လူထုလူပ္ရွားမႈကို ျပက္ရယ္ျပဳတဲ့ ဘုရားစူး ဗမာ့ဒီမိုကေရစီ
ျငိမ္းခ်မ္းေအး၊ ေမ ၂၅၊ ၂၀၁၃
သမၼတ ရဲ႕ “ေန႔စားခယူ ဆႏၵျပၾကတာေတြ” ဆိုတဲ့ မွတ္သားဖြယ္ စကား ကို ခု မေက်မနပ္ ျဖစ္ၾကတယ္။ အမွန္က ဘာမွ မေက်မနပ္ ျဖစ္စရာ မရွိဘူး။ အေၾကာင္းက —
တစ္ – ဒီလို အေျပာနဲ႕ စြပ္စြဲမႈဟာ အရပ္သား အမည္ခံ စစ္တပိုင္း အစိုးရ စတက္လာကတည္းက အြန္လိုင္းမွာ လံုးေလ်ာ့၊ က်ပ္မျပည့္ အာဏာရွင္ ေနာက္ၿမီးဆြဲေတြ အျမဲ လုပ္ေလ့ရွိတဲ့ အလုပ္ျဖစ္တယ္။ ခု ေလသံတူ ထြက္တဲ့ ႏိုင္ငံမွာ သမၼတ တက္လုပ္ေနသူ ရဲ႕ အဆင့္အတန္း၊ အေတြးအေခၚ ေရခ်ိန္ဟာ အြန္လိုင္းက ေပါေပါေလာလာ စစ္အုပ္စု ဒလန္ေတြနဲ႔ အဆင့္တူ ဆိုတာ သမၼတ မျဖစ္ခင္ စစ္အစိုးရ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဘဝကတည္းက အရည္အေသြး၊ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္န႔ဲ သေဘာ ကို ၾကည့္ၿပီး သိၿပီးျဖစ္တယ္။ သမၼတ ျဖစ္ၿပီးေနာက္ လုပ္ခဲ့တဲ့ အေျပာ၊ အေဟာ နဲ႔ အလုပ္ ေတြကလည္း သက္ေသျပဳၿပီး ျဖစ္တယ္။ ဆိုေတာ့ မေက်နပ္စရာ အေၾကာင္း မရွိ။
ႏွစ္ – ဒီလို အေတြးအေခၚ နဲ႔ သေဘာဟာ စစ္အာဏာရွင္ ေခတ္အဆက္ဆက္လည္း သတင္းစာ အပါအဝင္ ႏိုင္ငံပိုင္ မီဒီယာ မ်ိဳးစံုကေန ေအာင္တန္းတက် ဝါဒျဖန္႔ ေလ့ရွိတဲ့ အပ္ေၾကာင္းထပ္ ဓာတ္ျပားေဟာင္းလည္း ျဖစ္တယ္။ ခု သမၼတ ဆိုသူဟာ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ ကေန စနစ္တက် ႀကိဳတင္ အခ်ိန္ယူ ျပင္ဆင္ၿပီး အရွင္လတ္လတ္ တိုက္ရိုက္ ေမြးထုတ္တားတဲ့ ေတာင္ရွည္ဝတ္ ေခါင္းေပါင္း ေပါင္းလ်က္ စစ္အုပ္စု ကိုယ္စားျပဳသူ ျဖစ္တယ္။ ဆိုေတာ့ ဒီလို စကားမ်ိဳးပဲ ေျပာမယ္။ ဒီလို အေတြးမ်ိဳး ပဲ ရွိမယ္။ မထူးဆန္းပါ။
သံုး – စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ အပါအဝင္ လက္ဝဲ၊ လက္ယာ အာဏာရွင္ စနစ္ အားလံုးမွာ လူထု ဆႏၵ နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ ကိစၥ အားလံုး ဟာ လုပ္ယူမွ၊ အတု လုပ္ မွ ရတယ္။ အတိုက္အခံကို ဆန္႔က်င္တဲ့ ဆႏၵျပပြဲ၊ အစိုးရကို ေထာက္ခံတဲ့ လူထု ေထာက္ခံ ခ်ီတက္ပြဲ၊ ဆႏၵခံယူပြဲ၊ ေရြးေကာက္ပြဲ စတဲ့ လူထု ပါဝင္ ပတ္သက္ရတဲ့ ကိစၥ တိုင္းကို အာဏာရွင္အစိုးရေတြဟာ ေငြ၊ မက္လံုး (တိုက္ခန္း၊ ေျမ၊ မိုဘိုင္းဖုန္း)၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ (ပါမစ္) ေပး ျမဴဆြယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ အာဏာနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ ၿပီးေတာ့သာ အတု ျပဳလုပ္ယူရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခု စစ္အုပ္စု သမၼတ အေနနဲ႔ “ေန႔စားခယူ ဆႏၵျပ” တဲ့ ကိစၥကိုပဲ အကၽြမ္းဝင္ သိရွိေနတာ အံ့ၾသစရာ မရွိပါ။
ဒီလို သေဘာမ်ိဳး မရွိ၊ ဒီလို စကားမ်ိဳး ထြက္မလာရင္သာ အံ့ၾသရမယ္။ ဘုရား တရမယ္။ ခု အေျပာ အတြက္ေတာ့ အံ့ၾသစရာ မရွိသလို မေက်နပ္ စိတ္ပ်က္ စရာလည္း အေၾကာင္း မရွိလို႕ ယူဆတယ္။
ေဆာင္းပါး အစ မွာ သမၼတ ရဲ႕ မွတ္သားဖြယ္ စကားလို႕ သံုးခဲ့တယ္။ “မွတ္သားဖြယ္” ဆိုတာ စစ္အုပ္စု ႀကိဳးဆြဲရာ က ေနတဲ့ အတိုက္အခံ ေယာင္ေယာင္ ေတြ နဲ႕ အေမာင္ ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္း မသိ ဒီမိုေလျဖန္း ေတြအတြက္ မွတ္သားသင့္တဲ့ စကားျဖစ္လို႕ ဆိုလိုက္ျခင္း ျဖစ္တယ္။ အစိုးရသစ္၊ သမၼတ၊ အေျပာင္းအလဲ နဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ကို ပါးစပ္က မခ် ျဖစ္ေနတဲ့ ေခတ္သစ္ ႏိုင္ငံေရးသမား ဆိုသူမ်ားနဲ႔ ေဖာက္ျပန္တဲ့ ပညာတတ္ လူလတ္တန္းစား၊ အသိဉာဏ္ကို မရိုေသတဲ့ ပညာရွင္ ဆိုသူမ်ား အတြက္ မွတ္သားသင့္တဲ့ စကားလံုး ျဖစ္တယ္။ အေျပာင္းအလဲ ဆိုတာ အဝတ္အစား ေျပာင္းရံုမွ်နဲ႔ မျဖစ္ အေျခခံအေတြးအေခၚ၊ ခံယူခ်က္၊ သေဘာထား အတြင္း အဇၥ်တၱသႏၱာန္ မွာ ေျပာင္းမွ ရမယ္ဆိုတာကို “ေက်းဇူးႀကီးေပ တို႔ေဖေဖ” လုပ္ေနတဲ့ သူကိုယ္တိုင္က စကားထဲက ဇာတိျပရင္း သက္ေသထပ္ျပဳျခင္းျဖစ္လို႔ ဗာလာနံေတြ အေလးအနက္ထား မွတ္သားသင့္တယ္။
ဗမာျပည္မွာ စစ္အာဏာရွင္အဆက္ဆက္ဟာ ေက်ာင္းသား၊ လယ္သမား၊ အလုပ္သမား အေရး လူထု လႈပ္ရွားမႈ အားလံုးကို ေနာက္ကြယ္က ႀကိဳးကိုင္လို႔၊ ကြန္ျမဴနစ္ေတြရဲ႕ စနက္၊ ယူဂ်ီေတြ ေၾကာင့္၊ ျပည္ပက ေသြးထိုးမႈ၊ ျပင္ပ ပေယာဂေတြပါ ဆိုၿပီး အျမဲ စြပ္စြဲ ပုတ္ခတ္ခဲ့ၾကတယ္။ စြပ္စြဲ တဲ့ စကားအလုပ္ၿပီးရင္း ရက္ရက္စက္စက္ ၿဖိဳခြင္းတဲ့ ေသနတ္ အလုပ္က တပါတည္း တြဲပါေလ့ရွိတယ္။ ခု သမိုင္းဝင္ ဒီမိုကေရစီ ေခတ္ႀကီးမွာ ေသနတ္ အလုပ္အျပင္ မီးေလာင္ဗံုး အလုပ္ပါ ျပည္သူ႔အစိုးရ ျဖစ္ေတာ့ ျပည္သူကို ခ်စ္လို႔ အဆစ္ ပိုေပးလာတယ္။
ဆရာႀကီး တင္မိုး ကဗ်ာ နဲ႔ ဆိုရရင္ —
မွန္တဲ့စကား တခြန္း
တစြန္းတစ မဟလိုက္ေလနဲ႔
