Portraits

Yar Zar – Remembering Po Cho

ပိုင္စိုးမႈဧကရာဇ္တမ္းခ်င္း

ရာဇာ။ ဇူလိုုင္ ၁၅၊ ၂၀၁၃

(ဖိုးခ်ိဳ ၏ ထူးျခားသည့္ ေတးေရးဟန္ တခု အေၾကာင္း)

(ေတးေရး/ေတးဆို ဖိုးခ်ိဳ ကြယ္လြန္ျခင္း ႏွစ္ (၂၀) ျပည့္ (၁၅၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၁၃) အထိမ္းအမွတ္)

ဓာတ္ပံု မွ်ေဝသူ – ရာဇာ

ေသာတလကၤာရ သီခ်င္းေတြရဲ႕ အဂၤါရပ္ထဲမွာ “ေျခဆင္း” ဟာလည္း တပါးအပါအ၀င္ပါ။  ဒါေပမယ့္ ဒီဘက္ေခတ္ ေတးျပဳစာဆိုမ်ားဟာ ေျခဆင္း ကို တခုတ္တရ ထည့္သြင္းစပ္ဆိုသူ နည္းပါးလွပါတယ္။  သီခ်င္းတပုဒ္ရဲ႕ အစ(သို႔) ေျခဆင္းရဲ႕အစဟာ အေျခအေနသံုးမ်ိဳးနဲ႕သာ စႏိုင္ပါတယ္။  အမ်ားဆံုး အသံုးမ်ားတဲ့ စ နည္းကေတာ့ အတီးနဲ႕သာ ျဖစ္ပါတယ္။  ေနာက္ အေတာ္ အသံုးနည္းတဲ့နည္းက အဆိုနဲ႔ အတီးတြဲလ်က္ စ တာပါ။  ေနာက္ဆံုးနဲ႔ အနည္းဆံုး သံုးၾကတာက အတီးမပါ အဆိုသက္သက္ပဲ အစခ်ီ တာမ်ိဳးပါ။

ျမန္မာ့စတီရီယိုဂီတ (ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္) ေလာက မွာ ေျခဆင္းကို ႏွစ္သက္ခံုမင္စြာျဖင့္ ထည့္သြင္းစပ္ဆိုသူ ရွားလွပါတယ္။

သူကေတာ့ တကယ့္ကို္ ခံုခံုမင္မင္ စပ္ဆိုခဲ့တာပါ။  ဟုတ္ပါတယ္။  သူကိုယ္တိုင္ ေရးစပ္လို႔ သူကိုယ္တိုင္ သီဆိုခဲ့တာပါ။

တကိုယ္ေတာ္ ေတးစု (၁၁) စုမွာ လက္ေရြးစင္ ျပန္ထုတ္တဲ့ (၁) စု ကိုဖယ္လိုက္ရင္ (၁၀) စု။  သီခ်င္းပုဒ္ေရ (၁၃၃) ပုဒ္၊ ကိုယ္တိုင္တဦးတည္းစပ္ဆို (၄၄) ပုဒ္၊ ပူးေပါင္းဖြဲ႕ဆို (၅) ပုဒ္။

တဦးတည္း စပ္ဆိုမႈ (၄၄) ပုဒ္ ထဲမွာ ေျခဆင္း နဲ႔ ဖြဲ႕ဆိုတာက (၆)ပုဒ္ပါ။  ရာခိုင္ႏႈန္းအားျဖင့္ေတာ့ ၁၃.၆% ေပါ့။  ဒါဆို သူ႕ရဲ႕ ေျခဆင္း အေပၚ အားျပဳမႈကို ခန္႔မွန္းႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

