>
ဆရာေတာ္ ဦးသီလာနႏၵခန္းမ ဖြင့္ပြဲ ျမင္ကြင္းနဲ႔ အေတြးမ်ား
အရွင္ၾသသဓ (HMB)
ဇြန္ ၁၇၊ ၂၀၁၀
ပစိဖိတ္ကမ္းေျခေပၚတြင္ လျခမ္းကဲ့သုိ႔ ေကြးေနေသာ ေကြ႔ကေလးေပၚ၌ တည္ရွိသျဖင့္ “လျခမ္းၿမိဳ႔”ဟု ေခၚဆုိရမည့္ ဟပ္ဖ္မြန္းေဘး (Half Moon Bay) ဟု ေခၚေသာ ၿမိဳ႔ေလးတစ္ၿမိဳ႔ တည္ရွိေပသည္။ ပင္လယ္ ကမ္းေျခၿမိဳ႔ျဖစ္သျဖင့္ ညဘက္တြင္ ပင္လယ္လႈိင္းရုိက္ သံမ်ား တဝုန္းဝုန္းၾကားေနရၿပီး ေန႔ဘက္တြင္ ေလကေလး တဝီွးဝွီးနဲ႔ ေအးျမကာ ပင္လယ္ျပင္ ျပာျပာႀကီးက ၾကည့္ရႈမဆုံး ေအာင္ သာယာလွေပသည္။ ညေနဘက္တြင္ေတာ့ မုိးေကာင္းကင္ျပာႀကီးႏွင့္ ပုဇြန္ဆီေရာင္ ေတာက္ပေနသည့္ ျမင္ကြင္း က်ယ္ ညေနခင္း ဆည္းဆာအလွက ကမ္းေျခသုိ႔ လာလည္သူတုိင္းကုိ မျပန္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္မႈအားက ေကာင္း လွေပသည္။
ထိုသာယာလွပသည့္ ကမ္းေျခၿမိဳ႔ကေလးတြင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဦးသီလာနႏၵတည္ေထာင္ထားခဲ့ေသာ ဓမၼာနႏၵဝိဟာရ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးလည္း တည္ရွိေပသည္။ ၂ဝ၁ဝ-ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ ၁၃-ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔မွာ ရာသီဥတုကလဲ လြန္စြာ သာယာလွၿပီး၊ သမုိင္းတြင္မည့္ အခမ္းအနားတစ္ခုကုိ ထုိေက်ာင္းတုိက္တြင္ စည္ကားသုိက္ၿမိဳက္စြာျဖင့္ က်င္းပ ခဲ့ၾကေပသည္။
အခမ္းအနားက ဓမၼာနႏၵေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကုိ စတင္တည္ေထာင္ေတာ္မူခဲ့ေသာ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဦးသီလာနႏၵာဘိဝံသရဲ့ ဂုဏ္ေတာ္ေက်းဇူးေတာ္မ်ားကုိ ရည္စူး၍တည္ေဆာက္ထားအပ္ေသာ “ဆရာေတာ္ ဦးသီလာနႏၵခန္းမ”ဖြင့္ပြဲျဖစ္ေပသည္။
အခမ္းအနားကုိ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ေျပာျပရေသာ္ ေဗးဧရိယာမွ သံဃာေတာ္ ၂၅-ပါးႏွင့္၊ အနီးအေဝးမွ ဧည့္ပရိသတ္ ၈-ရာေက်ာ္ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကေပသည္။
နံနက္ ၉-နာရီတြင္ အခမ္းအနားစတင္ၿပီး၊ ေရွးဦးစြာ ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးသီလာနႏၵႏွင့္ ၁၉၈၁-ခုႏွစ္မွ စ၍ အတူသီတင္းသုံးခဲ့ေသာ သက္ေတာ္ ၈၉-ႏွစ္ရွိ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဦးေသာဘနႏွင့္ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ အသင္း ဥကၠ႒ Stanley