ကြန္ျမဴနစ္ တံဆိပ္ကပ္
အရပ္နဲ႔ လွည့္တိုက္မယ္..။
အခြင့္အေရး ဆိုစကား
တျပားဘိုးမွ် မေတာင္းလိုက္ေလနဲ႔
ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ေသြးထိုး
သူပုန္မ်ိဳး အဖ်က္သမားေတြလို႔
မတရား စြပ္စြဲၿပီး
နည္းမ်ိဳးစံု ၿဖိဳခြဲပစ္မယ္..။
(“ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး လူႀကီးမင္းမ်ား” ကဗ်ာ မွ)
ျပင္ပ ပေရာဂ နဲ႔ လူထု သပိတ္တိုက္ပြဲေတြကို ေပးစားတဲ့ အေတြးအေခၚဟာ အခုအခ်ိန္မွာ စစ္အာဏာရွင္ေတြဆီမွာခ်ည္းပဲ ရွိေနတာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ စစ္အုပ္စုရဲ႕ ျပန္မေျပာနဲ႔၊ အာမခံနဲ႔၊ ေပးတာယူ၊ ေကၽြးတာစား၊ အာခံရင္ နဘမ္က်င္းခံရတဲ့ စည္းကမ္းျပည့္ဝ စစ္မွန္လွတဲ့ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကို အလိုတူ၊ အလိုပါ ဝိုင္းဝန္းေပး၊ လမ္းေၾကာင္းေပး၊ ေရလာေအာင္ ေျမာင္းေပးေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစု ဆိုသူမ်ား နဲ႔ ႏိုင္ငံေရး အသိေရခ်ိန္နည္း ထမင္းနပ္မွန္ေနတဲ့ လူလတ္တန္းစား အတန္းပညာတတ္ဆိုသူမ်ား မွာပါ ရွိေနတယ္။
တနည္းအားျဖင့္ လူထုအင္အားကို ေၾကာက္တဲ့ ေရာဂါ၊ အမွန္ကို ရင္မဆိုင္ရဲတဲ့ ေရာဂါ ဟာ ဗမာ့ႏိုင္ငံေရး နဲ႔ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွာ စြဲကပ္ အျမစ္တြယ္ေနၿပီ ျဖစ္တယ္။
ခု ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲတိုးတက္မႈ၊ အေျခခံဥပေဒ၊ ေရြးေကာက္ပြဲ၊ အရပ္သား (အမည္ခံ) အစိုးရ နဲ႔ အတိုက္အခံ ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈ ကို အထိုက္အေလ်ာက္ လႈပ္ရွားခြင့္ေပးေနျခင္းဆိုတာေ
၂၀၀၇ ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးႀကီး အၿပီးမွာ ႏိုင္ငံတကာ၊ ေဒသတြင္း နဲ႔ ျပည္တြင္း အေျခအေန အရပ္ရပ္နဲ႔ ဖိအားေတြ ေၾကာင့္ စစ္အုပ္စုဟာ မလႊဲသာ၊ မေရွာင္သာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြကို လုပ္ဖို႔ လိုလာခဲ့တယ္။ ဗမာ့ႏိုင္ငံေရး သုခမိန္ဆိုသူႀကီးမ်ားကလည္း လူထုတိုက္ပြဲ ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး နဲ႔ သူရဲ႕ ျပည့္ဝတဲ့ သေဘာေတြကို ေသးသိမ္ေအာင္ ေျပာဆို၊ ေရးသား သံုးသပ္လာတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ စစ္အုပ္စု