က်ေနာ့္နာမည္ ေမာင္ဘညႊန္႔ (၅)
ေဆာင္းလူ
ဇြန္ ၂၆၊ ၂၀၁၃
တကယ္တမ္း အမွတ္ရမယ္ဆုိရင္ ..
မန္းရွာထုိးတဲ့ ၀ါးစားပြဲေပၚမွာ
လက္ေထာက္ေတြ အလီလီေျပာင္း
သလြန္ေညာင္ေစာင္း ဒီကုတင္ေဟာင္းက
အမွန္တုိင္းေျပာရမယ္ဆုိရင္
က်ဴပ္တုိ႔အတြက္ေတာ့
မ,ရတာ တကယ္ေလးလြန္းေတာ့လည္း
အေဟာင္းေစ်းနဲ႔ ေရာင္းခ်င္လွတယ္ …။
ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔ သတင္းစာတုုိက္ႀကီးမွာကလည္း အမွတ္ရစရာေတြကလည္း အမ်ားသား …။ သတိရစရာေတြကလည္း အမ်ားသား …။ ရီစီဗာမေကာင္းတဲ့ စေလာင္းႀကီးတုုိ႔ … ေလး ငါး ေသာင္းနဲ႔ အင္ထုုခံလုုိက္ရတတဲ့ ၃၂၄ တုုိ႔ …။ ဗမာေငြ သိန္းေက်ာ္တန္ေလာက္ေအာင္ ေပးလုုိက္ရတဲ့ စက္႐ုုပ္လုုိလုုိ ..စေပ့ရွစ္ခ္လုုိလုုိ (spaceship) အုုိင္၀ါႀကီးတုုိ႔ …။ ေနာက္ ဟုုိအေကာင္ေလးေတြရဲ႕ ဆီေတြ လႊမ္းေနတဲ့ ဒယ္အုုိးႀကီးလည္း သတိရပါတယ္ ..။ မနက္တုုိင္း ထမင္းေက်ာ္ရင္ သူနဲ႔ခ်ည္း ႏွစ္ပါးသြားရတာ …။ ေမာင္ဘညႊန္႔ေတာင္ ကုုိေ၀ယံ (အေမရိကား) လက္ခ်က္နဲ႔ အဆီတုုံးေလးတတုုံး ၀ါးခဲ့မိဖူးတယ္ …။
ဒီေနရာမွာ ဖဒုုိမန္းရွာရဲ႕ ၀ါးစားပြဲေလးကလည္း အပါအ၀င္ေပါ့ …။ တဆင့္စကား နားနဲ႔ၾကားဖူးတာေတာ့ .. ဒီ၀ါးစားပြဲေလးက အေတာ္ၾကာပါၿပီ။ ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔ အႏွီသတင္းစာတုုိက္ႀကီးဆီ မေရာက္ခင္ကတည္းကပါ။ ဒီ ၀ါးစားပြဲေလးဟာ ဖဒုုိမန္းရွာရဲ႕ လက္နဲ႔ ကုုိယ္တုုိင္လုုပ္ထားတဲ့ ၀ါးစားပြဲေလးပါ ..။ စားပြဲေလးက ႏွစ္ဆင့္ပါပါတယ္ …။ ေမာင္ဘညႊန္႔ မွတ္မိတာကေတာ့ အဲ့အခ်ိန္က ၀ါးစားပြဲပုုိင္ရွင္က ဦးဗလ။ (အယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ အမ်ဳိးေတာ္ပါတယ္။ ခုုေတာ့ ျပင္သစ္) ပါ။ ႏုုိင္ငံတကာသ တင္းအယ္ဒီတာေပါ့။
