ျပည္သူ႕ေခတ္ဂ်ာနယ္ ၁၃ ၀၆ ၂၀၁၃ ပါ ေမာင္၀ံသ ေျပာခ်င္လြန္းလို႕ေဆာင္းပါး။
ကြၽန္ေတာ့္ေဆာင္းပါးေတြအဆုံးမွာ စာၿပီး ရက္စြဲနဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္ အီးေမးလ္ လိပ္စာ အၿမဲတမ္းေဖာ္ျပခဲ့တာ သတိထားမိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ အေမရိကန္သတင္းစာ ေတြက ေဆာင္းပါးရွင္တခ်ိဳ႕နဲ႕ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား သူတို႕ရဲ႕ စာတို႕ ေၾကညာခ်က္ တို႕ အဆုံးမွာ အီးေမးလ္နဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ ေဖာ္ျပၾကတဲ့ ဓေလ့ကို သေဘာက်လို႕ အတုခိုးခဲ့တာပါ။ သူတို႕ဆီက သတင္းစာ ေဆာင္းပါးရွင္ေတြက စာဖတ္ပရိသတ္ ဆီက တုံ႕ျပန္သံေတြကို တိုက္ရိုက္ ၾကားသိႏိုင္ေအာင္ ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးသမား၊ အမတ္၊ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္၊ ျပည္နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးေတြက်ေတာ့ သူတို႕နဲ႕သက္ဆိုင္တဲ့ နယ္ေျမေဒသထဲက ျပည္သူလူထုအေနနဲ႕ သူတို႕ဆီ တိုက္ရိုက္ ဆက္သြယ္ ႏိုင္ေအာင္ ရည္ရြယ္ၾကပါတယ္။ သူတို႕ဆီ အဲသလို တိုက္ရိုက္ဆက္သြယ္ေျပာဆိုၾကတာကို ဌာနတစ္ခုဖြင့္ၿပီး ေသခ်ာမွတ္တမ္း တင္ပါတယ္။ တင္ျပခ်က္ေတြရဲ႕ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေတြကို သက္ဆိုင္ရာ အတြင္းေရးမွဴး ေတြက အမတ္မင္းမ်ားထံ တင္ျပၾကရပါတယ္။ သူတို႕ဆီ တိုက္ရိုက္ဆက္သြယ္တဲ့ ျပည္သူဦးေရ မ်ားရင္ မ်ားသလို အင္မတန္မွ ဂုဏ္ယူၾကပါတယ္။ မေက်နပ္ခ်က္ ေတြ တင္ျပၾကတာကို နားပူတယ္လို႕ သေဘာမထားဘူး။ ျပသနာရဲ႕ ဇာစ္ျမစ္ ေပၚေအာင္ ထိထိေရာက္ေရာက္စုံစမ္းၿပီး ေျဖရွင္းေပးပါသတဲ့။ ေျဖရွင္းၿပီး သမွ်ကိုလည္း တိုင္ၾကားတဲ့ ကာယကံရွင္ထံ မပ်က္မကြက္ အေၾကာင္းျပန္ၾကား သတင္းပို႕ ပါသတဲ့။
စာဖတ္သူတို႕ရဲ႕ အျမင္ သေဘာထားေတြ
ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ သက္ဆိုင္တာတခ်ိဳ႕ကို ေျပာရရင္ စာဖတ္ပရိသတ္ မ်ားထံက ကြၽန္ေတာ့္ဆီကို အီးေမးလ္နဲ႕ စာေတြလာတတ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေရးလိုက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာနဲ႕ပတ္သက္လို႕ သူတို႕ အျမင္ သူတို႕သေဘာထားကို ေျပာၿပီး ေထာက္ခံျခင္း၊ ေ၀ဖန္ျခင္းျပဳၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္က်န္းမာေရးကိစၥ ျဖစ္ေပၚၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ ေစတနာ ထားၾကသူမ်ားထံက ဆုေတာင္းေမတၱာပို႕သတဲ့ စာေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား လာခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ေဆာင္းပါးေတြကို ျပည္သူ႕ေခတ္မွာ ေဖာ္ျပၿပီးရင္ ပုံမွန္အတိုင္း Face book တင္ပါတယ္။ အဲဒီအခါက်ရင္ေတာ့ ပိုၿပီး ေထာင့္စုံတဲ့ အျမင္ေတြနဲ႕ ပါ၀င္ေဆြးေႏြးမႈေတြနဲ႕ comment ေတြ တက္လာတတ္ပါတယ္။
