>
ေအာင္ေ၀း
မတ္ ၉၊ ၂၀၁၁
မိတ္ေဆြႀကီးကိုေဒါင္း-
က်န္းခ့ံသာလုိ႔ မာပါစ။ ညီညြတ္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အေကာင္းျမင္စိတ္ကေလး ထားၾကပါ၊ အေကာင္းျမင္စိတ္နဲ႔ ညီညြတ္ေရး တည္ေဆာက္ၾကပါစုိ႔လုိ႔ က်ေနာ္ေျပာခဲ့ပါတယ္ ကိုေဒါင္း။
ညီညြတ္ေရးနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ တဖက္က တိုက္ပြဲမရွိရင္ ညီညြတ္ေရးမရွိဘူးလုိ႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါက ရန္သူနဲ႔ကိုယ္ရဲ႕ အေနအထား၊ သူ႔ဘက္ကိုယ့္ဘက္ အေျခအေနကို ရည္ညႊန္းတာပါ။ ရန္သူကို တကယ္ ထဲထဲ၀င္၀င္ ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္ၾကရၿပီေဟ့ ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ၊ ေက်ာခ်င္းကပ္၊ ရင္ခ်င္းအပ္၊ မလြဲမေသြ ညီညြတ္ၾကရတာပဲ မဟုတ္လား။
ဒီလိုပဲ အျခားတဖက္မွာက၊ ေ၀ဖန္ေရးမရွိရင္၊ ညီညြတ္ေရးမရွိႏိုင္ဘူးလုိ႔လည္း ဆိုပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ရန္သူနဲ႔ကိုယ့္ရဲ႕ အေနအထား၊ သူ႔ဘက္ကိုယ့္ဘက္အေျခအေနနဲ႔ မဆိုင္ဘူး။ ဒါကေတာ့ ကိုယ့္တဖက္တည္းရဲ႕ အေနအထား၊ ကိုယ့္အတြင္းစည္းထဲက အေျခအေနနဲ႔ပဲ ဆိုင္ပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ခ်င္း အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ ေ၀ဖန္ေရးေတြမလုပ္ဘူး ဆိုရင္၊ က်ေနာ္တုိ႔ အတြင္းမွာ ရင္းႏွီးခ်စ္ၾကည္တဲ့ ေ၀ဖန္ေရးေတြ မရွိဘူး ဆိုရင္၊ က်ေနာ္တုိ႔ၾကားမွာ ညီညြတ္ေရးဟာ မရွိသလိုပဲ ၀ါးအစည္းေျပေနမယ္။ ညီညြတ္ေရးဟာ အသက္မ၀င္ပဲ အသက္ငင္ေနမယ္။ ဆိုလိုတာက အတြင္းစည္းေ၀ဖန္ေရးမပါတဲ့ ညီညြတ္ေရးဟာ၊ တံေတြးနဲ႔ကပ္ထားတဲ့ ညီညြတ္ေရးပဲ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္ ဆိုတာပါပဲ။
ဒီေတာ့ ကိုေဒါင္း – က်ေနာ္တုိ႔မွာ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲ၊ လူ႔အခြင့္အေရးတိုက္ပြဲဆိုတာ ရွိတယ္။ အဲဒီ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး လွဳပ္ရွားမွဳတိုက္ပြဲ ရွင္သန္ ရုန္းကန္ေနမယ္၊ ႀကံ့ႀကံ့ခံ ျဖတ္သန္းေနမယ္ ဆိုရင္ က်ေနာ္တုိ႔ ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သားေတြရဲ႕ ညီညြတ္ေရးဟာလည္း အသက္၀င္ေနမွာပဲ၊ အဓိပၸာယ္ရွိေနမွာပဲလုိ႔ ေျပာခ်င္တယ္။
တျပိဳင္နက္တည္းမွာပဲ၊ ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သား အခ်င္းခ်င္း၊ အတြင္းစည္းမွာ အျပဳသေဘာ ေဆာင္တဲ့၊ အမွန္တရားနဲ႔ကိုက္ညီတဲ့ ေ၀ဖန္ေရးေတြ လိုတယ္။ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ တခု၊ အဖဲြ႔အစည္းတခုျဖစ္တယ္ ဆိုရင္၊ သေဘာက ဒီမိုကေရစီ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းေတြကို လက္ေတြ႔က်က် က်င့္သုံးေနတဲ့ အင္အားစုတခု