အဲ့စားပြဲေလးေပၚမွာ ေမာင္ဘညႊန္႔ေတြ႕မိတာေတာ့ ႏုုိင္ငံျခားျဖစ္ ထုုိင္းလုုပ္ မီးအိမ္ေလးရယ္ … ။ ဗမာျပည္ကထုုတ္တဲ့ အထူဆုံး အဂၤလိပ္အဘိဓာန္ရယ္ … ။ တျခား ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔နားမလည္တဲ့ ေပၚလစီေရးရာ .. ႏုုိင္ငံတကာေရးရာ စာအုုပ္ေတြပါပဲ …။ ေနာက္ အိမ္ရွင္ကေပးထားတဲ့ ကၽြန္းသလြန္ကုုတင္နဲ႔ဆုုိေတာ့ ဖထီးရဲ႕ စားပြဲေလးနဲ႔ တြဲလုုိက္ရင္ ဆရာ့ ဆရာေတြသာေပါ့ …။ အဲ့ဒီဗိမၼာန္မွာေနဖူးတာက .. ဦးဗလ (ယခုုျပင္သစ္)၊၊ ကုုိ၀င္းသိန္းႏုုိင္ (အေမရိကား- ဦးပီတာလင္းပင္ရဲ႕တူလုုိ႔လည္း ဆုုိတယ္)၊ ေမာင္ေနသြင္ (ယခုု ထုုိင္း) ေပါ့။
ေမာင္ဘညႊန္႔နဲ႔ ေစာဒီထူးကေတာ့ အဲ့ဗိမၼာန္ရဲ႕အေရွ႕က ကြက္လပ္ကုုိ အပုုိင္စားေတာ္မူတယ္ …။ လူမ်ားမ်ားလာမွာစုုိးလုုိ႔ .. အဲ့အခ်ိန္က ေရေဆးေတြကုုိ ေရနဲ႔ေဖ်ာ္ .. ကဲန္းဗတ္စ္ေတြ၊ စကၠဴစေတြေပၚ ဟုုိပက္ ဒီပက္ ..။ အခြဳိင္းလစ္ေတြကုုိ ဟုုိျခစ္ သည္ျခစ္ .. .. ဒီၾကားထဲ ေဆးထုုိးအပ္နဲ႔ ထည့္ၿပီး က်ဲတာေတာင္ ပါေသး …။ မသိရင္ေတာ့ အတ္ခ်္ ေပါ့ဗ်ာ ..။ ပန္းခ်ီကားလုုိ႔အမည္တပ္ထားတာေတြကလည္း စိတၱဇလုုိလုုိဆုုိေတာ့ … အနားလူမကပ္ေတာ့ပါဘူး …။
ခုုေတာ့ ႏွစ္ေတြ အလီလီ ေတာ္လွန္ေရးလမ္းခုုလတ္မွာ မန္းရွာလည္း က်ဆုုံးခဲ့ရသလုုိ (မန္းရွာစ်ာပနာမွာ ၀ီနဲဗား ဆလမ္းဒါး , ၀ီနဲဗား ဂစ္အပ္ခ်္ (We never surrender, we never give up) ဆုုိၿပီး အေမရိကားေရာက္သြားသူတေယာက္ကုုိလည္း သတိရလုုိက္တာဗ်ာ။ ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔လည္း မ်က္ႏွာျဖဴစကားနားမွမလည္တာ။ ဘာေျပာမွန္းေတာင္မသိဘူး .. ။ အယ္ခ်ဳပ္ေမာင္းခ်လုုိက္တာပဲ သိလုုိက္ရတယ္ …။ ေနာက္ပုုိင္းႏွစ္ေတြၾကာလာမွသာ .. ေအာ္ ..အေမရိကားမွာ လက္နက္သြားရွာတာျဖစ္မွာပါေလဆုုိၿပီး ေျဖေတြးေလး ေတြးရတာေပါ့) ..သူ႔လက္ရာ စားပြဲေလးလည္း ဘယ္ေရာက္ ဘယ္ေပါက္ဆုုိတာ ေမာင္ဘညႊန္႔လည္း မသိေတာ့ပါဘူး ….။
++++++
ပိတ္ရက္ေတြ ပိတ္ရက္ေတြ
ေလထုိး ေလေလွ်ာ္နဲ႕
အရက္တစ္လုံး ေဘးခ်
ထန္းပင္စုိက္ အုန္းသီးစုိက္နဲ႕
ဂ်က္ကြင္း ..ကင္းေတြမွာ..
