>
ေအာင္ေ၀း
ဇူလုိင္ ၊ ၂၀၁၁
“—ကိုေဇယ်ာေသာ္ ေထာင္က လြတ္လြတ္ခ်င္းေျပာခဲ့တဲ့“ေျမြအေရခြံလဲတယ္ ဆိုတာ ထပ္ၿပီး ႀကီးထြားလာဖို႔ပဲ” ဆိုတဲ့စကားကို က်ေနာ္ႀကိဳက္တယ္—”
မိတ္ေဆြႀကီးကိုေဒါင္း…
က်န္းခ့ံသာလို႔မာပါစ…။ ဥတုရာသီမ်ားလည္း သာပါစ…။
ဒီတခါေတာ့ အေ၀းကေန လြမ္းရတဲ့ ေရႊျပည္ႀကီးဆီက ကိုယ့္စာေပေလာကအေၾကာင္း တခ်ိဳ ့ ေျပာၾကည့္ခ်င္လာပါတယ္။
ကိုယ့္တိုင္းျပည္နဲ ့ မိုင္ေပါင္း(၉၀၀၀)ေက်ာ္ေ၀းတဲ့ အရပ္မွာ၊ က်ေနာ္တို႔က အိမ္လြမ္းစိတ္နဲ ့အသက္ရွင္ေနၾကတာပါ။ က်ေနာ္တို႔စိတ္ေတြရဲ႕ ခ်ည္တိုင္က ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကေလးဆီမွာပါပဲဗ်ာ။ ျပည္ပေရာက္ေနတဲ့ ဘယ္သူမဆို အိမ္လြမ္းစိတၱဇ၊ အိမ္လြမ္းေ၀ဒနာကေတာ့ အနည္းနဲ ့အမ်ား ရွိၾကတာပါပဲ။ ဒီမွာေတာ့ အိမ္လြမ္းစိတ္ ဆိုတာ၊ ဓားလွံလက္နက္လိုပဲ၊ အၿမဲ ထက္ေနေအာင္ ေသြးေနရတယ္ ကိုေဒါင္း…။
က်ေနာ္တို႔ဟာ ဆင္းရဲတ့ဲ တိုင္းျပည္ကေန ေရာက္လာတဲ့သူေတြ မွန္ေပမဲ့၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမွဳ၊ ဘာသာစကား၊ လူထုေတာ္လွန္ေရးေတြကေတာ့ ဘယ္တုန္းကမွ မဆင္းရဲခဲ့ပါဘူး။ ခၽြတ္ၿခံဳမက်ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီ ၾကြယ္ပိုးၾကြယ္၀ ရွိလြန္းလွတဲ့ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမွဳ အေမြအႏွစ္၊ ကိုယ့္ စာေပအေမြအႏွစ္၊ ကိုယ့္အေရးေတာ္ပုံ အေမြအႏွစ္ေတြကို က်ေနာ္တို႔စိတ္ထဲမွာ အၿမဲ ဂုဏ္ယူ တန္ဖိုးထား ေလးစားလ်က္ပါ။
အဲဒီအထဲက စာေပ ဆိုပါေတာ့။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာစာေပေပါ ့။ အေ၀းေရာက္ေနတဲ့သူေတြ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကိုယ့္ျမန္မာစာေပကိုေတာ့ ငတ္မြတ္ၾကတာပါပဲ။ တမ္းတ ဆာေလာင္ၾကတာပါပဲ။ ကိုေဒါင္းေရ၊ က်ေနာ္တို႔ေတြ ဒီမွာ ျမန္မာစာအုပ္၊ ျမန္မာစာေစာင္ေတြကို ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ ့ရွာႀကံၿပီး ဖတ္ၾကရတာပါ။ ျမန္မာစာ မဖတ္ရရင္ မေနႏိုင္ၾကပါဘူး။
အမ်ားနည္းတူ က်ေနာ္လည္း ျမန္မာစာကို ဖတ္ရပါတယ္။ မဖတ္လို႔ မရပါ။ ကိုယ္က ဒီမွာလည္း စာေရးေနတဲ ့သူ ဆိုေတာ့ တျခားသူေတြထက္ ပိုဖတ္ရတာေပါ ့။ အေမရိကမွာ ကိုယ့္စာေပ၀မ္းစာကို ျဖည့္ဖို႔က၊ ကိုယ့္ျမန္မာစာအုပ္ေတြဖတ္မွပဲ ရေတာ့မွာ မဟုတ္လား။ စာအုပ္ေတြက ၀မ္းစာကို ေပးပါတယ္။ (ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ခြန္အားကို ေပးပါတယ္)