ဆိုရင္ေတာ့၊ ေ၀ဖန္ေရးဟာ အေပၚကေန ေအာက္ကို လာတာ ရွိသလို၊ ေအာက္ကေနၿပီးေတာ့လည္း အေပၚကို ေ၀ဖန္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရး ရွိပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒီေ၀ဖန္ေရးက ယဥ္ေက်းတဲ့၊ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ ေ၀ဖန္ေရး ျဖစ္ဖုိ႔ေတာ့ လိုပါတယ္။ ဒီေ၀ဖန္ေရးက တိုက္ပြဲလမ္းေၾကာင္းေပၚက ေခ်ာ္ထြက္မသြားဖုိ႔ေတာ့ လိုပါတယ္။ ဒီေ၀ဖန္ေရးက ကိုယ့္အဖဲြ႔အစည္းက၊ ကိုယ့္ေခါင္းေဆာင္က၊ ကိုယ့္လူထုက သြားေနတဲ့ ေတာ္လွန္ေရး ျမားဦးရဲ႕ ေသနဂၤဗ်ဴဟာနဲ႔ မလြဲေခ်ာ္ဖုိ႔ေတာ့ အထူး အေရးႀကီးတာေပါ့။ ဒီလို အေပၚေအာက္ အျပန္အလွန္ ေ၀ဖန္တဲ့ ေ၀ဖန္ေရးမ်ိဳးက ပါတီတြင္း၊ အဖဲြ႔တြင္း ညီညြတ္ေရး မပ်က္ျပားဖုိ႔ကို အထူး ဂရုစိုက္ဖုိ႔အမွန္ပဲ လိုအပ္တာပါ။
ဒီေတာ့ – ရန္သူနဲ႔ကိုယ္ၾကားမွာ တိုက္ပြဲဆင္ေနရင္၊ က်ေနာ္တုိ႔ အမွန္အကန္ ညီညြတ္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုပဲ က်ေနာ္တုိ႔အတြင္းမွာ ေ၀ဖန္ေရးရွိရင္ က်ေနာ္တုိ႔ မုခ် ညီညြတ္မွာပါပဲ။ ေ၀ဖန္ေရးနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ေတာ့ မူေလးတခု က်ေနာ္တုိ႔ သတိျပဳဖုိ႔လိုတယ္။ အဲဒါကေတာ့ “ညီညြတ္ေရး-ေ၀ဖန္ေရး-ညီညြတ္ေရး” ဆိုတဲ့မူပါပဲ။
ဟုတ္ၿပီဗ်ာ။ ညီညြတ္ေရး၊ ေ၀ဖန္ေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေျခခံက်တဲ့အခ်က္ေတြ၊ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ေတြ က်ေနာ္တုိ႔ သိၿပီ ထားေတာ့။ ညီညြတ္ေရးဆိုတိုင္းလည္း အစစအရာရာမွာ၊ အက္ရာ ဟရာ မရွိ၊ ကြဲတာ လြဲတာ မရွိ၊ ရာႏွဳန္းျပည့္ ပကတိ ညီညြတ္ေနရမယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေတာ့၊ က်ေနာ္တုိ႔ ေတာင္းဆိုလုိ႔ မရဘူးဗ်ာ ကိုေဒါင္း။ ေနရာတကာတိုင္းမွာ အျပည့္အ၀ အလုံးစုံ ညီညြတ္ေနရမယ္ လုိ႔ေတာ့က်ေနာ္တုိ႔ ဆႏၵစြဲနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္လုိ႔ မျဖစ္ဘူး။
ညီညြတ္ေရးတရပ္ရဲ႕ အတိမ္အနက္က၊ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါေပၚမွာလည္း မူတည္ေနပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္တုိ႔၊ လားရာတုိ႔ အေပၚမွာလည္း အမ်ားႀကီး တည္မွီေနပါတယ္။ ပကတိ ညီညြတ္ေရး၊ အၾကြင္းမဲ့ ညီညြတ္ေရး ဆိုတာကေတာ့၊ မူအားျဖင့္ တကယ့္ကို အထူး အေရးႀကီး လိုအပ္တာ အမွန္ပဲေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႔မွာ၊ တခါတေလက်ေတာ့၊ အေျခအေနတရပ္၊ အေနအထား တဆင့္မွာ၊ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ အျပည့္အ၀ညီညြတ္ဖုိ႔ မလြယ္တာမ်ိဳးကိုလည္း ႀကံဳၾကရတာပဲ မဟုတ္လား။
