>
ရန္တကာေအာင္တို႔ အေဖစက္တင္ဘာ ၉၊ ၂၀၁၀
တေယာက္ရဲ႕ျဖတ္သန္းမႈဟာ ေနာက္တေယာက္အတြက္ နည္းယူစရာေတြျဖစ္တယ္။ ဦးဇင္းတို႔ထဲမွာ ျဖတ္သန္းမႈအမ်ားဆံုး ရွိခဲ့တဲ့သူ႔ထံက သင္ယူစရာေတြ ေမးျမန္းစရာေတြ ေလ့လာစရာေတြ အေျမာက္အမ်ား ဆိုတာ အထူးေျပာစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။ အခု သူနဲ႔ ၾကံဳဆံုခဲ့ရစဥ္ထဲက မွတ္ဉာဏ္ထဲ ေပၚလာသမွ်ကို ႀကိဳးစားၿပီး ႐ုပ္ပံုလႊာတခုအျဖစ္ ခ်ယ္မႈန္းဖို႔ ႀကိဳးစားၾကည့္တာပါ။ ႀကီးမားေသာ သူ႔ရဲ႕ျဖတ္သန္းမႈ အေတြ႔အၾကံဳေတြထက္ စာရင္ ယခု ေရးျပမွာက လိုအပ္ခ်က္ေတြမ်ားစြာ ရွိေနမွာပါ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ သက္ရွိ သမိုင္းစာအုပ္ထဲက မွတ္မိသမွ် စာမ်က္ႏွာအခ်ဳိ႕ကို ျပန္လည္ မွ်ေဝၾကည့္တာပါ။ သူနဲ႔ ဦးဇင္း ဘာသာတရားက စည္းတားထားေပမယ့္ ယံုၾကည္ခ်က္က ဦးဇင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ေပါင္းစည္းေစတယ္။ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္က လက္တြဲေစတယ္။ တူညီတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္က ျခားနားမႈေတြကို က်ဥ္းေျမာင္းေစတယ္။
သူ႔ကို ဦးဇင္းတို႔အားလံုးက ဦးသုလို႔ ေခၚတယ္။ စေရာက္ခါစ ဦးဇင္းတို႔အတြက္ သာယာဝတီေထာင္ဟာ အားလံုး အသစ္အဆန္းေတြခ်ည္းပဲ။ အရင္ေရာက္ႏွင့္သူေတြကလည္း ကိုယ္ႏွင့္ၾကံဳဆံုဖူးသူ တဦးတေယာက္ မွ်မပါဘဲကို။ တခ်ဳိ႕ေတာ့ နာမည္ၾကားဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြဆိုတာက အေဆာင္က ရာဇဝတ္သား (criminal) ေတြလို ခၽြတ္ခြာတို႔ ႐ိုက္စားတို႔ဆိုတာ သိကၡာအရ ေရွာင္က်ဥ္ထားၿပီးသား ေရာက္လာတဲ့ လူသစ္ကို ဘယ္လိုကူညီရမလဲဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္အျပည့္အဝရွိၿပီး သူေတြခ်ည္းပဲေလ။ ဒီအထဲမွာ ထူးထူးျခားျခား သတိထားမိတာက မနက္မိုးလင္းတိုင္း ေရွ႕တိုက္က လမ္းေလွ်ာက္ရင္း အသစ္ေျပာင္းလာတဲ့ ဦးဇင္းတို႔ကို ကိုယ္အမူအရာအားျဖင့္ အားေပးစကား ေျပာၾကားသူေတြထဲက လက္မေထာင္ အားေပးစကားေျပာၾကားသူ ဦးသုကို ထူးထူးျခားျခား မွတ္မိေနတယ္။ အသက္အရြယ္အရ အရင့္ဆံုးသူရဲ႕ အတက္ႂကြဆံုးေသာ အားေပးမႈ ကိုယ္အမူအရာက ဦးဇင္းတို႔အားလံုးကို အားတက္ေစတယ္။ စေရာက္ခါစက လူသစ္နဲ႔ လူေဟာင္း အကန္႔အသတ္ ႀကီးႀကီးမားမားနဲ႔ ကန္႔သတ္ စည္းတားထားေပမယ့္ ရက္ေတြ ၾကာလာေတာ့ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ စကားေျပာလို႔ ရလာတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ သူ႔ရဲ႕သမိုင္းေၾကာင္းနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ျဖတ္သန္းမႈေတြကို တအံံ့တၾသ ေငးေမာခဲ့ရတယ္။ သူဟာ ေက်ာင္းသားဘဝထဲက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လႈပ္ရွားမႈမွာပါဝင္ၿပီး လူငယ္ဘဝထဲက ေထာင္ကို ေရာက္ခဲ့တယ္။ ေထာင္ကို ေရာက္ၿပီးေတာ့လည္း မၾကာခင္ ကၽြန္းကို အပို႔ခံရတဲ့အထဲ ပါသြားခဲ့တယ္။ ကၽြန္း အပို႔ခံရတဲ့မနက္ ျမင္ကြင္းကို ဦးသု က ဒီလို ေျပာျပဖူးတယ္။
“အဲဒီမနက္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို မွန္လံုကားႀကီးနဲ႔ ေခၚသြားတယ္။ မွန္ေတြကို ထံုးသုတ္ထားတယ္။ ဘာမွ မေတြ႔ရဘူး၊ ေနာက္ သေဘၤာဝမ္းဗိုက္ထဲမွာ ထည့္ေခၚသြားတာ”
သူတို႔ကို လူမသိသူမသိ ေခၚေဆာင္ၿပီး လူသူနဲ႔ ေဝးရာ ေရလယ္ေခါင္ကို ပို႔ေတာ့မွာပါ။ ကၽြန္းေပၚမွာ သူတို႔ ႐ုန္းကန္ခဲ့ရပံုေတြ၊ တိုက္ပြဲမ်ဳိးစံု တိုက္ခဲ့ရတာေတြကို သူက ေျပာျပတယ္။ ျပင္းထန္တဲ့ တိုက္ပြဲေတြၾကားက ထြက္လာရသူပီပီ ရန္သူအေပၚ ျမင္တဲ့အျမင္ကေတာ႔ ျပတ္သားတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ ကၽြန္းတိုက္ပြဲမွာ ၾကံဳခဲ့ရတာေတြကို သူက မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြကို လက္ဆင့္ကမ္းတယ္။ အထူးသျဖင့္ သူနဲ႔ ေတြ႔ဆံုခ်ိန္မွာ ကၽြန္းတိုက္ပြဲရဲ႕ ၂၅ ႏွစ္ျပည့္ ေငြရတုႏွစ္ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေငြရတုကို ေရွ႕တိုက္ ေနာက္တိုက္ ႏွစ္တိုက္ထဲမွာ တဦးတည္းေသာ ကၽြန္းျပန္ႀကီး ဦးဇင္းတို႔ ေခၚတဲ့ ဦးသု (နာမည္ရင္း ဦးေအာင္ေမသုဟာ) အတက္ႂကြဆံုး စိတ္နဲ႔ က်င္းပတယ္။ သံုးရက္လံုးလံုး ကၽြန္းတိုက္ပြဲနဲ႔ ကၽြန္းေပၚမွာ ေနထိုင္မႈ အမ်ဳိးမ်ဳိးကို အားပါးတရ လက္ဆင့္ကမ္းတယ္။
ကၽြန္းတိုက္ပြဲမွာ ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားတဲ့ သတၱိကေတာ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြ၊ သိကိုသိထားသင့္တဲ့ သမိုင္းကိစၥေတြျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္ဘက္က တက္ညီလက္ညီသာ တိုက္ပြဲဝင္၊ ရန္သူဟာ ကိုယ့္ကို ေလးစားလာရမယ္ဆိုတာ ကၽြန္းတိုက္ပြဲက အမ်ားႀကီး သက္ေသျပေနတယ္။ ကၽြန္းတိုက္ပြဲမွာ ရဲေဘာ္တေယာက္ က်ဆံုးၿပီဆိုတာနဲ႔ ကၽြန္းေပၚက်န္ရစ္သူအားလံုးက တညီတညြတ္တည္း အင္တာေနရွင္ နယ္သီခ်င္းနဲ႔ ဂုဏ္ျပဳဦးညြတ္တာဟာ ၾကားရသူေတြကို အေတြးထဲ အသားထဲအထိ စူးဝင္သြားေအာင္ သူ႔ရဲ႕ သတင္းစကားေတြက အစြမ္းထက္တယ္။ ကၽြန္းေပၚမွာ ရွင္သန္ေရးအတြက္ ႀကိဳးစားရပ္တည္ခဲ့ရတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈဟာလည္း ေလးစားစရာေတြခ်ည္းပဲ။ ကၽြန္းနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာေတြ႔ရတဲ့ သေဘၤာပ်က္ႀကီးဆီကရရွိတဲ့ ပစၥည္းေတြနဲ႔ ကၽြန္းေပၚေန ရဲေဘာ္မ်ားရဲ႕ အသံုးအေဆာင္မ်ဳိးစံုကို ဖန္တီးၾကတာဟာလည္း သူေျပာျပတဲ့ ကၽြန္းဇာတ္လမ္းထဲက အျဖစ္အပ်က္ေတြထဲမွာ ပါတယ္။ ကၽြန္းဖ်က္သိမ္းေရးတိုက္ပြဲရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႔အတြင္း အစာငတ္ခံဆႏၵျပၾကတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ ျပတ္သားတဲ့ ျမင္ကြင္း ရန္သူ တုန္လႈပ္ခဲ့ရတဲ့အျဖစ္ေတြကေတာ႔ ဦးသုတို႔ ကၽြန္းတို္က္ပြဲ ေအာင္ျမင္တယ္ဆိုတာကို သက္ေသျပေနတာပါပဲ။ ရန္သူရဲ႕ ဝန္ႀကီးကိုယ္တိုင္ လာေရာက္ၿပီး စကားေျပာရတဲ့အျဖစ္ကိုေရာက္ေအာင္ ကၽြန္းတိုက္ပြဲဟာ ေျပာင္ေျမာက္ခဲ့တယ္။ ရန္သူဝန္ႀကီးဟာ သူေရာက္ေနစဥ္ က်ဆံုးသြားတဲ့ ရဲေဘာ္ကို ဦးညြတ္သြားခဲ့ရတယ္။ ဒါေတြဟာဘာလဲဆိုရင္ ေႏွာင္းလူေတြကို သင္ခန္းစာေပးလိုက္တာပါပဲ။ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြအေနနဲ႔ ယူတတ္မယ္ဆိုရင္ ကို္ယ့္ဘက္ကသာ သိကၡာရွိရွိ ရပ္တည္ခ်က္မွန္မွန္နဲ႔ ရန္သူကို ရင္ဆိုင္လိုက္ပါ။ ရန္သူဟာ ကိုယ့္ကို တေလးတစားနဲ႔ ဆက္ဆံလာရတယ္ဆိုတာ ကၽြန္းတိုက္ပြဲ အေတြ႔အၾကံဳေတြက ျပသေနပါတယ္။ ဒီကၽြန္းတိုက္ပြဲအေၾကာင္းေတြကို ဦးသုဟာ မနားတမ္း မေမာမပမ္း သံုးရက္ဆက္တိုက္ လူငယ္ေတြကို ေျပာျပတယ္။ ဦးဇင္းတုိ႔ကလည္း ေငြရတု က်င္းပမယ့္ရက္မွာ ကိုယ့္ရွိတဲ့ မုန္႔၊ ေကာ္ဖီ စတာေတြကို ထည့္ဝင္ၿပီး ဦးသုရဲ႕ ပြဲကို ဝိုင္းပံ့ပိုးၾကတယ္။
ဦးသု ေထာင္ထဲမွာေနတုန္း ထူးထူးျခားျခားၾကံဳေတြ႔လိုက္ရတာတခုက အစာအိမ္ေရာဂါေၾကာင္႔ ဗိုက္ခြဲ လိုက္ရပါတယ္။ ဒီေရာဂါဟာ အခ်ိန္မေရြး သူ႔ကို ျပန္လည္ စိမ္ေခၚလာႏိုင္တာမို႔ သူ သတိအျမဲတမ္း ထားေနတယ္။ အစာထဲမွာ စပါးလံုးမပါဖို႔ကို အခ်ိန္ေပးၿပီး စပါးလံုးေရြးတဲ့ အလုပ္ကို သူလုပ္တယ္။ သူတို႔ စားဝိုင္းမွာ လူမ်ားစြာရွိေသာ္လည္း သူသတ္မွတ္ထားတဲ့အခ်ိန္မွာ သူထမင္းကိုစားတယ္။ က်န္တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြကလည္း နားလည္စြာနဲ႔ သူ႔ကို ခြင္႔လႊတ္ၾကတယ္။ ဒါက ေရာဂါနဲ႔ပတ္သတ္လို႔ သူေထာင္ထဲမွာ ေန႔စဥ္ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အခက္အခဲ တခုပါ။ အျပင္ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သတ္လို႔ သူ႔အိမ္မွာ တင္ထားတဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဆိုင္းဘုတ္ကို ျဖဳတ္မခ်ဖို႔ အျပင္မွလူမ်ားကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ သတိေပးတဲ့ကိစၥက သူ အျမဲတမ္း လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြထဲက အလုပ္တခုပဲ။ သူက ေျပာဖူးတယ္။
“ကၽြန္ေတာ္ တသက္မွာ ဘယ္ပါတီမွာမွ မဝင္ဖူးဘူး၊ အန္အယ္လ္ဒီတခုပဲ ဝင္ဖူးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီပါတီအေပၚ ကၽြန္ေတာ္ သစၥာရွိရမယ္”
မင္းလွၿမိဳ႕ရွိ သူ႔အိမ္က ဆိုင္းဘုတ္ကိုျဖဳတ္ေတာ့မယ္လို႔ သတင္းစကားၾကားတိုင္း ေဒါသတႀကီးနဲ႔ သူက တုံ႔ျပန္စျမဲ။ တခါကေတာ့ သူ႔ရဲ႕သားငယ္ကို ျပႆနာရွာၿပီး ေမွာင္ရိပ္ခိုလိုမႈမ်ဳိးနဲ႔ ရဲကဖမ္းတယ္။ တကယ္က ဦးေအာင္ေမသုသား ျဖစ္ေနျခင္းက ရဲဖမ္းျခင္းရဲ႕ အဓိက အေၾကာင္းျဖစ္တယ္။ သူ႔သားနာမည္ကို သူတို႔ ဘာသာေရးအရနာမည္ မွည့္ထားမယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာ။ သူ႔ဆီက သူ႔သားနာမည္ၾကားရေတာ့ အထင္လံုးဝ မွားေၾကာင္း သိလိုက္ရတယ္။ တိုက္ပြဲထဲမွာ ပါဝင္ေအာင္ မွည့္ထားလိုက္တဲ့ နာမည္က ရန္တကာေအာင္ တဲ့။ ဒီလိုမ်ဳိး မိမိပါမက ကိုယ့္မိသားစုေရာ ပတ္ဝန္းက်င္တခုလံုးကို ျပႆနာရွာ ဒုကၡေပးတဲ့ အစဥ္အလာႀကီးကို ဦးသုတေယာက္လည္း ခံလိုက္ရရွာတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ မွတ္မွတ္ရရ ဦးသု ပါဝင္ခဲ့တာေလးတခုကို သတိရေနတယ္။ ဦးသုတို႔ အမႈတြဲေတြ လြတ္ရက္ေစ့လ်က္ မလြတ္ဘဲ ျဖစ္ေနျခင္းအေပၚ အမႈတြဲအားလံုး စုေဝးၾကတယ္။ တိုင္ပင္ၾကတယ္။ သူတို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခု ခ်ၾကတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အစာငတ္ခံဆႏၵျပဖို႔ပဲ။ ဒီကိစၥကို ဦးသုဟာ လံုးဝ မေထာက္ခံပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္းတိုက္ပြဲမွာ သူေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပသူတို႔ ရင္ဆိုင္ရမည့္ အခက္အခဲမ်ားကို သူက ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာျပတယ္။ ဒီကိစၥကို ဦးဇင္းတို႔ ေဘးကေန ပြဲၾကည္႔ပရိသတ္အျဖစ္ ျမင္ေနရတာပါ။ သာယာဝတီေထာင္ရဲ႕ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပပြဲမွာ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး ဆိုတဲ့ ရဲေဘာ္တေယာက္ သတၱိေျပာင္စြာနဲ႔ အသက္ေပး တိုက္ပြဲဝင္သြားတယ္။ တိုက္ပြဲ တခုလံုးရဲ႕ အခင္းအက်င္း ေပၚေပါက္လာႏိုင္တဲ့ အေနအထားအားလံုးကို ဦးသုက တြက္ျပထားၿပီးသား ျဖစ္တယ္။ ဒီတိုက္ပြဲမွာ ဦးသုဟာ တာဝန္ေက်စြာ သူလုပ္ရမယ့္အလုပ္ကို လုပ္ခဲ့တယ္လို႔ ထင္တယ္။ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္မွာ ဦးသုတို႔ရွိတဲ့ သာယာဝတီေထာင္ကေန အင္းစိန္ေထာင္ကို ေဆးကုဖို႔ ဦးဇင္းျပန္ခဲ႔ရတယ္။ အဲဒီအင္းစိန္ကေနတဆင့္ ေတာင္ငူေထာင္ကို ေရႊ႕ခဲ့ရျပန္တယ္။ ေထာင္ေတြ ေျပာင္းခဲ့ရေပမယ့္ ေထာင္တြင္းက်န္ေနခဲ့တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕သတင္းကေတာ့ အျမဲမျပတ္ ၾကားသိေနရတယ္။ ဦးသုတေယာက္ လြတ္ရက္ေစ့ၿပီးေနာက္ ၁၀(က) နဲ႔ ထပ္မံအဖမ္းခံရတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကို ၾကားရတယ္။ ေနာက္ မၾကာခင္မွာပဲ ဦးသု တေယာက္ဆံုးၿပီ ဆိုတဲ့သတင္း ေတာင္ငူေထာင္ထဲကို ေရာက္လာပါတယ္။ တကယ္ကေတာ့ သူအစိုးရိမ္ဆံုးနဲ႔ သတိအထားဆံုးေရာဂါက သူ႔ရဲ႕ အသက္ကို အပါေခၚသြားတာပါပဲ။ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ လံုးဝနီးပါး မရွိတဲ့အရပ္မွာ အခ်ိန္မေရြး က်ေရာက္လာႏိုင္တဲ့ ေရာဂါရွိသူေတြ အတြက္ ေသမင္းကို တံခါးဖြင့္ ႀကိဳဆိုထားသလိုပါပဲ။
ဦးသုဟာ ဘဝတေလွ်ာက္လံုး ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္ ေပးဆပ္ခဲ့သူပါ။ သူနဲ႔ အတူေနစဥ္က …
“တကယ္လို႔မ်ား ဦးသုကို လက္မွတ္လာထိုးခုိင္းရင္ ဘယ္လိုေျပာမလဲ”
ဒီေမးခြန္းကို ေမးတဲ့သူတိုင္းကို သူက …
“က်ဳပ္ တသက္လံုး ႏိုင္ငံေရးလုပ္မယ္၊ ေထာင္ကလြတ္သြားလည္း လုပ္မယ္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေထာက္ခံတယ္။ ဒီလိုေျပာလို႔ မလႊတ္ဘူးဆိုရင္ တသက္လံုး ေထာင္ထဲထား”
ဒီစကားက ဦးသု ေျပာေနက်စကားပါ။ သူ႔စကားအတိုင္းပဲ လြတ္ရက္ေစ့ေတာ့ စိတ္မခ်ရသူမ်ားကို ၁၀(က) ႏွင့္ျပန္ဖမ္းတဲ့အထဲမွာ ဦးသုက ထိပ္ဆံုးက ပါသြားတယ္။ သူ႔ေရာဂါ ေဝဒနာဟာ အျပင္ဘက္မွာဆို လံုးဝေပ်ာက္ကင္းႏိုင္တဲ့ ေရာဂါပါ။ ဒါေပမယ့္ စစ္အာဏာရွင္တို႔ရဲ႕ ငရဲခန္းထဲမွာ ပစ္စလတ္ခတ္ အထားခံရျခင္းက အသက္ကို သက္တမ္းေစ့ မေနႏိုင္ေအာင္ ျပဳလုပ္လိုက္ျခင္း အေၾကာင္းအရင္းပါပဲ။ အာဏာရွင္တို႔ကေတာ့ ဦးသုကို သတ္တာ အစာအိမ္ေရာဂါလို႔ ေျပာမယ္။ ေနာက္ အစာအိမ္ကင္ဆာလို႔ ေျပာမယ္။ ရဲေဘာ္တေယာက္ ေရးဖူးတဲ့ ကဗ်ာထဲကစာသားကိုပဲဲ ဦးဇင္း က်ယ္ေလာင္စြာ ရြတ္ဆိုရေတာ့မယ္။
“ကင္ဆာ ဦးသုကို သတ္တဲ့ ကင္ဆာ အျမန္ဆံုး က်ဆံုးပါေစ”
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
