>
ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္
ေရႊဘုန္းလူ (တာရာမင္းေ၀)
(ကြယ္လြန္သူ ကဗ်ာဆရာရဲ႔ ကဗ်ာကို ျပန္လည္ေဖာ္ျပပါတယ္)
ဇူလိုင္ ၃၁၊ ၂၀၀၈
(၁)
ငါတို႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕
ေမာ္ကြန္းထိန္းသိမ္းေရးအခန္းမွာ
ဟစ္တလာရုပ္ထုကို
လူတစုထုဆစ္ေနၾကတယ္။
သူတို႕ဟာ …
ရုပ္တုရဲ႕ေရွ႕မွာ က်ိန္စာေတြရြတ္ဖတ္
ပ်ားရည္စက္ေတြကို မီးရိႈ႕ပူေဇာ္
ဆိုင္ရာႏုိက္ျဖဴေလ်ာ္ေလ်ာ္ေတြ သြန္းၾကဲပက္ခ်
ဟစ္တလာပါးစပ္ထဲက
က်ည္ဆန္တေတာင့္ ထြက္အံက်လာတယ္။
သူတို႕ဟာ …
ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚမွာ အဲဒီက်ည္ဆံနဲ႕
“ေက်ာင္းဖြင့္ျပီ” ဆိုတဲ့ စာကိုေရး
ေသြးစြန္းလက္ေတြနဲ႕ ပ်ဴငွာစြာ
ဖိတ္ေခၚၾကပါျပီ။
(၂)
ငါတို႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕
ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့ အခန္းလြတ္တခုဟာ
တျဖည္းျဖည္း ႏွစ္ငါးဆယ္ေလာက္ျပန္ငယ္ရြယ္သြားတယ္၊
အရင္က မျမင္ရတဲ့ ဟုိတုန္းက အရိပ္ေတြ
နံရံေတြ၊ ခံုတန္းလ်ားေတြဆီက လြန္႕လူးထ
အဲဒါ … “ေအာင္ဆန္း” တုိ႕၊ “ေက်ာ္ျငိမ္း” တို႕၊ “သိန္းေဖ” တို႕၊ “ညိဳျမ” တို႕ရဲ႕
၀ိညာဥ္ေတြပဲ …
ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရးကို သူတို႕ျမတ္ႏုိး
ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ သူတုိ႕ရုန္းကန္
အာဏာရွင္ကို ဖီဆန္ခဲ့ၾကတယ္။
ခု … သူတို႕ရဲ႕ ၀ိညာဥ္ေတြဟာ
“ကမၻာမေၾကဘူး … … …
ငါတို႕ေသြးနဲ႕ ေရးခဲ့ၾကတဲ့ ေမာ္ကြန္းေတး …”
သီခ်င္းေလး နားဆင္ရင္း
ရာဇ၀င္ရဲ႕ တေက်ာ့ျပန္စိမ္ေခၚပဲြကုိ
မ်က္ရည္တ၀ဲ၀ဲနဲ႕ ေစာင့္ၾကည့္ေနပါတယ္။
(၃)
ငါတို႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕
ဒီဘက္ေခတ္ ၁၉၈၇ – ၈၈ ႏွစ္မ်ားထဲမွာပါ
တကၠသိုလ္စာၾကည့္တုိက္ထဲမွာ
ျဖဴ၀ါး၀ါးအရိပ္တခ်ိဳ႕
စာထိုင္ဖတ္ေနၾကတယ္။
တခိ်ဳ႕ဖတ္တာ .. ကဗ်ာစာအုပ္
တခ်ိဳ႕ဖတ္တာ .. သမိုင္းစာအုပ္
တခိ်ဳ႕ဖတ္တာ .. ႏုိင္ငံေရးစာအုပ္
ရုတ္တရက္
အျဖဴရိပ္တခုဟာ ထုိင္ရာကထ
“ဗမာျပည္ကို ကယ္တင္ရေတာ့မယ္”
ေနာက္ထပ္ အျဖဴရိပ္တခု စာအုပ္ပိတ္
“ဗမာျပည္ကို ကယ္တင္ရေတာ့မယ္
ဗမာျပည္ကို ထိတ္တံုးခြ်တ္ေပးရမယ္”
သူတို႕ဟာ တိတ္ဆိတ္စြာ
အခန္းျပင္ကို ထြက္သြားၾကပါေတာ့တယ္။
စာၾကည့္တုိက္ရဲ႕ စာအုပ္ပိတ္သံမ်ား
လြယ္အိပ္လြယ္သံမ်ား
ဖိနပ္စီးသံမ်ား အဆံုးမွာ
ေနာက္ထပ္ အျဖဴရိပ္တခု ထပ္ထြက္ …
… … ေနာက္ထပ္ … …
… … ေနာက္ထပ္ … …
(၄)
ငါတို႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕
စာမသင္ျဖစ္တဲ့ စာသင္ခန္းတခုမွာ
အရိုးစုတအုပ္ အစည္းအေ၀းလုပ္ေနတယ္။
အရိုးစုတခုက … ထုိင္ရာမွ ျဖည္းညွင္းစြာထ
“က်ေနာ္တုိ႕ ေတာ္လွန္ေရး
အာဏာရွင္ေတြ ေနာက္ဆံုးေန႕အထိ”
စသည္ျဖင့္ ေျပာၾကား
အားလံုးျငိမ္သက္နားေထာင္ေနၾကတယ္။
အခန္းထဲမွာ
အက်ဥ္းေထာင္က ေျပးထြက္လာတဲ့
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ မိန္႕ခြန္းေတြ
သတိၱဗံုးကို ေႏွာင္ထံုးခတ္
ပတ္ၾကားအက္ေနတဲံ ရန္သူ႕မ်က္ႏွာေတြ
အဲဒီမွာ … အရိုးစုတခုက လက္သီးဆုပ္
သူ႕ႏႈတ္က တိုးတိုးေလးေျပာ
“ေတာက အေဖန႔ဲအေမေတာ့
က်ေနာ့္ကို ေမွ်ာ္ေနၾကေတာ့မယ္ဗ်ာ”
ေၾကကြဲစြာ သူ႕မ်က္လံုးေပါက္တဲက
မ်က္ရည္ျဖဴတစက္
စီးသက္က်လာတယ္။
(၅)
ငါတို႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕
ပရ၀ဏ္ အ၀င္အထြက္လမ္းေတြမွာ
အခ်ဳပ္ကားျပာျပာၾကီးေတြ
ဒရၾကမ္းႏွင္ေနၾကတယ္။
အဲဒီကားၾကီးေတြထဲမွာ
“ကမၻာမေၾက၊ ဗမာေျပ .. ဒါတုိ႕ေျပ
ဒါတို႕ေျပ ..တုိ႕ပိုင္တဲ့ ေျမ” ဆုိတဲ့
ေတးသံသာယာ
ညီညာစြာ ပဲ့တင္ေပၚထြက္
ေက်ာင္းသားလက္ေတြ ေသြးစိမ့္ယုိစီးခဲ့ျပီ
အခ်ဳပ္ကားျပာျပာၾကီးရဲ႕ ဦးထိပ္မွာ
သူတို႕ရဲ႕ တံဆိပ္ … တုိ႕ရဲ႔အလံ
ဦးေခါင္းခံြမွာ အရိုးႏွစ္ေခ်ာင္း ကန္႕လန္႕ျဖတ္ထားတဲ့ သ႑န္သာ ျဖစ္တယ္။
ေက်ာင္းေခါင္းေလာင္းအိုၾကီးဟာ
ထြက္ခြာသြားတဲ့ အခ်ဳပ္ကားေနာက္
ေျပးလိုက္ခလုပ္တုိက္ျပီး လဲျပိဳက်
ခိ်ဳလြင္ရွတတဲ့ ေခါင္းေလာင္းသံထြက္ရမယ့္အစား
“သားေရ အေမ လိုက္ရွာေနတယ္ေလ .. သားေရ”
ဆိုတဲ့ ငိုရႈိက္ညည္းတြားသံအျဖစ္နဲ႕သာ
ရာဇ၀င္တုန္ခါေအာင္ ျမည္ဟည္းလာခဲ့ျပီ။
(၆)
ငါတို႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕
နီေမာင္းေသာလမ္းၾကီး၊ လမ္းငယ္မ်ားမွာ
ေဒါင္းအလံတလူလူလႊင့္ထူလို႕
ေက်ာင္းသားေတြ ခီ်လာပါျပီ
ရင္တအံုလံုးပြင့္ထြက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားက
ေရွ႕ဆံုကအလံကိုင္ျပီး ေသြးပြက္ပြက္အန္ထြက္ေနတဲ့
ေက်ာင္းသားေတြက
ေနာက္က ခီ်တက္လိုက္ပါလာတယ္။
“ဒီမိုကေရစီရရွိေရး … တုိ႕အေရး”
“အာဏာရွင္စနစ္က်ဆံုးေရး … တုိ႕အေရး” တဲ့။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တခါတည္း အသုဘခ်ရင္း
တိုက္ပဲြ၀င္ခဲ့ၾကရတဲ့ ငါတို႕ရ႕ဲေတာ္လွန္ေရး
ဘယ္ေတာ့မွ … အရံႈးမေပးဘူးေဟ့ …
ေသနတ္သံတခ်က္ေဖာက္ရင္
ရာဇပလႅင္ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္သြားမယ္ …
ေနာက္ဆံုးေန႕အထိ …
(၇)
ငိုက္ျမည္းေနတဲ့ အင္းလ်ားေရျပင္ဟာ
ရုတ္တရက္ ရဲရဲနီေစြးသြားတယ္။
ခ်က္ျခင္းပဲ ေရေငြ႕ပ်ံတက္
ေကာင္းကင္ထက္မွာ တိမ္အျဖစ္ မုိးစက္ခို
ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကုိ မိုးေသြးေတြ ျပန္ရြာခ်
လွ်ပ္ေတြျပက္၊ မိုးေတြျခိမ္း … … …
ဒိန္းဒံုး ဆူညံသြားတယ္ …
အဲဒီအခါ … ေက်ာင္းေတာ္မွာ …
ပန္းေတြ ဖ်တ္ကနဲ ပြင့္ၾက
ငွက္ဆိုးေတြ ေ၀ါကနဲ ထပံ်ၾက
သစ္ရြက္ေတြ တလက္လက္ေတာက္ပၾက
ခံုတန္းလ်ားေတြ အုတ္ဂူအျဖစ္ေျပာင္းလဲၾက
ေျမၾကီးေတြ တုန္ခါေတာ္လဲၾက
တုိ႕အေရး .. တို႕အေရး .. တုိ႕အေရး .. တို႕အေရး
ေၾကြးေၾကာ္သံေတြနဲ႕
ဗမာျပည္ၾကီး တ၀ုန္း၀ုန္းရုန္းကန္
ႏိုးထျပီး ေနာက္ဆံုးျငိမ္သက္သြားတဲ့အခါ
ငါတို႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဟာ … …
တလဲ့လဲ့ တ၀င္း၀င္း
ေသြးနီေရာင္ ေတာက္ပခါ …
အာဇာနည္ သူရဲေကာင္းတို႕ရဲ႕
ဂူဗိမာန္ၾကီးပမာသာ တည္ရွိေနပါေတာ့တယ္ …။
(၈)
ေက်ာင္းသားေတြနဲ႕ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးၾကား
ခု … ေသြးပင္လယ္ၾကီးျခားေနပါျပီ …
“ေက်ာင္းဖြင့္ျပီ” ဆိုတဲ့ အာဏာရွင္ေတြဟာ
ေသြးပင္လယ္ၾကီးကို ေက်ာ္နင္း
ထံုးတံတားၾကီးကို ေက်ာ္ခင္းေပးတယ္။
တခ်ိဳ႕ေတြက ေက်ာင္းတက္လာၾကလိမ့္မယ္ …
အဲဒီထဲက တခ်ိဳ႕ဟာ …
“အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ပါ” လို႕
စိတ္မေကာင္းစြာေျပာရင္း …
ထံုးတံတားကို ေလွ်ာက္နင္း …
ေက်ာင္းခန္းအတြင္း ၀တၱရားအရထိုင္
ငါတို႕ … နားလည္ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ပါတယ္ …
တခ်ိဳ႕ကေတာ့ …