ဂ်ဳိကာေတြ မ်က္ျဖဴလန္
ပုလင္းေတြသာ ပုံလာျပန္လုိ႔
ဘ၀ဟာ သိကၡာကုိ က်လြန္းလွတယ္ …။
ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔ သတင္းစာတုုိက္ကလည္း ပိတ္ရက္ရွိပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ကုုိယ္ထူကုုိယ္ထဆုုိေတာ့ ပိတ္ရက္မရွိပါဘူး။ သုုိ႔ေပမယ့္ ကုုိယ့္ဘာသာကုုိယ္ ပိတ္ရတာေပါ့ဗ်ာ .. ။ အဓိကေတာ့ အလုုပ္ၿပီးေျမာက္ေၾကာင္းေပါ့ .. ။ အလုုပ္ၿပီးရင္ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ ဂေလ႐ုုိက္ေနရင္ အယ္ခ်ဳပ္က ဘာမွ မေျပာပါဘူး ..။ အဲ့ထက္ေက်ာ္ရင္ေတာ့ မ်က္ေထာင့္နီႀကီးနဲ႔ ..။ နဲနဲမ်ားလာၿပီဆုုိရင္ေတာ့ .. ငါကုုိင္တုုတ္ေတာ့တာပါပဲ …။ ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔က အျမဲခံေနက်ဆုုိေတာ့ အေရထူေနပါၿပီ …။ ထုုဟယ္ ႏွက္ဟယ္ဆုုိရင္လည္း သီအုုိရီအရ မသိမသာ အလုုိက္သင့္ေရႊ႕လ်ားေပးလုုိက္ပါတယ္။ အထိမနာေအာင္ပါ။ မသိသူဆုုိ မ်က္ရည္ ဗူးသီးလုုံးေလာက္ေတာင္ က်သြားႏုုိင္ပါတယ္ ..။
ပုုံမွန္ဆုုိ ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔ ပိတ္ရက္ေတြမွာ ယစ္ေရႊရည္မွီ၀ဲတာေပါ့ …။ စားစရာသာ မရွိတာ ..ေသာက္စရာကေတာ့ ဘယ္က ဘယ္လုုိထြက္လာမွန္းမသိဘူး ..။
ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔ဆီမွာ ဦးဂ်မ္းေတြရွိပါတယ္။ ဦးဂ်မ္းေတြကလည္း ဦးဂ်မ္းဆုုိတဲ့အတုုိင္း အဌာရသမ်ဳိးစုုံတတ္ပါတယ္။ ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔က ပညာရွာသူေတြေပါ့။ ခါတုုိင္း ပုုံမွန္ဆုုိ ယစ္ေရႊရည္ပဲ မွီ၀ဲတာပါ။ ေနာက္ ေပါက္ေပါက္ေဖာက္ၾကတာပဲ …။ သူေကာင္းတယ္ .. ငါေကာင္းတယ္ ..။ သူကေတာ့ ဘာ .. ငါကေတာ့ ဘာ .. ဟုုိေကာင္က ဒီလုုိ .. ဒီေကာင္က ဟုုိလုုိ .. စသည္ျဖင့္ သတင္းလုုပ္ၾကတာေပါ့။
ဒီတခါေတာ့ … ေနာက္တနည္းတတ္ နည္းတာမွတ္လုုိ႔ဆုုိၿပီး … ကုုိေရခ်မ္း (ဗမာျပည္)၊ ကုုိညဏ္လင္းထြန္း (အေမရိကား)၊ ဦးတင္ညဳိ (ဦးဂ်မ္း)၊ ေစာဒီထူး (နယူးဇီလန္) နဲ႔ ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔ ၀ုုိင္းဖြဲ႕ၿပီး ကုုလား ၾကည့္ၾကတယ္ဗ်ာ …။ ေမာင္ညဏ္နဲ႔ ဦးတင္ညဳိက ဆရာေတြပါပဲ .. ။ ထန္းပင္စုုိက္ေတြေရာ အုုန္းသီးစုုိက္ေတြေရာ စုုံေနတာပဲ .. ။ ေမာင္ဘညႊန္႔နဲ႔ က်န္သူေတြကေတာ့ .. အသစ္ေလးေတြေပါ့ ..။ ေၾကးကလည္း ေလထုုိး ေလေလွ်ာ္ပါ။ တကယ္ေပးရမယ္ဆုုိလည္း ခ်ဴးတျပားေတာင္မရွိပါဘူး .. ။ ၾကက္ဖေတာင္ သူမ်ားခ်ဴးနဲ႔ အငွားစီးရတဲ့ဘ၀ဆုုိေတာ့ ..။