၄င္းေနာက္ ေမတၱာဝိဟာရီဝတ္ အသင္းမွ ခုနစ္ေန႔ဘုရားရွိခုိးမ်ားျဖင့္ ပူေဇာ္ျခင္း၊ ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရထံမွ သီလခံယူျခင္း၊ ဆရာေတာ္ ဦးၾသသဓမွ ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးသီလာ-နႏၵ၏ ေထရုပၸတၱိ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကုိ ဖတ္ၾကားျခင္း၊ ဦးရဲဆင့္မွ ဆရာေတာ္ ဦးသီလာနႏၵအထိမ္းအမွတ္ ေမာ္ကြန္းစာအုပ္မ်ား ဆက္ကပ္လႈဒါန္းျခင္း၊ ေထရ-ဝါဒဗုဒၶဘာသာ အသင္းဥကၠ႒ Stanley Khoo မွ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာျခင္း၊ ျမန္မာျပည္မွ ၾကြလာ သည့္ ေတာင္စြန္း ဓမၼေဘရီဆရာေတာ္ ဦးဝီရိယက တရားေဟာျခင္း၊ ေနာက္ဆုံး ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရမွ ေက်ာင္း အလႈေရစက္ခ် အမွ်ေဝျခင္းျဖင့္ အခမ္းအနားကုိ ေအာင္ျမင္စြာ ရုပ္သိမ္းခဲ့ပါသည္။
ဤေနရာ၌ အလ်င္းသင့္၍ ဆရာေတာ္ဦးသီလာနႏၵ၏ ဂုဏ္မ်ားကုိ ၾကည္ညိဳႏုိင္ရန္ သိသာရုံေလးမွ် တင္ျပလုိေပသည္။ ဆရာေတာ္ဦးသီလာနႏၵသည္ ၁၉၇၉–ခုႏွစ္ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး အေမရိကန္သုိ႔ သာသနာျပဳၾကြလာေသာအခါ ေနာက္လုိက္ တပည့္တစ္ပါးအျဖစ္ ပါလာခဲ့ေပသည္။ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေဗးဧရိယာသုိ႔ ေရာက္လာေသာအခါ ေနာင္အၿမဲတမ္း ကုိးကြယ္ႏုိင္ရန္ ေနာက္လုိက္ရဟန္းထဲမွ တစ္ပါးပါးကို ထားခဲ့ပါရန္ ေလွ်ာက္ထားၾကသျဖင့္ ဆရာေတာ္ ဦးသီလာနႏၵႏွင့္၊ ဆရာေတာ္ ဦးေကလာသတုိ႔ကုိ ထားရစ္ခဲ့ေပသည္။
ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ဆရာေတာ္သည္ အေမရိကန္ေရာက္ ျမန္မာျပည္ဖြားမ်ားအတြက္ မိမိတုိ႔ဘာသာ မေပ်ာက္ေစေရးအတြက္ လည္းေကာင္း၊ ဗုဒၶဘာသာကုိ စိတ္ဝင္စားသူမ်ား ေလ့လာႏုိင္ေရးအတြက္လည္းေကာင္း ဆင္းရဲဒုကၡ မ်ိဳးစုံကုိ ျဖတ္သန္းၿပီး ႀက႔ံႀကံ႔ခံကာ သီတင္းသုံးခဲ့ေပသည္။ ထုိအခ်ိန္က ျမန္မာျပည္မွေရာက္လာသူ မ်ားမ်ားစားစားမရွိေသး၊ ရွိသူမ်ားကလည္း တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အဆက္အသြယ္ မရွိၾက။ အစစအရာရာ ခက္ခဲ၏။ ေက်ာင္းမရွိသျဖင့္ အိမ္ခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးတြင္ သီတင္း သုံးခဲ့ရ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေရရွည္သီတင္းသုံးႏုိင္ရန္ အသင္းစတင္တည္ေထာင္ ခဲ့ရေပသည္။ ေက်ာင္းျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ လည္း ေဂါပကမ်ားႏွင့္ ကုိယ္တုိင္ထြက္ကာ တအိမ္တက္ဆင္း အလႈခံခဲ့ရေပသည္။ ဒီလုိဒုကၡမ်ိဳး အေမရိကန္ေရာက္ ဘယ္ ျမန္မာဘုန္းႀကီးမွ လုပ္ဖူးလိမ့္မည္မထင္။ ျမန္မာျပည္တြင္ တပည့္မ်ားစြာျဖင့္ နာမည္ေက်ာ္ၾကားေသာ ဆရာေတာ္တစ္ပါး ျဖစ္ေသာ္လည္း အေမရိကား ေရာက္ေသာအခါ အစစအရာရာ မိမိကုိယ္တုိင္လုပ္ရ၏။ တဖက္ကလည္း သာသနာ ျပန္႔ပြားေရးအတြက္ တရားေဟာျခင္း၊ တရားျပျခင္း၊ သင္တန္းေပးျခင္း၊ စာေရးျခင္းစသည္တုိ႔ကုိလည္း ကေလးမ်ားေရာ လူႀကီးမ်ားအတြက္ပါ မေနမနား ျပဳလုပ္ခဲ့ေပသည္။