ၿပီးေတာ့ အဲဒီ (၆) ပုဒ္ကလည္း ေတာ္ေတာ္တန္တန္မွ မဟုတ္ဘဲ။

သူ႕ကို “ေဇာ္ေနာင္” အမည္ေပ်ာက္ၿပီး “ဖိုးခ်ိဳ” အမည္ ေပါက္ေစတဲ့ “ပိုင္စိုးမႈဧကရီတမ္းခ်င္းမ်ားရဲ႕” ပထမဆံုး အပုဒ္၊ ဆိုဒ္ေအရဲ႕ ထိပ္စ “ေရလိုေအးလို႔ ပန္းလို ခ်မ္းေျမ့ပါေစ”။

သီခ်င္းရဲ႕ အမည္ကိုပဲ ေျခဆင္းအေနနဲ႕ ဖြဲ႕ဆုိထားတာပါ။

အဆိုသက္သက္နဲ႕ စတာေတာ့မဟုတ္၊ ေနာက္ခံဂီတသံကို မိွန္မိွန္ေလးေပးထားပါတယ္။  သီခ်င္းအမည္ကို ၂ ေခါက္ေက်ာ့ဆိုၿပီးတဲ့ေနာက္မွ နရီစည္းၿမိဳင္ၿမိဳင္၀င္လိုက္ပါတယ္။  သူ႕ရဲ႕ ပင္ကိုယ္သံကို ရွင္းရွင္း သိျမင္ေစတဲ့အျပင္ မဂၤလာရွိတဲ ့ဆုေတာင္းစာသားေလးဟာ နားဆင္မိသူတိုင္းကို ၾကားလွ်င္ ၾကားျခင္း အျပည့္အ၀ စြဲေဆာင္သြားပါေတာ့တယ္။

ဆုေတာင္းေလးကသာ မဂၤလာရွိ ၾကည္ႏူးဖြယ္ ျဖစ္ေပမယ့္ ကာယကံရွင္အတြက္ကေတာ့ ခ်မ္းေျမ႕ဖြယ္မရွိပါဘူး။  စြန္႔ခြာရက္သူကို အၿငိဳးအေတး ထားဖို႔ေ၀း၊ သူ႔ ဘ၀ေလး ထိခိုက္မွာကို စိုးရိမ္တႀကီးနဲ႔ ကာကြယ္ေပးလိုေပမယ့္ ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ္ တတ္ႏိုင္တာက ဆုေတာင္းေပးဖို႕ တခုသာ..။

ေနာက္ထပ္ တပုဒ္ကေတာ့ “ပိုင္စိုးမႈဧကရီတမ္းခ်င္းမ်ား” ထဲမွာပဲ ဆိုဒ္ေအ တတိယအပုဒ္အျဖစ္ ပါ၀င္တဲ့ “ဆူးမ်ားတဲ့ပန္း”။

ဒီမွာေတာ့ ပီျပင္တဲ့ ဂီတသံနဲ႕ စ၊ သူ ႏွစ္သက္တဲ့ Plucking နဲ႔ ျဖည့္ၿပီးမွ ေျခဆင္း ၀င္ပါတယ္။  ေျခဆင္းတို႔ရဲ႕ သဘာ၀အတိုင္းပဲ သီခ်င္းရဲ႕ ရသနဲ႔ အဓိပၸာယ္ကိုလည္း ဒီေျခဆင္းမွာ ႀကိဳတင္ခံစားလို႔ ရပါၿပီ။

..ဆူးမ်ားတဲ့ပန္းမို႔ လက္လည္း မလွမ္းေတာ့ပါ

ေနာက္ဆုတ္လက္ပိုက္ၾကည့္ေနမယ္..

ေရႊနန္းလည္းထိုက္တာမို႕ ဆူးမ်ားတာဟာ မဆန္းပါဘူးေလ။  ဒါေပမယ့္ အဲဒီဆူးေတြ စူးမွာစိုးလို႕ ေနာက္ဆုတ္ လက္ပိုက္ၾကည့္ေန႔ခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ဘူးကြယ္။  မင္းေလး လန္းဆန္းေ၀ဆာစြာ ဖူးပြင့္ႏိုင္ဖို႔ တခုတည္း ေၾကာင့္ဆိုတာ သစၥာတိုင္တည္၀ံ့ပါတယ္။

