>
ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ စာေပအႏုပညာ (၅၂)
အာဏာရွင္ ႏွင့္ သံဃာ့အာဇာနည္မ်ား
ထိန္လင္း
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၊ ၂၀၁၀
တိုင္းျပည္တစ္ခုဟာ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္ကို ေရာက္ေနမယ္၊ အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ အုပ္စိုးတာ ခံေနရမယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရးလြတ္လပ္ခြင့္ကေန က်န္တဲ့အခြင့္အေရးအားလံုး ဆံုးရႈံးရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ဆံုးရႈံးရတဲ့အခါ အေျခခံ အခြင့္အေရးေတြနဲ႔အတူ လူေတြရဲ႕ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈေတြကိုပါ ထိပါးေႏွာင့္ယွက္တာ ခံရပါတယ္။ လူတဦးခ်င္းစီရဲ႕ လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ခြင့္ေတြကိုသာမက ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုပါ ႏွိပ္စက္ကလူ ျပဳတတ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အရာရာကို မ်က္မွန္စိမ္းတပ္ၿပီး ၾကည့္တဲ့သေဘာမ်ဳိး ဘယ္လူပုဂၢဳိလ္ ဘယ္အရာကို ၾကည့္ၾကည့္ ‘ႏိုင္ငံေရး’ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ၾကည့္တဲ့ သေဘာေတြေၾကာင့္ အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြက လိုအပ္တာထက္ ပိုမို ဆိုးဝါးတာကို ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
အာဏာရွင္က သူ႔ရဲ႕အက်ဳိးစီးပြားနဲ႔ အာဏာပါဝါကို ကာကြယ္တယ္၊ စစ္တပ္က သူ႔ရဲ႕တပ္ မၿပိဳကဲြေအာင္ မက်ဆံုးေအာင္ ကာကြယ္တယ္ဆိုရင္ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္သူေတြ၊ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္း မိမိတို႔ရဲ႕ ဘာသာ သာသနာ မပ်က္စီးေအာင္၊ တည္တံ့ေအာင္ ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ရမွာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ သံဃာ့အာဇာနည္မ်ားဟာလည္း ဒီလို ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ခဲ့သူေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
စက္တင္ဘာလ ၅ ရက္ေန႔ဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္က သံဃာေတာ္မ်ားအေပၚ အာဏာပိုင္ေတြက အၾကမ္းဖက္ခဲ့တဲ့ေန႔ျဖစ္သလို စက္တင္ဘာလ ၉ ရက္ေန႔ဟာလည္း ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမကို ဂုဏ္ျပဳ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ‘ဦးဥတၱမေန႔’ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ ၂ ရက္ဟာ အတိတ္က အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ အာဏာရွင္ေတြေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာတဲ့ အထိမ္းအမွတ္ေန႔ရက္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီ ၂ ရက္နဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး အတိတ္နဲ႔ပစၥဳပၸန္ကို ေရာယွက္ေတြးေတာမိပါတယ္။
