>

သတင္းေထာက္တဦး ၏ နာဂစ္ဒိုင္ယာရီ -၂

သန္းစိုးလိႈင္

မတ္ ၇၊ ၂၀၀၉

ညအေမွာင္ႏွင့္ မုန္တိုင္း

ည သန္းေခါင္ေက်ာ္ မအိပ္ႏိုင္ဘဲ ေလတိုက္သံမ်ားကို နားစြင့္လို္က္၊ ဘယ္ေတာ့ ေလရွိန္ေလ်ာ့သြားမည္လဲဟု ေမွ်ာ္လင့္လိုက္ႏွင့္ မိနစ္၊ နာရီမ်ား ကုန္ဆံုးေအာင္ ေစာင့္ေနရသည္။ ထိုသို႔ေစာင့္ေနရာတြင္ တ၀ုန္း၀ုန္းျမည္ေနသည့္ အိမ္ေခါင္မိုးသြပ္ျပားသံမ်ားက ေျခာက္ျခားစရာ ေကာင္းလွသည္။ ဘယ္အခ်ိန္ ေခါင္မိုးလြင့္သြားမည္လဲဆိုသည့္ စိုးရိမ္မႈလည္းေပၚလာခဲ့သည္။ ရန္ကုန္တၿမိဳ႕လံုး မီးေရာင္မရွိ အေမွာင္ၾကားထဲတြင္ မုန္တိုင္းဒဏ္ကို ႀကံ႕ႀကံ႕ခံေနရသည္။ ေကာင္းကင္ျပင္က မိုးတိမ္အေရာင္ေၾကာင့္လား ေလအေရာင္ေၾကာင့္လားမသိ အနီေရာင္ထေနသည္ကို ျမင္ရ၏။

ျမင္ေတြ႕ေနရသည္ အိမ္ေရွ႕အိမ္မ်ား၏ ေခါင္မိုးမွ သြပ္ျပားမ်ားက စကၠဴခ်ပ္မ်ားသဖြယ္ ေလဒဏ္ႏွင့္ ေခါက္လိုက္ ျပန္စန္႔သြားလိုက္ ျဖစ္ေနသည္ကို ျမင္ေနရသည္။ ၿဂိဳဟ္တုဆက္သြယ္ေရး စေလာင္းမ်ားလည္း အရြက္စုတ္ထြက္သည့္ဟာက စုတ္ထြက္၊ ေဘးတိုက္လဲသည့္ဟာ လဲ၊ အခ်ိဳ႕ကလည္း ဗန္းအခ်ပ္လိုက္ ေလႏွင့္လြင့္ပါကာ လမ္းထဲ၊ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားထဲသို႔ လြင့္က်ကုန္သည္။

နံနက္ ၃ နာရီ ခြဲ ေက်ာ္တြင္ ေလမွာ ပိုမိုျပင္းထန္လာသည္။ ေခါင္မိုးသြပ္ျပားမ်ား၏ ရုန္းေနသည့္ အသံမ်ားလည္း ပိုက်ယ္ေလာင္လာသည္။ မိုးလင္းခါနီးေလ ေလ ပိုျပင္းထန္ လာေလပင္ ျဖစ္သည္။ အိမ္ရွိအိပ္ေပ်ာ္ေနသူ တဦးႏွစ္ဦးပင္ ေခါင္မိုးအသံမ်ားေၾကာင့္ ႏိုးလာၾကၿပီး အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ လမ္းမ်ားေပၚတြင္ မည္သည့္ ယာဥ္အသြားအလာမွ် မေတြ႕ရေတာ့။