အက်ိဳးစီးပြား သက္ဆိုးရွည္ေစမယ့္ စစ္မိုကေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈဟာ အခု အေျခအေန အထိ အေျခတည္ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တယ္။ တဘက္ကလည္း လူထု (အထူးသျဖင့္ လူလတ္တန္းစား နဲ႔ ပညာတတ္ဆိုသူမ်ား) ကို ေခၽြးသိပ္ဖို႔ရာ ဟန္ျပ အခြင့္အေရး၊ စစ္အုပ္စု စီးပြားနဲ႔ အာဏာ ကို တိုက္ရိုက္ မထိေစတဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြကို ေပးခဲ့တယ္။ “ပူးသတ္ေရး” သမားေတြဟာလည္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ “ေပါင္းစားေရး” သမားေတြသာ တျဖည္းျဖည္း ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ လူထုအင္အား (People Power) ကို ေၾကာက္ရင္းနဲ႔ စခဲ့တဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈဟာ လူထုအင္အား နဲ႔ လႈပ္ရွားမႈ ကို ျပက္ရယ္ျပဳ၊ သင္းကြပ္၊ ဖိႏွိပ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး ဓေလ့ ရွင္သန္လာျခင္းနဲ႔ အဆံုးသတ္ၿပီး လက္ရွိမွာ စစ္အုပ္စု နဲ႔ အတိုက္အခံ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစု ဆိုသူတို႕ တေလသံ ထြက္တဲ့ အေျခအေနအထိ ျဖစ္လာေတာ့တယ္။
ပုဂၢလိက ဆႏၵစြဲ နဲ႔ ကိုယ္က်ိဳးရွာ အတၱေတြေၾကာင့္ တကယ္ မညီမညြတ္ျဖစ္ေနၾကၿပီး ညီညြတ္ေရးစကား အေျပာဆံုးက ဗမာ့ ႏိုင္ငံေရးဓေလ့ပဲ ျဖစ္တယ္။ အေတြးအေခၚေပါင္းစံု ထြန္းကား၊ ပန္းေပါင္းစံုပြင့္ၿပီး မတူကြဲျပားမႈ၊ အျမင္ကြဲ၊ စကားကြဲ၊ အလုပ္ကြဲေတြၾကားက ဟန္ခ်က္ညီ ညီညြတ္မွ်တေနတဲ့ ဒီမုိကေရစီ ရဲ႕ ပကတိ အလွတရား တခုကို ခံစား၊ သိျမင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အျမင္၊ အသိနဲ႔ သေဘာထားက မႀကီးႏိုင္ေတာ့ ညီညြတ္ေရး ၿပိဳကြယ္မွာေၾကာက္လို႔၊ ယံုၾကည္မႈ ပ်က္ျပယ္မွာ စိုးလို႔ ဆိုတဲ့ အႏွစ္မပါတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔ အတိုက္အခံလုပ္ျခင္း၊ ေဝဘန္ျခင္း၊ မတရားမႈကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း ဆိုတဲ့ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အတြင္း အႏွစ္သေဘာဟာ ဗမာ့ႏိုင္ငံေရး နဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ဓေလ့မွာ ဝမ္းနည္းဖြယ္ သားေလွ်ာ ပ်က္က်သြားခဲ့ရတယ္။