“ဂုဏ္တုဂုဏ္ျပိဳင္” ေကာင္းေၾကာင္းေျပာရင္း
ထံုးနံ႕သင္းတဲ့ ပန္းခင္းကိုျဖတ္ …
ရီးစားထားဖို႕ ေက်ာင္းျပန္တက္လိမ့္မယ္။
အဲဒီလုိ … လူစားေတြကိုေတာ့ …
ငါတို႕က ခြင့္လႊတ္သည့္တိုင္ေအာင္
ရာဇ၀င္က ခြင့္မလႊတ္သေရြ႕
သူတို႕ဟာ … သမိုင္းမွာ …
“သစၥာေဖာက္” မ်ားသာျဖစ္တယ္။
(၉)
ေက်ာင္းသားနဲ႕ေက်ာင္း
တေန႕ေတာ့ ေပါင္းရမွာပဲ
ငါတို႕ေတြ ေသြးပင္လယ္ကို ျဖတ္ကူးျပီး
ေက်ာင္းၾကီးဆီ အေရာက္သြားၾကမယ္။
ေသြးပင္လယ္ၾကီးဟာ
တေငြ႕ေငြ႕ပူျခစ္ ဆူပြက္
ထက္ေကာင္းကင္ မုန္တိုင္းတို႕ အစပိ်ဳး
ေသြးလႈိင္းတံပိုး တ၀ုန္း၀ုန္းျပင္းထန္
ငါတို႕ေတြ
ငါတို႕ေတြ လွည့္မျပန္ဘူး၊
ငါတို႕ထဲက တခ်ိဳ႕ဟာ …
ကိုယ့္အရိုးကိုယ္ခ်ိဳး ေလွအျဖစ္ထြင္းထု
ငါတုိ႕အထဲက တခ်ိဳ႕ဟာ …
ကိုယ့္အသားကိုယ္လွီး ေလွနံရံအျဖစ္ ခင္းရုိက္
ငါတို႕အထဲက တခိ်ဳ႕ဟာ …
ကုိယ့္လက္ဖ၀ါး ကိုယ္ရုိက္ျဖတ္
ေလွရြက္အျဖစ္ စပ္ခ်ဳပ္
မုန္တိုင္းကို ခဲြ၀င္
ေသြးပင္လယ္ကို ျဖတ္ျပီး
ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဆီသြားဖုိ႕
လုပ္ေနတယ္…။
(၁၀)
ေနာက္ဆံုးမွာ …
ေဒါင္းအလံကို … ေျဇာင္းဆန္ေအာင္ လႊင့္ထူရင္း
အမွန္တရားတခုထံ
ငါတို႕ သစၥာအဓိဌာန္ျပဳ
အို … သူရဲေကာင္းတို႕
အုိ … က်ဆံုးခဲ့ေလေသာ
ဒီမိုကေရစီ တုိက္ပဲြ၀င္
သူငယ္ခ်င္းေဟာင္း …
သူရဲေကာင္းတို႕
ထာ၀စဥ္မပ်က္ျပယ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္
ျမင့္ျမတ္စြာ က်ဆံုးခဲ့ေသာ …
သင္တို႕၏၀ိညာဥ္တန္ခိုးေတာ္မ်ားသည္
ငါတို႕၏ေရွ႕ေနာက္၀ဲယာ …
ထက္ေအာက္၀န္းက်င္၌
ပံ်႕ႏွံ႕တည္ရွိၾကကုန္ေတာ့၏။
ထိုေသာ …
သင္တို႕၏၀ိညာဥ္တန္ခိုးေတာ္မ်ားသည္
ငါတို႕၏ခႏၶာကိုယ္ေနရာအႏွံ႕အျပားသို႕
ထုိးေဖာက္ယိုစိမ့္စီး၀င္ကာ
ရဲရင့္ျခင္းမွာ ငါတို႕အားျဖစ္တည္ေစေတာ့၏။
အုိ … သူရဲေကာင္းတို႕
အို … က်ဆံုးေလေသာ
ဒီမိုကေရစီတုိက္ပဲြ၀င္
သူငယ္ခ်င္းေဟာင္း သူရဲေကာင္းတို႕
ဗမာျပည္ကို ရွိခိုးကာ
ဤေသြးပင္လယ္အား
ငါတို႕ ျဖတ္ကူအံ့
မုိးလံုးျပည္ေကာင္းခ်ီးၾသဘာေပးသံမ်ားၾကားမွာ
ငါတို႕၏ အေရးေတာ္ပံု ေအာင္ျမင္ပါေစသတည္း။ ။
(ေရႊဘုန္းလူ)
http://nnai.blogspot.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