က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက… က်ေနာ္တို႔ အေ၀းရာက္ေနတဲ့သူေတြလည္း ကိုယ့္ျမန္မာစာေပနဲ ့၊ ကိုယ့္ျမန္မာစာေပေလာကနဲ ့ ကင္းကြာမေနပါဘူး ဆိုတာကိုပါပဲ။ စာဖတ္ေတာ့ ကိုယ့္ျမန္မာစာေပရဲ႕ေရခ်ိန္ကို ကိုယ္က အေ၀းကေန မွန္းဆ နားလည္ႏိုင္တာေပါ ့။ ကိုယ့္ျမန္မာစာေပေလာကရဲ႕ အေနအထားကို ခ်င့္ခ်ိန္ သုံးသပ္ႏိုင္တာေပါ ့။
ဒါေပမဲ့………။ ခုေတာ့ကိုေဒါင္းေရ… ဒီတေလာ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာစာေပေလာကႀကီး ပ်က္စီးလုနီးၿပီလား ဆိုၿပီး က်ေနာ္ စိုးရိမ္စိတ္၀င္မိတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာစာေပေလာကႀကီး ကေမာက္ကမ ျဖစ္ေနၿပီလား။ က်ေနာ္ ေတြးပူပန္တယ္။
တိုင္းျပည္မွာကလည္း မတရားတဲ့ဖြဲ ့စည္းပုံဥပေဒနဲ ့၊ မမွန္တဲ့ေရြးေကာက္ပြဲနဲ ့၊ မသန္႔ရွင္းတဲ့ ႀကံ့ဖြံ ့ အရပ္သားအစိုးရ တက္လာတယ္။ ကိုေဇယ်ာေသာ္ ေထာင္က လြတ္လြတ္ခ်င္းေျပာခဲ့တဲ့“ေျမြအေရခြံလဲတယ္ ဆိုတာ ထပ္ၿပီး ႀကီးထြားလာဖို႔ပဲ” ဆိုတဲ့ စကားကို က်ေနာ္ႀကိဳက္တယ္။ တိုင္းျပည္မွာ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ေျမြဆိုးက အေရခြံလဲၿပီးတာမွ ဘာမွ မၾကာေသးဘူး။
တိုင္းျပည္ဟာ ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းေပၚ မေရာက္ေသးဘူး။ လူထုေတြ မလြတ္လပ္ေသးဘူး။ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေပါင္းစုံ မၿငိမ္းခ်မ္းေသးဘူး။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ မလြတ္ေသးဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ ့ NLD ပါတီ ကိုယ္တိုင္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခံေနရတုန္း။ တိုက္ခိုက္ ေခ်မွဳန္းခံေနရတုန္း။ ပိုဆိုးတာက ေနာက္တက္လာတဲ့ ႀကံ့ဖြံ ့အစိုးရက၊ အပစ္ရပ္ တိုင္းရင္းသားအင္အားစုေတြကို၊ တေနရာၿပီး တေနရာ စစ္ေၾကညာ တိုက္ခိုက္လာေနတာပါပဲ။
ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ က်ေနာ္တို႔ျမန္မာစာေပေလာကႀကီး ဟန္ခ်က္ မၿငိမ္၊ ရစ္သမ္ မမွန္နဲ ့ဘာေတြ ကေယာင္ကတမ္း ထျဖစ္တာလဲ မသိပါဘူးဗ်ာ။ မၾကာေသးခင္က ဖတ္လိုက္ရတဲ့ျပည္တြင္း စာေစာင္ေတြထဲက စာႏွစ္ပုဒ္ဟာ က်ေနာ္တို႔ အေ၀းေရာက္ စာဖတ္သူေတြရဲ႕ စိတ္ႏွလုံးကို ေနာက္က်ိေစတာေတာ့ အမွန္ပဲဗ်ာ။
ကိုေဒါင္းႀကီး… လစဥ္ထုတ္စာေစာင္တခုထဲက“စံျမတ္” ဆိုသူက ဆရာဒဂုန္တာရာကို အသားလြတ္ ေစာ္ကား တိုက္ခိုက္ထားတဲ့ ေဆာင္းပါးဟာ ပဥၥမံတပ္သားေတြရဲ႕ လက္ခ်က္ ဆိုတာ အသိသာ အထင္ရွားႀကီးပါ။ စံျမတ္ ဘယ္သူလဲ ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔မသိပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔သိတာက ဆရာဒဂုန္တာရာဆိုတာ လူထုဘက္က တေလွ်ာက္လုံး ရပ္တည္လာတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဒႆန ပညာရွင္ ကဗ်ာဆရာ၊ စာေရးဆရာႀကီးပဲ။