ဒီမိုကေရစီ ေရခံေျမခံေကာင္းေကာင္း တိုင္းျပည္နဲ႔ စနစ္မွာ အျမစ္တြယ္ ရွင္သန္ေစခ်င္ရင္၊ ဒီမိုကေရစီ အဝန္းအဝိုင္း မ်ိဳးေစ့ခ် ေပါက္ဖြား တည္တံ့ ေစခ်င္ရင္၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕ စြဲကပ္ေနတဲ့ လူမႈ၊ က်န္းမာ၊ စီးပြား၊ ႏိုင္ငံေရး၊ တိုင္းရင္းသားအေရး အနာေရာဂါ အားလံုးကို ေပ်ာက္ခ်င္ရင္ ဗမာ့ ႏိုင္ငံေရး ဓေလ့မွာ လူထု အတိုက္အခံလုပ္ျခင္း၊ လူမႈ တရားမွ်တမႈ သပိတ္တိုက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲျခင္း စတဲ့ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္း လူမႈအဖြဲ႕အစည္းအသီးသီးရဲ႕ လူထုလႈပ္ရွားမႈ (Social Mobility) ေတြကို အားေပးရမယ္၊ ႀကိဳဆိုရမယ္၊ ေပြ႕ဖက္ရမယ္၊ လက္ခံရပါမယ္။
ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခု ကို ေခါင္းေဆာင္ (သို႔) လူတစု က ခ်တယ္။ က်န္တဲ့ ငယ္သား ေနာက္လိုက္က လက္ညွိဳးေထာင္၊ ေခါင္းညိတ္ န႔ဲ မွန္ပါ့ ဘုရား လုိက္တယ္ ဆိုတာ အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ လကၡဏာ၊ အက်င့္စရိုက္ ျဖစ္သလို တိုင္းျပည္ ပ်က္စီးေစတဲ့ မြဲေဆးေဖာ္ေနျခင္းလည္း ျဖစ္တယ္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တိုင္းကို ေကာင္းေကာင္း ဆိုးဆိုး၊ မွန္မွန္ မွားမွား၊ လိုလို မလိုလို၊ အတိုက္အခံ လုပ္တဲ့ အက်င့္ ရွိမွ၊ ေဝဖန္ ပိုင္းျခား သံုးသပ္တဲ့ ဓေလ့ ရွိမွ အျမင္ေပါင္းစံု၊ ဘက္ေပါင္းစံု၊ ရႈေဒါင့္ေပါင္းစံု က သံုးသပ္ခ်က္၊ အျမင္၊ သေဘာထား၊ အသံ ေတြ ထြက္လာၿပီး ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ့ ရလဒ္တခု ထြက္လာ မွာ ျဖစ္တယ္။
ဂ်ာမန္ ကဗ်ာဆရာ ဗားေတာ့ဘရက္ (၁၈၉၈-၁၉၅၆) က စာမတတ္မႈေတြထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးစာမတတ္မႈ (ႏိုင္ငံေရးအသိမရွိမႈ) က အဆိုးဆံုးပဲ လ႔ို ဆိုခဲ့ဖူးတယ္။ ထပ္ျဖည့္ဆိုရရင္ ႏိုင္ငံေရး အသိမဲ့၊ ႏိုင္ငံေရးစာမတတ္မႈေတြထဲမွာ လူထုအင္အား နဲ႔ လႈပ္ရွားမႈ ကို မ်က္ကြယ္ျပဳျခင္း၊ ျပက္ရယ္ျပဳျခင္းက အဆိုးတကာ့ အဆိုးဆံုးပဲ ျဖစ္တယ္။ လူထုလႈပ္ရွားမႈ နဲ႔ အင္အားကို ေက်ာခိုင္းရင္၊ အေလးဂရုမျပဳရင္ ဒါဟာ လူ႔အဖြဲအစည္းရဲ႕ တရားမဲ့မႈေတြ အားလံုးကို ေထာက္ခံ အားေပး၊ လက္ခံေနတာနဲ႔ အတူတူပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွာ ထင္တိုင္းၾကဲ တရားမဲ့ ဖိႏွိပ္ခြင့္ရေနသူေတြရဲ႕ ဘက္က ရပ္တည္ေနတာပဲ ျဖစ္တယ္။ ကိုယ္တိုင္ ကာယကံ ေျမာက္ ဖိႏွိပ္သူ မဟုတ္၊ မက်ဴးလြန္ရင္ေတာင္ ကိုယ္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး အသိမဲ့ လူထုအင္အား နဲ႔ လႈပ္ရွားမႈ ကို ျပက္ရယ္ျပဳ၊ ျပစ္တင္မႈေၾကာင့္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွာ မတရားမႈေတြ ဒင္းၾကမ္းျပည့္၊ မသူေတာ္ေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ နဲ႔ မတရားလုပ္ခြင့္ အျမဲရေနမွာ ျဖစ္တယ္။
အတိုခ်ဳပ္ရရင္ လူထုလႈပ္ရွားမႈေတြ၊ လူထုအသံေတြ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ထြက္ႏိုင္မွသာ လူမႈတရားမွ်တမႈ မဲ့ေနမႈေတြကို လူ႔အဖြဲ႕အစည္းက ထင္ထင္ရွားရွား သိႏိုင္၊ ၾကားႏိုင္၊ ျမင္ႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္။ လူထုအင္အား၊ လႈပ္ရွားမႈ နဲ႔ ဘုန္းႀကီး နဲ႔ ဘီး လို “ျပဒါးတလမ္း၊ သံတလမ္း” ျဖစ္ေနတဲ့ စစ္အုပ္စု သမၼတ က “ေန႔စားခယူ ဆႏၵျပၾကတာေတြ” ပါလို႔ ျပယ္ရယ္ျပဳ ေစာ္ကား တာဟာ ဆိုခဲ့သလို မထူးဆန္းပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုအေတြးအေခၚ၊ အျမင္၊ ခံယူခ်က္၊ သေဘာထား ဗမာ့ႏိုင္ငံေရး ဓေလ့၊ အထူးသျဖင့္ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစု နဲ႔ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရး လမ္းေၾကာင္းမွာပါ ႀကီးစိုးေနတာဟာ ထူးဆန္းပါတယ္။ အေရးလုပ္၊ ဂရုျပဳသင့္ပါတယ္။ ဒါကို မ်က္ကြယ္ျပဳ အေလးအနက္မထားရင္ အနာဂတ္ ဗမာ့ႏိုင္ငံေရး နဲ႔ ဒီမိုကေရစီ အေရး မလွပါ။ လူထုလႈပ္ရွားမႈ နဲ႔ အင္အားကို ျပက္ရယ္ျပဳရင္၊ ဖိႏွိပ္ရင္၊ ဆန႔္က်င္ရင္၊ အားမေပးရင္၊ ခံတြင္းမေတြ႕ရင္ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ ဟုတ္ကို မဟုတ္ပါ။ အာဏာရွင္စနစ္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို သေဘာမွာ အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူ႔ဘဝေတြဟာလည္း ဒံုရင္း ဒံုရင္း ထက္ပိုဆိုးဖို႔သာ ရွိတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း မိုမခကေနတဆင့္ တင္ျပလိုက္ပါတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအး
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