တေနကုုန္ တေနခမ္း ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔လည္း သင္ေတာ့ သင္တာပါပဲ .. ဒါေပမယ့္ စိတ္က ေဘးက ပုုလင္းျဖဴေလးေတြေပၚပဲ ေရာက္ေနလုုိ႔လားလည္း မသိပါဘူး။ ျဖစ္ထြန္းေအာင္ျမင္မႈ မရခဲ့ဘူးဆုုိပါေတာ့။ ေနာက္ဆုုံးေတာ့ .. ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔ေတြလည္း ပုုလင္း ဖက္ၿပီး ၀မ္းလ်ားေမွာက္ကုုန္ၾကေတာ့တာပါပဲ ..။ ျဖစ္ႏုုိင္တာေတာ့ ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔ သခ်ၤာညံ့တာျဖစ္မွာပါ။ ဘာပဲေျပာေျပာ အဌာရသ တမ်ဳိးကုုိ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ေမာင္ဘညႊန္္႔ လက္လႊတ္ခဲ့ရပါတယ္ ..။
+++++
အခါေတာ္ေပးသလုိပဲ …
တစ္ရာသီၿပီး တစ္ရာသီ
သီးထပ္ေတြ သီးညွပ္ေတြနဲ႔
ယာခင္းေဘးက ဆူးပုတ္အုိ ငုတ္တုိခမ်ာလည္း
အေမာင္တုိ႔ ေနာက္ေနာင္မ်ား
ေယာင္လုိ႔ေတာင္ မလာဖုိ႔
ေတာင္းပန္ေနသလားလုိ႔ …။
ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔သတင္းစာတုုိက္ႀကီးဟာ ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ကစလုုိ႔ ကုုိယ္ထူ ကုုိယ္ထပါပဲ …။ တရာသီၿပီး တရာသီမွာ .. သီးထပ္ေတြ သီးညွပ္ေတြ စုုိက္ရပါတယ္ ..။ ဒါမွ ေန႔စဥ္ ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔ ရိကၡာအတြက္ လိပ္ပတ္လည္မွာပါ။ လူကလည္းမ်ားဆုုိေတာ့ .. ဟင္းခ်က္ရင္ေတာင္ .. အငံေလး ကဲရပါတယ္။ အစပ္ေလး ကဲရပါတယ္။
ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔ ကုုိယ္ထူကုုိယ္ထ စုုိက္ခင္းေတြမွာ ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔ ရိကၡာအတြက္.. ဘူး၊ ဖ႐ုုံ၊ ကန္စြန္း၊ ခ်ဥ္ေပါင္၊ ငရုုတ္ …အဲ့ကလုုိ ရာသီေပၚ သီးႏွံေလးေတြစုုိက္သလုုိ .. ေစ်းကြက္တင္ဖုုိ႔ ဖရဲ၊ ပန္းေဂၚဖီ၊ စပါး စတဲ့ ေစ်းကြက္၀င္ သီးႏွံေတြလည္း စုုိက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔ လယ္စုုိက္ဖုုိ႔ အေၾကာင္းဖန္လာပုုံက .. ရွမ္းသူေဌး အဘုုိးႀကီးက သူ႔လယ္ကြက္ေတြကုုိ ေပးၿပီး မင္းတုုိ႔ ၀မ္းေရးအတြက္ စုုိက္ၾကဆုုိၿပီး စုုိက္ၾကတာပါ။ အမွန္ အဲ့လယ္ကြက္က အၾကမ္းထည္ႀကီးပါ ..။ လယ္သမားစကားေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔ နားမလည္ေပမယ့္ .. ဒီတႏွစ္ ထြန္းေရးေတြ ညက္ .. စပါးေတြ စုုိက္ၿပီးသြားရင္ ေနာင္ႏွစ္မွာ ဒီေျမဟာ ယဥ္ၿပီး က်က္သြားၿပီဆုုိတာေတာ့ သိေနပါတယ္ ..။ ေနာက္ႏွစ္ေတာ့ ေပးမစုုိက္ေတာ့ပါဘူး .. ။ သူ႔ဟာသူပဲ စုုိက္ပါေတာ့တယ္ …။
ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔ လက္ခ်က္နဲ႔ပဲ .. လယ္ကန္ဇင္းေဘးမွာ ျခံ၀င္းေလးနဲ႔ စီတန္းစုုိက္ထားတဲ့ ဆူးပုုတ္ေတြလည္း အႏုုေတြ .. အရြေတြ ပုုရစ္ဖူးေတြ … ငုုတ္တုုိဘ၀နဲ႔ က်န္ခဲ့ရတာခ်ည္းပါပဲ …။ ဆူးပုုတ္ႏုုႏုုေလးနဲ႔ .. ဒုုကၡသည္စခန္းေတြဆီက ေရာက္ေရာက္လာတတ္တဲ့ ပဲ၀ါေလးေတြနဲ႔ ေရာၿပီး ပဲဟင္းခ်ဳိတမ်ဳိး …။ ေရာက္ေရာက္လာတတ္တဲ့ ငါးပိနဲ႔တြဲဖက္ဖုုိ႔ ဆူးပုုတ္
ေရေႏြးေဖ်ာေလးနဲ႔ တဖုုံ ..။ ျခံစည္း႐ုုိးကပ္ေပါက္ေနတဲ့ အေလ့က် ကင္းမြန္ရြက္ႏုုႏုုေတြနဲ႔ ေရာလုုိ႔ … ေၾကာ္ခ်က္ဆုုိၿပီး ဟင္းေလးကတသြယ္နဲ႔ .. အမ်ဳိးမ်ဳိးအဖုုံဖုုံ … ေလြးခဲ့ရတာပါ။
ခုုခ်ိန္မ်ားေတာ့ အဲ့ဒီဆူးပုုတ္ႏုုေလးေတြကုုိ လြမ္းသလုုိေတာ့ ရွိသား …။ ခုုေနမ်ား ငါးပိရည္း စိမ္းစိမ္းေလးနဲ႔ တုုိ႔ျမွဳပ္ၿပီး စားလုုိက္ရင္ျဖင့္ဆုုိၿပီး အတိတ္ကုုိလည္း လြမ္းသလုုိလုုိရွိသား ..။ အဲ့အခ်ိန္က လူမ်ားသေလာက္ ျပသနာကလည္း ခဏ ခဏျဖစ္တယ္ ..။ ဒါေပမယ့္ တာ၀န္က်စာဖုုိမွဴးရဲ႕ everybody လုုိ႔ ေခၚလုုိက္တဲ့အသံေအာက္မွာ .. ထမင္းပူပူ .. အတုုိ႔ပူပူ ငါးပိေရက်ဲက်ဲေအာက္မွာ အားလုုံးကေတာ့ ေခၽြးတၿဖိဳက္ၿဖိဳက္ သံတၿဖိဳက္ၿဖိဳက္နဲ႔ …ငါးပိရည္ခြက္ထဲက ဇြန္းကေလးလည္း လက္မလည္ေလာက္ေအာင္နဲ႔ ပူပါတယ္ဆုုိတဲ့ ေလာကႀကီးကုုိေတာင္ ေမ့လုုိ႔ ..။
++++
ဘယ္သူက ဘယ္လုိ စလုိက္တယ္မသိဘူး…။
ဒီကြက္ၾကားေလး လက္ထဲေရာက္ရင္
ဟုိေရာက္မယ္လုိလုိ … ဒီေရာက္မယ္လုိလုိနဲ႕
လက္ဆင့္ကမ္းသယ္ေဆာင္
လက္ႏွီးစုတ္ေလာက္မွ အေရာင္မထြက္တဲ့
အကၤ်ီေဟာင္းတထည္ကုိ
က်က်နန ေခါက္ရုိးက်ဳိး မီးပူထုိးလုိ႔
၀တ္ခဲ့ဖူးေသးတယ္ …။
အခုမ်ားေတာ့ စုတ္စျမွဳပ္စေပါ့ …။
ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔ဆီမွာ အစိမ္းနဲ႔ အ၀ါႏုုေလးကြက္ထားတဲ့ အက်ၤ ီေလး တထည္ရွိတယ္ …။ မူလပုုိင္ရွင္ကေတာ့ ကုုိၿငိမ္းခ်မ္းထင္တယ္ …။ ေနာက္ေတာ့ သူက အေမရိကားကုုိ ပညာေတာ္သင္ဘ၀နဲ႔သြားရမယ္ဆုုိေတာ့ … သူ႔ရွိတဲ့ အေဟာင္းထည္ေလးေတြ ထားခဲ့ရတာေပါ့ ..။ ရွိသူမ်ားကလည္း သူ႔ကုုိ အေကာင္းထည္ေလးေတြ ျပန္မွ်ေပါ့ ..။ ရွိသူမ်ားဆုုိလုုိ႔ ေတာ္ေတာ္ရွိတယ္ထင္မေနနဲ႔ဦး …။ အလြန္ဆုုံးရွိလွမွ တစ္စုုံေပါ့။ ပြဲတက္၀တ္စုံအေနနဲ႔ထားတာ။
