသင္းဝင္လာေတာ့ မိန္းကေလးေတြက ေရွ႕ဆံုးတန္းက အတက္ႂကြဆံုး အားေပးၾကတယ္။ ဝတ္စံုသစ္ေလးေတြနဲ႔ လွလုိ႔ ပလုိ႔ေပါ့ေလ။ စစ္ေျမျပင္ထြက္ေတာ့မယ့္ စစ္သူႀကီးေတြလုိလို ဟန္ေတြ မာန္ေတြကလည္း အျပည့္။ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းေတြဘာေတြဆုိ၊ ဓါတ္ပံုေတြဘာေတြ အ႐ုိက္ခံနဲ႔။ ေပ်ာ္စရာေတာ့ အေကာင္း သား။ အဲ.. ၿပဳိင္ပဲြ စပါၿပီ။
တကယ့္တကယ္ကန္ေတာ့ ဘယ္လြယ္လိမ့္မလဲ။ မကန္တတ္ကန္တတ္ သူေတြနဲ႔ လက္ပူတိုက္ ထရိန္နင္ဆင္းထားၾကတဲ့အဖဲြ႕။ ေျခစမ္းပဲြ ခ်စ္ၾကည္ေရးပဲြေတြေလာက္ ကန္ဖူး႐ုံနဲ႔ တကယ့္ၿပဳိင္ပဲြနဲ႔တိုးတဲ့အခါက်ေတာ့ ဘယ္လြယ္လိမ့္မလဲ။
တဖက္အသင္းကလည္း အသင္းႀကီးလုိ႔မဆိုႏိုင္ေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ေလးေကာင္းတဲ့အသင္း။ ပရိသတ္ကလည္း သူတုိ႔ကအျပည့္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ႀကဳိးစားပမ္းစားေတာ့ကန္ေပမယ့္ ပထမပိုင္းၿပီးကာနီးမွာ တဖက္အသင္းက သူတုိ႔ကို တဂိုးသြင္းတာခံလိုက္ရတာ။ ကိုယ့္ဖက္ ကေတာ့ ဇီ႐ုိးေပါ့။
ဒုတိယပိုင္းေရာက္ေတာ့ အေတာ္ေလးေျခကုန္လာတယ္။ သူ႔ဖက္ကို တဂိုးသြင္းလိုက္ဖုိ႔ အေျခအေနေပးေပမယ့္ တကယ္ကန္တဲ့အခါ ႏိုင္ ခ်င္ေဇာပဲ မ်ားေနလုိ႔လားမသိ။ ဂိုးသင့္တဲ့ဂိုးက မဂိုးဘူး။ ေနာက္ ျပစ္ဒဏ္ေဘာရျပန္တယ္။ ကန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တဖက္ဂိုးသမားလက္ထဲပဲ ေဘာလံုးက ေရာက္သြားတယ္။ ရသင့္တဲ့ဂိုးေတြလဲႊသြားေတာ့ အခ်င္းခ်င္းအျပစ္ျမင္ခ်င္လာတယ္။ တင္းလာတယ္ေပါ့။ ဒီၾကားထဲ ဒုတိယပိုင္း တဝက္ေလာက္မွာ တဖက္အသင္းက တဂိုးသြင္းပါေလေရာ။ မလြယ္ဘူးဟ.. ႏိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးထင္ပါတယ္ကြနဲ႔ အားပ်က္မိသလို ျဖစ္ကုန္တယ္။ ပထမပိုင္းတုန္းကေလာက္ေတာင္ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အခ်ိတ္အဆက္မမိခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒီလုိနဲ႔.. ဒီလိုနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ..။ ဒုတိယပိုင္း အခ်ိန္ကုန္ကာနီးမွာပဲ တဖက္အသင္းက ေနာက္တဂုိးအသြင္းခံလိုက္ရၿပီး သူတုိ႔အသင္း ၃-ဝ နဲ႔ ခြက္ခြက္လန္ေအာင္ ႐ႈံးပါ ေလေရာ။
◊◊◊
ေနာက္တေန႕ေရာက္ေတာ့ သူတုိ႔အသင္းသားေတြ ျပန္ဆံုၾကၿပီး မေန႔က ႐ႈံးရတဲ့ ေဘာလံုးပဲြအေၾကာင္း ျပန္သံုးသပ္ၾကတယ္။ သံုးသပ္တယ္ ဆိုတာထက္ သူညံ့လုိ႔ ငါညံ့လုိ႔နဲ႔ အျပန္အလွန္ အျပစ္တင္မိၾကတာပါ။ နည္းျပဆရာကေတာ့ ျဖန္ေျဖေပးပါတယ္။ အေကာင္းျမင္ေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်င္းခ်င္း သိပ္အစာမေက် ၾကတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ အေျခအတင္ ေျပာဆိုေနၾကတုန္း အားေပးေနက်မိန္းကေလးအဖဲြ႕ေတြ ေရာက္လာၾကတယ္။
သူတုိ႔ေတြဝင္လာတာကို ၾကည့္ၿပီး အားလံုးမင္တတ္မိကုန္တယ္။ မ်က္လံုးအျပဴးသားနဲ႔ ပါးစပ္ေတြ ဟ ကုန္တယ္။ တအံ့တၾသ ျဖစ္ကုန္တယ္။ မျဖစ္ခံႏိုင္ရိုးလား၊ ၾကည့္ပါဦး…။
မိန္းကေလးသံုးေယာက္က ကတံုးေတြနဲ႔ေလ..။ ကတံုး တုံးထားတာမွ ဦးရည္ေလးေတြ စိမ္းလုိ႔။ မ်က္ႏွာေလးေတြ အို လုိ႔။ မိန္းမေခ်ာေလး သံုးေယာက္ ကတံုးေတြနဲ႔။ ဦးထုပ္ေတာင္ မေဆာင္းထားဘူး။
‘‘ဟမ္.. နင္တုိ႔.. နင္တုိ႔ ဘယ္လိုျဖစ္ၾကတာလဲ’’
‘‘ဘယ္လိုျဖစ္ရမွာလဲဟ.. နင္တုိ႔အသံုးမက်လုိ႔ .. နင္တုိ႔ ႀကဳိးစားမႈမရွိလုိ႔ နင္တုိ႔ တာဝန္မေက်လုိ႔ နင္တုိ႔ ႐ႈံးသလို ငါတုိ႔႐ႈံးခဲ့ၾကတာေလ..။ သံုးဂိုး႐ႈံးတဲ့အထိမ္းအမွတ္နဲ႔ သံုးေယာက္ ကတံုးတံုးခဲ့တာ’’
‘‘ဟာ.. နင္တုိ႔.. တကယ္… တကယ္ ကတံုးတံုးလိုက္တယ္ေနာ္’’
‘‘ေအး.. နင္တုိ႔ တာဝန္မေက်၊ အသံုးမက်လုိ႔ ငါတုိ႔ရွက္ရတာကို တေက်ာင္းလံုးသိေအာင္ ငါတုိ႔ကတံုးတံုးတာ..။ ထပ္႐ႈံးရင္ ထပ္တံုးဦးမွာ..’’
‘‘ဟာ…’’
သူတုိ႔အားလံုး ကတံုးနဲ႔ မိန္းကေလးသံုးေယာက္ရဲ႕ မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြကိုၾကည့္ၿပီး မင္တတ္မိ႐ုံမက စိတ္ထဲမွာအေတာ့္ကိုခံစား လိုက္ရ တယ္။ စိတ္ထဲမွာတမ်ဳိးႀကီး။ မ်က္ရည္ေတြဝဲလာတယ္။ တခ်ဳိ႕ မ်က္ရည္ေတြ အလိုလိုက်လာတယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္း အေတာ့္ကို ရွက္သြား မိတယ္။ ရင္ထဲမွာလည္း စို႔လုိ႔။
တာဝန္မေက်မႈ … တာဝန္မေက်မႈ…။
ေနာက္.. အရွက္..။ အရွက္သိကၡာ…။
◊◊◊
ေနာက္တပဲြကန္တဲ့ေန႔ေရာက္ခဲ့ပါၿပီ။ ဒီတခါေတာ့ သူတုိ႔ေဘာလံုးသမားေတြ အားလံုးစိတ္ထဲမွာ ဒဏ္ရာေတြကိုယ္စီနဲ႔။ ခံစားမႈေတြ ကိုယ္စီ နဲ႔..။ အရွက္ေတြကိုယ္စီနဲ႔..။ တာဝန္ေက်လိုမႈေတြ ကိုယ္စီနဲ႔..။
ပဲြစၿပီ ဆိုကတည္းက တိုင္ပင္ထားစရာမလိုပဲ သူတုိ႔ အားႀကဳိးမာန္တက္ ကစားၾကပါတယ္။ တဖက္အသင္းကို အႏႈိင္မခံ အ႐ႈံးမေပးတဲ့စိတ္နဲ႔။ အခ်ိတ္အဆက္မိမိ။ တာဝန္ယူမႈအျပည့္နဲ႔..။အားသြန္ခြန္စိုက္.. တကယ့္ကို အားသြန္ခြန္စိုက္ ကစားေနၾကတယ္။ သူတုိ႔စိတ္ထဲမွာ လံု႔လ ေတြ အျပည့္ထည့္ၿပီးကစားၾကတယ္။ တကယ္ကို ႀကဳိးစားပမ္းစား။ ကြင္းထဲမွာ ကန္ေနရင္း ေသကာမွေသပါေစေတာ့..။ ကိုယ့္ေၾကာင့္ သူတပါး အရွက္မရေစခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္ကိုယ္ေက်ေအာင္ကို အေသအလဲကစားခဲ့ၾကပါတယ္။
ေျပာရရင္ တဖက္အသင္းက အသင္းႀကီး။ နာမည္ေက်ာ္အသင္း။ သူတုိ႔အသင္းကို လြယ္လြယ္ေလးနဲ႔ႏိုင္မယ္လုိ႔ အားလံုးက တြက္ဆ ထားတဲ့ပဲြ..။ ဒါပမယ့္ ပထမပိုင္း..။ သေရ။ ဂိုးမရွိ ျဖစ္သြားတယ္။ ဒုတိယပိုင္းပဲြသိမ္းကာနီး အႀကိတ္အနယ္ျဖစ္ေနဆဲ..။ ဒီလိုနဲ႔ အဲဒီပဲြမွာပဲြ သာၿပီးသြားေရာ။ ဂိုးမရွိ သေရျဖစ္သြားပါတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီပဲြမွာ သူတုိ႔အသင္းနာမည္ရလိုက္တယ္။ ေခ်ာက္တိေခ်ာက္ခ်က္ သူတုိ႔အသင္းက တဖက္ နာမည္ေက်ာ္ အသင္းတသင္းကို သေရ ကစားလိုက္ႏိုင္တားကိုး။
