မေဟသီပရိသတ္မဖတ္လိုက္ရတဲ့ ေဆာင္းပါးတပုဒ္
မင္နီရွဲလ္ ၊ ေမ ၁၁၊ ၂၀၁၃
ေဖေဖာ္၀ါရီလ မေဟသီမဂၢဇင္းကို ဂ်ပန္က ၀ယ္ဖတ္လို႔ ရတာမို႔ (မဂၢဇင္းတိုက္ေတြက ပို႔မေပးၾကေတာ့ဘူးတဲ့။ စာပို႔ခေတြ ေစ်းတက္သြားလို႔ ဆိုလားပဲ၊ မပို႔ေတာ့ဘူးတဲ့။ ဗဲရီးေဆာရီးတဲ့)။ ဆရာမၾကီး ေဒါက္တာယုဇနေစာျမင့္ရဲ့ ေဆာင္းပါးကို ဖတ္ရပါတယ္။ ဆရာမၾကီးက ေမတၱာနဲ႔ ဆုံးမထားတာမို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ က်မတို႔ကလည္း နပ္စ္ေတြဆီကေတာင္ သင္ယူတတ္ရင္ ပညာဆိုတာ ရတာပဲ။ sensitive ျဖစ္တဲ့သူေတြထဲမွာ က်မ မပါလုိ႔ပါ။ လူဆိုတာ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္၊ ေရးသားပိုင္ခြင့္၊ ရွင္းလင္းႏိုင္ခြင့္ ရွိရမယ္။ က်မတို႔ စာေရးတယ္ဆိုတာ စာမူခမရပါဘူး။ အခုဆိုရင္ စာအုပ္ေတာင္ မရပါဘူး။ အခန္႔မသင့္ရင္ လူမုန္းေတာင္ ခံရပါေသးတယ္။
ဒါေပမယ့္ က်မကေတာ့ ဆရာ၀န္စာေရးဆရာပီပီ ျပည္သူေတြဖက္ကပဲ ရပ္တည္ခ်င္ပါတယ္။ ျပည္သူေတြဆီက အသံေတြကလည္း အျမဲၾကားေနရပါတယ္။ ၾကားေနရတာေတြကလည္း အေတာ္မ်ားမ်ားက စိတ္မခ်မ္းသာစရာေတြ ျဖစ္ေနတာမို႔ပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အရာအားလုံးကို အခ်ိန္က အဆုံအျဖတ္ေပးသြားပါလိမ့္မယ္။ လူေတြဟာ ကိုယ့္သမိုင္းကို ကိုယ္ေရးေနၾကတာပါ။ အခ်ိန္တန္ရင္ ကိုယ္စိုက္တဲ့အပင္ကို ကိုယ္ရိတ္သိမ္းၾကရပါတယ္။
က်မကေတာ့ ေဆးေက်ာင္း (အိုင္ယာလန္မွာ) တုန္းက ဆရာ၀န္ၾကီးတေယာက္ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ (ညအိပ္ရာ၀င္ရင္ စိတ္သန္႔သန္႔နဲ႔ အပူအပင္ကင္းကင္း အိပ္ႏိုင္ရမယ္) ဆိုတာေလးကို သတိရေနမိပါတယ္။ တေနကုန္ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြလုပ္ျဖစ္ခဲ့ဖို႔ ဆိုလုိတာပါ။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္း က်မတို႔ႏိုင္ငံမွာ လြတ္လပ္စြာ ေ၀ဖန္ခြင့္၊ ေျပာဆိုခြင့္၊ ေထာက္ျပခြင့္၊ အၾကံေပးႏိုင္ခြင့္ေတြ မရရွိခဲ့လို႔ ႏိုင္ငံက ဒီအေျခအေန ေရာက္သြားရတာမဟုတ္လား။ ဟုတ္တာကို ေထာက္ျပမယ္ဆိုရင္ လက္မခံခ်င္တာရယ္၊ ဆတ္ဆတ္ထိေအာင္ မခံခ်င္တာရယ္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံ ဒီလိုျဖစ္သြားခဲ့ရတာ မဟုတ္ပါလား။ ဒီေတာ့ ေမတၱာနဲ႔ ေထာက္ျပတာကို လက္ခံရမွာေပါ့။
တဖက္မွာလည္း က်မတို႔ဟာ ျပည္သူေတြရဲ့အသံေတြ ျပည္သူေတြရဲ့ အေတြ႔အၾကဳံေတြ၊ ခံစားမႈေတြကို လစ္လ်ဳရႈမထားသင့္ဘူး။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ မေနသင့္ဘူး။ လူနာေတြကို ေမတၱာထားဖို႔၊ ဂရုဏာထားဖို႔၊ အခ်ိန္ ၂ မိနစ္ထက္ ပိုေပးဖို႔၊ မေအာ္မေငါက္မိဖို႔၊ အခိုင္းအေစလို မဆက္ဆံဖို႔၊ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ဆန္ဖို႔ အၾကံေပးတာကို လက္မခံရင္ေတာ့ က်မလည္း မေျပာတတ္ေတာ့ျပီ။
ဆရာသာထက္ေအာင္ကေတာ့ ယဥ္ေက်းလိမၼာ သင္တန္းတက္ခိုင္းခ်င္သတဲ့။ က်မကေတာ့ အဲဒီေလာက္ေတာ့ မဆိုးဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ အဲဒီေလာက္ေတာ့ ဆရာ၀န္ေတြအေပၚမွာ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း ကင္းမဲ့ျခင္း မရွိတာ အမွန္ပါ။
က်မကေတာ့ ျပည္သူေတြကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ ဆရာ၀န္ပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ျပည္သူေတြရဲ့ အသံကို နားေထာင္တဲ့ ဆရာ၀န္၊ လူနာေတြကုိ ရမ္းမကုဘဲ guideline အတိုင္းကုတဲ့ ဆရာ၀န္၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ထားတတ္တဲ့ ဆရာ၀န္၊ ေနာက္ဆုံးေပၚေဆးပညာေတြနဲ႔ မ်က္ေျခမျပတ္တဲ့ ဆရာ၀န္ပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္။
ေနာက္ဆုံး ဘယ္သူမွ မေျပာင္းလဲရင္ေတာင္မွ တေယာက္တေလေတာ့ ဒီေဆာင္းပါးဖတ္မိတဲ့ေန႔မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လူနာေတြအေပၚမွာ ေမတၱာနဲ႔ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ဆက္ဆံလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိရင္ က်မလြန္တယ္ ဆိုမလား။
တကယ့္ ဆရာ၀န္ေကာင္းေတြ ကမာၻေပၚမွာ မ်ားႏိုင္ပါေစ။ ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
