>
ေဒါက္တာေမာင္ဘခ်စ္
ဇြန္ ၁၆၊ ၂၀၁၁
ကာတြန္းအား ဒီေနရာမွ ယူပါသည္။
ေျပာခ်င္လြန္းလုိ႔ပါ။ ေမာင္ဘခ်စ္တုိ႔တေတြ အသက္ေလးေတြရတာလေတာ့ ေျပာလည္း မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပ မယ့္ တခါတခါေတာ့လည္း ေဟာင္ခ်င္ေသးတယ္ဆုိ ေတာ့ ေျပာေတာ့ေျပာရတာပါပဲ။ ေျပာခြင့္ျပဳတဲ့ မုိးမခကုိလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
တခါက …. တဲ့ … ကမာၻကုိဖန္ဆင္းတဲ့နတ္မင္းႀကီးရွိသတဲ့။ အဲ့ဒီနတ္မင္းႀကီးဟာ ”ငွက္ေတြပ်ံတတ္ေစ၊ ငါးေတြကုိ ေရကူးတတ္ေစ၊ ေမ်ာက္ေတြကုိ ခုန္ႏုိင္ေစ” စသည္ ျဖင့္ သတၱ၀ါအသီးသီးကုိ အစြမ္းသတၱိတခုစီ ထည့္ေပးသတဲ့။
ေႏွးေကြးစြာသြားတဲ့လိပ္ကုိေတာ့ မင္းကုိ ငွက္ေတြ မထုိးသုတ္ႏုိင္ေအာင္ အခြန္မာ ယူေစလုိ႔ အမာခြံကုိတပ္ေပး သတဲ့။ ဒါေတာင္ တခါတခါ ႀကီးမားတဲ့ သိန္းငွက္ေတြက လိပ္ခပ္ရြယ္ရြယ္ေကာင္ေတြဆုိရင္ အျမင့္ကုိခ်ီ သြားၿပီး ေက်ာက္ေဆာင္ေပၚေတြကုိ ပစ္ခ်တယ္။ ဒီလုိပစ္ခ်ၿပီး အခြံကြဲသြားတဲ့လိပ္ေတြ ကုိ ေကာက္စားေ သးသတဲ့။
ေႁမြကေတာ့ အဆိပ္ကုိေတာင္းသတဲ့။
နတ္မင္းႀကီးက ေအးေလ၊ မင္းက တြင္းထဲ၀င္ေနေတာ့ ဖမ္းဆီးသူေတြကုိ ေျခာက္ လွန္ဖုိ႔ အဆိပ္လုိတယ္လုိ႔ အဆိပ္ေပး လုိက္သတဲ့။ ဒါေပမယ့္ နတ္မင္းႀကီးက စပါးႀကီး ေႁမြကုိေတာ့ အဆိပ္မေပးဘူးဆုိပဲ။
”မင္းက အင္မတန္အားသန္တာ။ ညႇစ္လည္း ညႇစ္မယ္၊ ေပါက္လည္းေပါက္မယ္ဆုိရင္ မ်ားသတၱ၀ါေတြ ဒုကၡေရာက္မယ္” ဆုိၿပီး စပါးႀကီးေႁမြကုိေတာ့ အဆိပ္မေပးဘူး။
နတ္မင္းႀကီးဟာ ႏြားေတြ၊ ကြၽဲေတြကုိေတာ့ ဦးခ်ဳိႏွစ္ေခ်ာင္းေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ သန္မာတဲ့ ကုိယ္ခႏၶာရွိတဲ့ ၾကံ့ကုိေတာ့ ခ်ဳိတေခ်ာင္းပဲေပးတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ျမင္းက သူ႔ကုိလည္း ဦးခ်ဳိေပးဖုိ႔ေျပာေတာ့ ”ေဟ့ေကာင္ မင္းက ကန္လည္းကန္ တတ္တယ္။ ေ၀ွ႔လည္းေ၀ွ႔မယ္ဆုိေတာ့ အမ်ားဒုကၡေရာက္မယ္” ဆုိကာ ျမင္းကုိ ဦးခ်ဳိတပ္မေပးဘူးတဲ့။
ဒါေပမယ့္ ဇူးယက္စ္ဆုိတဲ့ နတ္သားက အတင္းပူဆာေတာ့ သူ႔ျမင္းကုိ ခ်ဳိတေခ်ာင္း တပ္ေပးလုိက္တယ္။ ဒီျမင္းကုိ လူ႔ျပည္ကုိ ယူမသြားရဘူးလုိ႔ အမိန္႔ထုတ္ထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်ဳိ႕လူေတြက ျမင္သြားၿပီး ဒီျမင္းကုိ ယူနီေကာင္းလုိ႔ေခၚတယ္။
နတ္မင္းႀကီးကေတာ့ သူ႔လုပ္ရပ္ကုိ ေက်နပ္ေနတယ္။ ဖန္ဆင္းရတာ ေမာလြန္းလုိ႔ ငါးမိနစ္ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ အိပ္လုိက္မိတယ္။
