>
ထားခဲ့ညနဲ႔
သြားမဲ့ည
ေမွာင္တာ တူတာပဲလား …
ဖေနာင့္မွာ
မႏုတ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ဆူးက
ပိုနက္သလား …
ထိတာနဲ႔
႐ုန္းဖုိ႔လား …
အနီလား
အစိမ္းလား
ကမ္းပါးကိုမထိတဲ့ လိႈင္းဆိုတာေကာ
ရွိလား …
ညကို လမ္းေလွ်ာက္
ေတာင္ေျမာက္ကို ၾကည့္ခြင့္မရတာ
အျပစ္လား …
ဖုန္းဆိုးေတာင္ယာ
တသီတတန္း
ဒီလမ္းကိုေတာ့ ကဗ်ာမဖြဲ႔နဲ႔ …
တို႔မွာ
ေတာင္တန္း
ကမ္းပါး
လမ္းသြားေတြရွိပါလွ်က္
ျဖစ္ရရင္ေလ
ရက္ရက္စက္စက္ …
အရည္ျပားေပၚမွာ
ထင္က်န္ေနတဲ့
အမဲစက္တစက္အတြက္
ခရီးမထြက္နဲ႔လို႔
ေျပာျပသူေတြအတြက္ေတာ့
မနက္ျဖန္မွာ
လၻက္ရည္ဖန္ဖန္ေလး
တခြက္ …
တုိက္လိုက္ပါ။
ဒါၿပီးရင္ေလ
သူတုိ႔က
ပါရီက နံရံေတြအေၾကာင္း
ဇီမာလမ္းဆံုအေၾကာင္း
ခင္ဗ်ားကို ေကာင္းေကာင္းေျပာျပလိမ့္မယ္ …
ေဆးေရးႏုတ္သြင္း
ခ်စ္ျခင္းသီဖဲြ႔
ဗင္းနစ္ရဲ့
ပန္းခင္းေလွေတြအေၾကာင္း
မေညာင္းတမ္းေပါ့ …
ျမင္းတစီး
ဓားတလက္နဲ႔
ေဇာ႐ိုးရဲ့
႐ုပ္ရွင္ကို
မၾကည့္ရစေကာင္းလားလို႔
ေစာင္းပါးရိပ္ေျခ
ေျပာေလအံုးမယ္ …
ၿပီးေတာ့ စစ္ေတြနဲ႔ညႇပ္ထားတဲ့
ေပါင္မုန္႔တခ်ပ္လက္ေဆာင္
စကပ္တုိတုိေပါင္ေပၚ တင္ေပးလိုက္မယ္ …
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ
အသံမၾကားေအာင္
ေႂကြေရသုတ္
ပန္းကန္တခ်ပ္ကြဲ
ဟန္ေဆာင္ၿပီး ထြက္ခြာသြားျမဲ …
ခင္ဗ်ားတို႔ ေလ့လာေနၾက
ကဗ်ာထဲက
နာရီမဲ့တဲ့
အိုကိုးရဲ႕ဘဝထဲမွာ …
က်ေနာ္ေမြးတုန္းကလည္း
လင္းၾကက္တြန္စဲ
ေတာင္ယာေပၚခ်ိန္ပဲေနာ္ …။ ။
ဆရာေမာင္သစ္ဆင္းအား ဦးခိုက္စြာျဖင့္
ၿငိမ္းလူ
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
