ကမၻာ့ႏိုင္ငံအသီးသီးတို႔၌ ပညာေရးက႑အားတိုးျမႇင့္၍ ႏိုင္ငံထူေထာင္ရာတြင္ စြမ္းအားျမႇင့္ေသာ လက္နက္တစ္ခုအျဖစ္ အသံုးခ်ေလ့႐ိွသည္။ ထိုလက္နက္အတြက္ အသံုးခ်ေသာ ေဆာင္ပုဒ္အသီးသီးတို႔ ႐ိွသည့္အနက္ “ပညာေ႐ႊအိုး လူမခိုး” ၊ “လက္ဦးဆရာက မိဘ၊ ဒုတိယဆရာက သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာ။ တတိယဆရာက စာအုပ္စာေပ” ၊ “မိခင္၏ ႏွလံုးသားသည္ ရင္ေသြးငယ္၏ ေက်ာင္းခန္းျဖစ္ သည္။” ၊ “ပညာသင္ရာမွာ အ႐ွက္တရားဟာ ရန္သူပါ” ၊ “အေရးႀကီးတဲ့လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီး႐ိွတယ္။ ေကာင္းတဲ့စာေပေတြ ေလ့လာရမယ္။ ဘဝနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေလးနက္တဲ့ကိစၥေတြ ေဆြးေႏြးရမယ္၊ စဥ္းစား ရမယ္။ အတတ္ပညာ၊ အသိပညာအမ်ိဳးမ်ိဳး ေလ့လာရမယ္၊ ေလ့က်င့္ရမယ္။” ဆိုေသာ ေဆာင္ပုဒ္မ်ား ႐ိွခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္လည္း ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ထူေထာင္မႈတြင္ ပညာေရးဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္ၿပီး စည္းကမ္း႐ိွ၍ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာဝေျပာေသာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္သစ္ ထူ ေထာင္ရာတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ တစ္ဦးတည္းတြင္ တာဝန္႐ိွသည္မဟုတ္ ျပည္သူလူထုတစ္ဦးခ်င္း၏ တာဝန္စည္းကမ္း႐ိွမႈအျပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အစိုးရမဟုတ္ေသာ အရပ္ဘက္လူ႔အဖြဲ႔အသီးသီးတို႔လည္း တာဝန္႐ိွေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)အေနျဖင့္ နာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ သဘာဝ ေဘး၊ စစ္ေဘးတို႔အျပင္ ပညာေရးက႑ တိုးတက္မႈအတြက္ တစ္ဖက္တစ္လွမ္း အင္အားျဖည့္ေပးလွ်က္ ႐ိွသည္။
ထိုသို႔ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)၏ “သုခအလင္း ပညာဒါန”မွ လူမႈေရးသမားမ်ား၊ ပရဟိတ ဆရာ/ဆရာမမ်ားႏွင့္ ပညာဒါနအလွဴ႐ွင္မ်ား အင္အားတို႔ျဖင့္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ပညာဒါနလုပ္ငန္းရပ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ “သုခအလင္း ပညာဒါန” ဟူ၍ အမည္တပ္ကာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္းမ်ားမွ အစ အေမ့အိမ္ ပညာေရးေက်ာင္းမ်ား၊ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ စာသင္ေက်ာင္းမ်ား၊ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းပညာ ေရး၊ ေဆးေက်ာင္းတက္ေရာက္ေနေသာ ဆရာဝန္ေလာင္းလ်ာမ်ားအတြက္ ဆရာဝန္ျဖစ္သည္အထိ ဂုဏ္ ျပဳခ်ီးျမႇင့္မႈမ်ား၊ ဘြဲ႔ရေက်ာင္းသား/သူမ်ားအား အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းမ်ား ရ႐ွိေစရန္အတြက္ LCCI စာရင္းကိုင္ပညာသင္တန္းမ်ား၊ ဟိုတယ္ဝန္ေဆာင္မႈ (Hospitality) သင္တန္း၊ ကြန္ျပဴတာသင္တန္း၊ 4Skills သင္တန္း၊ ပန္းခ်ီသင္တန္းမ်ားႏွင့္ ကေလးသူငယ္မ်ားအတြက္ အနာဂတ္တြင္ အလိုအပ္ဆံုးေသာ ယဥ္ေက်းလိမၼာသင္တန္းမ်ားအား (အခမဲ့) သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးကာ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္ရိွ ဆရာ/ဆရာမမ်ား အတြက္လည္း (TOT) သင္တန္းမ်ားအားလည္း (Camp) သြင္း၍ သင္ၾကားေပးလ်က္ရိွသည္။ နယ္ေဒသ မ်ားရိွ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ စာၾကည့္တိုက္မ်ားအတြက္လည္း စာအုပ္၊ စာေပမ်ားအား စဥ္ဆက္မျပတ္ လွဴဒါန္း မႈမ်ားကို ျပဳလုပ္ေပးလွ်က္ရိွကာ နယ္လွည့္ပညာ သင္ၾကားမႈမ်ားအားလည္း ပရဟိတဆရာ/မမ်ားႏွင့္ လက္တြဲ၍ နယ္ေဒသမ်ားသို႔သြားေရာက္၍ ပညာဒါနျပဳလုပ္ေပးကာ အခ်ိဳ႕ေဒသမ်ား၌ ပ်က္စီးယိုယြင္း ေနေသာ အစိုးရစာသင္ေက်ာင္းမ်ားအားလည္း ျပန္လည္ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းေပးေသာ စသည့္က႑ မ်ားအား လုပ္ေဆာင္ေပးဆပ္ခဲ့ၾကသည္။
အခါအားေလွ်ာ္စြာ ျမန္မာျပည္တြင္း႐ိွ နယ္ေဒသအသီးသီးသို႔ သြားေရာက္၍ လူမႈေရးပရဟိတ ေဟာေျပာပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ေပးျခင္း၊ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ စာၾကည့္တိုက္ဖြင့္ပြဲမ်ားသို႔လည္း တက္ေရာက္ဖြင့္လွစ္ အားေပးစကားမ်ား ေျပာၾကားခဲ့ၾကသည္။ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္၊ မတ္လခန္႔က မႏၲေလး၊ မံု႐ြာ၊ စစ္ကိုင္း၊ ေ႐ႊဘို၊ ျပင္ဦးလြင္ စသည့္ ၿမိဳ႕မ်ားသို႔သြားေရာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)မွ လူမႈေရး သမားမ်ားျဖင့္သြားေရာက္ကာ လူမႈေရးပရဟိတေဟာေျပာပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ရာတြင္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ ျပည္ႀကီး တံခြန္ၿမိဳ႕နယ္႐ိွ “ဇြဲသစ္” (အခမဲ့) ပညာဒါနစာသင္ခန္းအား သြားေရာက္ေလ့လာခဲ့သည္။ ယင္းစာသင္ ေက်ာင္းေဆာင္ေလးအား မဇာဇာထြန္း M.Com, PGDMC(SG), MYOB(UK)DMM(MRCC) အစ႐ွိသည့္ ဘြဲ႔ထူးဂုဏ္ထူးမ်ား ရ႐ိွထားေသာ အသက္ (၃ဝ) ေက်ာ္အ႐ြယ္ အမ်ိဳးသမီးငယ္မွ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ မေက သီေအာင္ B.A (Eng;)ႏွင့္ မဇင္မာေထြး B.Sc (Maths;) အသက္ (၂ဝ) ဝန္းက်င္ အ႐ြယ္ အမ်ိဳးသမီး (၃) ဦးတို႔မွ ဦးေဆာင္ဖြင့္လွစ္ထားၿပီး “ဇြဲသစ္” စာသင္ခန္းတြင္ ေက်ာင္းသား/သူ ကေလးငယ္ (၃ဝဝ) ဦးခန္႔ တက္ေရာက္၍ ပညာသင္ၾကားလွ်က္႐ိွသည္။ ေန႔ထူး၊ ေန႔ျမတ္မွလြဲ၍ ပိတ္ရက္မ႐ိွ သင္ၾကားေပးလွ်က္ ႐ိွေပသည္။ “ဇြဲသစ္” စာသင္ခန္းေလး၏ ပံ့ပိုးကူညီေပးမႈတို႔ေၾကာင့္ အနာဂတ္ကေလးငယ္ေလးမ်ား၏ မ႐ိွ မျဖစ္လိုအပ္ေသာ စာရိတၱ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးမ်ားကို အေထာက္အကူျဖစ္ေစခဲ့သည္။ “ဇြဲသစ္” သို႔လာေရာက္ၾကေသာ ကေလးငယ္မ်ား ပညာေရးတိုးတက္မႈ၊ စာရ၍ ေပ်ာ္႐ႊင္သြားကာ စိတ္အား တက္ၾကြသြားမႈမ်ားကို ျမင္ေတြ႔ရေသာအခါ သင္ၾကားေပးေသာ ဆရာ/မမ်ား လြန္စြာမွ ပီတိျဖစ္ရေၾကာင္း သိ႐ိွခဲ့ရသည္။ ၄င္းကေလးငယ္ (၃ဝဝ) ဝန္းက်င္ခန္႔သည္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးလွေသာ မိသားစုအသိုင္းအဝိုင္းမွ ေမြးဖြားလာၾကသည့္ ပညာေရးကို လိုလားၾကေသာ ကေလးငယ္မ်ားလည္းျဖစ္သည္။ “ဇြဲသစ္” (အခမဲ့) ပညာဒါန စာသင္ေဆာင္ေလးသည္ ပညာလာေရာက္သင္ၾကားၾကေသာ ကေလးငယ္ (၃ဝဝ) အင္အားႏွင့္ မွ်တမႈမ႐ိွေပ။ အမိုးအကာ ယိုင္နဲ႔ေနမႈတို႔ကို ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ယိုင္နဲ႔ေနေသာ ေက်ာင္းေဆာင္ ငယ္ေလးအတြင္း အနာဂတ္ကေလးငယ္မ်ား၏ အင္တိုက္အားတိုက္ ႐ြတ္ဆိုေနၾကေသာ အနာဂတ္ တိုင္းျပည္အတြက္ စိတ္ဓာတ္တက္ၾကြဖြယ္ သီခ်င္းသံ၊ စာ႐ြတ္သံ၊ စာဖတ္သံတို႔သည္ ထိုအင္အားခ်ိ႕နဲ႔ ေနေသာ ေက်ာင္းေဆာင္ငယ္ေလး ၿပိဳက်သြားမတတ္ ပဲ့တင္ထပ္ေနေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နာေရး ကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္) အသင္းသူ/သားမ်ားမွ မိမိတို႔ႏွင့္အတူတကြ သယ္ေဆာင္လာေသာ ခဲတံ၊ ဗလာ စာအုပ္ႏွင့္ ကေလးငယ္မ်ားအား ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံ႐ိွ မူလတန္းကေလးငယ္မ်ားအား သင္ၾကားေပးေန ေသာ ဆရာမ ေဒၚယင္းမာေဇာ္ ေရးသားထားသည့္ သင္႐ိုးညႊန္းတမ္းစာအုပ္အား တတ္ႏိုင္သေလာက္ လွဴဒါန္းခဲ့ကာ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ လူမႈေရးေဟာေျပာပြဲခရီးစဥ္မ်ားအား စတင္ခဲ့ေတာ့သည္။
ခရီးလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ကၽြန္ေတာ္ေတြးေတာမိေနသည္။ ပရဟိတဆရာ/မမ်ား၏ အနစ္နာခံ၊ အႏြံတာခံ၊ က႐ုဏာထား၍ ပညာတတ္ႀကီးမ်ားျဖစ္ေစလိုေသာ စိတ္ဆႏၵမ်ားႏွင့္ ပညာေရးအား အပတ္ တကုတ္ ႀကိဳးစားပမ္းစား သင္ၾကားလိုေသာ ပညာေရးအား ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေနၾကေသာ အနာဂတ္ ကေလးငယ္မ်ား၏ ဘဝမ်ားကို ေတြးေတာေနမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နာေရးကူးညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္) အေနျဖင့္ ျမန္မာျပည္အရပ္ရပ္႐ိွ ျပည္သူလူထုတို႔ လိုလားခ်က္မ်ားအား နာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ သဘာဝ ေဘး၊ ေရေဘး၊ စစ္ေဘးဒုကၡ၊ အေရးေပၚကယ္ဆယ္ေရးစသည့္ က႑မ်ားအား မိမိတို႔အား အလွဴ႐ွင္မ်ားမွ လွဴဒါန္းထားေသာ အလွဴေငြမ်ားကို ခြဲျခားကန္႔သတ္စီစစ္၍ ပံ့ပိုးကူညီေပးဆပ္မႈမ်ားကို အခ်ိဳးက် ျပဳလုပ္ရ သည္ျဖစ္၍ ဆရာမ မဇာဇာထြန္း ဦးစီးတည္ေထာင္ထားေသာ “ဇြဲသစ္” (အခမဲ့)ပညာဒါန စာသင္ခန္းအား စာသင္ေက်ာင္းေဆာင္အျဖစ္ သီးျခား ေျမကြက္တစ္ကြက္တြင္ စာသင္ေက်ာင္းအျဖစ္ တည္ေဆာက္ လွဴဒါန္းမႈျပဳေပးရန္ အခက္အခဲျဖစ္ခဲ့ရေၾကာင္း ဝမ္းနည္းစြာ ေတြးေတာမိသည္။ ထိုစဥ္ မဇာဇာထြန္း ကၽြန္ေတာ့္အား ေျပာၾကားခဲ့ဖူးေသာ “ဓားတစ္လက္သမိုင္း” အား ျဖတ္ခနဲ ေပၚလာေတာ့သည္။
“ဓား တစ္လက္သမိုင္း”
ဦးထြန္းတင္သည္ အဂၤလိပ္ေခတ္မွစ၍ မလြန္ဆန္လွဴအသင္းႀကီး (မႏၲေလးၿမိဳ႕) ၁၃၃၄ ခုႏွစ္၊ မႏၱေလးၿမိဳ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ ဆရာအတတ္သင္ သိပၸံေက်ာင္း မႏၲေလးခ႐ိုင္ ေက်ာင္းသား/သူမ်ား အစည္းအ႐ံုး အလုပ္အမႈေဆာင္ ၁၉၅၂ – ၅၃ ခုႏွစ္၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕ ျမင္းပြဲကလပ္စြတ္ဒိုင္ စာေရးမ်ားသမဂၢ (၁၉၅၁ ခုႏွစ္) တို႔အျပင္ ပညာေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးအျဖစ္ ပရဟိတစိတ္ဓါတ္ျပည့္ဝစြာျမန္မာျပည္သူ လူထုအား ေပးဆပ္ခဲ့သူတစ္ဦးျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘဘဦးထြန္းတင္အား အဲလစ္ဇဘက္ ဘုရင္မႀကီး ကိုယ္တိုင္ အသိအမွတ္ျပဳ ဂုဏ္ျပဳဆုလက္မွတ္ႏွင့္ ဂုဏ္ျပဳခ်ီးျမႇင့္ခဲ့ေသာ သမိုင္းဝင္ ဓားတစ္လက္ ရ႐ိွခဲ့ သည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ အဖိုးျဖစ္သူ ဘဘဦးထြန္းတင္နည္းတူ ေျမးျဖစ္သူ ဆရာမ မဇာဇာထြန္းသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အနာဂတ္ပညာေရးအတြက္ ဤသမိုင္းဝင္ ဓား၊ လူ႔ေသြးမေသာက္ခဲ့ေသာ ဓား၊ သက္တမ္း (၁ဝ၆) ႏွစ္႐ိွၿပီျဖစ္ ဓား၊ အေမြရ႐ိွခဲ့ေသာ ေ႐ွးေဟာင္းအဖိုးတန္ဓားျဖင့္ ဆရာမ မဇာဇာထြန္း ျဖစ္ခ်င္ေသာ ဆႏၵ၊ ျမတ္စြာဘုရား ႏွစ္သက္အားေပးလိုေသာ ပညာေရးပရဟိတလုပ္ငန္းရပ္အား အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခြင့္ရ႐ိွေအာင္ အမ်ားျပည္သူလူထုႏွင့္ ေ႐ွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္မ်ားကို တန္ဖိုးထား စုေဆာင္းၾကေသာ သူအေပါင္းတို႔အား ကၽြန္ေတာ္ႏိႈးေဆာ္လိုက္ရပါသည္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