တတိယေျမာက္ ေျခဆင္း သီခ်င္းကေတာ့ တတိယေတးစု “ညိွဳ႕မ်က္၀န္း” မွာ ပါ၀င္ပါတယ္။

သူလည္း ဆိုဒ္ေအရဲ႕ ပထမဆံုး အပုဒ္ပါပဲ။ “ႏွလံုးသား လက္ဖြဲ႕ခဲ့ပါတယ္”။

Keyboard သံေပးၿပီး စတင္လိုက္တဲ့ ဒီေတးဟာလည္း “ေရလိုေအးလို႔ ပန္းလို ခ်မ္းေျမ႕ပါေစ” နဲ႔ အဖြဲ႕တူပါပဲ။

သီခ်င္းေခါင္းစဥ္ကို ေျခဆင္း အျဖစ္နဲ႔ ေလးေခါက္ ေက်ာ့ၿပီး ဖြဲ႕ဆိုပါတယ္။

ေၾကကြဲဖြယ္ စာသားေတြကို Twist နရီနဲ႔ သြက္သြက္ တီးခတ္ထားေပမယ့္ ဆိုဟန္က အလြမ္းဖက္ယိမ္း။

(စကားခ်ပ္ – မလြမ္းရဲေသးဘူးေမာင္ရယ္.. ကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးဆိုေနတဲ့ သူငယ္မကို ျမင္ေတာ့ ဒါကိုေတာင္ သတိရသြားေသး။)

ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ၾကင္နာသူဟာ ကိုယ့္ ကို စြန္႕ပစ္သြားတဲ့အဆင့္တင္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။  တေယာက္ေသာသူနဲ႔ ဘ၀လမ္းခရီးကို အတူေလွ်ာက္ေနပါၿပီ။  အဲဒီခရီး ေျဖာင့္ျဖဴးညီညာ ေလွ်ာက္လွမ္းသာေအာင္ ႏွလံုးသားလက္ဖြဲ႕ရင္းနဲ႕ ကိုယ့္မွာ ဆုေတာင္းရံုမွ်သာ။

..မၾကင္နာလို႔.. စြန္႔ပစ္ခဲ့လည္း..

မနာႏိုင္ရင္ထဲ.. အစဥ္အျမဲ.. တကယ္..

စတုတၳေျမာက္ ေျခဆင္း သီခ်င္းကေတာ့ အဲဒီ “ညွိဳ႕မ်က္၀န္း” ေတးစုမွာပဲ ဆိုဒ္ေအ ဒုတိယအပုဒ္ ျဖစ္တဲ့ “ဆူးစူးခဲ့ၿပီ”။

ေျခဆင္း စစ္စစ္ ျဖစ္တဲ့ အားေလ်ာ္စြာ ဘာတူရိယာနဲ႔ မွ မစဘဲ “အဆိုသံ” သီးသန္႔ စတင္ပါတယ္။  အေက်ာ့ ေတာင္မပါဘဲ တႀကိမ္ထဲသာ ဖြဲ႕ပါတယ္။

..ဆူးစူးလို႔.. ေသြးစိမ္း.. ရွင္ရွင္.. ထြက္ခဲ့မွ..

အခ်စ္ရဲ႕ ဒဏ္ရာရွိၿပီ..

နရီစည္းေရာ Plucking Backing ေရာ “ဆူးမ်ားတဲ့ပန္း” နဲ႔ အဖြဲ႕တူပါ။  အေၾကာင္းျခင္းရာ ေက်ာရိုးလည္း တူပါတယ္။  ဒါေပမယ့္ ဒီတခါေတာ့ လက္ပိုက ္ၾကည့္မေနေတာ့ဘဲ ခူးခဲ့မိေတာ့ စူးၿပီေပါ့။  ခ်စ္ဆိပ္တက္တဲ့ ေ၀ဒနာေလာက္ ဘယ္ေ၀ဒနာမွ မဆိုးေတာ့ ဆူး စူးလို႕ထြက္တဲ့ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ကို ဘယ္ေၾကာက္ပါ့မလဲ။