အရင္ဆံုး အတိတ္က ဘီလူးသဘက္လို ေၾကာက္ရြံ႔မုန္းတီးခဲ့တဲ့ ကိုလိုနီအစိုးရရဲ႕ ဖိႏွိပ္မႈေတြနဲ႔ ဖိႏွိပ္မႈေတြေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ရတဲ့ သံဃာ့အာဇာနည္မ်ားအေၾကာင္း သမိုင္းနဲ႔အတၳဳပၸတၱိစာအုပ္ေတြမွာ ရွာေဖြၾကည့္မိပါတယ္။ အဂၤလိပ္ေခတ္ ျမန္မာျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပထမဆံုး အျပစ္ေပးခံခဲ့ရသူက ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမ ျဖစ္တယ္လို႔ မွတ္တမ္းတစ္ခုမွာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဂၤလိပ္ဘုရင္ခံကို ‘ကရက္ေဒါက္ ထြက္သြား’လို႔ ေမာင္းထုတ္ခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမကို ၁၉၂၁ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၃ ရက္ေန႔က ဖ်ာပံုခရိုင္ ေဒးဒရဲၿမိဳ႔နယ္ ဆူးကလပ္ေက်းရြာမွာ ‘လိပ္အခြံ ႏႊာရမည္’ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ တရားေဟာတဲ့အတြက္ မတ္လ ၃၁ ရက္ေန႔မွာ ဖမ္းဆီးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဆူးကလပ္ရြာကေန ထြက္ကတည္းက သံႀကိဳးစာ ပို႔ၿပီး အထက္က ဖမ္းခိုင္းခဲ့တာျဖစ္ေပမယ့္ ဆရာေတာ္ကို ေက်ာင္းကုန္းၿမိဳ႔ ေရာက္မွ ဖမ္းဆီးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ကို ဖမ္းဖို႔ ေက်ာင္းကုန္းတိုက္ပိုင္ အင္စပက္ေတာ္ ဦးထြန္းၿငိမ္းက ဌာနာအုပ္ကို ေစခိုင္းခဲ့တာျဖစ္ေပမယ့္ တရားေဟာေနတုန္း မဖမ္းဖို႔၊ တည္းခိုတဲ့အိမ္ ေရာက္မွ ဖမ္းဖို႔၊ ဖမ္းတဲ့အခါမွာလည္း အမိန္႔စာကို ရိုရိုေသေသ ျပၿပီးမွ ဖမ္းဖို႔နဲ႔ ပုလိပ္ယူနီေဖာင္း ဝတ္မသြားဖို႔ စသျဖင့္ မွာၾကားၿပီးမွ ဖမ္းခိုင္းခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအမႈနဲ႔ ဆရာေတာ္ကို ေထာင္ဒဏ္ ၁ ႏွစ္ က်ခံေစခဲ့ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ကို တရားစြဲၿပီး အမႈစစ္ေဆးေနတုန္း လျပည့္လကြယ္ေတြမွာ ဥပုသ္ျပဳခြင့္ေတြ ေပးခဲ့လို႔ ေထာင္ခ်ဳပ္ခ်ရာ မအူပင္ေထာင္နဲ႔ တစ္မိုင္ေလာက္ေဝးတဲ့ ေက်ာင္းတိုက္တစ္ခုဆီ သြားေရာက္ ဥပုသ္ျပဳႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ အက်ဥ္းခ်လိုက္တဲ့ေန႔ကစၿပီး သကၤန္းကိုခြၽတ္ၿပီး ေထာင္ဝတ္ေထာင္စားကုိ ဝတ္ေစခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ေထာင္က ျပန္ထြက္လာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာလည္း ဆရာေတာ္က လြတ္လပ္ေရးလႈပ္ရွားမႈထဲမွာ ပါဝင္ခဲ့ၿပီး ၁၉၂၄ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလမွာလည္း ရန္ကုန္ ၿမိဳ႔လုံးကြၽတ္ အစည္းအေဝးႀကီးမွာ “အစိုးရလုပ္တာ မေကာင္းလွ်င္ မေကာင္းဟု ေဝဖန္ခြင့္ဟာ လူ႔အခြင့္အေရးပဲ။ ဒီအခြင့္အေရး ငါတို႔မွာရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငံု႔မခံနဲ႔” စတဲ့ ဒီမိုကေရစီတရား ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဒီအတြက္ ထပ္အဖမ္းခံရၿပီး အလုပ္ၾကမ္းနဲ႔ေထာင္ဒဏ္ ၃ ႏွစ္ အျပစ္ေပးတာ ခံခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမဟာ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ေရွ႕တန္းက ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ဦးေဆာင္ခဲ့လို႔ ေထာင္ ၃ ႀကိမ္ က်ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ စက္တင္ဘာလ ၉ ရက္ေန႔ကို ‘ဦးဥတၱမေန႔’အျဖစ္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ကတည္းက စတင္သတ္မွတ္ခဲ့တာ ျဖစ္ေပမယ့္ ဘယ္အာဏာပိုင္၊ ဘယ္အစိုးရကမွ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ဂုဏ္ျပဳက်င္းပတာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ေရႊတိဂံုေစတီ ေျခေတာ္ရင္းက ‘ကန္ေတာ္မင္ ပန္းၿခံ’ကို ‘ဦးဥတၱမ ပန္းၿခံ’လို႔ အရင္က ေျပာင္းလဲ ေခၚေဝၚခဲ့ေပမယ့္ ဒီကေန႔မွာေတာ့ ‘ကန္ေတာ္မဂၤလာ ပန္းၿခံ’လို႔ ေျပာင္းလဲဲေခၚေဝၚခဲ့ပါၿပီ။
ဆရာေတာ္ ဦးဝိစာရကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးတရားေဟာမႈေၾကာင့္ ၃ ႀကိမ္ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်တာ ခံခဲ့ရသလို လူမဆန္တဲ့ ရက္စက္မႈေတြနဲ႔ ႏွိပ္စက္တာေတြလည္း ခံခဲ့ရပါတယ္။ အက်ဥ္းခ်လိုက္တာနဲ႔ သကၤန္းခြၽတ္ လူဝတ္လဲခိုင္းတာ၊ ဥပုသ္ေစာင့္ခြင့္မေပးတာ၊ သံဃာေတာ္ေတြကိုေတာင္ အမိန္႔စာ ေပးပို႔တဲ့အခါ ‘ေမာင္မင္း နာခံရမည္’ဆိုတဲ့ ရိုင္းပ်ေမာက္မာတဲ့ အသံုးအႏႈန္းေတြ သံုးစြဲတာကို ဆရာေတာ္က တရားေဟာတာ၊ အစာငတ္ခံတာေတြနဲ႔ ဆန္႔က်င္ပါတယ္။ ကိုလိုနီအစိုးရက ဆရာေတာ္ဦးဝိစာရကို ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရး(လူဆိုး) စာရင္းဝင္ နံပါတ္ ၄၄ အျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ ဦးဝိစာရဟာ တရားေဟာေျပာရာမွာ ရဲရင့္ေျပာင္ေျမာက္ၿပီး ပြင့္လင္းျပတ္သားတယ္၊ အသံၾသဇာနဲ႔ ျပည့္စံုၿပီး တရားနာပရိသတ္ရဲ႕ အာရံုကို သိမ္းက်ဳံးဆြဲေဆာင္ႏိုင္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္တို႔ရဲ႕ ဣေ¹ႏၵသိကၡာေတာ္နဲ႔ ျပည့္စံုၿပီး တည္ၿငိမ္သိမ္ေမြ႔စြာ ေနထိုင္သူျဖစ္တဲ့အတြက္ တကာ တကာမမ်ားကလည္း အထူး ၾကည္ညိဳေလးစားၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဟာ စီစဥ္ထားတဲ့ တရားပြဲကို္ ပုဒ္မ ၁၄၄ ထုတ္ၿပီး တားျမစ္ထားတာကိုေတာင္ ဖီဆန္ၿပီး တရားေဟာခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ ဖမ္းဆီးၿပီး ေထာင္ခ်ေတာ့ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြက သကၤန္းခြၽတ္ၿပီး ေထာင္အဝတ္အစား လဲခိုင္းတာကိုလည္း မလဲဘဲ အံတုခဲ့တဲ့အျပင္ အင္အားသံုးၿပီး သကၤန္းကို အတင္းအဓမၼဆြဲခြၽတ္တဲ့အတြက္ သကၤန္းမရွိေတာ့ေပမယ့္ ေထာင္အဝတ္ကို မဝတ္ဘဲ အဝတ္မပါ ကိုယ္ဗလာနဲ႔ ေနရင္း ဆႏၵျပခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုပဲ ေထာင္တြင္းမွာ ဥပုသ္ေစာင့္ခြင့္မေပးတဲ့အတြက္ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆြမ္းဘုဥ္းမေပးဘဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ဆႏၵျပခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ၁၆၆ ရက္တိတိ အစာငတ္ခံၿပီး တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ဆရာေတာ္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့ရတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလို အစာငတ္ခံ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္တဲ့အခါ ကိုလိုနီအာဏာပိုင္ေတြ၊ အာဏာရွင္အလိုေတာ္ရိ ေထာင္ဝန္ထမ္းေတြက ဆရာေတာ္ကို အစာစားဖို႔ အတင္းအဓမၼ ျပဳမူခဲ့တာေတြလည္း ႀကံဳခဲ့ရပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ရိုင္းစိုင္းတဲ့ အသံုးအႏႈန္းေတြနဲ႔ ေျပာဆိုဆက္ဆံတာေတြ၊ အဓမၼဝိုင္းခ်ဳပ္ၿပီး ႏွာေခါင္းေပါက္ကေန ႏြားႏို႔ကို ¹ပြန္နဲ႔ ထိုးသြင္းတာမ်ဳိးေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ရက္ ၄ဝ ေလာက္ အစာမစားလို႔ အားအင္ျပတ္ၿပီး လဲေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အရင္တုန္းက ‘အရူးေထာင္’လို႔ ေခၚတဲ့ စိတၱဇေဆးရံုကို ပို႔ၿပီး စိတ္မႏွံ႔သူေတြၾကား ပစ္ထားျပန္ပါတယ္။ ေထာင္မ်ားစြာ၊ အခ်ဳပ္ခန္း မ်ားစြာမွာ လွည့္လည္အက်ဥ္းခ်တာကိုလည္း ခံခဲ့ရပါတယ္။ လက္ရွိ စစ္အစိုးရလက္ထက္မွာ က်င့္သံုးေနတဲ့ ေထာင္က လႊတ္ေပးၿပီး ေထာင္ဗူးဝကေန ေနာက္တစ္မႈနဲ႔ျပန္ဖမ္းတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိးကိုလည္း ဆရာေတာ္ ႀကံဳခဲ့ရပါတယ္။
တတိယအႀကိမ္ ေထာင္က်တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ဆရာေတာ္ဟာ သံဃာေတာ္အားလံုးအတြက္ အခြင့္အေရး ေတာင္းဆိုရင္း ေထာင္ထဲမွာပဲ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့ရပါတယ္။ ဆရာေတာ္ အဓိကေတာင္းဆိုတာက အခ်က္ ၃ ခ်က္ျဖစ္ၿပီး
(၁) ေထာင္ဒဏ္ အျပစ္ေပးခံရေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား သကၤန္းဝတ္ခြင့္ေပးရန္၊
(၂) ေထာင္အတြင္း၌ ဝိနည္းေတာ္အရ ၁ လ ၂ ႀကိမ္ ဥပုသ္ေန႔တိုင္း ဥပုသ္ျပဳခြင့္ေပးရန္၊
(၃) ႏိုင္ငံေရးရာကိစၥမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေထာင္တြင္းေရာက္ရဟန္းမ်ားအား ထိုက္တန္ေသာ သီတင္းသံုးခြင့္ျပဳရန္ တို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုလိုနီအာဏာပိုင္ေတြက မလိုက္ေလ်ာခဲ့တဲ့အတြက္ ဆရာေတာ္က အစာငတ္ခံ သပိတ္တိုက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲရင္း ၁၆၆ ရက္ေျမာက္မွာ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့ရတာျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ဦးဝိစာရ ရဲ႕ အဂၢိစ်ာပန ၿပီးေျမာက္တဲ့အခါ ဆရာေတာ္ရဲ႕ အရိုးေတြကို ေကာက္ယူၿပီး ေရႊတိဂံုေစတီအနီးမွာ အရိုးအိုးေစတီတစ္ဆူ တည္ထားခဲ့ေပမယ့္ ဒီေစတီ ဘယ္လို ေပ်ာက္ပ်က္သြားတယ္ ဆိုတာေတာင္ ဘယ္လူမွ မသိၾကဘူးလို႔ မွတ္တမ္းတစ္ခုမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္မွာ ဒီလို သမိုင္းဝင္ အထိမ္းအမွတ္ေတြ အမ်ားအျပား ေပ်ာက္ပ်က္ကုန္ေပမယ့္ အတိတ္က အေမြဆိုးေတြနဲ႔ ျပည္သူေတြ အေပၚ ဆက္လက္ဖိႏွိပ္ေနမႈေတြ က်န္ေနေသးတာကေတာ့ တကယ့္ကို စိတ္မေကာင္းစရာ အျဖစ္အပ်က္ေတြပါပဲ။ ။
ထိန္လင္း (၂၊ ၉၊ ၂ဝဝ၉)
၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၄ ရက္ ေနာ္ေဝအေျခစိုက္ ဒီမုိကရက္တစ္ျမန္မာ့အသံ၏ ထုတ္လႊင့္ခ်က္အား ျပန္လည္ေဖာ္ျပပါသည္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
