>
ထိုင္းႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ျမန္မာ့အေတြး
ႏိုင္လင္းေအာင္
ဧျပီ ၂၆၊ ၂၀၀၉
ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ သီတင္းပတ္မွာ က်ေရာက္ခဲ့တဲ့ ရိုးရာ ႏွစ္သစ္ကူး သၾကၤန္ကာလမွာ ထုိင္းႏိုင္ငံရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္နဲ႔ အျခားၿမိဳ႕ႀကီးတခ်ိဳ႕မွာ အနီေရာင္ ရွပ္အက်ီၤ၀တ္တဲ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း သက္ဆင္ကို ေထာက္ခံသူေတြဟာ ဆႏၵျပပြဲကို အစြမ္းကုန္ အရွိန္ျမွင့္ၿပီး ႏိုင္ငံေရး တိုက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပတဲ့ နည္းလမ္းတင္မဟုတ္ေတာ့ပဲ ထိုင္းႏိုင္ငံက အိမ္ရွင္အျဖစ္လက္ခံ က်င္းပတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ စည္းေ၀းပြဲကိုလည္း ရပ္တန္႔ေစခဲ့ၿပီး ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မွ အစိုးရရံုးရဲ႕ ျပည္ထဲေရး ၀န္ႀကီးဌါနရံုးခန္းကို၀င္စီးခဲ့ပါတယ္။သၾကၤန္မတိုင္မီကတည္းက ဆင္ႏႊဲလာတဲ့ ဆႏၵျပပြဲကို သၾကၤန္ကာလ အေရာက္မွာ အရွိန္ျမွင့္တင္ ခဲ့တာေတြရပါတယ္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း သက္ဆင္က ဒူဘိုင္းၿမိဳ႕ကေန ညႊန္ၾကားသလို ေတာ္လွန္ေရးကို ဆင္ႏႊဲၾကမယ့္ အေနအထား အထိ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
စိတ္၀မ္းကြဲေနတဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံ
ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးမွာ ၿမိဳ႕ေန စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္၊ ကုမၸဏီ၀န္ထမ္းနဲ႔ ပညာတတ္သူေတြက သက္ဆင္ကို မနွစ္သက္ၾကပဲ ပီေအဒီလို႔ေခၚတဲ့ ျပည္သူ႔ ဒီမိုကရက္တစ္ မဟာမိတ္ အဖြဲ႔ကို ေထာက္ခံၾကပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ရွပ္အက်ီၤအ၀ါ ၀တ္ဆင္ၾကလို႔ ရွပ္၀ါေတြလို႔လည္း လြယ္လြယ္ေခၚၾကပါတယ္။ သူတို႔က သက္ဆင္အာဏာ ရွိစဥ္ကာလမွာ အာဏာ ခိုင္မာသည္ထက္ ခိုင္မာေအာင္ တည္ေဆာက္ေနတာကို သတိျပဳမိခဲ့ၾကၿပီး အဲဒီအတြက္ လိုအပ္ရင္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းတာကိုပင္ ေထာက္ခံအားေပးခဲ့ၾကပါတယ္။
ဘုရင္စနစ္ကို ကာကြယ္ဖို႔၊ သက္ဆင္ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ထဲ ျပန္မ၀င္လာဖို႔နဲ႔ သက္ဆင္နဲ႔ ႏွီးႏႊယ္သူေတြ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲ၀ယ္ၿပီး အာဏာရလာတာကိုလည္း မလိုလားခဲ့ၾကပါဘူး။ အျခားတဘက္မွာေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ လူဦးေရ ထူထပ္ၿပီး လူေနမႈ အဆင့္အတန္း နိမ့္က်ေနေသးတဲ့ အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္းေဒသမွ ျပည္သူေတြဟာ သက္ဆင္အာဏာရွိစဥ္ကာလမွာ ေက်းရြာတရြာကို ဘတ္ေငြ တသန္းအစိုးရက ထုတ္ေခ်းေပးတဲ့အစီအစဥ္၊ ဘတ္ ၃၀နဲ႔ ေဆးကုသခြင့္ရွိတဲ့ က်န္းမာေရး အစီအစဥ္ တို႔ေၾကာင့္ သက္ဆင္ကို ယခုအခ်ိန္ထိေထာက္ခံ ေနၾကေသးၿပီး သက္ဆင္ကလည္း ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈေတြ လုပ္ႏိုင္ေအာင္ ျပည္ပမွ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ေနတယ္ လို႔ေလ့လာသူေတြက ေျပာဆိုပါတယ္။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္အကုန္မွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲမွာလည္း အေရွ႕ေျမာက္ေဒသမွာ မဲ၀ယ္မႈေတြရွိခဲ့တယ္လို႔ စြပ္စြဲေျပာဆိုမႈေတြ ထြက္ေပၚခဲ့ပါတယ္။
ဒီအခ်က္ေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ခံရၿပီး တက္လာတဲ့ သက္ဆင္ကို ေထာက္ခံတဲ့ ပီပီပီ ပါတီေခါင္းေဆာင္ ဆမက္ကို ျပဳတ္က်ေအာင္လုပ္ဖို႔ အတြက္ ပီေအဒီ ႏိုင္ငံေရး သမားေတြက နည္းလမ္းရွာၾကပါေတာ့တယ္။ သက္ဆင္ေထာက္ခံတဲ့ ဆမက္ကို ရာထူးမွ ဆင္းေပးဖို႔ ဆႏၵျပၾကရာမွာ ပီေအဒီက စစ္တပ္နဲ႔ ရဲကုိ ခဏ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနေစ ခဲ့ပါတယ္။ ယခုလက္ရွိ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ အဘီဆစ္ဟာ ပီေအဒီအုပ္စုထဲမွာ ပါ၀င္သူေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သို႔ေပမယ့္လို႔ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီကို စစ္တပ္နဲ႔ နီးစပ္တဲ့ ဆက္ဆံေရးရွိသူလို႔ ထိုင္းႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္မွာ နားလည္ထားၾကပါတယ္။
အေစာပိုင္း ပီေအဒီရွပ္၀ါေတြ ဆႏၵျပမႈမွာ ရဲၿဖိဳခြင္းမႈေၾကာင့္ အမ်ိဳးသမီး တဦးေသဆံုးသြားခဲ့ရပါတယ္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးရဲ႕ အသုဘအခမ္းအနားကို မိဘုရားက လိုက္လံပို႔ေဆာင္ ခဲ့တာေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ျဖစ္တဲ့ ဆႏၵျပပြဲေတြမွာ ရဲေရာ စစ္တပ္ပါလက္ေရွာင္ ေနခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ လနဲ႔ခ်ီၾကာတဲ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရံုးကို၀ိုင္းထားရာကေန ဆႏၵျပသူေတြဟာ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ အဓိကအက်ဆံုး ႏိုင္ငံတကာ ေလဆိပ္ကို ႏို၀င္ဘာလကုန္မွာ ပိတ္ဆို႔ေနရာယူထား လိုက္ပါေတာ့တယ္။
၉ရက္ၾကာတဲ့ ေလဆိပ္ပိတ္ဆို႔မႈ ေနာက္မွာေတာ့ ပီပီပီမွ သက္ဆင္ရဲ႕ ေယာက္ဖေတာ္စပ္သူ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဆြန္ခ်ိဳင္းလည္း ႏႈတ္ထြက္ ေပးခဲ့ရပါေတာ့တယ္။
ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ ဒီမိုကေရစီ လမ္းခရီး
ထိုင္းႏိုင္ငံဟာ ဒီမိုကရက္တစ္ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံအျဖစ္ကို ဦးတည္သြားေနတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္ၿပီး လက္ရွိ က်င့္သံုးေနတာ ၂၀၀၆ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းၿပီး ေနာက္မွာ ေရးဆြဲတဲ့ အေျခခံဥပေဒျဖစ္ပါတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္း ေဒသမွာ အျမစ္တြယ္ေနတဲ့ သက္ဆင္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး ၾသဇာကို ဖယ္ရွားဖို႔ ႀကိဳးစားတာဟာ ေရရွည္လုပ္ရမယ့္ အလုပ္တခုလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
