>
ေသသူအတြက္ ႏွစ္လည္ဆြမ္းနဲ႔ ရွင္သူရဲ႕ ဒုကၡ
၀င္းျမတ္
ကြမ္းျခံကုန္း၊ ေမ ၉ – ရြာအစြန္ လယ္ကြင္းစပ္နားက အိမ္အေဟာင္းေနရာမွာ ဆိုကၠားဆရာ ကို၀င္းစိုး (၅၅ ႏွစ္) မတ္တပ္ ရပ္ေနၿပီး သူ႔ဇနီး၊ သားနဲ႔ သမီးကို ပါးစပ္က တလွဳပ္လွဳပ္နဲ႔ တီးတိုး ေခၚေနတယ္။ သူ႔မိသားစုဟာ သည္ေနရာတစ္၀ိုက္မွာ လွည့္လည္ သြားလာ ေနလိမ့္မယ္ လို႔လည္း သူ ယံုၾကည္ေနတယ္။
နာဂစ္ မုန္တုိင္း မတိုက္ခတ္ခင္ အထိ သည္ေနရာေလးမွာ ကို၀င္းစိုးတို႔ မိသားစု သိုက္သိုက္ ၀န္း၀န္း ရွိခဲ့ၾကတယ္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ေမ ၂ – ၃ ရက္ တုိက္ခတ္ခဲ့တဲ့ ဆုိင္ကလုန္း မုန္တုိင္းနာဂစ္ေၾကာင့္ ကို၀င္းစုိးရဲ႕ ဇနီး၊ ၂၅ ႏွစ္အရြယ္ သားတစ္ေယာက္နဲ႔ ၂၀ ႏွစ္အရြယ္သမီး တစ္ေယာက္ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့တယ္။
ကို၀င္းစုိးေနထုိင္တဲ့ ကြမ္းျခံကုန္း ၿမိဳ႕နယ္ဟာလည္း ရန္ကုန္တိုင္းအတြင္းမွာ အပ်က္အစီး အမ်ားဆံုး ၿမိဳ႕နယ္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ၃၂ ႏွစ္ အရြယ္ သား တစ္ေယာက္နဲ႔ ၁၄ ႏွစ္ အရြယ္ သမီးတစ္ေယာက္ အသက္ မေသဘဲ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။
ကြမ္းျခံကုန္း ၿမိဳ႕နယ္မွာ ရွိတဲ့ ကဲျမန္မာ(Care Myanmar) အဖြဲ႕က နာဂစ္ေၾကာင့္ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ သူေတြ ေကာင္းရာ သုဂတိ ေရာက္ရွိ ေစဖုိ႔ အမွ် အတန္း ေ၀ ပရိတ္တရားနာပြဲ ျပဳလုပ္ေပးမယ္ ဆိုတာေၾကာင့္ ကို၀င္းစိုးလည္း နာဂစ္အတြင္း ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့သူ႔ မိသားစုကို လာေရာက္ဖို႔ ၿပိဳပ်က္သြားတဲ့ အိိမ္အေဟာင္း ေနရာကို သြားေရာက္ ေခၚဆိုေနျခင္းပါ။
“ကၽြန္ေတာ္မွာ အျပစ္ေတြ ရွိေနတယ္။ ေပ်ာက္သြားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ မိသားစုကို သရဏဂံု တင္မေပးခဲ့ရဘူး။ အဲဒီတုန္းက ေသသလား ရွင္သလား မသိရတာေရာ၊ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ကလည္း အကုန္လုံး ဆံုးရႈံးကုန္ေတာ့ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ ျဖစ္ေနခဲ့တာေပ့ါ” လို႔ ကို၀င္းစုိးက သူ႔ခံစားခ်က္ကိုေျပာျပပါတယ္။
ကို၀င္းစုိးလိုပဲ နာဂစ္ေၾကာင့္ ေသဆံုး ေပ်ာက္ပ်က္သြားသူေတြအတြက္ သရဏဂံု မတင္လုိက္ရသလို ရက္လည္ဆြမ္းသြပ္ အမွ် မေ၀လိုက္ရတဲ့ မုန္တုိင္းသင့္သူေတြ အေျမာက္အျမား ရွိပါတယ္။ တစ္ႏွစ္ျပည့္တဲ့ အခ်ိန္မွာလည္း ကြယ္လြန္သြားတဲ့ သူေတြအတြက္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ မျပဳႏိုင္သူေတြ ရွိပါတယ္။
မုန္တုိင္းဒဏ္သင့္ ျမစ္၀ ကၽြန္းေပၚေဒသက ေက်းရြာေတြမွာ ေနထုိင္ၾကသူ အမ်ားစုဟာ ရက္လႏွစ္ေတြကို ျမန္မာ သကၠရာဇ္နဲ႔ မွတ္သားၾကပါတယ္။ ျမန္မာလို နာဂစ္ မုန္တုိင္း တုိက္ခတ္ၿပီး တစ္ႏွစ္ ျပည့္တဲ့ေန႔ တန္ခူးလဆုတ္ ၁၂ ရက္ေန႔ဟာ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာ ဧၿပီ ၂၁ ရက္ျဖစ္ပါတယ္။