သခင္ကိုယ္ေတာ္မွဳိင္း၊ ေဇာ္ဂ်ီ၊ မင္းသု၀ဏ္ၿပီးရင္ ဒဂုန္တာရာပဲ။ အဲဒီလို ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္တဲ့ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ စာေပအႏုပညာရွင္ တဦးကို၊ မလိုမုန္းထား ပုတ္ခတ္တဲ့စာေတြ ဘယ္ကေန ထြက္ေပၚလာတာလဲ။ ဘာအတြက္ ထြက္ေပၚလာတာလဲ။ က်ေနာ္တို႔ ေတာ္လွန္ေရးသတိ၊ စာေပသတိရွိဖို႔ေတာ့ လိုၿပီ ကိုေဒါင္းႀကီး…။
ေနာက္တခါ၊ အႏုပညာဂ်ာနယ္တေစာင္ထဲမွာ၊ ေဆာင္းပါးရွင္“ျမင့္သန္း” က အယ္ကိုင္းဒါး အၾကမ္းဖက္အဖြဲ ့ေခါင္းေဆာင္ အိုစမာဘင္လာဒင္ ေသသြားလို႔ ၀မ္းသာေနတဲ့သူေတြ အေပၚ ျမင့္သန္းက ေ၀ဖန္ တိုက္ခိုက္ထားျပန္ပါေရာလား။ အလိုဗ်ာ … ဘင္လာဒင္ႀကီး ေသတာ ၀မ္းမသာလို႔ က်ေနာ္တို႔က ထိုင္ငိုေပးရမွာလား။
ဘင္လာဒင္ဟာ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရး အစြန္းေရာက္ အၾကမ္းဖက္သမား (Terrorist)၊ သူေသသြားတာဟာ အၾကမ္းဖက္၀ါဒ (Terrorism) က်ဆုံးေတာ့မယ့္ လမ္းစပါပဲ။ ျမန္မာ န၀တ၊ နအဖ စစ္အာဏာရွင္ေတြလည္း ဘင္လာဒင္ေတြပဲ။ အၾကမ္းဖက္၀ါဒီေတြပဲ။ ၂၀၀၃ ဒီပဲယင္းမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လုပ္ႀကံတာ၊ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင ္ေတာ္လွန္ေရးမွာ သံဃာေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ ၿဖိဳခြင္းတာေတြဟာ စစ္အစိုးရရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ အၾကမ္းဖက္၀ါဒ (State Terrorism) လုပ္ရပ္ေတြပဲ။
ဘင္လာဒင္လို အၾကမ္းဖက္၀ါဒရဲ႕ မေကာင္းဆိုးရြားတေယာက္ဘက္က မားမားမတ္မတ္ ရပ္ၿပီး ကာကြယ္ေပးေနတဲ့ ဒီေဆာင္းပါးမ်ိဳး ဘာျဖစ္လို႔ ထြက္ေပၚလာသလဲ။ ဒါလည္း ပဥၥမံတပ္သားေတြရဲ႕ က်ည္ဆန္တေတာင့္ပဲ။ ဒီက်ည္ဆန္ ဘယ္ကလာသလဲ။
ကိုေဒါင္းေရ… ဒီေဆာင္းပါးႏွစ္ပုဒ္ဟာ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာစာေပေလာကႀကီးကို က်က္သေရ ယုတ္ေစတယ္ လို႔ ယူဆတယ္ဗ်ာ။ ဒီလိုစာမ်ိဳးေတြဟာ ရန္သူအားရ ျဖစ္ေစတဲ့စာေတြပဲ။ ဒီလိုစာမ်ိဳးေတြေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာစာေပေလာကႀကီး မညစ္ႏြမ္းေစခ်င္ဘူး။ ေခတ္အဆက္ဆက္ ျမန္မာစာေပေလာကႀကီးရဲ႕ ေကာင္းျမတ္တဲ့ သမိုင္းအစဥ္အလာကို က်ေနာ္တို႔ ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းဖို႔ လိုၿပီလို႔ မထင္ဘူးလား ကိုေဒါင္း…။
အားလုံးကို သတိရလ်က္-
ေအာင္ေ၀း
ဇူလိုင္ ၃-၂၀၁၁။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
