>
အနားသတ္မရတဲ့ …
ေဇမိႈင္း
ၾသဂုတ္ ၁၈၊ ၂၀၁၀
ၾကာခဲ့ျပီ …
ဘာသာျပန္မရတဲ့ စကားလံုးေတြက
ေကာင္းကင္ထဲဝဲပ်ံ
အနံအေစာ္ မကင္းတဲ့
မနက္ခင္းဆိုတာၾကိးကို ေရွ႔မွာျပ
ေျပာလိုက္ၾကတဲ့ စကားေတြ
ခပ္ညံ့ညံ့ မ်က္လွည့္ဆရာမ်ားရဲ့
လူမၾကိဳက္တဲ့ ပဥၥလက္ေတြ
အိပ္မက္ေတြက
ေတာင္ပိုင္းဆီ တေရႊ႔ေရႊ႔
ေျမာက္ပိုင္းဆီမွာ တေငြ႔ေငြ႔ ….
သားသည္မိခင္တေယာက္ေတြ႔ရ
သူမက လမ္းဆိုတာ ပိတ္ မရပါဘူး
ေရွ႔ဖက္ လမ္းမေကာင္းရင္
ေတာင္လမ္းက ခ်ဳိးဝင္တာေပါ့
ေျမၾကီးေပၚ မသြားရရင္
ေရေပၚမွာ ေလွ်ာက္မွာေပါ့တဲ့
ခေလး ခါးထစ္ခြင္ထားတဲ့မိန္းမ
သူ႔ကုန္းစိမ္းျခင္းေလးထဲမွာ
တျပားမွ မေလွ်ာ့တဲ့ မာနနဲ႔ေလ …
သူမ ခ်စ္ျခင္းက ျပင္းတယ္
နင္တို႔ ေခၚတဲ့လမ္းက မလိုက္ဘူး
ငါခရီးနဲ႔ ငါ …
ငါ့သားနဲ႔ ငါ …
ငါ ဒီလို သြားေနတာ …
ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေပါ့။
ရပ္ေနရင္း ေနာက္မေရာက္ခ်င္လို႔ …
ဒီရွားမီးေတာကိုျဖတ္မယ္
ငါ့ခရီးအတြက္
ငါ႔ေရွ႔ဆက္ – ငါေျပာမယ္
လမ္းျပမယ္ ဆိုတာ ငါမယံုေတာ့ဘူးတဲ့ေလ …
ၾသဂုတ္ ၁၁၊ ၂၀၁၀
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