ဤသုိ႔ျဖင့္ ေဗးဧရိယာတြင္ အေျခစုိက္ကာ လူမ်ိဳးျခားမ်ားကုိလည္း သင္တန္းႏွင့္ တရားစခန္းမ်ားေပးျခင္း၊ အျခားျပည္နယ္ မ်ားသုိ႔ သြားေရာက္တရားျပျခင္း၊ တဆင့္တက္ကာ အိမ္နီးနားျခင္း ကေနဒါ၊ မကၠဆီကုိ၊ ဂ်ေမကာႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔သြားျခင္း၊ ေက်ာင္းမ်ားတည္ေထာင္ႏုိင္ရန္ အားေပးျခင္း စသည္ျဖင့္ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ား တေျဖးေျဖး ခ်ဲ႔ထြင္ကာ ျပဳလုပ္ခဲ့ေပသည္။
“လမ္းျပင္မခက္၊ လမ္းထြင္ခက္၏”ဟူေသာစကားအတုိင္း လမ္း စတင္ တီထြင္ၾကေသာသူမ်ားသည္ ေနာက္လူမ်ား ေကာင္းစား ေရးအတြက္ မ်ားစြာ စြန္႔လႊတ္ အနစ္နာခံခဲ့ၾကရေပသည္။ ယေန႔ ေနာက္ေခတ္လူမ်ားမွာမူ ခက္ပါသည္ဟု ဆုိသည့္တုိင္ေအာင္ အစဦး လမ္းထြင္သူမ်ားေလာက္ မခက္ေတာ့ေပ။ လမ္းေဟာင္းရွိၿပီးသား ျဖစ္ေန၍ ထုိလမ္းေဟာင္းေပၚတြင္ ျပဳျပင္ ခ်ဲ႔ထြင္ကာ ဆက္လက္ လိုက္သြားရုံမွ်သာ ရွိေပေတာ့သည္။
ဤကဲ့သုိ႔ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးသည္ ျမန္မာျပည္၌ ေနစဥ္ကလဲ သာသနာေတာ္အတြက္ အင္မတန္ႀကီးမားေသာ တာဝန္ ႀကီးမ်ားကုိ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၿပီး၊ အေမရိကားေရာက္ေသာအခါ၌လည္း တပည့္ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားအတြက္ ဘာသာေရးအသိမွန္ ႏွင့္ ကုိးကြယ္ခြင့္မဆုံးရႈံးေစရန္ လြန္စြာေက်းဇူး ႀကီးမားလွေသာၾကာင့္ ထင္ရွားေသာ အထိမ္းအမွတ္ တစ္ခုခု ရွိသင့္ေပသည္။
ဆရာေတာ္သီတင္းသုံးခဲ့ေသာ ျမန္မာျပည္၊ မႏၱေလးၿမိဳ႔၊ အဘယာရာမေက်ာင္းတုိက္တြင္း၌ ဆရာေတာ္အတြက္ အထိမ္း အမွတ္ ဗိမာန္တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ၿပီးျဖစ္ေပသည္။ ကြၽႏု္ပ္တုိ႔ အေမရိကား၌ကား မရွိေသးေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာအသင္းဥကၠ႒ Stanley Khoo က ဆြမ္းစားေက်ာင္းကုိ ဓမၼာရုံအျဖစ္ တုိးခ်ဲ႔ေဆာက္လုပ္ရန္ စည္းေဝးၾကေသာအခါ ဆရာေတာ္ဦးသီလာနႏၵသည္ ေဗးဧရိယာရွိ ျမန္မာျပည္ဖြားမ်ားအတြက္ လြန္စြာ ေက်းဇူးမ်ားလွေသာေၾကာင့္ ထုိေက်ာင္း ေဆာင္ကုိ “ဆရာေတာ္ဦးသီလာနႏၵ ခန္းမ”ဟု နာမည္ေပးလုိေၾကာင္း တင္ျပေလွ်ာက္ထားခဲ့ေပသည္။ ဤကဲ့သုိ႔ နာမည္ေပး ျခင္းအားျဖင့္ မိမိတုိ႔တပည့္မ်ားအေနျဖင့္လည္း မိမိဆရာသမားကုိ ဂုဏ္ျပဳပူေဇာ္ၿပီးသား ျဖစ္သြား၏။ ဤေက်ာင္းထဲသုိ႔ ေရာက္လာၾကသူမ်ားလည္း ေက်ာင္းေဆာင္နာမည္ကုိျမင္လုိက္သည္ႏွင့္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ားကုိ အမွတ္ရၿပီးသား ျဖစ္သြားေပမည္။