ပီေအဒီ ႏိုင္ငံေရးပါတီ အင္အားစုမ်ားဟာ အဆိုပါ သက္ဆင္ေထာက္ခံသူေတြကို စည္းရံုးေခၚေဆာင္ဖို႔ထက္ လတ္တေလာ ပီပီပီ ျပဳတ္က်ေရးကိုသာ ၿမိဳ႕ေန လူထုအားနဲ႔ အၾကပ္ကိုင္ၿပီး လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံေရး နယ္ပယ္က ႏိုင္ငံေရး သမားေတြဟာ ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းအတိုင္း က်င့္သံုးရတာ လမ္းရွည္တယ္ လို႔ထင္ျပီး လမ္းေပၚထြက္ကာ အစိုးရကို အၾကပ္ကိုင္တဲ့နည္းက ပိုေကာင္းတယ္လို႔ ထင္ျမင္လာပါေတာ့တယ္။
ဒီအခ်က္ဟာ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီ စနစ္အတြက္ အႏႈတ္လကၡဏာ သေဘာ ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး ပါတီမ်ားအေနနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စည္းရံုးလႈပ္ရွားခြင့္ရွိတဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ သက္ဆင္ ဆန္႔က်င္သူမ်ားဟာ အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္း ေဒသက ေက်းလက္လူထုရဲ႕ ေထာက္ခံမႈရေအာင္ လူထုေတြရဲ႕ ေရရွည္အက်ိဳးစီးပြားနဲ႔ လူမႈစီးပြားေရး အခက္အခဲေတြကို ေျဖရွင္းေပးၿပီး စည္းရံုးေရး တည္ေဆာက္ဖို႔၊ ေထာက္ခံမႈရေအာင္ ျပဳလုပ္ဖို႔ ကိုစိတ္မ၀င္စားခဲ့တာဟာ သက္ဆင္ကို ဆန္႔က်င္သူေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္ တခုလို ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။
ပီေအဒီ နဲ႔ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ အဘီဆစ္ ဦးေဆာင္ေနတဲ့ ဒီမိုကရက္တစ္ ပါတီတို႔ဟာ ၿမိဳ႕ေနလူတန္းစား အလႊာကို ေယဘုယ် အားျဖင့္ ကိုယ္စားၿပဳၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံေက်းလက္ ေဒသက ျပည္သူေတြနဲ႔ လူေနမႈအဆင့္အတန္း ကြာဟမႈကလည္း ႀကီးမားေနပါေသးတယ္။ ထိုသို႔ေသာ စီးပြားေရး နဲ႔လူမႈေရးကို အေျခခံတဲ့ မတူညီကြဲျပားမႈေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးမွာ ေရာင္ျပန္ဟပ္ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံ ရဲ႕ေရွ႕သို႔ခ်ီတက္မယ့္ ဒီမိုကေရစီခရီးလမ္းကို အဟန္႔အတားျပဳေနတဲ့ သေဘာျဖစ္ေနပါတယ္။
အဘီဆစ္ အစိုးရရဲ႕ ကိုင္တြယ္ပံု
အဘီဆစ္ အစိုးရကို သက္ဆင္ဆန္႔က်င္သူမ်ားက ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာတာဟာ နည္းလမ္းမက်ဘူးလို႔ ေ၀ဘန္ၿပီး ဆင္းေပးဖို႔ ေရြးေကာက္ပြဲ အသစ္လုပ္ဖို႔ ဖိအားေပးခဲ့ၾကတာပါ။ သို႔ေပမယ့္လည္း ငယ္ရြယ္တဲ့ ဒီမိုကရက္တစ္ ပါတီေခါင္းေဆာင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ အဘီဆစ္က ျငင္းပယ္ခဲ့ၿပီး ဧၿပီလဒုတိယ ပတ္မွာ ပက္တရား ကမ္းေျခမွာ အာရွနဲ႔ ထိပ္သီး ၃ႏိုင္ငံ စည္းေ၀းပြဲကို က်င္းပဖို႔ျပင္ဆင္ခဲ့တာပါ။
