>
ေရွးကထက္ ပို ခ်စ္ၾကမယ္
မိုးခ်ဳိသင္း
ၾသဂုတ္ ၇၊ ၂၀၀၈
ကိုယ္႔မွာ ေမာင္ေလးတေယာက္ ရွိခဲ႔ဖူးပါတယ္။ အသက္ တႏွစ္ပဲ ကိုယ္႔ထက္ငယ္တဲ႔ အထက္ေအာက္ပါ။ အခုေတာ႔ သူဆုံးသြားတာ ၇ႏွစ္ေတာင္ ရွိခဲ႔ပါၿပီ။ မေန႔ကေတာ႔ သူ႔ေမြးေန႔မို႔ သူ႔ကို သတိရၿပီး သူနဲ႔ ငယ္ငယ္က အေၾကာင္းေတြ ျပန္ေတြးမိပါတယ္။
အထက္ေအာက္ဆိုေတာ႔လဲ တျခားေမာင္ႏွမေတြထက္ ပိုပါတယ္။ ပုိလဲ ရင္းႏွီး၊ ပိုလဲ ရန္ျဖစ္ ခဲ႔ၾကတယ္ေလ။ ရန္ျဖစ္၊ ျပန္ခ်စ္ေပါ႔။ သူကလဲ အစ အေနာက္ အရမ္းသန္တယ္။ ကိုယ္႔ကိုဆို ခဏခဏ စ တာမို႔ စိတ္ဆိုးရတာလဲ ခဏခဏပါပဲ။
သူက ေမာင္ႏွမ ၅ေယာက္မွာ အငယ္ဆုံးလဲ ျဖစ္ျပန္၊ ေယာက်ာၤးေလးလဲ သူတေယာက္ပဲ ပါေတာ႔ အားလုံးရဲ႔ အခ်စ္ေတြ စုျပံဳၿပီး သူရတယ္ေလ။ ဒါကို အငယ္ဆိုၿပီး အေလွ်ာ႔မေပးပါဘူး။ (တကယ္ေတာ႔ အႀကီးက ေလွ်ာ႔ေပးရတာပါ၊ ကိုယ္ကေတာ႔ သူေလွ်ာ႔ေပးေစခ်င္လို႔ ေျပာင္းေရးလိုက္ၿပီ။)
ကေလးတုန္းကေတာ႔ အေဖတို႔အေမတို႔ သူ႔ကို ဆူတဲ႔အခ်ိန္ဆို ကိုယ္က ဘာေျပာေကာင္းမလဲ၊ တံျမက္စည္းေတြလွည္း၊ ေရေတြ ေျပးခပ္ေပး၊ ဆန္ေတြ စပါးလုံး ကူေရြးေပး၊ ကန္စြန္းရြက္ေတြ ကူသင္ နဲ႔ ရွဳပ္ရွပ္ခတ္ေနတာ။ တေယာက္ကို ဆူလိုက္ရင္ တေယာက္က အလိုလို လိမ္မာသြားေရာ။ အဲဒါကို မိဘေတြက ရိပ္မိၿပီး ျပံဳးၾကတယ္ေလ။
အဲဒီေတာ႔ အခ်င္းခ်င္း မသင္႔မျမတ္ျဖစ္ၾကၿပီဆိုရင္ အေမက ခဏေန ျပန္တည္႔သြားလိမ္႔မယ္ ဆိုၿပီး ဘာသိဘာသာ ေနတတ္ေပမယ္႔ အေဖကေတာ႔ မရပါဘူး။ ရန္ျဖစ္တဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ကို အတင္းလက္ဆြဲၿပီး ျပန္ေခၚခိုင္းပါတယ္။
ကိုယ္တို႔ကလဲ အခုပဲ ရန္ျဖစ္ၿပီး ေျပာခ်င္တာေတြ ေျပာပစ္ထားတာ၊ ခဏေနေတာ႔ ဟီးဟီး ဟီးဟီးနဲ႔ ဘယ္လက္ဆြဲ ႏွဳတ္ဆက္ခ်င္ပါ႔မလဲ။ ဒါေပမဲ႔ အေဖကေတာ႔ လက္မခံပါဘူး။ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ခ်စ္ခင္ညီညြတ္သြားၾကေလသတည္းဆိုတဲ႔ happy ending ကို ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်ပုံပါပဲ။
“ကဲ သမီးက ဒီဖက္ကိုလာ၊ ေမာင္ေလးကို ေတာင္းပန္လိုက္၊ မမခ်ိဳ ေနာက္တခါ ေမာင္ေလး စိတ္ဆိုးေအာင္ မလုပ္ေတာ႔ပါဘူးလို႔။ ကဲ သားကလဲ ေတာင္းပန္လိုက္၊ ေမာင္ေလးလဲ ေနာက္ မမခ်ိဳ မၾကိဳက္တာ မစ ေတာ႔ပါဘူး လို႔..”