ဒီေနရာမွာ အမွတ္ရတာ ဦးေအာင္ေစာဦး (အေမရိကား) ..။ သူက ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔ သတင္းစာတုုိက္ရဲ႕ ဒုု အယ္ခ်ဳပ္ဆုုိလား … ေသခ်ာေတာ့ မသိပါဘူး ..။ သူလာရင္ အက်ၤ ီ အ၀တ္အစားေတြ ပုုဒ္ျပတ္၀ယ္လာတယ္ထင္တယ္ ..။ ဒီေရာက္ရင္ ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔ မဲႏႈိက္ရၿပီ ..။ ပုုဒ္ျပတ္ဆုုိေတာ့ သိတဲ့အတုုိင္းပဲေလ …။ ေရာေႏွာၿပီး ပါလာတာမ်ားပါတယ္ ..။ မိန္းမ၀တ္ေတြ ပါလုုိ႔ပါ ..။ တခါတေလ သူ႔ႏုုိင္ငံက လူေတြနဲ႔တုုိင္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ .. ဆုုိဒ္အႀကီးႀကီးေတြနဲ႔ ..။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔အတြက္ေတာ့ အသုုံး၀င္ပါတယ္ …။
ေမာင္ဘညႊန္႔လည္း ကုုိၿငိမ္းခ်မ္းဆီက ဂ်င္းေဘာင္းဘီေဟာင္းေလးတထည္ ရလုုိက္သလုုိ .. ေမာင္ဘညႊန္႔ က်ဳိက္ထီး႐ုုိးခရီးစဥ္က ၀ယ္လာခဲ့တဲ့ .. တထည္ထဲေသာ အေကာင္းစား ဖ်င္ထည္အက်ၤ ီေလး ျပန္ေပးလုုိက္ပါေသးတယ္။
ေနာက္ပုုိင္း အဲ့အကြက္က်ားေလးကုုိ ဦးဗလ၀တ္သလုုိ ..သူ ျပင္သစ္သြားခါနီးေတာ့ ေမာင္ေနသြင္လက္ထဲ ထားခဲ့တယ္ထင္တယ္ ..။ နဲနဲသတိမူမိလာတာေပါ့ …။ ဒါေလး၀တ္ဖူးရင္ ဟုုိေရာက္မလုုိလုုိ ဒီေရာက္မလုုိလုုိနဲ႔ ေတာင္ေတြး ေျမာက္ေတြးေပ့ါ။ ေနာက္ပုုိင္း ေမာင္ေနသြင္လည္း ခ်င္းမုုိင္ သတင္းစာဆရာသင္တန္းအသြား .. ေမာင္ဘညႊန္႔လက္ထဲက်န္ခဲ့တာပါပဲ …။ ဟုုိေရာက္မယ္ ဒီေရာက္မယ္စိတ္ကူးေလးေတြနဲ႔ မီးပူေလးအက်အနထိုုးၿပီး ၀တ္ခဲ့ဖူးပါတယ္ …။
ေမာင္ဘညႊန္႔လက္ထဲ ေရာခဲ့ၿပီးေနာက္ပုုိင္း .. ေမာင္ဘညႊန္႔လည္း ထုုိင္းမွာတင္ ဆယ္စုုႏွစ္တခုုေလာက္ ေသာင္တင္ေနေတာ့တာပဲ ..။ ဘယ္မွလည္း မေရာက္ပါဘူး ..။ ဘယ္မွလည္း မသြားရပါဘူး ..။ ဟုုိေျပာင္း ဒီေရႊ႕နဲ႔ ဒီၾကားထဲ အမိေျမကုုိ တိတ္တဆိတ္ ျပန္သြားခဲ့တာတခုုနဲ႔တင္ပဲ .. အႏွီကြက္ၾကားေလးလည္း ဘယ္ေရာက္လုုိ႔ ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္း ေမာင္ဘညႊန္႔လည္း မသိေတာ့ပါဘူး …။
ဆက္လက္ေရးပါဦးမည္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