သိတဲ့အတုိင္း နတ္တုိ႔ရဲ႕ တမိနစ္က ႏွစ္တေထာင္ဆုိေတာ့ သူအိပ္တာ ကမာၻမွာ ႏွစ္ေပါင္း တေသာင္းခ်ီ ၾကာ သြားဆုိပဲ။ သူႏုိးလာေတာ့ ေလာကႀကီးကုိ ထၾကည့္ၿပီးေအာ္တယ္။
”ဟယ္ ဒုိင္ႏုိေဆာေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္ၿပီလဲ”
သူနားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူဖန္ဆင္းေပးထားတဲ့ ဒုိင္ႏုိေဆာေတြေပ်ာက္သြားတာကုိေတြ႕ေတာ့ အေတာ္ေလး အံ့ၾသသြားတယ္။
“ဒီေကာင္ေတြ ဘာေၾကာင့္ ေပ်ာက္သြားရတာလဲ”
သူ႔ရဲ႕တပည့္ေလး စုတ္ခြၽန္းနတ္ကုိေမးေတာ့ ”ဒီေကာင္ေတြ အစာေရြးတယ္နတ္မင္း” လုိ႔ေျဖတယ္။
“ေဟ … အစာေရြးတာနဲ႔ ေသေရာလား”
”သူတုိ႔စားတဲ့ အစားအစာေတြက ရာသီဥတုေျပာင္းေတာ့ ေသကုန္တယ္”
”ခက္တာကုိး၊ ဒါနဲ႔ ပုိးဟပ္ေတြေကာ၊ ဒီေကာင္ေတြက အေကာင္ေသးေသးနဲ႔ ရာသီဥတုေျပာင္းေတာ့ ဒုကၡမေရာက္ကုန္ဘူးလား”
”မေရာက္ဘူး နတ္မင္း၊ သူတုိ႔က ဘာမဆုိစားတယ္”
”မင္းဆုိလုိတာက ဘာမဆုိစားရင္ အသက္ရွင္တယ္ေပါ့ဟုတ္လား”
”ဟုတ္တယ္ေလ၊ အနာဂတ္ကုိၾကည့္လုိက္ရင္ စားလုိ႔ရတာအကုန္စား၊ ၀ါးလုိ႔ရတာအကုန္၀ါးတဲ့ ျမန္မာျပည္က စစ္အစုိးရဟာ ဘယ္ေလာက္ အသက္ရွည္သလဲ၊ သတိထားမိရဲ႕လားနတ္မင္း”
”ဒါေတာ့ ငါ့အျပစ္ပါကြာ”
”ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ နတ္မင္း”
”ျမန္မာျပည္က စစ္သားျဖစ္မယ့္လူေတြေတာင္းေတာ့ ငါလဲ ေပးလုိက္တယ္”
”ဘာေတြေတာင္းလဲ”
”ငါက အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုေရာက္ေနစဥ္မွာမုိ႔ သူတုိ႔က အဂၤလိပ္လုိေတာင္းဆုိတယ္”
Military men want
(1) Mobile phone
(2) Money and
(3) Missiles
” 3 M ေပါ့ ဟုတ္လား နတ္မင္း”
”ဟုတ္တယ္ .. ဒီလုိေပးတဲ့ေနရာမွာ ငါတခုမွားသြားတယ္”
” ဘာမွားသြားတာလဲ”
”မင္း သတိထားမိတယ္မဟုတ္လား၊ ျမင္းဆုိရင္လည္း ကန္လည္း ကန္၊ ေ၀ွ႕လည္း ေ၀ွ႕မွာစုိးလုိ႔ ငါခ်ဳိမေပးဘူး။ စပါးႀကီးေႁမြဆုိလည္း ညႇစ္လည္းညႇစ္ ေပါက္လည္း ေပါက္မွာစုိလုိ႔ ငါအဆိပ္မေပးခဲ့ဘူး။ ဒီလုိပဲ ျမန္မာျပည္က စစ္သားေတြ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျဖစ္လာမယ့္သူေတြကုိ ငါတခုမေပးဘူး၊ ႏႈတ္ထားလုိက္တယ္”
”အဲ့ဒါ လုပ္ရမွာပဲေလ။ နတ္မင္း ဘာကုိႏႈတ္ထားလုိက္တာလဲ”
”ဦးေႏွာက္”
”ေသၿပီဆရာ …၊ အဲေလ .. ေသၿပီ နတ္မင္း”
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