ထုိကဲ့သုိ႔ ေက်းဇူးႀကီးမား ထင္ရွားသည့္ပုဂၢိဳလ္မ်ားကုိ အေဆာက္အဦးမ်ား၊ လမ္းမ်ား၊ ၿမိဳ႔မ်ား၊ ေလယာဥ္ကြင္းမ်ား၊ အားကစားကြင္းမ်ား၊ ေက်ာက္တုိင္မ်ားတြင္ နာမည္တပ္ ဂုဏ္ျပဳခဲ့သည့္ အစဥ္အလာသည္ ယခုမွ ရွိခဲ့သည္မဟုတ္ ေပ။ ေရွးယခင္ႏွစ္ေပါင္း ၂၅ဝဝ ေက်ာ္ကပင္ စတင္ရွိေနၿပီး ျဖစ္ေပသည္။
ကြၽႏု္ပ္တုိ႔၏ အားထားကုိးကြယ္ရာ ဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္သည္ သက္ေတာ္ ၈ဝ၊ ပရိနိဗၺာန္စံခါနီး အခ်ိန္တြင္ မဂဓတုိင္း၏နယ္စပ္၌ ပါဋလိပုတ္ၿမိဳ႔ေတာ္(ယခု ပတၱနားၿမိဳ႔)တည္ရန္ ပႏၷက္ရုိက္ေနစဥ္ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ေပ သည္။ ပႏၷက္ရုိက္ပြဲဦးေဆာင္ေနေသာ သုနိဓႏွင့္ ဝႆကာရ အမတ္ႀကီးတုိ႔သည္ အဇာတသတ္ဘုရင္၏ အျပစ္တင္ျခင္းမွ လြတ္ေစရန္အတြက္လည္းေကာင္း၊ မိမိတုိ႔ကုိယ္ႏိႈက္က ဗုဒၶြဘာသာဝင္မ်ား မဟုတ္ၾကေသာ္လည္း ဘုရားေရာက္ေလရာရာ အရပ္၌ အႏၱရာယ္ကင္း ေဘးရွင္းၿပီး ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ က်က္သေရမဂၤလာမ်ား ျဖစ္ပြားေစသည္ဟု သိရွိထားၾကေသာ ေၾကာင့္လည္းေကာင္း ၿမိဳ႔ပႏၷက္ရုိ္က္ပြဲတြင္ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ပင့္ကာ ဆြမ္းကပ္လႉဒါန္းၾက၏။
ထုိၿမိဳ႔ပႏၷက္ရုိ္က္ပြဲ၌ ဘုရားရွင္သည္ ၿမိဳ႔သစ္ရြာသစ္တည္ေထာင္ရာ၌ လုိက္နာျပဳလုပ္ၾကရမည့္ စည္းကမ္းနည္းလမ္းမ်ားကုိ ေဟာၾကားခဲ့ေပသည္။ ျမတ္စြာဘုရားက တရားေဟာၿပီးေသာအခါ ခရီးဆက္ရန္ ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ ဂဂၤါျမစ္ဖက္သုိ႔ ဆင္း လာခဲ့ေပသည္။ အမတ္ႀကီးမ်ားကလည္း ျမတ္စြာဘုရားထြက္ေသာ ၿမိဳ႔ေပါက္တံခါးႏွင့္ ေရဆိပ္ကုိ အမည္ေပးရန္္ ရည္ရြယ္ ခ်က္ျဖင့္ ေနာက္မွ လုိက္ပါလာခဲ့ၾကေပသည္။ ျမတ္စြာဘုရားထြက္ေသာ ၿမိဳ႔တံခါးကုိ “ေဂါတမတံခါး”၊ ျမတ္စြာဘုရားဆင္း ေသာ ဆိပ္ကမ္းကုိ “ေဂါတမ ဆိမ္ကမ္း”ဟူ၍ ဘုရားရွင္၏ အႏြယ္ေတာ္နာမည္တပ္၍ပင္ ဂုဏ္ျပဳမွည့္ေခၚခဲ့ၾကေပသည္။
ဤကဲ့သုိ႔ ဗုဒၾၶြဘာသာဝင္မဟုတ္ေသာ သုနိဓႏွင့္ ဝႆကာရအမတ္ႀကီးမ်ားသည္ပင္ ဘုရားရွင္အေပၚ ရုိေသေလးစားသမႈ ထားကာ အႏြယ္ေတာ္နာမည္ျဖင့္ ဂုဏ္ျပဳခဲ့ၾက၏။ ကုိယ္က်ိဳးစြန္႔အနစ္နာခံကာ သင္ၾကားျပသ ဆုိဆုံးမသြားခဲ့ေသာ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ားကုိ ရည္ေရာ္မွန္းဆ ပူေဇာ္ေသာအားျဖင့္ အကြၽႏ္ုပ္တုိ႔သည္လည္း ဤခန္းမကုိ “ဆရာေတာ္ဦးသီလာနႏၵခန္းမ”ဟူ၍ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ အမည္ေတာ္နာမျဖင့္ ကမၺည္းတပ္ကာ ပူေဇာ္အပ္ပါသည္။
(Photo Credits – Kim)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