နံနက္ ၅နာရီခြဲတြင္ေတာ့ အလင္းေရာင္ အနည္းငယ္ ရလာၿပီး ေကာင္းတိုက္ခတ္ေနသည့္ ေလသည္ တိုက္ခတ္သည့္ဘက္ေျပာင္းသြားၿပီး သည္းထန္ေနသည့္ မိုးလည္း စဲသြားသည္။ ထိုအခ်ိန္သည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို မုန္တိုင္း၏ ဗဟုိခ်က္ျဖတ္သည့္ အခ်ိန္ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု နားလည္လိုက္သည္။ ဆိုင္ကလုန္းမုန္တိုင္း ၏သဘာ၀ကို အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀တြင္ သင္ရစဥ္က မုန္တိုင္း၏မ်က္ေစ့ဟု ေခၚသည့္ ဗဟိုခ်က္သည္ တိမ္ကင္းစင္ေနၿပီး မိုးသားမရွိပဲ မိုင္အနည္းငယ္ အခ်င္းရွိသည္ဟု မွတ္သားခဲ့ရဘူးသည္။ ထိုဗဟုသုတ ျဖင့္ ယခုလို မိုးစဲသြားၿပီး ေလပိုမိုျပင္းထန္လာျခင္းသည္ မုန္တိုင္း ဗဟိုခ်က္ ျဖတ္သန္းျခင္း ျဖစ္လိမ့္မည္ ဟုတြက္ဆမိ လိုက္သည္။

မုန္တိုင္း ဗဟိုခ်က္ ယခုမွ ျဖတ္သန္းသည္ဆိုလ်င္ မုန္တိုင္း စတင္တိုက္ခတ္သည့္ ည ၁၁နာရီေက်ာ္မွ တြက္ဆလ်င္ ယခုမွ တ၀က္သာရွိေသး သျဖင့္ မုန္တိုင္း ၿပီးဆံုးဖို႔ ေနာက္ထပ္ ၅နာရီေက်ာ္ ၆နာရီနီးပါး ၾကာျမင့္လိမ့္ဦးမည္ ဟုနားလည္လိုက္သည္။

(At Rangoon, Bo Ta Htaung Local Port, after 3rd May 2008, Nargis)

ေခါင္မိုးလြင့္ၿပီ

နံနက္ ၅နာရီခြဲေက်ာ္ ၆နာရီမထိုးမီ အခ်ိန္တြင္ ေလက ပိုမိုျပင္းထန္လာသည္။ အိမ္ေရွ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တို္က္မ်ားမွ သြပ္ျပားမ်ားလြင့္က်သံ၊ ေလတိုး၍ သြပ္ျပားရိုက္ခတ္သံမ်ားဆူညံေနသည္။ ကိုယ့္အိမ္ေခါင္မိုးမွလည္း သြပ္ျပားတ၀ုန္း၀ုန္း ရိုက္ခတ္သံက ျပင္းထန္လာသည္။ ဘယ္အခ်ိန္လြင့္ ပါမလဲဟု စိုးရိမ္ေနစဥ္မွာပင္ ပိုျပင္းသည့္ ေလရွိန္တခ်က္အတိုက္မွာ ေခါင္မိုးမွ အလင္းေရာင္၀င္လာၿပီး ေကာင္းကင္ကိုျမင္လိုက္ရေတာ့သည္။ တၿပိဳင္နက္ထဲ မိုးေရစက္မ်ားပါ က်ဆင္းလာေတာ့သျဖင့္ အိမ္ရွိပစၥည္းမ်ားကို ေရႊ႕ႏိုင္္တာ ေရႊ႕၊ မေရႊ႕ႏိုင္တာ ပလပ္စတစ္ အိတ္မ်ား ဆုတ္ျဖဲၿပီး အုပ္၊ ေျမြေရခြံအိတ္မ်ားျဖင့္ အုပ္တန္အုပ္ လုပ္ရေတာ့သည္။

ကံေကာင္းေထာက္မ စြာျဖင့္ ေခါင္မိုး တခုလံုး လံုး၀လြင့္ပါသြားျခင္း မဟုတ္ပဲ ေခါင္တေလွ်ာက္ နွင့္ အလယ္ကြက္ၿပီး ၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ လြင့္သြားျခင္းျဖင့္သျဖင့္ နံရံႏွင့္ကပ္ေနသည့္ အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားသို႔ စာအုပ္အခ်ိဳ႕နွင့္ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းမ်ားကို ေရႊ႕ထားႏိုင္ခဲ့သည္။

ေခါင္မိုးမွ ၀င္လာသည့္ မိုးေရမ်ားျဖင့္ အိမ္တအိမ္လံုးေတာ့ ေရကန္အလား ျပည့္ေနသည္။ ေစာေစာပိုင္း မုန္တိုင္း ဗဟိုခ်က္ ျဖတ္သန္းစဥ္ စဲေနသည့္ မိုးမွာလည္း ျပန္လည္ၿပီး သည္းထန္စြာ ရြာသြန္းေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ေရက ၁လက္မ ၊ ၂လက္မွသာသာမွ် နစ္ျမဳပ္ေနသည္။ အိမ္ေရွ႕မွ တီဗီကို မေရႊ႕ေျပာင္းႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ ထီးတလက္ဖြင့္ကာ တီဗီကို မိုးထားေပးလိုက္သည္။ အိမ္ထဲမွာလည္း မီးဖို ခန္း တခန္းသာ မိုးယိုလြတ္သျဖင့္ ကေလးမ်ားကို မီးဖိုခန္းတြင္ ေနေစရသည္။

သည္လိုႏွင့္ အိမ္ထဲ၀င္လာသည့္ မိုးေရမ်ားကို အုန္းလက္ တံမ်က္စည္းျဖင့္ လဲွထုတ္လိုက္၊ အိမ္တံခါး၀မွ ေလွခါးသို႔ ယက္ထုတ္လိုက္ အိမ္၀ရံတာႏွင့္ နီးသည့္ေနရာမွ ေရမ်ားကို ၀ရံတာသို႔ သြန္ထုတ္ပစ္လိုက္နွင့္ တအိမ္သားလံုး မိုးေရစိုရႊဲကာ တမိနစ္မွ် မနားၾကရေပ။ သတိရ၍ နာရီၾကည့္သည့္အခါ နံနက္ ၈နာရီခြဲေတာ့မည္။ အလင္းေရာင္က အာရံုတက္ခ်ိန္ အလင္းေရာင္ သာသာမွ်ပဲ ရွိသည္။ ထူထဲလြန္းသည့္ မုန္တိုင္း မိုးတိမ္ထုေၾကာင့္ အလင္းေရာင္က အာရံုတက္ခ်ိန္ႏွင့္ နံနက္ ၈နာရီခြဲ ၉ နာရီထိုးခ်ိန္လည္း အတူတူသာ ျဖစ္ေနသည္။

(At Rangoon, Sule & Bogyoke Street Corner, after 3rd May 2008, Nargis)

ထမင္းတနပ္ ငတ္ၾကရ

အိမ္ရွိလူအားလံုး လည္းနံနက္စာ စားဖို႔ေနေနသာသာ ၊ အိမ္ထဲသို႔ ျဖိဳင္ျဖိဳင္က်ေနသည့္ မိုးေရမ်ားကို ယက္ထုတ္ သြန္ထုတ္ေနၾကရသျဖင့္ မအားႏိုင္ၾက။ အိမ္ျပဴတင္းတံခါး၊ ၀ရံတာတံခါးမ်ားကိုဖြင့္လ်င္ လက္ျဖင့္ ျမဲျမဲကိုင္ကာ ဖြင့္ရသည္။ သို႔မဟုတ္ပါက ေလအရွိန္ႏွင့္ ျပင္းထန္စြာ ရိုက္မိႏိုင္သည့္ အတြက္ျဖစ္သည္။

အျခားသူမ်ား ဘယ္အေျခအေနရွိသလဲဆိုတာကို ေမးရန္ သတိရသျဖင့္ တယ္လီဖုန္းလက္ကိုင္ မ ၾကည့္ရာတြင္ ဖုန္းလိုင္းျပတ္ေတာက္သြားခဲ့ၿပီ။ ႀကိဳးျပတ္သျဖင့္ ဖုန္းလိုင္းျပတ္သည္လား သို႔မဟုတ္ အိတ္က္စခ်ိန္းကပဲ ျပတ္သည္လားေတာ့ မသိႏိုင္ေတာ့။

မိုဘိုင္းဖုန္းကို ကိုင္္ၾကည့္ေတာ့လည္း နက္ေ၀ါ့ခ္ အမွတ္အသားျပတုံးမွာ ၁ခုသာ ျမင္ရၿပီး ဆက္သြယ္လုိ႔ မရႏိုင္ ျဖစ္ေနသည္။