ဆန္႔က်င္ ဆႏၵျပသူေတြေၾကာင့္ စည္းေ၀းပြဲလည္းပ်က္ၿပီး ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေပၚမွာလည္း အဓိကက်တဲ့ လမ္းဆံုေတြကို ရက္အတန္ၾကာ ပိတ္ဆို႔ထားခဲ့ပါတယ္။ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေပၚမွ တက္စီေမာင္းသူမ်ားထဲမွာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း သက္ဆင္ကို ေထာက္ခံသူ အမ်ားအျပားရွိပါတယ္။ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းၿပီးမၾကာမီမွာ တက္စီေမာင္းသူတဦးဟာ သူ႔ရဲ႕ ကားနံေဘးမွာ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းမႈကို ဆန္႔က်င္တဲ့ ေႀကြးေၾကာ္သံကို မႈတ္ေဆးျဖင့္ေရးၿပီး ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ကိုလွည့္လည္ ေမာင္းႏွင္ၿပီး ေနာက္ဆံုး လမ္းဆံုေတြမွာ ခ်ထားတဲ့ သံခ်ပ္ကာကားကို အေသခံ၀င္တိုက္ခဲ့ပါတယ္။
ယခုတႀကိမ္ ဆႏၵျပရာမွာလည္း ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕လယ္က လမ္းေတြပိတ္ဆို႔ရာမွာ တက္စီေမာင္းသူေတြ ပါ၀င္ပူးေပါင္း ခဲ့ၾကတာေတြ႕ရပါတယ္။ အာစီယံနဲ႔ အာရွ ထိပ္သီးစည္းေ၀း ရပ္တန္႔ၿပီး ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ကို လည္းလမ္းေတြပိတ္ဆို႔ ထားကာ နယ္ၿမိဳ႕ေတြမွ သက္ဆင္ေထာက္ခံသူမ်ားပါ ပူးေပါင္းလာၾကဖို႔ ရွပ္နီေခါင္းေဆာင္ေတြက ႏိႈးေဆာ္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီအေျခအေနမွာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ အဘီဆစ္က အေရးေပၚ အေျခအေန ေၾကျငာၿပီး ဆႏၵျပမႈေတြကို ျဖိဳခြင္းမယ္လို႔ အသိေပးေၾကျငာ ခဲ့ပါတယ္။ ဘာလုပ္မယ္ဆိုတာကို အတိအလင္းေၾကျငာၿပီး ဆႏၵျပပိတ္ဆို႔ထားသူေတြကို ၿဖိဳခြဲမယ့္ စစ္တပ္ကိုလည္း ဆႏၵျပသူေတြအထဲ ေသနတ္နဲ႔မပစ္ဖို႔ ကအစ အေသးစိတ္ ညႊန္ၾကား ထားခဲ့တာပါ။ ဆႏၵျပသူေတြက အေျခအေနကို ပိုမိုရႈပ္ေထြးေအာင္ ကားေတြမီးရိႈ႕တာ၊ ရပ္ကြက္အခ်ိဳ႕ကို မီးရိႈ႕ဖို႔လုပ္ေဆာင္တာ ေတြအထိ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေပမယ့္ အဘီဆစ္အစိုးရက အေျခအေနကို ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းကိုင္တြယ္ ခဲ့တာေၾကာင့္ ေသြးေခ်ာင္းစီးတာ ေတြျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္း မရွိပါဘူး။
ထိုင္းနဲ႔ျမန္မာ မတူညီတာေတြ
ဒီေနရာမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံက စစ္အစိုးရနဲ႔ သိသိသာသာကို ကြာျခားေနတာ ျမင္ေတြ႕ရပါတယ္။ ျမန္မာစစ္အာဏာရွင္ အစိုးရဟာ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ဆႏၵျပသူေတြကို အေျခအေန ရႈပ္ေထြးေအာင္ အျမဲလုပ္ေဆာင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေလ့ရွိပါတယ္။ ထိုသို႔ရႈပ္ေထြးေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၿပီးမွ ထိုအေျခအေနကို ထိန္းသိမ္းရပါတယ္ဆိုတဲ့ ဆင္ေျခနဲ႔ ဆႏၵျပသူေတြကို ႏွိပ္ကြပ္ေလ့ရွိတာပါ။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ အေရးမွာ ဆႏၵျပသူေတြဘက္က စည္းကမ္းေသေသ ၀ပ္၀ပ္နဲ႔ ဘာအၾကမ္းဖက္မႈမွ မရွိခဲ့တာေတာင္မွ လံုထိန္းနဲ႔ စစ္တပ္ကိုသံုးၿပီး ရိုက္ႏွက္ပစ္ခတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြကို ညသန္းေကာင္နဲ႔ အာရံုတက္ခ်ိန္မွာ ၀င္စီးၿပီး သံဃာေတြကို ရိုက္ႏွက္ဖမ္းဆီးခဲ့ပါတယ္။
ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ စစ္တပ္က ကိုင္တြယ္ထိန္းသိမ္းပံုကို ထိုင္းမီဒီယာမ်ားသာမကပဲ ႏိုင္ငံတကာ မီဒီယာကလည္း လြတ္လပ္စြာ မွတ္တမ္းတင္ သတင္းပို႔ႏိုင္ခဲ့ၾကတာပါ။ ျမန္မာအစိုးရက စစ္တပ္နဲ႔ ရဲကို သံုးစြဲၿပီး ႏွိမ္ႏွင္းတဲ့အခါတိုင္းမွာ မည္သည့္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ လုပ္ရပ္ပဲလုပ္သည္ ျဖစ္ေစ ျပန္လည္စံုစမ္းၿပီး အေရးယူတာမ်ိဳးမရွိခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီလုို လုပ္ရတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ ေနာက္ေနာင္ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက လူထုလႈပ္ရွားမႈေတြကို ၿဖိဳခြဲႏွိမ္ႏွင္းဖို႔ ခုိင္းေစတဲ့အခါမွာ လံုၿခံဳေရး တပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြ လက္ေႏွးမွာ အမိန္႔ကို မနာခံမွာကို စိုးရိမ္လို႔ျဖစ္ပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံ အေရးအခင္းကို သံုးသပ္ၾကည့္တဲ့အခါ ျမန္မာစစ္အစိုးရနဲ႔ ထိုင္းႏိုင္ငံအစိုးရဘယ္ေလာက္ ကြာျခားသလဲ ဆိုတာကို ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ အာဏာရွင္ ႏိုင္ငံေတြ၊ စစ္တပ္က ႀကီးစိုးတဲ့ႏိုင္ငံေတြမွာ လူထုကို အေၾကာက္တရားနဲ႔ ဖိႏွိပ္ အုပ္ခ်ုဳပ္ထားၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပမႈတိုင္းကို ရက္စက္တဲ့ ႏွိပ္ကြပ္မႈေတြနဲ႔ နိဂံုးခ်ဳပ္ေစတာ ထံုးစံတခုလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
လက္ရွိထိုင္းႏိုင္ငံကေတာ့ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းရမယ့္ နိုင္ငံေရးျပႆနာေတြ၊ လူေနမႈအဆင့္အတန္းကြာဟ ေနတဲ့လူတန္းစာအလႊာမ်ား အၾကားကြာဟမႈနည္းလာေအာင္ စီးပြားေရးအရ လူမႈေရးအရ လုပ္ေဆာင္ရမယ့္ အခက္အခဲမ်ား ရွိသည့္တိုင္ေအာင္ ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာကို ႏိုင္ငံေရးနည္းနဲ႔ပဲ ေျဖရွင္းႏိုင္ေသးၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံလို ေသြးေခ်ာင္းစီးမႈ အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ဖမ္းဆီးမႈေတြနဲ႔ အဆံုးသတ္ေလ့ရွိတဲ့ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို ေတြးမိလိုက္ပါတယ္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
