>
ေမ ၂၆၊ ၂၀၁၁
မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ာ …
ဒီတပတ္က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ေမလသမိုင္းတကြက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္တပတ္က ေျပာခဲ့တာ ကေတာ့ ေမေဒးေခၚ အလုပ္သမားေန႔အေၾကာင္းတခုပဲျဖစ္ပါတယ္။ ခု က်ေနာ္ေျပာ မယ့္ ေမလသမိုင္း တကြက္ ကေတာ့ ေမလုပ္ၾကံမႈႀကီးတစ္ ခုအေၾကာင္းျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉ ဇူလုိင္ မေမ့ႏိုင္ဆိုသလို၊ ၃၀ ေမလ ေမ့မရ။ ေမလ ၃၀ မေမ့ဖြယ္ဆိုတဲ့ ေမသမိုင္းတကြက္ပါ။ ၂၀၀၃ ေမ ၃၀ က ေသြးသံရဲရဲ လုပ္ၾကံပြဲႀကီးတခုကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မွဴးႀကီးသန္းေရႊကိုယ္တိုင္ဦးေဆာင္ စီစဥ္ညြန္ၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဒဗယင္းလုပ္ၾကံမႈႀကီးလို႔ ရာဇ၀င္တြင္ပါလိမ့္မယ္။
၂၀၀၃ ေမ ၃၀ ရက္ေန႔က ဦးတင္ဦးနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ ဦးေဆာင္တဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ရဲေဘာ္ေမမ်ားဟာ မႏၱေလး မံုရြာကေန ေရဦးၿမိဳ႕ဆီကို ကားတန္းႀကီးနဲ႔ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကပတယ္။ ဒပယင္း ၿမိဳ႕နား ကိုေရာက္ေတာ့ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကားတန္းႀကီးကို လူတစုက မေယာင္မလည္ မဟားဒရားနဲ႔ တားဆီးၿပီး ဒုတ္ေတြ၊ ဓားေတြ ၀ါးခြၽန္ေတြနဲ႔ ႐ုတ္တရက္ ထိုးခုတ္လုပ္ၾကံၾကပါေတာ့တယ္။ ေက်ာင္းသား လူငယ္တစုက ဦးတင္ဦး နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ စီးနင္းလိုက္ပါလာတဲ့ကားေတြေပၚမွာ ေမွာက္ၿပီးကာကြယ္ၾကရွာပါသတဲ့။ လုပ္ၾကံ သူ ေတြေၾကာင့္ လူေပါင္း ၁၀၀ ၊ ၂၀၀ ေလာက္က်ဆံုးခဲ့ရပါတယ္။ စာရင္းအတိအက်ေတာ့ ဒီေန႔အထိမသိ ရေသး ပါဘူး။ အဲဒီတုန္းက တာ၀န္ရွိတဲ့ စစ္အစိုးအရကလဲ တရားခံေတြကို စစ္ေဆးစံုစမ္းေဖာ္ထုတ္တာမ်ဳိး လံုး၀မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ ကမာၻ႕အံ့ဖြယ္ျဖစ္ရပ္ပါ။ ဦးတင္ဦးနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္တို႔က သူတို႔ရဲေဘာ္ေတြ ရဲေဘာ္မေတြ လက္နက္မဲ့လုပ္ၾကံခံေနရတာကို မရႈ႕ဆိတ္လို႔ ကားေပၚက ဆင္းၾကမယ္လုပ္ေပမဲ့ ကားေမာင္း တဲ့လူငယ္ေတြက မဆင္းႏိုင္ေအာင္ ကားကိုဇြတ္ေမာင္းၿပီး ထြက္ေျပးခဲ့လို႔ လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေရဦးေရာက္ေတာ့ အာ ဏာပိုင္မ်ားက ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းေစၿပီး ရန္ကုန္ကို ေခၚသြားၾကပါတယ္။ လုပ္ၾကံခံရသူမ်ားကို ထိန္းသမ္းထားလိုက္တာ ၇ ႏွစ္ ၈ ႏွစ္ ေလာက္ၾကာခဲ့ပါတယ္။ တရားခံေတြကိုေတာ့ ဖမ္းဆီး စစ္ေဆးထိန္းသိမ္းတယ္လို႔ မၾကားမိလိုက္ပါဘူး။