ေက်ာမြဲေတြနဲ႕ ရင္ၾကားေစ့ေရး
ခုတစ္ေလာ ကြၽန္ေတာ့္ထံ အီးေမးလ္နဲ႕ ပို႕တဲ့ စာတခ်ိဳ႕မွာ တိုင္းေရး ျပည္ေရးေတြ အမ်ားဆုံးပါေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ စာေရးသူတခ်ိဳ႕က သူတို႕ ဘယ္သူဘယ္၀ါဆိုတာ ေျပာေပမယ့္ တခ်ိဳ႕က မေျပာပါဘူး။ တူညီတာကေတာ့ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ၿငီးတြားေနၾကတာပါပဲ။ အစိုးရက ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ တိုက္ဖ်က္ေရးလုပ္ေနၿပီလို႕ ေျပာခဲ့တာ ႏွစ္ႏွစ္ရွိပါၿပီ၊ ခုထိ ကြၽန္ေတာ္ ကြၽန္မတို႕မွာ ဘာမွ မထူးျခားရုံမကဘဲ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့အဆင့္ကေန ဆင္းရဲမြဲေတတဲ့အဆင့္အထိ က်ဆင္းကုန္ပါၿပီလို႕ ၀မ္းနည္းပက္လက္ ေရးၾကပါတယ္။ စာတစ္ေစာင္ကေတာ့ နည္းနည္းေတာင္ ေဘးေရာက္ သြားေလသလားပဲ။ ]]ႏိုင္ငံေရး ျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးေတြ၊ ႏိုင္ငံတကာ စင္ျမင့္ေပၚ ျပန္တက္ႏိုင္ေရးေတြ ေျပာမေနပါနဲ႕၊ ဘယ္အစိုးရ တက္တက္ ေမ်ာက္ေလာင္းဘ၀က မတက္ႏိုင္တဲ့ က်ဳပ္တို႕ ေက်ာမြဲ ျပည္သူေတြနဲ႕လည္း ျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရးလုပ္ဖို႕ မစဥ္းစားေတာ့ဘူးလား}}လို႕ ေရးလိုက္ပါတယ္။
လက္ရွိတိုင္းျပည္အေျခအေန
ယခင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ႀကီး ဦးႏု ေျပာတတ္တဲ့ စကားလုံးတစ္ခု သတိရမိပါတယ္။ ]]ျပသနာေပါင္း ေသာင္ေျခာက္ေထာင္}}တဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ လက္ရွိအစုိးရနဲ႕ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြေနရာက စဥး္စားၾကည့္တယ္။ လက္ရွိတိုင္းျပည္အေျခအေနက ျပသနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္လို႕ ေျပာရင္ နည္းေတာင္နည္းေသးတယ္လို႕ ေျပာစရာ ျဖစ္ေနၿပီထင္တယ္ဗ်ာ။
စားရမဲ့ေသာက္ရမဲ့ျဖစ္ရုံမက ေနစရာ ေက်ာတစ္ခင္းစာေတာင္ မရွိေအာင္ ဆင္းရဲတြင္းနက္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕ျပ လက္လုပ္လက္စားမ်ားရဲ႕ ျပသနာ၊ လုပ္ခလစာနဲ႕ ဘယ္လိုမွ မေလာက္ငလို႕ စာရိတၱပ်က္ယြင္းမႈေတြပါ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ ေအာက္ေျခအစိုးရ၀န္ထမ္းနဲ႕ စက္ရုံ အလုပ္ရုံ အေျခခံ လုပ္သားမ်ား ျပသနာ၊ လယ္ယာေျမအသိမ္းခံရျခင္းႏွင့္ ပဋိပကၡမႈမ်ား၊ ျမစ္ဆုံတစ္ေက်ာ့ျပန္အႏၱရာယ္နဲ႕ လက္ပံေတာင္းေတာင္၊ ဦးပိုင္၊ တရုတ္၊ ရခိုင္၊ ဓာတ္ေငြ႕ပိုက္လိုင္းမ်ား၊ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားနဲ႕ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးမႈ၊ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရး၊ ၀ျပည္နယ္ျပသနာ၊ တရုတ္ႏွင့္ဆက္ဆံေရး၊ ႏိုင္ငံျခား ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ၊ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား၊ လမ္း၊ တံတား၊ အေျခခံအေဆာက္အအုံပမာဏ။
ကြၽန္ေတာ္ျဖင့္ ေခါင္းစဥ္ေတြလိုက္စဥ္းစားၾကည့္ရင္းေတာင္ ရင္တလွပ္လွပ္ ျဖစ္မိတယ္ဗ်ာ။
ဒီမိုကေရစီမွာ ဒဏ္ရာေတြနဲ႕
ကြၽန္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံမွာ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္က နာမည္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ ကာလက ႏွစ္ငါးဆယ္ရွိပါတယ္။ အဲဒီကာလရဲ႕ ေရွ႕မွာရွိခဲ့တဲ့ ဒီမိုကေရစီ အရပ္သားအစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ေခတ္ဆိုတာက ၁၄ ႏွစ္ပဲ ရွိခဲ့တာပါ။ ဒါေတာင္မွ အဲဒီထဲမွာ အိမ္ေစာင့္အစိုးရအမည္ခံ စစ္အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ၂ႏွစ္ကို ဖယ္လိုက္ရင္ ၁၂ႏွစ္ပဲ က်န္ပါတယ္။ အားလုံးသိၾကတဲ့အတိုင္း အဲဒီကာလဟာလည္း ဒီမိုကေရစီေခတ္ဆိုေပမယ့္” ေရာင္စုံသူပုန္” ေတြ အစပ်ဳိးခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ၾကီးေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီဟာ ဒဏ္ရာမ်ဳိးစုံရျပီး ေသြးအလူးလူးနဲ႔ ေနခဲ့ရတာပါ။
မူေျပာင္းတယ္ဆိုတာ ဟုတ္ရဲ႕လား
ဒါေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေရးသက္တမ္း ၆၅ႏွစ္သာ ေရာက္လာ တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ဒီမိုကေရစီဟာ အခုအထိ ဥမမယ္ စာမေျမာက္ပိုးတုံးလုံးေကာင္ဘ၀ မွာပဲ ရွိေနေသးတယ္လို႔ ဆိုရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုအေျခအေနမွာ စစ္အစိုးရ ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြက ဦးစီးၾကီးမွဴး အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီဆိုတာကို မယုံသကၤာျဖစ္သူေတြ ရွိေနေသးတာ သဘာ၀က်ပါတယ္။ လူေတြက မေျပာင္းတဲ့အတြက္ သူတို႕တစ္ေတြ မူေျပာင္းတယ္ဆိုတာ တကယ္ ေရာ ဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ သံသယပြားစရာေတြ ရွိလာတာ သဘာ၀ပါပဲ။ လူေရာ မူေရာ ေျပာင္းမွ ေျပာင္းလဲမႈစစ္စစ္လို႔ လူမ်ားစုက လက္ခံခ်င္ၾကတာ ေလာကရဲ႕ ဓမၼတာတစ္ခုပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ ရွင္ၾကီး၀မ္းလည္း ၀င္ခဲ့ဖူး၊ ရွင္ငယ္၀မ္းလည္း ၀င္ခဲ့ဖူးဆိုသလို အျမီးႏုတ္ ေခါင္းႏုတ္ ဒီမိုကေရစီနဲ႔လည္း ၾကဳံခဲ့ဖူး၊ သုည ဒီမို ကေရစီနဲ႔လည္း တိုးခဲ့ဖူးတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္သူေတြ အထူးသျဖင့္ အဲဒီ ထဲက အတိုးတက္ဆုံးအလႊာလို႔ ဆိုရမယ့္ ႏိုင္ငံေရးသမားနဲ႔ ပညာတတ္အင္အား စုေတြက ]ေရမေရာတဲ့ ဒီမိုကေရစီ} ဆိုတဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္နဲ႔ လက္ရွိအစိုးရကို မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ ၾကည့္ျပီး ဆန္းစစ္ သုံးသပ္ခ်င္ေနၾကတာ သိပ္ကို က်ဳိး ေၾကာင္း ဆီေလ်ာ္ပါတယ္။
ျပဒါးတစ္လမ္း သံတစ္လမ္း
အဲသလိုမ်ဳိး မ်က္ေတာင္မခတ္ၾကည့္ေနၾကတဲ့ မ်က္လုံးေတြေအာက္ မွာ ေတာ္ရုံတန္ရုံ အရပ္သားအစိုးရစစ္စစ္ဆိုရင္ေတာင္ အေနရခက္မွာ ျဖစ္ပါ တယ္။ သူတို႕ကိုယ္တိုင္က ဒီမိုကေရစီစနစ္နဲ႔ ျပဒါးတစ္လမ္း သံတစ္လမ္း ျဖစ္တဲ့ အမိန္႔ေပး အမိန္႔ခံစနစ္ေအာက္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွင္သန္ လႈပ္ရွားလာခဲ့ၾက ရတဲ့ လက္ရွိအစိုးရေခါင္းေဆာင္ေတြအဖို႔ သံသယ အစြဲ ၾကီးမားသူေတြ အပါ အ၀င္ ျပည္သူေတြရဲ႕ စီစီတီဗြီမ်က္လုံးေတြေအာက္မွာ ဘယ္ေလာက္ အသက္ရႈ က်ပ္လိုက္မလဲဆိုတာကို ေတြးျပီး ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္။
ေျပာခ်င္တာေျပာ လုပ္ခ်င္တာလုပ္
စစ္အစိုးရေတြ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ေခတ္မွာ စစ္အရာရွိၾကီးေတြဟာ စကားကို ေျပာခ်င္သလို ေျပာ၊ အလုပ္ကို လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ႏုိင္ၾကပါတယ္။ ေျပာလည္း ေျပာ လုပ္လည္း လုပ္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ကို ျပည္သူေတြ မေျပာနဲ႔ သူတို႕ လက္ေအာက္ အဆင့္ဆင့္က စစ္အရာရွိေတြကေတာင္ တုံ႔ျပန္ ေျပာဆိုဖို႔ ေနေနသာသာ မ်က္ေမြးေထာ္ ေမာ္ၾကည့္၀ံ့ခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေတာ္လွန္ ေရး ေကာင္စီေခတ္အစ မဆလ ေခတ္အလယ္၊ န-အ-ဖ ေခတ္အဆုံး ကိုယ့္ အထက္အရာရွိရဲ႕ သေဘာထားနဲ႔ မတူညီတဲ့ ကိုယ့္သေဘာထားကို ထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆိုခဲ့လို႔ ]ျဖဳတ္ထုတ္} ခံခဲ့ၾကရတဲ့ စစ္အရာရွိၾကီးေတြ မနည္းမေနာရွိခဲ့တာ အားလုံးအသိပါ။
လွ်ပ္စစ္ပိုလွ်ံတယ္ဆိုတဲ့အျမင္