လမ္းထဲရွိ အ္ိမ္ေတြကလည္း ၀ရန္တာထြက္ၾကည့္လိုက္ ၊ သြပ္ျပားေတြလြင့္ပ်ံေနသည္ကို ျမင္ေတြ႕ရသျဖင့္ ျပန္၀င္လိုက္ရွိၾကသည္။ ဤမွ်ျပင္းထန္သည့္မုန္တိုင္းထဲတြင္ လြင့္က်လာသည့္ သြပ္ခ်ပ္မ်ား လိုက္ေကာက္သူ တဦးတေလကို ျမင္ေတြ႕ရေသးသည္။ ေနာက္ပိုင္းမွသိရသည္မွာ ေက်ာင္းေျမာင္းဘက္တြင္ ထိုသို႔ သြပ္ခ်ပ္လိုက္ေကာက္သူ တဦးထက္မနည္း လြင့္လာသည့္ သြပ္ခ်ပ္ထိၿပီး ေသဆံုးခဲ့ရသည္ ဟုဆိုသည္။

နံနက္စာ ထမင္းစားဖို႔ အတြက္ ခ်က္ျပဳတ္ရန္ လွ်ပ္စစ္မီးလည္း မရွိ၊ မီးေသြးမီးေမႊးဖို႔ရာလည္း ေလျပင္းႏွင့္ မိုးေၾကာင့္ ခ်က္ျပဳတ္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့။

နံနက္ ၉နာရီခြဲၿပီး ၁၀ နာရီ ထိုးေတာ့မည္။ သို႔ရာတြင္ ေလရွိန္ကမေလ်ာ့ေသး၊ မိုးလည္း သည္းထန္ေနဆဲ ရွိေသးသည္။ လမ္းေပၚတြင္လည္း သစ္ပင္အကိုင္းအစမ်ား၊ အျမစ္မွ ၿပိဳလဲထားသည့္ သစ္ပင္မ်ား၊ အလ်ားလိုက္လဲေနသည့္ အုန္းပင္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည္။

ေခါင္မိုးေပၚမွ လြင့္စင္လာသည့္ ၿဂိဳဟ္တု စေလာင္းဗန္းမ်ားႏွင့္ သြပ္ခ်ပ္မ်ားေၾကာင့္ လမ္းထဲရပ္ထားသည့္ ကားအခ်ိဳ႕လည္း မွန္ကြဲသည့္ကားကကြဲ၊ ပိန္ခ်ိဳင့္သည့္ကားက ပိန္ခ်ိဳင့္ႏွင့္ ျမင္ကြင္းတခုလံုးမွာ အပ်က္အစီးမ်ား ျဖင့္သာ ဖံုးလႊမ္းေနသည္။

မုန္တိုင္းမတိုက္ခင္နွင့္ မုန္တိုင္းတုိက္ခါစက နာရီပိုင္းေလးမွ်သာ ၾကာမည္ထင္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း ယခုလို ၈နာရီ ၁၀နာရီၾကာရွည္လာသည့္အခါ လူအမ်ား ထိတ္လန္႔ တုန္လႈပ္လာၾကသည္။ ယခုထက္ ထပ္ၿပီး ဘယ္ေလာက္မ်ား ပ်က္စီးဦးမလဲ ဟုေတြးၿပီး ေၾကာက္လန္႔လာၾကသည္။

မုန္တိုုင္းစဲၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္ျမင္ကြင္း

ေန႔လည္ ၁၁နာရီခြဲ ေက်ာ္လာသည္ေနာက္တြင္ ေလနည္းနည္းေပ်ာ့စျပဳလာသည္။ မိုးကေတာ့ မစဲေသး။ လမ္းမႀကီးမ်ားတြင္ ေရမ်ားျပည့္ေနၿပီး သစ္ကိုင္းမ်ား၊ သစ္ပင္မ်ား ကန္႔လန္႔ျဖတ္လဲေနကာ လူတခ်ိဳ႕ ထီးျဖင့္ အနီးအနားကို ထြက္ၾကည့္စ ျပဳလာသည္။ အိမ္ထဲတြင္လည္း ေခါင္မိုးမွ၀င္သည့္ေရမ်ားကို လွဲထုတ္၊ ရက္ထုတ္ ေနရသူမ်ား ခဏ အနားရကာ အ၀တ္အစား လဲလွယ္ႏိုင္ၾကသည္။ မိုးလင္းကတည္းက တကိုယ္လံုး ရႊဲရႊဲစိုသည့္ ေရထဲတြင္ ေနေနၾကရသျဖင့္ အေအးဒဏ္ျဖင့္ ျဖဴေဖ်ာ့ေနသည္ ကိုေတြ႕ရသည္။