အဲဒါဒီပဲယင္းေခၚ ဒဗယင္းရဲ႕သမိုင္းတကြက္ပါ။ ဗမာ့ဆို႐ိိုးစကားတခုရွိပါတယ္။ အ႐ိုးတြန္တတ္တယ္တဲ့။ အ႐ုိးဆုိ တာ အေရးအသားလုိ ေဆြးေျမ႕ေၾကပ်က္သြား႐ုိးမရွိေပဘူး။
ဒီပဲယင္းအ၀င္လမ္း
အဲ ..အဲဒီ ဒဗယင္းဟာ သမုိင္းလွခဲ့တဲ့ နယ္ေျမတခုပါ။ ပုဂံေခတ္ ေက်ာက္စာထဲမွာ ‘‘ထိေဗအံသွ်င္” လုိ႔ေရးထုိး ခဲ့ၿပီး ဒီေခတ္မွာေတာ့ ဒီပဲယင္း လုိ႔ ေရးေလ့ရွိေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ အညာေဒသမွာ ဒဗယင္းလုိ႔ပဲ ေခၚပါတယ္။ ခုေခတ္စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ ေမာ္ဖူးရတဲ့ ဗမာ့ဂုဏ္ေဆာင္စစ္ သူႀကီး မဟာဗႏၶဳလဆုိတာ ဒဗယင္းၿမိဳ ႕ေတာ္၀န္ျဖစ္ခဲ့ ဖူးေပသည္။ ငယ္နာမည္က ေမာင္ရစ္တဲ့။ ေမာင္ရစ္ရဲ႕ဖြားရာဇာတိကလဲ ဒဗယင္းနား က ငပယင္းဆုိ တဲ့ရြာျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာ့စာေပသမုိင္းကုိ နည္းနည္းေလးစူးစမ္းေလ့လာဖူးသူေတြေတာင္ ၾကား သိဖူး တဲ့ ရဟန္းစာဆုိ ရွင္အဂၢ သမာဓိအေက်ာ္ရဲ႕ဖြားရာဇာတိကလဲ ဒဗယင္းအနီးက ကန္ဖ်ားရြာတဲ့ခင္ ဗ်။ ေခတ္ သစ္ဗုဒၶဘာသာသမုိင္းမွာ ႐ုိး႐ုိးရွင္းရွင္း ဗမာစကားေျပနဲ႔ ဗုဒၶအဘိဓမၼာေတြကုိ ျဖန္႔ခ်ိခဲ့ၾကတဲ့ လယ္တီ ဆရာေ တာ္ ဘုရားႀကီးက ဒဗယင္းနားက စုိင္းျပင္ရြာဇာတိပါတဲ့။ ဒဗယင္းဆရာေတာ္လုိ႔ နာမည္ ေက်ာ္ ၾကား တဲ့ ဒုတိ ယေ ရႊ က်င္သာသနာပုိင္ဆရာေတာ္ႀကီးကလဲ ဒဗယင္းနားက ကန္ဖ်ားရြာဇာတိပါ ခင္ဗ်။ ခုေခတ္ေတာင္ တန္းသာသနာျပဳ သမုိင္းမွာ ထိပ္ဆုံးကေက်ာ္ၾကားတဲ့ အရွင္ဦးဥတၱမသာရ ဆရာေတာ္ႀကီးကလဲ ဒဗယင္းနယ္ မွာ ဆရာေတာ္ႀကီး တပါးပါပဲတဲ့။
ဗမာ့ေတာ္လွန္ေရးသမုိင္းမွာ အထင္ရွားဆုံးျဖစ္တဲ့လယ္သမားသူပုန္ႀကီးလုိ႔ ေမာ္ကြန္းရသူ ဂဠဳန္ဆရာစံရဲ႕ ဖြားရာ ဇာ တိကလဲ ဒဗယင္းနားက သရက္ကန္ရြာတဲ့။ အဲ့သလုိ အဖက္ဖက္က ထင္ရွားသူ ပုဂၢဳိလ္ေ က်ာ္ႀကီးေ တြ ေပၚထြန္းရာ ဒဗယင္းနယ္ရဲ႕ ထြန္းေျပာင္ခဲ့တဲ့သမုိင္းဟာ ၂၀၀၃ ေမ ၃၀ မွာ အမဲကြက္ႀကီး တကြက္စြန္း ထင္းသြားခဲ့ရပါၿပီ။ ဒီသမုိင္းဟာ တရား၀င္ေမာ္ကြန္းမတင္ရေသးေပမယ့္ တေန႔ေတာ့ အ႐ုိးတြန္ တာကုိ ၾကား ရမွာပါ။ ေစာင့္ေမွ်ာ္နားဆင္ၾကပါစုိ႔။ က်ေနာ္ေမာင္စြမ္းရည္ပါ။
ဗြီအုိေအ သက္ႀကီးစကားအစီအစဥ္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