၄င္းရက္ေတြ မတုိင္မီက ဘစ္ဂ်လီ မုန္တုိင္း ျဖစ္ေပၚတဲ့ သတင္းေတြေၾကာင့္ နာဂစ္မုန္တုိင္းမွာ အေသ အေပ်ာက္ မ်ားခဲ့ၿပီး သြားလာေရး ခက္ခဲတဲ့ ေဒသက မုန္တုိင္းဒဏ္ သင့္ခဲ့ဖူးသူေတြ ေၾကာက္လန္႔ၿပီး နီးစပ္ရာ ၿမိဳ႕ေတြေပၚ ေျပးတက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နာဂစ္ေၾကာင့္ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ မိိသားစု၀င္ေတြ အတြက္ ေမတၱာပို႔ အမွ်ေ၀တာေတြ မလုပ္ႏုိင္ခဲ့ၾကသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။
ဘစ္ဂ်လီ မုန္တုိင္း သတင္းေၾကာင့္ လပြတၱာၿမိဳ႕ေပၚကို ေျပာင္းေရႊ႕လာၾကတဲ့ ဉာဏ္ကြင္း ေက်းရြာက ကိုသိန္းလြင္ (၄၈ ႏွစ္)က “နာဂစ္ မုန္တုိင္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ မိသားစု၀င္ထဲက ၂၇ ေယာက္ ဆံုးသြားတယ္။ သူတို႔အတြက္ ႏွစ္ပတ္လည္ ဆြမ္းေလးတစ္အုပ္ေလာက္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို လွဴခ်င္ေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္က ရြာကို ျပန္စရာ လမ္းစရိတ္ မရွိလို႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ေသာင္တင္ေနေတာ့ ဘာမွမတတ္ႏုိင္ဘူး” လို႔ သူတို႔ အခက္အခဲကို ေျပာျပတယ္။
ႏွစ္လည္ ဆြမ္းကပ္ဖို႔ အကူအညီ ေပးတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြကို မုန္တုိင္းဒဏ္ သင့္သူေတြက ေက်းဇူးတင္ၾကတယ္။ သူတို႔ကို အေရးတယူ ေဆာင္ရြက္ ေပးတာေၾကာင့္လည္း ၀မ္းသာတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။
ကိုစိုး၀င္းက“ အခုလို အဖြဲ႕အစည္းေတြက ႏွစ္ပတ္လည္ပြဲ လုပ္ေပးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို မတတ္ႏုိင္တဲ့ သူေတြ အဆင္ေျပတာေပါ့။ ပရိတ္တရားနာ ၿပီးေတာ့ အထိမ္းအမွတ္ အေနနဲ႔ ေခ်ာင္းထဲမွာ ဓနိနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ မီးေဖာင္ေလးေတြ ေမွ်ာၾကတယ္။ သူတုိ႔ေတြကို (ေသဆံုးသြားသူမ်ား) သြားေခၚတဲ့ အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ရင္ထဲမွာ ေျပာမျပတတ္ေအာင္၊ နင့္ေနေအာင္ ခံစားရတာေပါ့။ အခုလို လုပ္ေပး လိုက္ရေတာ့ ေကာင္းရာ မြန္ရာ ေရာက္သြားၿပီလို႔ စိတ္ထဲမွာ ထင္ရတာေပ့ါ” လို႔ ေျပာတယ္။
မုန္တုိင္း တုိက္ခတ္ခဲ့တာ တႏွစ္ ေက်ာ္လာေပမယ့္ သူတို႔ စိတ္ထဲမွာ မေန႔ တေန႔ကလိုပဲ ခံစားရၿပီး စိတ္ဒဏ္ရာေတြ ရွိေနဆဲပဲလို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ ေလမိုး နည္းနည္း ထန္လာၿပီ ဆိုရင္ သူတို႔စိတ္ထဲမွာ ေၾကာက္လန္႔ေနရတယ္ လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။
နာဂစ္ေၾကာင့္ အနည္းဆံုး လူေပါင္း ၁၃၈ ၀၀၀ ေသဆံုး ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ရပါတယ္။
အဂၤလိပ္ ရက္စြဲနဲ႔ နာဂစ္မုန္တုိင္း တစ္ႏွစ္ျပည့္ ဆုေတာင္း ေမတၱာ ပို႔သတဲ့ ပြဲေတြကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က ဟုိတယ္ႀကီး အခ်ိဳ႕နဲ႔ ေက်းရြာေတြမွာ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရးေတြ ျပဳလုပ္ေနတဲ့ အဖြဲ႕ အစည္း တခ်ိဳ႕က ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အစိုးရ အာဏာပိုင္ အဖြဲ႕အစည္းေတြက ဦးစီးတဲ့ ဆုေတာင္း ေမတၱာပို႔သ တာေတြေတာ့ မေတြ႕ရပါဘူး။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