အျပည့္အ၀ မညီညြတ္လုိ႔ ဆိုၿပီးေတာ့လည္း၊ က်ေနာ္တုိ႔ ဘယ္သူ႔ ဘယ္သူကိုမွ အျပစ္တင္ဖုိ႔ မလိုပါဘူး။ စိတ္အားငယ္စရာလည္း မလိုပါဘူး။ အျပည့္အ၀ မညီညြတ္ေပမဲ့၊ လက္ေတြ႔မွာ အတူလက္တြဲ အလုပ္လုပ္လုိ႔ ရေနေသးတယ္ ဆိုရင္ ဒါမ်ိဳးကို က်ေနာ္တုိ႔ ေက်နပ္လက္ခံရမွာပါပဲ။
ကိုေဒါင္းႀကီး – သမိုင္းမွာ ႀကံဳခဲ့တဲ့အျဖစ္ကေလးတခု၊ က်ေနာ္ ေျပာၾကည့္မယ္။ ကိုေဒါင္းႀကီးလည္း စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ တုိ႔ဗမာအစည္းအရံုးႀကီး ႏွစ္ျခမ္းကြဲသြားေတာ့၊ ဂိုဏ္းက ႏွစ္ဂိုဏ္း ျဖစ္သြားတယ္ မဟုတ္လား။ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိွဳင္းတုိ႔၊ သခင္ေအာင္ဆန္းတုိ႔၊ သခင္သန္းထြန္းတုိ႔ လက္၀ဲဂိုဏ္းနဲ႔၊ သခင္ဗစိန္၊ သခင္ထြန္းအုပ္၊ သခင္ရွဳေမာင္ လက္ယာဂိုဏ္း။ ႏွစ္ဂိုဏ္း ကြဲခဲ့ေပမဲ့၊ ႏွစ္ဖက္စလုံးရဲ႕ ဘုံရည္မွန္းခ်က္ကေတာ့ မကြဲဘူး။ ပန္းတိုင္က မကြဲဘူး။ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး အရယူဖုိ႔ ဆိုတဲ့အခ်က္ပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္က ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ေရခ်ိန္ကလည္း၊ ၁၃၀၀ ျပည့္ အေရးေတာ္ပုံႀကီးအၿပီးမွာ ဒီေရျမင့္သစ္ ျဖစ္ေနတဲ့ကာလ။ ကမၻာမွာ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီး ျဖစ္ပြားလာတဲ့ကာလ။ အဂၤလိပ္အခက္-ဗမာ့အခ်က္ ဆိုၿပီးေတာ့၊ ျမန္မာေတြ လြတ္လပ္ေရးအရယူဖုိ႔ နည္းလမ္း ရွာၾက၊ စြန္႔စားၾကတဲ့အခ်ိန္ မဟုတ္လား။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ၊ သမိုင္း၀င္ ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္ ဆိုတာျဖစ္လာဖုိ႔ လမ္းစ ေပၚလာတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဂ်ပန္နဲ႔လွ်ိဳ႕၀ွက္ အဆက္အသြယ္ရၿပီး၊ ဂ်ပန္မွာ စစ္ပညာသင္ဖုိ႔၊ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အဖဲြ႔အစည္း အသီးသီးကေနၿပီးေတာ့ လွ်ိဳ႕၀ွက္ လူစုၾကတဲ့အခါ၊ အဲဒီ ႏွစ္ျခမ္းကြဲေနတဲ့၊ တုိ႔ဗမာအစည္းအရံုးက၊ ႏွစ္ဂိုဏ္းစလုံးက လူေတြ၊ အတူတကြ အသက္ေပး ပါ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့ သာဓက ရွိရဲ႕ မဟုတ္လား။
ဆရာျမသန္းတင့္ မကြယ္လြန္ခင္ ေျပာခဲ့တဲ့စကားတခြန္း ျပန္မွ်ေ၀ပရေစဗ်ာ။ “ေပါင္းစည္းရင္း၊ ကြဲလြဲခြင့္ ရွိပါေစ။ ကြဲလြဲရင္း ေပါင္းစည္းႏိုင္ပါေစ” တဲ့။ ကိုေဒါင္းေရ၊ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ တူတာေတြ တြဲလုပ္ၾကမယ္။ မတူတာေတြ ခြဲလုပ္ၾကမယ္။ ဘုံရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ တထပ္တည္း က်ေနရင္ ေရွ႕ခရီးဆက္လုိ႔ ရတာပဲ မဟုတ္လားဗ်ာ။
အားလုံးကို သတိရလ်က္-
ေအာင္ေ၀း
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄ – ၂၀၁၁။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
