>
လူသာဆံုးတယ္ က်န္တာမ႐ံႈးတ့ဲ သားဂ်ာနယ္ေက်ာ္စက္တင္ဘာ ၂၅၊ ၂၀၁၀
ဦးမိုးဟိန္း (သားဂ်ာနယ္ေက်ာ္)သည္ ၂၃.၉.၂၀၁၀ (ၾကာသပေတး) ေန႔ နံနက္ (၉း၀၀) နာရီအခ်ိန္တြင္ တဘဝ ခႏၶာကိုစြန္႔ပစ္၍ ကမာၻေျမျပင္မွ ထြက္ခြာသြားခဲ့သည္။ ဆရာမိုးဟိန္း၏ ႐ုပ္ခႏၶာအား ေရႊဂံုတိုင္အထူးကု ေဆးရံုႀကီး (SSC)မွ ေရေဝးသုႆန္အေအးခန္းသို႔ နာေရးကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုန္)က သြားေရာက္ သယ္ေဆာင္ေပးခဲ့ပါသည္။
ဦးမိုးဟိန္း (သားဂ်ာနယ္ေက်ာ္)သည္ ဖခင္ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ ဦးခ်စ္ေမာင္ + ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မမေလးတို႔၏ သား ကဗ်ာဆရာ၊ စာေရးဆရာတဦးျဖစ္သည့္အျပင္ ျမင္းျခံၿမိဳ႕ မဟာပရိတၱေစတီေတာ္ျမတ္ တည္ထားရာတြင္ အလွဴရွင္မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းဦးေဆာင္ခဲ့သူတဦးလည္းျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ေမၿမိဳ႕စည္သာရပ္၌လည္း ဒဟတ္စံျပ ပရဟိတပ်ဳိးခင္းကိုလည္း တည္ေထာင္ထားေသာ ပရဟိတလုပ္ငန္းကို ဦးေဆာင္မ်ဳိးေစ့ခ်ေပးခဲ့သူတဦးလည္း ျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ကမာၻေအးကုန္းေျမရွိ ပရိယတိၱသာသနာ့ တကၠသိုလ္တြင္လည္း သံဃာေတာ္မ်ားအား အဂၤလိပ္စာကို ပညာဒါနအျဖစ္ သင္ၾကားေပးခဲ့သူတဦးလည္း ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ စာေပ၊ ပညာဒါန၊ ပရဟိတလုပ္ငန္း၊ သာသနာ ျပဳလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ေပးဆပ္ခဲ့သူ တဦးအေနႏွင့္ မရဏမင္းအား စိန္ေခၚခဲ့ၿပီး ကမာၻေျမျပင္ေပၚတြင္ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ လူသားမ်ားအား “မွာပါရေစ … ေျပာပါရေစ” ဟု မွာတမ္းေႁခြကာ မရဏမင္းဆီ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးလိုက္သြားၿပီ ျဖစ္ေတာ့သည္။
“ မွာပါရေစ … ေျပာပါရေစ ”
(၁)
ကိုယ္ေသရင္ မငိုနဲ႔၊ ပါးစို႐ံု ရွိမွာေပါ့။
သပိတ္မသြတ္နဲ႔ လြတ္ၿပီးသား၊ ကၽြတ္ၿပီးသား။
ထမင္းမထုပ္နဲ႔၊ သိုးစာ၊ ပုပ္စာ၊ ျဖဳန္းတီးစာ။
အိုးမခြဲနဲ႔၊ အိုးမလို ဘာကိုမွ ကိုယ္မစြဲဘူး။
အပြင့္အခက္ယူမသြားနဲ႔၊ ျပန္လိုက္ရမယ့္အစား မဟုတ္ဘူး။
ရက္လည္၊ လလည္၊ ႏွစ္လည္
ဘာကိုမွ မလည္နဲ႔၊ သံသရာႀကီးမွာလည္ခဲ့သူ။
(၂)
ကိုယ္ေသရင္ မငိုနဲ႔ ႀကိဳႀကိဳၿပီးေသထားသူ။
“ဘုရားရွင္ရဲ႕ဂုဏ္ေတာ္”ကို ျမတ္ႏိုးပူေဇာ္ရင္း
အႀကိမ္ႀကိမ္ အေသရင္းထားသမို႔ မရဏမင္းဆီ ေပ်ာ္ေပ်ာ္သြားမွာ။
ၿပီးေတာ့ ေျပာပါရေစ –
သာသနာ၊ စာေပ၊ ပရဟိတ
လုပ္လက္စေတြကို ဆက္လုပ္ဖို႔၊
ေဟာဒီခ်စ္ရတဲ့ မိခင္ေျမကို
ျပန္လာခဲ့မယ္မုခ်။
ဒီေတာ့ ကိုယ္ေသရင္ မငိုနဲ႔၊ ေျဖသာစမ္းပါ၊ ျပံဳးစမ္းပါ
လူသာဆံုးတာ က်န္တာမ႐ံႈးဘူး။
မွာခဲ့ၿပီ၊ ေျပာခဲ့ၿပီေနာ္၊ ဒါပါပဲ။ ။
မိုးဟိန္း (သားဂ်ာနယ္ေက်ာ္)
ယေန႔ ၂၅.၉.၂၀၁၀ (စေန) ေန႔ နံနက္ (၁၀း၀၀) နာရီအခ်ိန္တြင္ ေရေဝးသုႆန္၌ နာေရးကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုန္)က အလွဴမီနီယမ္ မွန္ေခါင္းျဖင့္ စ်ာပနအခမ္းအနား ျပင္ဆင္ေပးကာ အသင္းသူ/သားမ်ားတို႔မွ မီးသၿဂႋဳဟ္ျခင္း အခမ္းအနားကို က်င္းပေပးခဲ့ပါသည္။ ယင္း အခမ္းအနားတြင္ က်န္ရစ္သူ မိသားစုဝင္မ်ားႏွင့္အတူ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွ လူပုဂိၢဳလ္မ်ား၊ စာေပေလာကမွ ကဗ်ာ ဆရာ၊ စာေရးဆရာမ်ား၊ ပရဟိအဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွ လူမႈေရးသမားမ်ား စံုညီစြာ လာေရာက္ၾကသည္။
လူသားမ်ားအတြက္ လိုအပ္ေသာ သာသနာေရး၊ ပညာေရး၊ အက်ဳိးျပဳ ကဗ်ာ/စာေပႏွင့္ ပရဟိတ လုပ္ငန္းမ်ားကို ေနာက္ဆံုးထြက္သက္အထိ ေပးဆပ္သြားေသာ ဆရာဦးမိုးဟိန္း (သားဂ်ာနယ္ေက်ာ္) တေယာက္ “လူသာဆံုးတယ္ က်န္တာမ႐ံႈး” ဟု ဆရာကေျပာခဲ့ေသာ္လည္း ဤကဲ့သို႔ ျမင့္ျမတ္ေသာ လူသားတဦး ကမာၻေျမျပင္မွ ထြက္ခြာသြားျခင္းသည္ “လူသာဆံုးတယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ေတာ့ အစားထိုးမရတဲ့ ဆံုး႐ႈံးမႈတရပ္ပင္” ျဖစ္ေတာ့သည္။
ဆရာေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း “ေဟာဒီ ခ်စ္ရတဲ့မိခင္ေျမကို ျပန္လာခဲ့မယ္မုခ်” ဆိုတဲ့ စကားရပ္အတိုင္း ကမာၻေျမျပင္ရွိ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနဆဲအခ်ိန္၌ ဆရာျပန္အလာကို ေစာင့္စားလွ်က္ . . . . ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