၁၂နာရီေက်ာ္တြင္ မိုးဖြဲဖြဲသာက်န္ေတာ့ၿပီး အလင္းေရာင္လဲ ပိုမိုရလာသည္။ လူမ်ားသာမက ကားမ်ား ဟိုၾကားဒီၾကားမွ ထြက္လာကာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၏ အပ်က္အစီးမ်ားကို လိုက္ၾကည့္ျခင္း၊ ေဆြမ်ိဳးမိတ္သဂၤဟ တို႔၏ အိမ္အေျခအေန၊ ေဘးအႏၱရာယ္ ကင္းမကင္းကို လိုက္လံ စံုစမ္း ေမးျမန္းၾကသည္။

မိုးအနည္းငယ္ရြာ ေနေသးသျဖင့္ ထီးတလက္ႏွင့္ ကင္မရာယူကာ လမ္းတေလွ်ာက္ ၾကည့္ဖို႔ထြက္လာခဲ့သည္။ မဂိုလမ္းအလယ္ဘေလာက္တြင္ ပိေတာက္ပင္မ်ား လဲၿပိဳကာ ဒိုင္နာထရပ္ကား အငယ္စား၊ စက္မႈဇုန္ထုတ္ ေတာင္းေအ့စ္ ပစ္ကပ္ ကားေပၚပိေနသည္ ကိုေတြ႕ရသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်း ႀကီး၏ ေခါင္မိုးေပၚမွ အုတ္ၾကြပ္မ်ား လြင့္ကုန္ၿပီး ေစ်း၏အမိုး ေနရာ အေတာ္မ်ားမ်ား ဗလာျဖစ္ေနသည္။ အုတ္ၾကြပ္အကြဲအစမ်ားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်း အေရွ႕ဘက္တန္း ကားအ၀င္လမ္းတေလွ်ာက္ ျပန္႔က်ဲေနသည္။ ဆူးေလႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းမႀကီး ဆံုရာ လမ္းဆံုတြင္ ေထာင္ထားသည့္ ဘီလ္ဘုတ္ (ဆိုင္းဘုတ္)ႀကီးမ်ားမွာ ေခါက္ရိုး က်ိဳးသည့္ဟာက်ိဳး၊ သြပ္ျပားမ်ား တစစီ စုတ္ထြက္သည့္ဟာ ထြက္ႏွင့္ ရႈျမင္၍မေကာင္း ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။

သိမ္ႀကီးေစ်းဘီရံု ဘက္ေရာက္ေတာ့ ပရေဆးမ်ားေရာင္းသည့္ အတန္းတခုလံုး ေခါင္မိုးမ်ားလြင့္ လြင့္ထြက္ကုန္ၿပီး သြပ္ခ်ပ္မ်ား မုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ လြင့္ထြက္သည္ႏွင့္အတူ သစ္သားဒိုင္းမ်ားပါ အလဲလဲ အၿပိဳၿပိဳျဖစ္ေနသည္။ အထည္ေရာင္းသည့္ ရံုမ်ားဘက္ကေတာ့ ေခါင္မိုးလြင့္သည္လည္းရွိ၊ က်န္သည္လည္း ရွိသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ လမ္းမေပၚလူ အုပ္စုလိုက္ထြက္လာၾကၿပီး ကားမ်ားေပၚပိေနသည့္ အပင္မ်ား၊ အိမ္၀ရံတာေပၚလဲၿပိဳေနသည့္ သစ္ကိုင္းမ်ားကို ရရာလက္နက္မ်ားျဖင့္ စတင္ ခုတ္ျဖတ္ ေနၾကသည္။

ေက်ာက္တံတား ၿမိဳ႕နယ္ အေနာ္ရထာလမ္း တေလွ်ာက္ လမ္းေဘးတေလွ်ာက္ရွိ ေၾကာ္ျငာဆိုင္းဘုတ္ ႀကီးငယ္မ်ား လဲၿပိဳေနသလို၊