ပဥၥမေျမာက္ ေျခဆင္း သီခ်င္းဟာ ဆဌမေျမာက္ေတးစု “မပန္းရယ္ မငိုနဲ႔” ဆိုဒ္ ဘီ၊ စတုတၳ အပုဒ္ “မ်က္ရည္”။

အဆိုနဲ႔ အတီး တၿပိဳင္တည္းစတဲ့ ေျခဆင္းပါ။  ေခါင္းစဥ္လည္း မပါ၀င္ဘဲ အတန္ငယ္ ရွည္လ်ားတဲ့ ေျခဆင္းျဖစ္ပါတယ္။

.. အိုး.. တေယာက္ေသာသူ..

တို႔..ကို.. တခ်က္.. စူးစိုက္.. ၾကည့္ပါဦး..

ဘယ္သူျဖစ္မယ္..

မွတ္မိသလား.. မိန္႔ဟ.. သြားပါဦး..

ခြဲခြာကာနီး ခ်စ္သူ ၂ ေယာက္ရဲ႕ ႏႈတ္ဆက္ခ်ိန္ ၊ ဘူတာရံုက ျမင္ကြင္းေလးေပါ့။

ေနာက္ဆံုး ေျခဆင္း ထည့္ စပ္ဆိုသြားတာက သူ႔ရဲ႕ ေျခဆင္း ေျခာက္ပုဒ္ထဲမွာ တပုဒ္တည္းေသာ ေခါင္းစည္းေတးျဖစ္တဲ့ “ဥေပကၡာလူသား၏ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္”။

သူ အပိုင္ႏိုင္ဆံုး နရီစည္းနဲ႔ သူ႔ခံစားခ်က္ အစစ္အမွန္ေတြကို ေနာက္ဆံုးထြက္သက္အထိ ဖြဲ႕ဆိုသြားတဲ့ ရင္နင့္ဖြယ္ ေတးတပုဒ္ပါ။  ေတးျပဳေနခ်ိန္ လက္ရွိ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အေျခအေန အေၾကာင္းကို တေၾကာင္းတည္းနဲ႔ ေဖၚျပသြားႏုိင္တဲ့ ေျခဆင္းေလးကေတာ့..

((( ေဆြးျမည့္ ေန႔တို႔ တေန႔ စီ ေက်ာ္ျဖတ္ရင္းနဲ႔ ကိုယ့္အတြက္ ဥေပကၡာသာ ထာ၀စဥ္ အေဖၚျဖစ္ခဲ့တယ္..။)))

ေျခဆင္းမ်ားကို တခုတ္တရ ထည့္သြင္း စပ္ဆိုတတ္သူ ကေတာ့ျဖင့္ ေတးခ်စ္သူေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားကို ဧကရီ တပါးလို ပိုင္စိုးႏိုင္ခဲ့ၿပီး ဥေပကၡာလူသားအျဖစ္နဲ႔ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္ကို ခံစားခ်က္ သီခ်င္း နဲ႔ အတူ ရိႈက္ထုတ္ခဲ့ရင္း ေနဝင္အိမ္အျပန္ခရီး ႏွင္သြားတာ အခု ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ တိုင္ခဲ့ပါၿပီ။

ရာဇာ

၁၄ ၊ ဇူလိုင္ ၊ ၂၀၁၃

(မိုးမခ၏ ေက်းဇူးစကား၊ ဂီတအဆိုုေတာ္အႏုုပညာရွင္မ်ား၏ ရုုပ္ပုုံလႊာမ်ားကိုု အထူးျပဳစုုတင္ဆက္ေပးသူ မိုုးမခ၏ ပင္တိုုင္ေဆာင္းပါးရွင္ ျငိမ္းခ်မ္းေအးကိုု ေက်းဇူးမွတ္တမ္းျပဳလိုုက္ပါ၏)


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts