ေစတန္ရဲ့ ေပ်ာ္ပြဲစားရာ
မင္းတာရာ
နုုိ၀င္ဘာ ၂၇၊ ၂၀၁၃
ေသြ ့ေသြ ့ေငြ ့ေငြ ့၀ဲေ၀့ တိုးေခြ ့ထိရွ လာတဲ့ ေလေျပေႏြးေႏြးက…ေအးေအးေဆးေဆးေလေလးတခၽြန္ခၽြန္ စိတ္ေပ်ာ္ရင္း…ျငဳပ္ပင္ပ်ိဳတို ့ကိုေျမခ်ေနတဲ့ ေဇာ္က်ဲေနာင္ ရဲ ့အေပၚခႏၶာ အကၤ်ီဗလာ အသားညိုျပာျပာကိုရင္းရင္းနီးနီးမိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းပမာ ပြတ္ထိႏုတ္ဆက္လုိက္ေတာ့…တဒဂၤလန္းလန္း ဆန္းဆန္းျဖစ္လုိက္ရ ..ျမဴးျမဴးေပ်ာ္ေပ်ာ္…ျမဴးေပ်ာ္ရင္း…အေတြးေတြနယ္ကၽြံ ေရြ ့လွ်ား….ေျခလက္မ်ားကေတာ့ မသိစိတ္ရဲ ့ထိန္းေက်ာင္းမႈေအာက္မွာဟန္ညီညီေရြ ့လွ်ား တူးဆြစုိက္ပ်ိဳးေနမိေပါ့..ျငဳပ္ပင္ပ်ိဳေလးမ်ား အစီတရီ. ညီညီညာညာ………။
အာရံုလြန္စိတ္အစဥ္အေတြး..ဟုိးမေ၀းတဲ့တႏွစ္ေက်ာ္..စစ္ပြဲရာသီရဲ ့စစ္ပြဲလႈိင္ထ ကခ်င္ျပည္နယ္ရဲ ့လိုင္ဇာေဒသမွာ။ တအုိးတအိမ္. အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀ ေလာကဓံကိုေရလုိက္ငါးလုိက္ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရုန္းကန္လႈပ္ရွား တ၀မ္းတခါး အတြက္ သူလုိကိုယ္လုိစခန္းသြားေနရင္း.ရင္တြင္းျဖစ္ရတနာ..သားငယ္ေလး ရဲေနာင္ ငယ္ကိုပိုင္ဆိုင္တဲ့ ငါ…အေအးအပူကို အေပးအယူေတြနဲ ့နားလည္ၾကည္ျဖဴတတ္တဲ့ ဇနီးအလွ.နန္းကလွ်ာ နဲ ့လက္တြဲလုိ ့ေန ့တဓူ၀ေတြကိုရဲရဲရင့္ရင့္ ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ ေက်ာ္လႊား ဒီဇနီး ဒီသား အဘယ္အလွတရားနဲ ့အစားထိုးလဲလွယ္ႏိုင္ျငားအံ့ သာယာေအးခ်မ္းလွပခဲ့..ငါ့ဘ၀…..။
တိမ္ျပာျပာရဲ ့အေပါက္အၾကားက ေရႊေရာင္ယုိးမွား…ေနျခည္မွ်င္မ်ား..စိမ္းစုိကြင္းျပင္ႏွင့္ေတာင္တန္းေတြဆီ..ေႏြးေထြးတဲ့အေႏြးဓါတ္ေတြ…ျဖန္ ့ေ၀ႀကဲျပန္ ့ေနေစေလရဲ ့။ တိမ္ညိုညုိနဲ ့ေရႊအိုေရာင္ေနျခည္.ပန္းခ်ီေက်ာ္တို ့လက္မႈိင္ခ်ေငး..ေဆးေရးမွီအံ့မထင္..ေက်းလက္ရဲ ့ဒီတညေန အဆင္းအလွအသြင္အျပင္…….။