]ေရဗူးေပါက္တာ မလိုခ်င္ဘူး၊ ေရပါတာပဲ လိုခ်င္တယ္} လို႔ ကိုယ္က လည္း အထက္က ညႊန္ၾကားတာ ခံခဲ့ရ၊ ကိုယ္ကလည္း ေအာက္ကို အလားတူ ညႊန္ၾကားခဲ့တဲ့ စစ္အရာရွိၾကီးေတြထဲကအခ်ဳိ႕ဟာ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ဒီမိုကေရစီကို ဦးေဆာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရတဲ့ေခတ္လည္း ေရာက္ေရာ ဒုကၡမ်ားကုန္ၾက ေတာ့တာပါပဲ။ တစ္ႏိုင္ငံလုံး လူဦးေရရဲ႕ အင္မတန္ နည္းပါးတဲ့ အစိတ္အပိုင္းသာ လွ်ပ္စစ္မီးရေနၾကတဲ့အေျခအေနမွာ ]ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား ေတြ ကုန္ေအာင္ေတာင္ မသုံးႏိုင္ပဲ ပိုလွ်ံေနလို႔ ႏုိင္ငံျခားကို ေရာင္းေနရတာပါ} လို႕ ေျပာတဲ့သူက ေျပာ၊ ဧရာ၀တီျမစ္ဆုံ ေရကာတာစီမံကိန္း ရပ္ဆိုင္းလိုက္တာ ကို တစ္ျပည္လုံးက လက္ခုပ္ၾသဘာေပးေနၾကခ်ိန္မွာ ]အဲဒါသမတရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ ခ်က္သာ ျဖစ္တယ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလုံးရဲ႕ သေဘာထားမဟုတ္ဘူး} လို႔ ေျပာ တဲ့သူက ေျပာ၊ လယ္သမားေတြ ထမင္းတစ္နပ္ပဲ စားျပီး အေၾကြးေက်ေအာင္ ဆပ္သင့္တယ္၊ ေၾကြးမေက်ရင္ သံသရာမွာ ခံရမယ္} လို႔ ေျပာတဲ့သူက ေျပာနဲ႔ ကိုးရို႕ကားယား မေထာ္မနမ္းေတြ ထြက္ေပၚလာပါေတာ့တယ္။
စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြ ဦးစီးၾကီးမွဴး အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတဲ့ ဒီမို ကေရစီဟာ စင္းလုံးေခ်ာ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ ဒီမိုကေရစီ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ အခ်က္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူေတြက ေမွ်ာ္လင့္ထားျပီးသားပါ။ အမိန္႔ေပး အမိန္႔ခံစနစ္နဲ႔ တစ္ေလွ်ာက္လုံး ယဥ္ပါးလာသူေတြအဖို႔ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့ေနရာမွာ ေျပာမွား ဆိုမွား လုပ္မွား ကိုင္မွားေတြ ရွိႏုိင္ တယ္ဆိုတာကို ေမွ်ာ္လင့္ထားၾကျပီးသားပါ။ ဒီအပိုင္းက သိပ္ အေရးမၾကီးပါဘူး။
ျပသနာကို ျပသနာမွန္းသိဖို႕
သည္ေဆာင္းပါးမွာ ကြၽန္ေတာ္အဓိက ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ျပသနာကို ျပသနာမွန္းသိဖို႕၊ ျပသနာအျဖစ္လက္ခံဖို႕ပါပဲ။ တခ်ိဳ႕က ျပသနာကို သိတယ္။ ျပသနာရွိေနမွန္းလည္း သိတယ္။ သို႕ေပမယ့္ သူ႕အထက္က ပုဂၢိဳလ္က ဒါေတြဟာ ျပသနာ မဟုတ္ဘူး၊ ျပသနာေတြ မရွိဘူးလို႕မွတ္လို႕ မိန္႕ေတာ္မူလိုက္တာနဲ႕ သူကလည္း က်ဳပ္တို႕ဆီမွာ ဘာျပသနာမွ မရွိပါဘူးလို႕ ဗေလာင္းဗလဲ ခ်က္ခ်င္း ေျပာဖို႕ ၀န္မေလးတတ္တာေတြ ေတြ႕ဖူးေပါင္းမ်ား ေနၿပီမို႕ပါ။
ျပသနာရွိရင္ အေျဖရွိပါတယ္။ အနာသိရင္ ေဆးရွိပါတယ္။ ျပသနာမရွိဘူးလို႕ မ်က္စိမွိတ္ျငင္းေနသမွ်ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ အေျဖေတြ႕မွာ မဟုတ္ပါေၾကာင္း။
၀၉ ၀၆ ၂၀၁၃
maungwuntha@gmail.com
(Photo – RFA)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
