>
ေသမွာကို ေမ့ေနၾကၿပီလားဒီဇင္ဘာ ၉၊ ၂၀၁၀
၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၇ ရက္ေန႔သည္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔အသင္း နာေရးကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုန္) အတြက္၊ ဗမာျပည္သူလူထုတရပ္လံုးအတြက္ မဟာဆံုးရံႈးမႈတရပ္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၇ ရက္ေန႔က ကၽြန္ေတာ္ ေမၿမိဳ႕တြင္ ကိုယ္တိုင္ဒါ႐ိုက္တာ သ႐ုပ္ေဆာင္အျဖစ္ ႐ိုက္ကူးေနေသာ “ဇာတ္ၾကမ္း” DVD ဇာတ္ကားကို ရိုက္ကူးေနစဥ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး၊ အႏုပညာေရးတို႔တြင္ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပျဖစ္ေသာ ေက်းဇူးရွင္ ဘဘ ဦးသုခ ဆံုးပါးသြားေၾကာင္း သိရိွရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထုတ္လုပ္သူႏွင့္ ႐ုပ္ရွင္အဖြဲ႔သားမ်ား၊ သ႐ုပ္ေဆာင္မ်ားအား ေတာင္းပန္လ်က္ ဘဘ ဦးသုခ၏ က်န္ရစ္ေသာ ခႏၶာအား သၿဂႋဳဟ္မည့္ေန႔ရက္၊ ဂူသြင္းမည့္ ေန႔ရက္ နံနက္ အေစာဆံုးေလယာဥ္ျဖင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ လ်င္ျမန္ေသာေျခလွမ္းတို႔ႏွင့္ ျပန္လာကာ ဂူသြင္းသၿဂႋဳဟ္မႈ ျပဳလုပ္ၿပီး ညေနေလယာဥ္ျဖင့္ မိမိ၏ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ကြင္းရွိရာသို႔ ေလးလံေသာ ေျခလွမ္းတို႔ျဖင့္ ျပန္သြားခဲ့ရသည္။
ဘဘ မွာခဲ့သည္ ရွိသည္။
“ေမာင္ေက်ာ္သူေရ … ေက်ာ္သူနဲ႔ သုခ ဆိုတာ ကက္ကင္း” တဲ့။
“ဒါဆုိရင္ … ေက်ာ္သူနဲ႔ သခ်ဳႋင္း ဆိုတာလဲ ကက္ကင္းေပါ့” ဟု ကၽြန္ေတာ္ ေမးမိသည္။
“ဟုတ္လုိက္ေလ … ေမာင္ေက်ာ္သူေရ။ ေအး ! ဘဘ ဆံုးရင္လဲ။ ေမာင္ေက်ာ္သူပဲ စီစဥ္ သၿဂႋဳဟ္ေပး” တဲ့။
ဘဘ ဦးသုခသည္ ႏိုင္င့ံဂုဏ္ေဆာင္၊ စာေပအႏုပညာ၊ ႐ုပ္ရွင္အႏုပညာ၊ ဂီတအႏုပညာသည္ တို႔၏ လမ္းျပၾကယ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ဘာသာသာသနာႏွင့္ ပတ္သက္၍ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေသာ အင္အားတို႔ျဖင့္ ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ေသာ ပုဂိၢဳလ္ထူးႀကီးပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
ဘဘ ဦးသုခသည္ နာေရးကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုန္) အား စတင္ဖြဲ႔စည္းခဲ့သူ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ နာယကႀကီးလည္း ျဖစ္သည္။ ဘဘ ဦးသုခ၏ ေက်းဇူးတရားတို႔ေၾကာင့္ ဗမာျပည္သူျပည္သားတို႔ “ေသဆံုးသြားပါက ေသေသာသူသည္ သုႆန္သို႔ သက္သက္သာသာ သြားႏုိင္ခဲ့ၿပီ” ျဖစ္သည္။
ထိုကဲ့သို႔ေသာ ဗမာျပည္သူျပည္သားမ်ားအတြက္ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး၊ သာသနာေရး၊ အႏုပညာေရး ကိစၥရပ္မ်ားကို ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပေပးေသာ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္သည့္ ဓဝ၀ံၾကယ္ႀကီးတစင္း ျဖစ္သူ ဘဘ ဦးသုခ၏ ကြယ္လြန္ျခင္း ၅ ႏွစ္ျပည့္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၇ ရက္ေန႔တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နာေရးကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုန္) မွ အသင္းသူ/သားမ်ား၊ ဘဘ ဦးသုခအား ၾကည္ညိဳ ေလးစားၾကေသာ ၇ ရက္သားသမီးမ်ားမွ ေရေဝးသုႆန္ရွိ ဘဘ ဦးသုခ၏ အုတ္ဂူအား ေရေဆးေၾကာျခင္း၊ ျခံဳပုတ္မ်ား၊ ျမက္႐ိုင္းမ်ားကို ရွင္းလင္းျခင္း၊ ေဆးသုတ္ျခင္း၊ သံတိုင္မ်ားႏွင့္ ေခါင္မိုးတို႔အား ပြတ္တိုက္ေဆးေၾကာျခင္း၊ ပန္းဆက္ကပ္ျခင္း၊ ဘဘ၏ အုတ္ဂူရွိ ဓာတ္ပံုကားခ်ပ္သည္ ေနေလာင္ေမွးမိွန္ေန၍ အသစ္ျပဳလုပ္ထားေသာ အေဝးေရာက္ ဗဂ်ီဆရာ မင္းေက်ာ္ခိုင္ရဲ႕ ေရးဆြဲေပးထားေသာ ဘဘ၏ ပံုတူ Sketch အား စတီးျပားေပၚတြင္ ထြင္းလုပ္ထားေသာ လက္ရာႏွင့္ လဲလွယ္တပ္ဆင္ျခင္း၊ ေမတၱာပို႔သ ကန္ေတာ့ၾကျခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ျပင္ ဆရာႀကီး မင္းသိခၤ၏ အုတ္ဂူသို႔လည္း သြားေရာက္၍ သန္႔ရွင္းေရးျပဳလုပ္ျခင္း၊ ပန္းဆက္ကပ္ျခင္း စုေပါင္းေမတၱာ ပို႔အမွ်ေပးေဝျခင္းတို႔ကိုလည္း ကုသုိလ္ျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့သည္။
ဤသို႔ ေက်းဇူးဆပ္ကုသိုလ္ယူပြဲ ျပဳလုပ္စဥ္အခ်ိန္ပိုင္းအတြင္း ကၽြန္ေတာ္၏ အသိဉာဏ္ထဲသို႔ ေမးခြန္းမ်ား ဖ်တ္ခနဲ ေပၚလာမိသည္။
ဘဘ၏ ေက်းဇူးတရားမ်ားမကင္းၾကေသာ ႐ုပ္ရွင္အႏုပညာရွင္မ်ား၊ ႐ုပ္ရွင္ အဖြဲ႔အစည္းမွ အႏုပညာရွင္ နာမည္ခံသူမ်ားတို႔သည္ ဤသို႔ေသာ အခ်ိန္ကာလတြင္ မိမိတို႔၏ အတၱကိစၥမ်ားသာ လုပ္ေဆာင္ေနၾကသေလာ … ? ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟတရားမ်ား၏ ကြန္ယက္တြင္ ဆို႔နစ္မြန္းၾကပ္ နစ္ျမဳပ္ေနၾကၿပီလား …? ေသမွာကို ေမ့ေနၾကၿပီလား … ? ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၾကပါသလား … ? ဟူေသာ ေမးခြန္းမ်ား ျဖစ္ေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နာေရးကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုန္) အသင္းသူ/သားမ်ား အေနျဖင့္ ေမ့ပစ္၍ မရႏိုင္ပါ။ ေမ့ခ်င္ဟန္ေဆာင္၍လည္း မရပါ။ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္ ဒီေနရာတြင္ အျမဲေတြ႔ျမင္ၾကရမည္ ျဖစ္သည္။
ေနာက္တခ်က္ … ဘဘ ဦးသုခ၏ ေက်းဇူးတရားမ်ားကို သတိတရ ေဖာ္က်ဴးၾကေသာ ေဟာေျပာပြဲမ်ား၊ မဂၢဇင္းမ်ား၊ ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ ဘဘ ဦးသုခ လမ္းညႊန္ခ်ျပေပးခဲ့ေသာ နာေရးကူညီမႈ အသင္း (ရန္ကုန္)ႏွင့္ ပတ္သက္၍ တလံုးတပါဒမွ် မပါရွိျခင္းသည္ ဘဘ ဦးသု၏ ဂုဏ္ပုဒ္ ေက်းဇူး တရားမ်ားကို ေဖာ္က်ဴးၾကေသာ ေရးသားသူတို႔အေနျဖင့္ –
မေဖာ္က်ဴးၾကျခင္းလား … ?
မေရးသားၾကျခင္းလား … ?
ဒါမွမဟုတ္ ေရးခြင့္မရ၍လား … ?
ဘဘ ဦးသုခ၏ သမိုင္းကို ဖြက္ထားၾကျခင္းလား … ?
ဘဘ ဦးသုခ၏ သမိုင္းကို ေျမျမဳပ္ပစ္လိုက္ျခင္းလား … ?
အာဏာပိုင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွ ေရးခြင့္ပိတ္ထားျခင္းလား … ? စသည့္ အံ့ၾသကုန္ႏိုင္ဖြယ္ရာမ်ား ျဖစ္ေတာ့သည္။
ဤတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ ေသမည့္ရက္၊ ဘဝတပါးသို႔ ေျပာင္းလဲမည့္ရက္သည္ အစိုးမရေခ်။ ေသလွ်င္ မၿပီးေသးပါ။ မေသခင္ သင္ဘာေတြမ်ား ေပးဆပ္ခဲ့ၿပီးၿပီလဲ ဟူ၍သာ ျပန္လည္ ေမးလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