ဒီလိုနဲ႔ ႀကဳိးစားပမ္းစား ကစားလိုက္ၾကတာ အုပ္စုေနာက္ဆံုးပဲြအထိ ေရာက္ခဲ့တယ္ ။ ဒီတခါ ႀကံဳရတဲ့အသင္းက တကယ့္ နာမည္ႀကီးအသင္း။ အၿမဲတမ္း ဗိုလ္လုပဲြ ေရာက္ေနက်အသင္း..။ ေတြ႕ရမယ့္အသင္းက ႀကီးေပမယ့္ သူတုိ႔အသင္းသားေတြဟာ စိတ္မပ်က္တဲ့အျပင္ ပိုၿပီး ႀကဳိးစားဖုိ႔ အားသန္ေနၾကတယ္။ သူတုိ႔ တခ်ိန္က ေလ်ာ့တြက္ထားသလို၊ ဝတ္ေက်တန္းေက် စိတ္မ်ဳိး မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ တကယ္လုပ္ရင္ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့စိတ္ကေလး ဝင္ကုန္ၾကတယ္။
တကယ္ကန္ေတာ့လည္း သူတုိ႔ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြက သူတုိ႔အတြက္ အားေဆးျဖစ္ခဲ့တယ္။ တကယ္ပါ.. ပဲြၿပီးဖုိ႔ ငါးမိနစ္အလိုေလာက္မွာေတာ့.. အားလံုးထင္မွတ္မထားပဲ သူတုိ႔အသင္းက တဖက္အသင္းႀကီးကို တဂိုးသြင္းလိုက္ႏိုင္ၿပီး တဂိုး – ဂိုးမရွိနဲ႔ အႏိုင္ကစားလိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီကတဆင့္ ေနာက္ေတာ့ အုပ္စုဒုတိယ…ေနာက္ ဆီမီးဖိုင္နယ္အထိ တက္သြားပါတယ္။
◊◊◊
ဆီမီးဖိုင္နယ္အထိတက္လာတဲ့ သူတုိ႔အသင္းကို တေက်ာင္းလုံုးက အံ့ၾသေနၾကတယ္။ ဘယ္လိုမွထင္မွတ္မထားတဲ့အသင္း၊ ပဲြဦးထြက္က တည္းက ခြက္ခြက္လန္ ႐ႈံးခဲ့တဲ့အသင္းက ခုဆို ဆီမီးဖိုင္နယ္ တက္လာၿပီေလ။ ဖိုင္နယ္အထိေတာင္ ဆက္တက္ဦးမလား မသိႏိုင္ဘူး။
ဒီေတာ့ ေက်ာင္းမွာ ၊ ေက်ာင္းသားေတြၾကားမွာ၊ ဆရာေတြၾကားမွာ ဒီအသင္းဘာလုိ႔ ေအာင္ျမင္လာသလဲဆိုတာကို ပေဟ႒ိ ျဖစ္ကုန္တယ္။ ေကာင္မေလးေတြ ကတံုးတံုးလိုက္လုိ႔ ေအာင္ျမင္လာတာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေလ။ အဲဒီလို ကတုံးတံုးတိုင္းသာ ေအာင္ျမင္ေၾကးဆို အသင္းတိုင္း ကတံုးတံုးကုန္မွာေပါ့..။ ဒီေတာ့ အမ်ဳိးမ်ဳိးသံုးသပ္ၾကတယ္။
တခ်ဳိ႕က သူတုိ႔ႏိုင္တာ အခ်င္းခ်င္းအေပၚ အားနာတဲ့စိတ္ရွိလုိ႔တဲ့။
တခ်ဳိ႕က သူတုိ႔ႏိုင္တာ ကိုယ့္ေၾကာင့္ သူတပါးထိခိုက္တာကို နားလည္ၿပီး ျပဳျပင္ႀကဳိးစားလိုက္လုိ႔တဲ့။
တခ်ဳိ႕က သူတုိ႔ႏိုင္တာ ကိုယ္အသံုးမက်တာကို ရွက္စိတ္ရွိၿပီး ျပဳျပင္အားထုတ္လုိ႔တဲ့။
တခ်ဳိ႕က သူတုိ႔ႏိုင္တာ ကိုယ့္အေပၚက်လာတဲ့ တာဝန္ကို ရဲရဲရင့္ရင့္ထမ္းေဆာင္လုိက္လုိ႔တဲ့..။
ကဲ… လူႀကီးမင္းကေရာ.. ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