ေၾကာ္ျငာဆိုင္းဘုတ္က ကားေတြေပၚပိေနတာလည္း ျမင္ရသည္။ ၃၃ လမ္းႏွင့္ အေနာ္ရထာလမ္းထိပ္ရွိ ပိေတာက္ပင္ႀကီး အျမစ္မွ ႀကြကာလဲၿပိဳသျဖင့္ သစ္ပင္ေဘးမွာ ထားရွိသည့္ မီးစက္ၾကီးမ်ားပါ တံုးလံုးလဲမလို ျဖစ္ေနသည္။ ရန္ကုန္ဘူတာႀကီး ေခါင္မိုး သြပ္ခ်ပ္မ်ားလည္း လြင့္သည့္ဟာလြင့္၊ အခ်ဳိ႕ေသာ ေၾကာ္ျငာဆိုင္းဘုတ္အၾကီးစားမ်ားက လမ္းမေပၚကန္႔လန္႔ျဖတ္ လဲက်ေနသည္။ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းႏွင့္ ၀န္ႀကီးမ်ားရံုး တ၀ိုက္တြင္ ႏွစ္ ရာ ဂဏန္း ခ်ီ သက္တမ္းရွိ၊ ကုကၠိဳပင္ႀကီးမ်ား အျမစ္မွ ကၽြတ္ကာ လမ္းေပၚတံုးလံုးလဲေနသည္။ သစ္ပင္ေတြက မီးတိုင္ေတြေပၚၿပိဳလဲ၊ လွ်ပ္စစ္မီးတိုင္ေတြလည္း မီးႀကိဳးျပတ္ကာ လမ္းေပၚလဲေန၊ ႀကိဳးမ်ားက လမ္းေပၚ ျပတ္က်ေန သည္ ကိုေတြ႕ရသည္။

၃၈လမ္းနွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းေထာင့္ရွိ ေအးရွားပလာဇာ၏ ေအာက္ထပ္ ဧည့္ႀကိဳခန္းမ တခုလံုး မွန္ေတြကြဲ၊ မ်က္ႏွာက်က္ အလူမီနီယံေတြ၊ ပလာစတာ မ်က္ႏွာက်က္မ်ား ကြဲေၾကကာ အပ်က္အစီးမ်ားႏွင့္ ေအာက္ထပ္ ပြင့္ထြက္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္တပတ္ကို လွည့္ၾကည့္လုိက္ရံုမွ်ျဖင့္ နာဂစ္မုန္တုိင္း၏ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္မ်ား မည္မွ်နက္ရိႈင္းသည္ကို ခန္႔မွန္းႏိုင္ၿပီ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ပ်က္ႀကီး ျဖစ္သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ သစ္ပင္ေတြပိတ္ဆို႔ေနသျဖင့္ လုိက္လံၾကည့္ရႈၾကသည့္ ကုိယ္ပိုင္ကားငယ္မ်ားက သစ္ပင္ေတြၾကားထဲက ေကြ႕ပတ္ေမာင္းေနၾက၊ ၀င္မရသည့္ လမ္းမ်ားကို ေရွာင္ကြင္းသြားၾကနွင့္ မြန္းလြဲ ၁နာရီခြဲ ၂နာရီ ၀န္းက်င္တြင္ အေတာ္ေလးစည္ကားေနသည္ ကိုျမင္ေတြ႕ရသည္။

(At Rangoon, in Rangoon River, after 3rd May 2008, Nargis)

မယံုၾကည္ႏိုင္ဘြယ္ရာ အပ်က္အစီးမ်ားနဲ႔ရန္ကုန္

နက္ေ၀ါ့ခ္ ဆက္သြယ္မႈ မေကာင္းေသာ္လည္း မိုဘိုင္းဖုန္းမ်ား ဆက္လို႔ျပန္ရေနၿပီ။ သို႔ေပမယ့္ အိမ္ဖံုးနံပါတ္ အေတာ္မ်ားမ်ား ဆက္မရ။ မိုဘိုင္းဖုန္းနံပါတ္မ်ားကလည္း ဧရိယာျပင္ပေရာက္ေနသည္ဟု ဆိုသည္။ ရွားရွားပါးပါး ပုသိမ္ေရာက္္ေနသည့္ မိတ္ေဆြ တဦးက မိုဘိုင္းဖုန္းျဖင့္ လွမ္းေခၚသည္။ ပုသိမ္ၿမိဳ႕မွာ ႀကီးႀကီးမားမား အပ်က္အစီးမရွိဟု သိရသည္။

ညေနေစာင္း ၃နာရီခြဲ ၄နာရီခန္႔မွာ အသိကားျဖင့္ အလံု၊ ၾကည့္ျမင္တိုင္၊ ဗိုလ္တေထာင္ ဆိပ္ကမ္းတို႔ကို လွည့္ၾကည့္ေတာ့မွ ရန္ကုန္ျမစ္အတြင္း တပိုင္းတစ ျမဳပ္ေနသည့္ ကမ္းရိုးတန္းသြား စက္ေလွမ်ား၊ အစိုးရႏွင့္ ပုဂၢလိက သေဘာၤမ်ား ကိုေတြ႕ျမင္ရသည္။ ၾကည့္ျမင္တိုင္ဘက္ ရန္ကုန္ျမစ္ထဲတြင္ သစ္လံုးတင္ စက္မဲ့ သေဘာၤမ်ားေပၚမွ သစ္လံုးေတြ ျမစ္ထဲေမ်ာေနသည္ကို လည္းျမင္ရသလို ကမ္းနားတ၀ိုက္ရွိ ျမစ္ကမ္းနားတြင္ စက္ေလွမ်ား တစီးကို တစီးတိုက္မိကာ ျမဳပ္ေနပ်က္စီးေနသည္ ကိုလည္း ေတြ႕ရသည္။

ထိုအခါမွ ညကတညလံုး သေဘာၤ ဥၾသဆြဲသံမ်ား ဆူညံေနခဲ့သည္ကို သတိရသည္။ ရန္ကုန္ကမ္းနားလမ္း အထပ္ျမင့္မွာ ေနထိုင္သူေတြက ျပန္ေျပာဆိုရာမွာ နာဂစ္ည တညလံုး မုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ရန္ကုန္ျမစ္ထဲ သေဘာၤေတြ၊ ေလွေတြျမဳပ္ေနတာကို အတိုင္းသားျမင္ေတြ႕ခဲ့ရသည္ ဟုဆိုသည္။

မုန္တိုင္းဒဏ္မွ မျမဳပ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနရသည့္ ကမ္းရိုးတန္း စက္ေလွႏွင့္ ကူးတို႔သေဘာၤမ်ား ပင္လယ္ကူး သေဘာၤမ်ားက မီးေမာင္းႀကီးမ်ား ထိုးထားေပးထားခဲ့ သည္႔အတြက္ ကမ္းနားလမ္းေနသူေတြ အတုိင္းသား ျမင္ေတြ႕ခဲ့ ၾကရျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။

ဗိုလ္တေထာင္ဆိပ္ခံေဗာတံတား တခုမွ အေကာင္းမရွိေတာ့။ ေဗာကေမ်ာၿပီး ျမဳပ္သြားတာ၊ ေဗာသို႔ဆင္းသည့္ အမိုးႏွင့္ တံတား က်ိဳးျပတ္ကာ ျမစ္ထဲဦးစိုက္ေနတာ၊ ဌာနဆိုင္ရာ သေဘၤာလတ္မ်ားနွင့္ အေသးမ်ား တစီးႏွင့္ တစီး ခုိက္မိထားၾကၿပီး စုတ္ျပတ္ကာ ကမ္းစပ္တြင္ ဦးလာဆိုက္ေနတာ သည့္ျမင္ကြင္းမ်ားသည္ မည္သူ႕ကိုမွ် စိတ္သက္သာမႈ မရေစခဲ့ေပ။

တိုင္းျပည္အတြက္ ဘာမွ် မလုပ္ေပးႏိုင္သည့္ ယခုစစ္အစိုးရႏွင့္သာဆိုလ်င္ ထိုအပ်က္အစီးမ်ားမွ နာလံျပန္ထူဖို႔ရာ လြယ္ပါ့မလား ဆိုသည့္အေတြးက လူအမ်ားစုထံတြင္ ေပၚလာၾကသည္။

(ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္)