အေဖက ေျပာရမဲ႔စကား၊ ေတာင္းပန္ရမဲ႔ စကားကို ေရွ႔က တိုင္ ေပးေနတာပါ။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ခပ္ေပေပပဲ၊ မေျပာေသးဘူး။ ေစြေစာင္းၿပီးေတာင္ ၾကည္႔ေနလိုက္ေသး။ ဒါေပမဲ႔လည္း ဒိုင္သူႀကီးက ဇြတ္ပဲ။ မေျပာမခ်င္း၊ မေတာင္းပန္မခ်င္း လက္ဆြဲထားတာ မလႊတ္ပါဘူး။
ကဲ … ကဲ … ဒါဆိုလဲ ၾကာတယ္ကြာ၊ ေတာင္းပန္လိုက္ပါေတာ႔မယ္ ဆိုၿပီး စိတ္မရွည္သူပီပီ အေဖတိုင္ေပးသလို လိုက္ေျပာလိုက္ရတယ္။ အဲဒီေတာ႔ သူကလဲ ျပန္ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ႔မွ အေဖ႔ကို ကြယ္ၿပီး လက္သီးက ဆုပ္ျပလိုက္ေသးတာ။
ဒီလိုနဲ႔ ႀကီးလာေတာ႔ ကိုယ္တို႔လဲ ရန္မျဖစ္ၾကေတာ႔ပါဘူး။ သူဆုံးသြားတဲ႔အထိပါပဲ။ အေဖလဲ ေစ႔စပ္ေဆြးေႏြးစရာ မလိုေတာ႔ဘူး လို႔ ထင္လိုက္တာ၊ အေဖ႔ happy ending နဲ႔ အခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္ေစခ်င္တဲ႔ စိတ္ႀကီးက လားလားမွ မေပ်ာက္ေသးတာကို ဒီကဗ်ာေလး ဖတ္လိုက္ေတာ႔ သြားေတြ႔ရတယ္ေလ။
၂၀၀၂ က ဂ်ပန္ နဲ႔ ကိုးရီးယားက ေပါင္းထုတ္တဲ႔ ခြပ္ေဒါင္းအလံေခၚရာသို႔ ကဗ်ာစာအုပ္ ထဲမွာလဲ ပုံႏွိပ္ေဖာ္ျပခဲ႔ဖူးပါတယ္။ ကဗ်ာေလးကို ဖတ္ၾကည္႔ဖို႔ ကိုယ္ခ်စ္ခင္သူေတြကို မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။ ၈ ေလးလုံး အႏွစ္ ၂၀ အမွတ္တရပါ။
ဘယ္က ရဲေဘာ္လဲ
တင္မိုး
သူ႔မယုံရ ကိုယ္႔မယုံရနဲ႔
သံသယေတြ ပိုကဲ
ဟုိတစ သည္တစ ျပိဳကြဲ
ဘယ္က ရဲေဘာ္ ျဖစ္မွာလဲ။
တီးတိုးတီးတိုး
သဖန္းပိုး
ကြယ္ရာတမ်ိဳး ေရွ႔တမ်ိဳး
ေျခထိုးမေတာ္ ေခ်ာ္လို႔လဲ
ဘယ္က ရဲေဘာ္ ျဖစ္မွာလဲ။
ေနရာပိုင္မႈ အျပိဳင္ လု
လူထုအတြက္ ျပည္႔ အတြက္ … တဲ႔
အရွက္ကနဲ ေသြးကခြဲ
ဘယ္က ရဲေဘာ္ ျဖစ္မွာလဲ။
ေျခပုန္းခုတ္လို႔ ကုပ္ေပၚတက္
မ်က္ႏွာႏွစ္ဖက္ လွ်ာ ႏွစ္ခြ
ႏွစ္ဖက္လႊနဲ႔ သပ္လွ်ိဳ ခြဲ
ဘယ္က ရဲေဘာ္ ျဖစ္မွာလဲ။
၁၆၊ ၃၊ ၂၀၀၀
ျပန္ေခၚၿပီးမွ ကြယ္ရာမွာ လက္သီးေတာ႔ ဆုပ္မျပနဲ႔ေပါ႔ ေနာ..။
(မိုးခ်ဳိသင္း ဘေလာက္ထံက ရယူပါတယ္။ http://moechothin.blogspot.com )
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