ရိုးျပတ္ရဲ ့တဖက္ ..ကၽြဲ-ႏြားစားက်က္မွာ..ဘုိ ့ႀကီးႏွင့္အၿမီးတို တို ့ နားေစ စားေစ. အပန္းေျဖေနၾကသလုိ….။ ငါကိုယ္တိုင္လည္းတေန ့ကုန္နီးပါးထြန္ယက္ခဲ့ရ လယ္ယာ။ ေျမဆြ ေျမနယ္ ထြန္းေရးေတြႂကြယ္မွအပင္လွလွျဖစ္ထြန္းေအာင္ျမင္ရမွာမို ့.ေျမစာေတြညွက္ညွက္ေၾက ပင္ပ်ိဳအားေကာင္း အသီးေကာင္းေတြေ၀ေပမေပါ့ အေတြးအနာဂတ္ထဲမ်က္ျမင္..ခ်စ္ဇနီးႏွင့္ သားငယ္တို ့ကိုအလွဆင္ဖို ့အေရး..အိမ္ေထာင္သည္ဖခင္ရဲ ့ရင္ထဲကေတြးရင္း…ပိတီအစုိင္အခဲေတြနဲ ့………..။
အေတြးစဥ္ေတြနဲ ့..ႏြးေတြကိုဆြဲငင္..ရြာအ၀င္မေမွာင္ရဖို ့အေရး..ခ်စ္ဇနီးႏွင့္သားေလးတို ့ရဲေႏြးေထြးေမတၱာေတြနဲ ့ႀကိဳေနမွာမို ့ေမာပန္းခဲ့သမွ်ကို ၿပိန္းရြက္ေပၚေရမတင္သလုိ သမုဒယဒီႏြယ္ႏွစ္ပင္က ငါ့ဘ၀အေမာေတြကိုေဆးေၾကာသန္ ့စင္ေစေပါ့..ေပ်ာ္ရႊင္ရတယ္ငါ့ဘ၀။
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေသာ့ေသာ့လွ်င္လွ်င္နဲ ့ ရြာအ၀င္ ငါေပ်ာ္ရႊင္ ထင္ခဲ့သမွ် ေန၀င္ဆည္းဆာပ်ိဳခမ်ာ..အရိုင္းဆန္လြန္းေသြးလက္နက္တို ့ရဲ ့ေအာ္ဟစ္ႀကိမ္း၀ါး.ခ်ိန္းေျခာက္အႏိုင္ယူမႈေအာက္..ေရႊအိုေရာင္..ေရာင္စဥ္အလွတရားမွာ မႈိင္းမႈိင္းေ၀ ယမ္းေငြ ့ေတြနဲ ့ အလုိမတူေထြးလံုးရစ္ပတ္ေနေလၿပီ…..ငရဲဘံုတစ္ခုက ငါ့တို ့ရြာအေပၚအၿငိဳးတႀကီးက်ေနသည့္အလားနဲ ့…။ ေျပးလႊားေအာ္ဟစ္ ဆူညံပြက္ေလာလုိ ့။ ရြာသူရြာသားတို ့လည္း ရြာရဲ ့ေျမာက္ဖက္ကိုအလုအယက္ေျပးလႊာေနၾကသလုိ. ရြာေန..ေခြး.၀က္ ၾကက္ ငွက္ သက္ရွိမွန္သမွ်တို ့လည္း ..ေျခဦးတည့္ရာ ကိုယ့္အသက္ကိုယ္ကယ္တင္ဖို ့အေရး ေျပးေနၾကရေလၿပီ။ ငရဲခန္းတခုျဖစ္သြားတဲ့..ငါတို ့ရဲ႕ ရိုးသားၿငိမ္းေအးတဲ့ နမ့္လင္ပါေက်းရြာေလး။
ဗံုးသံ အေျမာက္ဆံေတြၾကား..လူးလြန္ ့ေရာေထြးေျပလႊားေနၾကသည့္ရြာသူ/သားေတြအထဲ..ကေလးနဲ ့ဇနီး ကို ေမာႀကီးပန္းႀကီး.မ်က္လံုးကို အက်ယ္ဆံုးျပဴးၿပဲရွာေဖြေတာ့..ေတြ ့ရေလၿပီ မျမင္မစမ္းဟန္ .ေသြးအလိမ္းလိမ္း ဒယိမ္းဒယုိင္နဲ ့ေသြးရူးေသြးတနး္ ရမ္းစြပ္ေျပးေနတဲ့ ငါ့ဇနီးကို…ေျပးၿပီးတြဲဖက္ဆြဲေပြ ့ရင္း..ေမးၿပီးရင္းေမးျဖစ္ေနမိတာက “ ငါ့သားေလးဘယ္မွာလဲ ငါ့သားေလးဘယ္မွာလဲ’ က်ယ္ေလာင္စြာေမးေပသည့္လည္း ေၾကာက္အားပုိေသြးပ်က္ေသြးလန္ ့ေနတဲ့ ဇနီးသည္ဆီကမ်က္လံုးျပဴးျပဴး အူး၀ါးအူး၀ါး တူးျခစ္ျခစ္ျမည္သံကိုသာရင္နင့္စရာအေျဖရလုိက္ေတာ့တယ္..ေသမင္းတမန္ေတာ္ေတြက ငါ့တို ့အသက္ေတြကိုစားေသာက္၀ါးမ်ိဳဖို ့ေစတန္ ရဲ ့အူျမဴးရီ(ရယ္)ေမာသံမ်ိဳးေတြနဲ ့တရႊီး.ရႊီး တရွဲရွဲ အသံေပးေျပး ေျပးလာေနေလေတာ့..ဇနီးသည္အား ထမ္းတ၀က္ ခ်ီပုိးေျပးလႊား….က်ည္ကြယ္ရာ..ရြာရဲ ့ေျမာက္ဘက္ဆီ….။
က်ည္ကြယ္ မ်က္ကြယ္…စစ္ဘီလူးေသာင္းက်န္းေလာင္ၿမိဳက္ရာနယ္နဲ ့ဟုိတဖက္(လနဇူဂ်ာ)..စစ္ေျပးစစ္ေရွာင္ရြာေျပးရြာေရွာင္တို ့အား အေရးေပၚကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရးရွိရာ.ယာယီဒုကၡသည္စခန္းရဲ ့ကူညီပံ့ပိုးမႈရယူၿပီးေနာက္…ေၾကာက္မခန္းလိလိေတြနဲ ့ေ၀းရာလြတ္ရာေအးရာေရာက္ရၿပီမို ့ဇနီးသည္အားေခ်ာ့ေမာ့ေမးျမန္းၾကည့္ေတာ့..သားေလးခမ်ာ အရိုင္းဆန္က်ည္သင့္..စ လံုး စ သတ္စစ္ဘာမွန္းမသိတဲ့.ငါ့ ကေလး စစ္ေပးတဲ့ဒဏ္နဲ ့အခ်ိန္မေရာက္ခင္ ေႂကြလြင့္လုိက္ရတဲ့ၾကယ္စင္တစ္ပြင့္ ျဖစ္ခဲ့လုိက္ရၿပီတဲ့ေလ…..ဇနီးသည္အျဖစ္ကလည္း…ငါမသိနားမလည္တဲ့အေၾကာင္းခ်က္ေ၀ဒနာတခ်ိဳ ့ေၾကာင့္ မ်က္လံုးက ေၾကာင္ေတာင္ကန္းရရွာေပါ့..ငါတို ့မွာဘာအျပစ္ရွိလုိ ့ဒီလိုအျဖစ္ဆိုး ခါးစည္းခံစားရတာလဲ..သားေလးကိုလြမ္းလုိ တမႈိင္မႈိင္တငိုငို.ဘယ္လုိကံၾကမၼ၀ဋ္က ဒီလုိဘ၀မ်ိဳးကို ငါတို ့မိသားစုအတြက္အလုိရွိပါ့လိမ့္………..။
ရြာေျပးရြာေရွာင္တို ့ရဲ ့ကြန္းခုိ .အားကိုးရာဒုကၡသည္ရြာေလးမွာေနထိုင္ၾကရင္း..သတိရတိုင္းသားေလးအေၾကာင္းတေဆြးေဆြးတေျမ ့ေျမ ့ေျပာရင္းငို…ငိုရင္နဲ ့ေျပာေနတဲ့ အကန္းမေလးခ်စ္ဇနီး..ငါမၾကည့္ရက္ရင္နစ္ေအာင္ခံစားရလည္း..ငါဘာမ်ားတတ္ႏိုင္မွာလဲ..ဇနီးသည္လက္ကေလးကိုအေႏြးေထြးဆံုးအၾကင္နာနဲ ့ညင္သာစြာဆုပ္ကိုင္.ပိုမိုေႏြးေထြးတဲ့ေမတၱာေပး.လက္တြဲထားရင္း..ေန ့ရက္ေတြေက်ာ္လႊားခဲ့ရ…ခုေတာ့ရြာျပန္လုိ ့ရၿပီတဲ့..သား နဲ ့ရြာကိုအလြမ္းေတြ..ေျပေစေတာ့မွာတဲ့….ေပ်ာ္လုိက္သည့္ျဖစ္ျခင္း…ဘယ္သင္းနဲ ့မွမလဲႏိုင္……။
သတင္းစကားေတြ ငါတို ့ရြာမွာၾကားရတယ္..တႏိုင္လံုးဆိုင္ရာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးေဆြးေႏြးၾကတယ္တဲ့..ဖယ္ဒရယ္( ျပည္နယ္ေပါင္းစု)ျပည္ေထာင္စု လုိဟာတည္ေဆာက္ၾကမယ္တဲ့..ဒီမိုကေရစီ ဆိုလား ငါတို ့ႏိုင္ငံမွာ စက်င့္သံုးေနၿပီတဲ့..လိုင္ဇာကေန..ျမစ္ႀကီးနား..ျမစ္ႀကီးနားကေန..ဒီဇဘာၤလထဲ ကရင္ျပည္နယ္ ဖါးအံ မွာထပ္ၿပီးေဆြးေႏြးၾကမလုိ ့တဲ့….ေျပာသံဆိုသံၾကားရတယ္..ငါတို ့၀မ္းသာလုိက္တာ.ငါတို ့ဒါေတြဘာေတြမွန္းမသိဘူး..ငါတို ့သိတာ လုိခ်င္တာ..ငါတို ့လယ္ယာေတြမွာလြတ္လြတ္လပ္လပ္ ထြန္ယက္စားေသာက္ရဖို ့…….ရြာေတြကိုပုန္းဆိုးေတာ မီးေလာင္ျပင္ေတြလို.လယ္ယာေတြကို အ၀ုိင္း အ၀ုိင္းခ်ိဳင့္ခြက္..ၾကက္၀က္ ငွက္ မက်န္ သတ္ျဖတ္ေစတတ္တဲ့ စစ္မီးေလာင္တိုက္ေတြ ငါတို ့ရြာမွာလာ လာမျဖစ္ရင္..ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္..လုိ ့ျပန္ေျပာ
ခ်င္တယ္…..။
စစ္ပြဲတို ့ေပ်ာ္စံရာ..ေက်းလက္ေဒသရဲ ့အျပစ္မဲ့ရြာေတြ..စိမ္းလန္းစုိေျပရေတာ့မယ့္အေရး….ေသြးလက္နက္တို ့ရဲ ့ေသျခင္းတရားေတြသယ္သယ္လာတတ္တဲ့က်ည္လြတ္(က်ည္ၿငိမ္း) ရာရြာေတြ ..ရြာေနလူထုေတြၿငိမ္းေအး.သာယာေတာ့မယ့္အေရးေတြမို ့….သာဓုေခၚရင္း အေတြးေတြနဲ ့ေပ်ာ္ရႊင္ေနရ……..။
စိတ္ဆိုး လက္ဆိုး..ဘယ္သူကိုဆြဲထိုးရမယ္မွန္း ငါ မသိေပေတာ့ဘူး…အသိတရားက သားမဲ့ေ၀ဒနာသည္မ်က္မျမင္ဇနီးနဲ ့..ဘ၀ရဲ ့ေရွ ့ခရီးေမ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးနဲ ့ဆက္မယ္လုိ ့ေပ်ာ္ရႊင္ႀကံရြယ္ရယံုရွိေသး…တ၀ုန္း၀ုန္းတဒုိင္းဒုိင္း..အရိုင္းဆန္ေသမင္းတို ့ခၚသံေတြ..ပလူ ေကာင္ေတြအသုိက္ပ်က္ ပ်ံသန္းေနၾကသလုိ..တည္ၿငိမ္ခါစငါ့တို ့.ရြာေလးထဲ..ဧည့္ဆိုးအျဖစ္ေရာက္လာျပန္ၿပီ..။ငါ့တို ့ဘ၀ေတြ ဆင္းရဲရျခင္းနကၡတ္ စစ္ေဘးဒဏ္သင့္နဲ ့ရစ္ပတ္ရၿပီးရင္း..ရစ္ပတ္ေနရ..အဖိုးေျပာတဲ့ မႏုသတၱဒုလႅဘဆိုတာဘာလဲ…ငါၾကားဖူးတဲ့..လူသားအရင္းျမစ္ဆိုတာဘာလဲ..အေျခခံလူ ့အခြင့္ေရးဆိုတာဘာလဲ..ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရးဆိုတာဘာလဲ..ငါတို ့ဘ၀ေတြကအာဏာရွင္
လက္ေအာက္က စစ္ကၽြန္ေတြလား..တိုင္းျပည္က သံယံဇာတက်ိမ္စာသင့္..ငါတို ့ကစစ္ေဘးစစ္ဒဏ္သင့္ တခ်ိန္လံုးျဖစ္ေနရေတာ့မွာလား..အတၱရွင္တို ့ရဲ ့ဖန္ဆင္းတဲ့ စစ္တလင္းထဲ..စစ္ေလာင္မီးဒဏ္သင့္ရင္း ႀကိမ္ဆဲျခင္းသီခ်င္းဆိုရေပါင္းမ်ားစစ္ေဘးဒုကၡသည္ဘ၀က ဘယ္ေတာ့မွမ်ား လြတ္ကၽြတ္ႏိုင္ရပါ့မလဲေနာ္…….။ ။
မိခင္တို ့ႏွင့္ ခ်စ္သူတို ့ကို ေသြးမ်က္ရည္ေတြက်ေစတဲ့…စစ္
ကေလးငယ္တို ့ရဲ ့ ဘ၀ေတြႏွင့္ အနာဂတ္ေတြကို ရိုက္ခ်ိဳး၀ါးမ်ိဳတဲ့ ..စစ္
ႏိုင္ငံ့ သံယံဇာတေတြျပဳန္းတီးေစတဲ့…စစ္
ေတာေၾကာင္ေတြ လက္ခေမာင္းခတ္ေစတဲ့….စစ္
ကမာၻအလယ္မွာ..မ်က္နာငယ္ဆင္းရဲ မြဲေတေစတဲ့….စစ္
——————————————————–စစ္
———————————————————စစ္
အေျဖမဟုတ္တဲ့ စစ္ပြဲေတြ ရပ္စဲျပစ္ၾကပါစုိ ့………….။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
